jerine
New Member
Έχω μόλις μια μέρα που επέστρεψα από 5θήμερο ταξιδάκι με τις φιλενάδες μου στην Βαρκελώνη με εμφανή σημάδια κατάθλιψης και μελαγχολίας! Δεν τρώω, δεν κοιμάμαι, όταν κοιμάμαι δεν μπορώ να ξυπνήσω...απελπισία!
Μόλις τώρα ο σχολικός μου φίλος Δευκαλίων (αυτόν να βρίσετε άμα δε σας αρέσει το κείμενο) με προέτρεψε να γράψω την εμπειρία μου...δεν χρειάστηκε και πολύ να με πείσει γιατί έτσι μπορώ να ξαναζήσω το ταξίδι...
Έχοντας μια ιδιαίτερη και ανεξήγητη (αφού δεν είχα γνωρίσει Ισπανούς στη ζωή μου) συμπάθεια για τη χώρα ήθελα πάντα να ταξιδέψω στην Ιβηρική Χερσόνησο. Μάλιστα πριν πολλά χρόνια είπα να μάθω και τη γλώσσα τους για όοοοοταν τη χρειαστώ.
Τον περασμένο Οκτώβρη, κι ενώ έχουμε μαζευτεί από καλοκαιρινές διακοπές αρχίζουμε να μιλάμε για ταξίδια στο εξωτερικό με την παιδική φίλη μου την Αθηνά, που παρεπιμπτόντως είχαμε καιρό να πάμε κάπου μαζί. Λέω λοιπόν με αποφασιστικότητα ότι το επόμενο ταξίδι μου στο εξωτερικό (μετά από μια υπέροχη πρωτομαγιά 2009 στη Ρώμη) θέλω να είναι Βαρκελώνη. Χωρίς πολλές σκέψεις ξεστόμισε το "Μέσα κι εγώ" και καπάκι η αδερφή της, η Στέλλα λέει "Θέλω κι εγώ". Κι έτσι σχηματίστηκε η σύνθεση της παρέας που αναμφίβολα θα έκανε άνω κάτω την πόλη...και για να δείτε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, μετά από λίγες μέρες πετυχαίνω στο Voyager τον Τοp 10 οδηγό για Βαρκελώνη...
Ώς τρελή οργανώτρια ταξιδιών μέχρι το τέλος Οκτωβρίου είχα βρει πάμφθηνα εισητήρια (140 ευρωπουλάκια με επιστροφή) και ανυπομονούσα να φτάσει ο Μάιος...ααα ξέχασα...η επιλογή της εποχής έγινε πάλι με δημοκρατικές διαδικασίες...δηλαδή τις έπεισα ότι η καλύτερη περίοδος για ταξίδια στο εξωτερικό είναι η άνοιξη που ανθίζει η φύση και δεν έχει ούτε πολύ κρύο ούτε πολύ ζέστη!
Γύρω στον Φεβρουάριο ξαναμπαίνω στη φάση της οργάνωσης και ψάχνω hostel, φθηνό ξενοδοχείο και χωρίς πρωινό εν ανάγκη μιας και έχουμε αποφασίσει ότι θα είναι low budget γενικά το ταξίδι επειδή έχουμε άγριες αγοραστικές διαθέσεις!!! Αναγκαστικά ρίχνω μια πρώτη ματιά στο χάρτη να τσεκάρω περιοχές και μπαίνω και στο αγαπημένο Google maps που σου δίνει εικόνα 360 μοίρες σαν να είσαι εκεί...Με τα πολλά κλείνω ένα 3κλινο χωρίς πρωινό κάπου κοντά στην Avinguda del Parallel με μόλις 115 euro το άτομο για 4 βράδια, το οποίο όμως ένα "άγιο" Σαββατόβραδο που βαρέθηκα να βγώ, το ακύρωσα γιατί βρήκα super καλύτερο (Hostal Fernando) 10 βήματα όπως αποδείχτηκε από την La Rambla και απέναντι σχεδόν από την Placa Reial και με πρωινό. Κι όλα αυτά με μόλις 3 euro παραπάνω το άτομο... δηλαδή 118 το άτομο για 4 βράδια...βαριέστε να κάνετε πρόσθεση? Ναι, το πακετάκι διαμονή & αεροπορικά μας βγήκε 258 το άτομο!!!!! Θέλει κανείς να του κανονίσω το επόμενο?
