georgetrips
Member
- Μηνύματα
- 30
- Likes
- 55
- Επόμενο Ταξίδι
- ΣΙΚΕΛΙΑ !
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΟΛΑ
2007-NORD CAPPE – ΒΟΡΕΙΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ-ΝΟΡΒΗΓΙΑ
Ροβανιέμι κι αν βγει ο καιρός και NORD CAPPE;Τελικά ο Κωστάκης δεν ακολούθησε και εγώ αφού έμαθα από άλλους ταξιδιώτες που το ‘χαν κάνει το trip με μηχανή, τους έθετα την ερώτηση: «ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ,ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ;» «ΝΑΙ» απαντούσαν, «ΑΣΥΖΗΤΗΤΙ»! ετσι και γω που δεν ήθελα και πολύ, τ’ αποφασισα κι έτσι στις 25.05.2007 έμπαινα στο καράβι για ΒΕΝΕΤΙΑ.
Κυριακή 27.05.2007:
Βγαίνω ΒΕΝΕΤΙΑ και δια μέσω Brenero, μπαίνω Aυστρια και φτάνω στο ΙΝΣΜΠΟΥΡΓΚ για μεσημεριανό καφέ και αφού έφαγα τις πρώτες βροχές στην ΙΤΑΛΙΑ, αρχισα να κάνω απόσβεση τα αδιάβροχα, τις μπότες κλπ. Το απόγευμα μπαίνω πανηγυρικά στο ΜΟΝΑΧΟ και βλέπω κάτι τυπάκια να κάνουν ΣΕΡΦ στον ποταμό ΙΣΑΡ που περιβάλει το ΜΟΝΑΧΟ (Ο Κηφισός του Μονάχου) ΣΕΡΦ επάνω στο κύμα που έσκαγε σε ένα γεφύρι και γύρναγε πίσω, απίθανοι! Βρίσκω το Ηotel γρήγορα και δρόμο για το μουσείο της BMW (ήταν κλειστό λόγω Αγ. Πνεύματος), που ήταν σ’ ένα εντυπωσιακό κτίριο, επίσκεψη δίπλα στο Ολυμπιακό Στάδιο (πρωην έδρα της ΜΠΑΓΙΕΡΝ) μέσα στο Ολυμπιακό Πάρκο έχει έναν ΠΥΡΓΟ (μοιαζει στον ΟΤΕ Θεσ/νίκης) ύψους 185 μέτρων, με θέα όλη την περιοχή του Μονάχου, έως και το ALIANZ ARENA έβλεπες που μοιάζει με τεράστια ΣΑΜΠΡΕΛΑ (το νέο γήπεδο της ΜΠΑΓΙΕΡΝ) .Επιστροφή στν πόλη, στον περίφημο πεζόδρομο της KARL’ S PLAGE με τα σοκάκια του και τις μπυραρίες του, φυσικά και δοκίμασα Βαυαρέζικο μπυρόνι (όχι μόνο 1) αλλά είχα αφήσει τ’ «άλογο» στο «σταύλο», καθότι είμαστε επαγγελματίες DRIVERS και δεν έχει αστεία.
Αφήνω το ΜΟΝΑΧΟ, και ξεκινώ για ROSTOK, το Βόρειο λιμάνι της Γερμανίας που θα έπαιρνα ξημερώματα Τρίτης το καράβι για ΕΛΣΙΝΚΙ (24 ώρες κάνει). Διέσχισα μέχρι το ROSTOK 850χλμ περνώντας από Νυρεμβέργη – Λειψία και πίνοντας καφεδάκι στο ΒΕΡΟΛΙΝΟ [1-ΕΥΡΩ] Βγάζοντας τις φωτογραφίες μου. Εύκολη πόλη το BERLIN με νεανικό κόσμο και ωραία μέρη τα οποία φυσικά δεν είδα όλα. Τι να πρωτοδείς άλλωστε; Φτάνοντας στο λιμάνι και αφού έφαγα αρκετή βροχή (κανα 3ωρο) έκανα τσεκ-ιν και στο ΤRΑΝΖΙΤ τις πρώτες γνωριμίες του ταξιδιού, Φιλανδούς & Βέλγους (με μπόλικο ΧΙΟΥΜΟΡ) ,και ένα ζευγάρι γερμανών που πηγαίνουν στο ΡΟΒΑΝΙΕΜΙ με ποδήλατο! ΧΑ! ΧΑ! Απ’ τους Φιλανδούς πήρα και πληροφορίες και γνώμες για τη διαδρομή που θα ακολουθούσα.
