fenia42
Member
- Μηνύματα
- 3.980
- Likes
- 15.751
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Περιεχόμενα
Παρασκευή βράδυ και μετά τρεις καφέδες και δε θυμάμαι πόσα ποτηράκια λευκό κρασί στην υγειά των γονιών μου που έχουν επέτειο 27 χρόνων γάμου , και βρέθηκα αντιμέτωπη μπροστά στο εξής δίλλημα : να σιδερώσω επιτέλους εκείνη τη στοίβα με τα ρούχα ή να κάνω κάτι πιο διασκεδαστικό . Ρισκάρω λοιπόν να με ξαναπεί ο dmdoc κουνάβι επειδή σιδερώνω μια φορά το δίμηνο και σπεύδω να αφηγηθώ τις περιπέτειες μου στο εξωτικό Βερολίνο όπου βρέθηκα με τη δίδυμη αδερφή μου το Πάσχα . Αυτό το δίδυμες αδερφούλες, όσο γλυκό και να ακούγεται ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα έχει . Βλέπετε, είμαστε δυο τελείως διαφορετικές και πολλές φορές αντικρουόμενες προσωπικότητες, Και πρώτη φορά θα ταξιδεύαμε εκτός Ελλάδος αποκλειστικά οι δυο μας – πάντα είχαμε και διαιτητή - .
Το σχέδιο είχε ως εξής : να βρω εγώ ΤΑ ΠΑΝΤΑ εκτός από ξενοδοχείο. Ένα πράμα της είπα μόνο : να’ ναι κοντά στην Alexanderplatz .
Τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει καιρό πριν με easy jet φυσικά , στην τιμή των 130 ? . Οι μέρες περνούσαν βασανιστικά αργά. Ώσπου έφτασε επιτέλους αυτή η ιστορική ημερομηνία 21η Απριλίου (Μεγάλη Πέμπτη) . Κινώ λοιπόν με τη βαλιτσούλα μου για το αεροδρόμιο Μακεδονία , τον οδηγό του Βερολίνου παραμάσχαλα και εκτυπωμένες οδηγίες από το φόρουμ μαζί με την ιστορία του Thanasis U2 για να παίρνω ιδέες. Συναντάω το διδυμάκι και περνάμε μαζί το τσεκ ιν .
Με το που ανοίγουν οι πύλες για επιβίβαση ξαμόλιουνται και οι ταύροι να πετύχουν καλή θέση στο αεροπλάνο , εγώ χαλαρή μιλούσα στο τηλέφωνο με έναν εορτάζοντα φίλο ; ) . Μπήκα από τους τελευταίους και βρήκα θέση παράθυρο μεριά και δίπλα στο αδέρφι. Απορώ γιατί κάνουν έτσι, λες και όποιος δε προλάβει θα μείνει όρθιος.
Πρώτη φορά ταξίδευα με low cost εταιρία και έμεινα αρκετά ικανοποιημένη. Το air bus A319 /320 μια χαρούλα ήταν , σχετικά ευρύχωρο, θύμιζε πολύ Aegean . Η πτήση κράτησε 2 ώρες και 20 λεπτά και αν εξαιρέσεις τον μπροστινό που ροχάλιζε ήταν αρκετά καλή πτήση. Στην προσγείωση λίγο μας τα χάλασε , ήταν αρκετά απότομη, η πιο απότομη που θυμάμαι στη ζωή μου.
Τέλος πάντων, φτάνουμε μεσημεράκι στο Βερολίνο και ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες από το φόρουμ βρίσκουμε πολύ εύκολα το s-bahn , υπέργειο τρένο που θα μας πήγαινε στο κέντρο της πόλης μιας και το αεροδρόμιο Shonefeld απέχει περίπου 18 χιλιόμετρα. ( Βρίσκεται στη θέση C στο χάρτη του μετρό, οπότε κοστίζει 3.00 ? το εισιτήριο του μετρό ) .
