Αρμενία Aρμενία: Η χώρα των αντιθέσεων

[thalia_2012]

Φτάνοντας ένα βήμα πριν τη λήξη της ιστορίας μου θέλω να σας πω το λόγο για τον οποίο μοιράζομαι μαζί σας τόσες λεπτομέρειες της καθημερινότητας μου σ' αυτό το ταξίδι. Κατάλαβα ότι δε φτάνει μόνο το να επισκέπτεσαι μια χώρα για να τη γνωρίσεις. Μοιράστηκα πράγματα μαζί σας που δε θα ζούσα σε μια απλή γνωριμία με τη χώρα και τα μνημεία της.Αυτές οι λεπτομέρειες συνθέτουν το υπόλοιπο 50% από την εμπειρία που σου δίνει ένα road trip.
Γιατί, ο πολιτισμός δε φαίνεται μόνο στη δομή των χώρων αλλά και στις συνήθειες των ανθρώπων, στη δική τους καθημερινότητα.
Σύντομα θα ανεβάσω και το τελευταίο κεφάλαιο.
Συγνώμη αν σε οποιοδήποτε κεφάλαιο σας κούρασα.

 

[Ivanna Petrovna]

Oι λεπτομέρειες ήταν το καλύτερο! Μην ανησυχείς δεν μας κουράζεις καθόλου, το αντίθετο. Να 'σαι καλά για το γέλιο που μου χάρισες με τον παππού και τη Μόνικα!
(τα ταξί να ξέρεις, έτσι είναι και στη Ρωσία!)

Ivanna

 

[thalia_2012]

Κεφάλαιο 10

Μπήκα και πάλι στο λεωφορείο (στην ίδια θέση με όταν είχα έρθει).Οι συνεπιβάτες φαίνονται πολύ φιλικοί.Πρόθυμοι, ευγενικοί, χαρούμενοι κι αυτό μου φτιάχνει τη διάθεση....

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο -είναι όλοι απ'έξω χαιρετιόμαστε, μιλάμε ..
<<Φίλοι σας;;>> ακούω μια φωνή από μπροστά...
<<Ναι!!Φίλοι μου!!!>>
Κάτσανε μέχρι να φύγει το λεωφορείο αν και είχανε ένα σωρό δουλειές...τους τρελούς...
Έυχομαι να είχα μια μέρα ακόμα..Θα ήθελα να είχα επισκεφτεί και τη λίμνη sevan ...Άλλα και ποιος μου λέει ότι και πάλι δε θα ήθελα μια μέρα ακόμη..

40 λεπτά αφού ξεκίνησε το λεωφορείο μαντέψτε...Δεν είναι δύσκολο...χάλασε!!
Σαραβαλάκι ήταν...1 ώρα το έφτιαχναν. Συνεχίζουμε, αν και κάτι ακούγεται σε μας που καθόμαστε πίσω.
Στην πρώτη επίσημη στάση έχει χιόνι!!!Δεν έχει κρύο (ακόμα και για μένα).!Το λεωφορείο παρεπιπτόντως βράζει και είναι γεμάτες σχεδόν όλες οι θέσεις.
Οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι.Έχουν μεταξύ τους και debates.Δε ξέρω τι λένε αλλά όλο το πούλμαν τραντάζεται από τα γέλια.Ένας παππούς χαλβαδιάζει μια γιαγιά την πιο φασαριόζικη απ'όλες!Κρίμα να μη καταλαβαίνω τι λένε, γιατί όλοι φαίνεται να το διασκεδάζουν...!

Στα σύνορα με τη Γεωργία γνώρισα μια κοπέλα που μιλούσε ελληνικά.Μου είπε ότι σπουδάζει Ελληνική Φιλολογία στην Αρμενία και έρχεται να σπουδάσει για περιορισμένο διάστημα στην Ελλάδα-κάτι σαν erasmus.
Επίσης κατά τη στάση στο alaverdi ξάφνου άρχισα να καταλαβαίνω τους διαλόγους....
Ναι όντως ιδέα μου ήτανε....Ποντιακά μιλούσαν οι άνθρωποι.Αφού έφτασα, διάβασα ότι ένας τρόπος να ξεχωρίζεις τους αληθινούς ρωσοπόντιους απ'τους ρώσους ( και παρεμφερείς εθνικότητες) είναι η ομιλία. Ο ''original'' ρωσσοπόντιος γνωρίζει ποντιακά 100%, ενώ οι υπόλοιποι όχι..Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ότι δε έχω σκοπό να θίξω κανέναν και αν κάποιος γνωρίζει παραπάνω ας με διαφωτίσει...

