Ισλανδία στη χώρα που ηφαίστεια καταρράκτες και παγετώνες στήνουν χορό

[christosk_7]

Τι μου θυμισες .... ειχα επισκευτεί και εγω την χωρα και μάλιστα σταθηκαμε τυχεροί και είδαμε το σέλλας την 4η μέρα - μετα απο αποτυχημένες προσπάθειες κυνηγιου. Τρομερή εμπειρία και μοναδικό ταξίδι !!!

 

[LULLU]

Σε αυτό νομίζω είχαμε μείνει κι εμείς, ζηλεύω
Τι όμορφη χώρα...

το ονομα μου διαφευγει τωρα ...το θυμασαι εσυ??

Τι μου θυμισες .... ειχα επισκευτεί και εγω την χωρα και μάλιστα σταθηκαμε τυχεροί και είδαμε το σέλλας την 4η μέρα - μετα απο αποτυχημένες προσπάθειες κυνηγιου. Τρομερή εμπειρία και μοναδικό ταξίδι !!!

εμεις δυστυχως το σελλας δεν το ειδαμε.. το κυνηγησαμε την ημερα που ειχαμε 75% πιθανοτητα να το δουμε αλλα ΔΕΝΝΝΝΝΝΝΝ..μαλλον ειμαστε οι μονοι τουριστες που δεν ειδαν τη lady aurora να χορευει..

 

[frenchman]

το ονομα μου διαφευγει τωρα ...το θυμασαι εσυ??

Νομίζεις θυμάμαι πριν 5 χρόνια όνομα? Επειδή όμως το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι έψαξα τις κριτικές μου στο booking και το βρήκα Seljavellir Guesthouse.

 

[Sassenach77]

, προχωρω..ειναι και μακρια ..φτανω στο παγετωνα…άλλη μια απογοήτευση..ενας ογκος βρώμικου ασπρου χρωματος απλώνεται …

Αλήθεια δεν σου άρεσε; Γούστα είναι βέβαια όλα, αλλά αυτό το σταχτο-γκρι ανακατεμένο με τα χρώματα του πάγου εμένα με μάγεψε....ήταν πολύ ιδιαίτερος παγετώνας!

 

[LULLU]

Αλήθεια δεν σου άρεσε; Γούστα είναι βέβαια όλα, αλλά αυτό το σταχτο-γκρι ανακατεμένο με τα χρώματα του πάγου εμένα με μάγεψε....ήταν πολύ ιδιαίτερος παγετώνας!

εγω ειχα αλλα στο μυαλο μου.. με εντυπωσιασε ναι αλλα δεν μπορω να πω οτι εκανα ουαουυυ. .υστερα ηταν και οι καιρικες συνθηκες που με παιδεψαν παρα πολυ...

 

[Sassenach77]

εγω ειχα αλλα στο μυαλο μου.. με εντυπωσιασε ναι αλλα δεν μπορω να πω οτι εκανα ουαουυυ. .υστερα ηταν και οι καιρικες συνθηκες που με παιδεψαν παρα πολυ...

Όλα γούστα είναι Και εγώ περίμενα περισσότερα απο κάποια σημεία και είδα πολύ λιγότερα...Ο συγκεκριμένος μου άρεσε πολύ!

 

[LULLU]

Φεύγουμε για βορρά.. εντάξει να πω παλι πόσο κρύο κάνει καταντάω γραφική ε?? ε ναι πολύ κρυο….ο φιδίσιος δρόμος σχεδόν ερημικός, πουθενά αυτοκίνητα…

εμείς ο ουρανός τα βουνά τα πρόβατα και τα άλογα…από δεξια η θάλασσα και αριστερά βουνα σκεπασμένα με χιονι και λιβάδια που βόσκουν τα προβατα..
Στάσεις για φωτογραφια όχι πολλες και οι ληψεις γινονται μεσα από το θολο τζάμι του αυτοκινητου…..

Στο πουθενα ξεπροβαλει μια κοκκινη καρεκλα στο βραχο,,αληθεια είναι πως δεν ακουσα την ιστορια της υπαρξης της..

Μια από τις αναμνήσεις που παίρνει μαζί του ο επισκέπτης από την Ισλανδία είναι και τα άλογα. Αυτά τα άλογα με ξανθή χαίτη που βόσκουν παντού και συμπληρώνουν ένα μοναδικό ισλανδικό τοπίο. Μικρόσωμο δεν το λες αλλά και ούτε πρώτο μπόι είναι όμως πολύ δυνατό που του επιτρέπει να ζει αρκετά χρόνια και να αρρωσταίνει δύσκολα .Η ράτσα τους μένει αγνή-καθαρή μια και η νομοθεσία της χωρας απαγορεύει όχι μονο την εισαγωγή ξένων αλόγων αλλα και την επαναεισαγωγη όσων ισλανδικών έχουν εξαχθεί ..

Το άλογο έφθασε στην χώρα με τους εποίκους από την Σκανδιναβία τον 9ο-10ο αιώνα και σιγά σιγά επιβιώσαν και διέδωσαν τα χαρακτηριστικά τους μόνο τα πολύ ανθεκτικά στις δύσκολες καιρικές συνθήκες του τόπου . Οι ντόπιοι τα υπεραγαπουν αν και υπάρχει ένα σύννεφο σιωπής για το τι απογίνονται όταν γεράσουν . Ζυγίζουν 330-380 κιλά και το ύψος τους φθάνει τα 142 εκατοστά . Η ταχύτητα του μπορεί να φθάσει τα 48χλμ την ώρα. Υπάρχουν σε διάφορα χρώματα όπως καφέ, μαύρα , γκριζόασπρα κλπ. Μπορεί να ζήσουν περισσότερο από 30 χρόνια. Είναι αρκετά διαδεδομένα και εκτός Ισλανδίας και υπάρχουν ενώσεις σε 22 χώρες. Ο πληθυσμός τους υπολογίζεται σε 300000.
Παντως νηστικα δεν προκειται να μεινουν αν το χιονι καλυψει το χορταρι..ολοι οι τουριστες σταματουν για χαδι και για σιτιση,..

Καποια στιγμη στριβουμε αριστερα ανηφοριζουμε το περασμα Οxi παγωμενο και επικινδυνο κοβουμε ομως δρομο 75 καθαρα χιλιομετρα λιγοτερα...μεγαλη υποθεση... Είναι ένας καλοφτιαγμένος χαλικόδρομος, αλλά ιδιαίτερα στενός με διαρκείς στροφές και μεγάλες κλίσεις με πολύ κακή ορατότητα. Στο ψηλότερο σημείο του είναι 539 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας. Ουσιαστικά ανεβαίνεις το βουνό και το κατεβαίνεις. Ειδικά με την βροχή, με τα νερά που κατεβαίνουν από το βουνό αλλά και το χιόνι που συχνά πέφτει, γίνεται ιδιαίτερα ολισθηρός. Μεγάλα φορτηγά φορτωμένα με χαλίκι τρέχουν πάνω, κάτω και σταματούν ξαφνικά μπροστά σου. Ο δρόμος συντομεύει την απόσταση μεταξύ του χωριού του Djupivogur και της πόλης του Εγκιλσταντίρ κατά 71 χλμ. Στη διαδρομη μας βρiσκουμε ενα πανεμορφο καταρρακτη τον Folaldafoss

, Ο καταρρ’ακτης ειναι ορατος απο το περασμα oxi και ενα μονοπατι δεν βγάζει διπλα στα νερα που πέφτουν απο τα 20 μετρα υψος αναμεσα στα βραχια και κολωνες βαλσατη, που εδω σχηματιζουν μια γαλαζια λιμνη .. Το μονοπατι καλυμένο απο παγο και πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι..

