-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
100 Χρόνια ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
- Thread starter chrisbd
- Ημερομηνία δημιουργίας
tripakias
Member
- Μηνύματα
- 8.178
- Likes
- 12.786
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Εκεί
Ποιος απ' ολους εισαι; Δεν ειναι αρκετα ευδιακριτες...
Μπορεί να άργησα αλλά τις βρήκα
panpan
Member
- Μηνύματα
- 7.110
- Likes
- 28.900
O τρίτος στο βάθος με το μουστάκι.
traveladdict
Member
- Μηνύματα
- 1.380
- Likes
- 1.345
- Επόμενο Ταξίδι
- Λος Άντζελες
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΣριΛάνκα,Βενεζουέλα ξανά!
100 χρόνια μετά:
Η Θεσσαλονίκη ανοίγεται στο μέλλον
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/11/2013_526667
Η Θεσσαλονίκη ανοίγεται στο μέλλον
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/11/2013_526667
chrisbd
Member
- Μηνύματα
- 2.897
- Likes
- 18.663
Μπεχτσινάρ
Το Μπεχτσινάρ (Μπες Τσιναρ bescinar=πέντε πλατάνια) βρισκόταν στη σημερινή περιοχή Σφαγεία και ήταν ο φυσικός δασικός πνεύμονας της δυτικής Θεσσαλονίκης.Παραλιακή περιοχή με αιωνόβια πλατάνια, πηγή και πανδοχείο ήταν ο χώρος που προτιμούσαν οι μπέηδες για να απολαύσουν τον καφέ τους αγναντεύοντας τη θάλασσα.
Το πάρκο δημιουργήθηκε στα 1836 από τον Βαλή Σαμπρί Πασά.
Στην είσοδό του έφτανε το τραμ της γραμμής Ντεπό-Μπες Τσινάρ.
Υψηλοί καλεσμένοι από όλη την Ευρώπη έφταναν εκεί φιλοξενούμενοι από τις αρχές του τόπου.
Εκεί καλούσε η Φεντερασιόν τους εργάτες στις αρχές του αιώνα για να εορτάσουν την Πρωτομαγιά.
Αμέτρητος κόσμος ερχόταν για μπάνιο στην όμορφη ακρογιαλιά. Στη μια άκρη ήταν οι καμπίνες των ανδρών και στην άλλη άκρη των γυναικών.Ανάμεσά τους πηγαινοερχόταν ένας ναύτης με βάρκα για τη διαφύλαξη της ηθικής. ΄Ετσι όποιος ζωηρούλης τολμούσε να μπει στα γυναικεία χωρικά ύδατα και να κάνει τις γυναίκες να ξεφωνίζουν όλες μαζί αντιμετώπιζε τις συνέπειες.
Οι καμπίνες των γυναικών είχαν μια σκαλίτσα στο εσωτερικό τους από όπου κατέβαιναν οι λουόμενες να κάνουν το μπάνιο τους στη σκιά και να μένουν λευκές ως κρίνα όπως απαιτούσε η μόδα.
Μετά την απελευθέρωση το πάρκο ονομάστηκε κήπος των πριγκίπων προς τιμήν των παιδιών του Γεωργίου Α΄.
Αργότερα ο κήπος μετατράπηκε σε πάρκο με καφενείο, μπυραρία, εστιατόριο, καμπαρέ,θεατρική σκηνή και πίστα πατινάζ.
Μετά το 1920 το πάρκο πήρε πιο λαϊκή μορφή.
Το 1926 λειτούργησε εκεί στρατόπεδο γυμνιστών από το γιατρό Ντουάρτε που εφάρμοζε μια νέα για την εποχή σωματική αγωγή. Πενήντα νέοι και νέες είχαν αρχίσει να παίρνουν μέρος στο σύλλογο αυτό πριν τα συντηρητικά ήθη των Θεσσαλονικέων ενεργοποιήσουν εκκλησιαστικές και αστυνομικές αρχές και τον διαλύσουν.
Από το 1930 ο χώρος υποβαθμίστηκε εξαιτίας των βυρσοδεψείων και των βιομηχανιών της περιοχής.
Η επέκταση των εγκαταστάσεων του λιμανιού και η ανέγερση πετρελαιοδεξαμενών έδιωξαν οριστικά τους λουόμενους.
Το Μπαξέ Τσιφλίκι του Βασίλη Τσιτσάνη
Οι Νέοι Επιβάτες (γνωστοί και ως Μπαξέ Τσιφλίκι, στην καθομιλουμένη Μπαξές) είναι παραλιακή κωμόπολη και δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Θερμαϊκού. Βρίσκεται 22 χιλιόμετρα ανατολικά της Θεσσαλονίκης, επί του Θερμαϊκού Κόλπου. Μέχρι και την Απελευθέρωση της Μακεδονίας το 1912 η περιοχή που καταλαμβάνει σήμερα ο Δήμος Θερμαϊκού ήταν φέουδο ενός τούρκου πασά και ονομαζόταν Μπαξέ Τσιφλίκ.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης κατά τα φοιτητικά του χρόνια ήταν τακτικός επισκέπτης των Ν. Επιβατών, όπου με το μπουζούκι του συνόδευε γιορτές (γάμους, βαπτίσεις και πανηγύρια). Το 1934, κατόπιν παραγγελίας κάποιου Επιβατιανού, έγραψε το τραγούδι Μπαξέ Τσιφλίκι, σε ένδειξη αγάπης για την θεσσαλονικά γυναίκα του, ονόματι Μαριγούλα. Το τραγούδι αναφέρει στο σύνολό του επτά περιοχές της Θεσσαλονίκης (μέσα σε 12 στίχους), τις πιό διάσημες και πολυσύχναστες, από τους κοσμοπολίτες της εποχής. Η διαδρομή που ακολουθεί ο αφηγητής είναι η εξής: Ξεκινώντας από το Μπαξέ Τσιφλίκι περνά από το Καραμπουρνάκι (περιοχή στην Καλαμαριά) και τελικά μετά από μια βόλτα στην Άνω Πόλη καταλήγει στα Κούτσουρα του Δαλαμάγκα που ήταν η ταβέρνα που έπαιζε και τραγουδούσε ο Τσιτσάνης εκείνη την περίοδο.
Για το Μπαξέ Τσιφλίκι, συγκεκριμένα, γράφτηκαν και αλλά πολλά ρεμπέτικα λόγω των καλών αναμνήσεων που πρόσφερε στους Θεσσαλονικείς. Βασικά ήταν τόπος παραθέρισης για τα καλοκαίρια. Κάθε χρόνο ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων της Θεσσαλονίκης πήγαινε εκεί και νοίκιαζε διαμερίσματα. Τα πρωινά τους τα περνούσαν στη θάλασσα και τα βράδια διασκέδαζαν στις παραθαλάσσιες ταβέρνες. Αυτές ήταν στην άκρη της αμμουδιάς και είχαν προεκτάσεις που συνέχιζαν μέσα στη θάλασσα στηριγμένες σε πασσάλους.
Τα «Κούτσουρα του Δαλαμάγκα» ήταν μια ταβέρνα-παράγκα στη Θεσσαλονίκη, στην διασταύρωση των οδών Τσιμισκή με Νικηφόρου Φωκά.
Ο ιδιοκτήτης της, Γιώργος Δαλαμάγκας, δημοφιλέστατος τότε, ήταν βέρος Σαλονικιός, άνθρωπος με υψηλό παράστημα και γαλαντόμος. Γεννημένος το 1904, κατέληξε στο γηροκομείο στο Λεμπέτ το 1968 μετά από πολυτάραχη ζωή. Το 1936 ανοιξε τα «Κούτσουρα» στην οδό Νικηφόρου Φωκά όπου και βρίσκονταν εκεί για 10 χρόνια. Μετά, μετέφερε την ταβέρνα του στην οδό Αγ.Σοφίας 22, μέχρι το 1958. Ύστερα ξέπεσε και δούλευε σε ξένες ταβέρνες.
Στα χρόνια της Κατοχής ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μάρκος Βαμβακάρης και Γιάννης Παπαϊωάννου δούλευαν σε αυτήν την ταβέρνα. Αργότερα, ο Τσιτσάνης την απαθανάτισε στο τραγούδι του Μπαξέ Τσiφλίκι.
Το Μπεχτσινάρ (Μπες Τσιναρ bescinar=πέντε πλατάνια) βρισκόταν στη σημερινή περιοχή Σφαγεία και ήταν ο φυσικός δασικός πνεύμονας της δυτικής Θεσσαλονίκης.Παραλιακή περιοχή με αιωνόβια πλατάνια, πηγή και πανδοχείο ήταν ο χώρος που προτιμούσαν οι μπέηδες για να απολαύσουν τον καφέ τους αγναντεύοντας τη θάλασσα.
Το πάρκο δημιουργήθηκε στα 1836 από τον Βαλή Σαμπρί Πασά.
Στην είσοδό του έφτανε το τραμ της γραμμής Ντεπό-Μπες Τσινάρ.
Υψηλοί καλεσμένοι από όλη την Ευρώπη έφταναν εκεί φιλοξενούμενοι από τις αρχές του τόπου.
Εκεί καλούσε η Φεντερασιόν τους εργάτες στις αρχές του αιώνα για να εορτάσουν την Πρωτομαγιά.
Αμέτρητος κόσμος ερχόταν για μπάνιο στην όμορφη ακρογιαλιά. Στη μια άκρη ήταν οι καμπίνες των ανδρών και στην άλλη άκρη των γυναικών.Ανάμεσά τους πηγαινοερχόταν ένας ναύτης με βάρκα για τη διαφύλαξη της ηθικής. ΄Ετσι όποιος ζωηρούλης τολμούσε να μπει στα γυναικεία χωρικά ύδατα και να κάνει τις γυναίκες να ξεφωνίζουν όλες μαζί αντιμετώπιζε τις συνέπειες.
Οι καμπίνες των γυναικών είχαν μια σκαλίτσα στο εσωτερικό τους από όπου κατέβαιναν οι λουόμενες να κάνουν το μπάνιο τους στη σκιά και να μένουν λευκές ως κρίνα όπως απαιτούσε η μόδα.
Μετά την απελευθέρωση το πάρκο ονομάστηκε κήπος των πριγκίπων προς τιμήν των παιδιών του Γεωργίου Α΄.
Αργότερα ο κήπος μετατράπηκε σε πάρκο με καφενείο, μπυραρία, εστιατόριο, καμπαρέ,θεατρική σκηνή και πίστα πατινάζ.
Μετά το 1920 το πάρκο πήρε πιο λαϊκή μορφή.
Το 1926 λειτούργησε εκεί στρατόπεδο γυμνιστών από το γιατρό Ντουάρτε που εφάρμοζε μια νέα για την εποχή σωματική αγωγή. Πενήντα νέοι και νέες είχαν αρχίσει να παίρνουν μέρος στο σύλλογο αυτό πριν τα συντηρητικά ήθη των Θεσσαλονικέων ενεργοποιήσουν εκκλησιαστικές και αστυνομικές αρχές και τον διαλύσουν.
Από το 1930 ο χώρος υποβαθμίστηκε εξαιτίας των βυρσοδεψείων και των βιομηχανιών της περιοχής.
Η επέκταση των εγκαταστάσεων του λιμανιού και η ανέγερση πετρελαιοδεξαμενών έδιωξαν οριστικά τους λουόμενους.
Το Μπαξέ Τσιφλίκι του Βασίλη Τσιτσάνη
Οι Νέοι Επιβάτες (γνωστοί και ως Μπαξέ Τσιφλίκι, στην καθομιλουμένη Μπαξές) είναι παραλιακή κωμόπολη και δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Θερμαϊκού. Βρίσκεται 22 χιλιόμετρα ανατολικά της Θεσσαλονίκης, επί του Θερμαϊκού Κόλπου. Μέχρι και την Απελευθέρωση της Μακεδονίας το 1912 η περιοχή που καταλαμβάνει σήμερα ο Δήμος Θερμαϊκού ήταν φέουδο ενός τούρκου πασά και ονομαζόταν Μπαξέ Τσιφλίκ.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης κατά τα φοιτητικά του χρόνια ήταν τακτικός επισκέπτης των Ν. Επιβατών, όπου με το μπουζούκι του συνόδευε γιορτές (γάμους, βαπτίσεις και πανηγύρια). Το 1934, κατόπιν παραγγελίας κάποιου Επιβατιανού, έγραψε το τραγούδι Μπαξέ Τσιφλίκι, σε ένδειξη αγάπης για την θεσσαλονικά γυναίκα του, ονόματι Μαριγούλα. Το τραγούδι αναφέρει στο σύνολό του επτά περιοχές της Θεσσαλονίκης (μέσα σε 12 στίχους), τις πιό διάσημες και πολυσύχναστες, από τους κοσμοπολίτες της εποχής. Η διαδρομή που ακολουθεί ο αφηγητής είναι η εξής: Ξεκινώντας από το Μπαξέ Τσιφλίκι περνά από το Καραμπουρνάκι (περιοχή στην Καλαμαριά) και τελικά μετά από μια βόλτα στην Άνω Πόλη καταλήγει στα Κούτσουρα του Δαλαμάγκα που ήταν η ταβέρνα που έπαιζε και τραγουδούσε ο Τσιτσάνης εκείνη την περίοδο.
Για το Μπαξέ Τσιφλίκι, συγκεκριμένα, γράφτηκαν και αλλά πολλά ρεμπέτικα λόγω των καλών αναμνήσεων που πρόσφερε στους Θεσσαλονικείς. Βασικά ήταν τόπος παραθέρισης για τα καλοκαίρια. Κάθε χρόνο ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων της Θεσσαλονίκης πήγαινε εκεί και νοίκιαζε διαμερίσματα. Τα πρωινά τους τα περνούσαν στη θάλασσα και τα βράδια διασκέδαζαν στις παραθαλάσσιες ταβέρνες. Αυτές ήταν στην άκρη της αμμουδιάς και είχαν προεκτάσεις που συνέχιζαν μέσα στη θάλασσα στηριγμένες σε πασσάλους.
Τα «Κούτσουρα του Δαλαμάγκα» ήταν μια ταβέρνα-παράγκα στη Θεσσαλονίκη, στην διασταύρωση των οδών Τσιμισκή με Νικηφόρου Φωκά.
Ο ιδιοκτήτης της, Γιώργος Δαλαμάγκας, δημοφιλέστατος τότε, ήταν βέρος Σαλονικιός, άνθρωπος με υψηλό παράστημα και γαλαντόμος. Γεννημένος το 1904, κατέληξε στο γηροκομείο στο Λεμπέτ το 1968 μετά από πολυτάραχη ζωή. Το 1936 ανοιξε τα «Κούτσουρα» στην οδό Νικηφόρου Φωκά όπου και βρίσκονταν εκεί για 10 χρόνια. Μετά, μετέφερε την ταβέρνα του στην οδό Αγ.Σοφίας 22, μέχρι το 1958. Ύστερα ξέπεσε και δούλευε σε ξένες ταβέρνες.
Στα χρόνια της Κατοχής ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μάρκος Βαμβακάρης και Γιάννης Παπαϊωάννου δούλευαν σε αυτήν την ταβέρνα. Αργότερα, ο Τσιτσάνης την απαθανάτισε στο τραγούδι του Μπαξέ Τσiφλίκι.
Dimitrakiss
Member
- Μηνύματα
- 23
- Likes
- 11
Αυτό ήταν το μπεσ τσιναρ παλιά? ήταν υπέροχο!!! όχι όπως τώρα ένα βρόμικο λιμάνι που δεν μπορείς να πλησιάσεις απο τη βρώμα και να μην είναι τίποτα απο ένας σορός γερανούς πλοία και βιομηχανικά λύματα. Και θα έδινα τα πάντα για να γυρνούσα αυτά τα χρόνια πίσω, η ζωή θα ταν πολύ καλύτερη έτσι πιστεύω.
Μπορεί να άργησα αλλά τις βρήκα
Dimitrakiss
Member
- Μηνύματα
- 23
- Likes
- 11
Αμα ήταν έστω όπως του 70 ίσως γινόταν κάτι. Ακόμα και σήμερα άμα περάσεις απο το Καραμπουρνάκι μια βόλτα και δεις τη θάλασσα φαίνεται κάπως καθαρά.
Dimitrakiss
Member
- Μηνύματα
- 23
- Likes
- 11
Ολο αυτό το μέρος το γέμισαν με βιομηχανία και ρύπανση, δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό θρηνώωωω Και τη δεν θα έδινα να ζούσα εκείνα τα χρόνια και να μπορούσα να απολαύσω την ωραία ζωή της παλιάς Θεσσαλονίκης ;/ ;/ ;/O τρίτος στο βάθος με το μουστάκι.
babaduma
Member
- Μηνύματα
- 5.062
- Likes
- 7.850
- Επόμενο Ταξίδι
- terra incognita
- Ταξίδι-Όνειρο
- α του Κενταύρου
Κοίτα, φαίνεται ότι τελευταία κάτι έχει αρχίσει να γίνεται και η θάλασσα φαίνεται αρκετά καθαρότερη απ' ότι πριν λίγα χρόνια. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πριν μια βδομάδα, ένα βράδυ, το πόσο καθαρή φαινόταν η θάλασσα στην περιοχή του ΟΦΘ. Καθόλου θολούρα, έβλεπες καθαρά μέχρι το βυθό.
Dimitrakiss
Member
- Μηνύματα
- 23
- Likes
- 11
Είναι αναλόγως τον άνεμο άμα φυσήξει βοριά τότε καθαρίζει κάπως (προσωρινά) όμως άμα φυσήξει από το Μπεχ Τσιναρ τότε να δεις πως είναι η θάλασσα θα βλέπεις εφιάλτες το βράδυ.
Αντε και απο 1ης Δεκεμβρίου άλλα γούστα με την νέα νέα παραλία!
babaduma
Member
- Μηνύματα
- 5.062
- Likes
- 7.850
- Επόμενο Ταξίδι
- terra incognita
- Ταξίδι-Όνειρο
- α του Κενταύρου
Απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό και πολύ όμορφο βιβλίο "Εν Θεσσαλονίκη..." της Ελευθερίας Δροσάκη.
Εκπομπές Travelstories
