Βολιβία Βραζιλία Περού 3 μηνες απο το Rio De Janeiro στη Lima

[PtK]

Τα flamingos στη Laguna kollpa μας επετρεψαν να μοιραστουμε το χωρο μαζι τους.. και ετσι κοιμηθηκαμε διπλα στα φλαμινκος

ενας βοσκος με το μηχανακι του...εδω δεν εχουν πινακιδες τα μηχανακια αλλα και τα περισσοτερα των αυτοκινητων..
για κτεο ουτε συζητηση..
εδω η πολεοδομια ειναι κατι σαν την αμμο στο φεγγαρι για αυτους. αντε ψαξε βρεστους..οι μεν του δε...

 

[PtK]

και πηραμε το δρομο για το ψηλοτερο δρομο του πλανητη. καπου στο τερμα του ηταν ορυχεια τη δεκαετια του 70... τωρα χρονια πια εγκατελειμενα και κανενας δε ξερει ποτε ανεβηκε εκει οχημα τη τελευταια δεκαετια..
ηταν προκληση ..τα 5.800 μετρα ..

εδω καθως ο δρομος περναει αναμεσα στους 2 κωνους παιρνουμε τον κατω που ανεβαινει και αυτος..φαινεται πιο βατος..

ομως ειναι σαν να περπατας σε σταχτη..αφρατη..
το εδαφος σαθρο και ο δρομος στενος..οι ροδες της αριστερης μεριας βουλιαζουν και υπο την κλιση του δρομου προς τα εξω ,μας τραβανε προς το γκρεμο,

ειμαστε ηδη στα 5780μ

το αμμωδες εδαφος γεματο κοχυλια. οι μελετες λενε οτι εκει καποτε στα 6000 μετρα ηταν θαλασσα.. εξ ου και αυτη η αμμος θαλασσης παντου...
κανω να πηδηξω απο το αμαξι και χωνομαι ως τα γονατα στην αφρατη αμμο ..με το που σηκωνω το ενα ποδι η τρυπα που εχει δημιουργηθει γεμισε κιολας με αμμο.. παταω διπλα και ξαναχωνομαι μεχρι τα γονατα. . σε λιγο νυχτωνει .

εχω μαθει στη ζωη μου να μη περιμενω δευτερη ευκαιρια γιατι μπορει να αποβει μοιραια. αρα εχω μονο μια προσπαθεια να απεγκλωβισω το αμαξι . Βαζω τη Υ. να καθησει στο μπροστινο φτερο για αντιβαρο προς τα μεσα. τι να σου κανουν τα 47 κιλα ομως? ουτε ενα τσουβαλι τσιμεντο...
πρεπει να φερω το αμαξι στην ευθεια με το δρομο ... αρα πρεπει να το σηκωσω απο το πισω αριστερο λαστιχο. βαζω το γρυλο και τον μισοκαταπινει η αμμος.
δεν φτανει που το κρυο γινεται τσουχτρο καθως σουρουπωνει ειναι και το λιγοστο οξυγονο εκει που για πρωτη φορα ενιωσα οτι ενω γεμιζω τα πνευμονια μου με αερα δεν εχουν την καταλληλη περιεκτικοτητα σε οξυγονο. το 20.9% δεν υπαρχει εδω πανω..

