Λιχτενστάιν Αυστρία Βέλγιο Γαλλία Γερμανία Ελβετία Ιταλία Κροατία Λουξεμβούργο Μονακό Ολλανδία Σερβία Σλοβενία Τσεχική Δημοκρατία 22 μέρες... 14 χώρες... 9856 χιλιόμετρα...

[JES]

Όλα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2009 που έπεσε η ιδέα στο τραπέζι...road trip τα δυο μας,χωρις ιδιαίτερο πλάνο και βλέπουμε...
Ένα χρόνο μετά λοιπόν και αφού είχανε προηγηθεί άπειρες ώρες μελέτης σε διάφορα ταξιδιωτικά site και forum, είχε φτάσει η μεγάλη στιγμή!
Διαβατήρια, ευρωπαική κάρτα ασφάλισης,γιλέκο για το αυτοκίνητο,πράσινη κάρτα απο την ασφάλεια μας περιμένανε ήδη στο Terios, οπότε το βράδυ προσθέσαμε και 2 σάκους με ρούχα (αρκετά μεγάλους είναι η αλήθεια), ψυγείο κάμπινγκ μαζί με παγοκύστες, 6 εξάδες εμφιαλωμένο (αποδείχθηκε έξυπνη αγορά), φραπιέρα ηλεκτρική (μαζί με τα συναφή),laptop, gps,καμερα και πέσαμε για ύπνο αφού στις 5 το πρωί είχε αναχώρηση.
Ο ύπνος εκείνο το βράδυ, ήτανε σαν τον ύπνο του δημοτικού που την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε ημερίσια..........
Πριν προλάβει το ξυπνητήρι να δείξει 04.30 είχαμε ήδη ντυθεί και είμασταν έτοιμοι για το πρώτο μας μεγάλο ταξίδι.
Αναχώρηση λοιπόν απο Γιάννενα με πρώτο προορισμό το Novi-Sad της Σερβίας....
Μεχρι Έυζωνους η διαδρομή λίγο-πολύ γνωστή σε όλους.Φτάσαμε στα σύνορα και μετά απο 20' στο τελωνείο περάσαμε στα Σκόπια.Η διαδρομή στα πρώτα 40-50 χλμ. όμορφη μεν αλλά σε στένο δρόμο.Απο εκεί και μετά μπήκαμε σε κλειστό αυτοκινητόδρομο με 2 λωρίδες ανα κατεύθυνση και αφού πληρώσαμε 3 φορές απο 1 ευρωπουλάκι στα διοδια φτάσαμε στα σύνορα με Σερβία.
Εκεί φάγαμε κανα μισαωράκι αλλά χωρίς τίποτα ιδιαίτερο...απλά τα τυπικά.
Συνεχίσαμε την πορεία μας κινούμενοι στον Ε75 με κατεύθυνση το Βελιγράδι με στάση μόνο για βενζίνη και καφέ.(ζήτω η φραπιέρα που λέγαμε)
Ο δρόμος τα πρώτα χιλιόμετρα στένος αλλα μετά απο 30 χιλιόμετρα κι εδώ το ίδιο εργο....διπλής κατεύθυνσης, με περίφραξη, χωρίς πολύ κίνηση.
Μέχρι το Βελιγράδι 2 διόδια.Στο πρώτο πληρώσαμε 2 ευρώ και στο δεύτερο 7.5!
Αφήσαμε πίσω μας τα χιλιάδες μα χιλιάδες στρέμματα με καλαμπόκια και συνεχίσαμε βόρεια προς Novi-Sad.
Διόδια 2.5 ευρώ και μετά απο κανα 40λεπτο τσούπ....Απλώθηκε μπροστά μας η πόλη με τον Δούναβη να την διασχίζει....
Με την βοήθεια ενός Σέρβου που φιλοτιμήθηκε να μας πάει μέχρι το ξενοδοχείο, αφού το gps δεν γνώριζε τις σέρβικες πινακίδες φτάσαμε επιτέλους στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει στις 5 το απόγευμα.
Αφήσαμε τα πράγματα και δρόμο για το κέντρο!
Σάββατο απόγευμα και παααααααρα πολύ κόσμος έξω!
'Ομορφη πόλη, με μεγάλα πάρκα παντού, έναν υπέροχο πεζόδρομο και πολύ περιποιημένη γενικότερα.
Απορείς πώς εδώ πριν 15 χρόνια βομβάρδιζαν οι "φίλοι" μας οι Αμερικάνοι.....
Χαθήκαμε κι εμείς λοιπόν μέσα στο πλήθος και αφού φάγαμε το σέρβικο street-food το οποίο δεν συγκράτησα μαζευτήκαμε στο ξενοδοχείο στις 10 το βράδυ...Έπρεπε άλλωστε να δούμε πού θα πάμε αύριο...ωστε να κλείσουμε δωμάτιο...

_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων αυτού του έργου, το παραδίδει ως κοινό κτήμα. Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο.
Η δεύτερη μέρα μας βρήκε να πίνουμε το καφεδάκι μας σε μια πλατεία με εμπορικά που αν και Κυριακή, ήτανε ολα ανοιχτά!
Αφού κάναμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο να δούμε λίγο καλυτερα την πόλη, ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας...Κροατία και Ζαγκρεμπ!
Αφού περάσαμε μια υπέροχη διαδρομή μέσα απο δάση, μπήκαμε στον Α3 ο οποίος οδηγεί στην Κροατία.Μετά απο καμια ωρίτσα φτάσαμε στα σύνορα.Και εκεί ο έλεγχος ήτανε τυπικός και δεν είχε ιδιαίτερη αναμονή!
Ο δρόμος απο εκεί και μετά είναι ακόμα πιο σύγχρονος με πολύ καλο οδόστρωμα και ναι!Μαντέψατε σωστά!Τα χιλιάδες καλαμπόκια εξακολουθούνε να υπάρχουν παντού!Τελικά είμαστε οι πιο ανεπρόκοποι σε ολη την Ευρώπη....ή μήπως είναι νωρίς ακόμα για συμπεράσματα???Θα δείξει.....
Η διαδρομή πάντως έχει και καμία ανηφοροκατηφόρα σε σχέση με το Σέρβικο οδικό δίκτυο και τα διόδια έχουνε και αυτά την δική τους ανηφόρα...20ρικάκι στους φιλους μας τους Κροάτες αλλά χαλάλι τους!
Έπειτα απο κανα 2ωράκι φτάσαμε Ζάγρεμπ.Όμορφο κέντρο με πολύ λουλουδικό φυτεμένο και περιποιημένα κτίρια, σε σχέση με την υπόλοιπη πόλη που είναι γεμάτη απο μπλόκ εργατικών πολυκατοικιών.Στάση λοιπόν για να τσιμπήσούμε κατι και....δώσε ποδαρόδρομο...
2 ωρίτσες τις φάγαμε ειναι η αλήθεια αλλά χωρίς κάτι ιδιαίτερο να δούμε...εκτός απο την παλιά πολη, η οποία σε "σπρώχνει" προς Ευρώπη και οχι προς Βαλκάνια!
Αφού κάναμε μια αναγνωριστική ακόμα...είπαμε να πιάσουμε φύση....το δωμάτιο που είχαμε κλείσει ήτανε στο Samobor, ένα γραφικο χωριό κανα 20λεπτο απο Ζάγκρεμ, κοντά στα σύνορα με Σλοβενία!
Φτάνοντας εκεί και αφού δοκιμάσαμε το ντόπιο welcome to our hotel κρασί απο τον πιτσιρικά στην ρεσεψιόν, κατεβήκαμε στο χωριό.
Κόσμος αρκετός κι εκεί, έπινε το καφεδάκι του στην κεντρική πλατεία και χάζευε την περατζάδα.
Κυριακή απόγευμα ήτανε,μέσα Σεπτεμβρίου...γιατί να κάτσει σπίτι?
Βόλτα στην βόλτα, άνοιξε η όρεξη!Τσιμπήσαμε κάτι, πίνοντας και pivo (κάτι σαν μπύρα αλλά πιό ελαφρύ), άλλωστε ενα ποτηράκι, δεν επηρεάζει την οδήγηση!
Νύχτωνε σιγά-σιγά οπότε μαζευτήκαμε κι εμείς στο δωματιάκι μας να βρούμε πού θα πάμε αυριο.
Απαραίτητη προυπόθεση για τα δωμάτια που κλείναμε, ήτανε να έχουνε parking, να έχουνε internet (για να μην μείνουμε άστεγοι), να είναι σχετικα οικονομικά και να έχουνε ψυγείο για να βάζουμε τις παγοκύστες και τον πάγο ώστε να έχουμε κρύο νερό και καφέ όλη μέρα....
Κάπως έτσι μας πήρε ο Κροάτης μορφέας στην αγκαλιά του....
Κάναμε δεν κάναμε 10 χιλιόμετρα αυτό το ηλιόλουστο πρωινό και τσούπ!Τελευταίο σύνορο χώρας αυτό που αντικρίζαμε μπροστά μας!WELCOME TO SLOVENIA έλεγε η πινακίδα...Απο εκεί και μετά, no more borders...this is Europe!Αγοράσαμε την απαραίτητη βινιέτα για να κυκλοφορούμε ελεύθερα στους δρόμους (κάτι σαν τέλη κυκλοφορίας) με κόστος...15 ευρώ για 10 μέρες.
Το τοπίο σε αυτή την μικρή αλλά όμορφη χώρα άρχιζε να αλλάζει...βούνα, κοιλάδες,πολλά νερά και πολύ καλοί δρόμοι!Έπειτα απο 1 ώρα φτασαμε στην Λιουμπλιάνα...απλά πανέμορφη!Έχει το "κάτι" ρε παιδάκι μου...Βόλτα στη πόλη (παρέα με καφέ) με το αυτοκίνητο και ανηφορίσαμε για το κάστρο...Απο τον πύργο του κάστρου έχεις πανοραμική θέα της πόλης και επειδή είχε καθαρή ατμόσφαιρα βλέπαμε μέχρι τις Δειναρικές Άλπεις!
Οι κόκκινες σκεπές απο τα σπίτια μας φωνάζανε..."ελάτε κάτω ρε παιδιά να φάτε κάτι"....εεεεε δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε....Δοκιμάσαμε κάτι ακαταλαβίστικο και μετά ειδαμε την ταμπέλα...."to the zoo"....Ώπ!Φύγαμε για μάθημα ζωολογίας....
Μικρός ο ζωολογικός κήπος αλλά είχε τα ζωντανά του...όχι τίποτα ιδιαίτερο όμως.Τελευταία βόλτα στα στενά της πόλης και πήραμε τον δρόμο για το σημερινό μας κατάλυμα.
Μισή ωρίτσα περίπου και φτάσαμε στο Bled....μαγευτικό!!!!!
Ένα άκρως τουριστικό χωριό, με πεντακάθαρη λίμνη και ένα νησάκι μέσα, στο οποίο ήτανε χτισμένη μια εκκλησία!
Καλή επιλογή και σήμερα!
Αρκετά τσιμπημένες οι τιμές εδώ σε σχέση με τα προηγούμενα μέρη...καλά...οχι και Ελλάδα, αλλά λέμε τώρα....
Βόλτα με τα πόδια μέσα στο χωριό για αρχή και μετά αυτοκινητάκι και γύρος λίμνης...Πολύ οργάνωση τελικά οι Σλοβένοι...Όλα πεντακάθαρα, τα σπίτια πανέμορφα, με κήπους και παρτέρια και γενικά μια εικόνα πιο κεντροευρωπαική!
Κόσμος πολύς ακόμα και στα 2 camping που υπάρχουν γύρω απο την λίμνη.
Αφού κάναμε και την επίσκεψη μας στο κάστρο του Bled απο το οποίο βλέπεις όλη την λίμνη,τσιμπήσαμε το κατιτίς μας, τιμήσαμε το Σλοβένικο κρασί και μαζευτήκαμε στο δωμάτιο για να αποφασίσουμε ποιά διαδρομή θα ακολουθούσαμε την επόμενη μέρα....το μόνο σίγουρο ήτανε οτι θα τρώγαμε Αυστριακό σνίντελ...τώρα πού και πώς, αυτό ήτανε ενα άλλο θέμα, άλλωστε τα "σύνορα" με Αυστρία απείχανε κάνα 10λεπτο απο εδώ!
Μετά το πρωινό καφεδάκι μας στις ξύλινες τάβλες που είχε στον κήπο του ξενοδοχείου και αφού πλέον δεν είχαμε αίσθηση αν είναι Δευτέρα, Τετάρτη ή Σάββατο, ξεκινήσαμε την σημερινή μας διαδρομή.Το πρόγραμμα έλεγε...Salzburg...Το μόνο πρόβλημα ήτανε ότι το gps που είχαμε δανειστεί απο φίλο, δεν είχε περασμένες όλες τις χώρες μέσα...οπότε...bye bye τεχνολογία για σήμερα!Αλλά τι να λέει?Διακοπές κάνουμε!
Έπειτα απο 10-15' περνούσαμε το Karavanke-tunnel το οποίο ενώνει την Σλοβενία με την Αυστρία με το αντίτιμο των 9.5 ευρώ!Αγοράσαμε και την Αυστριακή βινιέτα με 7.9 ευρώ για μια εβδομάδα και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε.Η Αυστρία?Σκέτη μαγεία....Καταπράσινα όλα, πανέμορφα μικρά χωριουδάκια σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των Άλπεων και κάθε σπίτι είχε και απο 6-7 αγελάδες...Όχι όμως σαν τις δικές μας...αυτές ήτανε πεντακάθαρες σαν η διαφήμιση της Milka!
Διαδρομή όνειρο γενικότερα και δρόμοι πεντακάθαροι χωρίς πολυ κίνηση έτσι ώστε να απολαμβάνεις το κάθε χιλιόμετρο ακόμα και οδηγώντας.
Φάγαμε κανα δυωράκι χαζεύοντας δεξιά και αριστερά μέχρι που φτάσαμε στο Salzburg.Άντε να βρείς ξενοδοχείο τώρα....αλλά για καλή μας κάνοντας βόλτες στην πόλη, πέσαμε πάνω του....Χωρίς να χάσουμε χρόνο, παρκάραμε αυτοκίνητο και πράγματα και πήραμε το λεωφορείο που περνούσε απο κάτω με προορισμό το κέντρο!
Άλλη μια πανέμορφη πόλη, όχι πολύ μεγάλη, η οποία πιστεύω Χριστούγεννα θα είναι σκέτη μαγεία...Αφού φτάσαμε στο κέντρο και περάσαμε την γέφυρα που οδηγεί στην παλιά πολη μπήκαμε σε ένα πεζόδρομο γεμάτο κτίρια απο άλλη εποχή...Άμαξες με τροφαντούς τουρίστες ολο καμάρι, μουσικοί του δρόμου αλλά με πιο ethnic τάσεις και ένα κύμα κινέζων τουριστών που προχωρούσε και ούρλιαζε ταυτόχρονα βγάζοντας εκατοντάδες φωτογραφίες...τόσο φλάς...ούτε στα Όσκαρ...
Ζαλισμένοι απο τα φώτα καθήσαμε να πιούμε ένα καφεδάκι και ανηφορήσαμε προς την στάση...το νούμερο απο το λεωφορείο το πετύχαμε αλλά....στην απέναντι πλευρά του δρόμου ...Ώπ, ρομαντική βόλτα στα προάστεια του Salzburg...Ούτε ένα, ούτε δύο αλλα 7 χωριά περάσαμε μέχρι να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής...χαλάλι όμως, μέχρι και στάση για τσιγάρο κάναμε!!!
Είχε φτάσει απογευματάκι όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο, οπότε ξαναπήραμε το αυτοκίνητο για να ανακαλύψουμε και τους δρόμους που δεν περνούσε το λεωφορείο....Για "κακή" μας τύχη όμως πέσαμε σε μια πλατεία που είχε όλο λουκάνικα...άντε να δοκιμάσουμε ένα, άντε και άλλο ένα και...αντίο σνίτσελ!!!
"Χορταστική" μέρα και η σημερινή,οπότε κατά τις 9 το βράδυ επιστροφή στο δωμάτιο και ανεύρεση αυριανής διαδρομής....
"Λίγα και τα σημερινά χιλιόμετρα" σκέφτηκα την ώρα που αφήναμε πίσω μας το Salzburg και οδεύαμε βορειοανατολικά...Η Πράγα νομίζω πως δεν έπρεπε να μείνει παραπονεμένη!Μέχρι το Linz ο δρόμος μεγαλοπρεπής, μετά αρχίσαμε να ανηφορίζουμε μια πιο γραφική διαδρομή με στροφές, που περνούσε μέσα απο μικρά χωριά!Η χαρά της οδήγησης...
Χωρίς να το καταλάβουμε περάσαμε στην Τσεχία.Αφού πληρώσαμε 10 ευρώ για την Τσέχικη βινιέτα ένας γνώριμος ήχος ακούστηκε...."Ρε σύ!Ζωντάνεψε το gps!"
Πιο "ταλαιπωρημένη" χώρα μας φάνηκε στα πρώτα χιλιόμετρα με παλιότερο οδικό δίκτυο και σημάδια κομμουνισμού στα χωριά δεξιά και αριστερά μας!
Κάπου στην μέση της διδρομής άρχισε και το ψιλόβροχο...ήταν το πρώτο που συναντούσαμε απο όταν ξεκινήσαμε.Τίποτα το ενδιαφέρον σε όλη την διαδρομή μέχρι που αντικρύσαμε την πινακίδα...welcome to Praha...
Χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στο κέντρο.Άλλη μια όμορφη πόλη ξεδίπλωνοτανε μπροστά μας.Τα διατηρητέα κτίρια της πόλης, τα οποία είναι αρκετά εως πολλά, δίνανε ένα άλλο "χρώμα" στο όλο σκηνικό!
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο το οποίο ήτανε στην άκρη της πόλης σε έναν λόφο και αφού παρκάραμε το αυτοκίνητο και αφήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο κατεβήκαμε 300 μέτρα παρακάτω και πήραμε το Μετρό, με προορισμό το κέντρο της πόλης.
Κατεβήκαμε στο Δημαρχείο και η εικόνα που αντικρύσαμε ήτανε λίγο πολύ... το κέντρο της Αθήνας (με ότι αυτό συνεπάγεται...)
Μέχρι που φτάσαμε στην πρώτη πλατεία, οπου είχε στηθεί ενα υπαίθρειο φαγοπότι, απο τα πλανώδια "μαγαζάκια", με λουκάνικα, πατάτες, χοιρινό να γυροφέρνει στα κάρβουνα και άθφονη μπύρα!
Έεεε να μην τα τιμήσουμε?
Μετά το "διάλλειμα" ακολουθήσαμε κι εμείς τις ορδές των τουριστών, που αν και Σεπτέμβριος,είχανε "καταλάβει" την παλιά πόλη...Πολλά μα πάρα πολλά μαγαζάκια δεξιά και αριστερά μας, μέσα σε πεζόδρομους και αρκετά φασαριόζικη κατάσταση γενικότερα!Έπειτα απο αρκετό ποδαρόδρομο καταλήξαμε στον Καθεδρικό της παλιάς πόλης να απολαμβάνουμε την 4η μπύρα μας (έτσι κι αλλιώς δεν οδηγούσαμε) απολαμβάνοντας τον ήχο της τρομπέτας απο τον "φολκλορ" ντυμένο κυριούλη στο καμπαναριό του Ναού....