Φτάνουμε στο Egilsstadir περνωντας απο πανεμορφα αγρια τοπια του ισλανδικου βορρα και ψαχνουμε να βρουμε ενα ελληνα που δουλευει σε μια καφετερια..καφε ηπιαμε φαγαμε και κρουασαν αλλα τον ελληνα δεν τον ειδαμε γιατι ειχε ρεπο ....
Eιχαμε αποδεχτει πως λογω καιρου και χιονιου δεν θα μπορουσαμε να επισκεφτούμε πολλα απο τα επιλεγμενα μερη του προγραμματος μας..αντιο Μyvatn, γαλαζια λιμνη αντιο Grjotagja.

Ενας παγωμενος στενος δρόμος μας βγάζει στο παρκινγκ για τον Dettifoss που βρισκεται στη βορειοανατολικη Ισλανδια Eiναι ο δεύτερος σε μέγεθος καταρράκτης της Ισλανδίας και δεύτερος σε ορμητικότητα νερού στην Ευρώπη μετά τους Rhine Falls στην Ελβετία.

Είναι ο Dettifoss στην βορειοανατολική Ισλανδία. Καπου αναφερεται ότι η ροή του είναι 193 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο. Αυτα τα ορμητικα νερα ειναι η πρωτη σκηνη του εργου Προμηθεα του 2012 . Καθώς τον πλησιάζεις, από εκατοντάδες μέτρα μακριά εκτός του ότι τον ακούς, τον νιώθεις κιόλας γιατί δονείται το έδαφος από την ορμή του νερού που κυλά από ύψος 44 μέτρων. Για να τον προσεγγίσεις υπάρχει μονοπάτι με ηπια κατηφόρα που όμως μπορεί να είναι παγωμένο άρα και πολύ ολισθηρό. Αυτο το ολισθηρο το ενιωσα ..Ως συνηθως εφυγα πιο μπροστα απο τους αλλους για να εχω περισσοτερο χρονο για φωτογραφιες..Κανω καμμια 200 μέτρα και στη κατηφόρα τρωω ενα γλυστριδι που κανω αλλα 200 μετρα με τα οπισθια..





Μελημα να προστατεψω τη μηχανη που την κρατω ψηλα με τα δυο χερια ετσι αποκλειω να πιαστω απο τη κουπαστη που υπηρχε διπλα..Σωθηκε η μηχανη αλλα εγω κλαιω απο τους αφορητους πονους..πονοι που ακομη και ενα μηνα μετα το ταξιδι υπεφερα παρα πολυ.. Καθε βημα και ενα ουρλιακτο μεχρι κα φτασω το καταρρακτη.. Ο δρόμος κλειστος για να κατεβεις στην ακρη..Είναι δύσκολο να στήσεις τρίποδο επειδή φυσάει , δονείται το έδαφος και το σπρέι του καταβρέχει τα πάντα. Παρόλο που κάνει θόρυβο είναι ένας ντροπαλός καταρράκτης αφου το μεγαλύτερο μέρος του είναι κρυμμένο στο κατάμαυρο φαράγγι που ρέει. Φωτογραφιζω και βλέπω ενα χαζο τουριστα να εχει αψηφησει τις οδηγιες( εδω δεν υπαρχουν φυλακες να στου τραβηξουν το αυτι ) και να ειναι στην ακρη του γκρεμου που μια ριπη ανέμου θα τον εκανε να βουτα με καθετη βουτια μεσα στα αγριεμμενα νερα..

Και ο παπ/ρας στη φωτο
Ειχε σκοτεινιασει και ριχνει χιονι φευγοντας απο τον Dettifoss..

Hverir μια απο τις παρα πολλες γεωθερμικες περιοχες της χώρας,που βρισκεται στην ανατολικη πλευρα της λιμνης Myvatn..

Η Ισλανδια εχει αφθονη γεωθερμικη ενεργεια και συνεπως φτηνο κοστος οποτε εδω εχουν εδρα οι ξενες μεγαλες εταιρειες αλλουμινιου.
Βλεπουμε λάσπες να βράζουν και καπνους αλλα και μια απιστευτη μυρωδια κλουβιου αυγου που δεν μπορει να περιγραφτει...