Και μπαίνει ο Μάιος....τρίτη φάση οργάνωσης...το πρόγραμμα! Όσοι το ακούνε αγχώνονται...αλλά δεν είναι πρόγραμμα με αυστηρή τήρηση ωραρίου! Απλά χώρισα την πόλη σε περιοχές και σημείωσα τα πιο σημαντικά αξιοθέατα καθώς και τις ώρες και μέρες που είναι ανοιχτά και μετά τα μοίρασα στις μέρες. Βρήκα τη σειρά που θα ήταν σοφότερο να τα επισκεφτούμε για να αποφύγουμε άσκοπες μετακινήσεις και περάσματα από ίδια μέρη και για να δούμε όσα πιο πολλά μπορούμε. Διαβεβαίωσα δε τις συνταξιδιώτισες ότι τίποτα δεν είναι δεσμευτικό και ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει και ότι απλά αυτό είναι ένας μπούσουλας για να μην πηγαίνουμε ψάχνοντας. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να καταπιέζεσαι σε οτιδήποτε...
Και φτάνει η μέρα αναχώρησης...με πολυ ενθουσιασμό αλλά και έναν φόβο ότι μπορεί να μας τα χαλάσει ο καιρός μιας και έχουμε τσεκάρει το BBC weather το οποίο δίνει για τις πρώτες 3 μέρες heavy rain...αλλά σκεφτόμαστε θετικά...
Με το που προσγειωνόμαστε στο ολοκαίνουριο (μόλις τον άλλο μήνα γίνεται ενός χρονού) Τerminal 2 εμφανίζεται μπροστά μας ο πρώτος "ναός" shopping: Desigual! και αμέσως πιο κάτω...Custo Barcelona! Φυσικά και ΔΕΝ κάνουμε το λάθος να "ρίξουμε μια ματιά" γιατί είπαμε ξέρουμε που είναι τα stockατζίδικα...Βουρ για το info desk όπου και κάνω τα πρώτα δειλά βήματα να συνεννοηθώ στην γλώσσα τους. Ήξερα ότι τα καταλανικά είναι τελείως διαφορετική γλώσσα και νόμιζα ότι τα ισπανικά μου θα ήταν άχρηστα στη Βαρκελώνη...έλα όμως που όλοι τα μιλάνε μιας και είναι η επίσημη γλώσσα...ακόμα και οι ανακοινώσεις στο αεροδρόμιο στα καστιγιάνικα ήταν!
Τσιμπάμε την καρτούλα Articket BCN που είχαμε προαγοράσει από το Internet που σου εξασφαλίζει είσοδο σε 7 μουσεία (Picasso , Miro, La Pedrera, Tapies, τα υπόλοιπα δείτε τα στο site, βαριέμαι να γράφω) με μόλις 21 euro (Turisme de Barcelona) και παίρνουμε προαστιακό και metro για το ξενοδοχείο. Λάθος όπως αποδείχτηκε...άμα έχεις μπαγκάζια δεν λέει το metro...δεν έχει παντού κυλιόμενες και αναγκάζεσαι να κατεβάζεις και να ανεβάζεις την βαλίτσα κουβαλώντας την! Κουράστηκα και μόνο που το ξανασκέφτηκα!
Το check in έγινε εύκολα, γρήγορα και χωρίς χρήση αγγλικών! Το δωμάτιο όπως το χα δει στις φωτό στο Internet! Μικρό μεν, αλλά δεν είχαμε σκοπό να μείνουμε και πολύ μέσα. Το μπάνιο πεντακάθαρο και ολοκαίνουριο με μεγάλο καθρέφτη να χωράνε 2 άτομα να μακιγιαριστούν...
Η βόλτα ξεκινά με καφέ στο χέρι και πρώτη στάση το μουσείο Picasso. Εκεί ανακαλύψαμε πόσο μαγική ήταν η κάρτα Αrticket BCN...δεν περιμένεις στην ουράααααα για να μπεις. Είσαι κάτι σαν VIP-απ την πίσω πόρτα! Εντυπωσιασμένη περισσότερο από τα πρώτα παιδικά και εφηβικά σκίτσα του καλλιτέχνη πέρασα τα μεταγενέστερα έργα του σχετικά γρήγορα και κατευθήνθηκα προς το gift shop όπου επέλεξα 2 posters από την συλλογή με τα περιστέρια. Πολύ ωραίες και λιτές γραμμές και πολύ ωραία χρώματα!
