Κάρπαθος Καστελόριζο Ρόδος Σύμη 14ημέρες - Ρόδος, Κάρπαθος & Σύμη ή Καστελλόριζο

[Andreas Kyriakou]

Ευχαριστώ πολύ!!
Παρακολουθήστε με αμά θέλετε συνεχόμενη ροή με εικόνες στο instagram @andrew_kyr

σε κάποια φάση ελπίζω να γράψω την ιστορία μου και στο forum!

 

[Andreas Kyriakou]

*οι τιμές είναι για 2 άτομα, με ποτό την κόκα κόλα!

Ημέρα 1 - Λίνδος

Αφού φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Ρόδου και νοικιάσαμε σούπερ εξπρές το αμάξι, οδηγήσαμε προς τη Λίνδο. Για καλή μας τύχη το κατάλυμά μας βρίσκοταν πίσω απ'τον Μαυρίκο, άρα υπήρχε πάρκινγκ. Κουρασμένοι η ώρα 9.30 το βράδυ, αφήσαμε τις βαλίτσες και αφού χαιρετίσαμε τους οικογενειακούς φίλους, πήγαμε στο Street Food Area για ωραίο τυλιχτό. Μετά από βόλτα στα στενά της Λίνδου, καταλήξαμε στο Courtyard για μπυρίτσα και εκεί προέκυψε το εξής ερώτημα - είναι η Ακρόπολη της Λίνδου πιο ερωτεύσιμη από την Ακρόπολη της Αθήνας;

Ημέρα 2 - Λίνδος μέχρι Πρασσονήσι

Ξυπνήσαμε πρωί, και είχαμε ήδη φθάσει στην Ακρόπολη στις 8.10πμ (είσοδος 10ευρώ αν δεν κάνω λάθος). Η διαδρομή προς τα ψηλά ήταν ευχάριστη (τουλάχιστον το πρωί), και ήταν ωραία πόσο αρμονικά ταίριαζε το μπλε με τις κολώνες. Ήδη κατά τις 9.10πμ κατεβαίναμε προς τα κάτω, και για καλή μας τύχη την ώρα αυτή είχαν ήδη φθάσει τα πουλμαν με τους τουριστίκες με τα καρτελάκια. Πήραμε τυρόπιτα και καφεδάκι από το Vanilla (στα 9 ευρώ) και μπήκαμε στο αμάξι.
Οδηγήσαμε μέχρι το Πρασσονήσι. Αφήσαμε το αμάξι με το φόβο μην μείνει το άμαξι με τις λάσπες, και περπατήσαμε μέχρι εκεί που μπορούσαμε, για να δούμε τα kitesurfing. Ωραία φάση - μην πάρετε καπέλο μαζί σας θα σας το πάρει ο αέρας.
Στην επιστροφή, πήγαμε στην παραλία του Άγιου Γεώργιου (την απομονωμένη ναι - αλλά πάει το αυτοκίνητο μέχρι το βάθος, είναι οκ σχετικά ο δρόμος). Πανέμορφο άγριο τοπίο, και συγκεκριμένα εκεί δε φυσούσε πολύ! Το νερό μέσα καταγάλανο.
Κάναμε τις βουτιές μας και επιστρέψαμε σιγά σιγά με κατεύθυνση τη Ταβέρνα Πλάτανος στο Λαχανιά (36ευρώ) διάφορους μεζέδες, και αφού φάγαμε καλά πήγαμε πίσω στη Παραλία της Λίνδου για να χαλαρώσουμε στις ξαπλώστρες.
Το βραδάκι κατεβήκαμε και αφού στη προσπάθειά μου να βγάλω φωτογραφία χαϊδεύοντας μια γάτα, αυτή με έγδαρε, πήγαμε και φάγαμε στου Μαυρίκου (60ευρώ με νερό) - εξαιρετικό σέρβις, αλλά εμείς δε φάγαμε ούτε αρκετή ποσότητα ούτε ήταν ωραία αυτά που φάγαμε. Δώσαμε μια γύρα στα διάφορα δρομάκια, και καταλήξαμε για ωραίο ζόμπι στου Yiannis Bar.

Ημέρα 3 - Λίνδος μέχρι Επτά Πηγές

Πρωινό ξύπνημα και πάλι, και μετά από 400 κάτι σκαλιά είχαμε ήδη φθάσει στη Παναγία τη Τσαμπικά η ώρα 9.00 με το τάμα αγκαλιά, για να το προστατέψουμε από τα αγριοκάτσικα που ήθελαν να το φαν! Για κακή μας έκπληξη η εκκλησία ήτανε κλειστή, αλλά προσκηνύσαμε και αφήσαμε το τάμα έξω στη μεγάλη εικόνα.
Αφού πήγαμε και στην κάτω εκκλησία της Τσαμπίκας, πήγαμε στις Επτά Πηγές και περάσαμε το τουνέλ, πήγαμε στον καταρράκτη και καθήσαμε στη ταβέρνα εκεί για φρέντονοτ (περισσότερο φρέντο σε σκόνη ήτανε).
Το βράδυ προτού πέσει ο ήλιος βολτάραμε στα στενά, και πήγαμε στο Courtyard για μηλίτη (4ευρώ) για sunset vibes. Μετά μας πήρανε οι οικογενειακοί μας φίλοι στο εστιατόριο TSAMBIKA στους Πεύκους το οποίο ήταν εξαιρετικό!

 

[thanos75]

Νότια Ρόδος και από εμένα
Πολυ ωραίες οι φωτος σου btw....Φέτος φίλε μου είχα και εγώ τη χαρά να κάνω ένα tour στη νότια Ρόδο και πραγματικά θεωρώ ότι το κομμάτι αυτό του νησιού έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον- δεν το είχα ξαναεπισκεφθει. Έτσι λοιπόν με jeep ξεκινήσαμε νωρίς σχετικά πρωί από την Ιξια που μέναμε και κάνοντας 1 πρώτη στάση για μια αναζωογονητική γρηγορη βουτιά στα Μαντωματα και με ενα φρεντο εσπρέσο στο χέρι, ανηφορισαμε για το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία ακριβώς από πάνω από την παραλία Αντονυ Κουιν θαυμάζοντας μια απίστευτη θέα στην ανατολική Μεσόγειο. Αφού αναψαμε ένα κεράκι, συνεχίσαμε νότια (παρακάμψαμε τη Λίνδο) θαυμαζοντας όλη την ανατολική ακτογραμμή του νησιού. Στο απώτερο νότιο κομμάτι του νησιού, κοντά στο Πλημμυρι, μπήκαμε με το jeep σε αγροτικούς δρόμους, είδαμε σιτοχώραφα κ χωράφια με λόπια (τοπικό όσπριο) και στο πουθενά μέσα στα χωράφια παλιά ιταλικα κτίρια (!!!), ώσπου αντικρυσαμε το Πρασονησι. Υπέροχο τοπίο πραγματικά και ιδιαίτερο. Είχαμε αποφασίσει να δούμε στη συνέχεια τη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού (Απολακκια- Μονολιθος). Έτσι και αφού το τοπίο άρχισε να γίνεται πιο πράσινο (και με πολλά χωράφια με καρπούζια και πεπόνια- ένας μαλιστα Απολακκιτης μας έδωσε πεπονάκι για το δρόμο από το χωράφι του, όταν σταματήσαμε για κατευθυντηριες οδηγίες), βρεθήκαμε στην πιο παρθένα παραλία που έχω δει ίσως σε όλη την Ελλάδα- την παραλια της Απολακκιας!!! Χιλιόμετρα αμμουδιας με αμμοθινες και σε αυτά τα σχεδον 5 χιλιομετρα αμμουδιας ζήτημα να είδα 10 με 15 το πολύ άτομα. Υπέροχα γαλαζοπρασινα νερά, πολύ κύμα, αλλά κ απίστευτη άγρια ομορφιά και μοναδικό ηλιοβασίλεμα για όποιον έρθει απόγευμα. Η παραλια είναι επίσης τόπος αναπαραγωγής της χελώνας caretta caretta. Να αναφέρω επίσης ότι έξω από την Απολακκια υπάρχει και μια πανεμορφη λίμνη με φράγμα (για την άρδευση της περιοχής), στην οποία κάποιος μπορεί να κάνει canoeing, αλλά και άλλες δραστηριότητες. Απαράμιλλης ομορφιάς περιοχή με μια δραστήρια ομαδα που συντονίζει τις δραστηριότητες.! Η συνέχεια του tour είχε κάστρο Μονόλιθου (τι συγκλονιστικη θέα και τι υπέροχη ενέργεια το σημειο- απίστευτο ομοίως ηλιοβασίλεμα) και από εκεί επιστροφή μέσω Εμπωνα όπου τσιμπήσαμε (ωραιο χωριό για φαγητό κ κρασάκι, αλλά μου θυμίζει ολίγον Χασια και Καλύβια Αττικής ). Όλες οι διαδρομές από το Μονολιθο και μετά μέσα στο δάσος. Πόσο πευκοδάσος (και πόσα πρόσωπα) έχει τελικά αυτό το νησί!
Η επομένη μέρα είχε Cambocciaro, Επτά Πηγές κ Λινδο. Θα επανέλθω και με φωτος...

 

[Andreas Kyriakou]

Πανέμορφες εικόνες μου θύμισες thanos75! Κάναμε κι εμείς τα "ορεινά" της Ρόδου - εντός των ημερών θα επανέλθω με περιγραφή και εικόνες!

 

[thanos75]

Επόμενη μέρα: cambocciaro, επτά πηγές, Λίνδος

Μια που ο φίλος Ανδρέας από την Κύπρο έκανε αναφορά στη Λίνδο, να συμπληρώσω και εγώ τις φετινές μου εντυπώσεις από την περιοχή, αν και η δική μου εμπειρία ήταν μονοήμερη. Να αναφέρω κατ'αρχάς ότι έχω ξαναεπισκεφθεί τη Λίνδο πριν αρκετά χρόνια (την περίοδο που έκανα τη στρατιωτική μου θητεί στο νησί). Δεν την είχε επισκεφθεί όμως ο φίλος μου ο Γιώργος με τον οποίο ταξιδευα (παρ'όλο που και αυτός είχε ξαναβρεθεί στη Ρόδο γενικά). 'Έτσι το τζιπάκι μας έβγαλε ασπροπρόσωπους για μια δεύτερη μέρα. Ξεκινήσαμε σχετικά αργά για τη Λίνδο, (γύρω στις 10.15) και με ολίγον προσωπικό άγχος να μη μας πιάσει ζέστη στην ακρόπολη. Ευτυχώς δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση και - παρά τον κακό χαμό στην είσοδο του χωριού- βρήκαμε και παρκάραμε (με ψιλοδυσκολία βέβαια) στο free parking. Εκ πρώτης όψεως τίποτα δεν φαινόταν να έχει αλλάξει στο όμορφο αυτό χωριό μετά από 19 χρόνια που είχα να βρεθώ εκεί. Ευτυχώς δεν είχε τελικά πολύ ζέστη και έτσι αναβήκαμε στην ακρόπολη όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε. Πράγματι Ανδρέα 10 ευρώ είναι η είσοδος στον αρχαιολογικό χώρο. Αν και στις 11.30 που ανεβαίναμε υπήρχαν ήδη κάποια groups, δεν είχε ιδιαίτερο συνωστισμό. Η απίστευτη αίσθηση και μυσταγωγία που σου δίνει αυτός ο βράχος προσωπικά τον έχω νοιώσει μόνο στο Σούνιο και στο ναό της Αφαίας στην Αίγινα. Ο ναός της Λινδίας Αθηνάς λουσμένος στο φως και το απέραντο γαλάζιο της ανατολικής Μεσογείου με το μάτι να μην εμποδίζει τίποτα. Ο ορισμός του απέραντου γαλάζιου (που ίσως παλιότερα δεν είχα εκτιμήσει τόσο). Η συνέχεια είχε βόλτα στα στενάκια του χωριού, όπου παρατήρησα ότι πάρα πολλά ωραία παλιά καπετανόσπιτα έχουν γίνει συμπαθέστατα cafe-bars Ανακαλύψαμε τυχαία ένα συμπαθέστατο το "captain's house bar", το οποίο είχε δάπεδο με χοχλάκια και το οποίο μάλιστα εκτός από cafe λειτουργούσε και ως άτυπο λαογραφικό μουσείο. Το συστήνω ανεπιφύλακτα για όποιον επισκεφθεί τη Λίνδο!!! (Δυστυχώς υπάρχουν πολλές "τουριστικές παγίδες" στο χωριό, επομένως νοιώθω την ανάγκη το πραγματικό καλό να το τονίσω). Πάιρνεις μια εξαιρετική ιδέα για το πως ήταν έναν λινδιακό αρχοντικό, ενώ και οι τιμές του είναι καλές και ο καφές και τα ροφήματά του πολύ προσεγμένα- και το παλικάρι που το είχε ευγενέστατο.
Μια γρήγορη βουτιά στη συνέχεια στα πανέμορφα νερά του Αγίου Παύλου (έστω κα με κόσμο η παραλία αυτή δεν χάνει τη μαγεία της), και βουρ στη δροσιά των βουνών, μετά από ένα γρήγορο ντους. Επόμενη στάση: cambocciaro. Η Ρόδος είναι ένας τόπος που στο διάβα του χρόνου έχει πολλές ιστορίες να "διηγηθεί"- κάποιες πολύ ωραίες, κάποιες κάπως πιο μελαγχολικές. Είναι απίστευτο το πώς κάποιοι ξένοι με τον τόπο άνθρωποι στο παρελθόν, αγάπησαν το νησί, και το πώς η συνέχεια κάποιων τόπων τελικά δεν ήταν η αντάξια. Τί θέλω να πω?
Το Cambocciaro (ελληνικά Αγία Ελεούσα) ήταν ένα δασικό χωριό που έκτισαν οι Ιταλοί στο νησί στη δεκαετία του 30 για την αξιοποίηση του δασικού- και όχι μόνο ίσως- πλούτου του νησιού. Έφεραν μάλιστα και Ιταλούς υλοτόμους από τις ιταλικές Άλπεις. Έτσι δημιουγήθηκε ένας πολύ όμορφος αρχιτεκτονικά οικισμός μέσα στο δάσος. Παράλληλα εκεί κοντα΄διάφοροι Ιταλοί πλούσιοι της εποχής έκτισαν τις βίλες τους . Μετά την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, το ελληνικό κράτος αποφάσισε το κεντρικό κτίριο του χωριού (η Αγορά) να την κάνει σανατώριο για φυματικούς. Δεν ήταν κατ' ανάγκη κακή κίνηση. Οι Ιταλοί είχαν φύγει, το χωριό είχε ερημώσει (Ροδίτες εξάλλου δεν έμεναν εκεί), το κλίμα υπέροχο, η φυματίωση θέριζε! Αυτό που είναι κακό, είναι πως σχεδόν 50 χρόνια αφ'ότου έκλεισε το σανατώριο, όλο αυτή η αρχιτεκτονική ομορφιά έχει αφεθεί και ρημάζει!!! Κρίμα. Να αναφέρω ότι στο χωριό υπάρχει και μια πανέμορφη υδατοδεξαμενή (λιμνούλα).
Ο δρόμος στη συνέχεια μας έφερε στην Αρχίπολη, όπου σταματήσαμε και αγοράσαμε υπέροχο μέλι, σε μια φάρμα της οποίας ο ιδιοκτήτης είχε ελαφάκια (αναμείνατε φώτος) και μετά επισκεφτήκαμε τις Επτά Πηγές. Άλλο ένα παράδειγμα του πόσο σοφά αξιοποίησαν οι Ιταλοί τον πλούτο του νησιού σε κάποιες περιπτώσεις. Εφτιαξαν ένα τούνελ και ένα μικρό φράγμα, για να συγκεντρώσουν τα νερά επτά πηγών και να αρδεύονται οι καλλιέργειες πιο κάτω στα Αφάντου και τον Αρχάγγελο. Απίστευτη δροσιά και ομορφιά το μέρος, κάτσαμε για καφέ, περπατήσαμε στο τούνελ και βγήκαμε στον καταρράκτη. Επισήμανση: Το περπάτημα στο τούνελ είναι ολίγον spooky εμπειρία. Περπατάς περίπου 300 μέτρα με τα παπούτσια στο χέρι μέσα στο σκοτάδι, γιατί το νερό εντός φτάνει σε κάποια σημεία πάνω από τον αστράγαλο. Συστήνονται καλά παπουτσάκια θαλάσσης για μεγαλύτερη ευκολία. Το σημαντικότερο όμως για μένα είναι κάποιος να οργανώνει κάπως τον περίπατο του κόσμου στο τούνελ. Σε κάποιες περιπτώσεις μπαίνουν μέσα πολλοί άνθρωποι ταυτόχρονα - κάτι που προσωπικά θεωρώ επικίνδυνο αν γίνει μια στραβή και πέσει κάποιος και συμπαρασύρει άλλους. Φυσικά και ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία, αλλά μου δημιούργησε και μια ανασφάλεια....
Σύντομα θα επισυνάψω και photos

Σημειωση: Το τζιπάκι έφαγε καλή σκόνη το συγκεκριμένο διήμερο!

 

[EviTan]

Περιμενουμε φωτογραφιες απο οσα όμορφα διηγεισαι (Βεβαια ηδη googlαρα το captains house bar, ωραιοτατο!!)

 

[Andreas Kyriakou]

Ημέρα 4 - Λίνδος, Ρόδος, Πηγές Καλλιθέας και Μπιτσόμπαρο

Πρωινό ξύπνημα και πρόγευμα στο Giorgos Food & Cocktail Bar (9ευρώ το άτομο με καφέ). Μιας και επιλέξαμε τελικά να "σπάσουμε" τη διαμονή μας σε πολλά καταλύματα, είχαμε ήδη αφήσει τις βαλίτσες μας στο Sperveri Boutique Hotel (καινούριο boutique ξενοδοχείο, με φρέσκο και διαφορετικό πρωινό, στη νέα πολή, και σχετικά κοντά από την παλιά πόλη με δική του reserve θέση πάρκιγκ!!! - εξαιρετικά σημαντικό! , αλλά μυρωδιά κλεισούρας στο δωμάτιο) στις 11πμ. Χώρις να χάσουμε άλλο χρόνο, φθάσαμε στις Πηγές Καλλιθέας πληρώνοντας 2 ή 3 ευρώ είσοδο για να θαυμάσουμε την όμορφη αρχιτεχτονική των Πηγών. Παρακολουθήσαμε το μικρό ντοκιμαντέρ, και αφού περιμέναμε κανά 30' για να "καθαρίσει" από κόσμο η μεγάλη ροτόντα, φύγαμε μιας και δεν μας πολύ άρεσε η βαβούρα που είχε στις ξαπλώστρες.
Δυο κολπίσκους παραπέρα, και φτάσαμε στο Oasis Beach Bar, νοικιάσαμε ξαπλώστρες (10ευρώ) και επιτέλους χαλάρωση. Το μπιτσόμπαρο αυτό έχω να πω ότι παίζει και γαμώ τη μουσική, την οποία μπορείς να ακούς με τις ώρες. Ένα μπαράκι τόσο όμορφα εναρμονισμένο με το τοπίο, αφού είναι μέσα στο βράχο και παρά δίπλα βρίσκεται ένα μικρό εξωκλήσι του Άη Νικόλα. Λίγα βήματα πιο πάνω είναι το Oasis Tavern, στην οποία καθίσαμε και φάγαμε το μεσημεριανό μας (38ευρώ), και μας κέρασαν καρπουζάκι (το εκτιμήσαμε!) με θέα τη θάλασσα. Επιστρέψαμε πίσω και απολαύσαμε τα απογευματινά house vibes, με φρέντο (3ευρώ) μέχρι τις 5.00μμ.
Σε αυτή την ημέρα το πλάνο είχε και παραλία Άντονι Κουίν, και γύρω στις 5.30μμ φτάσαμε εκεί - το τοπίο όντως μοναδικό, μου θύμισε Παξούς/Ιθάκη με το συνδυασμό της έντονης βλάστησης και του τιρκουάζ νερού. Δυστυχώς, όμως, ο κόσμος ήταν πάρα πολύς και αφού βρήκαμε μια γωνίτσα στο τέεερμα της παραλίας, βουτήξαμε και φύγαμε χωρίς να το απολαύσουμε ιδιαίτερα.
Ο ήλιος έπεφτε σιγά-σιγά, και γύρω στις 6.30μμ στο δρόμο της επιστροφής σταματήσαμε στο Πάρκο Ροδίνι - το πως γίνεται να υπάρχει τόση έντονη βλάστηση, όμορφα ρυάκια και πτηνά ενώ δίπλα είναι η πόλη δεν μπορώ να το διανοηθώ. Είναι πραγματικά μια όαση στη μέση της πόλης!
Μπάνιο και γρήγορα κάτω για βραδινή βόλτα - φάγαμε στου Χατζηκέλη (50ευρώ), με ωραίες γεύσεις, σε συγυρισμένο εστιατόριο μακριά απ'τη βαβούρα - δοκιμάστε τους χταποδοκεφτέδες!! Φεύγοντας στα δεξιά μας παρατηρήσαμε κοσμοσυρροή, και τελικά ήταν του Αγίου Παντελεήμονα, με μεγάλη πανηγύρι και όλα τα συναφή (γίνονται πανηγύρια εν καιρώ covid)
Και μετά πάμε προς τα πάνω και παρατηρώ τον κακό χαμό! Ο κόσμος ήταν πολύς, σε φάση που δεν αναπνέεις! Οι κράκτες εξίσου ενοχλητικοί, τα διάφορα φωτορυθμικά και οι ταμπέλες που τραβούν τα βλέμματα κάνουν το θέαμα ακόμη χειρότερο. Πάνω από 100 μαγαζιά με αναμνηστικά είδη, χωρίς κάποιο λόγο και ουσία. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί επέτρεψαν και έγινε το όμορφο αυτό ιστορικό κέντρο σαν χχχ; Γιατί δε κράτησαν μια ομοιομορφία; Όλα αυτά τα σκεφτόμουν καθώς μου φώναζαν να καθίσω να φάω "γκρικ μουζάκα"

 

[Andreas Kyriakou]

thanos75 πότε πήγατε; Σας πετύχαμε πουθενά;

 

[thanos75]

thanos75 πότε πήγατε; Σας πετύχαμε πουθενά;

20 με 24 Ιουλίου ήμασταν Ρόδο και μετά Χαλκη (άλλη απίστευτη ομορφιά το συγκεκριμένο νησάκι)!