Η ώρα ειχε περάσει και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο...είχε και πολύ περπάτημα σήμερα....,οπότε δεν θα δυσκολευόμασταν να πούμε τις καληνύχτες μας......
"Κοντινή και η σημερινή διαδρομή"...είπαμε καθώς παίρναμε το πρωινό μας.
Αφού κάναμε μια πρωινή βόλτα με το αυτοκίνητο στην πόλη, αναχωρήσαμε για πιο βόρεια με την υπόσχεση ότι κάποια στιγμή, σε κάποιο άλλο ταξίδι,θα ξαναγυρίσουμε.
Σημερινός προορισμός μας η Δρέσδη!Έπειτα απο καμιά 100στή χιλιόμετρα και αφού μπαινοβγαίναμε απο επαρχιακό δρόμο σε Εθνική οδο λόγω των έργων που γινότανε, αντικρύσαμε την σημαία της Γερμανίας να μας χαμογελάει κυματίζοντας!
Εδώ πλέον, ούτε βινιέτα χρειάζεται αλλά ούτε διόδια υπάρχουν!Οι δρόμοι πολύ πιο άνετοι αλλά όχι αυτό που φανταζόμασταν.(εεε πρώην ανατολική Γερμανία βλέπεις...)
Το ξενοδοχείο που είχαμε επιλέξει για σήμερα ήτανε σε ένα χωριό εξω απο την Δρέσδη, οπότε αφήσαμε τα πράγματα εκεί και "βούρ" για την πόλη!
"Περίεργη πόλη" είναι η πρώτη εντύπωση που σου δίνεται καθώς πλησιάζεις προς το κέντρο.Πολυκατοικίες παντού, αλλά οχι η μια πάνω στην άλλη, με πολύ πράσινο στους δρόμους και μεγάλα πεζοδρόμια....μέχρι που φτάσαμε στο κέντρο....εκεί...μια "άλλη" πόλη ξεδιπλώνεται μπροστά σου, με όμορφα διατηρητέα κτίρια και μια πλατεία παράδεισο......70-80 ξύλινα σπιτάκια με το καθένα απο αυτά να πουλάει και κάτι διαφορετικό
Άλλο με λουκάνικα, άλλο με μπύρες, άλλο με τηγανίτες..με μανιτάρια...με πατατες...με γλυκα...με κρασια...με ...με...με......πάρτυ στήσαμε.....!!!
Απερίγραπτο το όλο σκηνικό!
Σκασμένοι πλέον αφού δοκιμάσαμε λίγο απ' ολα περπατήσαμε (μπάς και χωνέψουμε) προς το ποτάμι...
Εκεί είδαμε και τους πρώτους μη Γερμανούς να βολτάρουν πάνω κάτω (σαν εμάς ενα πράγμα) και να φωτογραφίζουνε τα κτίρια και τα ποταμόπλοια που περνούσανε συνεχώς!
Αφού χωνέψαμε τα "απαντα" που είχαμε σαβουριάσει 2 ώρες πρίν μεσημέρι πια, πήραμε το αυτοκίνητο και περιπλανηθήκαμε σε στενά και απόστενα της πόλης...Γενικά πάντως η Δρέσδη είναι μια ήρεμη πόλη, όχι τουριστιστική με χαλαρούς ρυθμούς για το μέγεθός της.
Βόλτα στην βόλτα, η ώρα πέρασε και μαζευτήκαμε στο ξενοδοχείο αφού εφοδιαστήκαμε τα "απαραίτητα" απο τον Τούρκο απέναντι, με το μαγαζάκι με τα kebap και κάναμε το γνωστό πλέον......laptop...και πού θα πάμε αυριο.......
Αφού η Δρέσδη δεν είχε κάτι άλλο να μας προσφέρει (στα δεδομένα του τουρίστα της μιας μέρας) ξεκινήσαμε πρωί πρωί με προορισμό το Ανόβερο.Έτσι και αλλιώς η Γερμανία θα μας "έτρωγε" στην μάπα για 2-3 μέρες αφού είναι μεγάλη σε έκταση!Μπήκαμε στον Ε49 και κατευθυνθήκαμε βορειοδυτικά.Τα πρώτα 100-150 χιλιόμετρα ήτανε στο χθεσινό μοτίβο, δηλαδή οχι τίποτα το ιδιαίτερο με μόνη διαφορά τις εκατοντάδες ανεμογεννήτριες που υπήρχανε παντού....παντού όμως!Απο εκεί και μετά, ο δρόμος γινότανε πιο άνετος, με καλύτερο οδόστρωμα, πολύ πράσινο δεξιά και αριστερά αλλά και περισσότερη κίνηση.
Μετά απο 4 ώρες οδήγησης και στάση μόνο για να φτιάξουμε καφέ,πέσαμε σε ένα μποτιλιάρισμα έξω απο το Ανόβερο, που μας "έφαγε" μια ώρα, χωρίς όμως να μας χαλάσει την διάθεση!Το χωριό που θα μέναμε σήμερα ήτανε καμιά 10αριά χιλιόμετρα έξω απο την πόλη οπότε φτάνοντας και αφού ενθουσιαστήκαμε απο το δωμάτιο, το οποίο ήτανε κλασικό Γερμανικό σε σπίτι ξύλινο, με στάβλο για άλογα και άλλα τέτοια όμορφα,αφήσαμε τα πράγματα και αρχίσαμε την εξερεύνηση της πόλης...
Πιο κλασική πόλη απο την Δρέσδη με περισσότερο κόσμο να κυκλοφορεί στους δρόμους, πιο μεγάλα κτίρια αλλά πάλι χωρίς να είναι τουριστικός προορισμός και αυτη!
Παρκάραμε κάπου στο κέντρο και αρχίσαμε τον ποδαρόδρομο!Το πλήθος μας "οδήγησε" και εμάς προς τον κεντρικό σταθμό, στον οποίο απ'έξω είχε μια μεγάλη πλατεία με κόσμο πολύ να χαζεύει στο κέντρο της διάφορους μίμους και κάποια παραδοσιακά συγκροτήματα να χοροπηδάνε με την συνοδεία ακορντεόν !Όλα αυτά βέβαια με την συνοδεία άφθονης μπύρας και λουκάνικων....Εεεε δεν μπορούσαμε κι εμείς να αρνηθούμε......
Πιο μέσα στο σταθμό υπήρχανε 2 όροφοι των 300 μέτρων γεμάτοι με μικρά φαγάδικα...Τα πάντα όμως, απο κινέζικο σε πλαστικό μέχρι τα πιο περίεργα γλυκά!Πολύ φαί πάντως οι Γερμανοί!Πρέπει να είναι οι πρωταθλήτες του street-food στην Ευρώπη!
Γυρίζοντας στο αυτοκίνητο είπα να βγάλω το ρομαντικό μου πρόσωπο, πηγαίνοντας την καλή μου μια βόλτα προς τον "Βασιλικό Κήπο"...Εεεε αρκεστήκαμε μόνο στη βόλτα απ' έξω, αφου το απόγευμα οι τεράστιες μεταλλικές πόρτες της εισόδου σου λένε "ΤΑ ΛΕΜΕ ΑΥΡΙΟ" με βαριά Γερμανική προφορά...
Έτσι και αλλιώς δεν το έχουμε με τις ροματζάδες...οπότε...ολα κομπλέ!
Πήραμε ξανά το αυτοκίνητο και αρχίσαμε τα "στρίψε εδώ να δούμε τι έχει" και "πάμε μια και απο εκεί"...για καμια ωρίτσα ώστε να δούμε καλύτερα την πόλη...νορμάλ πράγματα όμως...
Αφού κόντευε να νυχτώσει, γυρίσαμε στο βουκολικό μας δωμάτιο να απολάυσουμε λίγο την ηρεμία της εξοχής μιάς και ο καιρός "κρατούσε" ακόμα για μπαλκόνι!Κάπως έτσι τελείωσε και η σημερινη μας μέρα κλείνοντας μια εβδομάδα στους δρόμους.......
Αφήσαμε πίσω μας το Ανόβερο, με την γλυκειά γεύση του πρωινού καφέ και κινηθήκαμε νοτιοδυτικά πρός τον Ε54...Προορισμός μας σήμερα μια πιο "ελληνικη" πόλη....το Ντίσελντορφ...
Κι ενώ ο δρόμος εξακουλουθούσε να είναι στο χθεσινό μοτίβο, το μόνο που άλλαζε ήτανε τα διάσπαρτα δασάκια (εώς δασάρες) δεξιά και αριστερά μας!
Αρκετή κίνηση και εδώ, μάλλον η περισσότερη απο όλο το ταξίδι μέχρι στιγμής...
Μετά απο 2μιση ώρες περίπου, φτάσαμε στο Ντίσελντορφ με την πρώτη εικόνα της γύρω περιοχής να θυμίζει ένα ατέλειωτο εργοστάσιο...Γενικά σε μια αρκετά μεγάλη περιοχή βρίσκονται μαζεμένες "βιομηχανικές" πόλεις όπως το Ντόρτμουντ, το Ντούισμπουργκ, το Έσσεν, το Βούπερταλ και άλλες πολλές!
Αφού μπήκαμε στην πόλη, κάναμε μια μικρή αναγνωριστική βόλτα με το αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε προς το σημερινό μας ξενοδοχείο που ήτανε σε ένα προάστειο(??) ή διπλανή πόλη(??), το Neuss...
Αφήσαμε τα πράγματα και την κάναμε κατευθείαν πρός το κέντρο του Ντίσελντορφ...Το ίδιο σενάριο και εδώ...κλασική Γερμανική πόλη και αυτή την οποία δεν την λες και τουριστική αλλά ίσως την λές "εκθεσιακή" μιας και παντού βλέπαμε πινακίδες για εκθεσιακά κέντρα.
Παρκάραμε κοντά στο ποτάμι και ξεκινήσαμε τον ποδαρόδρομο...Το ποτάμι της πόλης λέγεται Ντίσελ και λογικά έδωσε το όνομα του στην πόλη και είναι ένα ΠΕΝΤΑΒΡΩΜΙΚΟ ποτάμι που το διασχιζουνε συνεχώς διάφορα "καραβοειδή" τίγκα στο φόρτωμα......Εκεί συναντήσαμε και την κορυφαία στιγμή της κάμεράς μας...ενα κοπάδι πρόβατα να βόσκει ανέμελο, σχεδόν στο κέντρο της πόλης, κάτω απο μία απο τις γέφυρες του ποταμού.....!!!
Αφήσαμε το πεινασμένο κοπάδι απο πρόβατα και ακολουθήσαμε το άλλο κοπάδι...αυτό με τους ανθρώπους, το οποίο ήτανε πιο μεγάλο και πιο πεινασμένο αν κρίνω απο τα λουκάνικα που "φεύγανε" κατα δεκάδες απο τους πάγκους δίπλα στο ποτάμι......Στάση για λουκάνικο-τσιγάρο λοιπόν ξαπλωμένοι στο γκαζόν χαζέυοντας δεξιά και αριστερά...!
Μετά την 20λεπτη στάση μας, "ανεβήκαμε" παράλληλα με το ποτάμι και μπλεχτήκαμε κι εμείς μαζι με τους εκατοντάδες Γερμανούς που κυριολεκτικά είχανε κατακλύσει τις πολλές μπυραρίες-καφετέριες που υπήρχανε στους γύρω πεζόδρομους....Πολύ λαός μιλάμε!!!Ίσως επειδή ήτανε Σάββατο και δεν δουλεύανε...Γερμανικά, Ελληνικά και Τούρκικα έδιναν και έπαιρναν στις διάφορες παρέες που απολαμβάνανε τον μεσημεριανό ήλιο αγκαλιά με ενα ποτήρι ο καθένας τους....
Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο και είπαμε να δούμε την πόλη πιό "περιφερειακά"...χωρίς όμως να δούμε κάτι το ιδιαίτερο.
Περνώντας πάνω απο την γέφυρα και αφού είδαμε οτι τα πρόβατα την είχανε "κάνει" αφού ήτανε πλέον αργά το απόγευμα, κατευθυνθήκαμε κι εμείς προς το ξενοδοχείο για την οργάνωση της επόμενης μέρας....
Καλή, χρυσή η Γερμανία...ακόμα καλύτερα τα λουκάνικα και οι μπύρες, αλλά είχε φτάσει η ώρα να δούμε ακόμα μια χώρα...την 8η κατά σειρά...
Αφήσαμε το Ντίσελντορφ πίσω μας και πήραμε τον Ε35 προς βοριοδυτικά μεριά...Έπειτα απο κανα μισάωρο "πατήσαμε" Ολλανδία και ξεφωνήσαμε ταυτόχρονα...."'Αμστερνταμ...σου ερχόμαστε"...!Για την ακρίβεια το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για την Ολλανδική μας εξόρμηση ήτανε σε μια μικρή πόλη-προάστειο, την Almere...
Οι δρόμοι εδώ, κάτι σαν τους Γερμανικούς αλλά με τέλεια άσφαλτο (όπως και οι ελληνικοί ένα πράγμα )...δεξιά και αριστερά απέραντα λιβάδια με αχόρταγες αγελάδες μέσα τους και διάσπαρτες ανεμογεννήτριες παντου!
Περάσαμε και την Ουτρέχτη και συνεχίσαμε προς Almere, στην οποία φτάσαμε κανά μισαωράκι μετά...Παρκάραμε το αυτοκίνητο στο ξενοδοχείο και πήραμε το τρένο για το Άμστερνταμ 200 μέτρα παραπάνω...(Όλα τα είχαμε προβλέψει)
Έπειτα απο 20-25' φτάσαμε στην "παρεξηγημένη" πόλη και λέω παρεξηγημένη γιατί οι περισσότεροι έχουν την άποψη ότι το Άμστερνταμ είναι μια πόλη που πάνε τα Αγγλάκια για να ξεδώσουν τα Σαββατοκύριακα....Αντιθέτως η πόλη είναι πανέμορφη!!!
Κατεβήκαμε στο κέντρο και αρχίσαμε τον ποδαρόδρομο "αποφεύγοντας" τα χιλιάδες και όχι εκατοντάδες ποδήλατα που μας "εκαναν επίθεση" απο όλες τις μεριές....Λαός πολύς... μα πάρα πολύς ανεβοκατέβαινε τους δρόμους και τους πεζόδρομους του κέντρου!Μπλεχτήκαμε κι εμείς με τους πολλούς και αφού "ξεναγηθήκαμε" στα διάφορα sex-shop και στις βιτρίνες με τα κορίτσια...κάναμε ένα διάλλειμα για να τσιμπήσουμε κάτι στα όρθια...(Ευτυχώς κι εδώ υπάρχουν πολλοί Τούρκοι )
Χωνεύοντας είδαμε τα καραβάκια να μας προσκαλούνε για μινι-κρουαζιέρα στα κανάλια....εεεεε να αρνηθούμε???
Με 6.5 ευρωπουλάκια έκαστος "αραχτοί" στα βρώμικα νερά της πόλης απολαμβάναμε την αρχιτεκτονική της και τα αξιοθέατα με αναλυτική εξήγηση απο την ξεναγό...Καλή φάση!
Η μίνι αυτή κρουαζιέρα διήρκησε λίγο παραπάνω απο μια ώρα και στον γυρισμό, απόγευμα πλέον είπαμε να επισκεφτούμε κάποιο απο τα πολλά "Bulldog"...να νιώσουμε κι εμείς λίγο Άγγλοι ρε παιδί μου....