Στη συνέχεια έπρεπε να πάρουμε ενέργεια για να συνεχίσουμε και κάναμε στάση κοντά στην πλατεία της Santa Maria del Mar στο tapas bar Sagardi που είχα τσεκάρει από τους Βαρκελωνόπληκτους! Με ελάχιστα τραπεζάκια έξω κάτσαμε πάνω απ τα κεφάλια τους ωσάν τα κοράκια μέχρι να αδειάσει κάποιο. Επίσης ήξερα τον τρόπο παραγγελίας του μαγαζιού...παίρνεις πιατάκι, γεμίζεις με μεζεδάκι και στο τέλος μετράνε οδοντογλυφίδες και πληρώνεις. Και φυσικά αναρωτηθήκαμε... πώς είναι σίγουροι ότι δεν θα κρύψει κάποιος 2-3 οδοντογλυφίδες? Γιατί μόνο οι Έλληνες θα σκέφτονταν με τέτοια πονηριά...Η επιλογή των μεζέδων έγινε καθαρά με κριτήριο εμφάνισης μιας και δεν έλεγε πουθενά τι είναι το καθένα και καθώς τα δοκιμάζαμε είχαμε και μια γευστική έκπληξη! Αφού τσακίσαμε και κανά 2 ποτηράκια cava, ήρθε η λυπητερή που ομολογουμένως ήταν τσιμπημένη... μεζές και 2,35!
Φεύγοντας περνάμε από την εκκλησία Santa Maria del Mar. Αν και δεν είμαι fan των εκκλησιών και του σκοπού που εξυπηρετούν (μεγάλο θέμα για συζήτηση και ανάλυση), πάντα με εντυπωσιάζουν σαν αρχιτεκτονική. Και όσο πιο απλές είναι τόσο πιο πολύ μ' αρέσουν! Οπότε λάτρεψα το γοτθικό στυλ που δεν είναι φορτωμένο ούτε με αγιογραφίες όπως οι ορθόδοξες, ούτε με περίτεχνες και πολύχρωμες τοιχογραφίες όπως κάποιες άλλες καθολικές εκκλησίες που είχα δει στη Ρώμη.
Γενικά η γοτθική συνοικία ήταν υπέροχη και πολύ διαφορετική απ αυτά που έχουν συνηθίσει τα μάτια μου να βλέπουν, αν και λίγο φοβιστική αργά το βράδυ!
Το πρόγραμμα στη συνέχεια είχε Καθεδρικό Ναό (για να κλείσουμε με τις εκκλησίες) όπου μας χάλασαν οι σκαλωσιές...και δεν είχαμε πάει ακόμα Sagrada Familia...που να φανταστούμε! Φεύγοντας, πιάνει ψιχάλα. Αποφασίζουμε να κάνουμε βόλτα στα μαγαζιά όποτε με το μπες-βγες δεν θα μας πειράξει η βροχή. Τσεκάρουμε τα πρώτα μαγαζιά με souvenir και θέλουμε από τώρα να τα πάρουμε όλα! Σαν σοφά και ώριμα κορίτσια όμως απλά κοιτάμε και σταμπάρουμε σημεία για να επιστρέψουμε κάποια στιγμή. Ανεβαίνουμε την Portal del Angel...παράδεισος!!! Κάπου εκεί σε κάποιο Desigual μας κάνει εντύπωση το fruit bar στο κέντρο του μαγαζιού, όπου προσφέρουν φρεσκοκομένο ανανά και πεπόνι! Μα τι περιποίηση! Σταμπάρω εμπριμέ πανωφόρι (πιο εμπριμέ δεν γίνεται) με σκόντο 30% αλλά η διαίσθησή μου (που την ακούω πάντα σε θέματα αγορών) μου λέει να περιμένω. Καταλήγουμε να πιούμε ένα ρημαδοκαφέ (οι κοπέλες δηλαδή γιατί έγω γενικά τάραζα τις cervezas από τις 12 το μεσημέρι και μετά) στον τελευταίο όροφο του El Cortes Ingles (κάτι σαν το cafe του Hondos στην Ομόνοια) με θέα τον γκρίζο ουρανό και τη βρεμένη Placa de Catalunya! Καταραμένο BBC weather!
