Τουρκία 3ήμερο στην Κωνσταντινούπολη!

[echo2011]

Το ΠΣΚ στην Πόλη κλείστηκε απ'τον σεπτέμβρη σε μία προσφορά aegean και olympic, με 130 ευρώ, για τις ημερομηνίες 22-24 φλεβάρη. Διαμονή είχα κλείσει αρχικά στο Erboy hotel αλλά ένα μήνα πριν φύγουμε βρήκα μια προσφορά από ένα ξενοδοχείο που μόλις είχε ανοίξει, το "euro stars hotel old city" με 49 ευρώ/βραδιά, με πρωινό, το superior δίκλινο. Δεν είχε ακόμα κανενα σχόλιο στο booking αλλά από τις φωτος και τις παροχές μου φάνηκε πολύ καλη επιλογή (και όντως ήταν). Το ξενοδοχείο είναι στην περιοχή sircesi. Η περιοχή ήταν πολύ βολική για τις μετακινήσεις (μέναμε 1-2 λεπτά απ'τη στάση του τραμ). Ας πάρω όμως τα πράγματα απ'την αρχή..

Η πτήση μας από Ελ. Βεν. με aegean ήταν στις 13.40. Μια μεγάλη βαλίτσα για μένα και τον άντρα μου έχει χωρέσει παραπάνω απ'όσα χρειαζόμαστε για 3 μέρες. Όλα είναι ετοιμα απ΄το προηγούμενο βράδυ και πέφτω νωρίς για υπνο για να είμαι ξεκούραστη για το ταξίδι και τις βόλτες της πρωτης μέρας. Στο αεροδρόμιο έχω κανονίσει να μας πάει ο μπαμπάς μου. Το ξυπνητήρι ήταν για τις 10 αλλά γύρω στις 4-5 το πρωί ξυπνάω από το θόρυβο.. Ποιό θόρυβο δηλαδή, απ'τον κατακλυσμό. Δεν έχω ξανακούσει ποτέ τόσες αστραπές, βροντές μαζεμένες. Και το παραθυρο της σοφίτας φωτιζε και το νερό εσκαγε πανω με τόση δύναμη που νόμιζα πως θα σπάσει! Μέσα στον ύπνο μου δεν είχα συνειδητοποιήσει καλά πως με αυτό το καιρό είχαμε να ταξιδέψουμε.. Με ξαναπήρε ο ύπνος, ξαναξύπνησα και τότε ήταν που άρχισα να σκέφτομαι πως μπορεί να καθυστερήσει η πτηση, πως μπορεί να'χουμε δύσκολο ταξίδι.. Αν και ήταν νωρίς ακόμα σηκωθήκαμε να δούμε τι γίνεται έξω μιας και η βροχή και οι βροντές συνεχίζονταν με την ίδια μανία. Οσοι μένετε αθήνα και κυρίως β.προαστια θα θυμάστε τι χάος επικρατούσε το πρωί στις 22/2. Πάμε λοιπόν με τον άντρα μου στο παραθυρο και αυτό που αντικρύσαμε ήταν η απόλυτη πλημμύρα... Μπροστά απ΄το σπίτι μας κατέβαινε κανονικό ποτάμι με ορμή! Το αυτοκίνητο μου, που είχα παρκάρει ακριβώς απέξω, είχε μισοσκεπαστεί απ'το νερό. Και παρόλο που είχα ανεβασμένο χειρόφρενο η ορμή του νερού έσπρωχνε το αμάξι μου και το είχε μετακινήσει αρκετά μέτρα, λίγο πριν από ένα άλλο αυτοκίνητο. Η αυλή των απέναντι εχει μεταμοφωθεί σε βρώμικη πισίνα. Και όπως κοιτάμε τον κοσμοχαλασμό, το νερό με λύσσα σπρώχνει κι άλλο το αμάξι μου και είναι ένα τσακ απ'το να παρασύρει και το επόμενο αμάξι. Κάτι πρέπει να κάνω μου λέει.. - Θα βγω να μετακινήσω το αυτοκίνητο. Ο δρόμος μας είναι αυτός που καταλήγουν όλα τα νερά, το αυτοκίνητο πρέπει να μετακινηθεί αλλού. -Που θα πας εκει μέσα; το νερό είναι πάνω απτο γόνατο και εχει μεγάλη πίεση.. Δεν ακούει τίποτα, βάζει μια παλιά φόρμα και βγαίνει στο ποτάμι.. Εγώ κοιτάω απ'το παράθυρο..
Και βλέπω ακριβώς δίπλα απτο αμάξι μου, στο πεζοδρόμιο, να βρίσκεται ένα λάστιχο και μία ζάντα! Πάει λέω! Το νερό μου καταστρεψε τη ρόδα! Πως θα το μετακινήσει! Τον βλέπω που μπαίνει μέσα στο νερό, πλησιάζει το αμάξι.. Μπαίνει μεσα με δυσκολία και εγώ φωνάζω, μη το βάλεις μπροστά δεν εχει ρόδα!!! Είναι μακριά και από τη φασαρία δε με ακούει, βάζει μπρος και το μετακινεί σε έναν καθετο δρόμο.. Μετά βοήθησε και κάποιους γείτονες.. Όταν επεστρεψε μου είπε πως η ρόδα δεν είναι δική μου! Κάποιος άλλος ατυχος έπαθε τη ζημιά και το νερό τη παρέσυρε στο πεζοδρόμιο μας..
Το θέμα με το αυτοκίνητο είχε λυθεί.. Με το ταξίδι μας όμως τι θα γινόταν;

