Τουρκία 12 Dev Adam (Στην Άγκυρα, οδικώς, για Mundobasket)

[Eftichia]

τα πλυμενα.....και τα απλυτα ....μ΄ αρεσουν πολυ!!!!!!

 

[dmdoc]

τα πλυμενα.....και τα απλυτα ....μ΄ αρεσουν πολυ!!!!!!

Αααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Συνεννοημένες είστε;

 

[amsterdam]

Φωνή λαού,οργή θεού....

 

[dmdoc]

“Φίλος,έχω μια καλύτερη ιδέα.Αντί να τριγυρνοβολάμε σαν τις άδικες κατάρες,δεν πάμε για κανά ποτάκι;”έριξε την ιδέα ο ολλανδός.Μέσα,βγάλε πρόγραμμα…απάντησα ενθουσιασμένος.Ακολουθώντας το νέο πλάνο,γυρίσαμε στο δωμάτιο,χαζοκοιμηθήκαμε ανάμεσα σε μασάλια και tv,και ετοιμαστήκαμε για την έξοδό μας.Στη διάρκεια εμφανίστηκαν και τα πρώτα σημάδια…Amsterdam,δεν αισθάνομαι και πολύ καλά,πρέπει να έχω δέκατα και φοβάμαι ότι αρρωσταίνω.Είναι και μια μόνιμη αηδία που κουβαλάω στο στομάχι μου…μήπως να το αφήσουμε για άλλη μέρα;τον ρώτησα,γνωρίζοντας την απάντηση.”Δεν υπάρχει περίπτωση”,είπε ορθά κοφτά.Το ταξί μας άφησε κοντά στο εμπορικό κέντρο,που από το πρωί είχαμε σταμπάρει 2-3 μπαράκια.Μπήκαμε στο πρώτο που μας κέντρισε το ενδιαφέρον.Οι θηριώδεις πορτιέρηδες μας έριξαν ένα διερευνητικό βλέμμα,αλλά τίποτα πάνω μας δεν πρόδιδε ότι ήμασταν τουρίστες και περάσαμε by.Στο εσωτερικό είχαν δροσερές «κουρτίνες» νερού που μετρίαζαν την ζέστη και έκανε υποφερτή τη συνύπαρξη πολλών καλοντυμένων θαμώνων.Ήπιαμε τα ποτάκια μας,χαζέψαμε τον κόσμο,μιλήσαμε για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας και με περασμένη πλέον την ώρα,προτιμήσαμε να γυρίσουμε στο δωμάτιο από το να συνεχίσουμε σε κάποιο afterclub.
Το πρωινό ξύπνημα επεφύλασσε εκπλήξεις.Η πρώτη ήταν το τσάι που μας περίμενε ζεστό-ζεστό έξω από το μαγαζί του Σαλί.Μας καλημέρισαν με χαρά,μας κέρασαν σιροπιαστά και κάθισαν μαζί μας για μουχαμπέτια.Η δεύτερη έκπληξη ήρθε μετά το τσάι…mayday-mayday!!!!!!Με τρομερό πόνο στην κοιλιά άρχισε ένα μπαράζ γαστρεντερικών διαταραχών πρωτόγνωρο,που θα αγκιστρωνόταν πάνω μας για πολλές μέρες(ευτυχώς με σταδιακή ύφεση)…ακόμα και αφού είχαμε γυρίσει Ελλάδα.Για πολλές μέρες ανατρέχαμε στο τι μπορεί να μας είχε πειράξει,αλλά πόρισμα δεν βγάλαμε.Απτόητοι,πήραμε το καθιερωμένο ταξί,για το Μουσείο Πολιτισμών της Ανατολίας…

 

[dmdoc]

Το Anadolu Medeniyetleri Muzesi,είναι το πρώτο μουσείο που το 1997 ψηφίστηκε ως «Ευρωπαικό μουσείο της χρονιάς».Εδράζεται στους πρόποδες του κάστρου στα αναπαλαιωμένα κτίρια του Kursunlu Han και των αποθηκών της αγοράς του Μαχμούτ πασά.Η συλλογή είναι τεράστια με αναρίθμητα εκθέματα,ξεκινώντας από την εποχή των Χετταίων,και αναπαραστάσεις οικισμών που ανακαλύφθηκαν σε διάφορες περιοχές της χώρας.(περισσότερες πληροφορίες Museum of Anatolian Civilizations - Wikipedia, the free encyclopedia).Η περιήγηση στο μουσείο κράτησε αρκετά και μαζί με την κουβεντούλα με μια συνοδό τουριστικού γκρουπ,καθυστέρησε αρκετά την άφιξή μας στο γήπεδο.Ήταν ώρα για το πρώτο ματς της Εθνικής.
Συμμετοχή από φιλάθλους δεν υπήρχε ιδιαίτερη καθώς η Τουρκική ομάδα έπαιζε αργότερα το βράδυ.Έχοντας ήδη βρει την θύρα μας,κάναμε χάζι τον κόσμο καπνίζοντας και βλέποντας την ‘θριαμβευτική’ είσοδο των αγνών,πιστών και μπασκετόφιλων “πελαργών”.Μετά τον προβλεπόμενο έλεγχο,καθίσαμε στις θέσεις μας στο πάνω διάζωμα,μακριά ευτυχώς από τους συμπατριώτες μας.Το γήπεδο παρότι εγκαινιασμένο πρόσφατα,μάλλον δεν είχε προλάβει να ολοκληρωθεί,καθώς το δάπεδο ήταν γεμάτο σκόνη και όλα μας τα υπάρχοντα γίναν κάτασπρα.Το ματσάκι κύλησε ομαλά,με νίκη της εθνικής,λίγο αγωνιώδη,καθώς ήταν έκδηλο ένα κα΄ποιο άγχος και μια κακή ψυχολογία.Φώτσης και Σόφο στις κερκίδες σκυθρωποί,να μην χαίρονται καν το γεγονός ότι ήταν παρόντες σε μια τέτοια διοργάνωση,ενώ στον ελληνικό πάγκο όλοι έδειχναν νωθροί…ιδίως ο μαέστρος.
Το highlight πάντως δεν συνέβει στο παρκέ αλλά στην κερκίδα,με την όμορφη εθελόντρια να κάνει παρατήρηση για την χρήση της ψηφιακής μου βιντεοκάμερας.Αυτή ήταν και η αρχή ενός μπαράζ διενέξεων με τους υπεύθυνους ασφαλείας για το εν λόγω ψηφιακό μου μέσο.Την ημέρα εκείνη ο supervisor της θύρας μας,με βλοσυρό ύφος επέμενε στη μη βιντεοσκόπηση του αγώνα,αλλά ο Amsterdam,επεδείκνυε συνεχώς το εισιτήριο που δεν περιελάμβανε κάτι τέτοιο στους όρους.Μέχρι να βγάλουν άκρη με μεταφραστές,όρους και δικαιώματα χρήσης,και νομιμότητες,το ματσάκι τελείωσε και το μόνο που μας έμεινε ήταν το χαμόγελο και η γλυκύτητα της Behiye,που όπως σημαίνει και το όνομά της ήταν πανέμορφη.
Το εισιτήριο ήταν ημερήσιο,οπότε και απολαύσαμε και τους άλλους 2 αγώνες της ημέρας,με παρέα την Behiye,που απολάμβανε την συναναστροφή με τους 2 Έλληνες.Με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής,κάναμε την επίσκεψη στο γειτονικό Genclik Parki,όπου και κατευθύνονταν οι περισσότεροι φίλαθλοι.Και δικαιολογημένα,αφού το πάρκο περιλαμβάνει κήπους,καφέ,amusement park με ποικίλες δραστηριότητες,τζαμί,λίμνη με δυνατότητα ενοικίασης βαρκούλας,υπαίθριο παζάρι,εστιατόρια κ.α.Είναι το παλαιότερο πάρκο στην πόλη(1943),και δημιουργήθηκε στη θέση ενός βάλτου στα πλαίσια του προγράμματος ανάπτυξης της νέας πόλης.Μετά τον ευχάριστο και δροσερό μας περίπατο,κατευθυνθήκαμε προς το Haci Bayram Veli Cami,που το "χρωστούσαμε" από την προηγούμενη.Είμασταν όμως άτυχοι,καθώς μας πρόλαβε το Ραμαζάνι και η είσοδος ήταν αδύνατη.Μας εντυπωσίασε η σκηνή που είχε στηθεί και σέρβιρε "νηστίσιμο" συσσίτιο στους πιστούς.Η συμμετοχή ήταν μεγάλη και περίμεναν όλοι υπομονετικά την σειρά τους ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης.
Κατάκοποι από την μακρά ημέρα μας κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας.Τα τσαγάκια ετοιμάστηκαν στο πι και φι και οι νέοι μας φίλοι περίμεναν να ακούσουν εντυπώσεις από τους αγώνες και την περιήγησή μας στην πόλη.Απροσδόκητα,είχαμε και νέες αφίξεις…ήταν οι φίλαθλοι της Ακτής Ελεφαντοστού,καμιά 15αριά άτομα που έτυχε να έχουν επιλέξει το ίδιο ξενοδοχείο με εμάς.Τα tatli του Mahmutoglou,ήταν μια καλή ευκαιρία να τους προσεγγίσουμε,όπερ και εγένετο,καθώς ήταν φιλικότατοι και ευγενέστατοι.Ο Gift(άραγε πόσο περίεργο όνομα)ήταν ο πιο φιλικός,μάλλον γιατί μιλούσε τα καλύτερα αγγλικά.Μάθαμε για την ζωή του στην Κων/πολη,την όμορφη χώρα του καθώς και για τις “περιπέτειες” των άλλων μελών της παρέας,που δυστυχώς τα γαλλικά τους μείωναν την δυνατότητα επαφής.
Για μία ακόμη φορά,τα τσάγια γίναν 4-5,οι Τούρκοι φίλοι μας έδειχναν ενθουσιασμένοι με αυτό το πολυπολιτισμικό συνάθροισμα,και μας καληνυχτούσαν ευγενικά παρόλο που τους κρατούσαμε ξύπνιους μέχρι αργά.

 

[amsterdam]

Παρεμβάσεις του συνοδοιπόρου:

Λεξικό χρειάζεται για να σε καταλάβουμε,μασάλια,μουχαμπέτια..

Θηριώδεις πορτιέρηδες,πέντε τον αριθμό για ένα μαγαζί 100 τ.μ.!!!!,και εννοείται by θα περνούσαμε..τόσα χρόνια τι κάναμε..Ήσουν και φιγουρίνι,όχι σαν τους γηγενείς..!!

Στο κλαμπάκι όλοι πληρώνανε με πιστωτική κάρτα..

Αχ,Behiye...

 

[dmdoc]

Το επόμενο πρωί,ξυπνήσαμε έχοντας μια καλύτερη αίσθηση στα στομάχια μας(πόσο,μα πόσο γελασμένοι ήμασταν),και κατεβήκαμε με καλύτερη διάθεση για το καθιερωμένο τσάι που μας περίμενε ζεστό-ζεστό.Στο ρεζερβέ τραπεζάκι μας,είχε προστεθεί και ένα νέο μέλος,ο Gift.Θα ήταν κουραστικό να ξαναπώ ότι τα 10 λεπτά πρωινό,κατέληξαν για άλλη μια φορά,να διαρκέσουν πάνω από 1-2 ώρες.Αλλά η παρέα ήταν τόσο ευχάριστη,η ανταλλαγή πληροφοριών τόσο επικοδομητική που δεν συγκρινόταν με οποιοδήποτε αξιοθέατο.Εξάλλου αυτή θα ήταν και η τελευταία μας ημέρα στην πόλη,οπότε και αποφασίσαμε να κινηθούμε με πολύ χαλαρούς ρυθμούς.Δεν υπολογίζαμε όμως,και ΤΟΣΟ χαλαρούς,γιατί με το checkout,το κυνήγι τον Ιβοριανών για μια βουζέλα,τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες,την ανταλλαγή mail,διευθύνσεων κλπ,φτάσαμε το μεσημέρι.Ξανασυναντηθήκαμε με το αμαξάκι μου μετά από ληθαργικές ημέρες ξεκούρασης στο υπόγειο γκαράζ.Το προγραμματάκι έλεγε mall για χάζεμα και φαγητό,γήπεδο,και καπάκι σερί ταξίδι επιστροφής.Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο…και θα το αποδεικνύαμε.Μοναδικό απρόσμενο εμπόδιο,η ομιλία του Ερντογάν στην πόλη για το επικείμενο δημοψήφισμα περί των μεταρρυθμίσεων.
Το Ankamall,είναι εύκολα προσβάσιμο ακόμα και για αδαείς τουρίστες,και είναι πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΟ.Είναι το 2ο μεγαλύτερο στη χώρα,και αυτό ήταν το κριτήριο επιλογής του συγκεκριμένου.Εξωτερικά μοιάζει με 5-6 οικοδομικά μπλοκ πολυκατοικιών,αλλά μπαίνοντας μέσα έχεις να αντιμετωπίσεις μια ολόκληρη πόλη καταστημάτων,εστιατορίων,κινηματογράφων διαρυθμισμένων σε απόλυτη τάξη σε κάθε δαιδαλώδη όροφο.Οι εκπλήξεις στο όλο tour ήταν 2.Η πρώτη αφορούσε τον τρόπο πληρωμής ενός θαμώνα σε αλυσίδα φαστ φουντ.Παρεπιπτόντως πρέπει να ήταν ελάχιστοι αυτοί οι οποίοι πλήρωναν μετρητοίς,καθώς κάθε κατάστημα διέθετε ΑΠΕΙΡΟ αριθμό μηχανημάτων για πιστωτικές.Ο τύπος όμως έκανε την υπέρβαση και την ώρα της πληρωμής προέτεινε το κινητό του τηλέφωνο.Η Υπάλληλος ψυχραιμότατη(σε αντίθεση με τα βλαχάκια που είχαμε γουρλώσει τα μάτια)δέχτηκε την πληρωμή μέσω ενός “πιστολιού” barcode.Καλά είμαστε πολύ πίσω,είπα στον Amsterdam που έδειχνε να μην είχε συνειδητοποιήσει τι συνέβει.Η δεύτερη έκπληξη ήταν η Behiye,που μέσα σε όλο αυτό το χαμό,μας αναγνώρισε και έτρεξε προς το μέρος μας.Ήταν καταπληκτική….
Βγαίνοντας από το mall,βάλαμε με τον κολλητό ένα στοίχημα…πόσο εύκολα μπορούμε να χαθούμε με το αυτοκίνητο σε μια ξένη πόλη.Η μέρα ήταν ιδανική γιατί δεν υπήρχε μεγάλη κίνηση και αυτό θα διευκόλυνε τον σκοπό μας.Ξεκινήσαμε λοιπόν,και όπου βλέπαμε πινακίδα που σηματοδοτούσε κατεύθυνση που γνωρίζαμε,κινούμασταν αντίθετα.Το αποτέλεσμα ήταν,μετά από 1,5 ώρα περιπλάνησης να μην καταφέρουμε να χαθούμε.Η σήμανση είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ,σε βοηθάει πάρα πολύ,σε όποιο σημείο της πόλης και να είσαι.Οι δρόμοι μεγάλοι,ευρείς,ανισόπεδοι κόμβοι παντού,κάνουν την οδήγηση(χωρίς τους Τούρκους)πραγματική απόλαυση.Στον χρόνο που είχαμε είδαμε και άλλες συνοικίες της πόλεις και κάναμε και μια επανάληψη στα αξιοθέατά της.
Ήταν όμως ώρα για ματσάκι...

 

[dmdoc]

Ευτυχώς προνοήσαμε να πάμε νωρίς στο πάρκινγκ του γηπέδου,γιατί το τελευταίο ματς της ημέρας ήταν το Τουρκία-Ρωσία,και αναμενόταν χαμός.Τα προβλήματα με την βιντεοκάμερά μου αυτή την φορά ξεκίνησαν από τον έλεγχο εισιτηρίων για την είσοδο στο γήπεδο.Οι security,επέμεναν ότι δεν επιτρέπεται η χρήση της,ο amsterdam άρχισε να εξοργίζεται,επανέλαβε τις τυπωμένες οδηγίες της FIBA στο πίσω μέρος του εισιτηρίου και με τα πολλά περάσαμε.Οι θέσεις μας αυτή τη φορά ήταν διαφορετικές,αλλά ευτυχώς,και πάλι μακριά από τους συμπατριώτες μας.Οι Ιβοριανοί εμφανίστηκαν και αυτοί,και κατάφεραν-παρότι λίγοι-να δημιουργήσουν μια εκκωφαντική φασαρία,να προσδώσουν χρώμα και γραφικότητα με τους χορούς τους.Στο ημίχρονο βγήκαμε για τσιγάρο,και είδαμε το πούλμαν της Εθνικής να καταφτάνει.Κατεβήκαμε ενθουσιασμένοι για να μιλήσουμε με τους παίκτες,αλλά ήρθαμε αντιμέτωποι με την "παγωμένη" τους ψυχολογία.Σκυθρωποί,αμίλητοι,κινήθηκαν γρήγορα στα αποδυτήρια,και το μόνο που αποκομίσαμε ήταν η φωτό-υπόσχεση με τον big-Σόφο.Ο άνθρωπος δεν υπάρχει...είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ.Και εγώ και ο amsterdam,είμαστε άνω του μέσου όρου,αλλά δίπλα σε αυτό το θηρίο,φαινόμασταν σαν τα αδερφάκια του από την Μπιάφρα!!!!.Το τετ α τετ κράτησε πολύ λίγο,καθώς και αυτός έφυγε βιαστικά...είπαμε το κλίμα στην Εθνική ήταν βαρύ,και η ψυχολογία κακή.Φαινόταν εύκολα στα πρόσωπα των παικτών και αποδείχθηκε και αργότερα με την πορεία της ομάδας.
Δυστυχώς οι Ιβοριανοί,έχασαν για μια ακόμα φορά,και ξεκινούσε πλέον ο αγώνας μας με το Πουέρτο Ρίκο.Αγχωτικό για μια ακόμη φορά το ματς,και εμείς να προσπαθούμε με φωνές και συνθήματα να ενισχύσουμε τους παίκτες μας.Αυτό φαίνεται ότι ενόχλησε έναν Τούρκο φίλαθλο που καθόταν 5-6 rows χαμηλότερα,και συνέχεια γυρνούσε και έριχνε επικριτικά και υποτιμητικά βλέμματα.Εγώ φώναζα πιο δυνατά κάθε φορά που γυρνούσε,αλλά ο amsterdam άρχισε να βλέπει ξανά φαντάσματα..."Ρε συ,χαλάρωσε λίγο,ο τύπος ενοχλείται"μου επεσήμανε το αυτονόητο.Ε,και;τι με νοιάζει!Την ομάδα μου υποστηρίζω,δεν κάνω κάτι κακό.Δεν παίζουμε με τους Τούρκους για να διαμαρτύρεται.Θα φωνάζω όσο θέλω...του απάντησα εκνευρισμένος πλέον.Ήμουνα σίγουρος,ότι ο κολλητός είχε αρχίσει να ξαναοραματίζεται φασαρίες,φυλακές,απαγόρευση εξόδου από την χώρα,την παράνομη διέλευση των διοδίων,απολύσεις,και κούρνιασε στην θέση του φοβισμένος.Βλέποντας τις αντιδράσεις του,φώναζα ακόμα δυνατότερα για να αναπληρώσω και αυτόν...και τότε έγινε το απίστευτο!!!!!!!!!!!
Ο τύπος,κάλεσε την υπεύθυνο της θύρας,της μίλησε δείχνοντάς μας,αυτή κατόπιν ήρθε σε εμάς,και μας πρότεινε να αλλάξουμε θέσεις,να ενταχθούμε στους "πελαργούς" για να είμαστε με τους συμπατριώτες μας.Τότε ήταν που ο amsterdam ξεσπάθωσε..."Thank for your offer,but we prefer our seats.We don't want to move".Η υπεύθυνη,δέχτηκε αδιαμαρτύρητα την άρνησή μας,επέστρεψε στον Τούρκο για εξηγήσεις,αυτός έδειχνε πλέον φανερά θυμωμένος δείχνοντας προς το μέρος μας απροκάλυπτα,αλλά αναγκάστηκε να δεχτεί τα δεδομένα.Το συμβάν οδήγησε τον κολλητό να εκδηλώσει πλέον τους φόβους του..."Παλιό-μπιπ,είσαι πολύ μπιπ,και μπιπ,μπιπ,μπιπ στις φυλακές!!!Τα μπιπ-διόδια,θα μας μπιπ,και ύστερα μπιπ,φυλακές,όπου και θα μπιπ,και αν ποτέ μπιπ,μπιπ,μπιπ στην Ελλάδα, θα μας μπιπ,μπιπ και εγώ εσένα μπιπ,μπιπ,μπιπ".Μην αγχώνεσαι ρε φίλος,ορίστε κοίτα παραδίπλα.Βλέπεις αυτούς τους 3 κουστουμαρισμένους;ήρθαν μετά τις διαμαρτυρίες.Πρέπει να τους έστειλε η υπεύθυνη,γιατί κοιτάνε συνέχεια προς το μέρος μας αδιαφορώντας για τον αγώνα.Δεν πρόκειται να ανοίξει μύτη,χαλάρωσε...του είπα.Το βλέμμα έκπληξης του amsterdam ήταν όλα τα λεφτά.Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε όσα συνέβαιναν εκείνες τις στιγμές.Και αποφασίσαμε να το διασκεδάσουμε.Λοιπόν,τώρα που "συνοδευόμαστε",άκου τι θα κάνουμε...του πρότεινα πονηρά.Στο ημίχρονο,θα σηκωθούμε και οι 2 και θα κινηθούμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις για να τους μπερδέψουμε.Σύμφωνοι;...συνέχισα ενθουσιασμένος."Μα καλά τι μπιπ μου λες τώρα;;;;;;;;Ήρθαν οι μπιπ με τα κουστούμια και μπιπ,μπιπ και εσύ μπιπ παιχνίδια;Μπιπ,μπιπ,μπιπ φυλακές;;;;Βαρέθηκα τις μπιπ,μπιπ και αν μπιπ,μπιπ μόνος σου"είπε φανερά πλέον ενοχλημένος.Μου έκοψε την φόρα,και αποφασίσαμε να λήξει εκεί το επεισόδιο για να μην έχουμε ντράβαλα,λίγες ώρες πριν την επιστροφή Ελλάδα.Έλα όμως που δεν θα ήταν τα μόνα....

 

[zmaria]

Παλιό-μπιπ,είσαι πολύ μπιπ,και μπιπ,μπιπ,μπιπ στις φυλακές!!!Τα μπιπ-διόδια,θα μας μπιπ,και ύστερα μπιπ,φυλακές,όπου και θα μπιπ,και αν ποτέ μπιπ,μπιπ,μπιπ στην Ελλάδα, θα μας μπιπ,μπιπ και εγώ εσένα μπιπ,μπιπ,μπιπ".Μην αγχώνεσαι ρε φίλος,ορίστε κοίτα παραδίπλα.Βλέπεις αυτούς τους 3 κουστουμαρισμένους;ήρθαν μετά τις διαμαρτυρίες.

Στο ημίχρονο,θα σηκωθούμε και οι 2 και θα κινηθούμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις για να τους μπερδέψουμε.Σύμφωνοι;...συνέχισα ενθουσιασμένος."Μα καλά τι μπιπ μου λες τώρα;;;;;;;;Ήρθαν οι μπιπ με τα κουστούμια και μπιπ,μπιπ και εσύ μπιπ παιχνίδια;Μπιπ,μπιπ,μπιπ φυλακές;;;;Βαρέθηκα τις μπιπ,μπιπ και αν μπιπ,μπιπ μόνος σου"είπε φανερά πλέον ενοχλημένος.Μου έκοψε την φόρα,και αποφασίσαμε να λήξει εκεί το επεισόδιο για να μην έχουμε ντράβαλα,λίγες ώρες πριν την επιστροφή Ελλάδα.Έλα όμως που δεν θα ήταν τα μόνα....

πωπωπωπω μπιπ!! Κι άλλα ντράβαλα μετά!!

 

[dmdoc]

πωπωπωπω μπιπ!! Κι άλλα ντράβαλα μετά!!

Περιμένω να σχολιάσει ο amsterdam...
Άσε maria,εκείνη η ημέρα έδειχνε να μην έχει τελειωμό με όσα συνέβησαν...

 

[zmaria]

Περιμένω να σχολιάσει ο amsterdam...
Άσε maria,εκείνη η ημέρα έδειχνε να μην έχει τελειωμό με όσα συνέβησαν...

Κι εγώ περιμένω τον Amsterdam να σχολιάσει

Δεν πειράζει αυτά είναι που μένουν

 

[pattyyy]

Moυ αρέσουν αυτά τα σκηνικά! Αναμένω τη συνέχεια της περιπέτειάς σας!