Κατεβαίνουμε λοιπόν μετά 20 λεπτά στην κεντρική πλατεία – συγκοινωνιακό κόμβο Alexanderplatz και πηγαίνουμε κατευθείαν να τσιμπήσουμε κάτι για μεσημεριανό και να ψάξουμε στο χάρτη προς τα πού να πορευτούμε για να βρούμε το ξενοδοχείο.
«Βλέπεις αδερφούλα, αυτός είναι ο (κιτς) πύργος της Τηλεόρασης ύψους 365 μέτρων , αυτό το κόκκινο δημαρχείο, αυτό το ρολόι που δείχνει τι ώρα είναι σε κάθε πρωτεύουσα του πλανήτη, και κάπου εδώ θα είναι και το ξενοδοχείο που μας έκλεισες, ναι ; »
« Ναι Φενάκι μου, κάπου εδώ είναι το ξενοδοχείο αλλά ξέχασα να σου πω, έψαχνα στο χάρτη και δε κατάφερα να το βρώ …δε ρίχνεις κι εσύ μια ματιά » .
Και λογικό να μη το βρει στον χάρτη μιας και ήταν 5 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΠΙΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ και μόλις 5 στάσεις και 2 αλλαγές τρένου !!
« Δε πειράζει αδερφούλα μου, τα λάθη είναι για τους ανθρώπους (άχρηστη ανίκανη μια δουλειά μόνο σ’ έβαλα να κάνεις και ούτε αυτή δεν έκανες σωστά , να σε πετάξω τώρα στον Σπρεέ ή μετά) »
Δεν εξέφρασα τις σκέψεις μου φωναχτά … συμβαίνουν αυτά …και στις καλύτερες οικογένειες. Παίρνουμε λοιπόν ένα ταξί να μας πάει και αφού τακτοποιήσαμε τα πράματα μας, βγήκαμε στη γειτονιά μας για εξερεύνηση. Ήσυχη γειτονία το Treptower Park, με ένα απέραντο πάρκο, συχνά τρένα και λεωφορεία, πολλά ποδήλατα. Χαλάλι ,δε πειράζει, και πάλι φίλες με τη Ninu . Γενικά , όταν το συγκοινωνιακό σύστημα είναι άρτιο , είναι προτιμότερο να μένεις λίγο έξω από το κέντρο για να βλέπεις πώς ζει ο κόσμος στις γειτονιές και να μη περιστοιχίζεσαι μονάχα από τουρίστες. Κάπως έτσι και μετά από γεύμα σε ιταλικό εστιατόριο έκλεισε η πρώτη βραδιά μας στο Βερολίνο . Η συνέχεια μετά , δέχομαι επισκέψεις από φιλαράκια …
Το σχέδιο είχε ως εξής : να βρω εγώ ΤΑ ΠΑΝΤΑ εκτός από ξενοδοχείο. Ένα πράμα της είπα μόνο : να’ ναι κοντά στην Alexanderplatz .
Τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει καιρό πριν με easy jet φυσικά , στην τιμή των 130 ? . Οι μέρες περνούσαν βασανιστικά αργά. Ώσπου έφτασε επιτέλους αυτή η ιστορική ημερομηνία 21η Απριλίου (Μεγάλη Πέμπτη) . Κινώ λοιπόν με τη βαλιτσούλα μου για το αεροδρόμιο Μακεδονία , τον οδηγό του Βερολίνου παραμάσχαλα και εκτυπωμένες οδηγίες από το φόρουμ μαζί με την ιστορία του Thanasis U2 για να παίρνω ιδέες. Συναντάω το διδυμάκι και περνάμε μαζί το τσεκ ιν .
Με το που ανοίγουν οι πύλες για επιβίβαση ξαμόλιουνται και οι ταύροι να πετύχουν καλή θέση στο αεροπλάνο , εγώ χαλαρή μιλούσα στο τηλέφωνο με έναν εορτάζοντα φίλο ; ) . Μπήκα από τους τελευταίους και βρήκα θέση παράθυρο μεριά και δίπλα στο αδέρφι. Απορώ γιατί κάνουν έτσι, λες και όποιος δε προλάβει θα μείνει όρθιος.
