Triplover
Member
- Μηνύματα
- 1.211
- Likes
- 4.157
28 Μαρτίου 2016 – Jersey Gardens και επιστροφή
Το τελευταίο μας ξύπνημα σε μία πόλη που μπήκε βαθιά στη καρδιά μας. Η πτήση της αναχώρησης είναι στις 21.00 από το Newark. Έχουμε άπλετο χρόνο στη διάθεσή μας. Μία μέρα χαλάρωση. Ετοιμάζουμε σιγά σιγά τις αποσκευές μας και αράζουμε στο καναπέ στο χολ του hostel, περιμένοντας και τον τελευταίο να ετοιμαστεί.
Σήμερα βρέχει. Πάντα μου άρεσε η βροχή. «Καλά που βρέχει που δεν φαίνονται τα δάκρυα» σκέφτομαι. Πεταγόμαστε σε ένα κοντινό κατάστημα να φάμε τίποτα. Παίρνω ένα τουμπανοσάντουιτς. Πιάνουμε κουβεντούλα με τον Υεμενέζο πωλητή. Πολιτικοστρατιωτική. Αυτοί οι Βρετανοί πόσο κόσμο έχουν σφάξει;
Η ώρα έχει περάσει. Είναι σχεδόν 11:00. Αποχαιρετάμε τους εργαζομένους του hostel και τραβάμε για το μετρό με προορισμό τη στάση New York City Port Authority Bus Terminal. Α δεν σας είπα. Σήμερα θα κάνουμε αποκατάσταση από το βαρύ και ασήκωτο ταξιδιωτικό μου πρόγραμμα. Και τι καλύτερο από shopping therapy.
Μου είχε προτείνει ένας φίλος το εμπορικό του Jersey Gardens. Είναι δίπλα στο αεροδρόμιο του Newark. Έχει χαμηλότερο ΦΠΑ από τη Νέα Υόρκη, γιατί είναι στο New Jersey και φυσικά έχει αρκετές επιλογές.
Είμαστε στη στάση και ψαχνόμαστε να βγάλουμε εισιτήριο. Από γκισέ ή μηχάνημα. Έρχεται ένας αφροαμερικανός. «Πάτα αυτό, αυτό και αυτό» και μπαμ μπαμ έτοιμα τα εισιτηριάκια μας. Έλα όμως που ο τύπος δεν το έκανε για την ψυχή της μητέρας του. Αυτή είναι η δουλειά του. Κάθεται εκεί, βοηθά τον κόσμο και ζητάει φιλοδώρημα. Δεν πειράζει. Τι ψυχή έχει το ένα δολάριο;
Μπαίνουμε στο ασφυκτικά γεμάτο λεωφορείο 111 και σε ένα 40λεπτο περίπου, αν θυμάμαι καλά, βρισκόμαστε στο εμπορικό. Ξέρετε εδώ και μέρες ο Κώστας προβληματιζόταν.
«Θα πάμε στο Woodburry, θα πάμε εδώ θα πάμε εκεί.»
«Και με τις αποσκευές μας τι θα κάνουμε, αφού υπηρεσίες φύλαξης δεν υπάρχουν;»
«Μα θα πάρουμε τρέιλερ», επιμένει ο Κώστας.
Εγώ στη αρχή νομίζω ότι το τρέιλερ είναι τρενάκι που βολτάρει στο εμπορικό. Λέω σε τέτοιο πράγμα εγώ δεν ανεβαίνω. Μετά συνειδητοποιώ ότι μιλάει για καρότσα. Δεν υπάρχει περίπτωση. Η αλήθεια είναι και τα υπόλοιπα παιδιά ήταν της δικής μου γνώμης.
Μια χαρά τη παλέψαμε. Ο ένας προσέχει τη βαλίτσα του άλλου. Ή την αφήνεις σε ένα σημείο έχεις οπτική επαφή. Όλα καλά. Κάναμε μερικά ψώνια. Π.χ. αγόρασα ένα φούτερ με κουκούλα της Adidas στα 30$. Στο κατάστημα της Nike δεν είδα τίποτα το ενδιαφέρον και της Ralph Lauren ήταν λίγο παλιές συλλογές και όχι δα και τόσο φθηνά. Τα πουκάμισα ξεκινούσαν στα 45$. Τέτοιες τιμές βρίσκεις και στο One Salonica. Εκεί που έπαιζε πολύ πράγμα ήταν το outlet της Calvin Klein. Ναι μεν λίγο ακατάστατα, δίχως υπαλλήλους να σε βοηθήσουν, αλλά αν έβρισκες το νούμερό σου ήταν σε πολύ καλές τιμές.
Πήραμε αυτά που θέλαμε. Πάντως μετά από αυτό, μετάνιωσα που δεν έκανα περισσότερα ψώνια στο Century 21. Και καλύτερη συλλογή και ίδιες και καλύτερες τιμές. Επίσης, μπορεί να πετύχετε σε κάποιο κατάστημα π.χ. Footlocker προσφορά. Τσιμπήστε την δίχως δεύτερη σκέψη. Να ξέρετε ότι στο εκπτωτικό είναι συνήθως παλαιότερα μοντέλα. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα ζευγάρι Stefan Janovski, που στην Ελλάδα εκείνη τη περίοδο κόστιζε 120€, το είδαμε σε Footlocker στη Νέα Υόρκη στα 65$.
Πέρασε η ώρα. Πλησίαζε 18.30. Γρήγορα γρήγορα πήραμε με τον Κώστα τα τελευταία μας πραγματάκια από την Calvin Klein και τραβήξαμε προς το σημείο στο οποίο περνάει το βανάκι για το αεροδρόμιο. Βανάκι είχε ανά μισή ή μία ώρα και το κόστος ήταν 5 δολάρια νομίζω.
Πάμε στο θηριώδες αεροδρόμιο. Χαλαρά και με άπλετο χρόνο στη διάθεσή μας. Τσιμπάμε και κατοιτίς για να μην πεθάνουμε της πείνας και, δίχως καθυστέρηση, επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο. Η επιστροφή κύλησε ομαλά με μπόλικο ύπνο. Ήμασταν τόσο κουρασμένοι. Σωματικά και ψυχολογικά. Δύο βδομάδες δεν τις λες και λίγες. Πρώτη φορά κάναμε τόσο μεγάλο ταξίδι. Όλα τα άλλα ήταν μιας βδομάδας. Μετεπιβίβαση στο Dusseldorf. Τόσο αισθητή η διαφορά μεγέθους μεταξύ του αεροσκάφους της Lufthansa και του αντίστοιχου Airbus της Aegean. Αυτό ήταν. Σε λίγες ώρες είμαστε στη μαμά πατρίδα.
Adios New York