Ψιλοβρεγμένες, ψιλοαπογοητευμένες και ψιλοαποκαμωμένες πάμε να διασκεδάσουμε την γκαντεμιά μας με early coctails (γύρω στις 9) μιας και δεν την παλεύουμε και για πολύ late πρώτη μέρα. Βλέπουμε ωραίο μπαλκονάκι πάνω στη La Rambla με ανοιχτές μπαλκονόπορτες και λέμε να ανέβουμε...που είναι η είσοδος? οεο? ααα...η βαφλερί Παταγωνία από πάνω γίνεται bar! Μεγάλη επιτυχία! Η σερβιτόρα εξυπηρετικότατη και γλυκιά, τα coctails μούρλια (όπως και οι τιμές τους, 12 euro τα 2) αλλά από μουσική...πολύ χαμηλά! Και...απαγορεύεται το κάπνισμα!!! Οιμέεεε! Πώς θα συνοδεύσουμε το αλκοόλ? Βγάζουμε τσιγάρο και οι 3 και χωρίς να τα ανάψουμε κάνουμε μόνο την κίνηση ότι καπνίζουμε...τα παιδιά στο bar γελάνε αφού πρώτα μας δείχνουν την πινακίδα! Στην επιστροφή στο δωμάτιο προμηθεύομαι ομπρελίτσα γεμάτη με λογότυπο "Barcelona" και σχολιάζω...Μα να μην έχω αγοράσει ομπρέλα στο Λονδίνο και να πάρω στην Βαρκελώνη!Έλεος! Φυσικά πέφτει και η κλασική κοροιδία..."εγώ θέλω αύριο να μην βρέχει και να μην την χρειαστείς τελικά!" "Μωρέ ας μην βρέξει κι ας την πάω του κουτιού στην Αθήνα!"
Τελικά την χρειάστηκα!Την δεύτερη μέρα μας έσκισε ο καιρός...
Μόλις τώρα ο σχολικός μου φίλος Δευκαλίων (αυτόν να βρίσετε άμα δε σας αρέσει το κείμενο) με προέτρεψε να γράψω την εμπειρία μου...δεν χρειάστηκε και πολύ να με πείσει γιατί έτσι μπορώ να ξαναζήσω το ταξίδι...
Έχοντας μια ιδιαίτερη και ανεξήγητη (αφού δεν είχα γνωρίσει Ισπανούς στη ζωή μου) συμπάθεια για τη χώρα ήθελα πάντα να ταξιδέψω στην Ιβηρική Χερσόνησο. Μάλιστα πριν πολλά χρόνια είπα να μάθω και τη γλώσσα τους για όοοοοταν τη χρειαστώ.
Τον περασμένο Οκτώβρη, κι ενώ έχουμε μαζευτεί από καλοκαιρινές διακοπές αρχίζουμε να μιλάμε για ταξίδια στο εξωτερικό με την παιδική φίλη μου την Αθηνά, που παρεπιμπτόντως είχαμε καιρό να πάμε κάπου μαζί. Λέω λοιπόν με αποφασιστικότητα ότι το επόμενο ταξίδι μου στο εξωτερικό (μετά από μια υπέροχη πρωτομαγιά 2009 στη Ρώμη) θέλω να είναι Βαρκελώνη. Χωρίς πολλές σκέψεις ξεστόμισε το "Μέσα κι εγώ" και καπάκι η αδερφή της, η Στέλλα λέει "Θέλω κι εγώ". Κι έτσι σχηματίστηκε η σύνθεση της παρέας που αναμφίβολα θα έκανε άνω κάτω την πόλη...και για να δείτε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, μετά από λίγες μέρες πετυχαίνω στο Voyager τον Τοp 10 οδηγό για Βαρκελώνη...