Kατά το απόγευμα ξέσπασε ένας καυγάς.Επίκεντρό του ήμουν και πάλι εγώ..(Πως στο καλό το καταφέρνω κάθε φορά χωρίς να κάνω τίποτα; Η λύση που προτάθηκε ήταν να αλλάξω θέση, και όχι να 'ρθει η κυρία πίσω αλλά να πάω εγώ μπροστά.
<<Και που θα κάτσει η κυρία με το 5χρονο που ανέβηκε πριν λίγο;;>>
<<Ας κάτσει μπροστά >>λέω.Κι εκεί που ο καβγάς πάει για 2.0 γύρο...
<<Ωχ, άντε καλά απ'το να σας ακούω...>>, (επιπλέον, ήμουν και ψιλοάρρωστη)
Παίρνω τα πραγματάκια μου και με λύπη μετακομίζω στη νέα μου γειτονιά, σκεφτόμενη:
''Άντε, μια νύχτα είναι θα περάσει...Ούτε η πρώτη είσαι ούτε η τελευταία-αυτοί οι άνθρωποι πηγαινοέρχονται κάθε 3 και λίγο έτσι.''
Νευριασμένη όπως είμαι ζητώ την από μέσα θέση για ασφάλεια και άνεση και η κυριούλα περιχαρής μου την δίνει.

Η νέα γειτονιά ήταν χαρούμενη, ομιλητική(αυτό δεν ήταν πάντα καλό), με κερνούσαν φρούτα, γλυκά, καραμέλες αλλά δεν είμαι και ο πιο δεκτικός άνθρωπος του κόσμου.Έτρωγα μόνο από τα φρούτα μου, μπας κι αδειάσει λίγο η τεράστια σακούλα με τα τρόφιμα -όχι τίποτα άλλο αλλά άλλος τα φορτώθηκε στον τελευταίο έλεγχο και νιώθω ενοχές. Η κατάσταση που επικρατούσε ήταν δύσκολη στην επιστροφή και ιδιαίτερα την τελευταία μέρα όπου το σκόρδο πλημμύριζε τα ελάχιστα τετραγωνικά εκατοστά καθαρού αέρα( ο πισινός παππούλης επί 2 μέρες έτρωγε σαλάμι με σκόρδο).

Έτσι φτάσαμε Θεσσαλονίκη...
Ομολογουμένως στην επιστροφή αντιμετώπισα περισσότερες δυσκολίες..
Στο λεωφορείο παρέμειναν 15 περίπου άτομα οι οποίοι ανάμεσά τους και παιδιά συνέχισαν προς τον τελικό τους προορισμό, την Αθήνα...


Y.Γ:
Για ταξιδιωτικές πληροφορίες δε ξέρω πόσο σας βοήθησα, αλλά αφού πάτε, βρείτε να μείνετε, να φάτε κ.τ.λ, μπορείτε να ψυχαγωγηθείτε αξιοποιώντας τις μοναδικές (κυριολεκτικά) πληροφορίες που θα βρείτε στην ιστορία μου!!

 

[Ivanna Petrovna]

Ευχαριστούμε για την ιστορία! Θα ξέρουμε σίγουρα να μην κάνουμε το ταξίδι με το λεωφορείο, γιατι τελεί υπό διάλυση! Αλήθεια πόσο στοιχίζει το ταξίδι πήγαινε-έλα από Αθήνα, ξέρεις; Στη διαδρομή που περνάς από Πόντο βλέπεις αρκετά από τις πόλεις, γενικά είναι ωραία διαδρομή; Εν κατακλείδι, αξίζει τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία;

Ivanna

 

[KIKI]

Ευχαριστούμε για την ενδιαφερουσα ιστορια , σε εναν "αγνωστο" προορισμό .

 

[thalia_2012]

Ivanna, η διαδρομή δε ξέρω ακριβώς πόσο κοστίζει από Αθήνα αλλά θα σου πω. Όσο για το αν άξιζε,θα έλεγα εντάξει, είναι μια εμπειρία.
Το λεωφορείο περνάει παραλιακά από την Τουρκία.Είναι το μόνο κομμάτι της διαδρομής που έχει ενδιαφέρον. Όμορφο τοπίο.Από την Πόλη(από τη γέφυρα) περνάει πάντα βράδυ οπότε δε βλέπεις τίποτα.

 

[thalia_2012]

Ξέρετε μήπως που πρέπει να απευθυνθώ για να μεταφερθεί στις ταξιδιωτικές ιστορίες?

 

[makisg]

στείλε ένα πμ. σε κάποιον από τους διαχειριστές.

 

[Kanel28]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.