και εχει και χειροτερα..για καθε τζουρα αερα που προσπαθω να παρω λαχανιασμενος το μονο που μου παρεχει η περιοχη ειναι υδροθειο που αναβλυζει απο τους λακους πιο περα... (αυτο που μυριζει σα κλουβιο αυγο στη περιοχη του ασπροπυργου ) και που βεβαια ειναι θανατηφορο σε δοσεις που δεν μπορει να ανεχτει και να διαχειριστει ο ανθρωπινος οργανισμος..
δουλευω 3-4 λεπτα και δεκα λεπτα στο καθισμα του οδηγου να ζεσταθω και να παρω ανασες απο μεσα...
σκαβω αυλακια με τα χερια δεξια και αριστερα των μπροστινων τροχων αλλα και των πισω ωστε να οδηγησω το αμαξι εκει θελοντας και μη και να μη με τραβηξει το βαρος του προς τα κατω αριστερα.
ξεφουσκωνω τα λαστιχα σε πιεση 14 psi Πισω και 16-17 μπροστα για να εχω τιμονι.
ετσι αυξανεται το πελμα και η προσφυση και μειωνεται το σπινιαρισμα .και μετα απο 4 ωρες ξεκιναω αργα μπροστα και το αμαξι με τη πρωτη προσπαθεια κινειται αργα και σταθερα μπροστα χωρις ιχνος οτι θελει να παει προς το γκρεμο. αν τραβαγε εστω και λιγο 4-5 ποντοι ηταν αρκετοι για να τραβηξουν το βαρος ακομη χαμηλοτερα στο ηδη μαλακο εδαφος και να θελει πολυ περισσοτερα για να βγει.. ειχα μια προσπαθεια και η μια ευωδωθει σε πληρη επιτυχια. .μολις το αμαξι ηρθε στην ευθεια και παραλληλα με το δρομο με αργες κινησεις οπισθεν δεκα μετρα σε σταθερο εδαφος. τα υπολοιπα 300-400 μετρα τα καναμε με τα ποδια . και βεβαια τα ελαστικα bridgestone με εφεραν πισω σε ολη τη διαδρομη 18 χλμ ξεφουσκωτα και με προσοχη οχι πανω απο 10 χλμ στις κοφτρες πετρες πιο κατω και στο βραχωδες τεραιν πιο κατω μεχρι το πρωτο σπιτι που ειχε ο ανθρωπος ενα κομπρεσερ και τα φουσκωσα. βουλκανιζατερ και βενζιναδικα δεν παιζουν σε αυτο το σημειο της γης αλλα τα βενζιναδικα στη βολιβια δεν εκτελουν χρεη βουλκανιζατερ,δεν εχουν κομπρεσερ οπως εδω .. τις 2 ρεζερβες τις ειχα ατοφιες για την επομενη περιπετεια σε λιγες μερες.

εκει λοιπον το αμαξι σε αυτο το υψομετρο και στο ρελαντι.. στο ψηλοτερο δρομο του κοσμου εκαιγε συμφωνα με τον υπολογιστη του αυτοκινητου 23 λιτρα τα 100. το αμαξι δε το εσβησα ποτε..

 

[PtK]

και φτανουμε στο san fransisco..

ετσι δειχνει απο μακρυα η γεφυρα στο δρομο για το san cristobal

ακομη και οι σφικτηρες στα συρματοσχοινα της ειναι λαθος τοποθετημενοι..

 

[PtK]

μια πολυ ωραια πολη για τα δικα τους δεδομενα παντα..που η ουρα στο βενιζναδικο φτανει τα 400 μετρα για τις νταλικες και τα 100 μετρα για τα ΙΧ.η διαδρομη μεχρι εδώ γινεται μεσα από απιστευτα τοπια μεσα σε μια λιμνη αλατος και παλι .αν πεσουν οι βροχες απλα χανεται ο δρομος και σπας το αμαξι..αφου η λιμνες είναι διασπαρτες από πετρες και βραχια που προεξεχουν..το gps δε βοηθαει πουθενα.πρεπει να εμπιστευτεις και τους τοπικους χαρτες και να αποφασιζεις επιτοπου από ποιο δρομο θα πας..

350 χρονων η εκκλησια.με ένα τεμπλο απιστευτο ολο από ασημι .η σκεπη φτιαγμενη από ξυλο κακτου και λασπη που την κρατα κοτετσοσυρμα.μεσα δεν εχουν τοιχογραφιες αλλα πινακες που θυμιζουν αναγεννηση.κουκλες απιστευτα βαμμενες εχουν παρει τη θεση του Εσταυρωμενου και τον υπολοιπων αγιων.η πολη φημιζεται για τα τεραστια αποθεματα της σε ασημι που την καθιστουν πρωτη στο κοσμο.αυτο το γεγονος ηταν αρκετο για να μετακινησουν ολοκληρη την πολη και την εκκλησια σε άλλο μερος για να μπορουν να σκαψουν για εξορυξη στο συγκεκκριμενο σημειο.

στο super mercado η coca στα πρασινα σακουλακια ειναι σε πρωτη ζητηση

σε ολη τη βολιβια δεν ειδα καροτσι σαν κι αυτο που εχουμε στο μυαλο μας για τα μωρα..
εδω τα μωρα του κουβαλανε μαζι με τα πραγματα στο καροτσι της οικοδομης.και παντα οι γυναικες

 

[PtK]

Κατηφοριζουμε νοτια προς την κοιλαδα των βραχων.η villa mar μας υποδεχεται με διοδια.για να διασχισεις την πολη αν εισαι ξενος πρεπει να πληρωσεις 10 Βs.