Ώς τρελή οργανώτρια ταξιδιών μέχρι το τέλος Οκτωβρίου είχα βρει πάμφθηνα εισητήρια (140 ευρωπουλάκια με επιστροφή) και ανυπομονούσα να φτάσει ο Μάιος...ααα ξέχασα...η επιλογή της εποχής έγινε πάλι με δημοκρατικές διαδικασίες...δηλαδή τις έπεισα ότι η καλύτερη περίοδος για ταξίδια στο εξωτερικό είναι η άνοιξη που ανθίζει η φύση και δεν έχει ούτε πολύ κρύο ούτε πολύ ζέστη!
Γύρω στον Φεβρουάριο ξαναμπαίνω στη φάση της οργάνωσης και ψάχνω hostel, φθηνό ξενοδοχείο και χωρίς πρωινό εν ανάγκη μιας και έχουμε αποφασίσει ότι θα είναι low budget γενικά το ταξίδι επειδή έχουμε άγριες αγοραστικές διαθέσεις!!! Αναγκαστικά ρίχνω μια πρώτη ματιά στο χάρτη να τσεκάρω περιοχές και μπαίνω και στο αγαπημένο Google maps που σου δίνει εικόνα 360 μοίρες σαν να είσαι εκεί...Με τα πολλά κλείνω ένα 3κλινο χωρίς πρωινό κάπου κοντά στην Avinguda del Parallel με μόλις 115 euro το άτομο για 4 βράδια, το οποίο όμως ένα "άγιο" Σαββατόβραδο που βαρέθηκα να βγώ, το ακύρωσα γιατί βρήκα super καλύτερο (Hostal Fernando) 10 βήματα όπως αποδείχτηκε από την La Rambla και απέναντι σχεδόν από την Placa Reial και με πρωινό. Κι όλα αυτά με μόλις 3 euro παραπάνω το άτομο... δηλαδή 118 το άτομο για 4 βράδια...βαριέστε να κάνετε πρόσθεση? Ναι, το πακετάκι διαμονή & αεροπορικά μας βγήκε 258 το άτομο!!!!! Θέλει κανείς να του κανονίσω το επόμενο?
Και μπαίνει ο Μάιος....τρίτη φάση οργάνωσης...το πρόγραμμα! Όσοι το ακούνε αγχώνονται...αλλά δεν είναι πρόγραμμα με αυστηρή τήρηση ωραρίου! Απλά χώρισα την πόλη σε περιοχές και σημείωσα τα πιο σημαντικά αξιοθέατα καθώς και τις ώρες και μέρες που είναι ανοιχτά και μετά τα μοίρασα στις μέρες. Βρήκα τη σειρά που θα ήταν σοφότερο να τα επισκεφτούμε για να αποφύγουμε άσκοπες μετακινήσεις και περάσματα από ίδια μέρη και για να δούμε όσα πιο πολλά μπορούμε. Διαβεβαίωσα δε τις συνταξιδιώτισες ότι τίποτα δεν είναι δεσμευτικό και ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει και ότι απλά αυτό είναι ένας μπούσουλας για να μην πηγαίνουμε ψάχνοντας. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να καταπιέζεσαι σε οτιδήποτε...
Και φτάνει η μέρα αναχώρησης...με πολυ ενθουσιασμό αλλά και έναν φόβο ότι μπορεί να μας τα χαλάσει ο καιρός μιας και έχουμε τσεκάρει το BBC weather το οποίο δίνει για τις πρώτες 3 μέρες heavy rain...αλλά σκεφτόμαστε θετικά...
Με το που προσγειωνόμαστε στο ολοκαίνουριο (μόλις τον άλλο μήνα γίνεται ενός χρονού) Τerminal 2 εμφανίζεται μπροστά μας ο πρώτος "ναός" shopping: Desigual! και αμέσως πιο κάτω...Custo Barcelona! Φυσικά και ΔΕΝ κάνουμε το λάθος να "ρίξουμε μια ματιά" γιατί είπαμε ξέρουμε που είναι τα stockατζίδικα...Βουρ για το info desk όπου και κάνω τα πρώτα δειλά βήματα να συνεννοηθώ στην γλώσσα τους. Ήξερα ότι τα καταλανικά είναι τελείως διαφορετική γλώσσα και νόμιζα ότι τα ισπανικά μου θα ήταν άχρηστα στη Βαρκελώνη...έλα όμως που όλοι τα μιλάνε μιας και είναι η επίσημη γλώσσα...ακόμα και οι ανακοινώσεις στο αεροδρόμιο στα καστιγιάνικα ήταν!
