kostas travel
Member
- Μηνύματα
- 57
- Likes
- 197
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μιανμάρ
Όταν είδα για πρώτη φορά σε φωτογραφία την Sagrada Familia, πλήρως εντυπωσιασμένος είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι κάποτε θα την επισκεπτόμουν από κοντά. Η Βαρκελώνη για εμένα ήταν από τους προορισμούς εκείνους που σου κάνουν το ‘‘κλικ’’ αμέσως. Λίγο τα κτήρια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής του Γκαουντί, λίγο η συμπάθεια μου προς τον καταλανικό λαό και λίγο ο θαυμασμός μου για τη ποδοσφαιρική ομώνυμη ομάδα της πόλης, με έκαναν να θέλω να την επισκεφτώ οπωσδήποτε. Αφού δε μπορούσε κανείς να με ακολουθήσει, πήρα την απόφαση να πάω μόνος. Αυτός είναι και ο λόγος που το ταξίδι αυτό θα έχει ιδιαίτερη σημασία για εμένα καθώς ήταν το πρώτο που επιχείρησα κάτι τέτοιο. Έκλεισα εισιτήρια με τη Wizz για τις 28 Σεπτεμβρίου του 2015 με επιστροφή 5 ημέρες αργότερα στις 2 Οκτώβρη. Αποφάσισα η διαμονή μου να γίνει σε κεντρικό σημείο της πόλης έτσι ώστε να μη χάνω πολύτιμο χρόνο στις μεταφορές και έκλεισα κατάλυμα κοντά στη Placa Catalunya.
1Η ΗΜΕΡΑ
Η διάρκεια της πτήσης ήταν περίπου 3 ώρες από το Ελ. Βενιζέλος. Στις 7 το απόγευμα που πάτησα το πόδι μου στην Καταλανική πρωτεύουσα, κατευθύνθηκα προς τα λεωφορεία Aerobus και έβγαλα εισιτήριο από τον οδηγό. Αν θυμάμαι καλά το κόστος ήταν περίπου 10 ευρώ με επιστροφή. Τα λεωφορεία αυτά είναι εξπρές και κάνουν στάση μόνο στη Placa Espanya και τη Placa Catalunya. Μόλις έφτασα στο κατάλυμα μου, άφησα τα πράγματα μου και βγήκα αναζητώντας φαγητό. Έκατσα σε ένα εστιατόριο για Tapas και μία παγωμένη βαρελίσια μπύρα. Στη συνέχεια περπάτησα μέχρι τη Casa Batllo και τη Casa Mila, 2 από τα αριστουργήματα του Άντονι Γκαουντί. Τα 2 αυτά διάσημα κτήρια της πόλης έστεκαν με εντυπωσιακό φωτισμό και αρκετούς τουρίστες να τα χαζεύουν. Δεν έκατσα αρκετή ώρα σε κάποιο από τα 2 αφού θα επέστρεφα την επόμενη μέρα για να τα επισκεφτώ με περισσότερο χρόνο.
2Η ΗΜΕΡΑ
Πρωινό ξύπνημα και βόλτα στη περίφημη οδό Rambla. Ο δρόμος αυτός είναι ο διασημότερος της Βαρκελώνης και έχει συνεχώς κόσμο. Αποφάσισα να ξεκινήσω από τη Placa Catalunya και να φτάσω μέχρι το τέρμα της, δηλαδή το μνημείο του Κολόμβου. Όπως κατεβαίνεις τη Rumbla και κατευθύνεσαι προς τη θάλασσα σο δεξί σου χέρι, βρίσκεται η αγορά Boqueria, όπου έκανα στάση για πρωινό και καφέ. Στη Βοqueria θα βρείτε φρέσκα φρούτα, διάφορους φυσικούς χυμούς με απίστευτες γεύσεις και αλλαντικά σε πολύ καλές τιμές. Φυσικά υπάρχουν και μαγαζάκια που μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας και να τσιμπήσετε κάτι, όπως έκανα εγώ. Επέλεξα να φάω μια φριτάτα με σπανάκι. Κάτι σαν τη δική μας ομελέτα και πραγματικά ήταν πολύ νόστιμη.