Αρχαια τειχη της προ-ινκα εποχης επανω στα βραχια ..

Ο "mitsus" ηθελε νερο και τον πηγα για ποτισμα..ελα όμως που δεν του εκανε καρδια να βγει μετα..τι χρυσε μου,τι καλε μου..τι SS4 …ειχε μουλαρωσει με τα μουτρα κατω..ευτυχως ειχε κατι πλιθες που στεγνωναν σε παρακειμενη μαντρα οποτε και τις πεταξα στο βουρκο και πατησε για να ανεβει..

 

[PtK]

και απο κει για το χωριο Miski unito

και παλι ξανα στο βενζιναδικο του san cristobal αφου η βενζινα δεν εφτανε για να συνεχισουμε..ατελειωτη η ουρα παλι..και να μη θελει να μου βαλει βενζινη στα μπετονια γιατι γραφουν οι καμερες..οποτε πηρα και γω δραστικα μετρα..
πηρα το αμαξι εξω απο το χωριο σε ενα λοφο ..και ..λυσιμο πλαστικων και αναρροφηση απο το ρεζερβουαρ μου στα αδεια μου μπετονια.. και σε δεκα λεπτα πηγα παλι πισω και του λεω ξαναγεμισε το τωρα αφου εχω αδειο ρεζερβουαρ.. εκει δε μπορουσε να μου αρνηθει και μου το γεμισε..

Αφου φουλαραμε τα μπετονια από το ρεζερβουαρ συνεχισαμε για την Colcha K..και απολαυσαμε την νυχτερινη οδηγηση μεσα στην ερημο salar de uyuni..εβλεπες μικρα φωτακια στο βαθος να τρεχουν σαν αστερια που πεφτουν στο διαστημα..ηταν οι τελευταιοι ταξιδευτες που πηγαιναν για κατακλιση σε καποιο κοντινο hostal.. οταν σιγουρευτηκα οτι δεν υπηρχαν αλλοι ταξιδευτες στην ερημο εστω και μιλια μακρυα
στο απολυτο σκοταδι εκλεισα και τα φωτα του αυτοκινητου και ...ηταν μια αξεχαστη εμπειρια που δε μπορεις να την κανεις πουθενα αλλου παρα εκει.. ναι...οδηγουσαμε με κλειστα τα ματια για αρκετη ωρα.. αλλωστε το τεραιν μας ειχε δειξει απο το πρωι οτι ηταν τοσο σκληρο που ουτε οι πασαλοι της σκηνης μπορουσαν να καρφωθουν μεσα στο σκληρο αλατι. στραβωναν η εσπαγε το πιο ανθεκτικο αλουμινιο 7075 της αεροναυπηγικης(καπου θα ανεβασω και το βιντεο καρφωματος των πασαλων που δεν μπηγονται μεσα με τιποτε)

Δεν φυσαγε καθολου και η θερμοκρασια στου 13 βαθμους ..αλλα εκανε ζεστη..

αφου δεν υπηρχε ιχνος υγρασιας..

 

[PtK]

περναμε απο Colcha "K" και αλλα χωρια μεχρι να συναντησουμε την αλατολιμνη και να τη κοψουμε σε αλλο σημειο της ..εκει που μας ρουφηξε μεσα...

Βγηκαμε από την salar de uyuni αφου την κοψαμε καθετα προς βορρα και βρεθηκαμε στην Tahua..εδω το ενεργο ηφαιστειο της tupiza εκρυβε στους προποδες του σπηλιες απειραχτες μολις ανακαλυφθεντες το 1995 με κατοικους της προ-ινκα εποχης..μουμιες 1500 ετων σε πολύ καλη κατασταση.(εντυπωση κανει το γεγονος ότι αν και οι αιγυπτιοι ειχαν εντρυφησει κανα δυο χιλιετιες πριν τους ινκα στη τεχνικη της ταριχευσης και όμως στα βαθη της νοτιου αμερικης σε υψομετρο 5000 μετρα –που σιγουρα δεν ειχαν προσβαση τα πλοια –ηξεραν και εκει πολύ καλα την τεχνη της ταριχευσης..

