Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.470
- Likes
- 30.858
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Κεφάλαιο 10o: Το μακρύ ταξίδι μέχρι το Ivalo, με ενδιάμεσες στάσεις στη Λίμνη Pyhäjärvi, στο χιονοδρομικό κέντρο Pyhätunturi και στη Λίμνη Ahvenlampi. Bonus: Τα συγκλονιστικά χρώματα του Βόρειου Σέλαος με την άφιξή μας στο Ivalo
22 Ιανουαρίου 2025
22 Ιανουαρίου 2025
O E75 θα ήταν η οδική αρτηρία που θα μας κρατούσε συντροφιά για αρκετή ώρα από τη στιγμή που αφήσαμε την περιοχή πεζοπορίας του Αρκτικού Κύκλου. Όταν φτάσαμε στο Torvinen αφήσαμε τον Ε75 και ακολουθήσαμε τον 962 με στόχο να φτάσουμε στη Λίμνη Pyhäjärvi, που σημαίνει Ιερή Λίμνη.
Η Λίμνη Pyhäjärvi βρίσκεται, λίγο πολύ, στο κέντρο της Φινλανδίας και τα πλεονάζοντα νερά της εκβάλλουν στον Βοθνικό Κόλπο μέσω του ποταμού Pyhäjoki ο οποίος ξεκινά από το βόρειο άκρο της Λίμνης. Ένα απέραντο παγωμένο τοπίο αντικρίσαμε μόλις φτάσαμε στις όχθες της. Παρκάραμε έξω από το Lucky Ranch latukahvila και βγήκαμε έξω στην παγωνιά.
Το Lucky Ranch είναι μια επιχείρηση που βρίσκεται στην καρδιά του Εθνικού Πάρκου Pyhä-Luosto και προσφέρει μοναδικά καταλύματα και αξέχαστες περιπέτειες στην καρδιά της Λαπωνίας και στη Λίμνη Pyhäjärvi. Μια ιδιαίτερη εμπειρία είναι η διαμονή σε igloo τα οποία ήταν φτιαγμένα εξ ολοκλήρου από χιόνι και βρίσκονταν, το ένα δίπλα στο άλλο, στην όχθη της παγωμένης Λίμνης. Μόλις τα είδαμε από μακριά δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. -«Λες να είναι αληθινά και λειτουργικά»; αναρωτηθήκαμε. Δεν έμενε παρά να λύσουμε την απορία μας με μια επίσκεψη στο εσωτερικό τους. Χρέη πόρτας έκανε μια μάλλινη χοντρή κουβέρτα και μέσα υπήρχαν κρεβάτια από πάγο με κανονικά σκεπάσματα και λιτή διακόσμηση. Υπήρχε και φωτισμός με διάφορους χρωματιστούς λαμπτήρες για μυστηριώδη ατμόσφαιρα. Μπήκαμε σε όλα, τραβήξαμε φωτογραφίες και videos και στο τέλος είδαμε αφίσες που διαφήμιζαν τη διαμονή μέσα σε αυτά με τιμή 130 ευρώ τη βραδιά.
Γύρω από τη Λίμνη ήταν αραδιασμένα μερικά χαριτωμένα ξύλινα σπιτάκια. Το καλοκαίρι θα είναι ονειρεμένα να μένεις εδώ, να κάνεις βαρκάδα και ψαρέματα, ιππασία και ένα σωρό άλλες καλοκαιρινές δραστηριότητες.
Η Λαπωνία είναι ένας παράδεισος για τους λάτρεις της φύσης και έχει έναν νόμο που ονομάζεται «νόμος του κάθε ανθρώπου» ο οποίος ορίζει ότι καθένας μπορεί να περιπλανηθεί με τα πόδια οπουδήποτε στη φύση, οπότε η εξερεύνηση των δασών και των Εθνικών Πάρκων είναι απολύτως νόμιμη-και κυρίως 100% ασφαλής-εάν υπάρχει ο σωστός εξοπλισμός και η δέουσα προσοχή.
Το παλαιότερο εθνικό πάρκο στη Φινλανδία, που ονομάζεται Εθνικό Πάρκο Pyhä-Luosto, βρίσκεται στο Pyhätunturi το οποίο δεν είναι ένα ενιαίο βουνό, αλλά μια ομάδα 5 ή περισσότερων ξεχωριστών κορυφών. Αυτή η αλυσίδα κορυφών, μήκους 35 χιλιομέτρων, γεννήθηκε πριν από 2 δισεκατομμύρια χρόνια και χαρακτηρίζεται ως ένα από τα παλαιότερα βουνά στον κόσμο. Οι ορεσίβιοι Sámis, που ζούσαν στην περιοχή Pyhä-Luosto τα παλιά χρόνια, θεωρούσαν το Pyhätunturi ιερό. Εδώ, ζητούσαν από τους θεούς καλή τύχη κατά τη διάρκεια του κυνηγιού τους. Διάφορα θηράματα, όπως άγριοι τάρανδοι θυσιάζονταν σε ειδωλολατρικές τελετουργίες θυσίας οι οποίες τελείωσαν στα τέλη του 17ου αιώνα επειδή οι Sámis βαφτίστηκαν χριστιανοί, μεταξύ 1620 και 1680 (πιο αναλυτικά θα αναφερθώ στους Sámis σε επόμενα κεφάλαια).