Kατευθύνθηκα προς το άγαλμα του Κολόμβου και στη συνέχεια έκανα βόλτα στο καλαίσθητο λιμάνι. Σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται πάνω από τον ουρανό και έτσι δεν υπήρχε αρκετός κόσμος στο δρόμο. Αποφάσισα να ρισκάρω και να περπατήσω τη παραλία της Barceloneta με τα τεράστια κύματα. Η αλήθεια είναι ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση το μέγεθος των κυμάτων, αλλά αργότερα πληροφορήθηκα ότι η παραλία αυτή είναι σημείο συνάντησης πολλών surfers από όλο τον κόσμο.
Το πρόγραμμα στη συνέχεια είχε επίσκεψη στον καθεδρικό ναό της Βαρκελώνης που ήταν αρκετά επιβλητικός και το ναό της Santa Maria del Mar. Αν και είχα περπατήσει αρκετά, αποφάσισα να περάσω και από το πάρκο Ciutadella αφού ήταν κοντά. Εντυπωσιακό το ιστορικό συντριβάνι του πάρκου που σχεδίασε ο Josep Fontserè όπως και μία μικρή λίμνη. To πάρκο είναι συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης, η μεταμόρφωση του σφράγισε την έναρξη μια νέας εποχής για την πόλη, από την οπισθοδρομική επαρχιακή Βαρκελώνη στη δημιουργία μιας σύγχρονης κοσμοπολίτικης πόλης. Λίγο έξω από το πάρκο η αψίδα του θριάμβου, με ένα εντυπωσιακό κόκκινο μπορντό χρώμα έκλεβε τη παράσταση. Επειδή το απόγευμα ήθελα να δω τις Casa Batllo και Mila πήγα στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Αφού κοιμήθηκα ετοιμάστηκα και ξεκίνησα για τη Casa Battlo.
Και στη συνέχεια για τη Casa Mila.
Αφού είδα αυτά που ήθελα, και υπήρχε ακόμα χρόνος είπα να κάνω μια τελευταία βόλτα προς τη Γοτθική συνοικία. Πρόκειται για την πιο ιστορική περιοχή της Βαρκελώνης, που υπάρχει από τη Ρωμαϊκή Εποχή. Αποτελείται από μεσαιωνικά κτίρια, με τη γοτθική αρχιτεκτονική να αποτυπώνεται σε όλα τα καφέ και εστιατόρια της περιοχής. Με τα μικρά στενάκια της η συνοικία θύμιζε λαβύρινθο. Εκεί εντόπισα ένα μαγαζάκι το οποίο έφτιαχνε σάντουιτς με Χαμόν από Ιβηρικό μαύρο χοίρο και φυσικά το τίμησα. Συνεχίζοντας τις βόλτες στα γραφικά στενάκια με περίμενε άλλη μια έκπληξη. To μέγαρο μουσικής, το οποίο έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Unesco . Μέσα δε κατάφερα να μπω γιατί ήταν κλειστό. To κοντέρ μου πλέον είχε γράψει αρκετά χιλιόμετρα και έτσι πήγα για ύπνο.