Αφού είχε ήδη πέσει το σκοτάδι πήραμε...αργά-αργά το δρόμο προς τον σταθμό του τρένου ....και αφού πέρασε κανας "μήνας" μέσα στο τρένο....φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας....Ευτυχώς είχαμε κλείσει το αυριανό δωμάτιο.....
Φεύγοντας από το Άμστερνταμ το μόνο σίγουρο ήτανε ότι θα ξαναγυρίζαμε και εδώ κάποια στιγμή στο μέλλον αφού μια μέρα ποτέ δεν είναι αρκετή!Ακολουθήσαμε τον Α4 και αφού αφήσαμε πίσω μας την Χάγη και το Ρότερνταμ (χμμμμ ενδιαφέρουσα πόλη φαίνεται όταν περνάς από δίπλα) ,συνεχίσαμε να κινούμαστε στους τέλειους Ολλανδικούς δρόμους μεχρι που φτάσαμε στα σύνορα με Βέλγιο….μικρή στάση για καφέ (αθάνατη φραπιέρα) και προς ολοταχώς για Βρυξέλλες!
Φτάνοντας στις Βρυξέλλες, διαπιστώνεις ότι είναι μια απλωμένη πόλη με πολλά μικρά προάστεια, αρκετό πράσινο και πάρα μα πάρα πολύ γραβάτα και χαρτοφύλακα...
Μπήκαμε κέντρο χωρίς να το καταλάβουμε και αφού παρκάραμε...το πήραμε ποδαράτο...Όμορφη πόλη, δεν μπορώ να πώ, αλλά πολύ ψευτοδήθεν κόσμος δεξιά και αριστερά και μια...αγχώδης ατμόσφαιρα γενικότερα!
"Μπές απο εδώ"..."βγές απο εκεί"....καταλήξαμε σε μια πλατεία πραγματικά όνειρο!Λογικά η πλατεία δημαρχείου, αφού το δημαρχείο που δέσποζε μπροστά μας ήτανε καρτποστάλ απο μόνο του!Τα κτίρια γύρω-γύρω τίγκα στο λουλουδικό και όλα στολισμένα με χρυσά(?) ή επίχρυσα (?) διακοσμητικά....Πραγματικά απο τις πιο όμορφες πλατείες που έχω δεί!
Συνεχίσαμε την περιπλάνηση στους πεζόδρομους του κέντρου το οποίο έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά ρε παιδάκι μου και αφού "χορτάσαμε" απο τα δεκάδες εστιατόρια που σερβίρανε μύδια με την συνοδεία μπύρας σε εξεφτελιστικές για τα Ελληνικά δεδομένα τιμές, αράξαμε για μια μπυρίτσα (απο αυτές τις μικρές χαριτωμένες Βέλγικες...) σε ενα καφέ-μπάρ-μπυραρία-εστιατόριο και δεν ξέρω εγώ τι άλλο...!Η αλήθεια είναι οτι αυτές οι "μοναστηριακές" είναι λίγο βαριές.....!
Απογευματάκι πλέον και αφού "πήραμε" την τελευταία τζούρα απο Βρυξέλλες, με το αυτοκίνητο αυτή τη φορά, την κάναμε σιγά-σιγά για το σημερινό μας κατάλυμμα, το οποίο ήτανε στο Σαρλερουά...έτσι και αλλιώς μόνο για ύπνο θα πηγαίναμε εκεί, οπότε δεν μας ζόριζε η ώρα....
Μετά απο τις Βρυξέλλες, ο δρόμος περνάει απο ένα καταπληκτικό δάσος το οποίο σε βγάζει στο Βατερλό και συνεχίζει προς Σαρλερουά σε πιό αδίαφορο μοτίβο...
Φτάσαμε γύρω στις 8 το βράδυ και αφού ταλαιπωρηθήκαμε να βρούμε το ξενοδοχείο μιας και...Αγγλικά γιόκ οι Βέλγοι...φτάσαμε στο πιό άθλιο δωμάτιο που είχαμε μείνει ποτέ στην ζωή μας!!!Τόσο βρώμα δεν είχαμε ξαναδεί σε τοίχους ξενοδοχείου!!!Για να μην φτάσω στο μπάνιο!!!!Το κακό ήτανε ότι δεν υπήρχε άλλο δωμάτιο για να αλλάξουμε...οπότε...κοιμηθήκαμε με τα ρούχα...Τίποτα δεν θα μας χαλούσε το ταξίδι μας......Τ΄ακούς βρωμιάρη Βέλγε ξενοδόχε...?
Μετά το σόκ του ξενοδοχείου (να το πεί ο θεός) στο Σαρλερουά, ξεκινήσαμε άρον άρον στις 8 το πρωί με σημερινό μας προορισμό το Λουξεμβούργο...
Ευτυχώς η διαδρομή στο νότιο Βέλγιο μας έκανε να ξεχάσουμε γρήγορα το χθεσινό πατατράκ!Μικρά δασάκια (φυτεμένα μάλλον) είναι διάσπαρτα σε όλη την διαδρομή απο την Ναμούρ μέχρι και τα σύνορα του Βελγίου και ο δρόμος είναι σε καλή κατάσταση και χωρίς καθόλου κίνηση....Μισή ώρα πρίν τα σύνορα με το Λουξεμβούργο και αφού είχαμε κάνει στάση για καφεδάκι, το "κόψαμε " αριστερά με κατεύθυνση στην Μπαστόν...μια μικρή πόλη που έγινε γνωστή απο τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο...(όσοι έχουν δεί το "Bond of brothers" καταλαβαίνουν...).
Η πόλη αν και είναι μια σταλιά, είναι αρκετά όμορφη ενώ τα σημάδια του πολέμου είναι έντονα παντού, ακόμα και τόσα χρόνια μετά (ίσως και για τουριστικούς λόγους)..με αποκορύφωμα ένα Αμερικάνικο άρμα μάχης που δεσπόζει στην πλατεία της πόλης....
Η αμέσως επόμενη στάση μας ήτανε στο μνημείο πολέμου, 5 km πιό έξω, το οποίο ήτανε πραγματικά εντυπωσιακό...Τεράστιο σε μέγεθος και έγραφε όλες τις πολιτείες των Η.Π.Α. στις πλευρές του!Δίπλα ακριβώς υπήρχε ενα μουσείο με κέρινα ομοιώματα και αντικείμενα απο την μάχη των Αρδεννών, που σε μετέφερε θέλοντας και μή στα χρόνια του πολέμου!
Γυρίζοντας στην πόλη και αφού είχαμε τον νού μας μην μας την "πέσουν" τίποτα Γερμανοί απο τα χαρακώματα, τσιμπήσαμε κάτι στα γρήγορα και συνεχίσαμε με προορισμό το Λουξεμβούργο...
Φτάσαμε στα "σύνορα" μισή ώρα μετά και αφού περάσαμε στην "άλλη πλευρά", συνεχίσαμε με κατέυθυνση το αεροδρόμιο ώστε να βρούμε το σημερινό μας ξενοδοχείο....
Ανακουφισμένοι απο αυτό που αντικρύσαμε αφήσαμε τα πράγματα και φύγαμε για την πόλη...
Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει, είναι ένα "μείγμα" πόλης και χωριού, με φασαρία και ησυχία ταυτόχρονα,με δρομάρες και στενάκια, με περίεργα κτίρια και ρυάκια στο κέντρο...αλλά και εδώ καταλαβαίνεις ότι όπως είπε και "κάποιος"....λεφτά υπάρχουν...!
Παρκάραμε το αυτοκίνητο και συνεχίσαμε την "εξερεύνηση" με τα πόδια...χωρίς να δούμε κάτι το ιδιαίτερο όμως...απλά...πανάκριβες βιτρίνες δίπλα απο μαγαζάκια με σουβενίρ,κυριλέ εστιατόρια δίπλα απο φαστφουντάδικα και γενικά μια περίεργη κατάσταση!
Στάση να γεμίσουμε τα στομάχια και ξανά αυτοκινητάκι (ώς γνήσιοι Έλληνες ) για μια τελευταία βόλτα στην πόλη...Το πιό περίεργο που είδαμε πάντως ήτανε ότι ενώ στη ουσία βρίσκεσαι στο κέντρο της πόλης, τριγύρω σου βλέπεις μια κοιλάδα να σε περιτριγυρίζει και λές τι γίνεται εδώ πέρα ....
Αφού πήραμε και μια γεύση απο το μεγαλοπρεπή παλάτι, επιστρέψαμε στο ΚΑΘΑΡΟΤΑΤΟ ξενοδοχείο μας μιας και πλέον είχε νυχτώσει....
Πάντως, τα χωριά που βρίσκονται γύρω απο την πόλη πρέπει να είναι πανέμορφα, άν κρίνω απο τα προσπέκτους του ξενοδοχείου...!
Πρωί, πρωί, αφήσαμε πίσω μας και το Λουξεμβούργο και αφού κινηθήκαμε ξανά προς Βέλγιο έπειτα απο 20-25 χλμ περάσαμε σε Γαλλικό έδαφος και μπήκαμε στον Α34 με προορισμό προς Παρίσι.Τα πρώτα 100 χιλιόμετρα ανεβοκατεβαίναμε λόφους χωρίς να υπάρχει κάτι το αξιόλογο να δείς.Χωράφια , χωράφια και χωράφια (φυτεμένα βέβαια και οχι σαν τα δικά μας) δεξιά και αριστερά, κίνηση στον δρόμο καθόλου μέχρι που φτάσαμε στα πρώτα διόδια...bonjour....5 euro...(εεεε είχαμε να πληρώσουμε διόδια απο την Κροατία οπότε μας κακοφάνηκε είναι η αλήθεια.....)
Συνεχίσαμε την διαδρομή μας και όσο πλησιάζαμε προς Παρίσι η κίνηση γινότανε πιο πυκνή...Αφού "φάγαμε" 1 ώρα στον περιφερειακό χαιρετήσαμε τον πύργο του Άιφελ που φαινότανε απο μακριά και συνεχίσαμε στον Α13 με προορισμό την Ρουέν κι ενώ δίπλα μας είχαμε συνεχώς τον Σηκουάνα...όμορφη διαδρομή...!
Πλησιάζοντας στην πόλη μια γυναικεία φωνή ακούστηκε να λέει πλάι μας....bonjour...10.5 euro..........!
Ααα "αγριέυει" η κατάσταση σκεφτήκαμε αφήνοντας πίσω μας το γκισέ απο τα διόδια...Συνεχίσαμε αλλάζοντας την επιλογή στο gps για να μην ξανακούσουμε άλλο bonjour για σήμερα ...
Πρώτη εντύπωση που σου δίνει η Ρουέν, είναι της και καλα βιομηχανικής πόλης αφού στα προάστεια είναι διάσπαρτα διάφορα εργοστάσια...δεν είναι όμως έτσι.Το κέντρο της είναι πολύ όμορφο με προσεγμένα αναπαλαιωμένα σπίτια και μαγαζιά, γεμάτο πεζόδρομους που καταλήγουν στον καθεδρικό ναό της πόλης , ο οποίος είναι πραγματικά επιβλητικός...απο τους πιό ωραίους που είχαμε δεί!
Αφού κατεβήκαμε και μια βόλτα στις όχθες του Σηκουάνα που χωρίζει στην μέση την πόλη, πήγαμε με το αυτοκίνητο στο πιο ψηλό σημείο της ,που βρίσκεται το μνημείο της Ζαν ντ' Αρκ (λόγω οτι την δικάσανε και την κάψανε στην Ρουέν) και απολάυσαμε το απογευματινό μας καφε-τσιγαράκι με την τέλεια θέα που προσφέρει το σημείο ,ενώ ο ήλιος είχε αρχίσει να παίρνει την κατηφόρα...Η αλήθεια είναι οτι τα 550 χιλιόμετρα που είχαμε διανύσει σήμερα μας είχανε ανοίξει την όρεξη για τα καλά, οπότε...βούρ στο ψαχνό σε ένα περίεργο αμερικανο-γαλλο-παράξενο σενάριο με γέυσεις για όλα τα γούστα!
Μαζευτήκαμε βραδάκι στο ξενοδοχείο και αφού αράξαμε μπαλκονάκι με 25 βαθμούς και πανσέληνο μπάς και χωνέψουμε,πέσαμε για ύπνο μιάς και η αυριανή μέρα θα είχε επίσης πολύ χιλιόμετρο...
Πρωί πρωί και αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, αποφασίσαμε ότι ήρθε η στιγμή για την δική μας "απόβαση" στην Νορμανδία!Δρόμο παίρνουμε, δρόμο αφήνουμε λοιπόν και χωρίς να ακουστεί ούτε ένα "bonjour" στην διαδρομή φτάσαμε στην Caen.Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στην πόλη με το αυτοκίνητο (δεν την λές και αδιάφορη,έχει και τα ποταμάκια της και τα όμορφα κτιριάκια της)) και συνεχίσαμε προς Carentan...Αφήσαμε στα δεξιά μας την παραλία Omaha και συνεχίσαμε μέσα απο επαρχιακο δρόμο και περνώντας απο διάφορα χωριά (τα οποία μάλλον για τουριστικούς λόγους έχουνε μείνει στο 1944) φτάσαμε στην παραλία Utah...Περίεργο σκηνικό...σου έρχεται κάπως βλέποντας τα ταμπελάκια με τα ονόματα των νεκρών Αμερικανών δεξιά και αριστερα σε όλο τον δρόμο...ακόμα και μέσα στα χωράφια!Πάντως οι Γάλλοι το έχουνε χειριστεί όμορφα το όλο θεματάκι, αφου τα έχουνε αφήσει όλα όπως ήτανε τις μέρες της απόβασης...απο πυροβολεία και νάρκες μέχρι τις τρύπες στα κτίρια απο τα "συμμαχικά πυρά"...
Αφού πήραμε την δόση μας απο WW2 ξεκινήσαμε σιγά σιγά να "κατηφορίζουμε" προς τον σημερινό μας προορισμό...την πόλη Ναντ!
Τα πρώτα χιλιόμετρα μας έπιασε κι ένα ψιλόβροχο το οποίο συνεχίστηκε με τον ίδιο σπαστικό τρόπο μέχρι που μπήκαμε στον Α28 ο οποίο περνάει απο την Le Mans και καταλήγει στη Ναντ.Το τοπίο άρχιζε και γινότανε πιό ενδιαφέρον και απο τα μισόξερα λιβάδια της Νορμανδίας, άρχιζαν να πυκνώνουν τα αμπέλια δεξιά και αριστερά μας...
Αφήσαμε και την Le Mans πίσω μας, χωρίς να μπούμε μέσα και συνεχίσαμε τον κατήφορο...Το μόνο που μας είχε "λείψει" ήτανε αυτή η γνώριμη πλέον γυναικεία φωνή....Ωωωωωωπ...και εκεί που το μελετάγαμε καλώς την...Bonjour!10.5 euro...