Διασχίζοντας την Βαλτική με το καράβι και ενώ το φαινόμενο της ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΗΜΕΡΑΣ άρχισε να γίνεται ορατό (που όσο πιο βόρεια , δεν έχει νύχτα για 5 μήνες περίπου και το αντίθετο τους υπόλοιπους 7) άρχισα να συνειδητοποιώ ότι … απομακρύνθηκα αρκετά από την Ελλάδα και άρχισε να με διαπερνά ένα δέος, για το που τελικά πάω ή που θα καταλήξω; Σαν κοίταζα για λίγο το χάρτη;..........!
Τετάρτη 30.05.2007
5:00 π.μ. άφιξη στο Ελσίνκι, τι λες τώρα; Πού είπες; Ξεκίνησα παραλιακά την ξενάγηση στην πόλη περιμένοντας να πάει 6:00 μ.μ. όπου ανοίγει μια λαϊκή αγορά και θα έβρισκα καφέ τέτοια ώρα και αφού έβγαλα αρκετές φωτογραφίες, ξεκίνησα για Βόρεια, σκοπός να φθάσω την επόμενη ΡΟΒΑΝΙΕΜΙ, 930 χλμ. σε 2 μέρες, όμως αυτό το συναίσθημα της μαγείας ταξιδεύοντας στους Φιλανδικούς δρόμους, μέσα στα δάση, ψάχνοντας την πρώτη οπτική επαφή με τους ΤΑΡΑΝΔΟΥΣ (που είδα μετά 800χλμ. αφού φωτογράφιζα σαν ΙΑΠΩΝΑΣ) ότι όμορφο έβλεπα (Λίμνες, Ποτάμια, Γεφύρια), αφού φωτογραφήθηκα με τον τροχονόμο (με SUZUKI ήταν) που με σταμάτησε για ….υπερβολική ταχύτητα (πήγαινα με 91χλμ. οταν το όριο ήταν 80χλμ.) και τη γλύτωσα γιατί μάλλον λάλησε όταν είδε από πού έρχομαι και που πάω. Αφού ταξίδευα πια σε άλλη διάσταση, σ’ άλλο κόσμο, κάλυψα τα 930χλμ ως τις 10:30 το βράδυ με όριο ταχύτητας 60-80 χλμ., φτάνοντας εν μέσω ηλιοφάνειας στο ΡΟΒΑΝΙΕΜΙ. Βρήκα Hotel και με το γυαλί ηλίου μπήκα, σε μπαράκι για ποτάκι, με το γυαλί ηλίου βγήκα στις 3:00!!! (απόσβεση και δω). Την άλλη μέρα πηγαίνοντας στο παραδοσιακό αλλά και εμπορικό χωριό του ΑΗ - ΒΑΣΙΛΗ μ’ έπιασε πίσω λάστιχο (είχα φυσικά οδική βοήθεια) αλλά περαστικοί Φιλανδοί τρέξανε και ειδοποίησαν την κοντινή (στο 1 χλμ ) HONDA και ήρθαν και με φόρτωσαν με VAN σκλαβώνοντάς με με τη συμπεριφορά τους, τον … επαγγελματισμό τους, την ευγένεια τους και τέλος με το τιμολόγιό τους , όλα αυτά 24 ΕΥΡΩ!!! Άρχισα να τους γνωρίζω καλύτερα.