3Η ΗΜΕΡΑ
Η μεγάλη μέρα είχε φτάσει και αφού πήρα ένα καλό πρωινό σε ένα από τα πολλά καφέ του κέντρου, ξεκίνησα για το μετρό. Κατέβηκα στη στάση Sagrada Famili και δε θα ξεχάσω ποτέ τη πρώτη φορά που αντίκρισα αυτό το επιβλητικό κτήριο. Η τεράστια αυτή Βασιλική εκκλησία αν και ημιτελής, νομίζω ότι είναι το πιο εντυπωσιακό κτήριο που έχω δει στη ζωή μου. Το σπουδαιότερο έργο του Γκαουντί που είναι ένα κράμα γοτθικού και μοντέρνου ρυθμού, σε αφήνει άφωνο με το μέγεθος και τις λεπτομέρειες του. Εισιτήριο δεν είχα προνοήσει να βγάλω μέσω διαδικτύου κ έτσι όταν πήγα να βγάλω, με ενημέρωσαν ότι θα έπρεπε να περιμένω 2 ώρες. Αυτό έκανα λοιπόν. Με το εισιτήριο στη τσέπη και με τη φωτογραφική στο χέρι άρχισα να τραβάω φωτογραφίες το εξωτερικό του κτηρίου. Κάπως έτσι σχεδίαζα να περάσουν οι επόμενες 2 ώρες, αλλά ο καιρός είχε άλλα σχέδια. Ξαφνικά άρχισε μια δυνατή μπόρα και μπήκα γρήγορα στα Starbucks που βρίσκονται στο πλάι της εκκλησίας. Θα μου πείτε Starbucks? Δε προλάβαινα να πάω και πιο μακριά. Ήπια υπομονετικά τον καφέ μου και λοταν πέρασε η ώρα μπήκα στην εκκλησία. Μου έκανε απίστευτη εντύπωση η διαφορετικότητα στο εσωτερικό του ναού σε σχέση με τον έξω χώρο. Την παράσταση έκλεβαν τα όμορφα βιτρό και οι τεράστιες κολόνες. Ένα θέαμα που δε γίνεται να αποτυπωθεί σε φωτογραφίες και κάποιος για να το αντιληφθεί αυτό πρέπει να το δει από κοντά.
Σε πολύ κοντινή απόσταση από την Sagrada Familia, βρίσκεται το εστιατόριο la Paradeta. Εκεί θα φάτε φρέσκα θαλασσινά άρτια μαγειρεμένα, σε αρκετά καλές τιμές. Προσοχή γιατί δεν δέχονται κρατήσεις και ανοίγει συγκεκριμένες ώρες. Με γεμάτο στομάχι, μπήκα στο μετρό και πήγα στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Μπαρτσελόνα το Camp Νou. Η αλήθεια είναι ότι δε μπήκα μέσα. Το κοίταξα απ’ έξω και έκανα στροφή για κάτι έχει μεγαλύτερη συναισθηματική αξία για εμένα το Palau Blaugrana. Τo γήπεδο που στεγάζει το μπασκετικό τμήμα της ομάδας. Ιεροσυλία το ξέρω αλλά τι να κάνουμε που μας κέρδισε το basket? Το βράδυ πήγα πάλι για τα κλασικά tapas και τίμια μπύρα Estrella που θεωρείται η μπύρα της Βαρκελώνης.
4Η ΗΜΕΡΑ
Άνοιξα το παράθυρο του δωματίου μου και είδα ήλιο έτσι ξεκίνησα για το λόφο el Carmel εκεί όπου βρίσκεται άλλο ένα από τα αριστουργήματα του ταλαντούχου καλλιτέχνη, το Parc Guell. Το πάρκο κατασκευάστηκε μεταξύ του 1900 με 1914 και άνοιξε επισήμως ως δημόσιο πάρκο το 1926. Περιέχει δημιουργήματα του Γκαουντί όπως συντριβάνια, δράκους όλα διακοσμημένα με το πολύχρωμο μαρμάρινο μωσαϊκό που χαρακτηρίζει την πόλη της Βαρκελώνης. Μετά τη βασική είσοδο θα βρείτε ένα τεράστιο φυσικό μπαλκόνι όπου και μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας με θέα σχεδόν όλη την πόλη της Βαρκελώνης. Μέσα στο πάρκο θα βρείτε ένα μικρό σπιτάκι στο οποίο ο ίδιος ο αρχιτέκτονας έχει μείνει σε κάποιο διάστημα της ζωής του. Έβγαλα τις απαραίτητες φωτογραφίες και ξεκίνησα για τη Placa Espanya.