Περναμε από χωρια που φαινονται ερημα..με διχως σκεπες..τη χρηση του τουβλου τωρα την ανακαλυπτουν..ομως παντου μαγαζια κινητης τηλεφωνιας..οσο οικονομικη οδηγηση και να κανεις το υψομετρο τα ανατρεπει όλα..ο δεικτης βενζινης πεφτει γρηγορα ενώ ο υπολογιστης ταξιδιου δειχνει 25 λιτρα τα 100..δε ξερουμε που θα ξανασυναντησουμε βενζιναδικο..τωρα που βρηκαμε ένα θα γεμισουμε..τα ντοπια χρηματα τελειωσαν..τωρα δολλαρια..στα 100 US$ αντιστοιχουν 680 Bs για τον βενζινα..οταν το NYSE δινει 692 Bs



και η βενζινη παντου 3.740 μπολιβιανος...το λιτρο...
εχει και τα καλα της αυτη η χωρα...

 

[PtK]

Laguna Cοipasa πια..

και ξαφνικα χανεται το εδαφος και βουλιαζουμε αργα..εχουμε πεσει σε μαλακο κομματι αλατος

ολες οι ερημοι αποτελουνται απο 11 στρωματα
φαινεται οι χτεσινες αστραποβροχες που βλεπαμε απο μακρυα χτες απο το uyuni χτυπησαν εδω..


τα πραγματα φαινομενικα ειναι πιο ευκολα απο την προηγουμενη φορα στο ηφαιστειο uturuncu στα 5800 αλλα τελικα ειναι πιο δυσκολα..εδω δεν εχεις να αντιμετωπισεις το κρυο,την κομμενη ανασα,το θειαφι στα πνευμονια σου,
εχεις ενα υπουλο εχθρο .τη λασπη-πηλο..η οποια σε κοροιδευει με τη μεθοδο των συγκοινωνουντων δοχειων...
αν στο βουνο καναμε ωρες για τον απεγκλωβισμο εδω χρειαστηκαν 2 διανυκτερευσεις και 23 ωρες καθαρου χρονου σκαψιματος..
κολλησαμε 12.00 το μεσημερι..και μεχρι τις 18.30 που νυχτωνει απλα καναμε μια τρυπα στο νερο.
ξεκινησαμε με νεες δυναμεις το πρωι στις 05.30 με το πρωτο χαραμα..
εχει παει 14.30 δεν εχουμε πιει νερο ακομη αλλα ο πισω αριστερος τροχος δεν λεει να ανεβει ουτε ποντο.

για καθε ποντο ανοδου του γρυλου που βουλιαζει στον πηλο εχουμε 15 ποντους καθοδου στο βουρκο.
αν στο βουνο ειχαμε περισσεια πετρων εδω δεν υπαρχει ουτε χαλικι.
ακομη και το σκαψιμο ειναι πολυ χειροτερο.αν στο βουνο απλα σπρωχναμε την ρευστη αμμο θαλασσης μεχρι να βρουμε στερεο εδαφος και να το γεμισουμε με πετρες...εδω τα κατωτερα στρωματα πηλου κρυβουν κρυσταλλους που κοβουν σα γυαλι.στα πρωτα 5 λεπτα εχουν βγει off ολα τα δαχτυλα καταματωμενα..
ανοιγουμε το φαρμακειο και τα μπανταρουμε με ταινια αυτοκολλητη .
τωρα μπορουμε να σκαψουμε..αλλα η καθε κιλο λασπης που τραβαμε με τις χουφτες δεν θελει να αποχωριστει απο τις παλαμες μας ακομη κι αν τις τιναζουμε με βια..
ηδη εχουν περασει 24 ωρες και δεν εχουμε κανει καμια προοδο.

αν η salar de uyuni ειναι κοσμοπολιτικη λογω των νησιων Και υπαρχει κινηση αυτοκινητων..η salar de coipasa ειναι το αγιον ορος της.

δεν παταει ψυχη.δεν υπαρχουν ιχνη και δεν φαινονται αυτοκινητα πουθενα στον οριζοντα.

και κει που κοιταω τον οριζοντα ερχεται η λυση..

θα χρησιμοποιησω την ιδια την ερημο..σε αλλα σημεια ειναι τσιμεντο δεν ηταν δυνατον ουτε τα πασαλακια της north face Να μπηξω την προηγουμενη μερα .εδω ομως οπως οι λιθοσφαιρικες πλακες συγκρουονται ετσι η επιφανεια ξεφλουδιζει..αρχιζω και βγαζω πλακες αλατιου που βρισκονται 50 μετρα πιο μπροστα μου....
πρεπει να σηκωσα 100 τετραγωνικα παχους 1-2 ποντων..το αλατι θα ρουφηξει την υγρασια της λασπης και ταυτοχρονα ως πιο στερεο θα κανει την δουλεια των κλαδιων και των πετρων που δεν υπαρχουν..
εχω υλικο να βαλω κατω απο τα λαστιχα αρκει να βρω τροπο να σηκωσω τα λαστιχα.
παιρνω τα κατσαρολικα και τις καραβανες που ειχαμε ψωνιζει για να αυξησω την επιφανεια βασης του γρυλου.
ο γρυλος τα διαλυει ολα και τα βυθιζει βαθυτερα..