Έφτασα λοιπόν στο χωριό του Αγίου Βασιλη και εκεί έχει μια λευκή γραμμή όπου ειναι και το όριο του ΑΡΚΤΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ! ΤΣΑΚ! Ένα βηματάκι και είμαι μέσα, είμαι αλλού τώρα! Εδώ έχει και πινακίδες με κατευθύνσεις προς όλο τον κόσμο, πχ ΠΕΚΙΝΟ 8.700χλμ., ΛΟΝΔΙΝΟ 2.903χλμ., ΑΘΗΝΑ 3.206χλμ! Οι αποστάσεις προς αυτά τα μέρη. ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑ ΛΕΜΕ!
Τ’ απόγευμα είχα ραντεβού μέσω WEB - CAMERAS – με φίλους απ’ την ΕΛΛΑΔΑ – που δείχνει μέσω INTERNET σε ζωντανό χρόνο εικονα και ενώ στεκόμουν με τα ελληνικά χρώματα στην πλατεία lordi (κεντρική πλατεία στο ΡΟΒΑΝΙΕΜΙ, που πήρε το όνομά της από τα τέρατα της EUROVISION) έκανα απίστευτη πλάκα με Φιλανδό – ΖΟΥΖΟΥΝΑΚΙΑ, λέγοντάς τους ότι κάνω εκπομπή και τα βλέπουν LIVE στην ΕΛΛΑΔΑ , ΧΑ! ΧΑ! Το βράδυ CLUBING με τα γυαλιά ηλίου φυσικά και ύστερα νάνι, κρυβόμενος πίσω από τις παχιές μαύρες κουρτίνες γιατί αλλιώς που να κοιμηθείς, έξω ήταν ΜΕΡΑ.
Παρασκευή 01.06.2007
Το πρωϊ ξεκίνησα για την ALTA της Νορβηγίας κάνοντας 460χλμ περίπου. Μπαίνοντας στην χώρα συνάντησα μια άγρια ομορφιά και είδα παγωμένες λίμνες για όλη μου τη ζωή. Ένα φαινόμενο που δεν είχα ξαναδεί. Έμεινα μαγεμένος, ενώ κάθε φορά που σταματούσα για ΦΩΤΟΣ, αν και έλεγα να μην ξανασταματήσω για να βγάλω κάνα χιλιόμετρο, αυτό ήταν αδύνατο. Έβλεπα εικόνες για ντοκιμαντέρ!!! ΝΑΙ, εκεί τα έβλεπα όλα αυτά και τώρα νάτα μπροστά μου. Κούραση; Τι είναι αυτό; Σιγά μην έχει χρόνο το μυαλό γι’ αυτό το συναίσθημα τη στιγμή που είναι απασχολημένο αλλού πιο όμορφα. Μέχρι την ΕΛΛΑΔΑ όταν γύρισα, κούραση δεν αισθάνθηκα ΠΟΤΕ, ούτε μοναξιά!
Στην ΑLTA έμεινα σε κάμπινγκ, δίπλα στο ποτάμι με σάουνα – υδρομασάζ, τραπεζάκια στον ήλιο. Δίπλα υπήρχε ένας καταυλισμός των SAMI, φυλή των Λαπώνων. Κάνοντας βόλτα στην πόλη για φαϊ συνάντησα τους ντόπιους BIKERS που τρελάθηκαν σαν άκουσαν από πού έρχομαι και που πάω. ΑΜ’ ΕΓΩ;
Σάββατο 02.06.2007. NORD CAPPE:
Μια ξεχωριστή μέρα στη ζωή μου. Ξεκίνησα το πρωί μ’ ένα έντονο συναίσθημα να με διακατέχει, απερίγραπτο! Σαν ψέματα μου φαίνονταν που πάω. Κοίταγα το χάρτη, ξεκινώντας τα τελευταία 240χλμ. συναντούσα όλο και πιο λίγα αυτοκίνητα στο δρόμο, να και δύο μηχανές, για λίγο όμως, μετά έστριψαν, αφήνοντάς με μόνο. Θερμοκρασία; 6 βαθμοί. Διέσχιζα το ένα ψαροχώρι μετά το άλλο, βλέποντας μαγικές εικόνες δίπλα στο παραλιακό δρόμο. Θάλασσα με διάφορα χρώματα, κοπάδια ταράνδων που όσο πιο βόρεια πήγαινα τόσο πιο μεγάλο σώμα είχαν, χάζευαν τον ουρανό και ένιωθα ότι πηγαίνω κάπου ξεχωριστά στο NORD CAPPE!!!
