Fauve
Member
- Μηνύματα
- 33
- Likes
- 73
- Επόμενο Ταξίδι
- κάπου και σύντομα!!!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού, Μάτσου Πίτσου
21.05.2011-25.05.2011
Καλησπέρα! Είναι η πρώτη φορά που γράφω οπότε συγχωρήστε την απειρία μου!
Ξεκινήσαμε το Σάββατο 21.05 από το Ελευθέριος Βενιζέλος εγώ και η μητέρα μου (της οποίας ήταν το όνειρο της και ουσιαστικά γι' αυτό το αποφασίσαμε, τον αρχικό μου λόγο του ταξιδιού αυτού θα τον ανακαλύψετε παρακάτω...
) σέρνοντας τις βαλίτσες μας all over the place αφού ήταν η πρώτη μας φορά στο αεροδρόμιο! Πετάγαμε με την Alitalia για το Fiumicino της Ρώμης όπου και φτάσαμε το μεσημέρι.
Είχαμε στάση 7 ώρες περίπου μέχρι την πτήση μας για το Charles de Gaulle οπότε αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε λίγο την Ρώμη! Πήραμε ένα λεωφορείο το οποίο μας άφησε στο κέντρο. Είδαμε τον Τίβερη και στην όχθη του πολλούς μικροπωλητές. Υπήρχαν πολλά νέα παιδιά τα οποία συναρμολογούσαν μικρά ξύλινα περίπτερα και απ' ότι κατάλαβα ετοιμάζονταν για κάποιου είδους έκθεση. Προχωρήσαμε λίγο για να δούμε την πλατεία του Άγιου Πέτρου μια τεράστια έκταση με ένα κάρο κόσμο να βγάζουν φωτογραφίες μιας και η συγκεκριμένη περίοδος είναι πολύ υψηλή για την Ευρώπη. Τρομοκρατήθηκα με την τιμή του νερού καθώς το μικρό μπουκαλάκι έκανε 2.50E ..! Δεν έχω γνώμη για την Ρώμη προφανώς αλλά η πρώτη εικόνα δεν μου έκανε και κάποια εντύπωση, ειδικά συγκρίνοντας την με την Φλωρεντία και την Βενετία (θα μιλήσω άλλη φορά γι'αυτό...)
Έφτασε η ώρα της πτήσης μας για Παρίσι και φύγαμε με μια μικρή καθυστέρηση μίας ώρας απ' την Ρώμη. Φτάσαμε στο Παρίσι 00.30 το βράδυ και ανακαλύψαμε αμέσως το πόσο πολύ εξυπηρετικοί είναι οι Γάλλοι. Αυτό είναι κάτι που μου έκανε τεράστια εντύπωση και θα το αναφέρω συνεχώς καθώς είχα ακούσει πολύ αρνητικά πράγματα για τους Γάλλους και πρέπει να πω πως η άποψή μου ήταν η καλύτερη! Μας οδήγησε ένα παλικάρι λοιπόν στο μέρος που έφευγαν τα λεωφορεία και επιβιβαστήκαμε. Φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό Gaure De Nord και από εκεί με taxi στο ξενοδοχείο μας. Το ξενοδοχείο βρισκόταν δίπλα στον σταθμό του μετρό Port De Vincennes, όσοι έχετε πάει θα ξέρετε πως δεν είναι και πολύ κοντά στο κέντρο αλλά ήταν άνετα προσβάσιμο με μετρό το οποίο και χρησιμοποιούσαμε καθ'όλη την παραμονή μας στην γαλλική πρωτεύουσα!Τέλος πρώτης ημέρας η οποία ήταν ουσιαστικά σχεδόν όλη ταξίδι!
Την επόμενη μέρα, Κυριακή, ξυπνήσαμε στις 7, κατεβήκαμε για πρωινό και αρχίσαμε να τρέχουμε! Κυριολεκτικά! Μπήκαμε στο μετρό το οποίο λόγω του ότι είναι από τα πιο παλιά μετρό της Ευρώπης είναι αρκετά βρώμικο και χωρίς ασανσέρ, αλλά έχουν προσπαθήσει να το εκσυγχρονίσουν βάζοντας γυάλινο ''τείχος'' στις αποβάθρες το οποίο ανοίγει μόνο όταν σταματήσει ο συρμός πίσω τους και ειδικές συσκευές που ανοίγουν να περάσεις προς τις αποβάθρες μόνο αν ακυρώσεις το εισιτήριο σου! Αυτό όμως δεν εμπόδισε πολλούς να πηδάνε από πάνω!
Κάναμε 50 λεπτά να βρούμε προς τα που έπρεπε να πάμε! Σε όλη αυτή την διάρκεια ρωτήσαμε αρκετούς, οι οποίοι όλοι ευγενέστατοι προσφέρθηκαν να μας βοηθήσουν αλλά οι αλήθεια είναι πως δεν καταλάβαμε και πολλά και γυρνάγαμε πέρα δώθε! Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι παρ'όλο που δεν ήξερε γρυ αγγλικά έβγαλε τα γυαλιά του να μας δείξει στον χάρτη, ήταν αξιολάτρευτοι!Εν τέλει βρήκαμε ένα νεαρό ζευγάρι Γερμανών οι οποίοι μας έδωσαν έναν χάρτη του μετρό κατατοπιστικότατο και τα καταφέραμε να βγούμε στην πλατεία Concordes. Αυτή ήταν και η πρώτη μας επαφή με τον πύργο του Aiffel που τον είδαμε από μακριά! Αριστερά είδαμε την πύλη των κήπων οι οποίοι οδηγούν στο Λούβρο. Ο Σηκουάνας απλωνόταν μπροστά μας και από την γέφυρα περάσαμε στην απέναντι όχθη. Κατευθυνόμασταν προς το μουσείο Orsay αλλά μόλις στρίψαμε και το είδαμε πάθαμε ένα μικρό σοκ οφείλω να πω! Είχε μια τεράστια ουρά! Θα μπορούσαμε να την έχουμε αποφύγει αν είχαμε αγοράσει μέσω internet το Paris museum pass το οποίο δίνει πρόσβαση σε όλα σχεδόν τα μουσεία, αλλά δεν το είχαμε σκεφτεί νωρίς. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάρουμε την επόμενη μέρα το pass και αλλάξαμε λίγο το πρόγραμμα! Περάσαμε στο La Site (ένα από τα νησάκια) και πήγαμε στο παρεκκλήσι St Chapelle. Θεωρείται το ομορφότερο παρεκκλήσι στην Γαλλία και όχι άδικα! Τεραστίων διαστάσεων δεν μπόρεσα καν να το βγάλω ολόκληρη φωτογραφία!(αλλά θα βάλω αρκετές να δείτε!) Μπαίνοντας μέσα απογοητεύτηκα λίγο γιατί ήταν γεμάτο πάγκους που πουλούσαν διάφορα αλλά παρ'όλα αυτά κυκλοφορούσε ένας κύριος ο οποίος μας έκανε σους (ακριβώς έτσι!) λες και αυτό προσέβαλε τον χώρο! Γεμάτο βιτρό ήταν πανέμορφο αλλά τίποτα εξαιρετικό. Μέχρι που ανεβήκαμε τα σκαλάκια και βρεθήκαμε πάνω. Εντάξει η αλήθεια είναι πως μου κόπηκε η ανάσα. Τεράστια παράθυρα με βιτρό με τρομερές λεπτομέρειες. Ο ήλιος έμπαινε και δημιουργούσε υπέροχα σχέδια. Καταπληκτικό...
Φύγαμε μαγεμένες για να βρεθούμε σε κάτι ακόμα πιο μαγικό. Προχωρήσαμε, και ξεπρόβαλε μπροστά μας η Notre Dame, ή κατά κόσμο Παναγία των Παρισίων..,Τεράστια! Δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί το μέγεθος της αν δεν βρεθεί μπροστά! Αρχιτεκτονικό αριστούργημα και λίγα λέω...! Υπέροχη λεπτομέρεια, αγάλματα άγγελοι που κατέβαιναν από μια σκάλα κοντά στον τρούλο! Φαίνεται αμέσως γιατί έχουν άλλο χρώμα! Μπήκαμε μέσα αφού περιμέναμε σε μια ουρά που δεν μας τρόμαξε γιατί προχωρούσε πολύ γρήγορα. Ήταν Κυριακή και έτσι είχε λειτουργία. Ακουγόταν το εκκλησιαστικό όργανο το οποίο έδενε τόσο τέλεια με τον χώρο και σ'έκανε να νιώθεις δέος! Καταπληκτικά αγάλματα, ένα από αυτά μου έκανε τρομερή εντύπωση. Απεικόνιζε τον Χριστό, ξαπλωμένο, και από πάνω του τον Θάνατο με μορφή σκελετού. Ακούγεται ανατριχιαστικό και ήταν! Κάποιος, που δεν έχω ιδέα πως τα κατάφερε, είχε κάνει μια μακέτα (μόνο το εξωτερικό) με την Notre Dame ύψους περίπου ενός μέτρου. Με κάθε λεπτομέρεια!
Βγήκαμε έξω και περάσαμε στο νησάκι St Louis όπου είδαμε την πίσω μεριά της. Μαγική. Περπατήσαμε στην De Lille με τα γραφικά της εστιατόρια, όλα πανέμορφα αλλά πολύ μικρά! Σε ένα τέτοιο φάγαμε νοστιμότατο μοσχαράκι μπουργκινιόν με σπιτικό πουρέ και ήπιαμε, τι άλλο, κόκκινο κρασί! Σε αυτό τον δρόμο θα βρείτε και το καλύτερο παγωτό της πόλης, τον πασίγνωστο Berthillon που σε έναν και μόνο δρόμο είχε 4 μαγαζιά...Δοκιμάστε παγωτό καραμέλα....μιαμ!!!
Το επόμενο βήμα ήταν να πάρουμε ένα taxi και να πάμε στο Bercy, στην Cinematheque Francaise... Και εδώ είναι ο πραγματικός λόγος που αποφάσισα αυτό το ταξίδι, ή μάλλον η αφορμή.... Έκθεση Stanley Kiubrick....!
Ήξερα από πριν ότι θα μείνω έκθαμβη καθώς είναι από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες! Υπήρχε μια αίθουσα για κάθε ταινία. Οι ταινίες προβάλλονταν στον τοίχο της κάθε αίθουσας, υπήρχαν χειρόγραφα τα σενάρια και φωτογραφίες από τα γυρίσματα. Στην αίθουσα για το Κουρδιστό Πορτοκάλι υπήρχαν οι δύο κούκλες από την καφετέρια, στην Λάμψη υπήρχε το τσεκούρι (!!!!) και τα φουστανάκια από τα κοριτσάκια, ενώ στην Οδύσσεια του Διαστήματος ολόκληρο σκηνικό διαστήματος και η στολή του πιθήκου... Στην αίθουσα Λολίτα υπήρχε ο καναπές-φιλάκι και στο Μάτια Ερμητικά Κλειστά όλες οι μάσκες (εκεί διαπίστωσα ότι η μάσκα που είχα φέρει από την Βενετία είναι ολόιδια με μια από την ταινία!). Το πιο συγκινητικό όμως ήταν που είχαν φτιάξει αίθουσα με τις ταινίες που δεν βγήκαν στις αίθουσες των κινηματογράφων...και έγραφε για τον Ναπολέοντα (επειδή ο Kubrick είχε πει ότι θα είναι the best movie ever made) ότι ήταν the best movie never made...