οσο πιο πολυ σκαβω στο εσωτερικο των ελαστικων για να βρω στερεο εδαφος τοσο η λασπη γινεται πιο νερουλη..κατεβαινω 40 ποντους βαθος αφου πρωτα πρεπει να ανοιξω προσβαση κατω απο τη ρεζερβα .το αμαξι εχει κατσει ολο με την κοιλια..σκαβω ενα τετραγωνικο επιφανεια μεχρι να φτασω το διαφορικο και τα μπρατσα για 40 ποντους βαθος.

αρχιζω και το στρωνω με πλακες αλατιου και αποφασιζω να καταστρεψω ενα πλαστικο με μοκετα που εχει στο πορτ μπαγκαζ και καλυπτει την προσβαση στη βιδα απελευθερωσης της ρεζερβας.εχει διαστασεις 30 επι 60 .το τυλιγω με ενα πλαστικο μπας και το σωσω στο τελος..
πανω απο τις πλακες αλατιου βαζω ενα αλουμινιο πιατο και κατοπιν το πλαστικο και παλι ενα αλουμινιο πιατο και μετα το γρυλο..αλλα η ολη πατεντα συνεχιζει και βυθιζεται καπου στους 20 ποντους στη λασπη. ειναι αδυνατον να συμβαινει. καποια στιγμη αρχιζει να ανεβαινει ο γρυλος..
ομως ο τροχος δεν κουνιεται ακομη..η λασπη των βεντουζαρει κατω.καθαριζω τον τροχο πολυ καλα τριγυρω..
βλεπω 3 ποντους κενο και χωνω πλακες απο αλατι.μολις συμπιεστουν οι 3 ποντοι γινονται ενας..
υπαρχει προοδος αλλα ειναι πολυ αργη..
φερνω τον πισω αριστερο τροχο τελικα μετα απο 14 ωρες επανω απο το επιπεδο του δρομου.και δεν βουλιαζει πια..
ειναι απιστευτο να βλεπεις τη λασπη να πηγαινοερχεται .μολις την συμπιεζει ο τροχος να "περναει υπογειως" κατω απο την ταβλα και να σηκωνει τη ταβλα με το γρυλο και το αντιθετο..

ο αριστερος μπροστα τροχος ειναι πιο δυσκολος.σκαβω μια τρυπα 20χ20 για να βαλω τον γρυλο στο ψαλιδι..
αποφασιζω να θυσιασω τον ταξιδιωτικο οδηγο της βολιβιας.ενα τακο 500 σελιδων..τον κανω βαση ..αλλα τον καταπιε η μανα γης..συνεχιζω και προσθετω κομματια αλατιου..συμπιεζονται..πρεπει να βυθιστικε ο γρυλος 3 φορες το υψος του.μεχρι να αρχισει να σηκωνει τελικα..
ομως οι πλακες εχουν αντοχη περισσοτερη αποση φανταζομαστε.και τα μικρα πλακακια τα κανω τακους για να μου κρατανε το σασι ψηλα και να περνει ανασες ο γρυλος..το γρυλοχερο ειναι για τα σκουπιδια σαν κατασκευη απο ταιλανδη..
ολη την δουλεια την εκανε το gerber ο σουγιας ..στο πρεσαρισμα στο ξεπρεσαρισμα του γρυλου..δουλευε σαν σφυρι,σαν φτυαρι,εκανε τα παντα..
ο μπροστινος δεξιος τροχος σε 1 ωρα ειναι στον αφρο..σαυτο βοηθησε οτι σηκωθηκε το αμαξι ολο απο αριστερα και δε χρειαστηκε να σκαψω.
νυχτωσε..

