Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Μεξικό Μπελίζ Ονδούρα ταξιδι στη Κεντρικη Αμερικη.. μια.. Γουατεμαλα και απο εμενα

[LULLU]

η Chichen Itza ενα απο τα 7 θαυματα..

 

[LULLU]

Οι αιωρες εξω απο τη φυλακη..

 

[LULLU]

turist shops.. στη Chichen Itza

 

[LULLU]

11/11/2007 Πρωί-πρωί ενώ ο ουρανός ήταν κατάμαυρος ,το νερό του ωκεανού ήταν καταπληκτικό. Ψάχνοντας για κογχύλια με το μάτι καρφωμένο στη άμμο , η τύχη μου χαμογέλασε παρουσιάζοντας μπροστά μου 65 μουσκεμένα δολάρια…Άντε να το όνειρο το χθεσινοβραδινό ότι μου έπεφταν τα δόντια αποδείχτηκε καλό .., να μην ξεχάσω να ρωτήσω την προσωπική μου ονειροκριτρια, την Κ.. όταν γυρίσω στη πατρίδα…!! Το γεγονός φυσικά σχολιάστηκε θετικά από την ομάδα ,που αποφάσισε να με στέλνει βόλτα κάθε πουρνό μπας και βγάλω μερικά από τα σπασμένα( έξοδα)..!!!
Ο ουρανός μαύρισε περισσότερο και η μπόρα δεν άργησε να έρθει. Μαζί ήλθε και μια απίθανη χρωματική αντίθεση νερού-ουρανού που το απόλαυσαν τα μάτια και οι μηχανές μας..
Φύγαμε για τα σύνορα. .Ένας ίσιος δρόμος , με άλλο οδηγό, άλλο αυτοκίνητο … , η βροχή συνεχίστηκε για κάμποσο ….., εμείς ανέκδοτα και ιστορίες γέλια πειράγματα .., εξ άλλου γνωστές όλες είμαστε μεταξύ μας….μόνο ο Νώντας ο νεοφερμένος ,προς το παρόν δείχνει να περνά καλά και μάλλον θα δεχτούμε την αίτηση του να γίνει επίσημα μέλος της ταξιδιωτικής μας παρέας…., η δε Μ.. Όλγα μεγάλη λέει ,ότι προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να περάσει τα δοκιμαστικά τεστ.. Στα σύνορα μας έβαλαν να σύρουμε τις βαλίτσες στα χαλίκια για καμιά 200 μέτρα, να τις βάλουμε μέσα στο τελωνείο ανεβαίνοντας σκαλιά και απότομες ράμπες και τελικά να μην ανοίξουν καμία…
Ε καλά μιλάμε για καψόνι κανονικό και στο παγερό βλέμμα και ύφος τους όταν διαμαρτυρήθηκα για το ότι αφού μας υποχρέωσαν να ανεβάσουμε τις βαλίτσες για έλεγχο, γιατί δεν τις έλεγχαν μου έσκασαν ένα παγερό γελάκι που με έστειλε σαν μπαλάκι πινγκ-πονγκ πάνω σε μαινόμενο ταύρο εεεεε και δεν ήθελα και πολύ να αρχίσω και τα άκουσαν για τα καλά..
-Ναι και τώρα που τα είπες σιγά μην και τους έκανες να ντραπούν. .Άσε που θα λένε , να μια άλλη υστερω ευρωπαία! ..
-Ναι και εγώ μπας και θα ζητήξω προξενιό? Μην μου δώσουν!!!! Εγώ πάντως αλαφρωσα!!!!! Άλλο σούρσιμο και να περιμένουμε το αυτοκίνητο κάτω από τον καυτό ήλιο…μετά από τη μπόρα έρχεται η ζέστη… .. Στρωθήκαμε κατάχαμα κάτω από τη σκιά του μοναδικού δένδρου που υπήρχε στη αυλή του τελωνείου.. και ω τι τύχη πέφτει στο μάτι μου ένα πουγκακι με νομίσματα της χώρας που ακόμη δεν γνωρίζαμε την αξία…..
Δεν σας τοπα εγώ? Σιγά –σιγά ετουτη θα βγάλει τα έξοδα όλης της εκδρομής να μου το θυμάστε !!!! Λένε οι άλλες..
Άντε να φορτώσουμε πάλι ,., άντε να γυρίσουμε πίσω να βγάλει ο οδηγός προσωρινή ασφάλεια του αυτοκινήτου ,διότι το σαΐνι δεν το σκέφτηκε, φτάσαμε στο Belize βράδυ. Ο οδηγός που για πρώτη φορά αντικρίζει την περιοχή, χάνει το δρόμο όπως ήταν φυσιολογικό και αποδεχτό και μπήκαμε σε μια γειτονιά που μόνο στα φιλμ βλέπουμε. .Ξύλινα σπίτια, χωμάτινα δρομάκια γεμάτα λακκούβες νερό, άνθρωποι μαύροι, Αφρικανοί, χοντροί με μαλλιά όλα ράστα ,μια φτώχεια κακομοιριά…Ρωτάμε τους στρατιώτες( ναι στρατιώτες να περιπολούν,) που βρίσκονται εκεί για επίβλεψη της ασφάλειας των πολιτών ,( τέτοια η εγκληματικότητα σε αυτή τη γειτονιά λένε )να μας καθοδηγήσουν για το σωστό δρόμο προς το ξενοδοχείο μας. Γυρνάμε πίσω, στροφές ,μπερδέματα, λασπουριά, και βρίσκουμε τελικά το Great House .,ένα οίκημα σε παλιό αποικιακό στυλ με εξωτερικές σκάλες. Οι φαρμακόγλωσσες Μαρία και Όλγα μεγάλη αμέσως να πετάξουν το δηλητήριο ,ρωτούν πόσων αστέρων είναι…,αλλά τελικά, μόλις μπαίνουν στα ωραία καθαρά δωμάτια άλλαξαν γνώμη και διάθεση. Το δικό μας τρίκλινο είναι μπλε… χρώματα της θάλασσας. .και ουρανού. . Ένα γρήγορο μπάνιο και αποφασίστηκε να βγούμε έξω για τουρ παρά τη βροχή. .Δεν επήγαμε μακριά, αναζητήσαμε εστιατόρια που πρότεινε ο lonely planet, και καταλήξαμε στο Harbur view , ένα φοβερό εστιατόριο πάνω στο λιμάνι με θέα τα νερά του φωτισμένου λιμανιού και με πεντανόστιμο φαγητό..
-Μα που σας πάω !!!!! στα καλυτερότερα!!!!!
Με την Αγγελική χτυπήσαμε αστακό παρακαλώ, εγώ με καρύδα και ανανά σε μια υπέροχη γεύση , εκείνη με μια πικάντικη σάλτσα με συνοδεία ένα καταπληχτικό άσπρο Χιλιανό κρασί και ήλθαμε στα ίσια μας.. Οι άλλοι έφαγαν γαρίδες και σολομό αλλά συμφώνησαν μαζί μας ότι πράγματι το ποσόν των 50 δολαρίων το άτομο δεν ήταν και ιδιαίτερα ακριβό…