Πρώτη φορά ταξίδευα με low cost εταιρία και έμεινα αρκετά ικανοποιημένη. Το air bus A319 /320 μια χαρούλα ήταν , σχετικά ευρύχωρο, θύμιζε πολύ Aegean . Η πτήση κράτησε 2 ώρες και 20 λεπτά και αν εξαιρέσεις τον μπροστινό που ροχάλιζε ήταν αρκετά καλή πτήση. Στην προσγείωση λίγο μας τα χάλασε , ήταν αρκετά απότομη, η πιο απότομη που θυμάμαι στη ζωή μου.
Τέλος πάντων, φτάνουμε μεσημεράκι στο Βερολίνο και ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες από το φόρουμ βρίσκουμε πολύ εύκολα το s-bahn , υπέργειο τρένο που θα μας πήγαινε στο κέντρο της πόλης μιας και το αεροδρόμιο Shonefeld απέχει περίπου 18 χιλιόμετρα. ( Βρίσκεται στη θέση C στο χάρτη του μετρό, οπότε κοστίζει 3.00 ? το εισιτήριο του μετρό ) .
Κατεβαίνουμε λοιπόν μετά 20 λεπτά στην κεντρική πλατεία – συγκοινωνιακό κόμβο Alexanderplatz και πηγαίνουμε κατευθείαν να τσιμπήσουμε κάτι για μεσημεριανό και να ψάξουμε στο χάρτη προς τα πού να πορευτούμε για να βρούμε το ξενοδοχείο.
«Βλέπεις αδερφούλα, αυτός είναι ο (κιτς) πύργος της Τηλεόρασης ύψους 365 μέτρων , αυτό το κόκκινο δημαρχείο, αυτό το ρολόι που δείχνει τι ώρα είναι σε κάθε πρωτεύουσα του πλανήτη, και κάπου εδώ θα είναι και το ξενοδοχείο που μας έκλεισες, ναι ; »
« Ναι Φενάκι μου, κάπου εδώ είναι το ξενοδοχείο αλλά ξέχασα να σου πω, έψαχνα στο χάρτη και δε κατάφερα να το βρώ …δε ρίχνεις κι εσύ μια ματιά » .
Και λογικό να μη το βρει στον χάρτη μιας και ήταν 5 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΠΙΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ και μόλις 5 στάσεις και 2 αλλαγές τρένου !!
« Δε πειράζει αδερφούλα μου, τα λάθη είναι για τους ανθρώπους (άχρηστη ανίκανη μια δουλειά μόνο σ’ έβαλα να κάνεις και ούτε αυτή δεν έκανες σωστά , να σε πετάξω τώρα στον Σπρεέ ή μετά) »
Δεν εξέφρασα τις σκέψεις μου φωναχτά … συμβαίνουν αυτά …και στις καλύτερες οικογένειες. Παίρνουμε λοιπόν ένα ταξί να μας πάει και αφού τακτοποιήσαμε τα πράματα μας, βγήκαμε στη γειτονιά μας για εξερεύνηση. Ήσυχη γειτονία το Treptower Park, με ένα απέραντο πάρκο, συχνά τρένα και λεωφορεία, πολλά ποδήλατα. Χαλάλι ,δε πειράζει, και πάλι φίλες με τη Ninu . Γενικά , όταν το συγκοινωνιακό σύστημα είναι άρτιο , είναι προτιμότερο να μένεις λίγο έξω από το κέντρο για να βλέπεις πώς ζει ο κόσμος στις γειτονιές και να μη περιστοιχίζεσαι μονάχα από τουρίστες. Κάπως έτσι και μετά από γεύμα σε ιταλικό εστιατόριο έκλεισε η πρώτη βραδιά μας στο Βερολίνο . Η συνέχεια μετά , δέχομαι επισκέψεις από φιλαράκια …
Attachments
-
44,4 KB Προβολές: 159