Ήταν 10 και το αργότερο 11.30 έπρεπε να φεύγαμε απ'το σπίτι. Με τόση κίνηση θα κάναμε πάρα πολύ ώρα να φτάσουμε.. Και τη βαλίτσα πως θα τη βγάζαμε έξω με τόσα νερά; και γω πως θα βγαινα που το νερό θα μου έφτανε πάνω απ'το γόνατο; Αμάξι εξω απτο σπίτι μας δε γινόταν να σταματήσει. Επαιρνα και τον πατέρα μου που θα μας πήγαινε αεροδρόμιο και δε μπορούσα να τον βρω.. Εντωμεταξύ το αμάξι του πατέρα μου θα το πήγαινε το πρωί ο κουνιάδος μου στον μάστορα γιατί είχε πατήσει πρόκα. Επαιρνα λοιπον να δω αν είναι έτοιμο το αμάξι και είχε κολλήσει στη κίνηση και δεν είχε πάει ακόμα. Να παίρναμε ταξί αδύνατο! Κανείς δε θα ερχόταν με αυτές τις συνθήκες. Μαζί μας θα ερχόταν και η πεθερά μου που θα πετούσε την ίδια ώρα σε άλλο προορισμό. Επρεπε να σκεφτούμε τι θα κάνουμε..

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[karfitsa]

Μεγαλη περιπετεια η αναχωρηση...!Περιμενω με αγωνια την συνεχεια..

 

[giannismits]

Α τι βλέπω?Νέα ιστορία απ' την πόλη?
Good...περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[echo2011]

1η μέρα

Αποφασίσαμε λοιπόν για αρχή όσο ήταν ακόμα μέσα στα νερά και τις λάσπες να πάρει τη βαλίτσα και να τη πάει στο αυτοκίνητο του. Στο αεροδρόμιο θα πηγαίναμε με το αμαξι του πατέρα μου που είναι μεγάλο και χωράει 2 μεγάλες βαλίτσες και 4 ατομα. Αλλιώς έπρεπε να πάμε με δύο αυτοκίνητα και άρα να βρούμε άλλον έναν πρόθυμο να μας πάει στο αεροδρόμιο. Το επόμενο βήμα ήταν να πάει να πάρει τη μητέρα του (10 λεπτά δρόμος που εγιναν 40) για να μη χάσουμε μετά χρόνο, και θα περίμενε στο αμαξι μεχρι να'ρθει ο πατέρας μου, γιατί χωρίς να μπεις στο ποτάμι δε μπορούσες να μπεις στο σπίτι μας. Εγώ παρέλειψα να πω στον αντρα μου ότι δε βρίσκω στο τηλέφωνο τον πατέρα μου για να μη τον αγχώσω παραπάνω.. Είμαι λοιπόν μόνη μου στο σπίτι και ακόμα η βροχή καλά κρατεί!

Παίρνω τηλέφωνο τη μαμά μου στη δουλειά μηπως ξέρει που είναι ο πατέρας μου. Και μου λέει πως τη πήγε εκείνος στη δουλειά γιατί γινόταν χαμός και πως εντωμεταξύ το σπίτι (το πατρικό μου που είναι ισόγειο) πλημμύρισε! Η αυλη έγινε πισίνα, η αποθήκη επίσης και μπήκαν νερά και στη κουζίνα.. Όσο ο πατέρας μου "πάλευε με τα κύμματα" και τα βουλωμένα φρεάτια στο δρόμο, εγώ "στον κόσμο μου", σκεφτόμουν ποιός θα μας πάει τώρα.. Παίρνω λοιπόν τον κουνιάδο μου που μόλις είχε φτιάξει το αυτοκίνητο και προθυμοποιείται να μας πάει μιας και δε δούλευε εκείνη τη μέρα. Ουφ λύθηκε και αυτό! Παίρνω τον άντρα μου και του λέω ραντεβού όλοι στο σπίτι της αδερφής μου, θα φύγουμε από κει.. Παίρνω λοιπόν ρούχα για να αλλάξει πριν φύγουμε και τώρα μένει να σκεφτώ πως θα βγω εγώ απτο σπίτι για να πάω στην αδερφή μου και να τους βρω.. Ευτυχώς είχαν μείνει δύο τελευταίες μαύρες σακούλες σκουπιδιών, μία για κάθε πόδι, όσο και να ήταν το νερό ως το αμάξι θα μπορούσα να πάω..

Τελικά με τα πολλά συναντηθήκαμε και ξεκινήσαμε.. Στο δρόμο γινόταν χαμός αλλά μόλις μπήκαμε αττική οδό ηταν μια χαρά. Φτάσαμε έγκαιρα, και απότι ειδαμε δεν υπηρχαν καθυστερήσεις λόγω του καιρού. Είχαμε μια πολύ άνετη πτήση με την aegean με ελάχιστες αναταράξεις και σε μια ώρα και 5 λεπτά είμασταν την Πόλη! Θερμοκρασία 12 βαθμοί και δεν έβρεχε (όπως είχα διαβάσει στις προβλέψεις καιρού). Πρώτη μας δουλειά αφού παραλάβαμε τη βαλίτσα μας ήταν να σηκώσουμε χρήματα απο ΑΤΜ με κάρτα αναλήψεων της εθνικής. Όπως βγαίνεις έχει 3-4 ΑΤΜ δίπλα δίπλα, ξεκινήσαμε απτο δεξιότερο, έχει επιλογή στα αγγλικά, κάνουμε τη διαδικασία, στο τελευταίο βήμα λέει σφάλμα.. Δοκιμάζουμε στο επόμενο μηχάνημα, δε γίνεται δεκτό το αίτημα.. Αρχίζω να ανησυχώ ότι θα μείνουμε χωρίς λεφτά, μιας και είχαμε λίγα μετρητά μαζί μας. Αν θυμάμαι καλά δοκιμάσαμε και σε 3ο και τίποτα. Αυτό που δούλεψε ήταν το πρώτο από αριστερά της HSBC. Mε 310 ευρώ που είχε μέσα πήραμε 720 τούρκικες λίρες (επίσημη ισοτιμία 1.00 EUR = 2.34 TRY).
Μετά ρωτήσαμε από που μπορούμε να αγοράσουμε istanbulkart και μας είπαν πως έχει αυτόματα μηχανήματα πριν την είσοδο του μετρό (αγορά μόνο με χαρτονομίσματα). Η κάρτα κοστίζει 10 λίρες από τις οποίες τις 4 τις περνάει στο υπόλοιπο της για αγορά εισητηρίων. Μετά από άλλο μηχάνημα δίπλα μπορείς να φορτώσεις τη κάρτα με όσα χρήματα θες και μπορούν μέχρι 5 άτομα νομίζω να χρησιμοποιούν την ίδια κάρτα. Την ακουμπάς στο μηχάνημα πριν την είσοδο του μετρό ή του τραμ και αφαιρεί την αξία του εισητηρίου και σου δείχνει και τι υπόλοιπο έχεις. Με τη χρήση κάρτας καθε αλλαγή μέσου κοστίζει 1.95 λίρες (στο funicular είχε λιγότερο, όπως και στα καραβάκια 1.40 νομίζω) ενώ χωρίς κάρτα το εισητήριο κοστίζει 3 λίρες. Κάθε φορά που κάνεις μετεπιβίβαση ξαναπληρώνεις εισητήριο, π.χ. μετρό, μετά τραμ μετά λεωφορείο για να πας κάπου είναι 3 εισητήρια δηλ. 9 tl (jetons=tokens, δεν έχουν χάρτινα εισητηρια). Οπότε η κάρτα συμφέρει και οικονομικά και για να μη αγοράζεις συνέχεια τόσα jetons. Έχει πολλά σημεία στη πόλη που σου βάζουν λεφτά στη κάρτα (ακόμα και σε μικρομάγαζα). Απλά προσοχή γιατί ναι μεν η αξία της κάρτας, που είναι και αμελητεα (οι 6 λίρες), επιστρέφεται αν επιστρέψεις τη καρτα, αλλά ότι υπόλοιπο έχει μέσα η κάρτα χάνεται. Εμείς την κρατήσαμε για ενθύμιο αλλά φροντίσαμε να μη τη φορτώσουμε απ'την αρχή πολύ. Χρειάστηκε όμως για 3 μέρες να τη γεμίσουμε με 20λιρα αρκετές φορές γιατί μετακινηθήκαμε πολύ με όλα τα μέσα (τραμ, λεωφορείο, μετρό, funikular, teleferik, καραβάκι). Εδώ να πω πως το τραμ τους εχει κλειστές στασεις με μπάρες και μηχανήματα ακυρωσης εισητηρίων και έχει πολύ συχνά δρομολόγια, οπότε δε διαφέρει και πολύ απτην εξυπηρέτηση που σου προσφέρει το μετρό. Το μόνο κακό είναι πως συνήθως είναι ασφυκτικά γεμάτο (ακόμα και off season που είμασταν εμείς).

Μπήκαμε λοιπόν στο μετρό του αεροδρομίου, το οποίο δεν είχε πολύ κόσμο και καθόμασταν σε όλη τη διαδρομή. Σε 45 λεπτά περίπου κατεβήκαμε στη στάση aksaray. Μεγάλο λάθος, γιατί είχε πολύ περπάτημα μέχρι το τραμ και πολλές σκάλες. Για το τραμ κοιτάς τις ταμπέλες "tramvay". Βγαίνοντας όμως είχαν κάτι έργα και είχε 10 λεπτά περπάτημα ως τη στάση τραμ. Αν κάποιος έχει χρησιμοποιήσει τη σταση zeytinburnu ας μας πει αν είναι πιο εύκολη εκεί η μετεπιβίβαση. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο λίγο πιο αργά απότι υπολόγιζα. Κατεβήκαμε στη στάση sirkeci και στα 50 μέτρα ήταν το ξενοδοχείο. Ολοκαίνουριο, πολυτελές και με πολύ ευγενικό προσωπικό. Στο δωμάτιο μας έκανε εντύπωση που ένα τοίχο τον είχαν ντυμένο με καθρέφτες και πίσω από ένα καθρεφτη ήταν η τηλεόραση (φαίνεται στη φώτο παρακάτω). Για να δεις βέβαια καλα έπρεπε να έχεις κλειστά τα φώτα στο δωμάτιο. Στα κανάλια υπήρχε και η ΕΡΤ και από εκεί πληροφορηθήκαμε το βράδυ για τις καταστροφές που έγιναν στην Αθήνα από τις καταιγίδες...

Δωμάτιο

Ετοιμαστήκαμε πολύ γρήγορα για να προλάβουμε κάποιο αξιοθέατο ανοιχτό και να μη τα φορτώσουμε όλα την επόμενη μέρα. Πήγαμε με τα πόδια ως sultanahmet.. 10 λεπτάκια ήταν. Πρώτα πήγαμε στην βασιλική κιστέρνα αλλά μόλις είχε κλείσει, οπότε προχωρήσαμε προς το μπλε τζαμί. Η αγια Σοφιά μας εντυπωσίασε απέξω και θα περιμέναμε ως το άλλο πρωί για να τη δούμε και μέσα. Το μπλε τζαμί ήταν ανοιχτό αλλά ήταν ώρα προσευχής και ο φύλακας μας είπε πως έπρεπε να περιμένουμε περίπου 20 λεπτά για να μπουμε. Οπότε σε αυτό το χρόνο βγάλαμε φωτογραφίες, είδαμε την εσωτερική αυλή, το τζαμί απέξω και πήγαμε πάλι προς την πλατεία. Είχε πλέον νυχτώσει οπότε χαζεύαμε την αγιά Σοφιά και το μπλε τζαμι φωτισμένα.

Όταν επιστρέψαμε η προσευχή δεν είχε τελειώσει ακόμα και περιμέναμε κανενα 10 λεπτο μαζί με αλλους τουρίστες. Τελικά μας άφησε να περάσουμε. Πρώτα πήραμε κάτι σακουλίτσες που είχαν στην είσοδο, και βάλαμε μέσα τα παπούτσια μας τα οποία και κρατούσαμε όσο είμασταν μέσα. Και παρόλο που το εξωτερικό του τζαμιού μου άρεσε πολύ δε μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα το ίδιο και με το εσωτερικό. Επίσης μύριζε κάπως άσχημα. Μείναμε περίπου 15 λεπτά και παρατηρούσαμε τις λεπτομέρειες, τα κεραμικά πλακάκια, τις κολώνες, τα βιτρώ στα παράθυρα, τον φωτισμό, τους θόλους..

Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τον Ιππόδρομο. Είχε λίγο κόσμο και ήταν κάπως σκοτεινά.. Είδαμε τους οβελίσκους και φύγαμε βιαστικά γιατί πεινούσαμε πολύ.

Εκείνο το βράδυ φάγαμε στο Pasazade που ήταν κοντά στο ξενοδοχείο μας. Το φαγητό μας άρεσε πολύ! Για 2 κυρίως, ορεκτικό, σαλάτα και μπύρες ο λογαριασμός ήταν 80κάτι λίρες. Πολύ καλή σχέση τιμής-ποιότητας και γενικά το προτείνω για ένα ιδιαίτερο γεύμα.

Η ώρα πρέπει να ήταν 9 και μετά απο μια σύντομη στάση στο ξενοδοχείο πήραμε το τραμ για kabatas και απο εκεί το funikular για την πλατεία ταξιμ. Ακουσα τις συμβουλές των συμφορουμιτών και ακολουθήσαμε αυτή τη διαδρομή για να αποφύγουμε τις ανηφόρες και να διασχύσουμε έτσι την istiklal. Βγαίνοντας απ'το funikular είμασταν στην πλατεία ταξιμ. Είχε αρκετό κόσμο, πολλά λεωφορεία τριγύρω, κάποιους πλανοδιους πωλητές. Γενικά ήταν μια αδιάφορη πλατεία.

Από εκεί όμως ξεκινά ο κοσμοπλημμυρισμένος δρόμος istiklal!

Σε κάποια φάση άκουσα μια γνωριμη μουσική, ένα παλιό ελληνικό τραγούδι διασκευασμένο στα τούρκικα (που τώρα δε μπορώ να θυμηθώ και έφαγα σκάλωμα!). Υπήρχε σκηνή με πολλούς μουσικούς που έπαιζαν live και είχε στηθεί ένα μεγάλο πάρτυ! Κάτσαμε για λίγο εκεί και μετά συνεχίσαμε τη βόλτα μας. Αρκετά παρακάτω ήταν ο πύργος του Γαλατά.. Φωτισμένος και τα πουλιά εκαναν βόλτες γύρω απτην κορφή του.

Απο εκεί και μετα η κατηφόρα ήταν πάρα πολύ απότομη (λυπόμασταν όποιον βλέπαμε να ανεβαίνει με τα πόδια). Ενας κύριος παραδίπλα σωριάστηκε στο έδαφος και η παρέα του τον βοηθούσε. Γενικά ήθελε καλά παπούτσια και προσοχή..

Καταλήξαμε στη γέφυρα του Γαλατά όπου τέτοια ώρα υπήρχαν ακόμα καποιοι ψαράδες.

Μετά αριστερά και απέναντι ήταν το ξενοδοχείο μας. Γύρω στις 12 κοιμηθήκαμε γιατί είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα για να κάνουμε όλα όσα θέλαμε!

p.s. βρήκα το τραγούδι! Το "αν μια μέρα σε χάσω" του Πασχάλη (στιγμιαίο λάθος)

 

[anny]

Ωραία φρέσκα χειμωνιάτικα νέα από την Πόλη. Περιμένουμε τη συνέχεια.

Σε κάποια φάση άκουσα μια γνωριμη μουσική, ένα παλιό ελληνικό τραγούδι διασκευασμένο στα τούρκικα (που τώρα δε μπορώ να θυμηθώ και έφαγα σκάλωμα!).

p.s. βρήκα το τραγούδι! Το "αν μια μέρα σε χάσω" του Πασχάλη (στιγμιαίο λάθος)

Και το ελληνικό του Πασχάλη διασκευή είναι. Τότε με τη "χρυσή εποχή" των διασκευών. Το πρωτότυπο το τραγουδούσε ποιός άλλος? Ο Julio Iglesias με τίτλο Si me dejas no vale.

 

[echo2011]

Και το ελληνικό του Πασχάλη διασκευή είναι. Τότε με τη "χρυσή εποχή" των διασκευών. Το πρωτότυπο το τραγουδούσε ποιός άλλος? Ο Julio Iglesias με τίτλο Si me dejas no vale.

Έβαλα να το ακούσω, και το αυθεντικό εννοείται είναι πολύ καλύτερο! Πάντως ψάχνωντας να βρω τι είχα ακούσει εκείνη τη μερα ανακάλυψα ένα site που έχει αμέτρητες διασκευές ελληνικών τραγουδιών σε τούρκικα! Από παλιά λαικά ως πολύ συγχρονα..

 

[nicole.g.<3]

Πολύ ωραία μας τα περιγράφεις καλή μου ...Την Πόλη τη φλερτάρω καιρό ...Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[echo2011]

Πολύ ωραία μας τα περιγράφεις καλή μου ...Την Πόλη τη φλερτάρω καιρό ...Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Νασαι καλά Nicole μου, η Πόλη χαρίζει πολλές όμορφες εικόνες και αξίζει, έστω και για τόσο λίγο που πήγαμε εμείς..

 

[echo2011]

2η μέρα

Σάββατο πρωί και απ'τις 9 παρά είμαστε στο πόδι.. Ετοιμαζόμαστε, τρώμε πρωινό στο ξενοδοχείο και φεύγουμε με κατευθυνση την αγιά Σοφιά. Με τα πόδια σε 10 λεπτά είμαστε εκεί. Ακόμα είναι νωρίς και έχει πολύ λίγο κόσμο που περιμένει για να βγάλει εισητήριο και μετά να περάσει απ'τον έλεγχο (μόνο όσοι κρατανε τσάντες, οι υπόλοιποι περνάμε αμέσως). Το εισιτήριο κοστίζει 25 λίρες. Φτάνουμε στον προαύλιο χώρο, αλλά δε τον εξερευνούμε καθόλου γιατί ανυπομονούμε να μπούμε μέσα.. Η εικόνα είναι απερίγραπτη! Μεγαλοπρεπής ναός απέξω, ενα θαύμα μόλις αντικρίσεις το εσωτερικό.. Πάνω από μία ώρα τριγυρίζαμε μέσα και θέλαμε να δούμε κάθε λεπτομέρεια, να τον θαυμάσουμε από κάθε οπτική γωνία. Ανεβήκαμε και στον εξώστη (δεν έχει σκάλα αλλά ένα ανηφορικό σοκάκι οδηγεί εκεί), όπου σε κάποια σημεία σώζονται και οι περίφημες τοιχογραφίες. Στον πάνω όροφο λειτουργεί και κατάστημα που πουλάει χειροποίητες εικόνες. Ρώτησε ο αντρας μου από περιέργια και τη μικρή εικόνα την πουλούν 1500 ευρώ και τη μεγάλη πάνω από 3000.
Ακολουθούν φωτογραφίες απ'την αγιά Σοφιά:

Από εδώ ανεβαίνεις στον εξώστη:

Πριν φύγουμε είδαμε πως είχε σχηματιστεί μια ουρά και ένας ενας πήγαιναν σε μία μικρή τρύπα στο τοίχο, έβαζαν τον αντίχειρά τους μέσα και έκαναν μια περιστροφή. Ρωτήσαμε μια κυρία Ελληνίδα που ήταν εκεί και μας είπε πως η τρύπα αυτή θεωρείται θαυματουργή/ιαματική. Αν θυμάμαι καλά "ματι του Ιουστινιανού" νομίζω μας είπε πως λέγεται. Αν γνωρίζει κάποιος ας μας πει λεπτομέρειες..

Βγαίνοντας από την αγιά Σοφιά είδαμε πως είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος που περίμενε να μπει.. Βγάλαμε μερικές φωτος στην πλατεία και μετά πήγαμε απέναντι στην βασιλική κιστέρνα που την προηγούμενη μέρα δε την προλάβαμε ανοιχτή (εισητήριο 10 λίρες).

Η κιστέρνα με όλες αυτές τις κολώνες, τον κόκκινο φωτισμό, τα ψάρια, είχε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, και αξίζει μια βόλτα εκεί κάτω.. Βέβαια μετά από την αγιά Σοφιά δύσκολα θα μπορούσε να μας εντυπωσιάσει το επόμενο αξιοθέατο..

Και βέβαια το κεφάλι της Μέδουσας...

Μετά την κιστέρνα προχωρήσαμε προς τον Ιππόδρομο και από εκεί μέχρι την στήλη του Κωνσταντίνου και την σκεπαστή αγορά (Grand Bazaar).

H σκεπαστή αγορά ήταν τεράστια.. Εντελώς χαοτική.. Και πνιγμένη από ντόπιους και τουρίστες.

Κόντευε να μεσημεριάσει και το πρόγραμμα μας έλεγε επιστροφή για λίγο στο ξενοδοχείο και μετά eminonu για να παρουμε το πλοίο που θα μας περνούσε απέναντι στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Αυτή η βόλτα στο Βόσπορο ήταν απ'τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού. Επιστρέψαμε λοιπόν με το τραμ στο ξενοδοχείο και εκείνη την ώρα παντού αντηχούσε το κάλεσμα για προσευχή από τους μουεζίνηδες..
Φάγαμε μια ποικιλία από μπακλαβαδάκια απ'το γνωστό ζαχαροπλαστείο Mustafa Hafiz και μετά προχωρήσαμε ως το eminonu. Εκεί στην αποβάθρα, στον φωτεινό πίνακα έλεγε πως το πλοίο προς Kadikoy αναχωρεί σε λίγα λεπτά. Χρησιμοποιήσαμε λοιπόν την istanbulkart, όπως και σε όλα τα άλλα μέσα συγκοινωνίας, και περιμέναμε να αρχίσει η επιβίβαση στο πλοίο..

 

[anny]

Τί βλέπω? Πάλι σκαλωσιές έχει στην Αγια Σοφια?

 

[Italitsa]

Αχ τί όμορφες εικόνες από την Πόλη!!! Και απ'αυτα τα λυχναρακια πηρα 5-6!! Κολλημα και με τα λυχναρακια τρελόοοοοο!!
Σ'ευχαριστουμε πολυ echo!!

 

[echo2011]

Τί βλέπω? Πάλι σκαλωσιές έχει στην Αγια Σοφια?

Nαι είχε σκαλωσιές και εργάτες όταν πήγαμε.. Αλλά είναι τόσο εντυπωσιακά εκεί μέσα που αγνοείς τελείως τις σκαλωσιές..