Ας φύγουμε όμως από την έκθεση γιατί θα μπορούσα να μιλάω για πολύ ακόμα για τον Kubrick...! Να πω μόνο πως εκεί προμηθευτήκαμε και τα Paris museum pass! 35e το άτομο για 2 ημέρες, σχεδόν άμεση είσοδο χωρίς να περιμένεις στις ατελείωτες ουρές και περίπου 40 μουσεία που μπορείς να επισκεφτείς!
Φεύγοντας από το Bercy πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε στον Πύργο του Άιφελ. Είχε πια βραδιάσει. Κοιτάξαμε πάνω και μείναμε άφωνες... Φωτισμένος στεκόταν επιβλητικός και από κάτω του άνθρωποι από κάθε γωνιά του κόσμου τον κοιτούσαν έκθαμβοι, έβγαζαν φωτογραφίες, προσπαθούσαν να πετύχουν το τέλειο πλάνο και τιτίβιζαν! Το λάτρεψα! Να βλέπω Ινδούς, Αμερικάνους, Άγγλους, Γερμανούς, Ιάπωνες, Ρώσους και όλοι αυτοί να μιλάνε μεταξύ τους, να ζητάνε από άλλους να τους βγάλουν φωτογραφίες, και φυσικά πολλά ζευγαράκια που είχαν καταπιεί το ουράνιο τόξο!
Περάσαμε εκεί το βράδυ μας, φάγαμε κρέπα και ξαπλώσαμε στο γρασίδι! Κάθε τόσο αναβόσβηναν φωτάκια στον Πύργο του Άιφελ το οποίο ήταν πολύ εντυπωσιακό και όλοι χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν! Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται πολύ σαχλά και παιδικά αλλά ισχύει, το Παρίσι σε παρασέρνει!!
Την επόμενη μέρα, με τα museum pass στα χέρια μας ξεκινήσαμε για το Λούβρο...!! Το Orsay είναι κλειστό τις Δευτέρες οπότε το αφήσαμε για την Τρίτη!
Δεν μπορώ να περιγράψω το μέγεθος του Λούβρου!! Είναι κατασκευασμένο σε σχήμα Π με άπειρες αίθουσες και ξεχωριστές εκθέσεις. Δεν νομίζω πως φτάνει ούτε ένας μήνας να το δεις όλο. Ξέραμε από την αρχή πως πάμε για να δούμε συγκεκριμένα πράγματα, γιατί οι μέρες ήταν περιορισμένες. Προσωπικά εγώ, τρία πράγματα μόνο ήθελα να δω, μου έφτανε! Δεν θα μακρυγορήσω γιατί είναι αδύνατο να περιγράψω τόσο το Λούβρο, όσο και τα εκθέματά του! Να αναφέρω μόνο πως επιτέλους είδα το άγαλμα της Νίκης από κοντά, και ήταν μεγαλειώδες! Ήταν πάντα το αγαπημένο μου άγαλμα θαύμαζα την κίνηση του και πλέον μπορώ να πω με σιγουριά πως σου κόβει την ανάσα... Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που ήθελα να δω. Τα άλλα δύο ήταν προφανώς η Μόνα Λίζα και η Αφροδίτη της Μήλου. Δεν έχω λόγια...
Κάτσαμε αρκετά στο Λούβρο, περιπλανηθήκαμε στους τεράστιους κήπους και βγάλαμε φωτογραφίες, ευτυχώς επιτρεπόταν..!
Το επόμενό μας βήμα ήταν να πάμε στο πασίγνωστο νεκροταφείο Pere Lachaise, την μεγαλύτερη νεκρόπολη στην Γαλλία. Ήταν τεραστίων διαστάσεων...! Είχε αναρτημένο έναν χάρτη για να δει ο κόσμος που να βρει τους διάφορους τάφους, και φυσικά πήγαμε αμέσως στο επίπεδο 6, νούμερο 30, Jim Morrison... Ο τάφος ήταν απλός, έγραφε απλά πάνω James Douglas Morrison και με κεφαλαία Κατά τον δαίμονα εαυτού (ναι στα ελληνικά...). Δίπλα ένα δέντρο γεμάτο με αφιερώσεις και υπογραφές. Προφανώς όμως τον είχαν λεηλατήσει παλιότερα, γιατί θυμάμαι είχα δει φωτογραφίες που είχε την μορφή του σκαλισμένη σε μια πλάκα, το οποίο δεν υπήρχε, και ήταν δύο φύλακες μόνιμα δίπλα στο μνήμα. Είδαμε επίσης τους τάφους των Chopin, Oscar Wilde, Edith Piaf και στο κρεματόριο την πλάκα της Μαρίας Κάλλας (η στάχτη της είχε ζητηθεί να πεταχτεί στο Αιγαίο όπως κι έγινε). Αφού φάγαμε αρκετές ώρες στο Pere Lachaise,γιατί ήταν τεράστιο και χανόμασταν συνέχεια, ξεκινήσαμε για την μποέμικη συνοικία της Μονμάρτης...
Στο δρόμο και πριν καν φτάσουμε, η μητέρα μου έκλαιγε (!) γιατί λέει όταν ήταν στην σχολή της, τους έλεγαν πως όλοι οι μεγάλοι ζωγράφοι έζησαν και δημιούργησαν εκεί και είχε συγκινηθεί...!