Το NORD CAPPE βρίσκεται στο νησί MAGEROYA, στο οποίο νησί δεν πας με καράβι αλλά διασχίζοντας ένα τούνελ μήκους 6.870 μ σε βάθος 218μ. κάτω από τη θάλασσα, το οποίο ανάλογα τον καιρό πιάνει και ομίχλη! Καλά, λες και μπαίνεις στο τραινάκι του τρόμου αισθάνεσαι καθώς έχει μια απότομη κατηφόρα, άπλετη υγρασία και συνήθως είσαι μόνος! Βγαίνοντας στο νησί δίπλα στο δρόμο ατελείωτες παγωμένες λίμνες! Θερμοκρασία 4 βαθμοί Κελσίου! Τα ρούχα μου κάνουν καλή δουλειά! Είσοδος στο ΧΩΡΟ – ΜΟΥΣΕΙΟ του NORD CAPPE, ΦΩΤΟΣ, πληρωμή 25 ΕΥΡΩ παρακαλώ, και, επιτέλους ΕΦΘΑΣΑ στην άκρη της Ευρώπης ή σε μια από της άκρες της ΓΗΣ (ΕΧΩ ΑΚΡΕΣ ΛΕΜΕ!).
ΒΟΡΕΙΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ! Να τα μηνύματα στο … γραφείο υποστήριξης τον Κώστα το γαμπρούλη μου, το Γιώργο, το Γρηγόρη, το Νίκο, τους φίλους που με στήριξαν ψυχολογικά στο να κάνω το ταξίδι, έστω και μόνος, αυτούς που ταξιδεύανε μαζί μου και το ένιωθα κάθε στιγμή (ΡΕ, ΠΕΝΤΑΚΑΒΑΛΟ; ΕΔΩ ΓΡΑΦΟΥΝ!)
Είδα ανθρώπους που το είχαν για όνειρο ζωής να ΄ρθουν κάποτε εδώ με όποιο τρόπο και μέσον μπορουσαν και ήμασταν όλοι λες και γνωριζόμασταν από χρόνια, ΜΙΑ ΠΑΡΕΟΥΛΑ! Αγορά μικρών σουβενίρ λόγου χώρου μηχανής, αποστολή καρτών σε φίλους και βγαίνοντας έξω να κάτι ΙΤΑΛΟΙ – BIKERS να ψάχνουν τον GRECCO με το TRANSALP (προφορά ιταλική). Είχαν τσεκάρει τα ελληνικά σήματα. Τους την έσπασα λίγο αφού νόμιζαν ότι αυτοί είχαν έρθει από πιο μακριά (ΠΕΡΟΥΤΖΙΑ) αλλά παραδόθηκαν ευγενικά σε μένα που τους έριξα 1.000χλμ ακόμη ΕΛΛΑΣ – ΙΤΑΛΙΑ 1-0!
