Π.Γ.Δ.Μ. Охрид: Ξέμεινες το τριήμερο; Δίπλα είναι η Οχρίδα!

[John Davilla]

Προετοιμασία & σχεδιασμός εκδρομής



Λίγα και καλά, τα πολύ βασικά σ’ αυτό το κεφάλαιο μιας το όλο ζήτημα οργανώθηκε όπως έγραψα κυριολεκτικά τις τελευταίες μέρες, όχι πως θέλει και καμιά τρομερή προετοιμασία εδώ που τα λέμε, απλά σίγουρα θα μπορούσε να εμπλουτιστεί υπό άλλες συνθήκες.

Αρχικά μιας και η Παρασκευή 25/10 ήταν εργάσιμη θεώρησα καλό να μη ξοδέψω τελικά ημέρα άδειας, καθώς επίσης και να μη κατευθυνθώ απευθείας όπως είπα στον τελικό μου προορισμό μες τη νύχτα, καταλήγοντας έτσι με τη λογική του «στο δρόμο μου είναι» στην πόλη της Φλώρινας, κλείνοντας ένα μονόκλινο δωμάτιο στο ξενοδοχείο «Ελληνίς» μέσω της πλατφόρμας της booking σε κόστος 37€ για ένα βράδυ.

Εξίσου εύκολη αποδείχτηκε και η αναζήτηση καταλύματος στην πόλη της Οχρίδας, με τις επιλογές ευτυχώς να ποικίλουν αναλόγως των απαιτήσεων του καθενός. Σε ότι με αφορά λοιπόν το μικρό διαμέρισμα «Apartments S*A» στο κέντρο της πόλης (βασικό), με πάρκινγκ (ακόμη πιο βασικό), εύκολη πρόσβαση στο μπες/βγες στην Οχρίδα δίχως να μπλέκεις στα στενά (βασικότερο) και κόστος 50€ για δύο βράδια επίσης μέσω booking, ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμουν.

View attachment 479245

Από κει και πέρα δεν είχε να με απασχολεί κάτι άλλο, πέρα από την απαραίτητη έκδοση της πράσινης κάρτας για το αυτοκίνητο μέσω της ασφαλιστικής μου την οποία και εκτύπωσα για να τη δείξω στα σύνορα κατά την είσοδο μου στη ΒΜ. Μελετώντας τη διαδρομή είδα πως δεν έχω να περάσω διόδια σε καμία από τις δύο χώρες, μιας και πήγα μέσω Έδεσσας. Επίσης αυτό που πρέπει να αναφέρω είναι το συνολικό αντίτιμο του καυσίμου, ποσού κάτω των 50€ στην περίπτωση μου μετ’ επιστροφής. Για όποιον θέλει βέβαια να φουλάρει πριν περάσει τα σύνορα, το κόστος αυτό θα ‘να σίγουρα χαμηλότερο.

Έτσι είχα φτιάξει απ' το πουθενά ένα solo ταξιδάκι της τελευταίας στιγμής με 137€ που μόνο άσχημο δε το λες. Μη σας πω τι έβρισκα ενδεικτικά σε ότι είχε απομείνει στην Β.Ελλάδα το τριήμερο δεν υπάρχει λόγος, ήθελες 2 μισθούς.

Τι απέμενε; Μα φυσικά η κατάρτιση του ηλεκτρονικού χάρτη όπως κάθε φορά προκειμένου να συμπληρώσω αξιοθέατα κι όχι μόνο και στις δύο πόλεις που θα συναντούσα και ιδιαίτερα στην Οχρίδα, καθώς και στις ενδεχόμενες στάσεις στο μέσο της διαδρομής.

View attachment 479244

Κατά τα άλλα ήμουν σαν από καιρό έτοιμος για το πρώτο Βαλκανικό roadtrip!

Και μεις που πήγαμε του Αγίου πνεύματος Οχρίδα, 40€ τα δύο βράδια με πάρκινγκ στην παλιά πόλη. Βενζίνη κάθε μήνα τουλάχιστον μία φορά θα βάλω από τη γειτονική Μπίτολα (Μοναστήρι) με 1,29€ περίπου η κατοστάρα παρακαλώ. Το φαγητό τουλάχιστον αν όχι στο μισό, 1/3 πιο φθηνά και το αλκοόλ ακόμα φθηνότερο.

 

[psilos3]

Σε κατι τέτοιες περιπτώσεις, περισσότερο θόρυβο κάνουν οι εκατέρωθεν εθνικιστές, αυτοί που πιστεύουν οτι παίρνουν αξία επειδή κάποιος χιλιάδες χρόνια πριν έκανε κατι σπουδαίο κ ετυχε να κατοικεί στην ίδια περιοχή. Το βλέπουμε πιο έντονα...

@silversurfer συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, δε θα άλλαζα ούτε κόμμα σε όσα έγραψες. Έτσι είναι, αυτές οι φάσεις συντηρούνται πολύ απλά γιατί πουλάνε...

Όταν το 1982 επισκέφθηκα το Ντουμπροβνικ, κόλλησα σε ένα ελληνικο γκρουπ που η ξεναγός μιλούσε αγγλικά, για να ακούσω τίποτα από την ιστορία. Αυτή μιλούσε χάλια, αλλά Μακεδονία την ανέβαζε την περιοχή, Μακεδονία την κατέβαζε. Ο Τίτο είχε πεθάνει το 1980, από τότε γινόταν...

Μα βεβαίως και προυπήρχαν όλες αυτές οι ιστορίες, απλά με τις συνθήκες της ηνωμένης Γιουγκοσλαβίας όλα ήταν αλλιώς. Με το που έγιναν τα βαλάνια χίλια κομμάτια, έπρεπε να έχουμε κάτι για να βρισκόμαστε σε «δουλειά».

 

[psilos3]

Και μεις που πήγαμε του Αγίου πνεύματος Οχρίδα, 40€ τα δύο βράδια με πάρκινγκ στην παλιά πόλη. Βενζίνη κάθε μήνα τουλάχιστον μία φορά θα βάλω από τη γειτονική Μπίτολα (Μοναστήρι) με 1,29€ περίπου η κατοστάρα παρακαλώ. Το φαγητό τουλάχιστον αν όχι στο μισό, 1/3 πιο φθηνά και το αλκοόλ ακόμα φθηνότερο.

Έχεις απόλυτο δίκιο, ο προορισμός όπως λέω κι εγώ είναι αρκετά φθηνός ειδικά σε σύγκριση με την κατάσταση που επικρατεί πλέον στην Ελλάδα. Αποτέλεσμα όλου αυτού είναι οι πάμπολλοι Έλληνες τουρίστες του τριημέρου που συνάντουσα παντού, εκ των οποίων αρκετές οικογένειες. Λογικό.

 

[psilos3]

Καλημέρα από την παλιά πόλη



Να ξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε. Να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα για να μπαίνουν στη θέση τους και να μην έχουμε παρερμηνείες. Ταξίδι στα Βαλκάνια δίχως «Μπουρέκ» για πρωινό δεν είναι ταξίδι στα Βαλκάνια. Ομοίως όπως με τη μπουγάτσα στη βόρειο Ελλάδα.

Μάστορα, ένα με κιμά, ένα με τυρί κι ένα απ’ αυτό το άλλο το ζυμωτό με τη σοκολάτα λοιπόν για να ξεκινήσει καλά η μέρα:

Αρκετά σκασμένος όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν βρέθηκα και πάλι στο γνωστό σημείο της πλατείας Shadrvan, ανάμεσα σε αιωνόβια πλατάνια, το τζαμί «Abidin Pasha» και την εκκλησία «Holy Mother - Kamensko», σε μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα της ευρύτερης περιοχής απ’ όπου θα ξεκινούσε η περιήγηση της ημέρας, προχωρώντας την «Goce Delchev» που θύμιζε περισσότερο Τούρκικη γειτονιά:

Κάνοντας αριστερά στην «Cyril and Methodius» ο δρόμος άρχισε να γίνεται αρκετά ανηφορικός, με το χάρτη να με οδηγεί στα σκαλιά που οδηγούσαν στην Άνω/Παλιά πόλη εν μέσω πυκνής βλάστησης:

Χωρίς να κοπιάσω ιδιαίτερα βρέθηκα λίγα λεπτά μετά απέναντι από την άνω πύλη «Горна порта» των τειχών της. Πίσω μου έβλεπα ήδη από ψηλά τις εικόνες της νέας πόλης που έως εκείνη τη στιγμή δεν είχα αντιληφθεί πως είναι τόσο μεγάλη:

Με γρήγορα βήματα πήρα τον ανήφορο στ΄ αριστερά μου όπου πέρα από τα πολύ ωραία οικήματα (και) της άνω πόλης θα συναντούσα το επόμενο αξιοθέατο του χάρτη μου:

Περνώντας από μια ακόμα πολύ ωραία πύλη βρέθηκα στο προαύλιο του εντυπωσιακού ναού με το όνομα «Παναγία της Περιβλέπτου» (Црква Богородица Перивлепта) το οποίο θα συναντήσετε και σε άλλα σημεία στα βαλκάνια, κτισμένη παρακαλώ στο 1295 (!), με προβλεπόμενο εισιτήριο εισόδου και αυτή:

Ακριβώς από δίπλα βρίσκεται και το κτήριο της διοίκησης που φωτογράφησα εν συντομία, καθώς ήθελα να βρεθώ στο απέναντι μπαλκόνι ,ένα μοναδικό σημείο θέασης προς το φρούριο και την παλιά πόλη:

Αφού πήρα τις απαραίτητες εικόνες συνέχισα κατηφορίζοντας, κάνοντας όμως πρώτα στάση για μερικά αναμνηστικά μαγνητάκια (δύσκολο να βρεις δίχως το Macedonia επάνω), ως το διπλανό επόμενο κι εξίσου γνωστό σημαντικό μνημείο της πόλης:

Το αρχαίο θέατρο της Οχρίδας «Антички театар» όπου βρίσκεται προστατευμένο ανάμεσα στους δύο λόφους για να μη χάνει την ακουστική του, ανήκει στην Ελληνιστική περίοδο καθώς το παλαιό του τμήμα που σώζεται εικάζεται ότι χτίστηκε περίπου στο 200 π.Χ. ,καθιστώντας το πολύ σημαντικό στην ευρύτερη περιοχή. Από τα τέλη των 80s λειτουργεί και πάλι τους καλοκαιρινούς μήνες για διάφορα πολιτιστικά δρώμενα. Στο χώρο δεν υπάρχει είσοδος ή κάποια άλλη χρέωση επίσκεψης:

Ήμουν σε διαδικασία εγρήγορσης καθώς συνέχισα την πορεία μου που με οδηγούσε στα ψηλότερα στρώματα της πόλης, παρατηρώντας επίσης και τη μοναδική θέα προς τη λίμνη όσο ανέβαινα. Ήθελα να δω κι άλλα, τουλάχιστον όσα είχα σημειωμένα και ο χρόνος μ’ έπαιρνε απόλυτα:

Λίγα λεπτά αργότερα είχα φτάσει κιόλας έξω από το φρούριο του Σαμουήλ «Самоилова тврдина» όπου πλήρωσα στην είσοδο το εισιτήριο κόστους 150 δηναρίων (2,5 ευρώ) προκειμένου να εισέλθω και να κατευθυνθώ αρχικά προς τα τείχη του, ανάμεσα σε άπειρους για άλλη μια φορά Έλληνες τουρίστες:

Το φρούριο κατασκευάστηκε κατά τον 10ο αιώνα από τον τσάρο της Βουλγάρικης αυτοκρατορίας Σαμουήλ, βασιζόμενο πάνω στη θέση παλαιότερης οχύρωσης. Ανακαινίστηκε εκ νέου το 2003 για τουριστικούς λόγους, προσφέροντας απρόσκοπτη θέα περιμετρικά μιας και βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του λόφου:

Γύρισα αρκετή ώρα μπορώ να πω ανεβοκατεβαίνοντας τις οχυρώσεις και βγάζοντας παράλληλα φωτογραφίες προς τη λίμνη ή τη νέα πόλη:

Ο τέλειος καιρός και τα εξαιρετικά θρησκευτικά κυρίως κτίσματα της Οχρίδας βοηθούσαν σημαντικά μπορώ να πω στις λήψεις μου:

Αφού χόρτασα περιήγηση και περπάτημα στο φρούριο, πέρασα την πύλη προς τα έξω αυτή τη φορά με τη δίψα να μ’ έχει ρημάξει ήδη και να γίνεται ακόμη πιο έντονη κάτω από τέτοια ζέστη. Ήθελα επειγόντως ένα διάλειμμα δροσιάς πριν συνεχίσω:

Για καλή μου τύχη το «Fort Cafe» ήταν δίπλα, ορθάνοικτο και με περίμενε, διακοσμημένο τουλάχιστον εντυπωσιακά θα ‘λεγε κανείς:

Απανταχού λάτρεις των 70s και κυρίως των 80s ενωθείτε κι ελάτε, θα δώσω εικόνα απ΄ τον εκπληκτικά αυτόν διακοσμημένο χώρο, τολμώ να πω σε μουσειακό επίπεδο:

Κάθε λογής αντικείμενο από τις δεκαετίες που λατρέψαμε και προλάβαμε να ζήσουμε έστω και μικροί βρισκόταν στο εξαιρετικό καφέ-μπαρ δίπλα στο φρούριο, που ουκ ολίγοι έκαναν στάση για τον καφέ, το γλυκάκι ή να πιούν κάτι σε αλκοόλ βλέποντας τη θέα και γεμίζοντας εικόνες από τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις:

Ιδανικό μέρος για μία μπύρα δε νομίζετε;

 

[Smaragda53]

Υπάρχει μια "αγαπη" σε αυτό το κείμενο σου. Πρέπει να το ευχαριστήθηκες πολύ αυτό το ταξείδι!

 

[John Davilla]

Η Οχρίδα μοιάζει αρκετά με την Καστοριά, έχει αρκετά κοινά σημεία (λίμνη, πολλές εκκλησίες, λόφο, όμορφα αρχοντικά - σπίτια). Η παλιά πόλη γενικά, το κάστρο του Σαμουήλ, το αρχαίο θέατρο και η διαδρομή παραλίμνια προς το Kaneo είναι πανέμορφα. Αναμένουμε τη συνέχεια!!!!

 

[psilos3]

Η Οχρίδα μοιάζει αρκετά με την Καστοριά, έχει αρκετά κοινά σημεία (λίμνη, πολλές εκκλησίες, λόφο, όμορφα αρχοντικά - σπίτια). Η παλιά πόλη γενικά, το κάστρο του Σαμουήλ, το αρχαίο θέατρο και η διαδρομή παραλίμνια προς το Kaneo είναι πανέμορφα. Αναμένουμε τη συνέχεια!!!!

Δεν έχω πάει ακόμη Καστοριά αλλά την έχω μελετήσει, είναι καλή περίπτωση επίσης για κοντινές αποδράσεις.
Όσο για τα υπόλοιπα εννοείται πως συμφωνώ, στο επόμενο κεφάλαιο βρίσκονται ακόμη περισσότερα με πολλές όμορφες εικόνες της λίμνης και της πόλης.

 

[psilos3]

Στα γύρω-γύρω της λίμνης ως το βράδυ



Ήταν μεσημεράκι όταν ξεκίνησα να κατηφορίζω στο όμορφο μονοπάτι και το αλσύλλιο που ξεκινάει δίπλα από την είσοδο του φρουρίου το οποίο είχε κιόλας κλείσει. Μπορεί στην Ελλάδα η ώρα να ‘χε αλλάξει ως τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου (ακόμα μ’ αυτή την αηδία ασχολούμαστε εν έτει 2024, αν είναι δυνατόν), όχι όμως εκεί που βρισκόμουν, μη το φως της ημέρας να μου δίνει ακόμα πολλά περιθώρια για βόλτες:

Έφτασα ακριβώς έξω από τον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του Plaošnik ο οποίος όμως τελούσε υπό ανακατασκευή και δε μου έκανε το κλικ για περαιτέρω εξερεύνηση. Εκεί βέβαια μπορεί με ενιαίο εισιτήριο 3€ να θαυμάσει κανείς και το ναό «Свети Климент и Пантелејмон», κατασκευής του 893 από τον άγιο Κλήμη, που όπως είναι λογικό υπέστη πολλές αλλαγές κι ανακατασκευές στο πέρασμα των ετών, μία εκ των οποίων ήταν να γίνει και τζαμί για κάποιο διάστημα:

Είχα ήδη κατέβει αρκετά μέτρα σε σχέση με όσα βρισκόμουν πριν λίγο, ακολουθώντας το δρόμο με το όνομα «Kocho Racin» ο οποίος μου έδινε εξαιρετικές λήψεις προς την πόλη. Μέσω ενός πλακόστρωτου δρόμου κατευθυνόμουν προς την περιοχή του «Канео» που ήταν κι ο επόμενος στόχος μου, παρατηρώντας παράλληλα τις προετοιμασίες των ντόπιων για τον επερχόμενο χειμώνα:

Όσο διαρκούσε η ηλιοφάνεια ο καιρός ήταν φανταστικός, αρκετά ζεστός για την εποχή, δίνοντας την ευκαιρία σε ουκ ολίγους τουρίστες να βολτάρουν στη λίμνη με τα μικρά πλοιάρια:

Το μονοπάτι που ακολουθούσα τα τελευταία λεπτά μ’ έβγαλε φάτσα απέναντι από το επόμενο αξιοθέατο της ημέρας, που δεν ήταν άλλο απ’ τον περίφημο ναό του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου «Црква Свети Јован Богослов» (εικάζεται ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με αυτό της Πάτμου), έναν ακόμα από τους πολλούς αξιόλογους της περιοχής:

Μπήκα εξερευνώντας όλον τον περιβάλλοντα χώρο με τις εξαιρετικές γωνίες θέασης προς τη λίμνη, αλλά και τα πολλά σημεία που μπορείς να ξεκουραστείς, να καθίσεις και να βγάλεις τις φωτογραφίες σου:

Ο ναός παραμένει με άγνωστη ημερομηνία ανέγερσης όπως και άγνωστο αρχιτέκτονα, βάσει ερευνών όμως των αρχαιολόγων το πιθανότερο είναι αυτό να συνέβη κατά τον 13ο αιώνα, πριν την άνοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Υπέστη εργασίες συντήρησης κι αποκατάστασης κατά το 1964 που οδήγησαν και στην ανακάλυψη των σπουδαίων τοιχογραφιών του, που όποιος θέλει να δει καλείται και εκεί να καταβάλλει το αντίτιμο των τριών ευρώ.

Έμεινα στο σημείο όσο χρειαζόμουν για να φωτογραφίσω και να απολαύσω το τοπίο, θα ήθελα όμως να βρισκόμουν εκεί πιο νωρίς για να μείνω περισσότερο, μιας και ήταν σίγουρα από τα καλύτερα μέρη της πόλης:

Αντ’ αυτού και συμβουλευόμενος τον ηλεκτρονικό χάρτη, αποφάσισα ν’ ακολουθήσω τον παραλίμνιο δρόμο που θα με γυρνούσε προς το κέντρο μέσω της «παραλίας» αρχικά του Kaneo με το ομώνυμο restaurant:

Δυστυχώς το υπαίθριο μπαράκι που συνάντησα στη διαδρομή μου ήταν κλειστό, αλλιώς πολύ ευχαρίστως θα έτσουζα ένα, συνεχίζοντας έτσι την πορεία μου:

Η πολύ έξυπνη ιδέα να δημιουργήσουν έναν ξύλινο πεζόδρομο στο σημείο αυτό της διαδρομής έδινε την ευκαιρία ώστε πάρα πολύς κόσμος να βολτάρει εκεί, ιδιαίτερα με τόσο καλή μέρα:

Χωρίς να το καταλάβω είχα βρεθεί κιόλας στο προαύλιο της Αγίας Σοφίας «Црква Св. Софија» όπως και την προηγούμενη ημέρα, από την κάτω όμως πλευρά. Προφανώς και ο ναός του 10ου αιώνα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της χώρας ολόκληρης, κληρονομιά και αυτός της Βουλγάρικης αυτοκρατορίας:

Ήμουν πάλι σ’ ένα από τα ωραιότερα σημεία της περιοχής με την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική, θέλοντας να το φωτογραφίσω όπως και το προηγούμενο βράδυ:

Αρκετά τουριστικό μέρος όπως είναι λογικό χωρίς όμως όλο αυτό να επηρεάζει την ομορφιά του, με τις επεκτατικές αηδίες να μη λείπουν δυστυχώς ούτε δω. Το μόνο που μου έκανε κακή εντύπωση ήταν η πρόσβαση των οχημάτων μέχρις εκείνο το σημείο που θα μπορούσε ίσως ν’ αποφεύγεται τις ώρες αιχμής:

Με την πικρή διαπίστωση ότι το οινοποιείο που ήθελα να ψωνίσω ήταν κλειστό, επέλεξα κι εγώ όπως οι περισσότεροι ένα από τα ασφυκτικά γεμάτα καφέ προκειμένου να κάνω ένα διάλειμμα δροσιάς που χρειαζόμουν από ώρα:

Έτσι, με τον ήλιο να ‘χει αρχίσει την κάθοδο του πήρα το δρόμο της επιστροφής για το διαμέρισμα, αρχικά απ’ τον πεζόδρομο St.Clement και κατόπιν από τον κεντρικό Makedonski Prosvetiteli προκειμένου να ψωνίσω κιόλας το κατιτίς μου για φαγητό:

Χορτασμένος κι έχοντας παρακολουθήσει κι ολίγον από ελληνικό ματσάκι βγήκα πριν τις εννιά για την Κυριακάτικη νυχτερινή βόλτα μου, περπατώντας αρκετά προκειμένου ν’ ανακαλύψω ένα jazz bar για το οποίο είχα διαβάσει ωραία σχόλια, ωστόσο βρήκα κλειστό. Δε με χάλασε, έβγαλα για μια ακόμη φορά εξαιρετικές νυχτερινές φωτογραφίες στην -αισθητά πιο άδεια από κόσμο- πόλη:

Έπρεπε να τσεκάρω τις υπόλοιπες επιλογές προκειμένου να βρω ένα φιλόξενο μπαρ να ποτίσω τους δαίμονες μου, διανύοντας εύκολα το ένα χιλιόμετρο πλάι από το νερό στους έρημους δρόμους της πόλης:

Τα καταστήματα όμως είχαν αρκετό κόσμο οφείλω να πω. Παραδόξως προσπέρασα την Ιρλανδική, θέλοντας να δω και το μπαράκι του «Tino’s» που φαινόταν -και τελικά ήταν- καλό, πίνοντας τις πρώτες στο φιλόξενο του μπαρ και τον όμορφο χώρο του:

Ήταν κοντά 11 όταν ξεκίνησα το δρόμο για πίσω και με την Ιρλανδική «five» τόσο κοντά στο σπίτι δεν είχα επιλογή, ώστε να κλείσω με τον καλύτερο τρόπο την ημέρα και συνολικά την εκδρομή.

Αυτή τη φορά δε γινόταν ο χαμός της προηγούμενης, έτσι δε δυσκολεύτηκα να βρω θέση στο μπαρ δίπλα από μια παρέα Ελλήνων που τα έπινε και συζητούσε σ’ ένα τραπέζι.

Ο υπεύθυνος στο μεταξύ με το που αντιλήφθηκε ότι φοράω μπλούζα των Rammstein ξεκίνησε να βάζει στη λίστα τραγουδιών το ένα πίσω απ’ το άλλο.

Λέτε να το έκανε επίτηδες για να παραγγέλνω;
Λέτε να πέτυχε το σκοπό του;

 

[cosafiv]

μπραβο ρε φιλε,
εχω παει 3 φορες Οχριδα, ουτε τα μισα δεν εχω δει...
ολο πλιεσκαβιτσες , τσεβαπ και μπυρες ημουν...
νασαι καλα,παντα τετοια να κανεις , να μαθαινουμε και εμεις, που μονο τρωμε και πινουμε στα ταξιδια...

 

[psilos3]

μπραβο ρε φιλε,
εχω παει 3 φορες Οχριδα, ουτε τα μισα δεν εχω δει...
ολο πλιεσκαβιτσες , τσεβαπ και μπυρες ημουν...

Είναι που εμένα δε μ' αρέσουν αυτά κι αφιερώνομαι απόλυτα στ' αξιοθέατα!

νασαι καλα,παντα τετοια να κανεις , να μαθαινουμε και εμεις, που μονο τρωμε και πινουμε στα ταξιδια...

Σ' ευχαριστώ για την ανάγνωση και το πολύ ωραίο σου σχόλιο, υγεία να έχουμε!

 

[psilos3]

Αναχώρηση & απολογισμός τριημέρου



Ξύπνησα νωρίς μιας κι έπρεπε ν’ αφήσω το διαμέρισμα, θέλοντας παράλληλα να κάνω και μια τελευταία βόλτα για ψώνια στην ευρύτερη περιοχή. Μπορεί μεν να είχα διαθέσιμη όλη την υπόλοιπη μέρα μιας και ήταν 28η, ωστόσο θεώρησα πιο λογικό να γυρίσω νωρίς προκειμένου να μη πετύχω κίνηση σε σύνορα και δρόμους.

Εξίσου νωρίς κατέβηκα προς το κέντρο και τη διπλανή λεωφόρο «Turistichka» περνώντας από την ανοικτή στην αρχή αγορά:

Δίπλα ακριβώς στεγάζεται και η περίφημη αγορά λαχανικών «Пазар» στην οποία μπορεί να βρει κανείς πολύ ωραία πραγματάκια, ωστόσο για να ψωνίσει χρειάζεται παντού μετρητά όπως γρήγορα διαπίστωσα, τα οποία εγώ είχα ήδη πιεί ξοδέψει και δεν υπήρχε περίπτωση να τρέχω να χαλάω άλλα, αρκούμενος για μια ακόμα μέρα στο κλασσικό Βαλκανικό πρωινό με τα μπουρέκ:

Αρκετά χορτάτος γι’ ακόμα ένα πρωί ετοιμάστηκα και φόρτωσα το αυτοκίνητο, ξεκινώντας για την επιστροφή στις έντεκα μέσω του όμορφου αλλά συνάμα κουραστικού επαρχιακού δρόμου. Πέρα από κάτι φορτηγά που δε μπορείς εύκολα να περάσεις υπό αυτές τις συνθήκες, βρήκα κίνηση μόνο μέσα στην πόλη του Μοναστηρίου:

Λίγα χιλιόμετρα πριν τα σύνορα μπορεί να συναντήσει κανείς χωριά όπως το Kravari, με τις μισές πινακίδες αναρτημένες και στα Ελληνικά, καθώς και πληθώρα από καταστήματα όπως συνεργεία, κομμωτήρια και φυσικά σούπερ μάρκετς. Έκανα κι εγώ μια μικρή στάση για ψώνια τύπου κρασιά, ρακί, και κάμποσα τρόφιμα μιας και στα υπόλοιπα προϊόντα δεν είδα συγκλονιστικές διαφορές τιμών σε σχέση με τα Ελληνικά. Το καλό είναι πως τη φορά αυτή πέρασα αμέσως και πολύ εύκολα τα σύνορα, στα οποία δε μπήκαν καν στη διαδικασία να με ελέγξουν πέρα από έγγραφα και τυπικές ερωτήσεις για το τι κουβαλάω:

Τα album των αγαπημένων Pink Floyd (η καλύτερη συντροφιά για οδήγηση) έπαιζαν ήδη εδώ και ώρα, με το «Wish you were here» να δίνει τη θέση του στο «Animals» όσο περνούσα τους άδειους επαρχιακούς δρόμους τον νομών Φλώρινας & Πέλλας προκειμένου να φτάσω γύρω στις τέσσερις στη Θεσσαλονίκη για να συνεχίσω το πάρτυ του τριημέρου, αναρωτώμενος παράλληλα γιατί να μην έχω με τέτοιες ωραίες συνθήκες 1-2 χιλιάδες χιλιόμετρα οδήγησης ακόμα.

Ίσως, στο επόμενο roadtrip…




Συνοπτικά λοιπόν,

α. Χρόνος εκδρομής: Ιδανικός απ’ όσο κατάλαβα γι’ αυτά που σχεδίασα. Βέβαια η περιοχή εντός κι εκτός συνόρων έχει ψωμάκι για όποιον διαθέτει περισσότερες ημέρες, οπότε βλέποντας και κάνοντας. Για τριήμερο πάντως ήταν αξιοπρεπέστατο.

β. Εποχή εκδρομής: Κάθε χρόνο τα λέω για τις εορταστικές ημέρες αυτές του Οκτώβρη, πόσο μάλλον όταν συνδυάζονται όπως είδατε με εξαιρετικό καιρό. Είναι νομίζω προτιμότερα να εκδράμει προς τα ‘κει κανείς το φθινόπωρο ή η άνοιξη σε σχέση με το καλοκαίρι, αν κι αυτά είναι γούστα.

γ. Όσα δεν είδα: Προφανώς θα υπάρχουν, δεν αισθάνομαι όμως κάποιο κενό όπως σε άλλες εκδρομές. Να έμπαινα ίσως στις εκκλησίες; Δεν είναι το στοιχείο μου, τώρα αν κάτι άλλο μου ξέφυγε θα το μάθω εν καιρώ. Σίγουρα θα μπορούσαν να προστεθούν σ’ αυτή τη λίστα οι διπλανοί προορισμοί όπως η Struga, κάτι που ίσως να έκανα αν δεν ήμουν μόνος.

δ. Άνθρωποι: Κανένα μα κανένα παράπονο παρά τα όσα ενδεχομένως ακούγονται. Βαλκάνιοι όλοι μας, βράζουμε σχεδόν στο ίδιο ζουμί, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τόσο τουριστικές περιοχές.

ε. Οργάνωση/μετακίνηση: Ούτε εδώ έχω να πω και πάρα πολλά μιας και εντός Οχρίδας χρησιμοποίησα μόνο τα πόδια μου που ήταν αρκετά, καθώς και στα της οργάνωσης που ως τουριστικός προορισμός τα πράγματα ήταν απλά και βολικά. Για τη διαδρομή έκανα ιδιαίτερη αναφορά στην ιστορία, ωστόσο αυτό που οφείλω να διευκρινήσω είναι ότι μέχρι τα σύνορα υπάρχουν δύο επιλογές, είτε μέσω Εγνατίας από Κοζάνη/Πτολεμαΐδα, είτε μέσω Έδεσσας τον οποίο και επέλεξα για τους δικούς μου λόγους. Όλα βολεύουν.

στ. Κουζίνα/ποτά: Βαλκάνια παιδιά, εγγύηση, τι τα συζητάμε; Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνεις ούτε στεγνός, ούτε νηστικός, όπως δεν υπάρχει περίπτωση να μη φύγεις με αυξημένη χοληστερίνη, πράγματα γνωστά.

ζ. Κόστος: Τι μπορώ να γράψω για μια κίνηση της τελευταίας στιγμής που κόστισε 137€ πήγαινε-έλα/μείνε για τρεις βραδιές; Καθώς επίσης τι να συμπληρώσω για ένα μέρος που τα περισσότερα κοστίζουν πλέον έως και 50% κάτω σε αντίστοιχες τιμές της Ελλάδας; Μάλλον τίποτα, αντιλαμβάνεστε όλοι.

η. Γενική εικόνα: Ικανοποιητική δε το συζητώ και σίγουρα θα επανέλθω με τέτοιου τύπου οδικά τριήμερα σε συνδυασμό με γειτονικές πόλεις, μου άρεσε ιδιαίτερα το σενάριο, γιατί όχι και στην ίδια την Οχρίδα στα πλαίσια ενός διευρυμένου ταξιδιού.


Μέχρι τότε, ραντεβού στην επόμενη ιστορία, κάπου στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου.
Ραντεβού πάντα ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα, ή έστω στους …δρόμους αυτής της γης.

Υ.Γ. Το μόνο που θ’ αφήσουμε ιστορίες, και κανα - δυο φωτογραφίες…

 

[varioAthens]

ε. Οργάνωση/μετακίνηση: Ούτε εδώ έχω να πω και πάρα πολλά μιας και εντός Οχρίδας χρησιμοποίησα μόνο τα πόδια μου που ήταν αρκετά, καθώς και στα της οργάνωσης που ως τουριστικός προορισμός τα πράγματα ήταν απλά και βολικά. Για τη διαδρομή έκανα ιδιαίτερη αναφορά στην ιστορία, ωστόσο αυτό που οφείλω να διευκρινήσω είναι ότι μέχρι τα σύνορα υπάρχουν δύο επιλογές, είτε μέσω Εγνατίας από Κοζάνη/Πτολεμαΐδα, είτε μέσω Έδεσσας τον οποίο και επέλεξα για τους δικούς μου λόγους. Όλα βολεύουν.

Αρκετα? Σαρανταποδαρουσα?
Αντε και στα επομενα ταξιδια!