Εν μεσω μιας χιονοθελλας φτανουμε Αkureyri ..Για τα επομενα δυο βραδια θα μεινουμε σε δυο υπεροχα διωροφα σπιτια, ονομα και πραγμα..Pearl of North , θα εχω μονοκλινο να απλωθω και να χαλαρωσω...

 

[LULLU]

Πρωινο ξύπνημα.. η πολη ντυμένη στα ασπρα..το χιονι ηλθε και εκατσε για τα καλα..Σημερα εχουμε whale watching.. ειχα ενδυασμους να παω η να μην παω αλλα στο τελος νικησε η περιεργεια.. εχω και προβλημα mal di mare( που σκοτώνει??) χαπακωθηκα και παμε..
Στο λιμανι ντυθήκαμε με ειδικές στολές για να αντέξουμε στο πολύ κρυο και η 3ωρη βολτα αρχισε..καιρός μουντός με ψιλόβροχο.. φυγαμε από ένα άλλο λιμανι κοντά στο Ακουερι όχι από το Ηusavik,, μιας και το προηγούμενο βραδυ μας ανακοίνωσαν την αλλαγη,,

Τρία καράβια σε κυνήγι φαλαινών αν και ένα ζοντιακ που παει με ταχύτητα πάνω κάτω μου φαίνεται πως εχει σόναρ εντοπισμού, αν και το αρνιούνται γιατι είναι λεει ζημιογονο για τα ζωα..…

σε αυτό το φριοδ ζουν οι μινκ, καμπούρα, η μπλε, η δολοφόνος καθώς και το δελφίνι με το λευκό ράμφος και η φώκαινα του λιμανιού. Αυτή η εποχή είναι η finding season,,..και ισως σταθούμε τυχεροί ..
πάντως η ηρεμία το τοπιο δεν περιγράφεται,. .κάποια στιγμή ακριβώς δίπλα στο ζοντιακ που σταματάει τη κούρσα του απότομα, κάνει την εμφάνιση του ένα πτερύγιο, ισα πρόλαβα να το δω ,κάποιος άλλος μπόρεσε να κάνει και

Ζεστή σοκολάτα και ένα παραδοσιακό γλυκο kleina( στρυφτο ντονατ) ηταν το ωραίο κλείσιμο αυτης της εκδρομής..
Το υπόλοιπο της ημερας αφιερωμένο στο διαμαντι των καταρρακτών , το καταρράκτη των θεων…τον Godafoss Αυτος μπορεί να είναι και ο μόνος σοβαρός λόγος να επισκεφτεις το βορρά..Εχει ένα αμφιθεατρικό σχήμα ( σαν πεταλο) 12 μετρα υψος και 30 πλάτος

Αν και σε μας τους τουρίστες αρέσει να τον λέμε ο Θεϊκός καταρράκτης ή ο καταρράκτης του Θεού (God + foss/καταρράκτης) το όνομα του πιθανόν σημαίνει ο καταρράκτης των ειδώλων στα ισλανδικά ή ο καταρράκτης του οπλαρχηγού. Ένας θρύλος αρκετά διαδεδομένος στην Δανία περιγράφει ότι ο Δανός ιεραπόστολος που εκχριστιάνισε την χώρα πέταξε τα παγανιστικά είδωλα των κατοίκων στα νερά του. Αν και φαίνεται ο θρύλος να είναι κατασκευασμένος τον 19ο αιώνα, ενώ η χωρα εκχριστιανίστηκε το 1000μΧ
Σήμερα εχει ντυθεί στα άσπρα το συμπάν γυρω,,διασχίζω το χιονισμένο μονοπάτι

. η ματια μου καρφωμένη στα νερα που πέφτουν από ψηλα..τι θέαμα, τι ορμη τι μεγαλείο.τι ομορφιά.. τι φυση…εχω καρφωθεί να κοιτώ…(και τωρα που αναζητω τις φωτογραφιες στο λαπ ανακαλυπτω πως εχω μονο δυο!!!!!!!! )