Τσιμπάμε την καρτούλα Articket BCN που είχαμε προαγοράσει από το Internet που σου εξασφαλίζει είσοδο σε 7 μουσεία (Picasso , Miro, La Pedrera, Tapies, τα υπόλοιπα δείτε τα στο site, βαριέμαι να γράφω) με μόλις 21 euro (Turisme de Barcelona) και παίρνουμε προαστιακό και metro για το ξενοδοχείο. Λάθος όπως αποδείχτηκε...άμα έχεις μπαγκάζια δεν λέει το metro...δεν έχει παντού κυλιόμενες και αναγκάζεσαι να κατεβάζεις και να ανεβάζεις την βαλίτσα κουβαλώντας την! Κουράστηκα και μόνο που το ξανασκέφτηκα!
Το check in έγινε εύκολα, γρήγορα και χωρίς χρήση αγγλικών! Το δωμάτιο όπως το χα δει στις φωτό στο Internet! Μικρό μεν, αλλά δεν είχαμε σκοπό να μείνουμε και πολύ μέσα. Το μπάνιο πεντακάθαρο και ολοκαίνουριο με μεγάλο καθρέφτη να χωράνε 2 άτομα να μακιγιαριστούν...
Η βόλτα ξεκινά με καφέ στο χέρι και πρώτη στάση το μουσείο Picasso. Εκεί ανακαλύψαμε πόσο μαγική ήταν η κάρτα Αrticket BCN...δεν περιμένεις στην ουράααααα για να μπεις. Είσαι κάτι σαν VIP-απ την πίσω πόρτα! Εντυπωσιασμένη περισσότερο από τα πρώτα παιδικά και εφηβικά σκίτσα του καλλιτέχνη πέρασα τα μεταγενέστερα έργα του σχετικά γρήγορα και κατευθήνθηκα προς το gift shop όπου επέλεξα 2 posters από την συλλογή με τα περιστέρια. Πολύ ωραίες και λιτές γραμμές και πολύ ωραία χρώματα!
Στη συνέχεια έπρεπε να πάρουμε ενέργεια για να συνεχίσουμε και κάναμε στάση κοντά στην πλατεία της Santa Maria del Mar στο tapas bar Sagardi που είχα τσεκάρει από τους Βαρκελωνόπληκτους! Με ελάχιστα τραπεζάκια έξω κάτσαμε πάνω απ τα κεφάλια τους ωσάν τα κοράκια μέχρι να αδειάσει κάποιο. Επίσης ήξερα τον τρόπο παραγγελίας του μαγαζιού...παίρνεις πιατάκι, γεμίζεις με μεζεδάκι και στο τέλος μετράνε οδοντογλυφίδες και πληρώνεις. Και φυσικά αναρωτηθήκαμε... πώς είναι σίγουροι ότι δεν θα κρύψει κάποιος 2-3 οδοντογλυφίδες? Γιατί μόνο οι Έλληνες θα σκέφτονταν με τέτοια πονηριά...Η επιλογή των μεζέδων έγινε καθαρά με κριτήριο εμφάνισης μιας και δεν έλεγε πουθενά τι είναι το καθένα και καθώς τα δοκιμάζαμε είχαμε και μια γευστική έκπληξη! Αφού τσακίσαμε και κανά 2 ποτηράκια cava, ήρθε η λυπητερή που ομολογουμένως ήταν τσιμπημένη... μεζές και 2,35!
Φεύγοντας περνάμε από την εκκλησία Santa Maria del Mar. Αν και δεν είμαι fan των εκκλησιών και του σκοπού που εξυπηρετούν (μεγάλο θέμα για συζήτηση και ανάλυση), πάντα με εντυπωσιάζουν σαν αρχιτεκτονική. Και όσο πιο απλές είναι τόσο πιο πολύ μ' αρέσουν! Οπότε λάτρεψα το γοτθικό στυλ που δεν είναι φορτωμένο ούτε με αγιογραφίες όπως οι ορθόδοξες, ούτε με περίτεχνες και πολύχρωμες τοιχογραφίες όπως κάποιες άλλες καθολικές εκκλησίες που είχα δει στη Ρώμη.
