LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.615
- Likes
- 8.261
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Η Ουαρζαζατ η αλλιώς η πόρτα της ερήμου η το Χόλυγουντ της Αφρικής λόγω των πολλών κινηματογραφικών στούντιο που βρίσκονται στη περιοχή, σκαλωμένη στα 1160 μέτρα υψόμετρο στη μέση αυτού του άγριου γυμνού οροπεδίου του Υψηλού Άτλαντα, που τώρα είναι χιονισμένος και ένας παγωμένος αέρας κάνει έντονη την εμφάνιση του. .Σκούφοι , γάντια και μπουφάν έχουν επιστρατευτεί για την ενδυματολογία μας..
Κάτοικοι τη ς πόλης οι Βέρβεροι δημιουργοι των περίφημων Kasbahs που δεσπόζουν στη περιοχή.
H πόλη πέρα από τη σπουδαιότητα της ως βάση για περιπλανήσεις στη έρημο εχει το παλάτι El Glaoui και τη Kasbash Taourirt ιστορικού ενδιαφέροντος για κάθε επισκέπτη.
Φτάνοντας στη πόλη που αρχικά στην ουσία όταν χτίστηκε ήταν ένα οχυρό, είχαμε αρκετό χρόνο για να επισκεφτούμε το παλάτι και την Τaourirt .Ετσι αύριο μετά το πρωινό μας θα πάρουμε το δρόμο για την έρημο…
Κτίστηκε το 19 αιώνα και ως το 1930 αποτελούσε ένα σπουδαίο διοικητικό και εμπορικό σταυροδρόμι. Ως στρατιωτικό φυλάκιο φιλοξένησε τη γαλλική λεγεώνα των ξένων μιας και οι γαλλοι επέλεξαν να ελέγχουν από εδώ το νότο. Ολόκληρο το κτίσμα χωρίζεται σε 4 μέρη , η Καsbash το παλάτι που ήταν η κατοικία του αρχηγού Glaoui, ο οποίος συνθηκολόγησε με τους Γάλλους, ένα τμήμα κατοικιών αφιερωμένο στις παλλακίδες και συγγενείς και ένα τμήμα κατοικιών για τους υπαλλήλους και τεχνίτες,
Περισσότερα από 300 δωμάτια και 20 riads όλο το κτίσμα.. ενώ σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα είναι άδειο, ψυχρό καταθλιπτικό .Κάποιες αρχιτεκτονικές και διακοσμητικές παρεμβάσεις που απαιτούσαν τα σενάρια και η σκηνοθεσία ταινιών που γυρίστηκαν εδώ.. Ισως αυτές οι παρεμβάσεις και η κινηματογραφική δραστηριότητα να ήταν και η σωτηρία του κτηρίου..
Μια σωτηρία που έφερε και αλλοίωση των ιστορικών κτισμάτων, μέχρι να περιέλθει στα χέρια της Unesco.
Εξω από το κτήριο μας περιλούζει ένας ψυχρός αέρας. Αποφασίζουμε να φάμε στο εστιατόριο που είναι ακριβώς απέναντι .Τα τραπέζια δυστυχώς έξω στη βεράντα και εμεις γίναμε παγοκολόνες μέχρι να τελειώσουμε το πιο άνοστο φαγητό που φάγαμε ως τώρα στη χώρα. .το πιο άνοστο και με διάφορα…
Το ξενοδοχείο μας το Riad Tichca Salam .Μεγάλα δωμάτια ζεστό νερό.
Μετα το μπάνιο δεν μπορούσα να κρατήσω ανοικτά τα μάτια μου και βυθίστηκα σε ένα ύπνο από τις 8 το βράδυ ..
Άνοιξα τα μάτια στις δύο τα ξημερώματα…και τώρα τι κάνεις?
Μια βόλτα γύρω από τη πισίνα και πάλι μέσα μια και το κρύο ήταν τσουχτερό..
Θα πρέπει να φύγουμε ενωρίς, έχουμε μεγάλη διαδρομή ως τη Merzouga
Στο πρωινό μπουφέ πλήθος κόσμου στη τραπεζαρία, πλήθος άγευστων και ανούσιων εδεσμάτων.. ένα καφέ που ευτυχώς ήταν καλός και φεύγουμε..
Διασχίζουμε το Άτλαντα ακολουθώντας το δρόμο των καραβανιών και μπροστά μας ανοίγονται πολλά και διαφορετικά παράθυρα της φύσης. .άλλοτε ξερα και άγονα, βουνά με αυτό το καφε χρώμα, άλλοτε κατάφυτα από δένδρα,,
Σταματάμε για να για να χαζέψουμε τους τοπικούς βερβερικους οικισμούς , να κάνουμε προμήθειες να πιούμε καλο καφέ…έχω πει και άλλη φορά πως σε όλο Μαρόκο ακόμη και στα ξεχασμένα απομακρυσμένα χωριά ο καφές είναι τέλειος, να δούμε τους ανθρώπους να μάχονται για την επιβίωση.
Ανάμεσα στα πλίνθινα φτωχόσπιτα κάπου κάπου ορθώνονται και κάποια τριώροφα νεόκτιστα σπίτια.
Ο ξεναγός είδε το βλέμμα μου καρφωμένο πάνω τους και προλαβαίνει τη ερώτηση μου.
Εδώ κάθε οικογένεια εχει το λιγότερο από 3 μέλη της στο εξωτερικό, έφυγαν , μετανάστευσαν αλλά ποτέ δεν ξέχασαν αυτούς που άφησαν πίσω. Μπορεί οι ίδιοι στη χώρα που είναι να ζουν στενάχωρα, αλλά έστειλαν χρήματα στους γονείς για να κτίσουν σπίτι,.. που σημαίνει πως τα κατάφεραν, πως πέταξαν από πάνω τους τη φτώχεια… το ίδιο έκαναν και όσοι Έλληνες ξενιτευτήκαν σε Αμερική και Γερμανία..
Έχουμε περάσει, απίστευτα όμορφα πολύχρωμα τοπία, ξερά στερεμένα ποτάμια και ξάφνου μπροστά μας εμφανίζεται συγκλονιστικό τοπίο. Ένα βαθύ φαράγγι σχηματίζεται από το απότομο διαχωρισμό του πορτοκαλί ασβεστόλιθου βάθους 400 μέτρων
.
Στο βάθος ρέουν τα κρυστάλλινα πεντακάθαρα νερά του ποταμού. Ενώ αρχικά είναι αρκετά φαρδύ στο τέλος στενεύει τόσο πολύ που νομίζεις μπορείς να ακουμπήσεις και τις δυο πλευρές του βράχου αν ανοίξεις τα χέρια σου η ότι μπορεί να παγιδευτείς ανάμεσα στις πλευρές σε κάθε δυνατό φύσημα του αέρα που και σήμερα λυσσομανάει και ένα βουητό διαπερνά το φαράγγι..
Κάποιοι τολμηροί αιωρούνται με σχοινιά στις κάθετες απότομες πλευρές του βράχου , είναι τόσο ψηλά που φαίνονται σαν κουκίδες πάνω στο πέτρωμα.. Ελπιζω να μην ακούσω και κανένα ωχχχχ να σπάει το βουητό του ανέμου. .αναφωνώ κοιτάζοντας τους..
-Δάγκωσε τη γλώσσα του καλέ λένε οι άλλες..
Το εστιατόριο που θα τρώγαμε για μεσημεριανό σκαλισμένο μέσα στη μια πλευρά του βράχου είναι ερμητικά κλειστό .. ατυχία.. και είχε και πολύ καλό φαι όπως μας ειχε πει ο Μοχαμεντ .Για φαΐ δεν ξέρουμε δεν το δοκιμάσαμε αλλά η θέση του δίπλα στο ποτάμι και κάτω από το απότομο βράχο είναι συγκλονιστική...
Κάτοικοι τη ς πόλης οι Βέρβεροι δημιουργοι των περίφημων Kasbahs που δεσπόζουν στη περιοχή.
H πόλη πέρα από τη σπουδαιότητα της ως βάση για περιπλανήσεις στη έρημο εχει το παλάτι El Glaoui και τη Kasbash Taourirt ιστορικού ενδιαφέροντος για κάθε επισκέπτη.
Φτάνοντας στη πόλη που αρχικά στην ουσία όταν χτίστηκε ήταν ένα οχυρό, είχαμε αρκετό χρόνο για να επισκεφτούμε το παλάτι και την Τaourirt .Ετσι αύριο μετά το πρωινό μας θα πάρουμε το δρόμο για την έρημο…
Κτίστηκε το 19 αιώνα και ως το 1930 αποτελούσε ένα σπουδαίο διοικητικό και εμπορικό σταυροδρόμι. Ως στρατιωτικό φυλάκιο φιλοξένησε τη γαλλική λεγεώνα των ξένων μιας και οι γαλλοι επέλεξαν να ελέγχουν από εδώ το νότο. Ολόκληρο το κτίσμα χωρίζεται σε 4 μέρη , η Καsbash το παλάτι που ήταν η κατοικία του αρχηγού Glaoui, ο οποίος συνθηκολόγησε με τους Γάλλους, ένα τμήμα κατοικιών αφιερωμένο στις παλλακίδες και συγγενείς και ένα τμήμα κατοικιών για τους υπαλλήλους και τεχνίτες,
Περισσότερα από 300 δωμάτια και 20 riads όλο το κτίσμα.. ενώ σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα είναι άδειο, ψυχρό καταθλιπτικό .Κάποιες αρχιτεκτονικές και διακοσμητικές παρεμβάσεις που απαιτούσαν τα σενάρια και η σκηνοθεσία ταινιών που γυρίστηκαν εδώ.. Ισως αυτές οι παρεμβάσεις και η κινηματογραφική δραστηριότητα να ήταν και η σωτηρία του κτηρίου..
Μια σωτηρία που έφερε και αλλοίωση των ιστορικών κτισμάτων, μέχρι να περιέλθει στα χέρια της Unesco.
Εξω από το κτήριο μας περιλούζει ένας ψυχρός αέρας. Αποφασίζουμε να φάμε στο εστιατόριο που είναι ακριβώς απέναντι .Τα τραπέζια δυστυχώς έξω στη βεράντα και εμεις γίναμε παγοκολόνες μέχρι να τελειώσουμε το πιο άνοστο φαγητό που φάγαμε ως τώρα στη χώρα. .το πιο άνοστο και με διάφορα…
Το ξενοδοχείο μας το Riad Tichca Salam .Μεγάλα δωμάτια ζεστό νερό.
Μετα το μπάνιο δεν μπορούσα να κρατήσω ανοικτά τα μάτια μου και βυθίστηκα σε ένα ύπνο από τις 8 το βράδυ ..
Άνοιξα τα μάτια στις δύο τα ξημερώματα…και τώρα τι κάνεις?
Μια βόλτα γύρω από τη πισίνα και πάλι μέσα μια και το κρύο ήταν τσουχτερό..
Θα πρέπει να φύγουμε ενωρίς, έχουμε μεγάλη διαδρομή ως τη Merzouga
Στο πρωινό μπουφέ πλήθος κόσμου στη τραπεζαρία, πλήθος άγευστων και ανούσιων εδεσμάτων.. ένα καφέ που ευτυχώς ήταν καλός και φεύγουμε..
Διασχίζουμε το Άτλαντα ακολουθώντας το δρόμο των καραβανιών και μπροστά μας ανοίγονται πολλά και διαφορετικά παράθυρα της φύσης. .άλλοτε ξερα και άγονα, βουνά με αυτό το καφε χρώμα, άλλοτε κατάφυτα από δένδρα,,
Σταματάμε για να για να χαζέψουμε τους τοπικούς βερβερικους οικισμούς , να κάνουμε προμήθειες να πιούμε καλο καφέ…έχω πει και άλλη φορά πως σε όλο Μαρόκο ακόμη και στα ξεχασμένα απομακρυσμένα χωριά ο καφές είναι τέλειος, να δούμε τους ανθρώπους να μάχονται για την επιβίωση.
Ανάμεσα στα πλίνθινα φτωχόσπιτα κάπου κάπου ορθώνονται και κάποια τριώροφα νεόκτιστα σπίτια.
Ο ξεναγός είδε το βλέμμα μου καρφωμένο πάνω τους και προλαβαίνει τη ερώτηση μου.
Εδώ κάθε οικογένεια εχει το λιγότερο από 3 μέλη της στο εξωτερικό, έφυγαν , μετανάστευσαν αλλά ποτέ δεν ξέχασαν αυτούς που άφησαν πίσω. Μπορεί οι ίδιοι στη χώρα που είναι να ζουν στενάχωρα, αλλά έστειλαν χρήματα στους γονείς για να κτίσουν σπίτι,.. που σημαίνει πως τα κατάφεραν, πως πέταξαν από πάνω τους τη φτώχεια… το ίδιο έκαναν και όσοι Έλληνες ξενιτευτήκαν σε Αμερική και Γερμανία..
Έχουμε περάσει, απίστευτα όμορφα πολύχρωμα τοπία, ξερά στερεμένα ποτάμια και ξάφνου μπροστά μας εμφανίζεται συγκλονιστικό τοπίο. Ένα βαθύ φαράγγι σχηματίζεται από το απότομο διαχωρισμό του πορτοκαλί ασβεστόλιθου βάθους 400 μέτρων
Κάποιοι τολμηροί αιωρούνται με σχοινιά στις κάθετες απότομες πλευρές του βράχου , είναι τόσο ψηλά που φαίνονται σαν κουκίδες πάνω στο πέτρωμα.. Ελπιζω να μην ακούσω και κανένα ωχχχχ να σπάει το βουητό του ανέμου. .αναφωνώ κοιτάζοντας τους..
-Δάγκωσε τη γλώσσα του καλέ λένε οι άλλες..
Το εστιατόριο που θα τρώγαμε για μεσημεριανό σκαλισμένο μέσα στη μια πλευρά του βράχου είναι ερμητικά κλειστό .. ατυχία.. και είχε και πολύ καλό φαι όπως μας ειχε πει ο Μοχαμεντ .Για φαΐ δεν ξέρουμε δεν το δοκιμάσαμε αλλά η θέση του δίπλα στο ποτάμι και κάτω από το απότομο βράχο είναι συγκλονιστική...
Attachments
-
161,3 KB Προβολές: 0
-
331,6 KB Προβολές: 0
-
279,5 KB Προβολές: 0
-
419,2 KB Προβολές: 0
-
150 KB Προβολές: 0