Πάντως για να λέμε και του στραβού το δίκιο οι Γαλλικοί δρόμοι είναι πολλα επίπεδα πάνω απο τους δικούς μας.Κάθε 20-25 χιλιόμετρα έχουνε πάρκιγκ με ξεχωριστή θέση για κάθε αυτοκίνητο,μέσα σε δασάκια, με παγκακια για τον καθένα, με καθαρές τουαλέτες, με με με...αλλά οχι και 10.5 μαντάμ!!!!!
Άσε που κάθε 50 χιλιόμετρα σου δίνει με φωτεινή ταμπέλα τα 3 επόμενα βενζινάδικα με την τιμή της βενζίνης στο καθένα ξεχωριστά!!!
Αφού διασχύσαμε άλλα 150 χιλιόμετρα (αλλά χωρίς άλλο bonjour) φτάσαμε στην Ναντ...
Έυκολη πόλη, όχι ιδιαίτερα μεγάλη και κλασικά πλέον και αυτή με το ποτάμι της να την διασχίζει και να δίνει τον δικό του τόνο.Παρκάραμε έυκολα στο κέντρο και αρχίσαμε την ποδαράτη εξερεύνηση...
Δέν προλάβαμε να κάνουμε 200-300 μέτρα και βρεθήκαμε μπροστά σε ένα κάστρο από άλλη εποχή...Αυτά τα παλιά με το νερό γύρω γύρω ντε!Τέλειο σκηνικό!Πήραμε και την δόση μας απο Μεσαίωνα και συνεχίσαμε το περπάτημα στα ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ στενά της πόλης πότε χαζεύοντας δεξιά τα παλιά της κτίρια και πότε αριστερά τα μαγαζάκια με τις κρέπες ....
Πολυκοσμία πάντως με δρόμους και μαγαζιά γεμάτα με ντόπιους (φαντάζομαι) μιάς και η πόλη δεν νομίζω να αποτελεί τουριστικό προορισμό (κακώς βέβαια)...Αφού χορτάσαμε τα πεινασμένα μας κορμάκια απο το περπάτημα με στάση σε ένα περίεργο Γαλλοιταλικό σενάριο, ξαναπήραμε το αυτοκίνητο και κάναμε μια μίνι περιοδεία των παραποτάμιων δρόμων με δόση απο τα αλσάκια που υπάρχουν γύρω απο το κέντρο!
Η ώρα πλησίαζε 10 οπότε πήραμε τον δρόμο για το ξενοδοχείο το οποίο μας άφησε κυριολεκτικά άφωνους...ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΙΟ, με τις ζελατίνες ακόμα στα αντικείμενα,πεντακάθαρο, με τεράστιο δωμάτιο φούλ εξοπλισμένο(μεχρι και κουζινα με όλα τα μαγειρικά σκεύη είχε) και όλα αυτά στην εξωφρενική τιμή των 33 ευρώ...
Nantes atlantique hotel λοιπόν και καληνύχτα μας και για σήμερα γιατί και άυριο έχει πάλι πολύ χιλιόμετρο....aris05:
Ξυπνώντας το πρωί και σκεπτόμενοι ότι μας περιμένανε πάλι αρκετά χιλιόμετρα, ξεκινήσαμε αφήνοντας πίσω μας το "παλιοξενοδοχείο" που μας φιλοξένησε με σημερινό μας προορισμό την Toulouse...600 παρά κάτι χιλιόμετρα τα σημερινά οπότε δεν είχαμε χρόνο για πρωινές βόλτες στην πόλη...
Μπήκαμε στον Ε3 και αρχίσαμε τα "ανεβοκατεβάσματα" στα λοφάκια που βρίσκαμε μπροστά μας και ξαφνικά...ωωωω τι έκπληξη....bonjouuuuuuur (δεκαρικάκι)!
Δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία (είχαμε συνηθήσει άλλωστε τις καθημερινές χαιρετούρες) και συνεχίσαμε τον δρόμο μας.Τα αμπέλια γινότανε όλο και πιο πυκνά και γενικότερα το όλο τοπίο όλο και πιο πράσινο.Ο δρόμος άψογος χωρίς κίνηση και μέχρι το Bordeaux είχαμε την τύχη να πετύχουμε και καμια δεκαριά πύργους, απο αυτούς που βλέπουμε στα καρτ-ποστάλ...καλή φάση!
Περάσαμε και το Bordeaux κάνοντας μόνο στάση στα πάρκιγκ του δρόμου για μια χειροποίητη υπερφραπεδούμπα και συνεχίσαμε απολαμβάνοντας το ίδιο τοπίο...αμπέλια, αμπέλια, πύργος και ξανά αμπέλια....
Την χαρά των εικόνων μας την "έκοψε" προσωρινά ένα bonjour (8.5 ευρώ) αλλά το ξεχάσαμε γρήγορα και συνεχίσαμε να "γράφουμε" αδιάφοροι χιλιόμετρα...
Φτάνοντας κοντά στην Toulouse "πετάχτηκε" μπροστά μας μια τεράστια πινακίδα που έγραφε...BARCELONA όοοοοοολο ευθεία...δελεαστική, δεν λέω άλλα είπαμε να το αφήσουμε για το επόμενο road-trip...
Μετά απο 40-50 χιλιόμετρα φτάσαμε στην είσοδο της πόλης και αφού ακούσαμε και το τελευταίο μας bonjour για σήμερα (11 ευρώ ), πήραμε τον δρόμο προς το κέντρο...
Τα κλασικά πλέον και εδώ (ποτάμι,γέφυρες,ποτάμι) άλλα λίγο πιο μουντή πόλη σε σχέση με τις άλλες της Γαλλίας.
Παρκάραμε και το "πιάσαμε" ποδαράτο μπάς και μας ξέφυγε κάτι, άλλα μάταια...δεν είδαμε κάτι το αξιόλογο όπως αλλού, οπότε ξανά αυτοκίνητο και βόλτες στα "χαμένα".....(κάπως έτσι γίνονται τα μποτιλιαρίσματα ).
Η ώρα είχε περάσει και τα στομάχια διαμαρτυρότανε οπότε αφού κάναμε μια στάση για "φουλάρισμα" σε στομάχια και αυτοκίνητο πήραμε τον δρόμο για το ξενοδοχείο γιατί έπρεπε να "φουλάρουμε" και την μπαταρία της κάμερας αφού σε όλο τα ταξίδι είμασταν σαν τα Γιαπωνεζάκια ...με την κάμερα ανα χείρας...άλλωστε...ΑΥΤΑ ΜΕΝΟΥΝ.....
Ξυπνώντας το πρωί και αφού κάναμε και εδώ μια τελευταία βόλτα στην πόλη πήραμε τον Ε80 με κατέυθυνση πρός Μασσαλία μεριά...Ο δρόμος εξακολουθούσε να είναι σε τέλεια κατάσταση με το τοπίο γύρω μας στο χθεσινό μοτίβο μέχρι σχεδόν και την Montpellier.Απο εκεί και μετά αρχίζει πιο "μεσογειακο" φόντο, αρκετά ξερό, πιο βραχώδες και όσο πλησιάζαμε προς Marseille τόσο αγρίευε και αυτό!
Φτάσαμε στην πόλη μεσημεράκι και η πρώτη εντύπωση που σου δίνει είναι μιας κλασικής πόλης-λιμάνι με ότι συνεπάγεται αυτό....Πολύ βρωμιά τριγύρω, άνθρωποι 150 εθνικοτήτων να "κανουνε" πως μιλάνε Γαλλικά και έντονη μυρωδιά Ανατολής απο ένα υπαίθριο παζάρι που είχε στηθεί σε κεντρικό δρόμο!Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για σήμερα ήτανε σε ένα χωριό περίπου 40 χιλιόμετρα στον δρόμο προς Toulon οπότε είπαμε να εξερευνήσουμε την πόλη και να πάμε το απογευματάκι εκεί...
Αφήσαμε το αυτοκίνητο και κατεβήκαμε με τα πόδια μέχρι το λιμάνι...Πανζουρλισμός απο κόσμο και φασαρία ...Γενικά πολύβουη πόλη αλλά έχει και αυτή το κάτι διαφορετικό σε σχέση με τις δικές μας τρισάθλιες πόλεις.Το μόνο κοινό σημείο που έχουμε είναι η άναρχη δόμηση, με την διαφορά οτι εδώ υπάρχουν πολλά νεοκλασικά τα οποία δίνουν άλλη ομορφιά..
Το περπάτημα μας άνοιξε την όρεξη, άλλα μας "κάλυψε" σε χρόνο μηδέν κάποιος Μαροκινός με το μικρό του μαγαζάκι και αφού πήραμε δυνάμεις συνεχίσαμε την βόλτα μας στα στενά του λιμανιού.Αφού πήραμε και τα σαπουνάκια μας (εεε τόσος ντόρος έχει γίνει) επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε την βόλτα μας καθιστοί πλέον .
Αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τις πινακίδες που γράφανε παντού Notre-Dame μιάς και ήτανε πολλές και μόλις φτάσαμε καταλάβαμε οτι καλά κάνανε οι Γάλλοι και είχανε γεμίσει την πόλη με αυτές...Εκπληκτικός ναός στο τελείωμα ενός λόφου πάνω απο την πόλη, με ακόμα εκπληκτικότερη θέα (απο την μια πλευρά ολόκληρη η Μασσαλία και απο την άλλη η Μεσόγειος...)!
Κάναμε τον γύρο του ναού θαυμάζοντας την θέα και ξαφνικά.....ωωωωωωωω....οι προβολείς απο το Velodrome είχανε ήδη ανάψει και φαινότανε καθαρά ο κόσμος που έμπαινε σιγά-σιγά στην μια κερκίδα....Φυυυυγαμεεεεεεε για γήπεδο και ότι γίνει έγινε.Με την βοήθεια του gps φτάσαμε σε 5 λεπτά και αφού παρκάραμε ,βάλαμε τα φουτεράκια του ΠΑΣ που μας συνόδευαν σε όλο το ταξίδι (εγω το χόντρυνα κιόλας αφού έβαλα και το κασκόλ )...εεεε τι να λέει...μπλέ εμείς, μπλέ και αυτοί... και φτάσαμε στα γκισέ....O.M. MARSEILLE-SOCHAUX εισητήρια τέλος....μας είπε ο υπάλληλος...έχουνε μείνει μόνο κατω απο τα επίσημα και κοστίζουν 60 ευρώ το ένα.....Και τώρα?Τι κάνουμε???
Το παιχνίδι είχε ξεκινήσει εντομεταξυ και την λύση μας την έδωσαν περίπου στο 20' τα αλάνια που πουλούσανε εισητήρια έξω απο το γήπεδο με την ΑΝΟΧΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ......!!!!!Παζάρι στο παζάρι στο παζάρι πήραμε τα 2 60άρια...15 ευρώ το ένα!Μπήκαμε γήπεδο κανονικά και με τον νόμο με την κάμερα στα χέρια χωρίς να μας πεί κανένας απο τα security κουβέντα (που να το κάνεις εδώ αυτό) και πήγαμε στις θέσεις μας....
Τέλειο σκηνικό (αν και κοιτούσανε λίγο περίεργα τις μπλούζες μας οι Γάλλοι) και φανταστική ατμόσφαιρα...!Στο ημίχρονο καταλάβαμε οτι το ένα ήτανε κανονικό εισητήριο και το άλλο ήτανε πρόσκληση αλλά τι να λέει?Εμείς την κάναμε την δουλειά μας....
Τελικό σκόρ 2-1 και αφού η ώρα είχε πάει 8 το απόγευμα πήραμε τον δρόμο προς το ξενοδοχείο...Πού όμως....????Μιάμιση ώρα "φάγαμε" απο την κίνηση έξω απο το γήπεδο με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο δωμάτιο μετα τις 10.....ΑΞΙΖΕ όμως ο κόπος αφου και σήμερα γεμίσαμε εικόνες....η μόνη ίσως παραφωνία ήτανε τα 31 ευρώ που δώσαμε για τα bonjour....
Ξυπνώντας απο την μεσογειακή άυρα, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την παραλιακή διαδρομή προς Ιταλία μεριά...Περάσαμε την Toulon, αφήσαμε πίσω μας και το Saint-Tropez και απολαμβάνοντας την υπέροχη διαδρομή φτάσαμε στις Κάννες...Παρκάραμε για ένα γρήγορο καφεδάκι στον περίφημο δρόμο με τους φοίνικες...Δέν μπορώ να πώ οτι εντυπωσιαστήκαμε κιόλας!Εντάξει, έχει μια γραφικότητα...αλλά πέρα απο αυτό παραείναι λεζαντοτουριστικό μέρος ...Βόλτα στην πόλη μετά τον καφέ, χωρίς κάτι να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον και...πάμε για άλλα...
Συνεχίσαμε προς Monaco απο μια τέλεια διαδρομή...όλο πράσινο και βράχια απο την μια και όλο θάλασσα απο την άλλη...Φτάνωντας στην Nice καταλάβαμε απο πού βγήκε το όνομα κυανή ακτή....Εντυπωσιακό το χρώμα του νερού αλλά ακόμα πιο εντυπωσιακή η εκμετάλευση της παραλίας...!Όλα φαινότανε τόσο οργανωμένα (όπως κι εδώ δηλαδή ) και πεντακάθαρα...Παρεπιπτώντος εδώ ακούσαμε και το τελευταίο bonjour του ταξιδιού (11.5 ευρώ στο σύνολο)
Συνεχίσαμε παραλιακά και όσο πλησιάζαμε στο Monaco το τοπίο γινότανε όλο και πιο βραχώδες...με αποκορύφωμα την είσοδο της πόλης-κρατιδίου που είναι κυριολεκτικά χτισμένη μέσα στα βράχια!!!Διαφορετικό σενάριο εδώ...χλίδα, χλίδα χλίδα και όλα πεντακάθαρα...Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις κτίρια να ξεφυτρώνουν μέσα απο βράχους αλλά το πιο περίεργο είναι οτι το όλο σκηνικό δένει απίστευτα με το τοπίο και την θάλλασα .
Αφού κάναμε καμια δεκαριά φορές την διαδρομή παλάτι-τούνελ (για να την εμπεδώσουμε ) ,παρκάραμε σε ένα υπερπολυτελέστατο υπόγειο πάρκιγκ για να περπατήσουμε και λίγο βρε αδερφέ!Περπατώντας πέσαμε πάνω στο καζίνο το οποίο πιο πολύ κάνει για τουριστική ατραξιόν παρά για καζίνο...Δεκάδες τουρίστες φωτογραφιζότανε στα υπερπολυτελή και πανάκριβα αυτοκίνητα που ήτανε παρκαρισμένα απ' έξω, ενώ οι 50something ιδιοκτήτες τους κοιτούσανε όλο καμάρι απο τα μπαλκόνια πιανού αυτοκίνητο-κινητή περιουσία θα άστραφτε πιο πολύ απο τα φλάς...!
