• Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !

ΗΠΑ American Dream

Triplover

Member
Μηνύματα
1.210
Likes
4.151
28 Μαρτίου 2016 – Jersey Gardens και επιστροφή

Το τελευταίο μας ξύπνημα σε μία πόλη που μπήκε βαθιά στη καρδιά μας. Η πτήση της αναχώρησης είναι στις 21.00 από το Newark. Έχουμε άπλετο χρόνο στη διάθεσή μας. Μία μέρα χαλάρωση. Ετοιμάζουμε σιγά σιγά τις αποσκευές μας και αράζουμε στο καναπέ στο χολ του hostel, περιμένοντας και τον τελευταίο να ετοιμαστεί.

Σήμερα βρέχει. Πάντα μου άρεσε η βροχή. «Καλά που βρέχει που δεν φαίνονται τα δάκρυα» σκέφτομαι. Πεταγόμαστε σε ένα κοντινό κατάστημα να φάμε τίποτα. Παίρνω ένα τουμπανοσάντουιτς. Πιάνουμε κουβεντούλα με τον Υεμενέζο πωλητή. Πολιτικοστρατιωτική. Αυτοί οι Βρετανοί πόσο κόσμο έχουν σφάξει;

Η ώρα έχει περάσει. Είναι σχεδόν 11:00. Αποχαιρετάμε τους εργαζομένους του hostel και τραβάμε για το μετρό με προορισμό τη στάση New York City Port Authority Bus Terminal. Α δεν σας είπα. Σήμερα θα κάνουμε αποκατάσταση από το βαρύ και ασήκωτο ταξιδιωτικό μου πρόγραμμα. Και τι καλύτερο από shopping therapy.

Μου είχε προτείνει ένας φίλος το εμπορικό του Jersey Gardens. Είναι δίπλα στο αεροδρόμιο του Newark. Έχει χαμηλότερο ΦΠΑ από τη Νέα Υόρκη, γιατί είναι στο New Jersey και φυσικά έχει αρκετές επιλογές.

Είμαστε στη στάση και ψαχνόμαστε να βγάλουμε εισιτήριο. Από γκισέ ή μηχάνημα. Έρχεται ένας αφροαμερικανός. «Πάτα αυτό, αυτό και αυτό» και μπαμ μπαμ έτοιμα τα εισιτηριάκια μας. Έλα όμως που ο τύπος δεν το έκανε για την ψυχή της μητέρας του. Αυτή είναι η δουλειά του. Κάθεται εκεί, βοηθά τον κόσμο και ζητάει φιλοδώρημα. Δεν πειράζει. Τι ψυχή έχει το ένα δολάριο;

Μπαίνουμε στο ασφυκτικά γεμάτο λεωφορείο 111 και σε ένα 40λεπτο περίπου, αν θυμάμαι καλά, βρισκόμαστε στο εμπορικό. Ξέρετε εδώ και μέρες ο Κώστας προβληματιζόταν.

«Θα πάμε στο Woodburry, θα πάμε εδώ θα πάμε εκεί.»
«Και με τις αποσκευές μας τι θα κάνουμε, αφού υπηρεσίες φύλαξης δεν υπάρχουν;»
«Μα θα πάρουμε τρέιλερ», επιμένει ο Κώστας.

Εγώ στη αρχή νομίζω ότι το τρέιλερ είναι τρενάκι που βολτάρει στο εμπορικό. Λέω σε τέτοιο πράγμα εγώ δεν ανεβαίνω. Μετά συνειδητοποιώ ότι μιλάει για καρότσα. Δεν υπάρχει περίπτωση. Η αλήθεια είναι και τα υπόλοιπα παιδιά ήταν της δικής μου γνώμης.