Τελικά φτάσαμε και το πρώτο πράγμα που είδα να δεσπόζει ήταν ο τρούλος της Sacre Coueur. Είχα ένα μεγάλο ερωτηματικό γιατί σε όλες τις ζωγραφιές η συγκεκριμένη εκκλησία απεικονίζεται υπερβολικά λευκή, αλλά μου έλυσε την απορία μια κυρία που ρώτησα. Μου είπε πως η Sacre Coueur είναι φτιαγμένη από ένα είδος μάρμαρου το οποίο όταν βρέχει ασπρίζει..! Όχι πραγματικά βέβαια, απλά οπτικά φαίνεται πιο λευκή και αστράφτει...! Δυστυχώς δεν έπιασε καμιά μπόρα αν και περίμενα πώς και πώς...!!
Το απόγευμα και η βραδιά κύλησε υπέροχα....! Κάναμε βόλτες στα σοκάκια, είδαμε ζωγράφους να κάνουν πορτρέτα και τοπία, μουσικούς με ακορντεόν, κοπέλες να τραγουδάνε μελαγχολικά γαλλικά τραγούδια και πολλά, πολλά γέλια...! Η αίσθηση ήταν μίας παλιάς εποχής, φάγαμε υπέροχα τυριά και ήπιαμε κόκκινο κρασί, δοκίμασα την καταπληκτική τους κρεμμυδόσουπα και αγοράσαμε γκραβούρες (αξίζει..!). Η Μονμάρτη είναι τελείως διαφορετική από το υπόλοιπο Παρίσι επικρατεί ένα κλίμα μοναδικότητας και είναι σίγουρα τ κατάλληλο μέρος να περάσεις ένα υπέροχο βράδυ... Κατηφορίζοντας αργά το βράδυ περάσαμε από το Lapin Augile με τον χαρακτηριστικό ζωγραφισμένο σε σανίδες λαγό, και βέβαια το ξακουστό Moulin Rouge...! Πρέπει να παραδεχτώ πως μετά την πρώτη εντύπωση και την χαρά μου παρατήρησα πως δεν είναι πλέον το καμπαρέ που όλοι έχουν δει σε φωτογραφίες ή σε ταινίες... Έχει ακόμα τον κόκκινο μύλο του βέβαια αλλά είναι γεμάτο φωτάκια και λίγο κιτς...
Κρίμα....
Τετάρτη και τελευταία γεμάτη μέρα στο Παρίσι..! Πρωί πρωί ξεκινήσαμε για τις Βερσαλλίες με το τρένο RER όπου περάσαμε από γραφικά χωριουδάκια και πράσινες εκτάσεις. Αλλά όταν φτάσαμε χλωμιάσαμε! Χωρίς καμία υπερβολή η ουρά πρέπει να ήταν πάνω από 2000 (ναι, 2 0 0 0 ...!) άτομα που μάλλον ήξεραν τι τους περίμενε γιατί πολλοί από αυτούς είχαν φέρει φαγητό και ομπρέλες για τον ήλιο...! Δεν μπορούσαμε να περιμένουμε γιατί θα χάναμε την μέρα οπότε απογοητευμένες φύγαμε. Η διαδρομή όμως ήταν πολύ ευχάριστη, πιάσαμε την κουβεντούλα και περάσαμε τέλεια!
Φτάσαμε στο κέντρο του Παρισιού και κατευθυνθήκαμε στο Orsay. Περιμέναμε λίγο σε μια μικρή ουρά και μπήκαμε. Το Orsay στεγάζεται σε έναν παλιό σιδηροδρομικό σταθμό το οποίο μπορεί να το αντιληφθεί κανείς μόνο από το σχήμα του γιατί κατά τα άλλα είναι ένα πολυτελέστατο κτίριο. Δυστυχώς δεν επιτρέπονται φωτογραφίες αλλά τα όσα είδαμε μας αποζημίωσαν. Μανέ, Ρενουάρ, Βαν Γκονγκ, Τουλούζ Λοτρέκ... Ιστορικοί πίνακες με αγαπημένο μου την Ζαν Αβρίλ του Τουλούζ Λοτρέκ (την οποία είχε ζωγραφίσει μέσα στο Moulin Rouge). Υπήρχε επίσης και Η Μητέρα του Γουίστλερ και πραγματικά ο κόσμος πέρναγε από μπροστά και κρυφογελούσε, προφανώς λόγω της ταινίας με τον Mister Bean...!
Τέλειωσε και η περιήγησή μας στο Orsay και πήραμε το μετρό για το Marais. Θεωρείται αριστοκρατική συνοικία, αλλά εμένα δεν μου έκανε εντύπωση. Φάγαμε στο bistro VICTOR (στο Marais είναι και το σπίτι του Victor Hugo γι'αυτό και το όνομα) φιλέτο με σάλτσα πιπεριού κ ήπιαμε κόκκινο κρασί και την καταπληκτική μπύρα Desparandos η οποία έχει άρωμα κίτρινης tequilas και είναι ιδιαίτερα αγαπητή στους Γάλλους. Το βραδάκι φύγαμε και είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στα Ηλύσια Πεδία. Είδαμε την Αψίδα του Θριάμβου κ κατηφορίσαμε την Champs Elysees τρώγοντας ένα τέλειο γλυκό που λέγεται opera κ έχει σοκολάτα και καφέ.
Γυρίσαμε νωρίς στο ξενοδοχείο γιατί είχαμε την άχαρη διαδικασία του πακεταρίσματος.... Φτιάξαμε βαλίτσες και σβήσαμε με το που ακουμπήσαμε στο μαξιλάρι.
Την Τετάρτη σηκωθήκαμε, φορτωθήκαμε, πήγαμε στο Charles De Gaulle, και.... Ελλάδα...!
Αυτό ήταν το ταξίδι μου το οποίο τελείωσε πριν λίγες μέρες και αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας! Ελπίζω να μην σας κούρασα! Και αν ποτέ πάτε στο Παρίσι, bon voyage...!!!