την αλλη μερα το πρωι στις 5.00 κουβαλαμε πλακες αλατιου διπλα στον πισω δεξιο τροχο ωστε με το χαραμα να αρχισει η δουλεια..
ευτυχως δεν εβρεξε καθολου.οι βροχες ξεκιναμε απο 15 οκτωβρη και γινεται παντου πλημμυρα.σταματανε οι συγκοινωνιες σε ολη τη νοτιο βολιβια.
στις 0930 ειμαστε ετοιμοι.εχουμε στρωσει ολα τα πλαστικα πατακια κατω απο τις ροδες ,και τα 2 υποστρωματα μας ,ενα απο καθε μερια και πισω απο τους πισω τροχους τους μουσαμαδες τις σκηνης..
περπαταω τις ροδιες και βουλιαζουν..θελουν και αυτες ενα στρωσιμο απο αλατι για τα πρωτα 100 μετρα..

τα πιατικα θυμιζουν καραβανες απο ανασκαφες στο ρουπελ το 1940

τελικα τα μπισκοτα αλατιου σαν αλλη σοκολατα κραντς κρατησαν ολο το βαρος του αυτοκινητου σε καθε εναλλαγη του γρυλου.. η φυση ειναι εκει να μας προσφερει απλοχερα τη βοηθεια της αρκει να τη σεβαστουμε και να τη γνωρισουμε..

και στις 10.30 ειμαστε ελευθεροι και παλι στο δρομο.

 

[PtK]

ο δρομος της επιστροφης περναει απο το toledo (οχι της ισπανιας)
αλλα η σκονη δεν επιτρεπει την ορατοτητα


το βραδυ στο ξενοδοχειο ο γρυλος κοιμηθηκε κατω απο το κρεβατι μας..και πρεσαρριζε το πλαστικο της εταζερας του οχηματος απο την αναποδη μερια για να εξαφανισει το κεφαλι καρουμπαλο που του δημιουργηθηκε..
περιμενα να χει παθει μεγαλυτερη ζημια
αλλα την αλλη μερα το πανω μερος ειχε επανελθει στη θεση του..και στο πορτ μπαγκαζ τιποτε δε θυμιζε την ολη ιστορια...


πισω στη λαπαζ πια να παραδωσουμε το οχημα και να συνεχισουμε με αλλο για λιμνη τιτικακα και τα μαγευτικα νερα του αιγαιου...

και μετα για περου και τη La rinconada τη ψηλοτερη πολη του κοσμου μεσα στο παγετωνα

 

[PtK]

σημερα που ειχαμε ρεπο και εχουν εκλογες εδω στη βολιβια ειπαμε να κανουμε τον περιφημο δρομο του θανατου που τοσα λενε και γραφονται..

διαφημιζεται ως ο χειροτερος δρομος του κοσμου απο τους διαφορους..

el camino del muerte , world's most dangerous road .etc..

λοιπον για να μπουνε τα πραματα στη θεση τους..αυτοι που τα γραφουν

1) δεν εχουνε παει ποτε στο παντα βρεχει
2) δεν εχουν παει ποτε στον Αγιον Ορος
3) δεν εχουν παει ποτε στο φαραγγι του βικου

ο δρομος δεν εχει τιποτε..ειναι πατημενος χωματοδρομος με φυτευτη πετρα σαν καλντεριμι στα περισσοτερα σημεια του.
ο δρομος σαν δρομος δεν ενεχει κανεναν κινδυνο ουτε εχει νεροφαγωματα που θα σε πεταξουν εκτος..
στα περισσσοτερα σημεια του ειναι διπλος..ειναι ελαχιστα τα σημεια που στενευει για να χρειαστει να κανει καποιος πισω και να περασει ο αλλος
εδω ο κανονας λεει οτι αυτος που ανεβαινει "ακουμπαει "στο βουνο..ενω αυτος που κατεβαινει ειναι στην απεξω .πλευρα του γκρεμου.

στο Αγιον Ορος οι δρομοι ειναι χειροτεροι σαν ποιοτητα δρομου..

η αναφορα στα ατυχηματα που του δωσαν τον τιτλο του χειροτερου δρομου αφορα το τι θα γινει εφοσον φυγεις απο το δρομο και αυτο αφορα τελικα τον οποιοδηποτε δρομο. (στο πεταλο του μαλιακου και στα τεμπη τα ατυχηματα ειναι περισσοτερα).
η διασχιση του ειναι σαν να περνας κατω απο το παντα βρεχει (αν αφαιρεσεις τα βραχια που υπαρχουν και το κανεις δρομο) και στην απεξω μερια να εχεις θεα το φαραγγι του βικου.. σε ολη τη διαδρομη μονο που το παντα βρεχει ειναι θεαματικοτερο και καλυπτει ολο τον ουρανο στο περισσοτερο μερος.