Το Pyhätunturi ήταν μια περιοχή υλοτομίας στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα. Η υλοτόμηση γινόταν κατά τη διάρκεια του χειμώνα και τα σημάδια αυτών των υλοτομιών είναι ακόμη ορατά στο έδαφος. Όλα αυτά τελείωσαν όταν ιδρύθηκε το Εθνικό Πάρκο Pyhätunturi, το 1938. Τώρα, εδώ υπάρχουν πολλά χιλιόμετρα πεζοπορικών διαδρομών, χειμερινές και καλοκαιρινές δραστηριότητες και ένα χιονοδρομικό κέντρο του οποίου η σεζόν ξεκινά, συνήθως, στα μέσα Νοεμβρίου και διαρκεί μέχρι τα τέλη Απριλίου. Αυτό το χιονοδρομικό κέντρο επισκεφθήκαμε στη συνέχεια του ταξιδιού μας.
Το Pyhä-Luosto Visitor and Culture Center Naava είναι ένα κέντρο που στεγάζει εκθέσεις για τη φύση και την πολιτιστική ιστορία του Εθνικού Πάρκου Pyhä-Luosto καθώς επίσης και πληροφορίες για τις βαθιές χαράδρες της περιοχής, τις ψηλές κορυφές και τους ιερούς τόπους του αρχαίου λαού των Sámis. Η είσοδος είναι δωρεάν, αλλά δεν το επισκεφθήκαμε λόγω έλλειψης χρόνου.
25 Km μετά το χιονοδρομικό κέντρο Pyhätunturi, στην καρδιά του χωριού Luosto, υπάρχει η Λίμνη Ahvenlampi. Είναι μια λίμνη πάνω στην οποία μπορεί κανείς να περπατήσει από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Μάρτιο που ο πάγος είναι πολύ παχύς και ισχυρός. Προς τα εκεί, λοιπόν, κατευθυνθήκαμε όταν φύγαμε από το Pyhätunturi Ski Center. Παρκάραμε στο υπαίθριο parking, δίπλα στο Lapland Hotels Luostotunturi. Κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο και ακολουθήσαμε ένα χιονισμένο μονοπάτι.
Ανάμεσα από τα δέντρα διακρίναμε, στην κορυφή του βουνού, τη φωταγωγημένη πίστα Lapland Ski Resort Luosto. Είναι αμέτρητα τα χιονοδρομικά κέντρα αυτής της χώρας.
Στη δυτική όχθη της Ahvenlampi είδαμε ένα ξύλινο κιόσκι με μια μεγάλη εστία στην οποία έκαιγε μια μεγαλειώδης φωτιά.
Σε αυτό το σημείο υπήρχε μια μικρή κατηφόρα που οδηγούσε στην παγωμένη επιφάνεια της Ahvenlampi. Περπατήσαμε βαθιά, πάνω στη Λίμνη, έχοντας ως φόντο των φωτογραφιών μας την ολόλευκη πίστα σκι Luosto.
Στη συνέχεια μαζευτήκαμε κάτω από τη στέγη της ξύλινης καμπίνας και γύρω από τη φωτιά. Αναρωτηθήκαμε, γιατί η κατάληξη στο όνομα Ahven είναι Lampi και όχι Järvi όπως στις άλλες λίμνες που είχαμε συναντήσει μέχρι τώρα; Κάναμε, λοιπόν, την έρευνά μας για να μάθουμε ότι: Lampi=Μικρή Λίμνη, ενώ Järvi=Κανονική-Μεγάλη Λίμνη.
Η παραμονή μας στο φιλόξενο κιόσκι ήταν μια απόλαυση. Η ησυχία του τοπίου, η ελαφριά χιονόπτωση και η θαλπωρή που δημιουργούσε η κατακόκκινη φωτιά δεν μας άφηναν να ξεκολλήσουμε από την περιοχή κι ας είχαμε αρκετό δρόμο μπροστά μας μέχρι να φτάσουμε στο Ivalo. Γύρω στις 16:00 ξεκινήσαμε το ταξίδι μας. Είχε σκοτεινιάσει και ο δρόμος Ε75 ήταν αυτός που θα μας οδηγούσε στον τελικό μας προορισμό. Μια και μοναδική στάση είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε κατά τη διάρκεια της διαδρομής μας και δεν ήταν άλλη από το Saariselkä Ski & Sport Resort.