Από την πλατεία φαινόταν η Αρένα της Βαρκελώνης, ένα κτήριο που κάποτε λάμβαναν χώρα οι ταυρομαχίες, αλλά πλέον έχουν απαγορευθεί στη Καταλονία και έχει μετατραπεί σε εμπορικό κέντρο. Κατευθύνθηκα προς το εθνικό μουσείο τέχνης, χαζεύοντας τους Bενετικούς πύργους. Το μουσείο βρίσκεται στον λόφο Μονζουίκ και η θέα από εκεί είναι εντυπωσιακή. Δε μπήκα μέσα στο μουσείο πάντως ο χώρος έξω από αυτό ήταν πολύ προσεγμένος, με συντριβάνια και αρκετό πράσινο. Αφού χάζεψα τη θέα της περιοχής επέστρεψα στη Placa Catalunya και πήγα για φαγητό στο Taberna de la Ronda όπου γεύτηκα εκπληκτική παέγια. Το μαγαζί αυτό το προτείνω ανεπιφύλακτα. Αφού είχε ακόμα ήλιο πήγα στη Barceloneta και έκατσα σε μια ξαπλώστρα στη παραλία. Πλάκωσα τα cocktails απολαμβάνοντας τον ήλιο της καταλανικής πρωτεύουσας και παρατηρούσα τους surfers να δαμάζουν τα κύματα. Η αλήθεια είναι ότι τους ζήλευα αλλά δε το κατέχω το άθλημα και έτσι αρκέστηκα στο να δαμάσω τη ξαπλώστρα μου. Όταν βράδιασε πήρα τον δρόμο της επιστροφής.
5Η ΗΜΕΡΑ
Το αεροπλάνο αναχωρούσε το μεσημέρι, οπότε δεν προλάβαινα να κανω και πολλά. Αρκέστηκα στο να κάνω μια τελευταία βόλτα στη Rambla για να ψωνίσω μερικά δώρα και αναμνηστικά και όταν είδα ότι με παίρνει ο χρόνος φυσικά πέρασα για μια τελευταία παέγια από το Taberna de la Ronda.
Πήρα τα πράγματα μου και ξεκινησα για τη στάση του Aerobus. Μετά από λίγο ήμουν στο αεροδρόμιο και περίμενα τη πτήση μου που τελικά είχε και 2-3 ώρες καθυστέρηση. Κάπως έτσι τελείωσε το ταξίδι μου στη Βαρκελώνη. Ένα ταξίδι που μου έμαθε ότι παρά τις ώρες μοναξιάς που θα υπάρξουν όταν ταξιδεύεις μόνος, θα περάσεις όμορφα, θα γνωρίσεις ευκολότερα άλλους ταξιδιώτες ή ντόπιους και θα κάνεις το πρόγραμμα σου όπως ακριβώς θέλεις εσύ.
1Η ΗΜΕΡΑ
Η διάρκεια της πτήσης ήταν περίπου 3 ώρες από το Ελ. Βενιζέλος. Στις 7 το απόγευμα που πάτησα το πόδι μου στην Καταλανική πρωτεύουσα, κατευθύνθηκα προς τα λεωφορεία Aerobus και έβγαλα εισιτήριο από τον οδηγό. Αν θυμάμαι καλά το κόστος ήταν περίπου 10 ευρώ με επιστροφή. Τα λεωφορεία αυτά είναι εξπρές και κάνουν στάση μόνο στη Placa Espanya και τη Placa Catalunya. Μόλις έφτασα στο κατάλυμα μου, άφησα τα πράγματα μου και βγήκα αναζητώντας φαγητό. Έκατσα σε ένα εστιατόριο για Tapas και μία παγωμένη βαρελίσια μπύρα. Στη συνέχεια περπάτησα μέχρι τη Casa Batllo και τη Casa Mila, 2 από τα αριστουργήματα του Άντονι Γκαουντί. Τα 2 αυτά διάσημα κτήρια της πόλης έστεκαν με εντυπωσιακό φωτισμό και αρκετούς τουρίστες να τα χαζεύουν. Δεν έκατσα αρκετή ώρα σε κάποιο από τα 2 αφού θα επέστρεφα την επόμενη μέρα για να τα επισκεφτώ με περισσότερο χρόνο.