αν υπηρχε δρομος στο "V" του βικου που να τον διασχιζει περιμετρικα για 40 χλμ και να κοιτας κατω θα εβλεπες ακριβως το ιδιο θεαμα..

τωρα πια χρησιμοποιηται μονο για τουριστικους σκοπους και ποδηλατες.τουλαχιστον 200 ποδηλατα την ημερα περνανε.και μαλιστα εχει κλεισει και σε 2 σημεια οπου γινονται εργα με τσιμεντο..

η συνολικη αποσταση του ειναι 63 χλμ εκ των οποιων τα πρωτα 22 ειναι ασφαλτος πολυ καλη και η καθοδος του ειναι απο τα 4700 στα 1200 μ.

τα καναμε σε 2 ωρες..

βεβαια επειδη η προσοχη σου στο δρομο ειναι μη φυγεις ειναι τεραστια δε σου δινει το χρονο για να απολαυσεις τη θεα.την οποια μπορεις να δεις στο γυρισμο καθιμενος στο βανακι της επιστροφης (τα 22 χλμ)

αφου απολαυσαμε στο ξενοδοχειο τις εκλογες και μιλησαμε με τους ντοπιους για τον Evo Morales.. εναν αξιαγαπητο κυριο που λενε οτι μαλλον δεν εχει βγαλει και το δημοτικο αλλα η δημοτικοτητα του ειναι στα υψη απλα γιατι αγαπα σεβεται και δουλευει για το λαο και ειπε οχι στα ξενα συμφεροντα των αμερικανων οταν του ζητησαν την εξαγωγη λιθιου απο τις αλατολιμνες για ενα κομματι ψωμι..και τοτε βεβαια οι αμερικανοι του εκαναν εμπαργκο και στραφηκαν στη γειτονικη χιλη για το λιθιο που ομως σε καμια περιπτωση δεν φτανει τις ποσοτητες που εχουν οι μπολιβιανοι.

η ενοικιαση του ποδηλατου δεν αφεθηκε στη τυχη της. βρηκαμε μια πολη καλη εταιρεια αφου περασαμε απο 3-4 που αντι για στολες προστασιας μοιραζαν νιτσεραδες αδιαβροχα ..και βεβαια φαινεται στις φωτο πως εγινε η καταβαση του δρομου... και απο τις 3 κατηγοριες ποδηλατων ,διαλεξαμε τη καλυτερη για να ειμαστε σιγουροι οτι θα επιστρεψουμε και θα συνεχισουμε..

οσον αφορα τη φημη του δρομου του θανατου...

Όταν ακομη λειτουργουσε ..ειχε ένα μεσο ορο 1 αυτοκινητο κάθε 2 βδομαδες στην αβυσσο…συμφωνα με μελετες τις Inter-American Development Bank..αλλα τι δουλεια εχει η αλεπου στο παζαρι?

Φτανοντας στο Cumbre από τη la paz οπου και αρχιζει η καθοδος βλεπεις το περιεργο φαινομενο ..οδηγους των φορτηγων να ταιζουν σκυλους πιστευοντας ότι θα καλμαρουν τα achachilas ..αρχαια πνευματα τα οποια κατοικουν στις απατητες κορυφες της περιοχης και είναι υπευθυνα για τα πολυνεκρα δυστυχηματα του δρομου..και ριχνουν αλκοολ στα ελαστικα τους…
Το πιο πολυνεκρο ατυχημα ελαβε χωρα τον ιουλιο του 1983 όταν ενας ινδος λεωφορειου εστειλε στο γκρεμο 100 επιβατες μαζι με τον εαυτο του..
Οι μεγαλυτερες αιτιες είναι το μεθυσι και η απροσεξια γραφουν οι στατιστικες για να βρεθεις στην αβυσσο…και το 1999 αποφασιστηκε να λειτουργει μονοδρομα ο δρομος..απο το πρωι ως το απογευμα η καθοδος και μετα η ανοδος..αλλα οι ντοπιοι Yungas δεν ευαρεστηθηκαν αφου δεν ειχαν την προσβαση στα σπιτια τους και στα καταστηματα τους..ετσι μετα από λιγους μηνες το σχεδιο αποσυρθηκε παρολη την δραστικη μειωση των θανατηφορων ατυχηματων..