Προσπεράσαμε δήθεν αδιάφοροι (και χωρίς φωτογραφία ) και περάσαμε την είσοδο του καζίνο...Εδώ σοβάρευε η κατάσταση...υπήρχε η αριστερή πλευρά στην οποία έμπαιναν οι 50 something που λέγαμε παραπάνω...και η δεξιά πλευρά στην οποία έμπαιναν αυτοί που "έβγαζαν φωτογραφίες"...Αναγκαστικά λοιπόν δεξιά και εμείς αφού πρώτα μας κρατήσανε όλα τα πράγματα στην ρεσεψιόν,προφανώς για λόγους ασφαλείας...!
Αφού προκαλέσαμε ελαφρώς την τύχη μας, χωρίς βέβαια αποτέλεσμα,επιστρέψαμε στο πάρκιγκ όπου μας περίμενε ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη...Το μηχάνημα στην είσοδο δεν δεχότανε το καρτελάκι οπότε αφού πατήσαμε το κουμπί ακούσαμε με έκπληξη ότι στο χλιδάτο αυτό υπόγειο πάρκιγκ, αν παραμείνεις μέχρι μιάμιση ώρα είναι ΔΩΡΕΑΝ !!!!!!!Απο εκεί και πέρα χρεώνεται ενάμιση ευρώ η κάθε ώρα για τις 4 πρώτες και μετά 1 ευρώ...και ο λόγος???Οτι αν έχεις κάποια δουλειά στο κέντρο, δεν χρειάζεται να προκαλείς κίνηση άσκοπα αφού μπορείς να παρκάρεις δωρεάν, να κάνεις την δουλειά σου και να φύγεις κύριος!Αρε Ελλαδάρα είπαμε, που η πρώτη ώρα πληρώνεται χρυσάφι......πόσο μπροστά είμαστε τελικά?
Αφού φάγαμε και αυτό το σόκ αφήσαμε το Monaco και συνεχίσαμε προς τα Γαλλο-Ιταλικά σύνορα τα οποία απείχανε κανα τεταρτάκι...
Περνώντας στην Ιταλία είχε πάρει να σουρουπώνει κι εμείς είχαμε ακόμα καμια 100 χιλίομετρα μέχρι το Cuneo που είχαμε κλείσει δωμάτιο για σήμερα...
Απο τοπίο δεν είδαμε και πολλά πράγματα αφού το σκοτάδι έκανε την εμφάνισή του και στον ουρανό αλλά και στον Ιταλικό δρόμο...ΤΡΑΓΙΚΟΙ οι γείτονες....φώτα πουθενα...ούτε στις εξόδους, άλλα ούτε καν στα τούνελ...Καλό μεν οδοστρωμα άλλα χωρίς τρίτη λωρίδα και με τα Ιταλικά αυτοκίνητα να έχουν όλα μα όλα χαλασμένα τα φλάς...Ρε τι ζώα είναι αυτοί???Χειρότερα και απο εμάς οδηγάνε, ότι γουστάρουνε κάνουνε και όλα αυτά???Μέσα στο απόλυτο(το ξανατονίζω) σκοτάδι....
Βέβαια απο ότι καταλάβαμε μαζέυουνε χρήματα για την φωταγώγηση του δρόμου, άν πάνε εκεί τα 28 ευρώ (!!!) που πληρώσαμε διόδια μέχρι το Cuneo, τα οποία παίρνεις κάρτα μόλις μπαίνεις και πληρώνεις στην έξοδο...
Φτάσαμε στο Cuneo και αφού κάναμε απαραίτητη στάση για φαγητό πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο..άλλωστε η κούραση απο την οδήγηση στην Ιταία δεν μας άφηνε και πολλές επιλογές...ο Βορράς μας περίμενε...
Ξυπνώντας το πρωί και αφού κάναμε μια γρήγορη στάση στο χωριό για καφεδάκι, ξεκινήσαμε με κατεύθυνση προς Βορρά.Διαλέξαμε ένα επαρχιακό δρόμο και για να δούμε λίγο καλύτερα το τοπίο αλλά και για να γλιτώσουμε κανα ευρώ απο τα διόδια...Χωρίς κάτι το ιδιαίτερο στην διαδρομή μέχρι το Τορίνο, μπήκαμε τελικά στον Α4 με κατεύθυνση προς Μιλάνο...
Μεχρι να φτάσουμε Μιλάνο το τοπίο γύρω μας το ίδιο αδιάφορο ,απο εκεί και πέρα όμως και όσο "ανεβαίναμε" προς Como τα δέντρα γινότανε όλο και πιό πυκνά και άρχιζε μια ανηφορική καταπράσινη διαδρομή σε πιό στενό μεν δρόμο αλλά πολυ πιο όμορφη.
Είχαμε κλείσει δωμάτιο για σήμερα σε ένα απο τα πολλά χωριά της λίμνης αλλά αφου φτάσαμε στο Como κάναμε και μια αναγνωριστική αλλά φευγαλέα βόλτα στην πόλη...Ήσυχο μέρος πάντως χωρίς να σου δίνει την αίσθηση της πόλης...Συνεχίσαμε να κινούμαστε παράλληλα με την λίμνη ψάχνοντας να βρούμε το Tremezzo.Η λίμνη "φιλοξενεί" δεκάδες χωριά στις όχθες της τα οποία μπορείς να πείς ότι έχουν κρατήσει έναν παραδοσιακό χαρακτήρα και ο δρόμος αν και στενός σε μερικά σημεία, σε αφήνει άφωνο με το τοπίο που σου προσφέρει.Αφού φτάσαμε στο χωριό και "φάγαμε" μια μίνι ταλαιπωρία μέχρι να βρούμε το ξενοδοχείο, αφήσαμε τα πράγματα και ξαμοληθήκαμε για touring μετά φαγητού, στα διπλανά χωριά...
Το ένα πιο όμορφο απο το άλλο!!!Αλλά και η λίμνη παρόλο που στη αρχή σου δίνει την αίσθηση οτι δεν είναι και καμιά τεράστια, η περιμετρός της σύμφωνα με τον σερβιτόρο που μας έφερε τις μακαρονάδες είναι πάνω απο 100 χιλιόμετρα ενώ το βάθος της, ξεπερνά τα 400 μέτρα!!!!!
Αφού φάγαμε και πήραμε τις απαραίτητες πληροφορίες, είπαμε να επισκεφτούμε τα επόμενα 7-8-10 χωριά που θα συναντούσαμε συνεχίζοντας προς Βορρά.Όσο ανεβαίναμε, τόσο πιο όμορφο το σκηνικό αφού στο βάθος δεσπόζανε οι Ελβετικές Άλπεις και δίνανε εναν ακόμα πιο επιβλητικό τόνο....Πάντως παρόλο που υπάρχουν δεκάδες χωριά ,σύν το Como τριγύρω της, η λίμνη είναι ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ και μπορείς άνετα να κάνεις και τις βουτιές σου!
Γενικά είναι πολύ τουριστικό μέρος, με λίγο μεγαλύτερες ηλικίες βέβαια αφου η περιοχή προσφέρεται για απόλυτη ηρεμία ενώ παρόλο που έχει μεγάλη επισκεψιμότητα, έχει κρατήσει ατόφια την γραφικότητα του τοπίου!
Το πιό εκπληκτικό της ημέρας πάντως ήτανε τα χρώματα που έβγαζε το τοπίο την ώρα που έπεφτε ο ήλιος...10 στάσεις κάναμε μέχρι να γυρίσουμε στο Tremezzo...(τελικά το ταξίδι μας έβγαλε πολύ ροματζάδα ).
Το πρωινό με την θέα της λίμνης σου έδινε δύναμη να ξεκινήσεις την μέρα σου, οπότε κατα τις 9 ξεκινήσαμε να "ανηφορίζουμε"...
Πήραμε τον δρόμο για Lugano ανεβαίνοντας μια πολύ ωραία διαδρομή σε στενό μεν δρόμο αλλά χωρίς ιδιαίτερη κίνηση.Φτάνοντας στα πρώην σύνορα Ιταλίας-Ελβετίας σταματήσαμε στο πρώτο βενζινάδικο για να προμηθευτούμε την απαραίτητη βινιέτα...αλλά μάταια!Είχανε τελειώσει λέει ο τύπος αυτές με τα 30 ευρώ που ήτανε και οι πιο φθηνές και διαρκούσανε για ενα μήνα οπότε ή έπρεπε να πάρουμε την αρκετά πιο ακριβή, ή να συνεχίσουμε αδιάφοροι το ταξίδι μας....διαλέξαμε φυσικά το δεύτερο και συνεχίσαμε την άνοδο.Φτάσαμε στο Lugano και αφου κάναμε μια γρήγορη βόλτα στην όμορφη αυτή πόλη συνεχίσαμε την διαδρομή μας.Το gps είχε κρυφτεί στο ντουλαπάκι αφού δεν είχε χάρτες Ελβετίας-Αυστρίας οπότε βασιστήκαμε στις πινακίδες του δρόμου...ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ....Οι άνθρωποι στον τομέα αυτό είναι χειρότεροι και απο εμάς,(που λέει ο λόγος) αφού οι πινακίδες δεν δείχνουν τις μεγάλες πόλεις, αλλά τα 3 επόμενα χωριά-κομωπόλεις...!Κάπου εκεί ήρθε και το μπέρδεμα και αντί να στρίψουμε στον Ε43 με προορισμό το Λιχτενσταιν, εμείς συνεχίσαμε στον Ε35 με προορισμό το...άντε ντε???
Τουλάχιστον ήτανε δρομάρα με απίστευτο τοπίο και κάπως σώθηκε η παρτίδα...
Συνεχίσαμε με προορισμό το άγνωστο, σταματώντας στα βενζινάδικα και κοιτάζωντας τους χάρτες που πουλούσανε ,δήθεν σαν ενδιαφερόμενοι μπάς και βγάλουμε άκρη...
Συνεχίσαμε έτσι μέχρι το Airolo και αφού περάσαμε και το 17 χιλιομέτρων τούνελ shock:!!!!!!!!!!!!!!!!!) και ξαναείδαμε ήλιο μετά απο 2 τσιγάρα δρόμο,συνεχίσαμε την "άνοδο" προς το πουθενά...Το τοπίο γύρω μας τουλάχιστον ήθελε να μας ανταμείψει για την ταλαιπωρία με τις συνεχείς εναλλαγές..βουνό-χωριό-λίμνη-ποτάμι...και όλα αυτά μέσα σε ένα καταπράσινο φόντο...
Αφού διανύσαμε άλλα 100 περίπου χιλιόμετρα είδαμε την πρώτη πινακίδα που μας έλεγε οτι στο επόμενο τσιγάρο θα είμαστε Ζυρίχη...Άντε είπαμε, αφου φτάσαμε εδώ θα την βρούμε την άκρη...Αμ δέ...Πινακίδα για Λιχτενστάιν πουθενά όμως...Ούτε κάν για Αυστρία οι άκυροι!!!Ακολουθήσαμε κι εμείς το σοφό ρητό "ρωτώντας πάς στην πόλη" και μετά κόπων και βασάνων (αφού οι περισσότεροι Ελβετοί που βρήκαμε...Αγγλικά...γιόκ) βρήκαμε επιτέλους τον σωστό δρόμο...
Έπειτα απο άλλη μια ώρα οδήγησης και αφού είχε μεσημεριάσει φτάσαμε στην Vaduz και το κρατίδιο του Λίχτενστάιν...Άλλο περίεργο σενάριο εδώ...πύργοι στο πουθενά, μαγαζιά άκυρα ανάμεσα σε παραδοσιακά σπίτια, άλογα με αναβάτες με μαύρη ψηλή καπελαδούρα και όλα αυτά μέσα σε μια περίεργη ησυχία που μόνο πόλη δεν σου έκανε!
Απογευματάκι πλέον και αφού ειχαμε τσιμπήσει κάτι στα γρήγορα, ξεκινήσαμε για τον τελικό μας προορισμό (ένα μικρό χωριό κοντά στο Innsbuck) και αφού αγοράσαμε την απαραίτητη βινιέτα (7.9 ευρώ) περάσαμε στο γνώριμο και αγαπημένο μας Αυστριακό έδαφος.Έτσι μας έφυγε και το αγχος της Ελβετικής βινιέτας αφού το πρόστιμο αν σε σταματήσουν χωρίς αυτήν, είναι σχεδόν 600 ευρώ!!!Μια ώρα μετά ανηφορίζαμε στα 1250 μέτρα υψόμετρο σε ένα πανέμορφο χωριό και ένα ακόμα πιο όμορφο ξενώνα ...Η χαρά μας ολοκληρώθηκε κανα μισάωρο μετά όταν ο σεβιτόρος μας έφερε την διαστημική υπερ-σνιτσελάρα που ξεχύλιζε απο την πιατέλα ...Ονειρικό τελείωμα μέρας σκεφτήκαμε μόλις γυρίσαμε στο δωμάτιο και καταλάβαμε ότι έξω απο το μπαλκόνι μας θα είχαμε συντροφιά όλο το βράδυ 4-5 αγελάδες που θα μας νανούριζαν με τα κουδούνια τους...
Το ξεκίνημα της μέρας ήτανε ονειρικό αφου το πρωινό, το φάγαμε στο κελάρι του ξενώνα, πάντα με την συντροφιά απο τα κουδούνια...
Για σήμερα, είχαμε κλείσει δωμάτιο στο χωριό Kranjska Gora το οποίο ήτανε στα σύνορα Αυστρίας-Σλοβενίας απο την Σλοβένικη μεριά...
Ξεκινήσαμε λοιπόν , αλλά είπαμε αυτήν την φορά να πάμε απο άλλη διαδρομή, απο αυτήν που περνάει μέσα απο τις Άλπεις και όχι μέσω Salzburg.Αφήσαμε πίσω μας τον ξενώνα και τις αγελάδες και αφού κάναμε μια γρήγορη στάση στο Innsbruck το οποίο και αυτό μας άρεσε (καμία σχέση με το Salzburg βέβαια) συνεχίσαμε την διαδρομή μας.Ο δρόμος ήτανε επαρχιακός, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση πάντως και περνούσε μέσα απο μικρά χωριά...σκέτη μαγεία...μιλάμε για πολύ πράσινο όμως!Συνεχίσαμε ανεβαίνοντας και περνώντας απο μικρά πέτρινα τούνελ ώσπου το θερμόμετρο στο αυτοκίνητο έδειχνε 5 βαθμούς...Καλά για Σεπτέμβριο ε???...Φτάσαμε σε κάποιο σημείο να είμαστε στα 1500 μέτρα και απο κάτω μας να έχουμε μια κοιλάδα γεμάτη διάσπαρτες κόκκινες σκεπές απο τα σπίτια που ίσα ίσα φαινότανε!Συνεχίσαμε προς Lienz και αφού φτάσαμε ,ψωνίσαμε τα απαραίτητα και κάναμε στάση λίγο πιο έξω, για πικ-νικ στα παγκάκια του δρόμου...Έτσι και αλλιώς δεν μας ενόχλησε και κανένας μιας και κίνηση στο δρόμο...μηδέν!Συνεχίσαμε προς Villach που είναι και η τελευταία πόλη πρίν περάσεις στην Σλοβενία και αφού περάσαμε το Karavanke-tunnel με την βοήθεια ενός δεκάευρου ,ξαφνικά καταλάβαμε ότι είχαμε πάρει το δρόμο της επιστροφής ...Πήραμε και την Σλοβένικη βινιέτα των 15 ευρώ και συνεχίσαμε μέσα στην γκρίνια...