Καλησπέρα! Είναι η πρώτη φορά που γράφω οπότε συγχωρήστε την απειρία μου!
Ξεκινήσαμε το Σάββατο 21.05 από το Ελευθέριος Βενιζέλος εγώ και η μητέρα μου (της οποίας ήταν το όνειρο της και ουσιαστικά γι' αυτό το αποφασίσαμε, τον αρχικό μου λόγο του ταξιδιού αυτού θα τον ανακαλύψετε παρακάτω...
) σέρνοντας τις βαλίτσες μας all over the place αφού ήταν η πρώτη μας φορά στο αεροδρόμιο! Πετάγαμε με την Alitalia για το Fiumicino της Ρώμης όπου και φτάσαμε το μεσημέρι.Είχαμε στάση 7 ώρες περίπου μέχρι την πτήση μας για το Charles de Gaulle οπότε αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε λίγο την Ρώμη! Πήραμε ένα λεωφορείο το οποίο μας άφησε στο κέντρο. Είδαμε τον Τίβερη και στην όχθη του πολλούς μικροπωλητές. Υπήρχαν πολλά νέα παιδιά τα οποία συναρμολογούσαν μικρά ξύλινα περίπτερα και απ' ότι κατάλαβα ετοιμάζονταν για κάποιου είδους έκθεση. Προχωρήσαμε λίγο για να δούμε την πλατεία του Άγιου Πέτρου μια τεράστια έκταση με ένα κάρο κόσμο να βγάζουν φωτογραφίες μιας και η συγκεκριμένη περίοδος είναι πολύ υψηλή για την Ευρώπη. Τρομοκρατήθηκα με την τιμή του νερού καθώς το μικρό μπουκαλάκι έκανε 2.50E ..! Δεν έχω γνώμη για την Ρώμη προφανώς αλλά η πρώτη εικόνα δεν μου έκανε και κάποια εντύπωση, ειδικά συγκρίνοντας την με την Φλωρεντία και την Βενετία (θα μιλήσω άλλη φορά γι'αυτό...
)Έφτασε η ώρα της πτήσης μας για Παρίσι και φύγαμε με μια μικρή καθυστέρηση μίας ώρας απ' την Ρώμη. Φτάσαμε στο Παρίσι 00.30 το βράδυ και ανακαλύψαμε αμέσως το πόσο πολύ εξυπηρετικοί είναι οι Γάλλοι. Αυτό είναι κάτι που μου έκανε τεράστια εντύπωση και θα το αναφέρω συνεχώς καθώς είχα ακούσει πολύ αρνητικά πράγματα για τους Γάλλους και πρέπει να πω πως η άποψή μου ήταν η καλύτερη! Μας οδήγησε ένα παλικάρι λοιπόν στο μέρος που έφευγαν τα λεωφορεία και επιβιβαστήκαμε. Φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό Gaure De Nord και από εκεί με taxi στο ξενοδοχείο μας. Το ξενοδοχείο βρισκόταν δίπλα στον σταθμό του μετρό Port De Vincennes, όσοι έχετε πάει θα ξέρετε πως δεν είναι και πολύ κοντά στο κέντρο αλλά ήταν άνετα προσβάσιμο με μετρό το οποίο και χρησιμοποιούσαμε καθ'όλη την παραμονή μας στην γαλλική πρωτεύουσα!Τέλος πρώτης ημέρας η οποία ήταν ουσιαστικά σχεδόν όλη ταξίδι!
Την επόμενη μέρα, Κυριακή, ξυπνήσαμε στις 7, κατεβήκαμε για πρωινό και αρχίσαμε να τρέχουμε! Κυριολεκτικά! Μπήκαμε στο μετρό το οποίο λόγω του ότι είναι από τα πιο παλιά μετρό της Ευρώπης είναι αρκετά βρώμικο και χωρίς ασανσέρ, αλλά έχουν προσπαθήσει να το εκσυγχρονίσουν βάζοντας γυάλινο ''τείχος'' στις αποβάθρες το οποίο ανοίγει μόνο όταν σταματήσει ο συρμός πίσω τους και ειδικές συσκευές που ανοίγουν να περάσεις προς τις αποβάθρες μόνο αν ακυρώσεις το εισιτήριο σου! Αυτό όμως δεν εμπόδισε πολλούς να πηδάνε από πάνω!
