GTS
Member
- Μηνύματα
- 7.055
- Likes
- 20.455
Offshore στη ζαχαρένια παραλία, ξέπλυμα στα τυρκουάζ νερά και άλλα σκάνδαλα στις Παρθένες Νήσους
Το φως διαπερνά τις χαραμάδες του παραθύρου, τα βλέφαρα παίζουν, τα μάτια σιγά-σιγά ανοίγουν. Νιώθω ξεκούραστος, χαλαρός, τι κούραση άλλωστε να νιώσεις σε έναν παράδεισο όπου ο χρόνος έχει σταματήσει στην εποχή των φυτειών ζάχαρης και της αποικιοκρατίας. Νιώθω και πάλι ανυπόμονος να ρουφήξω τη μέρα, άλλη μια μέρα στις Παρθένες Νήσους και το μικρό τους στολίδι, το περίφημο St. John. Σηκώνομαι αργά, τεντώνομαι και προχωρώ αργά προς το ψυγείο του δωματίου μας. Βάζω νερό και καφέ στη καφετιέρα, βουτάω ένα γιαούρτι με γεύση μάνγκο και μια μπανάνα, αυτό θα είναι το φτωχικό μου πρωινό και σήμερα. Περιμένοντας να γίνει ο καφές παρατηρώ το δωμάτιό μας, με τα καλόγουστα έπιπλα στο στυλ της Καραϊβικής, την τηλεόραση με τα 100 κανάλια που δεν έχω ανοίξει καν, ποιος κάθεται άλλωστε να δει τηλεόραση στις Παρθένες Νήσους και αφήνω το μυαλό μου να ονειρευτεί πως το σπίτι αυτό είναι δικό μου. Με τιμή χαμηλότατη για τα δεδομένα της Καραϊβικής που είναι οπωσδήποτε ακριβή, μόλις στα 125$ (δηλ. 100 Ευρώ), το Sailview (Sail View St. John, US Virgin Islands) σκοράρει άριστα στις κριτικές, όλοι είναι κατενθουσιασμένοι, κι εμείς δεν αποτελούμε εξαίρεση. Οικοδεσπότες μας ένα ζευγάρι Αμερικανών που έχει ζήσει σε πολλά μέρη, έχει γυρίσει όλη τη Καραϊβική, αλλά έχει ερωτευτεί αυτό εδώ το νησί. Όταν μας μάζεψε από το λιμάνι ο Mike, με ρώτησε πώς και διαλέξαμε το St John απ’όλα τα νησιά εδώ τριγύρω. Του απάντησα ότι τη συμβουλή την έδωσε φίλη από ένα ταξιδιωτικό φόρουμ και της οποίας τη γνώμη εμπιστεύομαι απόλυτα. Χαμογελώντας μου εξήγησε γιατί η επιλογή ήταν κατά τη γνώμη του σωστή, έχοντας γυρίσει όλα τα νησιά στις λεγόμενες Lesser Antilles με ιστιοπλοϊκό, θεωρεί ότι το St John είναι πραγματικά ιδιαίτερο. «Μόνο που δε γλυτώνει από τους τυφώνες που χτυπάνε όλο και πιο συχνά», κατέληξε χαμογελώντας. Με το 75% του νησιού να αποτελεί προστατευόμενο εθνικό πάρκο, το St John είναι ένας φυσιολατρικός παράδεισος, ελάχιστα επηρεασμένος από τον άνθρωπο και τις δραστηριότητές του. Οι αρχές του νησιού, δε διάλεξαν το δρόμο του αδελφού νησιού St Thomas, με τεράστια κρουαζιερόπλοια και αλματώδη δόμηση, shopping malls με αφορολόγητα ψώνια και πλήθη Αμερικανών τουριστών να συνωστίζονται στις ακτές του για λίγες ώρες. Αντ’αυτού, διάλεξαν ένα δρόμο διαφορετικό από την υπόλοιπη αμερικανότροπη Καραϊβική, διάλεξαν το δύσκολο δρόμο της αγοράς εκτάσεων, λίγο-λίγο, όσο το επέτρεπαν οι δυνάμεις τους κάθε φορά και τη μετατροπή τους σε εθνικό πάρκο, που εξασφαλίζει ότι ολόκληρες περιοχές θα παραμείνουν ανέγγιχτες, μακριά από τη λογική του κέρδους.
Η ονειροπόλησή μου διακόπτεται από την απουσία του ήχου της καφετιέρας, ο καφές είναι έτοιμος και η πείνα έχει κάνει την εμφάνιση της. Βγάζω τα εδέσματα στο μπαλκόνι μας, τα ακουμπάω στο τραπεζάκι και κάθομαι να απολαύσω αποχαυνωμένος τη θέα προς τη γραφική Coral Bay, ένα μικρό οικισμό, ένα sleepy village στη κυριολεξία στην ανατολική πλευρά του νησιού.
:: 
Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου χαϊδεύουν τις κατάφυτες πλαγιές, τα πουλιά κελαηδάνε και οι μυρωδιές πλημμυρίζουν τα ρουθούνια μου από λουλούδια, μπανανιές…μία σαυρούλα στο περβάζι κάνει push-ups και από μέσα μου την προτρέπω να φάει κανά κουνούπι από τα 3-4 που με έχουν τσιμπήσει ήδη στο μπαλκόνι. Έχει κι ο παράδεισος τα προβλήματά του…
Η καταπληκτική θέα όμως δεν είναι ικανή με να με κρατήσει για πολύ εκεί, είπαμε είμαι πολύ ανυπόμονος και σήμερα. Έριξα μια ματιά στο βιβλίο “St John Off the beaten track” ([ame="[URL]http://www.amazon.com/St-John-Off-Beaten-Track/dp/0964122073[/URL]"]Amazon.com: St. John Off The Beaten Track (9780964122079): Gerald Singer: Books) που ευγενικά μας παρείχαν οι οικοδεσπότες μας και στο εκπληκτικό φωτογραφικό λεύκωμα ([ame="[URL]http://www.amazon.com/John-Beach-Guide-Gerald-Singer/dp/0964122065[/URL]"]Amazon.com: St. John Beach Guide (9780964122062): Gerald Singer: Books) που έφερα ως υπερπολύτιμο σουβενίρ από το νησί και κοσμεί σήμερα το σαλόνι μου. Είχα κάνει τα πλάνα μου, είχα πάρει τις αποφάσεις της ημέρας, ώρα για τις ετοιμασίες: ετοιμασία των σνακ που θα φάμε στη παραλία το μεσημέρι, κόκα κόλες, μπύρες, φρούτα, όλα στο μικρό ψυγειάκι που συνοδεύει το δωμάτιο. Οι καρέκλες παραλίας βρίσκονται ήδη στο τζιπ που μας περιμένει έξω στην αυλή, ανάβουμε και ένα ταϋλανδέζικο στικάκι ως αντικουνουπικό στο δωμάτιο σε περίπτωση που κάποιος φτερωτός εισβολέας βρει τρύπα-σημείο εισόδου στις σίτες που μας προστατεύουν. Μπαίνουμε στο ογκώδες Wrangler 4x4, αυτόματο, ευτυχώς αριστεροτίμονο σε ένα νησί που οδηγούν κατά τον αγγλικό τρόπο, κατάλοιπο της αποικιοκρατίας και της Βρετανικής επιρροής; αν και τα US Virgin Islands ήταν Δανέζικες αποικίες, η Βρετανική γλώσσα και κουλτούρα τα επηρέασε πολύ περισσότερο. Κατεβαίνουμε τον τραχύ χωματόδρομο που οδηγεί στο κεντρικό δρόμο του νησιού και off we go…ώρα για beach hopping!
Το φως διαπερνά τις χαραμάδες του παραθύρου, τα βλέφαρα παίζουν, τα μάτια σιγά-σιγά ανοίγουν. Νιώθω ξεκούραστος, χαλαρός, τι κούραση άλλωστε να νιώσεις σε έναν παράδεισο όπου ο χρόνος έχει σταματήσει στην εποχή των φυτειών ζάχαρης και της αποικιοκρατίας. Νιώθω και πάλι ανυπόμονος να ρουφήξω τη μέρα, άλλη μια μέρα στις Παρθένες Νήσους και το μικρό τους στολίδι, το περίφημο St. John. Σηκώνομαι αργά, τεντώνομαι και προχωρώ αργά προς το ψυγείο του δωματίου μας. Βάζω νερό και καφέ στη καφετιέρα, βουτάω ένα γιαούρτι με γεύση μάνγκο και μια μπανάνα, αυτό θα είναι το φτωχικό μου πρωινό και σήμερα. Περιμένοντας να γίνει ο καφές παρατηρώ το δωμάτιό μας, με τα καλόγουστα έπιπλα στο στυλ της Καραϊβικής, την τηλεόραση με τα 100 κανάλια που δεν έχω ανοίξει καν, ποιος κάθεται άλλωστε να δει τηλεόραση στις Παρθένες Νήσους και αφήνω το μυαλό μου να ονειρευτεί πως το σπίτι αυτό είναι δικό μου. Με τιμή χαμηλότατη για τα δεδομένα της Καραϊβικής που είναι οπωσδήποτε ακριβή, μόλις στα 125$ (δηλ. 100 Ευρώ), το Sailview (Sail View St. John, US Virgin Islands) σκοράρει άριστα στις κριτικές, όλοι είναι κατενθουσιασμένοι, κι εμείς δεν αποτελούμε εξαίρεση. Οικοδεσπότες μας ένα ζευγάρι Αμερικανών που έχει ζήσει σε πολλά μέρη, έχει γυρίσει όλη τη Καραϊβική, αλλά έχει ερωτευτεί αυτό εδώ το νησί. Όταν μας μάζεψε από το λιμάνι ο Mike, με ρώτησε πώς και διαλέξαμε το St John απ’όλα τα νησιά εδώ τριγύρω. Του απάντησα ότι τη συμβουλή την έδωσε φίλη από ένα ταξιδιωτικό φόρουμ και της οποίας τη γνώμη εμπιστεύομαι απόλυτα. Χαμογελώντας μου εξήγησε γιατί η επιλογή ήταν κατά τη γνώμη του σωστή, έχοντας γυρίσει όλα τα νησιά στις λεγόμενες Lesser Antilles με ιστιοπλοϊκό, θεωρεί ότι το St John είναι πραγματικά ιδιαίτερο. «Μόνο που δε γλυτώνει από τους τυφώνες που χτυπάνε όλο και πιο συχνά», κατέληξε χαμογελώντας. Με το 75% του νησιού να αποτελεί προστατευόμενο εθνικό πάρκο, το St John είναι ένας φυσιολατρικός παράδεισος, ελάχιστα επηρεασμένος από τον άνθρωπο και τις δραστηριότητές του. Οι αρχές του νησιού, δε διάλεξαν το δρόμο του αδελφού νησιού St Thomas, με τεράστια κρουαζιερόπλοια και αλματώδη δόμηση, shopping malls με αφορολόγητα ψώνια και πλήθη Αμερικανών τουριστών να συνωστίζονται στις ακτές του για λίγες ώρες. Αντ’αυτού, διάλεξαν ένα δρόμο διαφορετικό από την υπόλοιπη αμερικανότροπη Καραϊβική, διάλεξαν το δύσκολο δρόμο της αγοράς εκτάσεων, λίγο-λίγο, όσο το επέτρεπαν οι δυνάμεις τους κάθε φορά και τη μετατροπή τους σε εθνικό πάρκο, που εξασφαλίζει ότι ολόκληρες περιοχές θα παραμείνουν ανέγγιχτες, μακριά από τη λογική του κέρδους.
Η ονειροπόλησή μου διακόπτεται από την απουσία του ήχου της καφετιέρας, ο καφές είναι έτοιμος και η πείνα έχει κάνει την εμφάνιση της. Βγάζω τα εδέσματα στο μπαλκόνι μας, τα ακουμπάω στο τραπεζάκι και κάθομαι να απολαύσω αποχαυνωμένος τη θέα προς τη γραφική Coral Bay, ένα μικρό οικισμό, ένα sleepy village στη κυριολεξία στην ανατολική πλευρά του νησιού.
:: Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου χαϊδεύουν τις κατάφυτες πλαγιές, τα πουλιά κελαηδάνε και οι μυρωδιές πλημμυρίζουν τα ρουθούνια μου από λουλούδια, μπανανιές…μία σαυρούλα στο περβάζι κάνει push-ups και από μέσα μου την προτρέπω να φάει κανά κουνούπι από τα 3-4 που με έχουν τσιμπήσει ήδη στο μπαλκόνι. Έχει κι ο παράδεισος τα προβλήματά του…
Η καταπληκτική θέα όμως δεν είναι ικανή με να με κρατήσει για πολύ εκεί, είπαμε είμαι πολύ ανυπόμονος και σήμερα. Έριξα μια ματιά στο βιβλίο “St John Off the beaten track” ([ame="[URL]http://www.amazon.com/St-John-Off-Beaten-Track/dp/0964122073[/URL]"]Amazon.com: St. John Off The Beaten Track (9780964122079): Gerald Singer: Books) που ευγενικά μας παρείχαν οι οικοδεσπότες μας και στο εκπληκτικό φωτογραφικό λεύκωμα ([ame="[URL]http://www.amazon.com/John-Beach-Guide-Gerald-Singer/dp/0964122065[/URL]"]Amazon.com: St. John Beach Guide (9780964122062): Gerald Singer: Books) που έφερα ως υπερπολύτιμο σουβενίρ από το νησί και κοσμεί σήμερα το σαλόνι μου. Είχα κάνει τα πλάνα μου, είχα πάρει τις αποφάσεις της ημέρας, ώρα για τις ετοιμασίες: ετοιμασία των σνακ που θα φάμε στη παραλία το μεσημέρι, κόκα κόλες, μπύρες, φρούτα, όλα στο μικρό ψυγειάκι που συνοδεύει το δωμάτιο. Οι καρέκλες παραλίας βρίσκονται ήδη στο τζιπ που μας περιμένει έξω στην αυλή, ανάβουμε και ένα ταϋλανδέζικο στικάκι ως αντικουνουπικό στο δωμάτιο σε περίπτωση που κάποιος φτερωτός εισβολέας βρει τρύπα-σημείο εισόδου στις σίτες που μας προστατεύουν. Μπαίνουμε στο ογκώδες Wrangler 4x4, αυτόματο, ευτυχώς αριστεροτίμονο σε ένα νησί που οδηγούν κατά τον αγγλικό τρόπο, κατάλοιπο της αποικιοκρατίας και της Βρετανικής επιρροής; αν και τα US Virgin Islands ήταν Δανέζικες αποικίες, η Βρετανική γλώσσα και κουλτούρα τα επηρέασε πολύ περισσότερο. Κατεβαίνουμε τον τραχύ χωματόδρομο που οδηγεί στο κεντρικό δρόμο του νησιού και off we go…ώρα για beach hopping!