To Husavik είναι μια μικρή πόλη 2500 κατοίκων στην βορειοανατολική άκρη της Ισλανδίας. Για πολλά χρόνια αποτέλεσε το κύριο λιμάνι εξαγωγής πυριτίου που προερχόταν από τη γειτονική λίμνη Myvatn και από το ψάρεμα, Σήμεραο τουρισμός είναι το ατου της πόλης και την αλιεία .Η ιστορια λέει πως η περιοχή κατοικήθηκε από τους Βικινγκς που έφτασαν εδώ το μακρινο 870μχ από τη Σουηδία..Απο το λιμάνι του Husavik αποπλέουν τα πλοία για το κυνήγι φαλαινών το πιο επικερδές τουριστικό προιον….Η πόλη θεωρείται κέντρο παρακολούθησης , έρευνας φαλαινών, υπάρχει και ένα μουσείο τεχνης και βιολογίας ένα μουσείο εξερευνήσεων και ένα αφιερωμένο στους αστροναύτες του προγράμματος Απολλο οι οποίοι εκπαιδευτήκαν στη περιοχη το 1960
Η ξύλινη εκκλησία της πόλης Husavikurkirkja είναι ένα από τα αξιοθετα …και σκηνικο στη ταινια Eurovision contest the story of fire saga 2020….για οσους εχουν δει την ταινια…

Στο λιμάνι ανακαλύπτουμε ένα ωραιο εστιατόριο για να δαμασουμε την πεινα μας.. καποιοι από τη παρεα ειχαν κλεισει επισκεψη στη geosea τα ιαματικα λουτρα και οι υπολοιποι φυγαμε για ένα εγκαταλελημενο σπιτι . Η ιδεα ηταν να σκηνοθετηθει μια μικρη ταινια τρομου….οντως η ερημια, το σκοταδι, η ηρεμια το ερειπωμένο σπιτι ηταν οντως για ταινια τρόμου την οποια και ο Αλεξ σκηνοθετησε με επιτυχια…

Επιστροφή στο Ακιουρερι για μια νυχτερικη βόλτα και μια τελευταία μπυρα πριν επιστρέψουμε σπιτι για να μαζέψουμε τις βαλιτσες μας..

Αναχωρούμε για Snaefellsnes αλλα πριν μια σταση στο Hvítserkur ενας βραχος βαλσάτη 15 μετρων που στέκεται στη καταμεσής στο κόλπο Hunafloi κτυπιέται από τα κύματα και τον αερα..μοιαζει σαν ένα φορτωμένο γαϊδουράκι μονο που για φορτίο εχει τα εκατοντάδες γλάρους ,φουλμαρ που βρισκουν καταφύγιο στις πλατες του Τα περιττώματα των πουλιών καλύπτουν το βραχο σαν ένα λευκο πουκάμισο…

Και να τι λεει η λαογραφία,, λέει ότι ο Hvítserkur ήταν αρχικά ένα τρολ από τη χερσόνησο, αποφασισμένο να σκίσει τις καμπάνες από το μοναστήρι Þingeyraklaustur. Τα τρολ, σε αντίθεση με τα ξωτικά, λέγεται ότι φοβούνται τον Χριστιανισμό. Το θηρίο ήταν τόσο εξαγριωμένο και επίμονο που δεν πρόσεξε τον ανατέλλοντα ήλιο και πετρώθηκε αμέσως για την αιωνιότητα στις ακτίνες του. Εκ των υστέρων, όπως τα περισσότερα από τα παραμύθια της Ισλανδίας, φαίνεται ότι αυτό είχε ένα χριστιανικό μήνυμα που δεν ήταν τόσο διακριτικά υφασμένο μέσα του. Είναι πιθανό ότι η ιστορία ήταν μια νύξη στη στωική αντίσταση του λαού στον εκχριστιανισμό της Ισλανδίας, υπονοώντας ότι όσοι είχαν την άποψη ήταν τόσο πεισματάρηδες, ανόητοι, βίαιοι και πονηροί όσο τα τρολ, και ίσως στο δρόμο τους προς μια παρόμοια μοίρα. Η Ισλανδία ασπάστηκε τον Χριστιανισμό το 1000 μ.Χ. υπό την απειλή της εισβολής από τη Νορβηγία και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη. όσοι ασκούσαν τη θρησκεία των Παλαιών Σκανδιναβικών Θεών εξοστρακίστηκαν και τιμωρήθηκαν για τη χιλιετία που ακολούθησε.
Το να φτάσεις είναι ένα ζήτημα..ενας χαλικοστρωμένος δρόμος γεματος λακουβες που φαινεται ατέλειωτος.. αφήνεις το αμαξι στο παρκινγκ( ευτυχως υπαρχουν και τουαλετες ) και με ένα δεκάλεπτο περπάτημα βρίσκεσαι από πανω..υπάρχει μονοπάτι να κατέβεις στη παραλία αλλα τωρα το νερο είναι αρκετά ψηλά οπότε δεν παίζει βόλτα στη άμμο και δίπλα στο κύμα,,

η δυτικη χερσόνησος Snaefellsnes θεωρείται μινιατούρα της Ισλανδιας ,γιατι εδώ μπορει να δει καποιος λιγο από όλα τα φυσικά θαύματα της χώρας., ηφαίστεια, παγετώνα, μαυρη παραλία, καταρράκτες, που αποτελούν και το Εθνικο πάρκο Snaefelljokull
Η χερσόνησος εκτείνεται 90 χιλιόμετρα (56 μίλια) από τη Δυτική Ισλανδία, μεταξύ της χερσονήσου Reykjanes στα νότια και των Westfjords στα βόρεια. Μαζί του τρέχει μια οροσειρά, που αποτελείται τόσο από ενεργά όσο και από αδρανή ηφαίστεια, με αποκορύφωμα το υπέροχο ηφαίστειο Snæfellsjökull, το οποίο καλύπτεται από πάγο το οποιο δεν αποτελούσε μερος του προγράμματος μας..
Θαυμάζουμε την αγριάδα του τοπίου ..ειναι τοσος δυνατος ο αέρας που σε κάποιους καταρρακτες η πορεία του νερου πάει προς τα πάνω.,…

Το Kirkjufell, ή «Βουνό της Εκκλησίας», είναι μια κορυφή με ξεχωριστό σχήμα( σαν καπέλο μάγισσας) που βρίσκεται στη βόρεια όχθη της χερσονήσου Snæfellsnes της Ισλανδίας, σε μικρή απόσταση από την πόλη Grundarfjörður. Είναι το πιο φωνογραφημένο σημείο της χωρας, υπάρχει παντου, σε εκθεσεις, σε site σε φωτογραφήσεις γάμου, σε ταινίες..παντού.. Θες το δραματικό τοπιο που βρίσκεται, θες το βουνο με τα 463 μετρα υψος του που επιβλητικά προστατεύει τους καταρράκτες θες η διαφήμιση..ολα συμβάλουν στη φημη της περιοχής…

Αλλα και τι αέρας…ο ΑΕΡΑΣ…ειχα σκεφτεί να μην βγω από το αυτοκίνητο. Τι να κανω βγήκα, για χαρη της φωτογραφίας.,του καταρράκτη Kirkjufellsfoss,.μιας μόνο…μια μόνο λήψη γιατι αλλιώς θα έχανα τα δάκτυλα μου από το κρυο.. αλλιώς ειχα φανταστεί το χρονο μου εδώ,,να καθίσω ήρεμα, να στήσω τριποδι αλλα τώρα όπου φύγει φύγει..

Βρηκαμε καταφυγιο στο εστιατορειο στο διπλανο χωριο..

Μαύρη Εκκλησία Budir.. δεν ηταν μονο η εκκλησια ηταν και το βαθυ σκοταδι ..ολα μαυρα..

Η εκκλησία Búðir ανεγέρθηκε για πρώτη φορά το 1703, αλλά, δυστυχώς, σάπισε. Ξαναχτίστηκε το 1848 με τη σημερινή μορφή αν και σε άλλη τοποθεσία αλλα το 1984 μεταφέρθηκε και πάλι στη σημερινή του θέση. Η εκκλησία Búðir είναι ένα διατηρητέο κτήριο που ανήκει στο Εθνικό Μουσείο της Ισλανδίας.
Απόψε θα βγούμε για κυνηγι Aurora ..έχουμε μεγαλες πιθανότητες να τη δούμε και αυτό είναι το σημειο που θα επιστρέψουμε…

Νύχτα -σκοτάδι μπαίνουμε στο κατάλυμα μας.. Lava waters lodge ,,αν και οι χωροι κουζίνας σαλονι ηταν τεράστιοι τα δωμάτια ηταν σαν κελιά..πάντως ζεστο καθαρό..

Στις 1 τα μεσάνυχτα βγαίνουμε για το σελλας..σε κάποια σημεία φάνηκε να καθαρίζει ο ουρανός αλλα δεν μας έκανε τη χαρη..μεχρι τις 3 το πρωι γυρνάγαμε περιμέναμε αλλα τίποτα.. γυρίσαμε νυσταγμένοι σπιτι απογοητευμένοι δεν θα τολεγα γιατι μας νικησε ο ύπνος και η κούραση. Το πρωί εντάξει καπως νιωσαμε την απογοήτευση…. Αστο και αυτό στο επόμενο ταξιδι όπως και πολλά άλλα..

 

[LULLU]

Επιστρέφοντας στη πρωτεύουσα μια στάση στη παραλία Ytri Tunga Σε αντίθεση με πολλές από τις παραλίες στην Ισλανδία, αυτή εδώ έχει χρυσή άμμο και όχι μαύρη .

Εδω θα δούμε φώκιες..Στα βράχια λιάζονται κάποιες και άλλες παίζουν στη αμμο που εξαφανίζονται με ταχύτητα μολις μας βλέπουν..

Ο σκελετός μιας φάλαινας κείτεται στην άμμο..

Η Ακράνες στη δυτικη ακτη είναι μια μικρη πόλη 7600 κατοικων ένα ήσυχο ψαρολίμανο που φιλοξενεί ενα λαογραφικό μουσείο και ένα όμορφό φάρο που το χειμώνα αποτελεί σημειο παρατήρησης της Aurora
Χτιστηκε το 1947 και αποτελεί χωρο φιλοξενίας εκθέσεων και συναυλιών

Η ανάβαση στο ηφαίστειο Fagradalsfjall ειχε προγραμματιστεί για μετα το μεσημέρι..Ειχε να εκραγει ηφαίστειο στη Reykjanes peninsula εδώ και 815 χρονια ως το πρωι της 19 Μαρτιου του 2021…όταν το Fagradalsfjall ξύπνησε.. υπάρχουν δυο διαδρομές ως το κρατήρα και θελεις 3-4 ωρες να ανεβεις να θαυμάσεις τη δύναμη της φυσης και να επιστρέψεις.. δύσκολο πολύ δεν το λες εκτος το τελευταίο κομμάτι που η ανήφορα είναι μεγάλη…

Το πεδίο που βλέπαμε γεμάτος από τουρίστες το καλοκαίρι να παρακολου-θούν τη λαβα να κατρακυλά δεν υπάρχει πια…είναι μια τεράστια κοιλάδα από λαβα που ακόμη αχνιζει.. καποιοι ανεγκέφαλοι περπατούν πάνω της εγκλωβίζονται και καλούν τους διασωστες..
Φορτωμένη με τρίποδα, μηχανές φακούς την άκουσα για τα καλά…ευτυχώς που ο Αλεξ σαν καλό παιδί που είναι, μου πήρε το φορτίο.,..