Κάναμε 50 λεπτά να βρούμε προς τα που έπρεπε να πάμε! Σε όλη αυτή την διάρκεια ρωτήσαμε αρκετούς, οι οποίοι όλοι ευγενέστατοι προσφέρθηκαν να μας βοηθήσουν αλλά οι αλήθεια είναι πως δεν καταλάβαμε και πολλά και γυρνάγαμε πέρα δώθε! Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι παρ'όλο που δεν ήξερε γρυ αγγλικά έβγαλε τα γυαλιά του να μας δείξει στον χάρτη, ήταν αξιολάτρευτοι!Εν τέλει βρήκαμε ένα νεαρό ζευγάρι Γερμανών οι οποίοι μας έδωσαν έναν χάρτη του μετρό κατατοπιστικότατο και τα καταφέραμε να βγούμε στην πλατεία Concordes. Αυτή ήταν και η πρώτη μας επαφή με τον πύργο του Aiffel που τον είδαμε από μακριά! Αριστερά είδαμε την πύλη των κήπων οι οποίοι οδηγούν στο Λούβρο. Ο Σηκουάνας απλωνόταν μπροστά μας και από την γέφυρα περάσαμε στην απέναντι όχθη. Κατευθυνόμασταν προς το μουσείο Orsay αλλά μόλις στρίψαμε και το είδαμε πάθαμε ένα μικρό σοκ οφείλω να πω! Είχε μια τεράστια ουρά! Θα μπορούσαμε να την έχουμε αποφύγει αν είχαμε αγοράσει μέσω internet το Paris museum pass το οποίο δίνει πρόσβαση σε όλα σχεδόν τα μουσεία, αλλά δεν το είχαμε σκεφτεί νωρίς. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάρουμε την επόμενη μέρα το pass και αλλάξαμε λίγο το πρόγραμμα! Περάσαμε στο La Site (ένα από τα νησάκια) και πήγαμε στο παρεκκλήσι St Chapelle. Θεωρείται το ομορφότερο παρεκκλήσι στην Γαλλία και όχι άδικα! Τεραστίων διαστάσεων δεν μπόρεσα καν να το βγάλω ολόκληρη φωτογραφία!(αλλά θα βάλω αρκετές να δείτε!) Μπαίνοντας μέσα απογοητεύτηκα λίγο γιατί ήταν γεμάτο πάγκους που πουλούσαν διάφορα αλλά παρ'όλα αυτά κυκλοφορούσε ένας κύριος ο οποίος μας έκανε σους (ακριβώς έτσι!) λες και αυτό προσέβαλε τον χώρο! Γεμάτο βιτρό ήταν πανέμορφο αλλά τίποτα εξαιρετικό. Μέχρι που ανεβήκαμε τα σκαλάκια και βρεθήκαμε πάνω. Εντάξει η αλήθεια είναι πως μου κόπηκε η ανάσα. Τεράστια παράθυρα με βιτρό με τρομερές λεπτομέρειες. Ο ήλιος έμπαινε και δημιουργούσε υπέροχα σχέδια. Καταπληκτικό...
Φύγαμε μαγεμένες για να βρεθούμε σε κάτι ακόμα πιο μαγικό. Προχωρήσαμε, και ξεπρόβαλε μπροστά μας η Notre Dame, ή κατά κόσμο Παναγία των Παρισίων..,Τεράστια! Δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί το μέγεθος της αν δεν βρεθεί μπροστά! Αρχιτεκτονικό αριστούργημα και λίγα λέω...! Υπέροχη λεπτομέρεια, αγάλματα άγγελοι που κατέβαιναν από μια σκάλα κοντά στον τρούλο! Φαίνεται αμέσως γιατί έχουν άλλο χρώμα! Μπήκαμε μέσα αφού περιμέναμε σε μια ουρά που δεν μας τρόμαξε γιατί προχωρούσε πολύ γρήγορα. Ήταν Κυριακή και έτσι είχε λειτουργία. Ακουγόταν το εκκλησιαστικό όργανο το οποίο έδενε τόσο τέλεια με τον χώρο και σ'έκανε να νιώθεις δέος! Καταπληκτικά αγάλματα, ένα από αυτά μου έκανε τρομερή εντύπωση. Απεικόνιζε τον Χριστό, ξαπλωμένο, και από πάνω του τον Θάνατο με μορφή σκελετού. Ακούγεται ανατριχιαστικό και ήταν! Κάποιος, που δεν έχω ιδέα πως τα κατάφερε, είχε κάνει μια μακέτα (μόνο το εξωτερικό) με την Notre Dame ύψους περίπου ενός μέτρου. Με κάθε λεπτομέρεια!
Βγήκαμε έξω και περάσαμε στο νησάκι St Louis όπου είδαμε την πίσω μεριά της. Μαγική. Περπατήσαμε στην De Lille με τα γραφικά της εστιατόρια, όλα πανέμορφα αλλά πολύ μικρά! Σε ένα τέτοιο φάγαμε νοστιμότατο μοσχαράκι μπουργκινιόν με σπιτικό πουρέ και ήπιαμε, τι άλλο, κόκκινο κρασί! Σε αυτό τον δρόμο θα βρείτε και το καλύτερο παγωτό της πόλης, τον πασίγνωστο Berthillon που σε έναν και μόνο δρόμο είχε 4 μαγαζιά...Δοκιμάστε παγωτό καραμέλα....μιαμ!!!
Το επόμενο βήμα ήταν να πάρουμε ένα taxi και να πάμε στο Bercy, στην Cinematheque Francaise... Και εδώ είναι ο πραγματικός λόγος που αποφάσισα αυτό το ταξίδι, ή μάλλον η αφορμή.... Έκθεση Stanley Kiubrick....!
Ήξερα από πριν ότι θα μείνω έκθαμβη καθώς είναι από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες! Υπήρχε μια αίθουσα για κάθε ταινία. Οι ταινίες προβάλλονταν στον τοίχο της κάθε αίθουσας, υπήρχαν χειρόγραφα τα σενάρια και φωτογραφίες από τα γυρίσματα. Στην αίθουσα για το Κουρδιστό Πορτοκάλι υπήρχαν οι δύο κούκλες από την καφετέρια, στην Λάμψη υπήρχε το τσεκούρι (!!!!) και τα φουστανάκια από τα κοριτσάκια, ενώ στην Οδύσσεια του Διαστήματος ολόκληρο σκηνικό διαστήματος και η στολή του πιθήκου... Στην αίθουσα Λολίτα υπήρχε ο καναπές-φιλάκι και στο Μάτια Ερμητικά Κλειστά όλες οι μάσκες (εκεί διαπίστωσα ότι η μάσκα που είχα φέρει από την Βενετία είναι ολόιδια με μια από την ταινία!). Το πιο συγκινητικό όμως ήταν που είχαν φτιάξει αίθουσα με τις ταινίες που δεν βγήκαν στις αίθουσες των κινηματογράφων...και έγραφε για τον Ναπολέοντα (επειδή ο Kubrick είχε πει ότι θα είναι the best movie ever made) ότι ήταν the best movie never made...