Μια χαρά τη παλέψαμε. Ο ένας προσέχει τη βαλίτσα του άλλου. Ή την αφήνεις σε ένα σημείο έχεις οπτική επαφή. Όλα καλά. Κάναμε μερικά ψώνια. Π.χ. αγόρασα ένα φούτερ με κουκούλα της Adidas στα 30$. Στο κατάστημα της Nike δεν είδα τίποτα το ενδιαφέρον και της Ralph Lauren ήταν λίγο παλιές συλλογές και όχι δα και τόσο φθηνά. Τα πουκάμισα ξεκινούσαν στα 45$. Τέτοιες τιμές βρίσκεις και στο One Salonica. Εκεί που έπαιζε πολύ πράγμα ήταν το outlet της Calvin Klein. Ναι μεν λίγο ακατάστατα, δίχως υπαλλήλους να σε βοηθήσουν, αλλά αν έβρισκες το νούμερό σου ήταν σε πολύ καλές τιμές.

Πήραμε αυτά που θέλαμε. Πάντως μετά από αυτό, μετάνιωσα που δεν έκανα περισσότερα ψώνια στο Century 21. Και καλύτερη συλλογή και ίδιες και καλύτερες τιμές. Επίσης, μπορεί να πετύχετε σε κάποιο κατάστημα π.χ. Footlocker προσφορά. Τσιμπήστε την δίχως δεύτερη σκέψη. Να ξέρετε ότι στο εκπτωτικό είναι συνήθως παλαιότερα μοντέλα. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα ζευγάρι Stefan Janovski, που στην Ελλάδα εκείνη τη περίοδο κόστιζε 120€, το είδαμε σε Footlocker στη Νέα Υόρκη στα 65$.

Πέρασε η ώρα. Πλησίαζε 18.30. Γρήγορα γρήγορα πήραμε με τον Κώστα τα τελευταία μας πραγματάκια από την Calvin Klein και τραβήξαμε προς το σημείο στο οποίο περνάει το βανάκι για το αεροδρόμιο. Βανάκι είχε ανά μισή ή μία ώρα και το κόστος ήταν 5 δολάρια νομίζω.

Πάμε στο θηριώδες αεροδρόμιο. Χαλαρά και με άπλετο χρόνο στη διάθεσή μας. Τσιμπάμε και κατοιτίς για να μην πεθάνουμε της πείνας και, δίχως καθυστέρηση, επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο. Η επιστροφή κύλησε ομαλά με μπόλικο ύπνο. Ήμασταν τόσο κουρασμένοι. Σωματικά και ψυχολογικά. Δύο βδομάδες δεν τις λες και λίγες. Πρώτη φορά κάναμε τόσο μεγάλο ταξίδι. Όλα τα άλλα ήταν μιας βδομάδας. Μετεπιβίβαση στο Dusseldorf. Τόσο αισθητή η διαφορά μεγέθους μεταξύ του αεροσκάφους της Lufthansa και του αντίστοιχου Airbus της Aegean. Αυτό ήταν. Σε λίγες ώρες είμαστε στη μαμά πατρίδα.

Adios New York
DSC00419.JPG
 

Sassenach77

Member
Μηνύματα
7.568
Likes
22.242
Ταξίδι-Όνειρο
Γη του Πυρός
Ήμασταν τόσο κουρασμένοι
Η πιο γλυκιά κούραση ever !!!
Οι φωτογραφίες πολύ καλές και οι επεξηγήσεις επιμορφωτικές !
Με το καλό, και σε πολλά άλλα ταξίδια, απο εδώ και πέρα :) ;)
 
Last edited:

Triplover

Member
Μηνύματα
1.210
Likes
4.151
Η πιο γλυκιά κούραση ever !!!
Οι φωτογραφίες πολύ καλές και οι επεξηγήσεις επιμορφωτικές !
Με το καλό, και σε πολλά άλλα ταξίδια, απο εδώ και πέρα :) ;)
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Έχω συναίσθηση ότι όλες αυτές οι επεξηγήσεις πιθανόν να κουράζουν κάποιον που απλά χαζεύει μια ιστορία, ωστόσο είμαι σίγουρος ότι είναι χρήσιμες για κάποιον που θα πραγματοποιήσει το ταξίδι. Εγώ σε αυτούς στοχεύω να προσφέρω βοήθεια.