Ετσι ,και μετα την διεθνη κατακραυγη φτιαχτηκε ενας νεος δρομος που χρησιμοποιειται σημερα με ένα δανειο 120 εκατομυριων δολλαριων από….την Inter-American Development Bank..ομως ένα προσθετο κοστος του τουνελ που θα ενωνε καποια κομματια της ταξεως των 28 εκατομυριων δολλαριων παγωσε για μερικα χρονια το εργο και ετσι οι Yungas συνεχιζαν και χρησιμοποιουσαν την καρμανιολα..

αυτη δημιουργηθηκε απο μια εταιρεια αμερικανικων συμφεροντων σε προηγουμενη δεκαετια που μπηκε σφηνα για να παρει τη δουλεια για το δρομο και τη κατασκευη του.. οποτε επρεπε να δειξει οτι ο δρομος ειναι πραγματικα επικινδυνος.. και μετραγε αυτους που μεθυσμενοι φευγαν απο κατω... για να μην ειπωθει οτι τους κερναγε και τα ποτα πριν κανει το μετρημα.. κανενας δρομος δεν ειναι επικινδυνος αν τον περνας ξεμεθυστος..και χωρις να τρεκλιζεις.. κανενα οδοστρωμα δε θα σε σκοτωσει λογω ολισθηροτητας αν εχεις κανει σερβις σε ελαστικα και φρενα και κρατας το οριο ασφαλειας απο τους αλλους και το οριο ταχυτητας..

 

[PtK]

Tiwuanaku
Ενας πολιτισμος ισως ανωτερος των ινκα..που χαθηκε όμως χωρις να εχουν ανακαλυψει οι επιστημονες την αιτια.ακομα.1.30 ωρα από τη La Paz και διπλα από την λιμνη τιτικακα βρισκονται αρχαιολογικα ευρηματα τα οποια μαρτυρουν ότι η αυτοκρατορια των Tiwuanako δεν ηταν τυχαια.
Στο χρονολογικο χαρτη οι διαφορες αυτοκρατοριες των tiwuanaκu είναι ωκεανος μπροστα στη σταγονα της περιοδου των ινκα.
Οι Tiwuanaku σε μια παρατεταμενη για πολλα χρονια περιοδο ξηρασιας αναγκαστηκαν να στραφουν σε νεους τοπους..ετσι μια ομαδα ξεκινησε βορεια και εφτασε στο σημερινο Cusco στο περου οπου φτιαξαν την πρωτη αποικια τους..

ο μονολιθος -μεσα στο μουσειο- (γιατι ειναι μονομπλοκ ενα κομματι)υψους 7.30 μετρων ειναι το καλυτερα διατηρημενο αγαλμα που εχει βρεθει στην περιοχη.και ενω ανακαλυφθηκε το 1932 στην αρχη τον τοποθετησαν στην πλατεια της La paz και κατοπιν εξω απο το ποδοσφαιρικο γηπεδο οπου εγινε στοχος των graffitters...
γυρω στο 1952 τον πηγαν στην αρχικη του θεση .
η πετρα τακος οπου η ξεναγος σκυβει δεν ειναι τιποτε αλλο παρα ενα ηχειο.ενα μεγαφωνο οπου μεσα ειναι σκαλισμενο το ενδιαμεσο αυτι του ανθρωπου.κανοντας μας ενα demo εκπλαγηκαμε απο την ενισχυση της φωνης που εβγαζε απο την αλλη μερια..

 

[PtK]

η πυραμιδα εχει 7 βαθμιδες.δεν ειναι τυχαιο.μια για καθε μερα της εβδομαδος και για καθε ενα πλανητη.
διας κρονος ερμης αφροδιτη πλουτωνας σεληνη ηλιος..

πριν περασεις στο παλατι και στο βασιλειο των ζωντανων ,περνας πρωτα απο το βασιλειο των νεκρων.
εδω οι 3 μονολιθοι ειναι οι αρχαιοτεροι της περιοχης.
ενω το φιδι στη πλατη του αρχαιοτερου και λιγοτερο επεξεργασμενου μονολιθου δειχνει τη σωτηρια προς τον ουρανο.

τα προσωπα που αναδυονται απο τα τειχη ειναι οι ψυχες που προσπαθουν να ελευθερωθουν ...χαρακτηριστικά υπαρχει η μορφη του ψαριου ,του πουμα,του κονδορα,και καποιων ιερεων..τα ματια των οποιων ειναι πρησμενα -ισως απο καποια φαρμακα που επαιρναν..οπως η δικη μας η πυθια στους δελφους..