Η επιστροφή στην ΑLTA ήταν ηδονική & απολαυστικήσαν σαν μετά από SEX [έχει ξαναγίνει ] και η θερμοκρασία σταθερή, 4 βαθμοί ! ΚΕΜΠΑΠ και ΜΠΥΡΕΣ ήταν το …
τρόπαιο της μέρας πίσω στην ΑLTA στην οποία γύρισα με βαριά καρδιά, αύριο θα ξεκινούσα την κατηφόρα με απρόσμενη κατάληξη…
Κυριακή 03.06.2007
Ξεκινώντας το πρωί, ν’ αφήσω την ΑLTA και τη Νορβηγία, 200 μέτρα από το βενζινάδικο όπου ήταν και ο τόπος συγκέντρωσης των ντόπιων μηχανόβιων, ένα πετράδι μπλέχτηκε στο γρανάζι της αλυσίδας μου και τη σπάει!!! Σπρώχνοντας την στο βενζινάδικο και τηλεφωνώντας στην οδική βοήθεια, με πληροφόρησαν ότι Κυριακή δε γίνεται τίποτα και θα έπρεπε να μείνω κάπου ώστε τη Δευτέρα να φτιαχτεί. Απελπισμένος και παίρνοντας τα απαραίτητα ρούχα βρίσκω κοντινό Hotel και εκεί βρίσκω μια ποδοσφαιρική ομάδα που ήρθε να παίξει με την ALTA και με πήραν μαζί τους στο γήπεδο να δω το ματς και να περάσω τη μέρα μου. Στο γήπεδο συναντώ έναν τύπο με μηχανή τον GEORGE της Νορβηγίας και του εξηγώ ότι είμαι ο GEORGE της Ελλάδας (ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΤΕΡΕΩΜΑ) τι μου είχε συμβεί, που ήμουν και που πάω. Μετά την πρώτη έκπληξή του ΓΚΙΟΡΓΚΕΝ, όλη η εξέδρα του γηπέδου μαθαίνει το πρόβλημά μου και ασχολούνται με το πώς θα με βοηθήσουν !!! Ο οδηγός του πούλμαν της ομάδας με οδηγεί με αυτό στην πόλη (δεν είχα το κράνος να πάω με τη μηχανή του ΓΚΙΟΡΓΚΕΝ) όπου οι ντόπιοι που με συναντούσαν τις δύο προηγούμενες μέρες (με θυμήθηκαν φυσικά), ειδοποίησαν το φίλο τους που είχε την αντιπροσωπεία με τα ανταλλακτικά, άνοιξε το μαγαζί και έφερε αλυσίδα και ασφάλεια, οι υπόλοιποι με περίσσιο ζήλο, μη αφήνοντάς με ν’ ακουμπήσω τη μηχανή, «κούμπωσαν» την αλυσίδα γλιτώνοντάς με από μια μέρα ταλαιπωρίας. Γίναμε αδελφοποιημένα σωματεία ALTA MOTO CLUB & ΛΕ.Μ.ΕΘΕΛ (Αστικά Λεωφορεία), αλλάξαμε μπλουζάκια – καπελάκια, διευθύνσεις και μου ευχήθηκαν καλό δρόμο. Ευχαριστώ παιδιά, Ευχαριστώ!
Δευτέρα 04.06.2007
Άφησα την ALTA και του φίλους της Νορβηγίας που συναγωνίζονταν άτυπα με τους Φιλανδούς στην ευγένεια και την ανθρωπιά, πέρασα από τη Νορβηγία στη Φιλανδία και από κει στη Σουηδία στην οποία έκανα και 450χλμ καταλήγοντας στην πόλη ΟΥΜΕΑ. Είχα κάνει συνολικα 950χλμ. και ήμουν απλώς κουρασμένος, ψυχολογικά όμως εξαιτίας της μίνι – περιπέτειας. Έτσι βρήκα ΗΟΤΕL και την έπεσα γιατί την επόμενη θα επισκεπτόμουν την πανέμορφη ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ.
Τρίτη 05.06.2007
Φτάνω στη ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ μια πόλη όνειρο, μια πόλη γεμάτη ζωή και …ΣΟΥΗΔΕΖΕΣ! (ΕΠ!). άπαιχτη πόλη, φτάνοντας έπεσα πάνω στον Πέτρο, έναν έλληνα που ζει εκεί 20 χρόνια και δουλεύει στη ΝΟΚΙΑ και με βοήθησε να βρω ΗΟΤΕL σε … καίριο σημείο. Ευχαριστήθηκα βόλτα, βρήκα ελληνικό «βρώμικο», έκανα CLUBING και γενικά πέρασα πολύ ωραία. Εδώ ήθελε και άλλες μέρες. Όμως έπρεπε να συνεχίσω, 300χλμ. πιο κάτω με περίμεναν φίλοι – Σουηδοί, Στοκχόλμη τα ξαναλέμε….