Μακάρι να καταφέρνουμε όλοι να κάνουμε τέτοιες ταξιδαρες ικανοποιώντας το ταξιδιωτικο μας μικρόβιο.
 

Triplover

Member
Μηνύματα
1.210
Likes
4.151
Σχεδόν το σύνολο των φωτογραφιών που έχουν επισυναφθεί στην ιστορία είναι από δύο φωτογραφικές Sony. Την δική μου, DSC-HX50 και του συνταξιδιώτη Σταύρου, που είναι το επόμενο μοντέλο, η DSC-HX60. Και οι δύο είναι αξιόλογες για ερασιτεχνική χρήση compact μηχανές. Οι φωτογραφίες με την ημερομηνία είναι από την DSC-HX60, ενώ οι άλλες από τη δική μου.
 

Triplover

Member
Μηνύματα
1.210
Likes
4.151
Επίλογος

Όπως προείπα στην εισαγωγή, τη Νέα Υόρκη την είχαμε σταμπάρει από καιρό. Είχαμε πολύ μεγάλες προσδοκίες. Και δεν απογοητευτήκαμε. Ήταν έτσι όπως την περιμέναμε, και καλύτερη.

Τι κρατάμε από τη Νέα Υόρκη; Το μέγεθος, τις ταχύτητες, την πολυπολιτισμικότητα, την αρχιτεκτονική. Όλα μοιάζουν μεγάλα. Ακραία. Αυτές οι εικόνες με τα κίτρινα ταξί και στο βάθος ουρανοξύστες. Αυτά που βλέπαμε στις μικρές οθόνες και τώρα τα είχαμε μπροστά μας, μια ανάσα από εμάς. Το Μεγάλο Μήλο είναι το σύμβολο του δυτικού κόσμου.

Υπέροχα μουσεία, καταπληκτικά κτήρια, αξιοθέατα παγκόσμιου βεληνεκούς από άποψη επισκεψιμότητας. Οι δίδυμοι πύργοι, το άγαλμα της Ελευθερίας, το Ellis Island – στο οποίο συνειδητοποιείς ότι από εδώ άρχισε να κτίζεται ένα μεγάλο μέρος του σημερινού αμερικανικού έθνους. Το καταπληκτικό Central Park, αλλά και τα άλλα πάρκα. Φροντισμένα και με σεβασμό στον πολίτη. Η γέφυρα του Brooklyn, που αποτέλεσε έργο ορόσημο για την επέκταση της Νέας Υόρκης και την συνένωση των 5 boroughs. Η High Line, που είναι παράδειγμα αξιοποίησης παλαιών άχρηστων υποδομών και αναβάθμισης της περιοχής. Μα φυσικά και η Wall St με τον ταύρο της. Τη παρέλαση του St Patrick’s Day. Το Χάρλεμ με τους απλούς καθημερινούς και γεμάτους χαμόγελο ανθρώπους του.

Αα και μια πόλη που στην πράξη δεν κοιμάται ποτέ. Συγκοινωνίες φουλ όλο το 24ωρο.

Αλλά δεν πήγαμε μόνο στη Νέα Υόρκη. Ποιος ξεχνάει το τρελό τρέξιμο μέχρι να φτάσουμε στο λεωφορείο. Η Βοστόνη. Η πόλη – συνώνυμο της ακαδημαϊκής αριστείας. Έδρα του ΜΙΤ και του Harvard. Η συζήτηση με τον παππούλη του Greek Institute. Και φυσικά ο αγώνας του ΝΒΑ. Οι αγώνες βασικά. Γιορτές, πανηγύρια, ένα προϊόν ικανό να προσελκύει κόσμο κάθε λογής ανεξαρτήτως φύλου, φυλής και ηλικίας.