Ας φύγουμε όμως από την έκθεση γιατί θα μπορούσα να μιλάω για πολύ ακόμα για τον Kubrick...! Να πω μόνο πως εκεί προμηθευτήκαμε και τα Paris museum pass! 35e το άτομο για 2 ημέρες, σχεδόν άμεση είσοδο χωρίς να περιμένεις στις ατελείωτες ουρές και περίπου 40 μουσεία που μπορείς να επισκεφτείς!
Φεύγοντας από το Bercy πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε στον Πύργο του Άιφελ. Είχε πια βραδιάσει. Κοιτάξαμε πάνω και μείναμε άφωνες... Φωτισμένος στεκόταν επιβλητικός και από κάτω του άνθρωποι από κάθε γωνιά του κόσμου τον κοιτούσαν έκθαμβοι, έβγαζαν φωτογραφίες, προσπαθούσαν να πετύχουν το τέλειο πλάνο και τιτίβιζαν! Το λάτρεψα! Να βλέπω Ινδούς, Αμερικάνους, Άγγλους, Γερμανούς, Ιάπωνες, Ρώσους και όλοι αυτοί να μιλάνε μεταξύ τους, να ζητάνε από άλλους να τους βγάλουν φωτογραφίες, και φυσικά πολλά ζευγαράκια που είχαν καταπιεί το ουράνιο τόξο!
Περάσαμε εκεί το βράδυ μας, φάγαμε κρέπα και ξαπλώσαμε στο γρασίδι! Κάθε τόσο αναβόσβηναν φωτάκια στον Πύργο του Άιφελ το οποίο ήταν πολύ εντυπωσιακό και όλοι χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν! Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται πολύ σαχλά και παιδικά αλλά ισχύει, το Παρίσι σε παρασέρνει!!
Την επόμενη μέρα, με τα museum pass στα χέρια μας ξεκινήσαμε για το Λούβρο...!! Το Orsay είναι κλειστό τις Δευτέρες οπότε το αφήσαμε για την Τρίτη!
Δεν μπορώ να περιγράψω το μέγεθος του Λούβρου!! Είναι κατασκευασμένο σε σχήμα Π με άπειρες αίθουσες και ξεχωριστές εκθέσεις. Δεν νομίζω πως φτάνει ούτε ένας μήνας να το δεις όλο. Ξέραμε από την αρχή πως πάμε για να δούμε συγκεκριμένα πράγματα, γιατί οι μέρες ήταν περιορισμένες. Προσωπικά εγώ, τρία πράγματα μόνο ήθελα να δω, μου έφτανε! Δεν θα μακρυγορήσω γιατί είναι αδύνατο να περιγράψω τόσο το Λούβρο, όσο και τα εκθέματά του! Να αναφέρω μόνο πως επιτέλους είδα το άγαλμα της Νίκης από κοντά, και ήταν μεγαλειώδες! Ήταν πάντα το αγαπημένο μου άγαλμα θαύμαζα την κίνηση του και πλέον μπορώ να πω με σιγουριά πως σου κόβει την ανάσα... Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που ήθελα να δω. Τα άλλα δύο ήταν προφανώς η Μόνα Λίζα και η Αφροδίτη της Μήλου. Δεν έχω λόγια...
Κάτσαμε αρκετά στο Λούβρο, περιπλανηθήκαμε στους τεράστιους κήπους και βγάλαμε φωτογραφίες, ευτυχώς επιτρεπόταν..!
Το επόμενό μας βήμα ήταν να πάμε στο πασίγνωστο νεκροταφείο Pere Lachaise, την μεγαλύτερη νεκρόπολη στην Γαλλία. Ήταν τεραστίων διαστάσεων...! Είχε αναρτημένο έναν χάρτη για να δει ο κόσμος που να βρει τους διάφορους τάφους, και φυσικά πήγαμε αμέσως στο επίπεδο 6, νούμερο 30, Jim Morrison... Ο τάφος ήταν απλός, έγραφε απλά πάνω James Douglas Morrison και με κεφαλαία Κατά τον δαίμονα εαυτού (ναι στα ελληνικά...). Δίπλα ένα δέντρο γεμάτο με αφιερώσεις και υπογραφές. Προφανώς όμως τον είχαν λεηλατήσει παλιότερα, γιατί θυμάμαι είχα δει φωτογραφίες που είχε την μορφή του σκαλισμένη σε μια πλάκα, το οποίο δεν υπήρχε, και ήταν δύο φύλακες μόνιμα δίπλα στο μνήμα. Είδαμε επίσης τους τάφους των Chopin, Oscar Wilde, Edith Piaf και στο κρεματόριο την πλάκα της Μαρίας Κάλλας (η στάχτη της είχε ζητηθεί να πεταχτεί στο Αιγαίο όπως κι έγινε). Αφού φάγαμε αρκετές ώρες στο Pere Lachaise,γιατί ήταν τεράστιο και χανόμασταν συνέχεια, ξεκινήσαμε για την μποέμικη συνοικία της Μονμάρτης...
Στο δρόμο και πριν καν φτάσουμε, η μητέρα μου έκλαιγε (!) γιατί λέει όταν ήταν στην σχολή της, τους έλεγαν πως όλοι οι μεγάλοι ζωγράφοι έζησαν και δημιούργησαν εκεί και είχε συγκινηθεί...!