Τετάρτη 06.06.2007
Άφιξη στο ODESHOG ! Ένα μέρος που είχα ξανάρθει πριν 18 χρόνια κάνοντας το πρώτο ταξίδι που έκανα ποτέ, κάνοντας καλούς φίλους μεταξ’υ των οποίων ο Mats και ο Roine! Roine, τι παιδί και αυτό, δηλώνει διεύθυνση στο ΦΕΓΓΑΡΙ!!! Εδώ έμεινα 5 μέρες, κάνοντας και service στη μηχανή, γυρνώντας όλη την περιοχή, κάνοντας 3 μπάνια σε λίμνες, όπως η VATTERN, η βαθύτερη της Σουηδίας με βάθος 180μ., στο νησί VISINGSO καταμεσής της λίμνης, και στη λίμνη MOTALA (τα σουηδικά ΜΑΤΑΛΑ). Οι λίμνες είχαν αμμουδιές όμορφες και οργανωμένες με καντίνες – εστιατόρια, θύμιζε λίγο GREECE. Ο Roine μου έδειξε μαζί με τις κόρες του Faye και Famie τι εστί φιλοξενία στη Σουηδία μαζί με τον Πήτερ, Πόντον, τη Βερόνικα, τη Μαρία. Με κάνανε να νιώθω δημότη ODESHOG, είχα και μια παλιά αγάπη για το μέρος … (χωρίς σχόλια)!
Σχεδόν με δάκρυα χαιρετηθήκαμε δίνοντας ραντεβού στο μέλλον. SWEDEN, I love you !
Δευτέρα 11.06.2007:
Αφήνω τη Σουηδία με ψιλόβροχο (κι ο καιρός στεναχωρήθηκε) και μέσω NORΚEPING περνάω έξω απ’ το MALMOE ανεβαίνοντας στη γέφυρα μήκους 18χλμ. που ενώνει μέσω θαλάσσης ΣΟΥΗΔΙΑ και ΔΑΝΙΑ! Στα 14χλμ η γέφυρα «μπαίνει» μέσα στη θάλασσα και μέσω τούνελ, βγαίνει στην ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ! Όσοι τη δείτε σε εναέρια φωτογραφία στο INTERNET θα πάθετε πλάκα. Βρήκα γρήγορα hotel και σφαίρα για βόλτα στην πόλη, στην μικρή γοργόνα, στο TIVOLI (σαν RODEO, 10 φορές μεγαλύτερο σε χώρους ψυχαγωγίας) στο διάσημο κανάλι ΝΕΥΧΑΝ, στο πάρκο της πόλης και στο τέλος μαμ σε ιταλικό και παρέα με τα γνωστά παγωμένα μπυρώνια να κόψει η δίψα λέμε!!!
Τρίτη 12.06.2007:
Το πρόγραμμα έλεγε 900χλμ. περίπου σήμερα, και ήταν η πρώτη φορά που θα έκανα «προγραμματισμένα» τόσα χλμ., τις άλλες 3 φορές μου «βγήκε». Και δω όμως έβγαινε, Γερμανία και Ολλανδία μπορείς να πας γρήγορα, ε, αποθρασύνθηκα λίγο. Έτσι διαμέσω του νησιού Fehmarn πέρασα από το Αμβούργο μπήκα Ολλανδία και περνώντας το Άμστερνταμ κατέληξα 70χλμ. μετά τη Χάγη. Εκεί με περίμενε ένα εκπληκτικό ζευγάρι ελλήνων (χρόνια φίλοι του πατέρα μου). Ο κ. Αντώνης και η Θύρα, που στην κυριολεξία μ’ έκαναν να αισθανθώ ότι «έπιασα» ελληνικό λιμάνι. (Από λιμάνια ξέρει ο κυρ – Αντώνης μια και ήταν καπετάνιος). Και από χόμπυ είναι και μερακλής της κουζίνας! Μουσακά με χωριάτική σαλάτα και κρεμμυδόπιτα μου είχε ετοιμάσει για να με προϋπαντήσει και ύστερα από τόσες μέρες ξενιτιάς ήταν ότι έπρεπε, η. δε κυρια Θύρα μόνιμα με ένα διάπλατο χαμόγελο, μ’ έκαναν να αισθανθώ πολύ άνετα μαζί τους, αν και είχα να τους δω από παιδί. (Καλά και τώρα παιδί είμαι!!)
Η επόμενη μέρα ήταν ξενάγηση στο ΝΤΕΛΦΤ (το μικρό Άμστερνταμ με ατελείωτα κανάλια, φοβερά κτίρια και επιβλητικό Δημαρχείο. Βόλτα στο Ρότερνταμ, σ’ ένα τεράστιο φράγμα (απ’ τα νερά ενός ποταμού που όταν φουσκώνει κλείνει το φράγμα και αλλάζει τη ροή του ποταμού στέλνοντας τη ροή του ποταμού πίσω στη θάλασσα. Βόλτες στις παραλίες της Χάγης με το γιο του κ. Αντώνη, το Σωτήρη και την κοπέλα του τη Λάρα για ποτάκι παραλιακό και χαλαρό, ότι έπρεπε, ελπίζω να τα ξαναπούμε.
Πέμπτη 14.06.2007:
Καφεδάκι στις Βρυξέλλες, αγορά σουβενίρ, και ένας «μπόμπιρας» - άγαλμα, που ουρεί όρθιος, είναι κάτι σημαντικό για τους Βέλγους χωρίς να ξέρει κανείς γιατί:!
Τ’ απόγευμα, με βροχή, άφιξη στο Λουξεμβούργο. Εδώ έχει πλούσιους και φτωχούς, στα BMW ή στα λεωφορεία οι κάτοικοι αυτής της μικρής χώρας και πόλης, με τα πλακόστρωτα σοκάκια και το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και την ήρεμη ζωή με χαλαρούς ρυθμούς που έχουν. Το βράδυ, στο τοπικό μπαράκι, αναγνωρίστηκα άμεσα για την εθνικότητα μου(εντυπωσιάστηκαν καθώς έπαιζα με το GREEK – κομπολόι μου! Βρήκα και ένα ελληνόπουλο που φορούσε φανέλα του … ΠΑΟΚ, ο Γιαννάκης ο οποίος έμεινε 10 λεπτά ακίνητος όταν είδε το δρομολόγιό μου! Άντε γειά!
Παρασκευή 15.06.2007
Άφησα το Λουξεμβούργο και μια τρελή ιδέα για καφέ στο Παρίσι γαργαλούσε το μυαλό μου, δίπλα στα … 300χλμ. είχα εθιστεί στα χιλιόμετρα, αν δεν έκανα 500-600 την ημέρα, αρρώσταινα. Όμως σε 2 μέρες είχα ραντεβού στην ΓΕΝΕΥΗ με τη φίλη μου την ALISSON που ερχόταν αεροπορικώς από Σκωτία, για να ταξιδέψει μαζί μου λίγες μέρες έτσι αφού οδηγούσα τα 600 χλμ της ημέρας μέσα στη Γαλλία, κατέληξα στο ANNECY, μια πανέμορφη κωμόπολη μεσαιωνικού τύπου χτισμένη στα παράλια λίμνης, 40χλμ. απ’ τη Γενεύη. απίθανο μέρος, είχε και ένα φεστιβάλ μουσικής για νέους! (άκουσα γελάκια;
.Η παλιά πόλη μέσα στην πέτρα με σοκάκια, γραφική αγορά, κανάλια προερχόμενα απ’ την λίμνη, έναν νερόμυλο – σήμα κατατεθέν της πόλης, ωραίο φαί και το κλασικό ποτάκι στο τέλος.
Σάββατο 16.06.2007
Η Alisson έφθασε, εδώ στη Γενεύη όπου ήρθα κι εγώ το πρωί κι αρχίσαμε το τουρ, γύρω από τη λίμνη της πόλης όπου υπάρχει και τεχνητή παραλία για κολύμπι, επίσκεψη στην παλιά πόλη, στο πεντακάθαρο πάρκο. Όλα ρολόι εδώ στην Ελβετία, την άλλη μέρα μέσω Λωζάνης και Σιόν (όπου βρήκαμε και άλλους έλληνες) περάσαμε απ’ το SIMPLON στις Άλπεις με θερμοκρασία 8 βαθμούς και συνεχή βροχή). Και από κει Ιταλία στην DOMEDOSOLA ένα μικρό και γραφικό χωριό με την κλασική πλατεία που βλέπουμε στις ταινίες, όπου βρήκαμε Hotel και απολαύσαμε την ευγένεια των ντόπιων και ένα όμορφο δείπνο σε … πιτσαρία!
Δευτέρα 18.06.2007
Αφήσαμε την DOMEDOSOLA και ξεκινήσαμε για τον γύρο των λιμνών MAΖORE & COMO όπου η γραφική ομορφιά των λιμνών σε κάνει και τα χάνεις. Το COMO πανέμορφο, υπάρχουν δε, δύο τρόποι να θαυμάσεις από ψηλά τη θέα της λίμνης και της πόλης, είτε με πτήση υδροπλάνου (150 ευρω τα 30’ λεπτά) ή με teleferik ανεβαίνοντας σ’ ένα ύψωμα.
Τρίτη 19.06.2007
Αφήνουμε το COMO και μέσω MILANO καταλήγουμε στην ΤΕΡΓΕΣΤΗ πόλη χτισμένη αμφιθεατρικά με θέα την Αδριατική. Εδώ είχε ένα συνέδριο και ζοριστήκαμε να βρούμε Hotel, αλλά τελικά βρήκαμε το καλό. Χτύπησα και το 4ο μπανάκι του ταξιδιού όμως στα θολά νερά της. Κάναμε το κλασικό τουρ στην πόλη και το βράδυ δείπνο σ’ ένα γραφικό πιάνο – BAR στην βεράντα του Hotel. Την άλλη μέρα επιστροφή στην Βενετία όπου η Alisson παίρνει το αεροπλάνο για Λονδίνο και γω το καράβι για Πάτρα. Είχα αρχίσει κι εγώ να επιθυμώ την πατρίδα!!!
Φτάνοντας στην Αθήνα το κοντέρ της TRANSALP μου , είχε γραψει 9650 χλμ., που τα έβγαλε απροβλημάτιστα και ξεκούραστα αν σκεφθεί κανείς το μέγεθος του ταξιδιού ακόμη και όταν είχα για 1700χλμ., δεύτερο άτομο.
Πέρασα από 11 χώρες σε 27 μέρες που γύρναγα και φυσικά στο ερώτημα που έθετα «αν θα πήγαινες μόνος το ταξίδι», εγώ απαντώ , ΝΑΙ! ΘΑ ΞΑΝΑΠΗΓΑΙΝΑ !!!
Εύχομαι να είμαι καλά και κάποτε, από άλλο δρόμο να ξαναπάω στο NORD CAPPE !!!
Το ταξίδι αφιερώνω τους «συνταξιδιώτες μου» «ΝΟΕΡΑ» και ΑΜΕΣΑ, Κώστα και Γιώργο , ευχαριστώ παιδιά, με φτιάξατε λέμε, στον Γρηγόρη και Νίκο για τους ίδιους λόγους, στο θείο μου Γιάννη, στην οικογένεια μου και τ’ ανηψάκια μου Νικόλα και Έλενα, τη ΛΕ.Μ.ΕΘΕΛ, φυσικά και σ’ όσους με σκέπτονταν, ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΟΧΑ, σας σκεφτόμουν και γω!!!
Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ!!!