Γενικά η γοτθική συνοικία ήταν υπέροχη και πολύ διαφορετική απ αυτά που έχουν συνηθίσει τα μάτια μου να βλέπουν, αν και λίγο φοβιστική αργά το βράδυ!
Το πρόγραμμα στη συνέχεια είχε Καθεδρικό Ναό (για να κλείσουμε με τις εκκλησίες) όπου μας χάλασαν οι σκαλωσιές...και δεν είχαμε πάει ακόμα Sagrada Familia...που να φανταστούμε! Φεύγοντας, πιάνει ψιχάλα. Αποφασίζουμε να κάνουμε βόλτα στα μαγαζιά όποτε με το μπες-βγες δεν θα μας πειράξει η βροχή. Τσεκάρουμε τα πρώτα μαγαζιά με souvenir και θέλουμε από τώρα να τα πάρουμε όλα! Σαν σοφά και ώριμα κορίτσια όμως απλά κοιτάμε και σταμπάρουμε σημεία για να επιστρέψουμε κάποια στιγμή. Ανεβαίνουμε την Portal del Angel...παράδεισος!!! Κάπου εκεί σε κάποιο Desigual μας κάνει εντύπωση το fruit bar στο κέντρο του μαγαζιού, όπου προσφέρουν φρεσκοκομένο ανανά και πεπόνι! Μα τι περιποίηση! Σταμπάρω εμπριμέ πανωφόρι (πιο εμπριμέ δεν γίνεται) με σκόντο 30% αλλά η διαίσθησή μου (που την ακούω πάντα σε θέματα αγορών) μου λέει να περιμένω. Καταλήγουμε να πιούμε ένα ρημαδοκαφέ (οι κοπέλες δηλαδή γιατί έγω γενικά τάραζα τις cervezas από τις 12 το μεσημέρι και μετά) στον τελευταίο όροφο του El Cortes Ingles (κάτι σαν το cafe του Hondos στην Ομόνοια) με θέα τον γκρίζο ουρανό και τη βρεμένη Placa de Catalunya! Καταραμένο BBC weather!
Ψιλοβρεγμένες, ψιλοαπογοητευμένες και ψιλοαποκαμωμένες πάμε να διασκεδάσουμε την γκαντεμιά μας με early coctails (γύρω στις 9) μιας και δεν την παλεύουμε και για πολύ late πρώτη μέρα. Βλέπουμε ωραίο μπαλκονάκι πάνω στη La Rambla με ανοιχτές μπαλκονόπορτες και λέμε να ανέβουμε...που είναι η είσοδος? οεο? ααα...η βαφλερί Παταγωνία από πάνω γίνεται bar! Μεγάλη επιτυχία! Η σερβιτόρα εξυπηρετικότατη και γλυκιά, τα coctails μούρλια (όπως και οι τιμές τους, 12 euro τα 2) αλλά από μουσική...πολύ χαμηλά! Και...απαγορεύεται το κάπνισμα!!! Οιμέεεε! Πώς θα συνοδεύσουμε το αλκοόλ? Βγάζουμε τσιγάρο και οι 3 και χωρίς να τα ανάψουμε κάνουμε μόνο την κίνηση ότι καπνίζουμε...τα παιδιά στο bar γελάνε αφού πρώτα μας δείχνουν την πινακίδα! Στην επιστροφή στο δωμάτιο προμηθεύομαι ομπρελίτσα γεμάτη με λογότυπο "Barcelona" και σχολιάζω...Μα να μην έχω αγοράσει ομπρέλα στο Λονδίνο και να πάρω στην Βαρκελώνη!Έλεος! Φυσικά πέφτει και η κλασική κοροιδία..."εγώ θέλω αύριο να μην βρέχει και να μην την χρειαστείς τελικά!" "Μωρέ ας μην βρέξει κι ας την πάω του κουτιού στην Αθήνα!"
Τελικά την χρειάστηκα!Την δεύτερη μέρα μας έσκισε ο καιρός...
Περιμένω τη συνέχεια της κοριτσοπαρέας στην 