2Η ΗΜΕΡΑ
Πρωινό ξύπνημα και βόλτα στη περίφημη οδό Rambla. Ο δρόμος αυτός είναι ο διασημότερος της Βαρκελώνης και έχει συνεχώς κόσμο. Αποφάσισα να ξεκινήσω από τη Placa Catalunya και να φτάσω μέχρι το τέρμα της, δηλαδή το μνημείο του Κολόμβου. Όπως κατεβαίνεις τη Rumbla και κατευθύνεσαι προς τη θάλασσα σο δεξί σου χέρι, βρίσκεται η αγορά Boqueria, όπου έκανα στάση για πρωινό και καφέ. Στη Βοqueria θα βρείτε φρέσκα φρούτα, διάφορους φυσικούς χυμούς με απίστευτες γεύσεις και αλλαντικά σε πολύ καλές τιμές. Φυσικά υπάρχουν και μαγαζάκια που μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας και να τσιμπήσετε κάτι, όπως έκανα εγώ. Επέλεξα να φάω μια φριτάτα με σπανάκι. Κάτι σαν τη δική μας ομελέτα και πραγματικά ήταν πολύ νόστιμη.
Kατευθύνθηκα προς το άγαλμα του Κολόμβου και στη συνέχεια έκανα βόλτα στο καλαίσθητο λιμάνι. Σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται πάνω από τον ουρανό και έτσι δεν υπήρχε αρκετός κόσμος στο δρόμο. Αποφάσισα να ρισκάρω και να περπατήσω τη παραλία της Barceloneta με τα τεράστια κύματα. Η αλήθεια είναι ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση το μέγεθος των κυμάτων, αλλά αργότερα πληροφορήθηκα ότι η παραλία αυτή είναι σημείο συνάντησης πολλών surfers από όλο τον κόσμο.
Το πρόγραμμα στη συνέχεια είχε επίσκεψη στον καθεδρικό ναό της Βαρκελώνης που ήταν αρκετά επιβλητικός και το ναό της Santa Maria del Mar. Αν και είχα περπατήσει αρκετά, αποφάσισα να περάσω και από το πάρκο Ciutadella αφού ήταν κοντά. Εντυπωσιακό το ιστορικό συντριβάνι του πάρκου που σχεδίασε ο Josep Fontserè όπως και μία μικρή λίμνη. To πάρκο είναι συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης, η μεταμόρφωση του σφράγισε την έναρξη μια νέας εποχής για την πόλη, από την οπισθοδρομική επαρχιακή Βαρκελώνη στη δημιουργία μιας σύγχρονης κοσμοπολίτικης πόλης. Λίγο έξω από το πάρκο η αψίδα του θριάμβου, με ένα εντυπωσιακό κόκκινο μπορντό χρώμα έκλεβε τη παράσταση. Επειδή το απόγευμα ήθελα να δω τις Casa Batllo και Mila πήγα στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Αφού κοιμήθηκα ετοιμάστηκα και ξεκίνησα για τη Casa Battlo.
Και στη συνέχεια για τη Casa Mila.
Αφού είδα αυτά που ήθελα, και υπήρχε ακόμα χρόνος είπα να κάνω μια τελευταία βόλτα προς τη Γοτθική συνοικία. Πρόκειται για την πιο ιστορική περιοχή της Βαρκελώνης, που υπάρχει από τη Ρωμαϊκή Εποχή. Αποτελείται από μεσαιωνικά κτίρια, με τη γοτθική αρχιτεκτονική να αποτυπώνεται σε όλα τα καφέ και εστιατόρια της περιοχής. Με τα μικρά στενάκια της η συνοικία θύμιζε λαβύρινθο. Εκεί εντόπισα ένα μαγαζάκι το οποίο έφτιαχνε σάντουιτς με Χαμόν από Ιβηρικό μαύρο χοίρο και φυσικά το τίμησα. Συνεχίζοντας τις βόλτες στα γραφικά στενάκια με περίμενε άλλη μια έκπληξη. To μέγαρο μουσικής, το οποίο έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Unesco . Μέσα δε κατάφερα να μπω γιατί ήταν κλειστό. To κοντέρ μου πλέον είχε γράψει αρκετά χιλιόμετρα και έτσι πήγα για ύπνο.