 

[go2dbeach]

Πωπω! Αγαπημενο Μπελιζ Περασατε στα νησια ή μπηκατε στη ζουγκλα? Περιμενω συντομα τη συνεχεια!!

 

[LULLU]

στα νησια δεν πηγαμε δυστυχως...επρεπε να δουμε καθε πετρα και αρχαιότητα !!!!!!!!!!

 

[renata]

στα νησια δεν πηγαμε δυστυχως...επρεπε να δουμε καθε πετρα και αρχαιότητα !!!!!!!!!!

ναι ναι ταξίδι σε άλλες διαστάσεις..
Στην Μαδαγασκάρη όμως που δεν ειχε πέτρες,καναμε και μπανάκια..μαζεύαμε και κοχύλια και τρελάθηκε η lullu με τις παραλίες!!

 

[LULLU]

το ξενοδοχειο..

 

[LULLU]

οι πολιτες της μιας οχθης...

 

[LULLU]

η αλλη οχθη..

 

[pattyyy]

Πολύ ωραία αφήγηση και υπέροχες φωτογραφίες! Σε παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον!

 

[LULLU]

.....................................Patty ευχαριστω...

12/11/2007 Στις 6 το πρωί στο πόδι.., ένα καφέ και στο παράθυρο να γράφω τις σκέψεις , τις εντυπώσεις μου ..τι να πρωτογράψω, τι να μην ξεχάσω, τι να μην αδικήσω….Σήμερα φεύγουμε για SAN IGNAZIO..
Στο εστιατόριο που βρίσκεται στο ισόγειο. Μπαίνοντας στα αυτιά μας έρχεται μια γλυκιά μουσική, γνωστά ακούσματα και η φωνή ποιας λέτε? της Μοσχολιού σε ένα τραγούδι παλιό και άγνωστο σε όλους μας. !!
Μωρέ μπράβο , για να ρωτήσουμε αν εδώ ο ξενοδόχος έχει ρίζες από τα μέρη μας, η δε απάντηση που μας έδωσε το προσωπικό ήταν ότι δεν γνωρίζουν…
Στρωθήκαμε στο υπερυψωμένο αίθριο για πρωινό και περιμέναμε πάνω από μιάμιση ώρα να μας φέρουν το κατά τα λεγόμενα και γραφόμενα του καταλόγου , αμέρικαν μπρέκφαστ.. Ευτυχώς είχαμε ωραία θέα ,από το δροσερό αίθριο και κάτω τα λουλούδια ,ο κήπος τα άλλα τραπέζια… και κλουβιά με πολύχρωμα πουλιά. ...Είδε και έπαθε η Μαριέττα να εξηγήσει στο αργό σερβιτόρο ότι επιθυμεί τα αυγά της μάτια και όχι ομελέτα.. κόντεψε σχεδόν να βγάλει τα μάτια της να τα βάλει στο πιάτο για να του δώσει να καταλάβει πως πρέπει να γίνουν..
Ο χυμός κονσέρβας απαίσιος και μας έβαλαν να πληρώσουμε 22 δολάρια για 8 χυμούς συμφοράς..
.Εδώ στη χώρα αυτή υπάρχει μια νωθρότητα, ένα συνεχές πέρα βρέχει .. καμιά πίεση χρόνου..
Οι βαλίτσες κατέβηκαν από τα δωμάτια κουτρουβαλιστα κάτω τις σκάλες.. εγώ δεν κατάφερα τελικά να πάρω το φαξ που ζήτησα χθες και που όλοι ήταν πρόθυμοι να πουν ποιος το είχε αλλά σήμερα ουδείς γνωρίζει περί αυτού…λες και δεν το ήξερα ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε ..οπότε κράτησα την ηρεμία …άσε αν θα ζοριστώ θα μπορέσω να το βρω από το email .
Ο ξεναγός που θα εκτελεί και χρέη οδηγού, είναι ένας συμπαθέστατος μιγάς ,καλοταϊσμένος με σήμα κατατεθέν καλοζωίας, την κλασική κοιλίτσα , ( το γνωστό κατ άλλους σωσίβιο)με μάτια γουρλωτά, φέρνει σαν Ινδός και όντως απαντώντας στην παρατήρηση μου ,λέει ότι η μητέρα του ήταν Ινδή. Είναι πρόσχαρος ,ευγενής και πολύ πολύ καλά διαβασμένος και γνώστης της κουλτούρας των Μάγια. .από όπου κατάγεται και αυτός κατά το άλλο ήμισυ..
Η ξενάγηση άρχισε τη πόλη Βelise, μια πόλη δύσκολη, επικίνδυνη σκληρή, όπου η επιβίωση είναι ένας συνεχής άνισος αγώνας που διαδραματίζεται στα λασπωμένα στενά της πόλης στα σιδεροαμπαρομενα πορτοπαράθυρα ,στους ένοπλους που φρουρούν τους ισχυρούς ,ενώ και οι ίδιοι ανήκουν στην άλλη όχθη. .Η πόλη λοιπόν με τις 2 όψεις, την μια πλούσια όμορφη με κατοίκους ισχυρούς ,η άλλη μες στην φτώχια ,την ανέχεια, το έγκλημα.. Παντού ράστα ,οι περίεργοι αυτοί με τα μακριά πλεγμένα μαλλιά τα ιδιόρρυθμα πολύχρωμα ρούχα κυκλοφορούν στους δρόμους, αλλά δεν μπορούμε να φωτογραφήσουμε εύκολα. Αν και το Βelize κράτος έχει 300000 κατοίκους ,η ζωή δεν είναι εύκολη, παρ’ ότι το βιοτικό τους επίπεδο είναι ανώτερο από εκείνο των άλλων κρατών της κεντρικής Αμερικής όπως λέει ο ξεναγός..
Εκτός από τους απόγονους Μάγια, εδώ ζουν πολλοί Κινέζοι και κυρίως Λιβανέζοι . Πάλι Λιβανέζοι?! ναι αυτοί που όποια πέτρα και αν σηκώσεις τους βρίσκεις από κάτω . Και πως έφτασαν εδώ? Έφτασαν μαζί με τους Άγγλους, δηλαδή οι Άγγλοι τους υποχρέωσαν να έλθουν εδώ και όταν εκείνοι ξεκουμπίστηκαν , οι Λιβανέζοι με ελεύθερη βούληση πια, παρέμειναν, σιγά μην και γύριζαν τα ίσα πίσω, και πλούτισαν ,έφτιαξαν φανταχτερά καζίνο όχι τύπου Λας Βέγκας, άλλωστε τι σημασία έχει το αρχιτεκτονικό στυλ, λεφτά να μαζεύουν. και φυσικά τα λεφτά τα στέλνουν στο Λίβανο., , Δεν χαίρουν εκτίμησης από τους ντόπιους, το βλέπεις από τις γκριμάτσες αποστροφής στο πρόσωπο τους όταν μιλούν για αυτούς, εν αντιθέσει με τα καλά και αγαθά αισθήματα που τρέφουν για τους Άγγλους που όχι μόνο τους θεωρούν καλύτερους παρά τα ότι τράβηξαν κατά την αποικιοκρατία , αλλά τους ευγνωμονούν και τους θεωρούν σαν τους μόνους υπεύθυνους, για το αν σήμερα αποτελούν ανεξάρτητο κράτος από το 1991. Η ιστορία της χώρας τους θα ήταν διαφορετική αν δεν ήταν οι Άγγλοι, γιατί όλο το νότιο κομμάτι του κράτους θα αποτελούσε τμήμα της Γουατεμάλας , ενώ το βόρειο θα ανήκε στο Μεξικό….. Κοίτα να δεις μαγειρέματα των ισχυρών…Κάλλιο μόνοι και φτωχοί παρά πολλοί ή ίσως ισχυροί και σκορπισμένοι.. λένε οι Μπελινέζοι… Επίσης εκτιμούν πολύ το ότι οι Άγγλοι άφησαν ένα πολύ καλό εκπαιδευτικό σύστημα . Σήμερα λέει , χιλιάδες Belinezi σπουδάζουν στη Κούβα, Γουατεμάλα και φυσικά Αγγλία, ανεβάζοντας στο 93% το ποσοστό του πληθυσμού που έχει μόρφωση , υπάρχει δημοκρατική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον απόγονο …τίνος αλλουνού? …μα φυσικά ..ενός Λιβανέζου,…
Θέλουν να έχουν και το έχουν επιτύχει, άριστες σχέσεις με την Αμερική που τους τροφοδοτεί τουρίστες και τεχνολογία και που εξάγουν τα φρούτα και προϊόντα αλιείας. Συνάπτουν σχέσεις με την Κίνα για προγράμματα καλλιεργειών ,κάτι σαν πειραματικό πρόγραμμα …, ενώ οι Άγγλοι στρατιώτες ανενόχλητοι έρχονται εδώ σε δικά τους στρατόπεδα για να εκπαιδεύονται σε ασκήσεις επιβίωσης στην ζούγκλα ....Είδαμε αρκετά τζιπ κομβόι σήμερα μπροστά μας στην ίδια διαδρομή με μας μέσα στη ζούγκλα..
Μια περίεργη και αλλόκοτη σε εμάς λειτουργία κρατικής υπηρεσίας , είναι ο τρόπος που λειτουργεί η δικαιοσύνη τους…Οι υποθέσεις εκδικάζονται στο Βelize, αλλά εάν ο κατηγορούμενος θέλει να ασκήσει έφεση ,πρέπει να πάει στο Λονδίνο , ένα υπερατλαντικόταξίδι με ότι συνεπάγεται …τι να πουν και αυτοί τώρα? .. Εδώ οι Ηρακλειώτες σφάζονται με τους Χανιώτες για το εφετείο επικαλούμενοι τα 145 χιλιόμετρα απόστασης των 2 πόλεων( μεταξύ μας δεν είναι αυτή η αιτία) και θέλουν από ένα εφετείο η κάθε μια, φαντάσου να τους πουν, μάγκες το διάλειμμα τελείωσε και όλοι θα πηγαίνετε Αθήνα!! Έτσι φαντάζομαι ότι δεν θα υπάρχουν πολλές εφέσεις ..Φαίνεται ότι είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις από πάνω σου τελείως την Αγγλική κηδεμονία ///…
Σταματήσαμε στην πιο παλιά κρεμαστή γέφυρα του Belize που ανοίγει στις 5.30 το πρωί για να περάσουν οι βάρκες …..Χτίστηκε το 1923 και πήρε το όνομα SUING BRIDGE. Ο πληθυσμός της πόλης Belize είναι 60000 και ζουν μονίμως με το φόβο των τυφώνων που από τον Ιούνιο ως τον Οκτώβρη δέρνουν και πληγώνουν την περιοχή.
Η πόλη έχει χτυπηθεί πολλές φορές από αυτούς και έχει καταστραφεί και ξαναχτιστεί αφού ο φόβος φαίνεται δεν είναι μάλλον τόσο ισχυρός για να απομακρύνει τους κατοίκους από τη πόλη που τόσο αγαπούν. Τελευταία επικρατεί και προωθείτε το κυβερνητικό σχέδιο της απομάκρυνσης των κατοίκων και την δημιουργία μιας νέας πόλης αλλά αφού σε λίγα χρόνια θα πλημμυρίσει από λάσπη και νερό…. Εδώ το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η εγκληματικότητα .Δεν μπορείς να βγεις μόνος σου ,ούτε μέρα μεσημέρι, γιατί κινδυνεύεις να γίνεις θύμα κλοπών, φαντάσου τι γίνεται το βράδυ. Εμείς βέβαια χθες περπατήσαμε νύχτα από το ξενοδοχείο ως το εστιατόριο (,τι κάνει η πείνααααα) και είμαστε 8 άτομα οπότε νιώθαμε ασφαλείς…
Είδαμε αρκετά και πήραμε το δρόμο για san ignazio.