Τελικά φτάσαμε και το πρώτο πράγμα που είδα να δεσπόζει ήταν ο τρούλος της Sacre Coueur. Είχα ένα μεγάλο ερωτηματικό γιατί σε όλες τις ζωγραφιές η συγκεκριμένη εκκλησία απεικονίζεται υπερβολικά λευκή, αλλά μου έλυσε την απορία μια κυρία που ρώτησα. Μου είπε πως η Sacre Coueur είναι φτιαγμένη από ένα είδος μάρμαρου το οποίο όταν βρέχει ασπρίζει..! Όχι πραγματικά βέβαια, απλά οπτικά φαίνεται πιο λευκή και αστράφτει...! Δυστυχώς δεν έπιασε καμιά μπόρα αν και περίμενα πώς και πώς...!!
Το απόγευμα και η βραδιά κύλησε υπέροχα....! Κάναμε βόλτες στα σοκάκια, είδαμε ζωγράφους να κάνουν πορτρέτα και τοπία, μουσικούς με ακορντεόν, κοπέλες να τραγουδάνε μελαγχολικά γαλλικά τραγούδια και πολλά, πολλά γέλια...! Η αίσθηση ήταν μίας παλιάς εποχής, φάγαμε υπέροχα τυριά και ήπιαμε κόκκινο κρασί, δοκίμασα την καταπληκτική τους κρεμμυδόσουπα και αγοράσαμε γκραβούρες (αξίζει..!). Η Μονμάρτη είναι τελείως διαφορετική από το υπόλοιπο Παρίσι επικρατεί ένα κλίμα μοναδικότητας και είναι σίγουρα τ κατάλληλο μέρος να περάσεις ένα υπέροχο βράδυ... Κατηφορίζοντας αργά το βράδυ περάσαμε από το Lapin Augile με τον χαρακτηριστικό ζωγραφισμένο σε σανίδες λαγό, και βέβαια το ξακουστό Moulin Rouge...! Πρέπει να παραδεχτώ πως μετά την πρώτη εντύπωση και την χαρά μου παρατήρησα πως δεν είναι πλέον το καμπαρέ που όλοι έχουν δει σε φωτογραφίες ή σε ταινίες... Έχει ακόμα τον κόκκινο μύλο του βέβαια αλλά είναι γεμάτο φωτάκια και λίγο κιτς...
Κρίμα....
Τετάρτη και τελευταία γεμάτη μέρα στο Παρίσι..! Πρωί πρωί ξεκινήσαμε για τις Βερσαλλίες με το τρένο RER όπου περάσαμε από γραφικά χωριουδάκια και πράσινες εκτάσεις. Αλλά όταν φτάσαμε χλωμιάσαμε! Χωρίς καμία υπερβολή η ουρά πρέπει να ήταν πάνω από 2000 (ναι, 2 0 0 0 ...!) άτομα που μάλλον ήξεραν τι τους περίμενε γιατί πολλοί από αυτούς είχαν φέρει φαγητό και ομπρέλες για τον ήλιο...! Δεν μπορούσαμε να περιμένουμε γιατί θα χάναμε την μέρα οπότε απογοητευμένες φύγαμε. Η διαδρομή όμως ήταν πολύ ευχάριστη, πιάσαμε την κουβεντούλα και περάσαμε τέλεια!
Φτάσαμε στο κέντρο του Παρισιού και κατευθυνθήκαμε στο Orsay. Περιμέναμε λίγο σε μια μικρή ουρά και μπήκαμε. Το Orsay στεγάζεται σε έναν παλιό σιδηροδρομικό σταθμό το οποίο μπορεί να το αντιληφθεί κανείς μόνο από το σχήμα του γιατί κατά τα άλλα είναι ένα πολυτελέστατο κτίριο. Δυστυχώς δεν επιτρέπονται φωτογραφίες αλλά τα όσα είδαμε μας αποζημίωσαν. Μανέ, Ρενουάρ, Βαν Γκονγκ, Τουλούζ Λοτρέκ... Ιστορικοί πίνακες με αγαπημένο μου την Ζαν Αβρίλ του Τουλούζ Λοτρέκ (την οποία είχε ζωγραφίσει μέσα στο Moulin Rouge). Υπήρχε επίσης και Η Μητέρα του Γουίστλερ και πραγματικά ο κόσμος πέρναγε από μπροστά και κρυφογελούσε, προφανώς λόγω της ταινίας με τον Mister Bean...!
Τέλειωσε και η περιήγησή μας στο Orsay και πήραμε το μετρό για το Marais. Θεωρείται αριστοκρατική συνοικία, αλλά εμένα δεν μου έκανε εντύπωση. Φάγαμε στο bistro VICTOR (στο Marais είναι και το σπίτι του Victor Hugo γι'αυτό και το όνομα) φιλέτο με σάλτσα πιπεριού κ ήπιαμε κόκκινο κρασί και την καταπληκτική μπύρα Desparandos η οποία έχει άρωμα κίτρινης tequilas και είναι ιδιαίτερα αγαπητή στους Γάλλους. Το βραδάκι φύγαμε και είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στα Ηλύσια Πεδία. Είδαμε την Αψίδα του Θριάμβου κ κατηφορίσαμε την Champs Elysees τρώγοντας ένα τέλειο γλυκό που λέγεται opera κ έχει σοκολάτα και καφέ.
Γυρίσαμε νωρίς στο ξενοδοχείο γιατί είχαμε την άχαρη διαδικασία του πακεταρίσματος....
Φτιάξαμε βαλίτσες και σβήσαμε με το που ακουμπήσαμε στο μαξιλάρι.Την Τετάρτη σηκωθήκαμε, φορτωθήκαμε, πήγαμε στο Charles De Gaulle, και.... Ελλάδα...!
Αυτό ήταν το ταξίδι μου το οποίο τελείωσε πριν λίγες μέρες και αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας! Ελπίζω να μην σας κούρασα! Και αν ποτέ πάτε στο Παρίσι, bon voyage...!!!