3Η ΗΜΕΡΑ
Η μεγάλη μέρα είχε φτάσει και αφού πήρα ένα καλό πρωινό σε ένα από τα πολλά καφέ του κέντρου, ξεκίνησα για το μετρό. Κατέβηκα στη στάση Sagrada Famili και δε θα ξεχάσω ποτέ τη πρώτη φορά που αντίκρισα αυτό το επιβλητικό κτήριο. Η τεράστια αυτή Βασιλική εκκλησία αν και ημιτελής, νομίζω ότι είναι το πιο εντυπωσιακό κτήριο που έχω δει στη ζωή μου. Το σπουδαιότερο έργο του Γκαουντί που είναι ένα κράμα γοτθικού και μοντέρνου ρυθμού, σε αφήνει άφωνο με το μέγεθος και τις λεπτομέρειες του. Εισιτήριο δεν είχα προνοήσει να βγάλω μέσω διαδικτύου κ έτσι όταν πήγα να βγάλω, με ενημέρωσαν ότι θα έπρεπε να περιμένω 2 ώρες. Αυτό έκανα λοιπόν. Με το εισιτήριο στη τσέπη και με τη φωτογραφική στο χέρι άρχισα να τραβάω φωτογραφίες το εξωτερικό του κτηρίου. Κάπως έτσι σχεδίαζα να περάσουν οι επόμενες 2 ώρες, αλλά ο καιρός είχε άλλα σχέδια. Ξαφνικά άρχισε μια δυνατή μπόρα και μπήκα γρήγορα στα Starbucks που βρίσκονται στο πλάι της εκκλησίας. Θα μου πείτε Starbucks? Δε προλάβαινα να πάω και πιο μακριά. Ήπια υπομονετικά τον καφέ μου και λοταν πέρασε η ώρα μπήκα στην εκκλησία. Μου έκανε απίστευτη εντύπωση η διαφορετικότητα στο εσωτερικό του ναού σε σχέση με τον έξω χώρο. Την παράσταση έκλεβαν τα όμορφα βιτρό και οι τεράστιες κολόνες. Ένα θέαμα που δε γίνεται να αποτυπωθεί σε φωτογραφίες και κάποιος για να το αντιληφθεί αυτό πρέπει να το δει από κοντά.
Σε πολύ κοντινή απόσταση από την Sagrada Familia, βρίσκεται το εστιατόριο la Paradeta. Εκεί θα φάτε φρέσκα θαλασσινά άρτια μαγειρεμένα, σε αρκετά καλές τιμές. Προσοχή γιατί δεν δέχονται κρατήσεις και ανοίγει συγκεκριμένες ώρες. Με γεμάτο στομάχι, μπήκα στο μετρό και πήγα στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Μπαρτσελόνα το Camp Νou. Η αλήθεια είναι ότι δε μπήκα μέσα. Το κοίταξα απ’ έξω και έκανα στροφή για κάτι έχει μεγαλύτερη συναισθηματική αξία για εμένα το Palau Blaugrana. Τo γήπεδο που στεγάζει το μπασκετικό τμήμα της ομάδας. Ιεροσυλία το ξέρω αλλά τι να κάνουμε που μας κέρδισε το basket? Το βράδυ πήγα πάλι για τα κλασικά tapas και τίμια μπύρα Estrella που θεωρείται η μπύρα της Βαρκελώνης.
