georgeant
Member
- Μηνύματα
- 608
- Likes
- 2.606
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Όπως έχω ξαναπεί, θεωρώ το φθινόπωρο την καλύτερη εποχή του χρόνου για να ταξιδέψεις, είτε πρόκειται για Ελλάδα είτε για το εξωτερικό. Η θερμοκρασίες είναι κατάλληλες για δραστηριότητες και πεζοπορία εφόσον δεν κάνει ούτε πολύ ζέστη ώστε να κουράζεσαι ή να καίγεσαι από τον ήλιο αλλά ούτε και πολύ κρύο ώστε να μην μπορείς να βγεις από το ξενοδοχείο ή το καφέ. Επίσης, η φύση δημιουργεί έναν απίστευτο καμβά με χρώματα στο τοπίο που όμοιός του δεν υπάρχει σε καμία άλλη εποχή του χρόνου κατά τη γνώμη μου. Οι πρώτες ψυχρούλες που έρχονται σε συνδυασμό με τα πρώτα φουτεράκια αλλά και τα αχνιστά ροφήματα σε cozy cafe είναι η ευτυχία των απανταχού ρομαντικών.
Τον προηγούμενο Νοέμβριο λοιπόν πετύχαμε μια προσφορά σε ένα site για διαμονή στο 5 αστέρων ξενοδοχείο Montana Hotel & Spa στο Καρπενήσι. H προσφορά ήταν εξαιρετική. Περιελάμβανε ημιδιατροφή και πρόσβαση στην εσωτερική πισίνα και στη σάουνα/χαμάμ. Διακοπές με τα όλα τους λοιπόν και εφόσον δεν είχα επισκεφτεί ποτέ την Ευρυτανία (ή οποία θεωρείται από πολλούς η Ελβετία της Ελλάδας λόγω της γραφικότητας και της φυσικής ομορφιάς της) το θεώρησα εξαιρετική ευκαιρία.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο παρατηρήσαμε ότι μάλλον ήμασταν μόνοι μας. Στο parking δεν υπήρχαν άλλα αυτοκίνητα κι επίσης δεν κυκλοφορούσε ψυχή στους διαδρόμους ή στο spa. Ίσως επειδή ήταν Δευτέρα πρωί. Το απόγευμα βέβαια κατέφθασαν κι άλλοι επισκέπτες κι έτσι η αίσθηση ότι παίζουμε στη Λάμψη του Κιούμπρικ έφυγε σχετικά γρήγορα, αλλά είχε πλάκα όσο κράτησε.
Το Καρπενήσι είναι η πρωτεύουσα του Νομού Ευρυτανίας και εμφανίζεται ως οικισμός από τα Βυζαντινά χρόνια. Παρ'όλο που δε φημίζεται πολύ για την ομορφιά του (κλέβουν την παράσταση κυρίως τα γύρω χωριά), δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε διασκέδαση, νυχτερινή ζωή και φαγητό από άλλες ελληνικές πόλεις. Σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο Βελουχιού κι αυτό το κάνει -μεταξύ άλλων- δημοφιλή χειμερινό προορισμό.
Περπατώντας στην Κοσμά Αιτωλού, ψάχνοντας για φαγητό αλλά και για προμήθειες για το αυτοκίνητο.
Μεσαιωνική νότα στο Camelot Bar. Πολύ καλό!
...και το στενάκι πίσω του.
Φτάνοντας στο Μεγάλο Χωριό (14 χλμ από το Καρπενήσι) για βόλτα και φαγητό. Και φυσικά για πολλές φωτογραφίες αφού διάβασα ότι είναι από τα πολύ όμορφα χωριά του Νομού. Το Μεγάλο Χωριό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες του όρους Καλιακούδα. Από την πλατεία του χωριού βλέπει κανείς τις κορυφές του όρους Χελιδώνα, την κοιλάδα του Καρπενησιώτη ποταμού και τα χωριά γύρω από αυτή.
Βόλτα στα στενάκια του χωριού. Πλακόστρωτοι δρόμοι και πανέμορφα πετρόχτιστα σπίτια με φόντο το βουνό και τα έλατα. Όνειρο!
Η πλατεία του χωριού.
Και Halloween στην Ευρυτανία;;
Η υπέροχη θέα!
Από το καφέ που κάτσαμε για φαγητό. Απέναντι, δίπλα από τον πλάτανο είναι που είχαμε τη θέα στις προηγούμενες φωτογραφίες.
Συνεχίζοντας τη βόλτα μετά το φαγητό (αν και η ανηφόρα με το γεμάτο στομάχι ήταν λίγο δύσκολη).
Στην επιστροφή, μια μικρή στάση για να θαυμάσουμε αυτό το όμορφο μέρος.
Είχε και δρομάκι για πεζοπορία, αλλά η ώρα είχε ήδη περάσει και σύντομα δε θα είχαμε φως.
Λίγο πριν μπούμε στο Καρπενήσι κάναμε μια μικρή στάση για να περπατήσουμε σε αυτό το υπέροχο μέρος.
Το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και χαλαρώσαμε στην πισίνα και στη σάουνα και ύστερα στο σαλόνι του ξενοδοχείου για διάβασμα.
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε με προορισμό το χωριό Φιδάκια, για το οποίο είχα διαβάσει εξίσου πολύ καλά σχόλια.
Η διαδρομή προς το χωριό ήταν πολύ όμορφη και εντυπωσιακή όσο και το ίδιο το χωριό, όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω.
Βουνά, λίμνες, έλατα. Η φύση στα καλύτερά της. Ποια Ελβετία είπαμε;
Ο οικισμός ξεχωρίζει για τα καλαίσθητα σπίτια του και για το πολεοδομικό του σχήμα που ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους οικισμούς της περιοχής. Για τους παραπάνω λόγους είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός.
Μπαίνοντας στο χωριό.
Το εστιατόριο είναι κλειστό αλλά η πελατεία έξω μεγάλη.
Στην ψύχρα του Νοέμβρη ο ήλιος είναι πάντα καλοδεχούμενος!
Βόλτα στο χωριό.
Ανεβαίνοντας...
Φτάσαμε στην κορυφή του λόφου. Θρίαμβος!
Η θέα προς τη λίμνη Κρεμαστών. Απίστευτο θέαμα!
Και ένα παγκάκι ακριβώς στο σωστό σημείο για να ρεμβάζεις.
Και αυτό είναι ένα τσαγερό μέσα σε έναν κορμό δέντρου. Αυτό.
Θα ήθελα να είναι το εξοχικό μου...
Συγκρίνεται με τίποτα με το ορεινό τοπίο;
Χαζεύοντας αυτό το σπίτι που (και αυτό) θα θέλαμε να είναι δικό μας.
Η πείνα δεν άρχισε να έρθει (η εξοχή σου ανοίγει την όρεξη δε λένε κι έτσι γυρίσαμε για γεύμα στο ίδιο εστιατόριο που περίμεναν και τα αγαπημένα μας αιλουροειδή. Ήταν ακόμη κλειστό, αλλά είχε ένα κινητό "έκτακτης ανάγκης". Το κινητό χτυπούσε αλλά δεν το σήκωνε κανείς. Κι εκεί που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε μας φωνάζει μια κυρία ότι θα πάρει η ίδια την ιδιοκτήτρια να την ειδοποιήσει στο σπίτι της για να έρθει να ανοίξει. Αθάνατη κι αγαπημένη ελληνική επαρχία!
Όλα πολύ ωραία ήταν και η εξυπηρέτηση και το φαγητό. Πήραμε και τις πληροφορίες που θέλαμε για το πώς να βγούμε στη θέση Τσαγκαράλωνα, απο την οποία θα είχαμε μια πολύ ωραία θέα προς τη λίμνη. Ήταν πραγματικά πολύ κοντά, 5 λεπτά με το αυτοκίνητο.
Και αυτό είναι το τοπίο που αντικρίσαμε φτάνοντας.
Η λίμνη Κρεμαστών είναι η μεγαλύτερη (και για πολλούς η πιο όμορφη) τεχνητή λίμνη της Ελλάδος. Δημιουργήθηκε μετά την κατασκευή του φράγματος των Κρεμαστών το 1965 από τη συσσώρευση υδάτινων όγκων των ποταμών Αχελώου, Αγραφιώτη, Ταυρωπού και Τρικεριώτη.
Υπάρχουν μέχρι και πέτρινα τραπεζοκαθίσματα για να θαυμάσεις αυτή τη θέα. Πραγματικά το τοπίο ήταν πανέμορφο και δε χορταίνεις να το κοιτάς.
Η Γέφυρα Επισκοπής.
Ο δρόμος της επιστροφής.
Χαλάρωση στο σαλόνι του ξενοδοχείου, δίπλα στο τζάκι.
Το επόμενο πρωί το τοπίο που αντίκρισα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου τολμώ να πω ότι ήταν από τις ωραιότερες εικόνες που έχω δει στην Ελλάδα.
Η ομίχλη είχε σκεπάσει το Καρπενήσι και το τοπίο με φόντο τις κορυφές του Τυμφρηστού ήταν σαν πίνακας ζωγραφικής.
Φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία και κατέβηκα στο προαύλιο για καλύτερες λήψεις.
Και λίγες εικόνες από την επιστροφή μας, λίγο μετά τη Μακρακώμη.
Η Ευρυτανία με ενθουσίασε! Έχει όλα όσα μου αρέσουν και θεωρώ ιδανικές διακοπές, παραδοσιακή αρχιτεκτονική, όμορφα χωριά χωμένα στο δάσος, πεζοπορικές διαδρομές, βουνά με έλατα, εξαιρετικό φαγητό. Ένα τριήμερο μου φάνηκε λίγο (αν και αρκετό για να αποφορτιστείς), άλλωστε ήταν τόσα αυτά που δεν προλάβαμε να δούμε, μεταξύ άλλων και η φημισμένη Μονή Προυσού αλλά και άλλα εξίσου όμορφα χωριά.
Θα επιστρέψω σίγουρα.
Τον προηγούμενο Νοέμβριο λοιπόν πετύχαμε μια προσφορά σε ένα site για διαμονή στο 5 αστέρων ξενοδοχείο Montana Hotel & Spa στο Καρπενήσι. H προσφορά ήταν εξαιρετική. Περιελάμβανε ημιδιατροφή και πρόσβαση στην εσωτερική πισίνα και στη σάουνα/χαμάμ. Διακοπές με τα όλα τους λοιπόν και εφόσον δεν είχα επισκεφτεί ποτέ την Ευρυτανία (ή οποία θεωρείται από πολλούς η Ελβετία της Ελλάδας λόγω της γραφικότητας και της φυσικής ομορφιάς της) το θεώρησα εξαιρετική ευκαιρία.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο παρατηρήσαμε ότι μάλλον ήμασταν μόνοι μας. Στο parking δεν υπήρχαν άλλα αυτοκίνητα κι επίσης δεν κυκλοφορούσε ψυχή στους διαδρόμους ή στο spa. Ίσως επειδή ήταν Δευτέρα πρωί. Το απόγευμα βέβαια κατέφθασαν κι άλλοι επισκέπτες κι έτσι η αίσθηση ότι παίζουμε στη Λάμψη του Κιούμπρικ έφυγε σχετικά γρήγορα, αλλά είχε πλάκα όσο κράτησε.
Το Καρπενήσι είναι η πρωτεύουσα του Νομού Ευρυτανίας και εμφανίζεται ως οικισμός από τα Βυζαντινά χρόνια. Παρ'όλο που δε φημίζεται πολύ για την ομορφιά του (κλέβουν την παράσταση κυρίως τα γύρω χωριά), δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε διασκέδαση, νυχτερινή ζωή και φαγητό από άλλες ελληνικές πόλεις. Σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο Βελουχιού κι αυτό το κάνει -μεταξύ άλλων- δημοφιλή χειμερινό προορισμό.
Περπατώντας στην Κοσμά Αιτωλού, ψάχνοντας για φαγητό αλλά και για προμήθειες για το αυτοκίνητο.
Μεσαιωνική νότα στο Camelot Bar. Πολύ καλό!
...και το στενάκι πίσω του.
Φτάνοντας στο Μεγάλο Χωριό (14 χλμ από το Καρπενήσι) για βόλτα και φαγητό. Και φυσικά για πολλές φωτογραφίες αφού διάβασα ότι είναι από τα πολύ όμορφα χωριά του Νομού. Το Μεγάλο Χωριό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες του όρους Καλιακούδα. Από την πλατεία του χωριού βλέπει κανείς τις κορυφές του όρους Χελιδώνα, την κοιλάδα του Καρπενησιώτη ποταμού και τα χωριά γύρω από αυτή.
Βόλτα στα στενάκια του χωριού. Πλακόστρωτοι δρόμοι και πανέμορφα πετρόχτιστα σπίτια με φόντο το βουνό και τα έλατα. Όνειρο!
Η πλατεία του χωριού.
Και Halloween στην Ευρυτανία;;
Η υπέροχη θέα!
Από το καφέ που κάτσαμε για φαγητό. Απέναντι, δίπλα από τον πλάτανο είναι που είχαμε τη θέα στις προηγούμενες φωτογραφίες.
Συνεχίζοντας τη βόλτα μετά το φαγητό (αν και η ανηφόρα με το γεμάτο στομάχι ήταν λίγο δύσκολη).
Στην επιστροφή, μια μικρή στάση για να θαυμάσουμε αυτό το όμορφο μέρος.
Είχε και δρομάκι για πεζοπορία, αλλά η ώρα είχε ήδη περάσει και σύντομα δε θα είχαμε φως.
Λίγο πριν μπούμε στο Καρπενήσι κάναμε μια μικρή στάση για να περπατήσουμε σε αυτό το υπέροχο μέρος.
Το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και χαλαρώσαμε στην πισίνα και στη σάουνα και ύστερα στο σαλόνι του ξενοδοχείου για διάβασμα.
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε με προορισμό το χωριό Φιδάκια, για το οποίο είχα διαβάσει εξίσου πολύ καλά σχόλια.
Η διαδρομή προς το χωριό ήταν πολύ όμορφη και εντυπωσιακή όσο και το ίδιο το χωριό, όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω.
Βουνά, λίμνες, έλατα. Η φύση στα καλύτερά της. Ποια Ελβετία είπαμε;
Ο οικισμός ξεχωρίζει για τα καλαίσθητα σπίτια του και για το πολεοδομικό του σχήμα που ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους οικισμούς της περιοχής. Για τους παραπάνω λόγους είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός.
Μπαίνοντας στο χωριό.
Το εστιατόριο είναι κλειστό αλλά η πελατεία έξω μεγάλη.
Στην ψύχρα του Νοέμβρη ο ήλιος είναι πάντα καλοδεχούμενος!
Βόλτα στο χωριό.
Ανεβαίνοντας...
Φτάσαμε στην κορυφή του λόφου. Θρίαμβος!
Η θέα προς τη λίμνη Κρεμαστών. Απίστευτο θέαμα!
Και ένα παγκάκι ακριβώς στο σωστό σημείο για να ρεμβάζεις.
Και αυτό είναι ένα τσαγερό μέσα σε έναν κορμό δέντρου. Αυτό.
Θα ήθελα να είναι το εξοχικό μου...
Συγκρίνεται με τίποτα με το ορεινό τοπίο;
Χαζεύοντας αυτό το σπίτι που (και αυτό) θα θέλαμε να είναι δικό μας.
Η πείνα δεν άρχισε να έρθει (η εξοχή σου ανοίγει την όρεξη δε λένε
κι έτσι γυρίσαμε για γεύμα στο ίδιο εστιατόριο που περίμεναν και τα αγαπημένα μας αιλουροειδή. Ήταν ακόμη κλειστό, αλλά είχε ένα κινητό "έκτακτης ανάγκης". Το κινητό χτυπούσε αλλά δεν το σήκωνε κανείς. Κι εκεί που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε μας φωνάζει μια κυρία ότι θα πάρει η ίδια την ιδιοκτήτρια να την ειδοποιήσει στο σπίτι της για να έρθει να ανοίξει. Αθάνατη κι αγαπημένη ελληνική επαρχία! Όλα πολύ ωραία ήταν και η εξυπηρέτηση και το φαγητό. Πήραμε και τις πληροφορίες που θέλαμε για το πώς να βγούμε στη θέση Τσαγκαράλωνα, απο την οποία θα είχαμε μια πολύ ωραία θέα προς τη λίμνη. Ήταν πραγματικά πολύ κοντά, 5 λεπτά με το αυτοκίνητο.
Και αυτό είναι το τοπίο που αντικρίσαμε φτάνοντας.
Η λίμνη Κρεμαστών είναι η μεγαλύτερη (και για πολλούς η πιο όμορφη) τεχνητή λίμνη της Ελλάδος. Δημιουργήθηκε μετά την κατασκευή του φράγματος των Κρεμαστών το 1965 από τη συσσώρευση υδάτινων όγκων των ποταμών Αχελώου, Αγραφιώτη, Ταυρωπού και Τρικεριώτη.
Υπάρχουν μέχρι και πέτρινα τραπεζοκαθίσματα για να θαυμάσεις αυτή τη θέα.
Πραγματικά το τοπίο ήταν πανέμορφο και δε χορταίνεις να το κοιτάς.
Η Γέφυρα Επισκοπής.
Ο δρόμος της επιστροφής.
Χαλάρωση στο σαλόνι του ξενοδοχείου, δίπλα στο τζάκι.
Το επόμενο πρωί το τοπίο που αντίκρισα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου τολμώ να πω ότι ήταν από τις ωραιότερες εικόνες που έχω δει στην Ελλάδα.
Η ομίχλη είχε σκεπάσει το Καρπενήσι και το τοπίο με φόντο τις κορυφές του Τυμφρηστού ήταν σαν πίνακας ζωγραφικής.
Φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία και κατέβηκα στο προαύλιο για καλύτερες λήψεις.
Και λίγες εικόνες από την επιστροφή μας, λίγο μετά τη Μακρακώμη.
Η Ευρυτανία με ενθουσίασε! Έχει όλα όσα μου αρέσουν και θεωρώ ιδανικές διακοπές, παραδοσιακή αρχιτεκτονική, όμορφα χωριά χωμένα στο δάσος, πεζοπορικές διαδρομές, βουνά με έλατα, εξαιρετικό φαγητό. Ένα τριήμερο μου φάνηκε λίγο (αν και αρκετό για να αποφορτιστείς), άλλωστε ήταν τόσα αυτά που δεν προλάβαμε να δούμε, μεταξύ άλλων και η φημισμένη Μονή Προυσού αλλά και άλλα εξίσου όμορφα χωριά.
Θα επιστρέψω σίγουρα.
Last edited:
