Ulysses
Member
- Μηνύματα
- 114
- Likes
- 174
- Επόμενο Ταξίδι
- Ζυρίχη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Μεξικό
Γράφω αυτή την ιστορία επειδή γνωρίζω αρκετούς που θέλοντας να εκμεταλλευτούν προσφορές σκέφτονται ταξίδια στη Ρώμη αυθημερόν ή διήμερα και ανησυχούν μήπως δεν προλάβουν να κάνουν τίποτα.
Για την επιστροφή από Ισπανία με την Alitalia μέσω Ρώμης, αποφάσισα να κλείσω εισιτήρια με 12ωρη στάση, αν και την είχα επισκεφθεί στο παρελθόν, η παρέα μου όμως όχι, και για να γλυκάνει λίγο το πικρό ταξίδι της επιστροφής.
Φτάνουμε λοιπόν στο αεροδρόμιο της Ρώμης, ελεύθεροι απο αποσκευές, ελπίζοντας να βρουν το δρόμο της επιστροφής για Θεσσαλονίκη σε 12 περίπου ώρες, μαζί με μας (με τη συγκεκριμένη εταιρία έχω πάντα μια ανησυχία, ειδικά για ενδιάμεσους σταθμούς, και τωρα ένας λόγος παραπάνω λόγω πολλών ωρών.
Η ώρα είναι 8 το πρωί και η πτήση μας αναχωρεί στις 9.30 το βραδυ. Ήδη ακούω γκρίνιες ότι άδικα θα κουραστούμε και δεν άξιζε και δεν θα προλάβουμε να δούμε τίποτα. Βάζω στόχο να μην επαληθευθεί. Δεν είχα στόχο να δούμε τα πάντα ενώ ήθελα να είναι μια μέρα χαλαρή όσο γίνεται χωρίς να τρέχουμε αποκλειστικά από το ένα μέρος στο άλλο.
Πέρνουμε λοιπόν το τρένο από το αεροδρόμιο για το σταθμό Termini. Διαδρομή μισής ώρας, κόστος 14 Ευρώ. Φτάνοντας εκεί, βγάζουμε ένα ημερίσιο εισιτήριο για το μετρό, 6 ευρώ, το οποίο δεν είναι και τόσο απαραίτητο καθώς στο κέντρο κυκλοφορείς περπατώντας, και κατευθυνόμαστε με το μετρό κατευθείαν προς το Κολοσσαίο.
Ευτυχώς είναι νωρίς και δεν έχει σχηματιστεί η γνωστή ουρά.
Αφού περιπλανηθούμε για λίγο μέσα στο Κολοσσαίο, βγαίνουμε και προχωράμε κατά μήκος της αρχαίας αγοράς.
Ο κόσμος υπερβολικά πολύς, μας κάνει να πιστεύουμε ότι τελικά ο προηγούμενος προορισμός μας δεν είχε καθόλου τουρίστες, κάτι που φυσικά δεν ισχύει, αλλά μπροστά στη Ρώμη φαινόταν μια πόλη σχετικά άδεια!
Φτάνουμε στην Piazza Venezia, ανεβαίνουμε τις σκάλες του Altare della Patria, κάνουμε κύκλους θαυμάζοντας τη θέα.
Επειδή όμως ή ώρα κοντεύει 12 και κουραστήκαμε και λίγο, είμαστε και σχεδόν άυπνοι, πηγαίνουμε προς την Piazza Navona όπου καθόμαστε για έναν ιταλικό καπoυτσίνο και (γαλλικά; ) κρουασάν, χαζεύοντας τον -πολυ- κόσμο που περνάει, τους πίνακες, τις παντομίμες...
Φεύγοντας δεν παραλείπουμε μια σύντομη επίσκεψη στην εκκλησία της πλατείας, Nostra Signora del Sacro Cuore, ενώ ρίχνουμε και μια ματιά στα όμορφα μαγαζάκια που υπάρχουν στα γύρω στενά μέχρι να βγούμε στη Via del Corso και να συνεχίσουμε φυσικά για Fontana di Trevi.
Ο κόσμος πολύς, η φασαρία μεγάλη. Δώσαμε αγώνα αλλά καταφέραμε και πλησιάσαμε ώστε να βγούμε φωτογραφίες!
Ο επόμενος σταθμός ήταν η Piazza di Spagna
όπου και καθήσαμε και φάγαμε μια υπέροχη πίτσα με θέα την Colonna dell'Immacolata.
Η ώρα ήταν πια 5 και κατηφορήσαμε τη γνωστή Via dei Condotti,
λεφτά για ψώνια δεν είχαμε έτσι κι αλλιώς, τα φάγαμε στην Ισπανία, και κατευθυνθήκαμε προς την Piazza del Popolo από όπου θα παίρναμε το μετρό να κατευθυνθούμε προς την άλλη μεριά του ποταμού. Η απόσταση κοντινή, αλλά φτάνει τόσο περπάτημα! Εξάλλου μόλις είχε αρχίσει να βρέχει και είχαμε μόνο δυο ώρες και κάτι στη διάθεσή μας μέχρι να πάρουμε το τρένο για το αεροδρόμιο.
Επόμενος και τελευταίος σταθμός το Βατικανό.
Η επίσκεψη στο Βατικανό περιελάμβανε δυστυχώς λόγω έλλειψης χρόνου, μόνο μια περιήγηση στην πλατεία αλλά και μέσα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Για το τέλος μια μικρή περιπλάνηση στις όχθες του Τίβερη με μελαγχολικό πλέον καιρό και διάθεση
και μετρό, τρένο για το αεροδρόμιο και πτήση της επιστροφής. Ευτυχώς η Alitalia δεν ανταποκρίθηκε στη φήμη της και επέστρεψαν και οι βαλίτσες.
Για την επιστροφή από Ισπανία με την Alitalia μέσω Ρώμης, αποφάσισα να κλείσω εισιτήρια με 12ωρη στάση, αν και την είχα επισκεφθεί στο παρελθόν, η παρέα μου όμως όχι, και για να γλυκάνει λίγο το πικρό ταξίδι της επιστροφής.
Φτάνουμε λοιπόν στο αεροδρόμιο της Ρώμης, ελεύθεροι απο αποσκευές, ελπίζοντας να βρουν το δρόμο της επιστροφής για Θεσσαλονίκη σε 12 περίπου ώρες, μαζί με μας (με τη συγκεκριμένη εταιρία έχω πάντα μια ανησυχία, ειδικά για ενδιάμεσους σταθμούς, και τωρα ένας λόγος παραπάνω λόγω πολλών ωρών.
Η ώρα είναι 8 το πρωί και η πτήση μας αναχωρεί στις 9.30 το βραδυ. Ήδη ακούω γκρίνιες ότι άδικα θα κουραστούμε και δεν άξιζε και δεν θα προλάβουμε να δούμε τίποτα. Βάζω στόχο να μην επαληθευθεί. Δεν είχα στόχο να δούμε τα πάντα ενώ ήθελα να είναι μια μέρα χαλαρή όσο γίνεται χωρίς να τρέχουμε αποκλειστικά από το ένα μέρος στο άλλο.
Πέρνουμε λοιπόν το τρένο από το αεροδρόμιο για το σταθμό Termini. Διαδρομή μισής ώρας, κόστος 14 Ευρώ. Φτάνοντας εκεί, βγάζουμε ένα ημερίσιο εισιτήριο για το μετρό, 6 ευρώ, το οποίο δεν είναι και τόσο απαραίτητο καθώς στο κέντρο κυκλοφορείς περπατώντας, και κατευθυνόμαστε με το μετρό κατευθείαν προς το Κολοσσαίο.
Ευτυχώς είναι νωρίς και δεν έχει σχηματιστεί η γνωστή ουρά.
Αφού περιπλανηθούμε για λίγο μέσα στο Κολοσσαίο, βγαίνουμε και προχωράμε κατά μήκος της αρχαίας αγοράς.
Ο κόσμος υπερβολικά πολύς, μας κάνει να πιστεύουμε ότι τελικά ο προηγούμενος προορισμός μας δεν είχε καθόλου τουρίστες, κάτι που φυσικά δεν ισχύει, αλλά μπροστά στη Ρώμη φαινόταν μια πόλη σχετικά άδεια!
Φτάνουμε στην Piazza Venezia, ανεβαίνουμε τις σκάλες του Altare della Patria, κάνουμε κύκλους θαυμάζοντας τη θέα.
Επειδή όμως ή ώρα κοντεύει 12 και κουραστήκαμε και λίγο, είμαστε και σχεδόν άυπνοι, πηγαίνουμε προς την Piazza Navona όπου καθόμαστε για έναν ιταλικό καπoυτσίνο και (γαλλικά; ) κρουασάν, χαζεύοντας τον -πολυ- κόσμο που περνάει, τους πίνακες, τις παντομίμες...
Φεύγοντας δεν παραλείπουμε μια σύντομη επίσκεψη στην εκκλησία της πλατείας, Nostra Signora del Sacro Cuore, ενώ ρίχνουμε και μια ματιά στα όμορφα μαγαζάκια που υπάρχουν στα γύρω στενά μέχρι να βγούμε στη Via del Corso και να συνεχίσουμε φυσικά για Fontana di Trevi.
Ο κόσμος πολύς, η φασαρία μεγάλη. Δώσαμε αγώνα αλλά καταφέραμε και πλησιάσαμε ώστε να βγούμε φωτογραφίες! Ο επόμενος σταθμός ήταν η Piazza di Spagna
όπου και καθήσαμε και φάγαμε μια υπέροχη πίτσα με θέα την Colonna dell'Immacolata.
Η ώρα ήταν πια 5 και κατηφορήσαμε τη γνωστή Via dei Condotti,
λεφτά για ψώνια δεν είχαμε έτσι κι αλλιώς, τα φάγαμε στην Ισπανία, και κατευθυνθήκαμε προς την Piazza del Popolo από όπου θα παίρναμε το μετρό να κατευθυνθούμε προς την άλλη μεριά του ποταμού. Η απόσταση κοντινή, αλλά φτάνει τόσο περπάτημα! Εξάλλου μόλις είχε αρχίσει να βρέχει και είχαμε μόνο δυο ώρες και κάτι στη διάθεσή μας μέχρι να πάρουμε το τρένο για το αεροδρόμιο.
Επόμενος και τελευταίος σταθμός το Βατικανό.
Η επίσκεψη στο Βατικανό περιελάμβανε δυστυχώς λόγω έλλειψης χρόνου, μόνο μια περιήγηση στην πλατεία αλλά και μέσα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Για το τέλος μια μικρή περιπλάνηση στις όχθες του Τίβερη με μελαγχολικό πλέον καιρό και διάθεση
και μετρό, τρένο για το αεροδρόμιο και πτήση της επιστροφής. Ευτυχώς η Alitalia δεν ανταποκρίθηκε στη φήμη της και επέστρεψαν και οι βαλίτσες.