4Η ΗΜΕΡΑ
Άνοιξα το παράθυρο του δωματίου μου και είδα ήλιο έτσι ξεκίνησα για το λόφο el Carmel εκεί όπου βρίσκεται άλλο ένα από τα αριστουργήματα του ταλαντούχου καλλιτέχνη, το Parc Guell. Το πάρκο κατασκευάστηκε μεταξύ του 1900 με 1914 και άνοιξε επισήμως ως δημόσιο πάρκο το 1926. Περιέχει δημιουργήματα του Γκαουντί όπως συντριβάνια, δράκους όλα διακοσμημένα με το πολύχρωμο μαρμάρινο μωσαϊκό που χαρακτηρίζει την πόλη της Βαρκελώνης. Μετά τη βασική είσοδο θα βρείτε ένα τεράστιο φυσικό μπαλκόνι όπου και μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας με θέα σχεδόν όλη την πόλη της Βαρκελώνης. Μέσα στο πάρκο θα βρείτε ένα μικρό σπιτάκι στο οποίο ο ίδιος ο αρχιτέκτονας έχει μείνει σε κάποιο διάστημα της ζωής του. Έβγαλα τις απαραίτητες φωτογραφίες και ξεκίνησα για τη Placa Espanya.
Από την πλατεία φαινόταν η Αρένα της Βαρκελώνης, ένα κτήριο που κάποτε λάμβαναν χώρα οι ταυρομαχίες, αλλά πλέον έχουν απαγορευθεί στη Καταλονία και έχει μετατραπεί σε εμπορικό κέντρο. Κατευθύνθηκα προς το εθνικό μουσείο τέχνης, χαζεύοντας τους Bενετικούς πύργους. Το μουσείο βρίσκεται στον λόφο Μονζουίκ και η θέα από εκεί είναι εντυπωσιακή. Δε μπήκα μέσα στο μουσείο πάντως ο χώρος έξω από αυτό ήταν πολύ προσεγμένος, με συντριβάνια και αρκετό πράσινο. Αφού χάζεψα τη θέα της περιοχής επέστρεψα στη Placa Catalunya και πήγα για φαγητό στο Taberna de la Ronda όπου γεύτηκα εκπληκτική παέγια. Το μαγαζί αυτό το προτείνω ανεπιφύλακτα. Αφού είχε ακόμα ήλιο πήγα στη Barceloneta και έκατσα σε μια ξαπλώστρα στη παραλία. Πλάκωσα τα cocktails απολαμβάνοντας τον ήλιο της καταλανικής πρωτεύουσας και παρατηρούσα τους surfers να δαμάζουν τα κύματα. Η αλήθεια είναι ότι τους ζήλευα αλλά δε το κατέχω το άθλημα και έτσι αρκέστηκα στο να δαμάσω τη ξαπλώστρα μου. Όταν βράδιασε πήρα τον δρόμο της επιστροφής.
5Η ΗΜΕΡΑ
Το αεροπλάνο αναχωρούσε το μεσημέρι, οπότε δεν προλάβαινα να κανω και πολλά. Αρκέστηκα στο να κάνω μια τελευταία βόλτα στη Rambla για να ψωνίσω μερικά δώρα και αναμνηστικά και όταν είδα ότι με παίρνει ο χρόνος φυσικά πέρασα για μια τελευταία παέγια από το Taberna de la Ronda.
Πήρα τα πράγματα μου και ξεκινησα για τη στάση του Aerobus. Μετά από λίγο ήμουν στο αεροδρόμιο και περίμενα τη πτήση μου που τελικά είχε και 2-3 ώρες καθυστέρηση. Κάπως έτσι τελείωσε το ταξίδι μου στη Βαρκελώνη. Ένα ταξίδι που μου έμαθε ότι παρά τις ώρες μοναξιάς που θα υπάρξουν όταν ταξιδεύεις μόνος, θα περάσεις όμορφα, θα γνωρίσεις ευκολότερα άλλους ταξιδιώτες ή ντόπιους και θα κάνεις το πρόγραμμα σου όπως ακριβώς θέλεις εσύ.