Ευτυχώς φτάσαμε νωρίς στο χωριό που είχαμε κλείσει δωμάτιο μιας και ο ξενώνας μας έκανε να ξεχαστούμε γρήγορα...55 τετραγωνικά διαμέρισμα, όλο ξύλο μέσα, με την θέα των Άλπεων να σου κόβει την ανάσα και όλα αυτά...με 31 ευρώ...!!!Και εκεί που είμασταν σοκαρισμένοι απο το όλο πακέτο χτυπάει η πόρτα του δωματίου και σκάει ο ευγενικότατος ιδιοκτήτης με ένα μπουκάλι κρασί στα χέρια...."because i see in your passport that today is your birthday i bring this little present to celebrate this day..."
Κάγκελο εγώ......
Αφού τον ευχαριστήσαμε και καταλάβαμε για ακόμα μια φορά πόσο ζώα είμαστε εμείς στην παροχή υπηρεσιών στον τουρισμό και μιάς και είχε απογευματιάσει για τα καλά ,πήγαμε στο διπλανό χωριό για φαγητο...Άλλο σόκ εκεί...φάγαμε τον σκασμό και πληρώσαμε μαζί με τα ποτά 18 ευρώ!!!
Οχι οτι μας έπιασε και η ντροπή αλλά βλέποντας όλα αυτά καταλάβαμε πόσο κλέφτες "είμαστε" όλοι μας στην Ελλάδα...
Γυρίσαμε στον ξενώνα και αράξαμε στο μπαλκόνι παρέα με το "δώρο" του ιδιοκτήτη μέχρι που κόντεψε να πάρει ο ύπνος εκεί (μαζί με το άδειο μπουκάλι)....
Φεύγοντας απο τον ξενώνα το πρωί και αφού δεν είχαμε και πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε μιάς και είχαμε κλείσει δωμάτιο λίγο μετά το Ζάγκρεμπ, το "πήραμε" στο πολύ χαλαρό μέχρι που καταλάβαμε ότι την διαδρομή αυτήν...κάπου την είχαμε ξανακάνει.......Ήταν η πρώτη φορά που αντιληφθήκαμε ότι το ταξίδι πλησίαζε προς το τέλος...Αφήσαμε αμίλητοι πίσω μας και την Λιουμπλιάνα και χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στα σύνορα με την Κροατία...Ευρώπη τέλος...Καλώς τα Βαλκάνια...Διαβατήρια και πράσινη κάρτα μετα απο καιρό και ολιγόλεπτη αναμονή χωρίς ψάξιμο και γειά σας...Μισή ώρα μετά, το Ζάγκρεμπ μας περίμενε για μια δεύτερη εξερεύνηση...Η αλήθεια είναι ότι μας φάνηκε διαφορετικό μιας και την προηγούμενη επίσκεψη μας, την είχαμε κάνει Κυριακή, ενώ τώρα ήτανε καθημερινή!Καμία σχέση!Αρκετή κίνηση στους δρόμους (αν και οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς) και πολύς κόσμος στα μαγαζιά και στα μικρά καφέ...Εεε μην χάσουμε ευκαιρία κι εμείς, παρκάραμε και το πήραμε ποδαράτο...Κάναμε συνάλλαγμα σε τράπεζα γιατί τα πιο πολλά μαγαζιά δεν δεχότανε ευρώ και μπλεχτήκαμε μαζί με τους Κροάτες ανάμεσα σε πλατείες, πεζόδρομους και καταστήματα...μέχρι και σε λαική αγορά πήγαμε !Απαραίτητη στάση για καφεδάκι και συνέχεια με το αυτοκίνητο...Ξανά παλιά πόλη και βόλτες γύρω απο το κέντρο μέχρι που πήγε απόγευμα και έπρεπε να φύγουμε.
Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει ήτανε στο Ivanic Grad, μια άκυρη κωμόπολη λίγο πιο έξω απο το Ζάγκρεμπ, μόνο και μόνο για να μοιράσουμε την απόσταση...
Φτάσαμε κανα εικοσάλεπτο μετά "αφήνοντας" το απαραίτητο πενταευράκι στα διόδια και αφού το βρήκαμε εύκολα, καναμε μια μικρή (και άκυρη όπως είπα πιο πρίν) βόλτα γύρω απο το κέντρο χωρίς να τραβήξει κάτι την προσοχή μας...Επιστροφή στο ξενοδοχείο και άραγμα στην υπερμπαλκονάρα για καφεδάκι με θέα την κεντρική πλατεία μέχρι που τα στομάχια ούρλιαξαν απο την πείνα ...κατεβήκαμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου (το οποίο και ήτανε ένα τεράααααστιο μπαλκόνι και αυτό) και αφού δοκιμάσαμε ότι περίεργο είδαμε σε ορεκτικό και τοπική μπύρα, μαζί με τα κυρίως πιάτα μας κόστισε 13 ευρώ μόνο!!!!Στα καπάκια ανεβήκαμε στο "δικό μας" μπαλκόνι για να αποφασίσουμε πού θα κάνουμε την τελευταία μας διανυκτέρευση την επόμενη μέρα ....
Το "σχέδιο" έλεγε για σήμερα να κλείσουμε δωμάτιο στην Nis, αλλά αφού δεν βρήκαμε τελικά αυτό που θέλαμε, κλείσαμε στο Leskovac που είναι λίγο παρακάτω...600κάτι χιλιόμετρα μας περιμένανε, οπότε μην έχοντας χρόνο για χάσιμο ξεκινήσαμε τον "κατήφορο"....Διασχίσαμε για ακόμα μια φορά τους τέλειους δρόμους της Κροατίας και αφού πληρώσαμε 13.5 ευρώ στα διόδια φτάσαμε στα σύνορα με Σερβία...Καθόλου αναμονή εδώ και τυπικός έλεγχος στα διαβατήρια...Μπαίνοντας στον Ε70 που σε πάει μέχρι Βελιγράδι κάναμε και οι δύο την ίδια διαπίστωση...Τα εκατομμύρια καλαμπόκια που είχαμε δεί στο "ανέβασμα", είχανε εξαφανιστεί ...και στην θέση τους υπήρχανε μόνο ξερά χόρτα...Αυτή ήτανε και η μόνη διαφορά με το προηγούμενο πέρασμά μας, άρα καλά λένε πως καμία διαδρομή δεν είναι ποτέ ίδια ...Συνεχίσαμε προς Βελιγράδι με μια μικρή στάση για να δουλέψει και λίγο η φραπιέρα απο το πορτ-μπαγκαζ και αφού πληρώσαμε το 2ευράκι στα διόδια,περάσαμε πλέον στον Ε75 ο οποίος φτάνει μέχρι Αθήνα...Ακατάπαυστη οδήγηση και σήμερα με την διαφορά ότι δεν είχε κάτι αξιοπερίεργο η διαδρομή...Απογευματάκι πλέον, αφού περάσαμε την Nis (και κακώς που δεν μπήκαμε να την δούμε) φτάσαμε στο Leskovac και αφού πληρώσαμε τα 7.5 ευρώ στα διόδια, "πατήσαμε" πόλη...Άκυρη, άκυρη και πάλι άκυρη....μια τυπική Σεβική φτωχόπολη του Νότου, χωρίς να έχει το παραμικρό να δείς...Βέβαια το γνωρίζαμε απο πρίν αυτό, απλά θέλαμε να μοιράσουμε την διαδρομή...Το μόνο όμορφο που συναντήσαμε ήτανε το ξενοδοχείο ...Άντε τώρα βρές μέρος να πάς για φαγητό....Βρε λές να φάμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου???...Μπααααά, θα μας τον "πιάσουν" κανονικά....
Μήν έχοντας και πολλές επιλογές αποφασίσαμε να κάνουμε την κίνηση και να φάμε "εντός έδρας"...Πρώτη επαφή με σερβιτόρο...κατάλογος ΠΟΥΘΕΝΑ!'Ωχ είπαμε...και αφού το παίξαμε ότι και καλά δεν ξέρουμε Αγγλικά για να συννενοηθούμε και του σπάσαμε τα νεύρα μας έφερε τον περιβόητο κατάλογο...2 σαλάτες 2 ορεκτικά 2 κυρίως και μια μπύρα...11 ευρώ ...Ρε κοίτα να δείς που απο την εικόνα που έδειχνε το ξενοδοχείο, είπαμε δεν το γλιτώνουμε το πενηνταρικάκι...Άκου εκεί 11 ευρώ...Ούτε πιτόγυρα δεν τρώγαμε στην Ελλάδα με 11 ευρώ...
Είχε πάρει να βραδιάζει πλέον οπότε αφού αφού χαζέψαμε για λίγο κάποιες τρύπες απο αδέσποτες ΝΑΤΟικές σφαίρες των που είχανε αφήσει επίτηδες στον τοίχο σαν τουριστική ατραξιόν ...ανεβήκαμε στο υπερδωμάτιο (η αλήθεια να λέγεται ) και μας πήρε ο ύπνος με την σκέψη ότι αύριο τέτοια ώρα θε είμαστε ΚΑΙ ΠΑΛΙ Γιάννενα...
Ξυπνώντας το πρωί (όχι και με την καλύτερη διάθεση είναι η αλήθεια) και αφού μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας, κάναμε συνάλλαγμα τα τελευταία μας 30 ευρώ (είχαμε αφήσει βέβαια καβάντζα ένα κατοσταρικάκι για την επιστροφή) και "την πέσαμε" σε ένα super-market απέναντι απο το ξενοδοχείο.Ενάμιση καρότσι γεμίσαμε....!Το θέμα ήταν ότι το terios,ήτανε τόσο φορτωμένο που δεν είχαμε άλλο χώρο πίσω και τα βάλαμε στα καθίσματα!Αυτό συνέβη γιατί σε όλες τις χώρες που επισκεφτήκαμε πάντα μα πάντα πηγαίναμε σε ένα super-market και ψωνίζαμε διάφορα που δεν θέλανε φυγείο.Ζυμαρικά, σάλτσες, σούπες, μπισκότα και σοκολάτες, κρασιά και μπύρες είχανε την τιμητική τους...ιδίως οι μπύρες...είχαμε πάρει συνολικά πάνω απο 200 λίτρα απο διάφορες περίεργες ετικέτες που βρίσκαμε...
Εμπρός μάρς λοιπόν για τον γυρισμό...
Ξαναπιάσαμε τον Ε75 και σε λιγότερο απο μια ώρα και χωρίς να βρούμε διόδια φτάσαμε στα σύνορα με Σκόπια...Έλεγχος των 10 δευτερολέπτων για τα χαρτιά και χωρίς κουβέντα για το υπερφορτωμένο απο διάφορες νάιλον σακούλες αυτοκίνητο και "είστε ελεύθεροι"...
Συνεχίσαμε με στάση μόνο για βενζίνη και απαραίτητο φραπεδάκι (ασπροπρόσωπους μας έβγαλε η φραπιέρα) και αφού πέρασε κανα δύωρο και 3 μονόευρα διόδια είδαμε την γνώριμη σημαία να κυματίζει...Τελευταίο φουλάρισμα πρίν το ελληνικό τελώνείο και στην ουρά για το έλεγχο...
Αυτό που τράβηξε την προσοχή μας ήταν η πινακίδα πρίν τα γκισέ που έγραφε ότι επιτρέπονται 2 πακέτα τσιγάρα, 15 λίτρα αλκοόλ κάτω απο 10%, 5 λίτρα πάνω απο 10% και κάτι άλλα τέτοια περίεργα..."Και τώρα"???
Τί θα κάνουμε?Θα πιούμε τα άλλα 185???Μέχρι να έρθει η σειρά μας"πετάξαμε" ότι ζακέτες και μπλούζες είχαμε πάνω απο τις σακούλες και ότι γίνει έγινε...
Φτάσαμε....
"'Απο πού έρχεστε"?
"Έχετε να δηλώσετε κάτι"?
Απο Γερμανία ερχόμαστε και δεν έχουμε κάτι να δηλώσουμε (εκτός ότι ξενερώσαμε που γυρίσαμε)
"Τί έχετε μαζί σας στο αυτοκίνητο"?
Μόνο ρούχα.......
Ευτυχώς για μάς ο τελωνιακός αντέδρασε σαν γνήσιος Έλληνας...βαρέθηκε να σηκωθεί απο την αναπαυτική καρέκλα του και να κάνει τον κόπο να δεί τι έχουμε....οπότε πήραμε το ελεύθερο και περάσαμε στο Ελληνικό έδαφος...
Πρώτη εντύπωση????ΜΑ ΠΟΣΟ ΠΙΣΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ???Ακόμα και απο Σέρβους και Κροάτες???Έλεος...Μέχρι να μπούμε Εγνατία κοιτάζαμε τον δρόμο και κουνούσαμε το κεφάλι και οι δύο...
Η υπόλοιπη διαδρομή μέχρι Γιάννενα απλά γνωστή και κουραστική....
Το όλο αυτό ταξίδι πάντως μας χάρισε απίστευτες εικόνες τις οποίες έχουμε αποτυπωμένες στην κάμερα που είχαμε μαζί μας αλλά ταυτόχρονα μας γέμισε απογοήτευση απο το πόσο πίσω είμαστε σε πολλά πράγματα όχι μόνο απο τους κεντροευρωπαίους, αλλά και απο τους βαλκάνιους γείτονες...
Είμαστε καλοπερασάκηδες, πονηροί σαν λαός και κοιτάμε να εκμεταλευτούμε τους πάντες και τα πάντα και προπάντων...ΒΑΡΙΟΟΟΟΟΜΑΣΤΕ (μάλλον απο τον πολύ ήλιο που έχουμε)
Λίγο πολύ γνωστά αυτά που λέω όπως γνωστό είναι φαντάζομαι ότι με εξαίρεση τα Σκόπια έχουμε τις πιο άσχημες πόλεις απο θέμα ρημοτομίας και αισθητικής σε όλη την Ευρώπη..(Έρε γκρίνια που έχω ακόμα και ένα χρόνο μετά...
Και για να φύγω απο την μιζέρια, αυτές οι 22 μέρες ήταν σίγουρα οι 22 πιό όμορφες που έχουμε περάσει και οι δύο (μέχρι τις επόμενες 22 ή 32 ή δεν ξέρω εγώ πόσες....
Πάντως η πιό όμορφη απο όλες ήτανε η μέρα που φέραμε στον κόσμο τα δίδυμα αν και ακόμα διαφωνούμε σε ποιά απο τις 14 χώρες τα "πιάσαμε"....
Το θέμα είναι ότι στο επόμενο οδικό μας ταξίδι θα είμαστε πλέον τετράδα........

ΥΓ. Η αλήθεια είναι ότι λίγο με τις εγκυμοσύνες λίγο τώρα με τα μικρά ήταν αρκετά δύσκολο να βρεθεί χρόνος για να "αποτυπωθεί" η ιστορία οπότε έστω και τώρα ζητώ συγνώμη ...

ΥΓ2 ΚΑΝΤΕ ΟΛΟΙ ΟΣΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ..ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΣΤΟ travelstories ΚΑΙ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ...

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 22

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 22

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Twinkie]

14 χώρες ε;;; Ακούγεται συναρπαστικό...Για να δούμε τη συνέχεια...

 

[harilander]

14 χώρες!! σε 22 ημέρες!!! γουστάρω , 1,5 ημέρα σε κάθε χώρα!!:xmas_cheesygrin:

 

[NTINA]

14 χώρες!! σε 22 ημέρες!!! γουστάρω , 1,5 ημέρα σε κάθε χώρα!!:xmas_cheesygrin:

Αρκετός χρόνος για να τσεκάρεις τα όμορφα
και την επόμενη φορά να επικεντρωθείς εκεί.:xmas_wink:

 

[_antonis_]

Είμαστε όλο...μάτια!!

 

[pattyyy]

Ανυπομονώ για την εξέλιξη αυτού του πολλά υποσχόμενου road trip!

 

[marianino]

περιμένουμε με αγωνία (και λίγη ζήλια) την συνέχεια...

 

[kapetanore]

Κι εγώ που νόμιζα ότι οι 16 μέρες με τα 5000 χιλιόμετρα και τις 8 χώρες που έκανα το καλοκαίρι ήταν πολλά!!! Αναμένω την συνέχεια με πολλές φωτογραφίες και πληροφορίες για τα πάντα...

 

[orestcrete]

εχω γυρισει απο αντιστοιχο ταξιδι εδω και 1 μηνα και ολο λεω να κατσω να γραψω την ιστορια και ολο δε βρισκω χρονο . περιμενουμε με ανυπομονησια την συνεχεια ..

 

[KLEOPATRA]

Πολυ δελεαστικος τιτλος.
Αντε ..που εισαι ..περιμενουμε με ανυπομονησια

 

[JES]

2η ΜΕΡΑ
Η δεύτερη μέρα μας βρήκε να πίνουμε το καφεδάκι μας σε μια πλατεία με εμπορικά που αν και Κυριακή, ήτανε ολα ανοιχτά!
Αφού κάναμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο να δούμε λίγο καλυτερα την πόλη, ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας...Κροατία και Ζαγκρεμπ!
Αφού περάσαμε μια υπέροχη διαδρομή μέσα απο δάση, μπήκαμε στον Α3 ο οποίος οδηγεί στην Κροατία.Μετά απο καμια ωρίτσα φτάσαμε στα σύνορα.Και εκεί ο έλεγχος ήτανε τυπικός και δεν είχε ιδιαίτερη αναμονή!
Ο δρόμος απο εκεί και μετά είναι ακόμα πιο σύγχρονος με πολύ καλο οδόστρωμα και ναι!Μαντέψατε σωστά!Τα χιλιάδες καλαμπόκια εξακολουθούνε να υπάρχουν παντού!Τελικά είμαστε οι πιο ανεπρόκοποι σε ολη την Ευρώπη....ή μήπως είναι νωρίς ακόμα για συμπεράσματα???Θα δείξει.....
Η διαδρομή πάντως έχει και καμία ανηφοροκατηφόρα σε σχέση με το Σέρβικο οδικό δίκτυο και τα διόδια έχουνε και αυτά την δική τους ανηφόρα...20ρικάκι στους φιλους μας τους Κροάτες αλλά χαλάλι τους!
Έπειτα απο κανα 2ωράκι φτάσαμε Ζάγρεμπ.Όμορφο κέντρο με πολύ λουλουδικό φυτεμένο και περιποιημένα κτίρια, σε σχέση με την υπόλοιπη πόλη που είναι γεμάτη απο μπλόκ εργατικών πολυκατοικιών.Στάση λοιπόν για να τσιμπήσούμε κατι και....δώσε ποδαρόδρομο...
2 ωρίτσες τις φάγαμε ειναι η αλήθεια αλλά χωρίς κάτι ιδιαίτερο να δούμε...εκτός απο την παλιά πολη, η οποία σε "σπρώχνει" προς Ευρώπη και οχι προς Βαλκάνια!
Αφού κάναμε μια αναγνωριστική ακόμα...είπαμε να πιάσουμε φύση....το δωμάτιο που είχαμε κλείσει ήτανε στο Samobor, ένα γραφικο χωριό κανα 20λεπτο απο Ζάγκρεμ, κοντά στα σύνορα με Σλοβενία!
Φτάνοντας εκεί και αφού δοκιμάσαμε το ντόπιο welcome to our hotel κρασί απο τον πιτσιρικά στην ρεσεψιόν, κατεβήκαμε στο χωριό.
Κόσμος αρκετός κι εκεί, έπινε το καφεδάκι του στην κεντρική πλατεία και χάζευε την περατζάδα.
Κυριακή απόγευμα ήτανε,μέσα Σεπτεμβρίου...γιατί να κάτσει σπίτι?
Βόλτα στην βόλτα, άνοιξε η όρεξη!Τσιμπήσαμε κάτι, πίνοντας και pivo (κάτι σαν μπύρα αλλά πιό ελαφρύ), άλλωστε ενα ποτηράκι, δεν επηρεάζει την οδήγηση!
Νύχτωνε σιγά-σιγά οπότε μαζευτήκαμε κι εμείς στο δωματιάκι μας να βρούμε πού θα πάμε αυριο.
Απαραίτητη προυπόθεση για τα δωμάτια που κλείναμε, ήτανε να έχουνε parking, να έχουνε internet (για να μην μείνουμε άστεγοι), να είναι σχετικα οικονομικά και να έχουνε ψυγείο για να βάζουμε τις παγοκύστες και τον πάγο ώστε να έχουμε κρύο νερό και καφέ όλη μέρα....
Κάπως έτσι μας πήρε ο Κροάτης μορφέας στην αγκαλιά του....

 

[tiganitos]

Πωπω ρε φιλε αυτα ειναι ... ονειρο