ermis88
New Member
- Μηνύματα
- 2
- Likes
- 22
Καλησπέρα σύντροφοι συνταξιδιώτες. Μετράω μόλις μία μέρα που έχω γυρίσει από 7ημερο ταξιδάκι στη Νάπολι και την ευρύτερη περιοχή της Καμπανίας και αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου απόπειρα να αρθρογραφήσω για αυτή την ταξιδιωτική μου εμπειρία. Αυτό το ταξίδι λοιπόν προγραμματίστηκε μήνες πριν (παρέα με την κοπέλα μου) κλασικά με Ryanair την περίοδο 21-28 Απρίλη και τα αεροπορικά με επιστροφή κόστισαν 60 ευρώ.
Φτάσαμε Πάσχα καθολικών και επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη το Ορθόδοξο Πάσχα. Μείναμε σε ένα σπίτι σε πολύ κεντρική τοποθεσία στην Via Loffredi, που είναι δίπλα από το μουσείο σύγχρονης τέχνης MADRE και δώσαμε 140 ευρώ το άτομο (20 τη μέρα περίπου). Η επιλογή του σπιτιού, για το πώς ήταν διαμορφωμένο και τι περιείχε, ήταν μάλλον το μόνο που θα αλλάζαμε από όλο τον σχεδιασμό του ταξιδιού αν το οργανώναμε από την αρχή.
Πριν περάσω στην περιγραφή του ταξιδιού από τη δική μου ματιά 2-3 αράδες γενικόλογες για την πόλη.
Αξίζει το περπάτημα και σε άλλες γειτονιές πέρα του κέντρου με τον όχλο, ενδιαφέρουσες γειτονιές είναι η Sanita και η Ισπανική συνοικεία.
Στο δρόμο βλέπεις αμέτρητες καλτ φιγούρες ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλλου. Χαρακτηριστικά, στο δρόμο για τον σιδηροδρομικό σταθμό πέσαμε πάνω σε σκηνικό βγαλμένο από ταινία με έναν παπατζή και γύρω του διάφορους τύπους να ποντάρουν λεφτά για το που είναι κάθε φορά ο παπάς, καθώς και τον κλασικό κράχτη να προσπαθεί να σε πείσει να μπεις στη φάση. Γενικά το καλτόμετρο χτύπησε κόκκινο και σε πολλές στιγμές ένιωσα πως ζούσα σε άλλη εποχή.
Επιβεβαιώνω 100% για το χάος στους δρόμους. Το ιστορικό κέντρο είναι φουλ πυκνοκατοικημένο, πολλά στενά δρομάκια όπου πρέπει να περάσουν οχήματα κάθε είδους (τα μηχανάκια είναι άπειρα και οι αναβάτες οδηγούν σαν μανιακοί δολοφόνοι), λίγα φανάρια, τουλάχιστον συγκριτικά με την Ελλάδα και ανύπαρκτη οδηγική συμπεριφορά. Και για να το λέμε εμείς οι Έλληνες αυτό κάτι πάει στραβά με τους σατανάδες τους Ναπολιτάνους.
Στους κυκλικούς κόμβους στο κέντρο είχε πλάκα, κανείς δεν τηρούσε προτεραιότητα και γινόταν ένας μικρός χαμούλης κάθε φορά με αμάξια και κυρίως μηχανάκια να ξεφυτρώνουν από το πουθενά.
Για όσους πραγματοποιήσετε ταξίδι στη συγκεκριμένη πόλη αξίζει να παίξετε μια μέρα το παιχνίδι που δημιούργησα "Βρες ένα αμάξι που δεν είναι καθόλου χτυπημένο". Προσωπικά βρήκα ελάχιστα ατρακάριστα ή με όλους τους καθρέφτες τους αγέρωχους.
Τέλος, η βρώμα και η δυσωδία και κυρίως η άθλια εικόνα στο μάτι από το σκουπιδαριό που επικρατεί σε όλους δρόμους ήταν κάτι που δε πέρασε απαρατήρητο και δε μου άρεσε, αλλά συνηθίζεται γρήγορα όσο εγκλιματίζεσαι με την πόλη.
Φτάσαμε Πάσχα καθολικών και επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη το Ορθόδοξο Πάσχα. Μείναμε σε ένα σπίτι σε πολύ κεντρική τοποθεσία στην Via Loffredi, που είναι δίπλα από το μουσείο σύγχρονης τέχνης MADRE και δώσαμε 140 ευρώ το άτομο (20 τη μέρα περίπου). Η επιλογή του σπιτιού, για το πώς ήταν διαμορφωμένο και τι περιείχε, ήταν μάλλον το μόνο που θα αλλάζαμε από όλο τον σχεδιασμό του ταξιδιού αν το οργανώναμε από την αρχή.
Πριν περάσω στην περιγραφή του ταξιδιού από τη δική μου ματιά 2-3 αράδες γενικόλογες για την πόλη.
Αξίζει το περπάτημα και σε άλλες γειτονιές πέρα του κέντρου με τον όχλο, ενδιαφέρουσες γειτονιές είναι η Sanita και η Ισπανική συνοικεία.
Στο δρόμο βλέπεις αμέτρητες καλτ φιγούρες ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλλου. Χαρακτηριστικά, στο δρόμο για τον σιδηροδρομικό σταθμό πέσαμε πάνω σε σκηνικό βγαλμένο από ταινία με έναν παπατζή και γύρω του διάφορους τύπους να ποντάρουν λεφτά για το που είναι κάθε φορά ο παπάς, καθώς και τον κλασικό κράχτη να προσπαθεί να σε πείσει να μπεις στη φάση. Γενικά το καλτόμετρο χτύπησε κόκκινο και σε πολλές στιγμές ένιωσα πως ζούσα σε άλλη εποχή.
Επιβεβαιώνω 100% για το χάος στους δρόμους. Το ιστορικό κέντρο είναι φουλ πυκνοκατοικημένο, πολλά στενά δρομάκια όπου πρέπει να περάσουν οχήματα κάθε είδους (τα μηχανάκια είναι άπειρα και οι αναβάτες οδηγούν σαν μανιακοί δολοφόνοι), λίγα φανάρια, τουλάχιστον συγκριτικά με την Ελλάδα και ανύπαρκτη οδηγική συμπεριφορά. Και για να το λέμε εμείς οι Έλληνες αυτό κάτι πάει στραβά με τους σατανάδες τους Ναπολιτάνους.
Στους κυκλικούς κόμβους στο κέντρο είχε πλάκα, κανείς δεν τηρούσε προτεραιότητα και γινόταν ένας μικρός χαμούλης κάθε φορά με αμάξια και κυρίως μηχανάκια να ξεφυτρώνουν από το πουθενά.
Για όσους πραγματοποιήσετε ταξίδι στη συγκεκριμένη πόλη αξίζει να παίξετε μια μέρα το παιχνίδι που δημιούργησα "Βρες ένα αμάξι που δεν είναι καθόλου χτυπημένο". Προσωπικά βρήκα ελάχιστα ατρακάριστα ή με όλους τους καθρέφτες τους αγέρωχους.
Τέλος, η βρώμα και η δυσωδία και κυρίως η άθλια εικόνα στο μάτι από το σκουπιδαριό που επικρατεί σε όλους δρόμους ήταν κάτι που δε πέρασε απαρατήρητο και δε μου άρεσε, αλλά συνηθίζεται γρήγορα όσο εγκλιματίζεσαι με την πόλη.
Περιμένουμε την συνέχεια!