Καθ΄ οδόν προς το Saariselkä Ski & Sport Resort:
Μετά από δύο ώρες οδήγησης στον παγωμένο Ε75 φτάσαμε στο Saariselkä Ski & Sport Resort. Είναι το βορειότερο χιονοδρομικό κέντρο της Ευρώπης με βραβευμένη σχολή σκι. Οι διαδρομές του, στις πλαγιές Kaunispää & Iisakkipää, προσφέρουν πολλαπλές επιλογές για σκιέρ ενώ η διάσημη πίστα για έλκηθρα, μήκους 2 Km, προσελκύει τουρίστες και ντόπιους ΚΑΙ λόγω του ειδικού φωτισμού που προσομοιάζει με την εμπειρία του Βόρειου Σέλαος.
Το Saariselkä είναι ένα συμπαγές και χαλαρό τουριστικό χωριό το οποίο, όμως, μας υποδέχθηκε στα μαύρα σκοτάδια. Καμία πίστα δε λειτουργούσε και το χωριό ήταν «νεκρό» γεγονός εντελώς παράξενο και απρόσμενο σύμφωνα με όσα είχαμε δει και ζήσει μέχρι τώρα. Κάναμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο, χωρίς να κατέβουμε ούτε για φωτογραφίες, και αποχωρήσαμε για τον τελικό προορισμό μας, το Ivalo.
Το κατάλυμά μας βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη, στην περιοχή Koppelo Harbor. Εδώ, ρέει ο ποταμός Ivalo και μια μικρή μαρίνα με σκάφη βρίσκεται στην όχθη του για βαρκάδες το καλοκαίρι που τα νερά του δεν είναι παγωμένα. Πυκνό δάσος απλώνεται παντού τριγύρω. Φτάσαμε στις 20:00 το βράδυ στο σπίτι της Joanna, στην οδό Koppelontie 890B. Το διαμέρισμα είχε retro επίπλωση και αισθητική, αλλά υπήρχε εξήγηση από την ιδιοκτήτρια για αυτήν την επιλογή. Πάνω στο τραπέζι είδαμε ένα γράμμα στο οποίο η οικοδέσποινα περιέγραφε το πως βρέθηκαν αυτά τα έπιπλα στο διαμέρισμα. Ήταν, λοιπόν, της μητέρας της η οποία έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στην Αντίμπ της Νότιας Γαλλίας. Όταν η μητέρα πέθανε, η Johanna δεν μπόρεσε να αποχωριστεί τα υπάρχοντά της κι έτσι τα μετέφερε σε αυτό το σπίτι το οποίο αγόρασε και μετέτρεψε σε Airbnb. Εμείς, δεν ενθουσιαστήκαμε με την ιδέα της ιδιοκτήτριας-είμαστε της μοντέρνας αισθητικής και διακόσμησης-αλλά αυτό είχαμε για σπίτι για τις επόμενες δύο ημέρες και με αυτό θα πορευόμασταν, αφού η τιμή του ήταν πολύ προσιτή όταν το κλείσαμε, αλλά και καθαρό όταν βρεθήκαμε εντός του.
Τακτοποιηθήκαμε και μαγειρέψαμε ένα ωραιότατο δείπνο. Μετά το φαγητό, τα παιδιά βγήκαν στη βεράντα και εγώ μπήκα για μπάνιο. Δεν είχα προλάβει καλά-καλά να ντυθώ και τα άκουσα να φωνάζουν: -«Έχουμε φώτα πάνω από το σπίτι»!
Σαν σίφουνες ξεχυθήκαμε έξω στην παγωνιά! Εγώ, μόλις μπανιαρισμένη και με βρεγμένα μαλλιά. Δεν κάναμε και μεγάλη απόσταση. Μέχρι δίπλα, στην όχθη του παγωμένου ποταμού πήγαμε για να απολαύσουμε, για ακόμα μια φορά, το υπερθέαμα που απλόχερα μας χάριζε η μαγική Λαπωνία. Έκανε κρύο, πολύ κρύο! -20 και βάλε βαθμοί Κελσίου, αλλά εμείς απτόητοι στήσαμε το τρίποδο με το κινητό καταγράφοντας τον πράσινο, μωβ και μπλε χορό του Σέλαος πάνω από τα κεφάλια μας. Ήταν μια υπέροχη νύχτα σε ένα καταπληκτικό μέρος και μια μοναδική εμπειρία που ζήσαμε, πάλι, εντελώς μονάχοι και που θα θυμόμαστε για πάντα!
Last edited:
