Εδώ και 3 χρόνια με ταξιδεύετε ,διαβάζοντας εκπληκτικές ταξιδιωτικές ιστορίες, μέχρι να μεγαλώσουν τα δίδυμα και να γλιτώσουμε από τον κορωνοιό!!
Έχω πάει παντού μαζί σας!!
Να είστε καλά!!
Δεν θυμάμαι και πολλά, σαν να μην υπήρξε ποτέ το 2021, οπότε ανοίγω άλμπουμ
- Τον Μάιο έπαιξε μία Κάρπαθος, μονάχοι στα απίθανα νερά της.
- Διήμερα με τη σκηνή το καλοκαίρι στη νότια Κρήτη, κυρίως νομό Ρεθύμνου: Χερομύλια, Ροδάκινο & Αγία Μαρίνα, απόλυτα ταιριαστά με το ελεύθερο κάμπινγκ.
- Κλασικά Χανιά για επέτειο γάμου.
- Φαράγγι Μύλων, το συστήνουμε σε όλους, πανέμορφη τοποθεσία!
- Μουδριανό φαράγγι (χρωστάμε και το διπλανό του Βιλανδρέδου, λένε ότι είναι πιο όμορφο).
Και μετά ήρθε ο Δεκέμβρης.
- Τριήμερο Τζουμέρκα. ΤΡΟΜΕΡΑ βουνά, βουνάρες και ευτυχώς με δύσκολη πρόσβαση ακόμα.
- Βουδαπέστη 5 μέρες.
- Κωνσταντινούπολη άλλες 5, με λίγη Κομοτηνή και Θεσσαλονίκη.
- Ε, και μια μέρα στο Ελατοχώρι, να πούμε ότι πήγαμε στα χιόνια.
Να, ξέχασα. Ιούνιο είχε λίγο Θεσσαλία το μενού. Ρέμα Ουρλιά και ρέμα Αγία Κόρη στον Όλυμπο, ψιλοπεζοπορίες, Κόζιακας, καταρράκτες Παλαιοκαρυάς, κάτι βουτιές του μικρού μας μαζί με τα νερόφιδα
Σας αφήνω με μία αγαπημένη φωτογραφία από Κάρπαθο, και εύχομαι καλή χρονιά
Σε σχέση με το '20, το '21 πήγε πολύ καλύτερα... λίγο η εξοικείωση με την όλη κατάσταση, λίγο ο διακαής πόθος για επιστροφή σε travel mode πραγματοποιήθηκαν τα εξής:
Στην αρχή του 2021 δεν θα πίστευα ότι θα πήγαινε τόσο τέλεια η χρονιά! Λευκάδα 3 μέρες αγ πνεύματος, Νάξο 5 μέρες τον Ιούλιο, 2 μέρες Αθήνα Ιούλιο , Μάλτα 5 μέρες αρχες Αύγουστου, Μιλάνο 3 μέρες τέλη Αυγούστου και 6 μέρες erasmuss+ τον Σεπτέμβριο στην Πολωνία!!! Απίστευτο για μένα, αλλά μετά από τόση καραντίνα το είχαμε ανάγκη!!!!
Πάει και το 2020, που απλώς έτυχε να διαρκέσει δυο χρόνια (ελπίζω όχι περισσότερο), ευτυχισμένο το 2021!
Πάμε στην ανασκόπηση της χρονιάς (του 2020 v2.0 ή αλλιώς 2021):
Γενάρης-Απρίλης: Καραντίνα και τα μυαλά στα μπλέντερ. Δραπέτευσα (δις) στο χωριό, που το εξερεύνησα σαν τουρίστας και πεζοπόρος και κάπως έτσι γλίτωσα τα έξοδα ψυχολόγου.
Μάης: Μονοήμερες πεζοπορικές εξορμήσεις μόνο. Μία στη λίμνη Τσιβλού και στη Ζαρούχλα, να απολαύσουμε φύση και το άνοιγμα της εστίασης, μία στην Πάρνηθα, να θαυμάσουμε το πλούσιο δασικό τοπίο μια ανάσα από την Αθήνα (πριν καεί), μία στην Εύβοια για πεζοπορικές αναζητήσεις στα φαράγγια της Δίρφυος και μία στη Σαλαμίνα, με το πρώτο μπάνιο της σεζόν.
Ιούνιος: Τριήμερο στην Ύδρα, που πετύχαμε φωτιά όσο ήμασταν στο νησί, πράγμα που αποδείχτηκε προφητικό για το υπόλοιπο καλοκαίρι. Δεν την είχα ξαναεπισκεφτεί, τη βρήκα λιγότερη ακριβή απ’ ό,τι φοβόμουν, με λιγότερο ανύπαρκτες παραλίες απ’ ό,τι περίμενα και με ένα λιμάνι μάλλον λιγότερο γραφικό απ’ ό,τι είχα ακούσει. Αξίζει κυρίως για την πόλη και την ατμόσφαιρά της, συνέβησαν και διάφορα απρόοπτα που έκαναν αξιομνημόνευτο το συγκεκριμένο ταξίδι.
Ιούλιος: Το κοντέρ έγραψε δυο ταξίδια, οδικά:
Ένα roadtrip στη Λακωνία, με βάσεις το Γύθειο και τη Μονεμβασιά, εξερευνώντας μεταξύ άλλων τη Λακωνική Μάνη και περνώντας από την Ελαφόνησο, σε ένα ταξίδι που συνδύαζε εξαιρετικούς οικισμούς, εντυπωσιακές παραλίες, αξιομνημόνευτα φυσικά τοπία και γεωλογικούς σχηματισμούς. Ταξίδι σχεδόν της τελευταίας στιγμής, γεμάτο κι αναπάντεχα ωραίο.
Ένα ακόμη ταξίδι της τελευταίας στιγμής, 21 χρόνια μετά την πρώτη επίσκεψη, στη Ζάκυνθο. Οι παραλίες πολύ καλές, με όμορφα νερά κι εντυπωσιακές σπηλιές (ίσως να παίρνει και βραβείο περισσότερων σπηλιών σε νησί στη χώρα μας), οι οικισμοί όχι ιδιαίτερα γραφικοί για ελληνικό νησί (περισσότερο κοντά στη δυτική Πελοπόννησο, με πινελιές ιταλικής επιρροής), αν και καλύτεροι απ’ ό,τι περίμενα ή θυμόμουν. Σχετικά οικονομικό επίσης, ιδίως σε αντιδιαστολή με Αιγαίο. Γενικά η τουριστική αισθητική του νησιού δεν είναι και η καλύτερη (βέβαια βρήκαμε κι όμορφα μαγαζάκια π.χ. για μπαρ το Πορτοκάλι στο Αργάσι), αν και έχει πράγματα για να γεμίσουν 4-5 μέρες και σίγουρα προτείνεται στους παραλιόπληκτους, ιδανικά εκτός peak season.
Αύγουστος: Πέρα από διαμονή στο χωριό και τη μονοήμερη σε Γαλαξίδι (γλυκούλι) και Ναύπακτο (από τις πιο όμορφες κωμοπόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας), το μενού είχε το κυρίως πιάτο του ελληνικού καλοκαιριού:
Πάτμος & Λειψοί, με μονοήμερη εκδρομή σε Αρκιούς.
Ωραία χώρα η Πάτμος, παρόλο που αρχικά δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα, όσο την εξερευνούσα όλο και περισσότερο μου άρεσε, αξιοπρεπέστατες παραλίες με αρμυρίκια (λιγότερο γκλαμουράτες απ’ ό,τι περίμενα), και απογοητευτικές τουριστικές ατραξιόν, βλ. καστρομονάστηρο (εντυπωσιακό εξωτερικά αλλά εσωτερικά μου φάνηκε σαν ένα κοινό μοναστήρι) ή Σπήλαιο της Αποκάλυψης, που εμένα με άφησαν αδιάφορο.
Οι Λειψοί από την άλλη ήταν η ευχάριστη έκπληξη του φετινού καλοκαιριού, του δώσαμε δυο μέρες και σίγουρα θα ήθελα να είχα μείνει κι άλλο τόσο. Πέρα από τις όμορφες παραλίες (καλύτερες από Πάτμο), μου φάνηκε πολύ cute και η πόλη τους, με χαρακτήρα και ωραία –σχετικά χαλαρή συγκριτικά– ζωή. Η μονοήμερη σε Αρκιούς και ασπρονήσια highlight.
Σεπτέμβρης/Οκτώβρης: Το ταξίδι στη Νάπολη, με πέρασμα από Πομπηία και ακτή Αμάλφι. Solo ταξίδι, σε μια εποχή που δεν ευνοείται ιδιαιτέρως λόγω πανδημίας, γενικά από τα πιο απογοητευτικά ταξίδια, δεδομένου ότι είμαι λάτρης της Ιταλίας και για τα συγκεκριμένα μέρη είχα υψηλότατες προσδοκίες, παρ’ όλα αυτά όμορφα μέρη και θα τα ξαναεπισκεφτώ και στο μέλλον υπό διαφορετικές συνθήκες. Τα highlights του ταξιδιού θα έλεγα πως ήταν η πεζοπορία στο Μονοπάτι των Θεών (ακτή Αμάλφι), η υπόγεια Νάπολη (οι κατακόμβες αλλά και το υπόγειο κομμάτι με τις σήραγγες και τα υδραγωγεία στην καρδιά του ιστορικού κέντρου) και η τελευταία βόλτα (μια δεκαετία μετά τη 2η επίσκεψη) στη Ρώμη, που δεν αποκαλείται τυχαία Αιώνια Πόλη.
Οκτώβρης/Νοέμβρης: Το μεγαλύτερο ταξίδι της χρονιάς στις Κάτω Χώρες. Άφιξη στο Άμστερνταμ, μια πόλη που πάνω από δέκα χρόνια βρίσκεται ψηλά στη λίστα προτεραιοτήτων μου και όχι άδικα και συνέχεια φιλοξενία στις Βρυξέλλες, που αποτέλεσε τη βάση μου για επίσκεψη στις κοντινές πόλεις της Γάνδης, της Αμβέρσας, της Βρύγης και του Μάαστριχτ. Κι οι δυο χώρες μου άφησαν ωραίες εντυπώσεις κι ιδίως το Βέλγιο, που δεν το είχα και σε μεγάλη υπόληψη πριν το ταξίδι μου. Έχω αφήσει εκκρεμότητες (ιδίως στην Ολλανδία), αλλά νομίζω έχω καιρό μέχρι να τα ξαναεπισκεφτώ.
Δεκέμβρης: Πέρα από μια βδομάδα στο χωριό, τίποτα από άποψη ταξιδιού, αν και καθοριστικός μήνας για την χρονιά που έφτασε. Για να δούμε.
Καλή χρονιά εύχομαι και περισσότερα και πιο γεμάτα –από όμορφες στιγμές κι ευχάριστα αξιομνημόνευτες εμπειρίες– ταξίδια!
Την 30η Δεκεμβρίου του 2020, εν μέσω καραντίνας και απαγόρευσης μετακινήσεων μεταξύ των νομών της χώρας, ξεκινήσαμε με τον σύζυγο από την Αθήνα, έχοντας όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά, με προορισμό το Δάρα της Αρκαδίας. Στο χωριό βρισκόταν ήδη ο γιος μας και η κοπέλα του από τον προηγούμενο μήνα. Η παραμονή μου στο Δάρα διήρκεσε μέχρι την 1η Φεβρουαρίου του 2021, δηλαδή έμεινα συνολικά στο χωριό 33 ημέρες. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα έγιναν πολλές ημερήσιες εκδρομές σε διάφορα χωριά αλλά και βουνά της Αρκαδίας.
Έτσι λοιπόν το ηλιόλουστο πρωινό της Πρωτοχρονιάς του 2021 ανηφορίσαμε στο Όρος Σαϊτάς αναπνέοντας αέρα ελευθερίας μακριά από καραντίνες και απαγορεύσεις:
Στις 3 Ιανουαρίου κάναμε πεζοπορία στο ομιχλώδες Όρος Μαίναλο:
και στη συνέχεια βολτάραμε στη γραφική Βυτίνα:
Στις 10 Ιανουαρίου οδηγήσαμε το αυτοκίνητό μας στο Πρώτο Ορχομένιο Πεδίο των αρχαίων, δηλαδή στον επίπεδο κάμπο του Λεβιδίου και λίγο αργότερα ο ανηφορικός δρόμος που ακολουθήσαμε κατέληξε στον λόφο όπου βρίσκεται ο Αρχαιολογικός Χώρος του Αρχαίου Ορχομενού:
Στις 14 Ιανουαρίου επισκεφθήκαμε έναν πολύ ιδιαίτερο αρχιτεκτονικά ναό, την Αγία Φωτεινή Μαντινείας:
Στις 16 Ιανουαρίου ήρθε η κακοκαιρία με το όνομα Λέανδρος και όλα ντύθηκαν στα λευκά. Ευκαιρία λοιπόν για χιονισμένες βόλτες στο Μαίναλο:
στη Βυτίνα:
και στην όμορφη Νυμφασία:
Στις 18 Ιανουαρίου τα χιόνια στον κάμπο του Δάρα καλά κρατούν χαρίζοντάς μας ανεπανάληπτες και πανέμορφες εικόνες:
Στις 30 Ιανουαρίου κάναμε πάλι βόλτα στη χιονισμένη Οστρακίνα του Μαινάλου. Το Χιονοδρομικό Κέντρο δε λειτουργούσε λόγω καραντίνας:
Στις 31 Ιανουαρίου γνωρίσαμε καλύτερα το κοντινό στο Δάρα χωριό, τη μαρτυρική Βλαχέρνα:
Πάνω από τη Βλαχέρνα υψώνεται ένας δυσπρόσιτος βράχος στον οποίο υπήρχε το Κάστρο του Μπεζενίκου:
Ένας πολύ κακοτράχαλος χωματόδρομος οδηγεί στα "πόδια" του βράχου όπου βρίσκονται, το ξωκλήσι της Παναγίας της Καταφυγιώτισσας:
και το έρημο πλέον μοναστήρι της Αγίας Ελεούσας:
Απέναντι από το χωριό Βλαχέρνα ορθώνεται το Όρος Καστανιά το οποίο στην αρχαιότητα ονομαζόταν Κνάκαλος. Ένας πολύ δύσβατος, γεμάτος νεροφαγώματα δρόμος καταλήγει στην κορυφή του βουνού όπου βρίσκονται οι κεραίες. Πιο πριν όμως υπάρχει το μοναστήρι της Παναγίας της Βλαχέρνας:
Η θέα από την κορυφή του Όρους Καστανιά κόβει κυριολεκτικά την ανάσα:
Τον Μάϊο πήγα πάλι στο Δάρα solo. Έμεινα 12 μέρες (20 έως και 31). Μέσα σε αυτές τις μέρες έκανα αρκετές νέες εξορμήσεις γνωρίζοντας πολύ όμορφα χωριά της Ορεινής Αρκαδίας.
Έτσι λοιπόν στις 22 Μαΐου επισκέφθηκα αρχικά το Αργυρόκαστρο, ένα βουνό πάνω από το χωριό Μαγούλιανα με υψόμετρο 1.450 μέτρα, όπου σώζονται ερείπια κάστρου:
Αμέσως μετά περιεργάστηκα ένα εγκαταλελειμμένο Σανατόριο στην αγκαλιά του Μαινάλου:
και τέλος περπάτησα στις γειτονιές του πανέμορφου χωριού Μαγούλιανα γνωρίζοντας τις ιστορικές του εκκλησίες, τις τραγουδιστές πηγές του και τον αιωνόβιο πλάτανο της πλατείας:
Στις 24 Μαΐου έκανα μια πολύ κουραστική, αλλά ταυτόχρονα πολύ χορταστική εκδρομή. Ο πρώτος προορισμός ήταν το χωριό Βαλτεσινίκο. Φτάνοντας, ξεκίνησα πάλι από τα ψηλά, δηλαδή από το Παλαιόκαστρο, το όρος που υψώνεται πάνω από το χωριό στο οποίο σώζονται υπολείμματα αρχαίου κάστρου:
Έπειτα εξερεύνησα πέτρα-πέτρα το φανταστικό χωριό Βαλτεσινίκο:
Στην έξοδο του Βαλτεσινίκου (προς Μυγδαλιά) υπάρχει το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου το οποίο στέκει σε αυτό το σημείο εδώ και 400 χρόνια:
Το αξιοθέατο όμως που με άφησε άφωνη (κυρίως εσωτερικά) ήταν το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στο φαράγγι του Κάψαλη. Αν ποτέ βρεθείτε στην περιοχή μην το χάσετε με τίποτα:
Συνέχισα για το χωριό Μυγδαλιά θέλοντας να ανακαλύψω πάνω στο βουνό υπολείμματα αρχαίου τείχους και τον ναό της Αφροδίτης:
Έκανα και τη βόλτα μου στη Μυγδαλιά και έτσι έκλεισε μια κουραστική αλλά υπέροχη εκδρομή:
Στις 28 Μαΐου επισκέφθηκα τον Αρχαιολογικό Χώρο της Αρχαίας Μαντινείας:
Στις 29 Μαΐου έκανα μια ολοήμερη χορταστική εξόρμηση στην Κοντοβάζαινα και στα πέριξ αυτής αξιοθέατα.
Πρώτα σταμάτησα για να περιηγηθώ στον Αρχαιολογικό Χώρο της Ερικύνης Αφροδίτης:
Μετά εξερεύνησα τους δύο μαχαλάδες της Κοντοβάζαινας:
Στη συνέχεια είχα μια περιπετειώδη κατάβαση σε ένα φαράγγι για να προσεγγίσω τη μονή της Παναγίας Κλειβωκάς:
Η Δήμητρα είναι ένα μικρούτσικο χωριουδάκι πριν τη Λίμνη του Λάδωνα και του αφιέρωσα λίγο χρόνο για να το γνωρίσω στη συνέχεια της πορείας μου:
Τέλος, η μέρα αυτή έκλεισε με πέρασμα από τη Λίμνη του Λάδωνα πριν καταλήξω πάλι στο Δάρα:
Τον Ιούνιο πήγα για 9 μέρες στη Σύρο (7 έως και 15) και γύρισα όλο το νησί:
Τον Αύγουστο (11 έως και 19) κάναμε οικογενειακώς road trip στους νομούς Ηλείας και Αχαΐας. Τις πρώτες μέρες, με βάση τον Πύργο, επισκεφθήκαμε τη Ζαχάρω (χωριό και παραλία), τον Κακόβατο, το Πυργί και την παραλία του Αγίου Ηλία, το παράλιο δάσος της Στροφυλιάς, την παραλία του Σαμικού, το Κατάκολο, τον Καϊάφα, την Ανδρίτσαινα, τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα, τους καταρράκτες της Νέδας, το χωριό Πετράλωνα, την παραλία της Σκαφιδιάς και τον Αρχαιολογικό Χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας.
Τις δύο τελευταίες μέρες, με βάση την Πάτρα, κάναμε τις εξορμήσεις μας στην παραλία της Κουρούτας, στην παραλία της Καλογριάς, στο Εθνικό Πάρκο Κοτυχίου Στροφυλιάς Προκόπου, στην Κάτω Αχαγιά και στην παραλία της καθώς και στο Ρίο.
Πυργί, παραλία Αγίου Ηλία
Παράλιο δάσος Στροφυλιάς
Ναός Επικούριου Απόλλωνα
Καταρράκτες Νέδας
Αρχαιολογικός Χώρος Αρχαίας Ολυμπίας και Μουσείο
Τον Σεπτέμβριο (15 έως και 19) βρέθηκα με τον γιο μου και την κοπέλα του για ακόμα μια φορά στο Δάρα Αρκαδίας. Μέσα σε αυτές τις 5 μέρες κάναμε δύο εκδρομές. Στις 17 Σεπτεμβρίου πήγαμε βόλτα στην ιστορική αλλά έρημη πλέον Λάστα:
και στις 18 Σεπτεμβρίου εξορμήσαμε στο κρεμαστό χωριό της Αρκαδίας, ξακουστό για τους χτιστάδες και τους μαστόρους της πέτρας, τα υπέροχα Λαγκάδια:
Την ίδια μέρα, αφού κάναμε βολτίτσα στη Δημητσάνα, καταλήξαμε για φαγητό στο αγαπημένο μας εστιατόριο στη Στεμνίτσα:
Τον Οκτώβριο ξανά στο Δάρα (με συνταξιδιώτισσα την αδελφή μου) για μια εβδομάδα (1 έως και 7). Στις 2 Οκτωβρίου επισκεφθήκαμε για πρώτη φορά το μεγάλο πανηγύρι που λαμβάνει χώρα στην κωμόπολη Κλειτορία ή Μαζέϊκα του Νομού Αχαΐας. Πάθαμε πλάκα από το πλήθος του κόσμου, αλλά και από τον αριθμό των ψησταριών με τις γουρουνοπούλες. Φέτος κανονίσαμε με την αδελφή μου να ξαναπάμε οπωσδήποτε, αν και εγώ δεν τρώω κρέας, γιατί μας άρεσε όλο αυτό το σουρεάλ να το πω, bizarre να το πω, σκηνικό:
Στις 3 Οκτωβρίου κάναμε τις βόλτες μας στη Βυτίνα:
και στις 6 Οκτωβρίου πραγματοποίησα μια πολύ όμορφη και ιδιαίτερη εκδρομή. Ταξίδεψα solo στη Λίμνη Τάκα:
στο Όρος Κράβαρης στα 1.100 μέτρια για να έχω πανοραμική θέα της Λίμνης:
αλλά και για να δω το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στην κορυφή του:
Έκανα βόλτα στο χωριό Κάνδαλος, στη σκιά του Όρους Κράβαρη:
και στη συνέχεια κατέληξα στην Αλέα της Τεγέας για να "προσκυνήσω" στο Αρχαιολογικό Μουσείο της:
αλλά και στον ναό της Αλέας Αθηνάς:
Η solo εκδρομή στην Τεγέα συνεχίστηκε με το Αρχαιολογικό Πάρκο της το οποίο φιλοξενεί τοξωτό ανάλημμα αρχαίου Θεάτρου, τον ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου του 11ου αιώνα μ.Χ., υπολείμματα μεσαιωνικού τείχους, ερείπια της Αγοράς των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων, αλλά και το κτίριο-κόσμημα της πρώην Οικοκυρικής Σχολής που σήμερα στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο της Τεγέας:
O ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου χτισμένος πάνω στο αρχαίο Θέατρο
Το χωριό Στάδιο κατέχει κεντρική θέση μεταξύ των υπολοίπων τοπικών κοινοτήτων στον κάμπο της Τεγέας και του αφιέρωσα λίγο χρόνο:
Το αποκορύφωμα αυτής της εξόρμησης ήταν το χωριό Βούρβουρα, το οποίο με κατέπληξε με την πλούσια και πολυποίκιλη βλάστησή του:
Αυτά τα ολίγα από εμένα για το 2021. Πιστεύω ότι τα θυμήθηκα όλα. Ελπίζω την καινούρια χρονιά να επιστρέψω και στα εκτός Ελλάδας ταξίδια.
Καλή Χρονιά σε όλους με πολλά και ασφαλή ταξίδια! Υγεία παιδιά και όλα θα γίνουν αργά ή γρήγορα.
ΠΟΥΘΕΝΑ!
Θα τα πω για να τα βγάλω από πάνω μου.
Καθότι εργαζόμενος στον τουρισμό και με παιδί στο σχολείο, μετά την ετήσια ανοιξιάτικη καραντίνα δυνατότητα για ταξίδια υπάρχει μόνο την περίοδο των Χριστουγέννων.
Προγραμματισμός λοιπόν ενός ωραίου ταξιδιού για Κανάρια και λίγο Σεβίλλη μέσα στις φετινές γιορτές και... ΤΖΑΚ ΠΟΤ! Θετικός στον covid την παραμονή της αναχώρησης! Μην με πάρετε για ποδαρικό, δεν συμφέρει...
Καλή χρονιά λοιπόν σε όλους, με υγεία και πολλά ταξίδια.
Κάποια στιγμή θα ξαναταξιδέψουμε και εμείς.