Και η Ουάσιγκτον… Τι ομορφιά;; Τα μνημεία της, το Mall, το πράσινο, ο Λευκός Οίκος και το Κογκρέσο. Μα και μουσεία. Και σχεδόν όλα δωρεάν. Ο παράδεισος των μουσείων. Μία πόλη που κατασκευάστηκε για να γίνει πρωτεύουσα του φιλόδοξου αμερικανικού κράτους. Η έδρα του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Αλλά και οι μεσήλικες, βγαλμένοι από ταινία τρόμου και απόγονοι των Βίκινγκς, ιδιοκτήτες του hostel που διαμέναμε.

Και τέλος η Φιλαδέλφεια, η πόλη της αδελφικής αγάπης. Η πόλη του Ρόκι Μπαλμπόα με το υπέροχο μουσείο τέχνης, το μουσείο Roden και το σιντριβάνι Swann. Το εντυπωσιακό δημαρχείο και τις γλυκούλες μαυρούλες υπαλλήλους του σιδηροδρομικού σταθμού που αφήσαμε τις αποσκευές μας.

Όσον αφορά τα αρνητικά σίγουρα ήταν οι τιμές. Πανάκριβη. Και ιδιαίτερα η Βοστόνη με την Ουάσιγκτον. Επίσης, οι τιμές που εμφανίζονται στις ετικέτες είναι δίχως ΦΠΑ. Καλό κόλπο μάρκετιγκ. Γιατί το μάτι χτυπάει αλλιώς σε χαμηλότερες τιμές και το ξέρουν καλά οι Αμερικανοί.

Το απόλυτο αίσχος του φιλοδωρήματος. Αδιανόητο να πληρώνει ο πελάτης άμεσα τον υπάλληλο. Οι όροι εργασίας είναι προϊόν διαπραγμάτευσης μεταξύ υπαλλήλου και εργαζόμενοι και δεν έχουν καμία μα καμία δικαιολογία να εμπλέκουν τον πελάτη. Αλλά και πάλι έχει λογική συνέπεια. Η μπάλα πετιέται στη μάζα που ως γνωστό δεν έχει συνοχή για να αποκτήσει διαπραγματευτική ισχύ. Φιλοδώρημα δίνω όταν είμαι ικανοποιημένος από την εξυπηρέτηση, και όχι αναγκαστικά γιατί ο εργοδότης δίνει μισθό πείνας στον εργαζόμενο.

Ακόμα εντύπωση μου έκανε το πλήθος των αστέγων. Σε κάθε πόλη. Ράγιζε η καρδιά βλέποντας τόσους πολλούς ανθρώπους να κοιμούνται σε πάρκα και πλατείες. Μεγάλη δυστυχία να μην έχεις κάπου να κοιμηθείς, να φας. Γενικά, οι εισοδηματικές διαφορές ήταν αρκετά έντονες.

Κλείνοντας και έχοντας περάσει αισίως 1,5 χρόνος από το ταξίδι, μπορώ να πω ότι η Νέα Υόρκη είναι πραγματικό όνειρο για να θαυμάσεις την δημιουργία του σύγχρονου ανθρώπου, οι άλλες πόλεις είναι καλές αλλά δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να σταθούν ικανές να προσελκύσουν ταξιδιώτες από την Ευρώπη για αυτές και μόνο αυτές.

Πραγματοποιήσαμε ένα ταξίδι ζωής. Το χαρήκαμε όσο τίποτα. Είδαμε εικόνες ανεξίτηλες. Μακάρι να αξιωθούμε να ξαναπάμε σε αυτή την υπέροχη πόλη.

Νέα Υόρκη και τα μυαλά στα κάγκελα
DSC00230.JPG
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.629
Μηνύματα
904.840
Μέλη
39.371
Νεότερο μέλος
ippolytostrk

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom