arny
Member
- Μηνύματα
- 45
- Likes
- 232
Ολες αυτες τις μερες βασανιζοντας το μυαλο μου για το γραψιμο του ταξιδιωτικου, αρχισα να αισθανομαι σαν τη πρωτη φορα, που πιτσιρικας πηγα να δωσω εξετασεις για διπλωμα αυτοκινιτου, συνοδευομενος απο 2 μαντραχαλους φιλους μου.
Η κατασταση ηταν απο "φρικαλεα" εως αστα να πανε. Μια χοντρελο ασχημη 50αρα, καθησμενη σαν κυτος, και ενας γυαλακιας κατσουφης τυπος, μεσα σ' ενα μικρο αμαξακι.
Κι εγω να πλησιαζω τρεμοντας, σαν να βρισκομαι σε γυρισμα ντοκιμαντερ με θεμα το αγχος, το στρες και την αγωνια! Πως να σου 'ρθει δηλαδη?
Τζιφος η δουλεια! :roll:
Ετσι λοιπον, μεχρι και τωρα, παρα τις προσπαθειες καταλαβα οτι δεν εχω εστω και λιγο συγγραφικο ταλεντο, αλλα ας οψεται 2 - 3 μαντραχαλοι που περιμενουν να ολοκληρωσω. Τεσπα!
Επ Σουτ! μη διακοπτετε. Αφηστε με να .....ολοκληρωσω!
Ειναι γεγονος οτι τωρα το κλιμα δεν ειναι ιδιο μ' αυτο της αναχωρησης. Και χωρις κεφι (Sanuk) οπως λενε και οι ταιλανδοι δεν γινεται τιποτα στη ζωη.
Το ταξιδι με παρεα ειναι δυσκολο πραγμα. Ειναι σαν ενα συνοικεσιο.
"βρε παρτο το κοριτσι, και χρονο με το χρονο θα το αγαπησεις!" So good!
Τι γινεται ομως οταν τα "χνοτα" σου ταιριαξουν με του διπλανου σου?
Exω ταξιδεψει λιγο και το ψιλοκατεχω το θεμα.
Τωρα θα αναρωτιεστε, γιατι μας ζαλιζει τον ερωτα αυτος και δεν περναει στο ψητο? - Θα μΕ πεις τη εγινε?
Sabai Sabai, θα σΕ πω.
Μεχρι να φτασει η ωρα της αναχωρισης πληρωσαμε τετοιο ψυχολογικο τιμημα, που ουτε οι Περσες στις Θερμοπυλες δεν πληρωσαν!
Πως θα φαινοταν ενα ταξιδι, οταν δυο "αλητακια" με μπερκινγκ στην πλατη ξεκινανε για Ταιλανδη? Πως θα φενοταν η χωρα μεσα απο τα ματια τους, απο την καθημερηνοτητα τους?
Σ' αυτο το κειμενο δεν θα υπαρχει λογικη σειρα, οπως αρμοζει αλωστε σ' ενα "αλητικο" αντιταξιδιωτηκο.
Εδω θα υπαρχουν περισσοτερο "στιγμες" και λιγοτερο αξιοθεατα. Στιγμες απλες καθημερηνες, που μας αρεσαν η δεν μας αρεσαν.
Αποψε σας αφηνω. Θα συνεχησουμε αλλη μερα.
Α ρε @αμοτω! Γ' αυτο δε θελω να γραφω εμπειριες. Χανεις τον υπνο σου, πλημμυριζεις με σκεψεις... :roll:
Η κατασταση ηταν απο "φρικαλεα" εως αστα να πανε. Μια χοντρελο ασχημη 50αρα, καθησμενη σαν κυτος, και ενας γυαλακιας κατσουφης τυπος, μεσα σ' ενα μικρο αμαξακι.
Κι εγω να πλησιαζω τρεμοντας, σαν να βρισκομαι σε γυρισμα ντοκιμαντερ με θεμα το αγχος, το στρες και την αγωνια! Πως να σου 'ρθει δηλαδη?
Τζιφος η δουλεια! :roll:
Ετσι λοιπον, μεχρι και τωρα, παρα τις προσπαθειες καταλαβα οτι δεν εχω εστω και λιγο συγγραφικο ταλεντο, αλλα ας οψεται 2 - 3 μαντραχαλοι που περιμενουν να ολοκληρωσω. Τεσπα!
Επ Σουτ! μη διακοπτετε. Αφηστε με να .....ολοκληρωσω!
Ειναι γεγονος οτι τωρα το κλιμα δεν ειναι ιδιο μ' αυτο της αναχωρησης. Και χωρις κεφι (Sanuk) οπως λενε και οι ταιλανδοι δεν γινεται τιποτα στη ζωη.
Το ταξιδι με παρεα ειναι δυσκολο πραγμα. Ειναι σαν ενα συνοικεσιο.
"βρε παρτο το κοριτσι, και χρονο με το χρονο θα το αγαπησεις!" So good!
Τι γινεται ομως οταν τα "χνοτα" σου ταιριαξουν με του διπλανου σου?
Exω ταξιδεψει λιγο και το ψιλοκατεχω το θεμα.
Τωρα θα αναρωτιεστε, γιατι μας ζαλιζει τον ερωτα αυτος και δεν περναει στο ψητο? - Θα μΕ πεις τη εγινε?
Sabai Sabai, θα σΕ πω.
Μεχρι να φτασει η ωρα της αναχωρισης πληρωσαμε τετοιο ψυχολογικο τιμημα, που ουτε οι Περσες στις Θερμοπυλες δεν πληρωσαν!
Πως θα φαινοταν ενα ταξιδι, οταν δυο "αλητακια" με μπερκινγκ στην πλατη ξεκινανε για Ταιλανδη? Πως θα φενοταν η χωρα μεσα απο τα ματια τους, απο την καθημερηνοτητα τους?
Σ' αυτο το κειμενο δεν θα υπαρχει λογικη σειρα, οπως αρμοζει αλωστε σ' ενα "αλητικο" αντιταξιδιωτηκο.
Εδω θα υπαρχουν περισσοτερο "στιγμες" και λιγοτερο αξιοθεατα. Στιγμες απλες καθημερηνες, που μας αρεσαν η δεν μας αρεσαν.
Αποψε σας αφηνω. Θα συνεχησουμε αλλη μερα.
Α ρε @αμοτω! Γ' αυτο δε θελω να γραφω εμπειριες. Χανεις τον υπνο σου, πλημμυριζεις με σκεψεις... :roll:
Attachments
-
32,1 KB Προβολές: 179
-
68,3 KB Προβολές: 594
-
59,4 KB Προβολές: 155
-
130 KB Προβολές: 219
-
170,2 KB Προβολές: 299
-
30 KB Προβολές: 368
-
37,5 KB Προβολές: 133
-
109,6 KB Προβολές: 77
-
36 KB Προβολές: 110
-
193,2 KB Προβολές: 185
-
190,1 KB Προβολές: 63
-
54,3 KB Προβολές: 153
Last edited by a moderator: