Maria L.
Member
- Μηνύματα
- 50
- Likes
- 657
- Ταξίδι-Όνειρο
- Χαβάη
Το Puerto Rico το είχα πρωτοακούσει και έμαθα πως υπάρχει όταν ήμουν μικρή, κάπου εκεί στα 90’s από το ομώνυμο τραγούδι των Vaya Con Dios. Πολλές πληροφορίες δεν είχα, και για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ψάξει κιόλας, απλά ήξερα πως απο την Ελλάδα ήταν ένας πολύ μακρινός προορισμός στην άλλη άκρη του κόσμου.
Fast forward στο 2023, μιας και το ταξίδι που θα γράψω το κάναμε το καλοκαίρι του ’23, και με έδρα την Αμερική πλέον 4 ώρες πτήση δεν είναι και τόσο μακρινός προορισμός…
Η σκέψη για αυτό το ταξίδι ήρθε πολύ απλά καθώς συζητούσαμε μια μέρα προς το τέλος Μαΐου που να πάμε για λίγες μέρες το επόμενο διάστημα. Είδαμε πως είχε απευθείας πτήση, βόλευαν οι ημερομηνίες και είπαμε γιατί όχι? Βοήθησε και που πολύ συχνά είχα ακούσει να αναφέρεται σαν ταξίδι που έχουν κάνει αρκετοί από γνωστούς και φίλους μιας και πρόκειται για σύνηθες προορισμό των Αμερικάνων.
Κλείσαμε τα εισιτήρια για μέσα Ιουνίου, με διάρκεια μια εβδομάδα και σιγά σιγά αρχίσαμε την αγαπημένη μου διαδικασία, την αναζήτηση ξενοδοχείων και δραστηριοτήτων!
Μια μικρή εισαγωγή για το Puerto Rico προτού αρχίσω την ιστορία μου…
Το Puerto Rico μεταφράζεται στα ισπανικά Rich Port City, είναι νησί της Καραιβικής και US territory, που σημαίνει πως οι Αμερικάνοι και οι κάτοικοι της χώρας μπορούν να ταξιδέψουν, χωρίς διαβατήριο, μόνο με ταυτότητα (το δίπλωμα δηλαδή που έχουμε εδώ που λειτουργεί και ως ταυτότητα).
Στη χώρα μιλάνε ισπανικά και αγγλικά. Η κύρια γλώσσα είναι τα ισπανικά, με το 95% του πληθυσμού να τα χρησιμοποιεί ενώ τα αγγλικά αποτελούν επίσημη γλώσσα καθώς και αυτά διδάσκονται στα σχολεία και επιπλέον χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση.
Το νόμισμα της χώρας είναι το αμερικάνικο δολάριο.
Για τους Αμερικάνους είναι ένα πάρα πολύ εύκολο ταξίδι, χωρίς πολλά logistics.
Το Puerto Rico έχει περάσει από διάφορες κατοχές στο παρελθόν με το 1898 να καταλήξει στην Αμερικάνικη κατοχή και επισήμως απο το 1917 οι κάτοικοι του είναι Αμερικανοί πολίτες.
Το ότι ανήκει στην Αμερική δεν σημαίνει πως είχε και την αντίστοιχη οικονομική πορεία με βάσει τα αμερικάνικα standards. Δεν πρόκειται για ιδιαίτερα πλούσια χώρα και οι δύο τυφώνες back to back που βρήκαν το νησί το Σεπτεμβριο του 2017 προκάλεσαν εξαιρετικά μεγάλες καταστροφές σε όλη του την έκταση.
Η κουλτούρα της χώρας έχει Ισπανική, Αφρικανική, Αμερικάνικη επιρροή και αυτό καθρεφτίζεται στην αρχιτεκτονική των κτιρίων της, στην κουζίνα, τη γλώσσα, τον τρόπο ζωής.
Έχει λοιπόν και το Puerto Rico την ιδιαίτερη και όμορφη ιστορία του και με μεγάλη μας χαρά θα γνωρίζαμε και θα απολαμβάναμε προσεχώς!
Πάμε λοιπόν να ταξιδέψουμε!
Το ταξίδι μας ξεκίνησε Σάββατο πρωί από το αεροδρόμιο BWI, που βρίσκεται προς τη Βαλτιμόρη μιας και από εκεί είναι η απευθείας πτήση της Southwest για το San Juan.
Ξεκινήσαμε νωρίς νωρίς και δεν συναντήσαμε κίνηση ως το αεροδρόμιο.
Πολύ smooth ήταν όλη η διαδικασία της επιβίβασης και είχαμε καλή πτήση. Γενικά ούτε που καταλάβαμε πότε φτάσαμε στο San Juan.
Αποβιβαστήκαμε, παραλάβαμε βαλίτσα και κατευθυνθήκαμε για τις ενοικιάσεις αυτοκινήτων να παραλάβουμε το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει για τις πρώτες 4 μέρες (κόστος $480).
Ένα μείγμα οργανωμένης Αμερικής και χαλαρού νησιού Καραϊβικής το πρώτο feeling που πήρα στο αεροδρόμιο.
(Το ταξίδι μας θα το χωρίσω σε 3 κομμάτια με βάσει το μέρος διαμονής.)
Fajardo
Αφήσαμε λοιπόν το αεροδρόμιο και φύγαμε για να εξερευνήσουμε το νησί με τις δραστηριότητες να ξεκινάνε από το πρώτο μας βράδυ!
Δεν θα μέναμε καθόλου για την ώρα στο San Juan, την πρωτεύουσα της χώρας, αλλά θα κατευθυνόμασταν προς το Fajardo, περίπου μια ώρα διαδρομή ανατολικά, για την πρώτη διανυκτέρευση.
Μια μικρή αναφορά για την επιλογή του μέρους…
Το Puerto Rico έχει 3 από τις πιο γνωστές και φωτεινές bioluminescent bays στον κόσμο, με μια εκ των οποίων να είναι στο Fajardo. Πρόκειται στην ουσία για πλαγκτόν που παράγει φως το βράδυ και δημιουργεί ένα πραγματικά μαγικό μπλε τοπίο, σαν ψεύτικο… Υπάρχουν διάφοροι μικροοργανισμοί που μπορούν να παράξουν φως, όπως οι πυγολαμπίδες, αλλά το συγκεκριμένο το βλέπεις μέσα στο νερό και είναι σαν από άλλο κόσμο.
Υπάρχουν λοιπόν εταιρείες που οργανώνουν kayak tours το βράδυ και με τον κατάλληλο καιρό έχεις την τύχη να απολαύσεις ένα υπέροχο θέαμα της φύσης!
Ένα τέτοιο tour λοιπόν είχαμε κλείσει και εμείς για το πρώτο μας βράδυ…
Στο δρόμο για το Fajardo βρισκόταν και πολλές όμορφες παράλιες και σταματήσαμε σε μια από τις πιο γνωστές της περιοχής την Playa de Luquillo.
Playa de Luquillo
Στην παραλία είχες την επιλογή να νοικιάσεις από ένα κιόσκι ξαπλώστρες αλλά κατά βάσει ο κόσμος είχε τις δικές του ομπρέλες, εξοπλισμό, φαγητό.
Ομπρέλα δεν χρειαστήκαμε μιας και τα δέντρα βοήθησαν και μας κρατήσουν σκιά και δροσιά.
Δροσιά βέβαια που ενισχύθηκε από μια δροσερότατη μπυρίτσα…
Είχε πάρα πολύ κόσμο και λογικά έπαιξε το ρόλο του πως ήταν Σαββατοκύριακο και όλοι ξεχύθηκαν στις παραλίες. Ένα πράγμα σαν τη δική μας Θεσσαλονίκη που τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού γεμίζουμε τις παραλίες της Χαλκιδικής.
Λίγο το ταξίδι, λίγο η θάλασσα λίγο το ότι είχε περάσει η ώρα και πλησίαζε απόγευμα, άρχισε η αναζήτηση για το που θα φάμε.
Το αγαπητό google μας βοήθησε να βρούμε ένα μαγαζί που βρισκόταν στο Fajardo, το La estación και χωρίς καθυστερήσεις ξεκινήσαμε για εκεί.
Ωραίος χώρος με τα προτεινόμενα πιάτα στον πίνακα
Και με αρκετές ακόμη επιλογές στο μενού
Η αλήθεια είναι πως εντυπωσιάστηκα από τις γεύσεις αλλά και από την παρουσίαση!
Ειδικά το δικό μου ήταν πολύ fancy
Ένα εξαιρετικό πιάτο ντόπιων λαχανικών συμπεριλαμβανομένων yuca, malanga, taro και το ετοίμασαν για εμένα δίχως να είναι στον κατάλογο!
BBQ pulled pork για τον Δημήτρη με ντόπιο γλυκό ψωμί mallorca και άχνη ζάχαρη on top
Τιμήσαμε φυσικά και τις ντόπιες τους IPA που ήταν γευστικότατες!
Και αφού τελειώσαμε πήραμε το δρόμο για το Airbnb που είχαμε κλείσει για δυο νύχτες (κόστος διαμονής $225). Μας πήρε λίγο να το βρούμε… Το αναφέραν και στα reviews ότι ίσως να ήταν λίγο challenging αλλά τα καταφέραμε!
Δεν είχαμε και πολλές επιλογές καταλυμμάτων στην περιοχή είναι η αλήθεια, basic χώρος που ουσιαστικά θα ήταν για λίγες ώρες ύπνου αλλά αξιοπρεπέστατος και λίγα βήματα από το σημείο συνάντησης στην παραλία για την επικείμενη δραστηριότητα μας.
Κάναμε μια βόλτα στην παραλία και στα λιγοστά μαγαζάκια και από εκεί στο γραφείο που θα κάναμε check in για το tour.
Στο kayak village είναι διάφορες εταιρείες που κάνουν το tour, εμείς κλείσαμε με την pure adventure. Πήγαμε στο γκισέ για check in και αφού μας ζύγισαν περιμέναμε να ξεκινήσουμε με ορισμένες οδηγίες και προετοιμασία απο το προσωπικό. Είμασταν περίπου 30-35 άτομα στο group διαφόρων ηλικιών και θα μας συνοδεύαν 4 οδηγοί.
Ένας οδηγός θα βρισκόταν μπροστά ένας στο τέλος και οι άλλοι δυο στη μέση για να βοηθάνε όπου χρειαζόταν.
Για να είμαι ειλικρινής οι οδηγίες δεν ήταν όπως τις περιμέναμε, και εδώ θα πω πως αν συμμετέχαμε σε κάτι αντίστοιχο στην Αμερική θα μας είχαν ολόκληρη λίστα με safety instructions, το μόνο που μας ρώτησαν ήταν αν είχε κάποιος ξανακάνει βραδυνό kayak και μας δώσαν να φορέσουμε τα γιλέκα/σωσίβια.
Κινητό μπορούσες να έχεις μαζί σου σε κάποιο αδιάβροχο τσαντάκι, είχαμε οργανωθεί και είχαμε πάρει μαζί μας, αλλά δεν τα χρησιμοποιήσαμε ιδιαίτερα.Έτσι θα αρκεστείτε μόνο στην αφήγηση μου…
Εμείς όπως και κάποιοι ακόμη δεν είχαμε ξανακάνει ούτε βραδυνό kayak και ούτε σε kayak δυο ατόμων… μπήκαμε στο νερό και όταν φτάσαμε στα kayak μας είπαν να καθίσει ο πιο βαρύς πίσω, μας έδειξαν τα κουπιά και πως να τα χρησιμοποιήσουμε, δηλαδή μας είπαν πως ο μπροστινός δίνει το ρυθμό και ο πίσω ακολουθεί.
Άρα εγώ που ήμουνα μπροστά θα έπρεπε να ανακοινώνω αν πάμε δεξιά ή αριστερά αντίστοιχα σε κάθε κίνηση για να πλεύσουμε ομαλά.
Εδώ πρέπει να σημειώσω πως έχω ένα θέμα με το αριστερά και δεξιά και μπορείτε να φανταστείτε τι τράβηξε το καημένο το αγοράκι μου στην πίσω θέση που έπρεπε να ακολουθεί τις οδηγίες μου, οι οποίες κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους ήταν λάθος…
Τώρα που το περιγράφω και το θυμάμαι έχει πλάκα και γελάω μόνη μου αλλά εκείνη την ώρα στο σκοτάδι είχα και λίγο άγχος μη χτυπήσουμε άλλο kayak ή ακόμη χειρότερα μην πέσουμε πάνω στα mangrove trees και θάμνους που υπάρχουν κατά μήκος της διαδρομής και οι μπερδεμένες εκτεθειμμένες ρίζες με τα ξερά κλαδιά τα κάνουν επικίνδυνα να χτυπήσεις. Ευτυχώς οι οδηγοί ήταν πάντοτε πολύ κοντά σε όλους μας και βοηθούσαν όποιο kayak χρειαζόταν.
Σώοι και ασφαλείς κάναμε τη βόλτα αλλά μια μικρή περιπέτεια την είχαμε, ιδίως όταν επιστρέφαμε που το ρεύμα μας τραβούσε προς τα μέσα και έπρεπε με το αριστερά δεξιά να παλέψω και αυτή την εξτρά δυσκολία.
Ο προορισμός μας, αφού περάσαμε τα στενά σημεία με τα mangrove, ήταν η Laguna Grande. Εκεί σταματήσαμε σε απόλυτα ήρεμα νερά και με τον καιρό να μας έχει βοηθήσει, ήταν καθαρός ο ουρανός (ορατότητα) και δεν είχε πανσέληνο (λιγότερο φως) καταφέραμε να δούμε αυτό το όμορφο μπλε φως!!
Μας έδωσαν οδηγίες να σταματήσουμε όλα τα kayak διπλά δίπλα, να ακουμπάμε στην ουσία μεταξύ μας και καλυφθήκαμε όλοι κάτω από ένα μεγάλο μουσαμά για να δημιουργήσουμε περισσότερο σκοτάδι ώστε να φαίνεται καλύτερα το φως!
Αυτό που έχω να θυμάμαι σαν την πιο όμορφη εικόνα είναι πως αν έριχνες νερό με το χέρι από τη θάλασσα στο σώμα σου οι σταγόνες του νερού που σε έβρεχαν ήταν σαν χιλιάδες μικρά μπλε διαμαντάκια που έλαμπαν και έπεφταν πάνω σου… τι μαγική που είναι η φύση μας!!
Μας άφησαν και λίγο πιο ελεύθερους για λίγα λεπτά να απολαύσουμε την ηρεμία, ησυχία και την απόλυτη γαλήνη του μέρους…
Κοίταξα ψηλά και υπενθύμισα στον εαυτό μου πως καλό είναι να κοιτάω πιο συχνά αυτό τον υπέροχο ουρανό και τα αστέρια που έχουμε…
Αρχίσαμε να επιστρέφουμε και ειλικρινά οι οδηγοί έκαναν πολύ καλή δουλειά να μας έχουν όλους σε μια ωραία πορεία.
Εξαιρετικά όμορφη εμπειρία για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας! Εύγε Puerto Rico!
Πήραμε τον δρόμο για το δωμάτιο και σκέφτηκα τι ωραία που δεν είχα να παλέψω jet lag (μιας και είμαστε στο ίδιο time zone)…
Ξημέρωσε η δεύτερη μας μέρα που κατά βάσει θα την περνούσαμε στο νησάκι Culebra που είναι 45’ με το ferry από το μέρος που είμασταν.
Λέω κατά βάσει γιατί η αναχώρηση μας ήταν 1 το μεσημέρι με επιστροφή στις 8:30 το βράδυ (κόστος $4,5/το άτομο). Χρειάζεται να κλείσεις αρκετά νωρίς αυτά τα εισητήρια αν θέλεις να πας στα νησάκια Culebra και Vieques γιατί είναι popular. Εμείς την κράτηση την κάναμε ένα μήνα νωρίτερα και δεν μπορέσαμε να βρούμε πρωινές θέσεις. Άρα με την αναχώρηση αργότερα θα είχαμε το πρωινό στη διάθεση μας για καφεδάκι και παραλία.
Περπατήσαμε από το δωμάτιο 5’ στην Seven seas beach και απολαύσαμε τον καφέ μας και την ηρεμία του πρωινού.
Πριν πάμε για την προβλήτα που θα έφευγε το ferry είπαμε να πάμε σε ένα κοντινό σούπερ μάρκετ να πάρουμε νεράκι για το αυτοκίνητο και κανένα ντόπιο σνακ. Χωρίς να σκεφτούμε πως είναι Κυριακή (καλομαθημένοι/κακομαθημένοι που στην Αμερική είναι όλα ανοιχτά όλες τις ημέρες της εβδομάδας) τα βρήκαμε όλα κλειστά!
Με αυτά και με αυτά ήρθε και η ώρα να ξεκινήσουμε για το σημείο αναχώρησης του ferry στην Ceiba, 20’ απόσταση.
Είχαμε καθυστέρηση μια ώρα που θα μας μείωνε χρόνο παραμονής στο νησάκι αλλά το χειρότερο ήταν η απίστευτη ζέστη και υγρασία που είχε και ο χώρος αναμονής ήταν έξω…
Υπομονή μέχρι να είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση λοιπόν…
Επιβιβαστήκαμε στις 2 με τον ήλιο να καίει αλύπητα το καταμεσήμερο
όλη η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά σαν τα ελληνικά ferries και πλοία που μας πάνε στα νησιά το καλοκαίρι. Γνώριμα πράγματα!
Φτάσαμε στο νησί και ο προορισμός μας ήταν η Flamenco beach που αναφέρεται σαν μια από τις πολύ όμορφες παραλίες. Με τόσο μικρή παραμονή που θα είχαμε δεν είχε νόημα η ενοικίαση αυτοκινήτου και έτσι είπαμε να πάρουμε ταξί να μας πάει στην παραλία και μετά πίσω στο λιμάνι για την επιστροφή.
Δεν ήταν και τόσο εύκολο τελικά γιατί αν και παντού είχα διαβάσει πως περιμένουν ταξί στο λιμάνι δεν ήταν αυτό που συναντήσαμε. Ήταν η ώρα περίεργη, η μέρα δεν ξέρω πάντως για να καταφέρουμε να πάμε μας πήρε 1 ώρα με ένα “ταξί” που βρήκαμε από τηλέφωνο που μας έδωσε ο μπάρμαν που ήπιαμε μια μπύρα στο λιμάνι…
Όταν φτάσαμε είχε πάει σχεδόν 5 το απόγευμα και είχαν βγάλει απαγορευτικό για να κολυμπήσεις λόγω αέρα…
Δεν θα κρίνω την παραλία γιατί δεν ήταν και οι καλύτερες συνθήκες και θα είναι άδικη η ετυμηγορία αλλά και οι δύο είπαμε το κλισέ “Σαν την Χαλκιδική δεν έχει”
Από εκεί πήραμε το ταξί για να μας πάει στο λιμάνι και να βρούμε κάπου να φάμε πριν έρθει η ώρα επιβίβασης για το Fajardo.
Περπατήσαμε λίγο στα δρομάκια και καταλήξαμε στο La cocina del Navegante, το εστιατόριο ενός ξενοδοχείου που μας έκανε καλή εντύπωση βλέποντας το. Μη φανταστείτε δεν είχαμε και πολλές επιλογές…
Είχε όμορφη θέα από το μπαλκόνι που καθήσαμε
Ο σερβιτόρος μας ήταν πολύ φιλικός και παρόλο που δεν είχε στον κατάλογο κάποιο πιάτο plant based, φρόντισε να μου ετοιμάσουν ένα με λαχανικά όπου παρέα με το tostones de platano (οι πράσινες μπανάνες που τρώνε τηγανητές στην ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο της Καραιβικης) έκαναν ένα πλήρες γεύμα!
Το ψάρι του Δημήτρη για κάποιο λόγο δεν το έβγαλα φωτό αλλά θυμάμαι πως του είχε αρέσει!
Τουλάχιστον φάγαμε νόστιμα στο νησάκι Culebra γιατί κατά τ’άλλα δεν μπορώ να πω πως μας πήγαν ιδιαίτερα βολικά τα πλάνα της ημέρας…
Η επιστροφή μας στο main island ήταν βραδάκι
και μέχρι να φτάσουμε στο δωμάτιο είχε πάει καλές 10:30, ώρα δηλαδή για ξεκούραση για να έχουμε δυνάμεις για την επόμενη μέρα και την όμορφη δραστηριότητα που μας περίμενε!
Να 'μαστε και στην τρίτη μας μέρα που θα ξεκινούσε με την επίσκεψη στο El Yunque National Forest.
Το El Yunque είναι το μοναδικό tropical rainforest που ανήκει στο Forest System της Αμερικής. Καλύπτοντας μια έκταση 28.000 acres αποτελεί τη μεγαλύτερη δημόσια έκταση του Puerto Rico. Ως τροπικό δάσος βρέχει όλο το χρόνο και οι πιο χαμηλή θερμοκρασία που μπορεί να φτάσει το χειμώνα είναι μέχρι 10C, επιτρέποντας έτσι τη βλάστηση και την ανάπτυξη των φυτών όλο το χρόνο.
Ο μύθος των ντόπιων λέει πως στην ομώνυμη κορυφή του El Yunque υπήρχε ο θρόνος του βασιλιά Yukahu που είναι σαν την δική μας μυθολογία όπου στην κορυφή του Ολύμπου βρίσκόταν ο θρόνος του Δία.
Η αναδάσωση του ξεκίνησε την δεκαετία του ’40 σε προσπάθεια αποκατάστασης της καταστροφής του δάσους από φωτιές του παρελθόντος αλλά κυρίως από την ανθρώπινη παρέμβαση και εκμετάλλευση για ξυλεία. Στη δεκαετία του ’80 γίνονται οι περισσότερες εργασίες για την υποδομή των χώρων και εγκαταστάσεων αναψυχής που βρίσκονται σήμερα στη διάθεση όλων μας για να εξερευνήσουμε και να απολαύσουμε το μέρος.
Η απόσταση από το Fajardo ήταν μόνο 20’ και με το tour που είχαμε κλείσει να ξεκινάει στις 8:30 το πρωί, ξεκινήσαμε νωρίς την ημέρα μας!
Η δραστηριότητα μας ήταν διάρκειας 4 ωρών και περιελάμβανε hiking σε δυο καταρράκτες και waterslide σε natural rock! (Κόστος $47/άτομο)
Η συνάντηση ήταν στο πάρκινγκ ενός Walmart super market όπου από εκεί ο καθένας με το αυτοκίνητο του θα ακολουθούσε τον tour guide μέχρι το βουνό για να ξεκινήσουμε.
Οι πληροφορίες όταν κλείνεις το εισιτήριο ήταν να φοράς παπούτσια που δεν σε πειράζει να βραχούν και να λερωθούν σε λάσπη και έλεγε κατηγορηματικά όχι crocks (όπου για κάποιο λόγο η αφεντιά μου δεν είχε προσέξει)
Αν και δεν είμαι καθόλου fan των crocks, στην ουσία τα απεχθάνομαι, δεν ξέρω πως κατέληξα να εμφανιστώ με crocks δίχως τα κατάλληλα παπούτσια… ακόμη αναρωτιέμαι…
Μάλλον ζούμε πολλά χρόνια Αμερική και το στυλ με έχει επηρεάσει…
Και φυσικά ο guide μου είπε πως θα έπρεπε να φορέσω άλλα παπούτσια για τη δική μου ασφάλεια. Άλλαξα μετά το σχόλιο του και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων, όπως συνειδητοποίησα στην πορεία!
Αφού συγκεντρωθήκαμε λοιπόν όλοι οι συμμετέχοντες του γκρουπ ξεκινήσαμε για το βουνό. Στο πάρκινγκ που παρκάραμε όλοι τα αυτοκίνητα, μας έδωσε οδηγίες, τα σωσίβια/γιλέκα και πήραμε το δρόμο για τον πρώτο καταρράκτη.
Ουσιαστικά αυτό που μας τόνισε είναι να μένουμε πάντα στη μέση του δρόμου γιατί στην άκρη από τη λάσπη μπορεί και να υποχωρήσει το έδαφος όταν πατήσουμε και το moto της ημέρας ήταν: “embrace the mud”, μην την αποφεύγετε!
Πραγματικά η λάσπη ήταν παντού και σε μεγάλες ποσότητες και πολλές φορές σε ορισμένα σημεία έφτανε πάνω από τον αστράγαλο. Εκεί σκέφτηκα τη χαζομάρα θα είχα κάνει αν δεν είχα αλλάξει παπούτσια…
Κάναμε στάσεις για να μας μιλήσει για τη χλωρίδα και πανίδα, να δούμε την περιοχή ή για να μπορέσει να περάσει κάποιο άλλο γκρουπ, μιας και ήταν γεμάτο το μέρος με παρόμοιες δραστηριότητες.
El Yunque
Σε σημεία που προσφερόταν για φωτογραφία του έδινε η κάθε παρέα το κινητό της και μας έβγαζε ο ίδιος φωτογραφίες.
Η διαδρομή δεν ήταν δύσκολη αλλά είχε ποικιλία στα μέρη που περπατούσαμε και σε αρκετά σημεία υπήρχαν διάφορα ξύλα που λειτουργούσαν ως σκαλοπάτι για να μπορέσουμε να περπατήσουμε, σκοινιά που έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε για να πάρουμε ώθηση να περάσουμε σε απέναντι σημείο και άλλα παρόμοια…
Μετά από αυτό το πέρασμα σταματήσαμε σε ένα σημείο στην άκρη του ποταμού και αφήσαμε ότι πράγματα είχαμε μαζί μας.
Μας είπε αν θέλουμε να εναρμονιστούμε με το μέρος και την ιστορία να βάλουμε λάσπη στα πρόσωπά μας, άλλωστε το embrace the mud ήταν το moto!!
Ο guide είχε μαζί του μια dry bag και εκεί έβαλε όλων τα κινητά για να μας τραβήξει βίντεο τον καθένα με το δικό του στη συνέχεια της διαδρομής.
Και να ’μαστε στον πρώτο καταρράκτη που θα κάναμε το πρώτο waterslide! Μας είπε πως δεν είχαμε επιλογή να μην το κάνουμε γιατι δεν υπήρχε άλλος τρόπος από το σημείο που βρισκόμασταν να συνεχίσεις τη διαδρομή. Εγώ και η κοπέλα από πίσω μου δεν είμασταν προτοιμασμένες για το no option αλλά παρόλα αυτά το διασκεδάσαμε και οι δύο ιδιαίτερα!!
Waterslide #1
Waterslide #2
Και μια φωτό όλη η familia όπως μας αποκαλούσε
Συνέχεια στο επόμενο waterslide
Waterslide #3
Waterslide #4
Το πρόγραμμα περιελάμβανε cliff jumps και ένα ωραίο jump με τη σημαία του Puerto Rico
Jump
Το μέρος ήταν γεμάτο κόσμο και όλοι φαινόταν να το διασκεδάζουν πραγματικά!!!
Αλλά θα ομολογήσω πως οι tour guides πρέπει να περνάνε καλύτερα από όλους μας!!
Ειδικά ο δικός μας όταν τελειώναμε όλα τα μέλη του γκρουπ ότι βουτιά ή τσουλήθρα είχαμε να κάνουμε και ήταν η σειρά του να τις κάνει για να μας ακολουθήσει, σαν μικρό παιδί το χαιρόταν…
Εγώ πάντως όσες βουτιές και να έκανα η λάσπη από το πρόσωπο δεν έφυγε ως το τέλος!
Την έκανα embrace κυριολεκτικά all the way till the end, top to bottom!!
Επιστρέψαμε στο πάρκινγκ που πλύναμε όλοι πόδια και παπούτσια στο ποτάμι πριν μπούμε στα αυτοκίνητα μας. Και κάπου εκεί αποχαιρετήσαμε το όμορφο τροπικό δάσος έχοντας γεμίσει όμορφες εικόνες και αναμνήσεις!
Βρισκόμασταν περίπου 15’ μακρυά από την παραλία Luquillo και τα γνωστά Luquillo kiosks, που είναι ένας δρόμος παράλληλα με την παραλία και αποτελείται από 60 κιόσκια οικογενειακών επιχειρήσεων με φαγητό, ποτό, σουβενίρ.
Εκεί λοιπόν κατευθυνθήκαμε για μεσημεριανό και συγκεκριμένα στο Rellena’o kiosko 40 που ήταν το μοναδικό κιόσκι με vegan options.
Τίμησα το mofongo yuca, που ήταν από τα πιο νόστιμα γεύματα στο Puerto Rico
Ο Δημήτρης δοκίμασε διάφορα μικρά πιατάκια από διαφορετικά κιόσκια και ήταν εξίσου ευχαριστημένος συνοδευμένα φυσικά με μια μπυρίτσα.
Αφού τελειώσαμε το φαγητό μας θα αφήναμε το Fajardo πίσω μας και θα συνεχίζαμε στον επόμενο προορισμό.
Fast forward στο 2023, μιας και το ταξίδι που θα γράψω το κάναμε το καλοκαίρι του ’23, και με έδρα την Αμερική πλέον 4 ώρες πτήση δεν είναι και τόσο μακρινός προορισμός…
Η σκέψη για αυτό το ταξίδι ήρθε πολύ απλά καθώς συζητούσαμε μια μέρα προς το τέλος Μαΐου που να πάμε για λίγες μέρες το επόμενο διάστημα. Είδαμε πως είχε απευθείας πτήση, βόλευαν οι ημερομηνίες και είπαμε γιατί όχι? Βοήθησε και που πολύ συχνά είχα ακούσει να αναφέρεται σαν ταξίδι που έχουν κάνει αρκετοί από γνωστούς και φίλους μιας και πρόκειται για σύνηθες προορισμό των Αμερικάνων.
Κλείσαμε τα εισιτήρια για μέσα Ιουνίου, με διάρκεια μια εβδομάδα και σιγά σιγά αρχίσαμε την αγαπημένη μου διαδικασία, την αναζήτηση ξενοδοχείων και δραστηριοτήτων!
Μια μικρή εισαγωγή για το Puerto Rico προτού αρχίσω την ιστορία μου…
Το Puerto Rico μεταφράζεται στα ισπανικά Rich Port City, είναι νησί της Καραιβικής και US territory, που σημαίνει πως οι Αμερικάνοι και οι κάτοικοι της χώρας μπορούν να ταξιδέψουν, χωρίς διαβατήριο, μόνο με ταυτότητα (το δίπλωμα δηλαδή που έχουμε εδώ που λειτουργεί και ως ταυτότητα).
Στη χώρα μιλάνε ισπανικά και αγγλικά. Η κύρια γλώσσα είναι τα ισπανικά, με το 95% του πληθυσμού να τα χρησιμοποιεί ενώ τα αγγλικά αποτελούν επίσημη γλώσσα καθώς και αυτά διδάσκονται στα σχολεία και επιπλέον χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση.
Το νόμισμα της χώρας είναι το αμερικάνικο δολάριο.
Για τους Αμερικάνους είναι ένα πάρα πολύ εύκολο ταξίδι, χωρίς πολλά logistics.
Το Puerto Rico έχει περάσει από διάφορες κατοχές στο παρελθόν με το 1898 να καταλήξει στην Αμερικάνικη κατοχή και επισήμως απο το 1917 οι κάτοικοι του είναι Αμερικανοί πολίτες.
Το ότι ανήκει στην Αμερική δεν σημαίνει πως είχε και την αντίστοιχη οικονομική πορεία με βάσει τα αμερικάνικα standards. Δεν πρόκειται για ιδιαίτερα πλούσια χώρα και οι δύο τυφώνες back to back που βρήκαν το νησί το Σεπτεμβριο του 2017 προκάλεσαν εξαιρετικά μεγάλες καταστροφές σε όλη του την έκταση.
Η κουλτούρα της χώρας έχει Ισπανική, Αφρικανική, Αμερικάνικη επιρροή και αυτό καθρεφτίζεται στην αρχιτεκτονική των κτιρίων της, στην κουζίνα, τη γλώσσα, τον τρόπο ζωής.
Έχει λοιπόν και το Puerto Rico την ιδιαίτερη και όμορφη ιστορία του και με μεγάλη μας χαρά θα γνωρίζαμε και θα απολαμβάναμε προσεχώς!
Πάμε λοιπόν να ταξιδέψουμε!
Το ταξίδι μας ξεκίνησε Σάββατο πρωί από το αεροδρόμιο BWI, που βρίσκεται προς τη Βαλτιμόρη μιας και από εκεί είναι η απευθείας πτήση της Southwest για το San Juan.
Ξεκινήσαμε νωρίς νωρίς και δεν συναντήσαμε κίνηση ως το αεροδρόμιο.
Πολύ smooth ήταν όλη η διαδικασία της επιβίβασης και είχαμε καλή πτήση. Γενικά ούτε που καταλάβαμε πότε φτάσαμε στο San Juan.
Αποβιβαστήκαμε, παραλάβαμε βαλίτσα και κατευθυνθήκαμε για τις ενοικιάσεις αυτοκινήτων να παραλάβουμε το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει για τις πρώτες 4 μέρες (κόστος $480).
Ένα μείγμα οργανωμένης Αμερικής και χαλαρού νησιού Καραϊβικής το πρώτο feeling που πήρα στο αεροδρόμιο.
(Το ταξίδι μας θα το χωρίσω σε 3 κομμάτια με βάσει το μέρος διαμονής.)
Fajardo
Αφήσαμε λοιπόν το αεροδρόμιο και φύγαμε για να εξερευνήσουμε το νησί με τις δραστηριότητες να ξεκινάνε από το πρώτο μας βράδυ!
Δεν θα μέναμε καθόλου για την ώρα στο San Juan, την πρωτεύουσα της χώρας, αλλά θα κατευθυνόμασταν προς το Fajardo, περίπου μια ώρα διαδρομή ανατολικά, για την πρώτη διανυκτέρευση.
Μια μικρή αναφορά για την επιλογή του μέρους…
Το Puerto Rico έχει 3 από τις πιο γνωστές και φωτεινές bioluminescent bays στον κόσμο, με μια εκ των οποίων να είναι στο Fajardo. Πρόκειται στην ουσία για πλαγκτόν που παράγει φως το βράδυ και δημιουργεί ένα πραγματικά μαγικό μπλε τοπίο, σαν ψεύτικο… Υπάρχουν διάφοροι μικροοργανισμοί που μπορούν να παράξουν φως, όπως οι πυγολαμπίδες, αλλά το συγκεκριμένο το βλέπεις μέσα στο νερό και είναι σαν από άλλο κόσμο.
Υπάρχουν λοιπόν εταιρείες που οργανώνουν kayak tours το βράδυ και με τον κατάλληλο καιρό έχεις την τύχη να απολαύσεις ένα υπέροχο θέαμα της φύσης!
Ένα τέτοιο tour λοιπόν είχαμε κλείσει και εμείς για το πρώτο μας βράδυ…
Στο δρόμο για το Fajardo βρισκόταν και πολλές όμορφες παράλιες και σταματήσαμε σε μια από τις πιο γνωστές της περιοχής την Playa de Luquillo.
Playa de Luquillo
Στην παραλία είχες την επιλογή να νοικιάσεις από ένα κιόσκι ξαπλώστρες αλλά κατά βάσει ο κόσμος είχε τις δικές του ομπρέλες, εξοπλισμό, φαγητό.
Ομπρέλα δεν χρειαστήκαμε μιας και τα δέντρα βοήθησαν και μας κρατήσουν σκιά και δροσιά.
Δροσιά βέβαια που ενισχύθηκε από μια δροσερότατη μπυρίτσα…
Είχε πάρα πολύ κόσμο και λογικά έπαιξε το ρόλο του πως ήταν Σαββατοκύριακο και όλοι ξεχύθηκαν στις παραλίες. Ένα πράγμα σαν τη δική μας Θεσσαλονίκη που τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού γεμίζουμε τις παραλίες της Χαλκιδικής.
Λίγο το ταξίδι, λίγο η θάλασσα λίγο το ότι είχε περάσει η ώρα και πλησίαζε απόγευμα, άρχισε η αναζήτηση για το που θα φάμε.
Το αγαπητό google μας βοήθησε να βρούμε ένα μαγαζί που βρισκόταν στο Fajardo, το La estación και χωρίς καθυστερήσεις ξεκινήσαμε για εκεί.
Ωραίος χώρος με τα προτεινόμενα πιάτα στον πίνακα
Και με αρκετές ακόμη επιλογές στο μενού
Η αλήθεια είναι πως εντυπωσιάστηκα από τις γεύσεις αλλά και από την παρουσίαση!
Ειδικά το δικό μου ήταν πολύ fancy
Ένα εξαιρετικό πιάτο ντόπιων λαχανικών συμπεριλαμβανομένων yuca, malanga, taro και το ετοίμασαν για εμένα δίχως να είναι στον κατάλογο!
BBQ pulled pork για τον Δημήτρη με ντόπιο γλυκό ψωμί mallorca και άχνη ζάχαρη on top
Τιμήσαμε φυσικά και τις ντόπιες τους IPA που ήταν γευστικότατες!
Και αφού τελειώσαμε πήραμε το δρόμο για το Airbnb που είχαμε κλείσει για δυο νύχτες (κόστος διαμονής $225). Μας πήρε λίγο να το βρούμε… Το αναφέραν και στα reviews ότι ίσως να ήταν λίγο challenging αλλά τα καταφέραμε!
Δεν είχαμε και πολλές επιλογές καταλυμμάτων στην περιοχή είναι η αλήθεια, basic χώρος που ουσιαστικά θα ήταν για λίγες ώρες ύπνου αλλά αξιοπρεπέστατος και λίγα βήματα από το σημείο συνάντησης στην παραλία για την επικείμενη δραστηριότητα μας.
Κάναμε μια βόλτα στην παραλία και στα λιγοστά μαγαζάκια και από εκεί στο γραφείο που θα κάναμε check in για το tour.
Στο kayak village είναι διάφορες εταιρείες που κάνουν το tour, εμείς κλείσαμε με την pure adventure. Πήγαμε στο γκισέ για check in και αφού μας ζύγισαν περιμέναμε να ξεκινήσουμε με ορισμένες οδηγίες και προετοιμασία απο το προσωπικό. Είμασταν περίπου 30-35 άτομα στο group διαφόρων ηλικιών και θα μας συνοδεύαν 4 οδηγοί.
Ένας οδηγός θα βρισκόταν μπροστά ένας στο τέλος και οι άλλοι δυο στη μέση για να βοηθάνε όπου χρειαζόταν.
Για να είμαι ειλικρινής οι οδηγίες δεν ήταν όπως τις περιμέναμε, και εδώ θα πω πως αν συμμετέχαμε σε κάτι αντίστοιχο στην Αμερική θα μας είχαν ολόκληρη λίστα με safety instructions, το μόνο που μας ρώτησαν ήταν αν είχε κάποιος ξανακάνει βραδυνό kayak και μας δώσαν να φορέσουμε τα γιλέκα/σωσίβια.
Κινητό μπορούσες να έχεις μαζί σου σε κάποιο αδιάβροχο τσαντάκι, είχαμε οργανωθεί και είχαμε πάρει μαζί μας, αλλά δεν τα χρησιμοποιήσαμε ιδιαίτερα.Έτσι θα αρκεστείτε μόνο στην αφήγηση μου…
Εμείς όπως και κάποιοι ακόμη δεν είχαμε ξανακάνει ούτε βραδυνό kayak και ούτε σε kayak δυο ατόμων… μπήκαμε στο νερό και όταν φτάσαμε στα kayak μας είπαν να καθίσει ο πιο βαρύς πίσω, μας έδειξαν τα κουπιά και πως να τα χρησιμοποιήσουμε, δηλαδή μας είπαν πως ο μπροστινός δίνει το ρυθμό και ο πίσω ακολουθεί.
Άρα εγώ που ήμουνα μπροστά θα έπρεπε να ανακοινώνω αν πάμε δεξιά ή αριστερά αντίστοιχα σε κάθε κίνηση για να πλεύσουμε ομαλά.
Εδώ πρέπει να σημειώσω πως έχω ένα θέμα με το αριστερά και δεξιά και μπορείτε να φανταστείτε τι τράβηξε το καημένο το αγοράκι μου στην πίσω θέση που έπρεπε να ακολουθεί τις οδηγίες μου, οι οποίες κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους ήταν λάθος…
Τώρα που το περιγράφω και το θυμάμαι έχει πλάκα και γελάω μόνη μου αλλά εκείνη την ώρα στο σκοτάδι είχα και λίγο άγχος μη χτυπήσουμε άλλο kayak ή ακόμη χειρότερα μην πέσουμε πάνω στα mangrove trees και θάμνους που υπάρχουν κατά μήκος της διαδρομής και οι μπερδεμένες εκτεθειμμένες ρίζες με τα ξερά κλαδιά τα κάνουν επικίνδυνα να χτυπήσεις. Ευτυχώς οι οδηγοί ήταν πάντοτε πολύ κοντά σε όλους μας και βοηθούσαν όποιο kayak χρειαζόταν.
Σώοι και ασφαλείς κάναμε τη βόλτα αλλά μια μικρή περιπέτεια την είχαμε, ιδίως όταν επιστρέφαμε που το ρεύμα μας τραβούσε προς τα μέσα και έπρεπε με το αριστερά δεξιά να παλέψω και αυτή την εξτρά δυσκολία
.Ο προορισμός μας, αφού περάσαμε τα στενά σημεία με τα mangrove, ήταν η Laguna Grande. Εκεί σταματήσαμε σε απόλυτα ήρεμα νερά και με τον καιρό να μας έχει βοηθήσει, ήταν καθαρός ο ουρανός (ορατότητα) και δεν είχε πανσέληνο (λιγότερο φως) καταφέραμε να δούμε αυτό το όμορφο μπλε φως!!
Μας έδωσαν οδηγίες να σταματήσουμε όλα τα kayak διπλά δίπλα, να ακουμπάμε στην ουσία μεταξύ μας και καλυφθήκαμε όλοι κάτω από ένα μεγάλο μουσαμά για να δημιουργήσουμε περισσότερο σκοτάδι ώστε να φαίνεται καλύτερα το φως!
Αυτό που έχω να θυμάμαι σαν την πιο όμορφη εικόνα είναι πως αν έριχνες νερό με το χέρι από τη θάλασσα στο σώμα σου οι σταγόνες του νερού που σε έβρεχαν ήταν σαν χιλιάδες μικρά μπλε διαμαντάκια που έλαμπαν και έπεφταν πάνω σου… τι μαγική που είναι η φύση μας!!
Μας άφησαν και λίγο πιο ελεύθερους για λίγα λεπτά να απολαύσουμε την ηρεμία, ησυχία και την απόλυτη γαλήνη του μέρους…
Κοίταξα ψηλά και υπενθύμισα στον εαυτό μου πως καλό είναι να κοιτάω πιο συχνά αυτό τον υπέροχο ουρανό και τα αστέρια που έχουμε…
Αρχίσαμε να επιστρέφουμε και ειλικρινά οι οδηγοί έκαναν πολύ καλή δουλειά να μας έχουν όλους σε μια ωραία πορεία.
Εξαιρετικά όμορφη εμπειρία για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας! Εύγε Puerto Rico!
Πήραμε τον δρόμο για το δωμάτιο και σκέφτηκα τι ωραία που δεν είχα να παλέψω jet lag (μιας και είμαστε στο ίδιο time zone)…
Ξημέρωσε η δεύτερη μας μέρα που κατά βάσει θα την περνούσαμε στο νησάκι Culebra που είναι 45’ με το ferry από το μέρος που είμασταν.
Λέω κατά βάσει γιατί η αναχώρηση μας ήταν 1 το μεσημέρι με επιστροφή στις 8:30 το βράδυ (κόστος $4,5/το άτομο). Χρειάζεται να κλείσεις αρκετά νωρίς αυτά τα εισητήρια αν θέλεις να πας στα νησάκια Culebra και Vieques γιατί είναι popular. Εμείς την κράτηση την κάναμε ένα μήνα νωρίτερα και δεν μπορέσαμε να βρούμε πρωινές θέσεις. Άρα με την αναχώρηση αργότερα θα είχαμε το πρωινό στη διάθεση μας για καφεδάκι και παραλία.
Περπατήσαμε από το δωμάτιο 5’ στην Seven seas beach και απολαύσαμε τον καφέ μας και την ηρεμία του πρωινού.
Πριν πάμε για την προβλήτα που θα έφευγε το ferry είπαμε να πάμε σε ένα κοντινό σούπερ μάρκετ να πάρουμε νεράκι για το αυτοκίνητο και κανένα ντόπιο σνακ. Χωρίς να σκεφτούμε πως είναι Κυριακή (καλομαθημένοι/κακομαθημένοι που στην Αμερική είναι όλα ανοιχτά όλες τις ημέρες της εβδομάδας) τα βρήκαμε όλα κλειστά!
Με αυτά και με αυτά ήρθε και η ώρα να ξεκινήσουμε για το σημείο αναχώρησης του ferry στην Ceiba, 20’ απόσταση.
Είχαμε καθυστέρηση μια ώρα που θα μας μείωνε χρόνο παραμονής στο νησάκι αλλά το χειρότερο ήταν η απίστευτη ζέστη και υγρασία που είχε και ο χώρος αναμονής ήταν έξω…
Υπομονή μέχρι να είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση λοιπόν…
Επιβιβαστήκαμε στις 2 με τον ήλιο να καίει αλύπητα το καταμεσήμερο
όλη η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά σαν τα ελληνικά ferries και πλοία που μας πάνε στα νησιά το καλοκαίρι. Γνώριμα πράγματα!
Φτάσαμε στο νησί και ο προορισμός μας ήταν η Flamenco beach που αναφέρεται σαν μια από τις πολύ όμορφες παραλίες. Με τόσο μικρή παραμονή που θα είχαμε δεν είχε νόημα η ενοικίαση αυτοκινήτου και έτσι είπαμε να πάρουμε ταξί να μας πάει στην παραλία και μετά πίσω στο λιμάνι για την επιστροφή.
Δεν ήταν και τόσο εύκολο τελικά γιατί αν και παντού είχα διαβάσει πως περιμένουν ταξί στο λιμάνι δεν ήταν αυτό που συναντήσαμε. Ήταν η ώρα περίεργη, η μέρα δεν ξέρω πάντως για να καταφέρουμε να πάμε μας πήρε 1 ώρα με ένα “ταξί” που βρήκαμε από τηλέφωνο που μας έδωσε ο μπάρμαν που ήπιαμε μια μπύρα στο λιμάνι…
Όταν φτάσαμε είχε πάει σχεδόν 5 το απόγευμα και είχαν βγάλει απαγορευτικό για να κολυμπήσεις λόγω αέρα…
Δεν θα κρίνω την παραλία γιατί δεν ήταν και οι καλύτερες συνθήκες και θα είναι άδικη η ετυμηγορία αλλά και οι δύο είπαμε το κλισέ “Σαν την Χαλκιδική δεν έχει”
Από εκεί πήραμε το ταξί για να μας πάει στο λιμάνι και να βρούμε κάπου να φάμε πριν έρθει η ώρα επιβίβασης για το Fajardo.
Περπατήσαμε λίγο στα δρομάκια και καταλήξαμε στο La cocina del Navegante, το εστιατόριο ενός ξενοδοχείου που μας έκανε καλή εντύπωση βλέποντας το. Μη φανταστείτε δεν είχαμε και πολλές επιλογές…
Είχε όμορφη θέα από το μπαλκόνι που καθήσαμε
Ο σερβιτόρος μας ήταν πολύ φιλικός και παρόλο που δεν είχε στον κατάλογο κάποιο πιάτο plant based, φρόντισε να μου ετοιμάσουν ένα με λαχανικά όπου παρέα με το tostones de platano (οι πράσινες μπανάνες που τρώνε τηγανητές στην ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο της Καραιβικης) έκαναν ένα πλήρες γεύμα!
Το ψάρι του Δημήτρη για κάποιο λόγο δεν το έβγαλα φωτό αλλά θυμάμαι πως του είχε αρέσει!
Τουλάχιστον φάγαμε νόστιμα στο νησάκι Culebra γιατί κατά τ’άλλα δεν μπορώ να πω πως μας πήγαν ιδιαίτερα βολικά τα πλάνα της ημέρας…
Η επιστροφή μας στο main island ήταν βραδάκι
και μέχρι να φτάσουμε στο δωμάτιο είχε πάει καλές 10:30, ώρα δηλαδή για ξεκούραση για να έχουμε δυνάμεις για την επόμενη μέρα και την όμορφη δραστηριότητα που μας περίμενε!
Να 'μαστε και στην τρίτη μας μέρα που θα ξεκινούσε με την επίσκεψη στο El Yunque National Forest.
Το El Yunque είναι το μοναδικό tropical rainforest που ανήκει στο Forest System της Αμερικής. Καλύπτοντας μια έκταση 28.000 acres αποτελεί τη μεγαλύτερη δημόσια έκταση του Puerto Rico. Ως τροπικό δάσος βρέχει όλο το χρόνο και οι πιο χαμηλή θερμοκρασία που μπορεί να φτάσει το χειμώνα είναι μέχρι 10C, επιτρέποντας έτσι τη βλάστηση και την ανάπτυξη των φυτών όλο το χρόνο.
Ο μύθος των ντόπιων λέει πως στην ομώνυμη κορυφή του El Yunque υπήρχε ο θρόνος του βασιλιά Yukahu που είναι σαν την δική μας μυθολογία όπου στην κορυφή του Ολύμπου βρίσκόταν ο θρόνος του Δία.
Η αναδάσωση του ξεκίνησε την δεκαετία του ’40 σε προσπάθεια αποκατάστασης της καταστροφής του δάσους από φωτιές του παρελθόντος αλλά κυρίως από την ανθρώπινη παρέμβαση και εκμετάλλευση για ξυλεία. Στη δεκαετία του ’80 γίνονται οι περισσότερες εργασίες για την υποδομή των χώρων και εγκαταστάσεων αναψυχής που βρίσκονται σήμερα στη διάθεση όλων μας για να εξερευνήσουμε και να απολαύσουμε το μέρος.
Η απόσταση από το Fajardo ήταν μόνο 20’ και με το tour που είχαμε κλείσει να ξεκινάει στις 8:30 το πρωί, ξεκινήσαμε νωρίς την ημέρα μας!
Η δραστηριότητα μας ήταν διάρκειας 4 ωρών και περιελάμβανε hiking σε δυο καταρράκτες και waterslide σε natural rock! (Κόστος $47/άτομο)
Η συνάντηση ήταν στο πάρκινγκ ενός Walmart super market όπου από εκεί ο καθένας με το αυτοκίνητο του θα ακολουθούσε τον tour guide μέχρι το βουνό για να ξεκινήσουμε.
Οι πληροφορίες όταν κλείνεις το εισιτήριο ήταν να φοράς παπούτσια που δεν σε πειράζει να βραχούν και να λερωθούν σε λάσπη και έλεγε κατηγορηματικά όχι crocks
(όπου για κάποιο λόγο η αφεντιά μου δεν είχε προσέξει)Αν και δεν είμαι καθόλου fan των crocks, στην ουσία τα απεχθάνομαι, δεν ξέρω πως κατέληξα να εμφανιστώ με crocks δίχως τα κατάλληλα παπούτσια… ακόμη αναρωτιέμαι…
Μάλλον ζούμε πολλά χρόνια Αμερική και το στυλ με έχει επηρεάσει…
Και φυσικά ο guide μου είπε πως θα έπρεπε να φορέσω άλλα παπούτσια για τη δική μου ασφάλεια. Άλλαξα μετά το σχόλιο του και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων, όπως συνειδητοποίησα στην πορεία!
Αφού συγκεντρωθήκαμε λοιπόν όλοι οι συμμετέχοντες του γκρουπ ξεκινήσαμε για το βουνό. Στο πάρκινγκ που παρκάραμε όλοι τα αυτοκίνητα, μας έδωσε οδηγίες, τα σωσίβια/γιλέκα και πήραμε το δρόμο για τον πρώτο καταρράκτη.
Ουσιαστικά αυτό που μας τόνισε είναι να μένουμε πάντα στη μέση του δρόμου γιατί στην άκρη από τη λάσπη μπορεί και να υποχωρήσει το έδαφος όταν πατήσουμε και το moto της ημέρας ήταν: “embrace the mud”, μην την αποφεύγετε!
Πραγματικά η λάσπη ήταν παντού και σε μεγάλες ποσότητες και πολλές φορές σε ορισμένα σημεία έφτανε πάνω από τον αστράγαλο. Εκεί σκέφτηκα τη χαζομάρα θα είχα κάνει αν δεν είχα αλλάξει παπούτσια…
Κάναμε στάσεις για να μας μιλήσει για τη χλωρίδα και πανίδα, να δούμε την περιοχή ή για να μπορέσει να περάσει κάποιο άλλο γκρουπ, μιας και ήταν γεμάτο το μέρος με παρόμοιες δραστηριότητες.
El Yunque
Σε σημεία που προσφερόταν για φωτογραφία του έδινε η κάθε παρέα το κινητό της και μας έβγαζε ο ίδιος φωτογραφίες.
Η διαδρομή δεν ήταν δύσκολη αλλά είχε ποικιλία στα μέρη που περπατούσαμε και σε αρκετά σημεία υπήρχαν διάφορα ξύλα που λειτουργούσαν ως σκαλοπάτι για να μπορέσουμε να περπατήσουμε, σκοινιά που έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε για να πάρουμε ώθηση να περάσουμε σε απέναντι σημείο και άλλα παρόμοια…
Μετά από αυτό το πέρασμα σταματήσαμε σε ένα σημείο στην άκρη του ποταμού και αφήσαμε ότι πράγματα είχαμε μαζί μας.
Μας είπε αν θέλουμε να εναρμονιστούμε με το μέρος και την ιστορία να βάλουμε λάσπη στα πρόσωπά μας, άλλωστε το embrace the mud ήταν το moto!!
Ο guide είχε μαζί του μια dry bag και εκεί έβαλε όλων τα κινητά για να μας τραβήξει βίντεο τον καθένα με το δικό του στη συνέχεια της διαδρομής.
Και να ’μαστε στον πρώτο καταρράκτη που θα κάναμε το πρώτο waterslide! Μας είπε πως δεν είχαμε επιλογή να μην το κάνουμε γιατι δεν υπήρχε άλλος τρόπος από το σημείο που βρισκόμασταν να συνεχίσεις τη διαδρομή. Εγώ και η κοπέλα από πίσω μου δεν είμασταν προτοιμασμένες για το no option αλλά παρόλα αυτά το διασκεδάσαμε και οι δύο ιδιαίτερα!!
Waterslide #1
Waterslide #2
Και μια φωτό όλη η familia όπως μας αποκαλούσε
Συνέχεια στο επόμενο waterslide
Waterslide #3
Waterslide #4
Το πρόγραμμα περιελάμβανε cliff jumps και ένα ωραίο jump με τη σημαία του Puerto Rico
Jump
Το μέρος ήταν γεμάτο κόσμο και όλοι φαινόταν να το διασκεδάζουν πραγματικά!!!
Αλλά θα ομολογήσω πως οι tour guides πρέπει να περνάνε καλύτερα από όλους μας!!
Ειδικά ο δικός μας όταν τελειώναμε όλα τα μέλη του γκρουπ ότι βουτιά ή τσουλήθρα είχαμε να κάνουμε και ήταν η σειρά του να τις κάνει για να μας ακολουθήσει, σαν μικρό παιδί το χαιρόταν…
Εγώ πάντως όσες βουτιές και να έκανα η λάσπη από το πρόσωπο δεν έφυγε ως το τέλος!
Την έκανα embrace κυριολεκτικά all the way till the end, top to bottom!!
Επιστρέψαμε στο πάρκινγκ που πλύναμε όλοι πόδια και παπούτσια στο ποτάμι πριν μπούμε στα αυτοκίνητα μας. Και κάπου εκεί αποχαιρετήσαμε το όμορφο τροπικό δάσος έχοντας γεμίσει όμορφες εικόνες και αναμνήσεις!
Βρισκόμασταν περίπου 15’ μακρυά από την παραλία Luquillo και τα γνωστά Luquillo kiosks, που είναι ένας δρόμος παράλληλα με την παραλία και αποτελείται από 60 κιόσκια οικογενειακών επιχειρήσεων με φαγητό, ποτό, σουβενίρ.
Εκεί λοιπόν κατευθυνθήκαμε για μεσημεριανό και συγκεκριμένα στο Rellena’o kiosko 40 που ήταν το μοναδικό κιόσκι με vegan options.
Τίμησα το mofongo yuca, που ήταν από τα πιο νόστιμα γεύματα στο Puerto Rico
Ο Δημήτρης δοκίμασε διάφορα μικρά πιατάκια από διαφορετικά κιόσκια και ήταν εξίσου ευχαριστημένος συνοδευμένα φυσικά με μια μπυρίτσα.
Αφού τελειώσαμε το φαγητό μας θα αφήναμε το Fajardo πίσω μας και θα συνεχίζαμε στον επόμενο προορισμό.