Εντάξει σε καθηλώνει το ολο σκηνικό.. δεν υπάρχει…η λαβα που βγαίνει ακόμη υψους 2,5 μέτρων είναι ορατή μόνο από ψηλά κάτι που σου προσφέρει μια πτήση με ελικόπτερο αξίας 500 ευρώ………
Επίσης αυτό που κάνει εντύπωση είναι η ταχεία αποκατάσταση των όποιων προβλημάτων σε δρόμους, σε σπίτια η δομές που η έκρηξη δημιούργησε και αναρωτιέμαι πόσα ακόμη χρόνια θα περάσουν να αποκατα-σταθεί ο δρόμος στο τοπο μου που 3 χρόνια πριν καταστράφηκε από το νερό…

Το μπάνιο στη blu lagoon μας επανάφερέ .. περάσαμε ένα δίωρο στα ζεστά νερά ενώ χιόνιζε…μια εμπειρία που αξίζει να ζήσετε κυρίως αν είστε κατακουρασμένοι όπως εγώ…

Η βραδινή βόλτα στη πόλη μας ξεδυπλωνει τη ζωη των κατοικων..εδω γιατι εξω από τη πολη υπαρχει ο κανενας……

Δυο σουβλατζίδικα με ελληνικό όνομα αλλα Αρμένιων ιδιokτητών

ενώ το λουκουματζίδικο

ανήκει σε ομοεθνή…προσπαθούν εδώ να ζησουν μιας και στην χωρα μας οι δυσκολιες τους ηταν μεγάλες…
Η σούπα

μεσα σε ψωμι αξιας 23 ευρω αλλα με ξαναγέμισμα αν το ψωμάκι ηταν ακέραιο και μια μεγάλη μπύρα ηταν ότι πρέπει να μας στείλει για ύπνο…

 

[LULLU]

Τελευταία μέρα στη χώρα, το βράδυ επιστρέφουμε Ελλάδα.. Σήμερα αφιερώσαμε τις βόλτες μας στη πρωτεύουσα ..το walking tour μας οδήγησε σε γραφικά ζωντανά παραλιακά σπίτια, σε ζωγραφισμένους δρόμους και στενά ,σε μαγαζιά για αγορά αναμνηστικών παρατηρήσαμε το κόσμο να ζει να δουλεύει μιας και στην υπόλοιπη χώρα ελάχιστους κατοίκους είδαμε.

Ο Laugavegur είναι ο εμπορικός δρόμος με πολλές προτάσεις..

Σήμα κατατεθέν η εκκλησία Ηalligrimskirkja( τι όνομα!)

είναι μια λουθηρανική εκκλησία έργο του Gudjion Samuelsson που χρειάστηκε 41 χρόνια για να ολοκληρωθεί φτάνοντάς τα 74,5 μέτρα ύψος και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εκκλησία στη πόλη και αν ανέβεις στη κορυφή έχεις μια απίστευτη θέα της πόλης..

Στο χώρο απ εξω στέκεται το άγαλμα Leifur Eirksson ενός Σκανδιναβού εξερευνητή που ανακάλυψε την Β Αμερική μισό αιώνα πριν το Χριστόφορο Κολόμβο..

Οι δρόμοι από την εκκλησία περνώντας ανάμεσα από τις συνοικίες καταλήγεις στη λίμνη Tjornin που φιλοξενεί πάπιες και κύκνους που δίνουν μάχη μεταξύ τους για ένα κομμάτι ψωμι που ολοι εμεις οι περίεργοι τους πετάμε…

σε αυτο συμφωνω απολυτα..

εδω εχεις δωρεαν χαρτες και εφημεριδες,,..

Στη νότια πλευρά της λίμνης είναι το Nordic House το δημαρχείο ένα πανέμορφο κτίριο με δυνατότητα ξενάγησης..τι να συγκρίνω τωρα με το δικο μας...αστα να πανε...

Στη μικρή πλατεία εξω από το κτήριο στέκεται το περίεργο απρόσωπο άγαλμα «ΑΠΡΟΣΩΠΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗΣ»

είναι η φιγούρα ενός ανδρα που περπατά προς το δημαρχείο ,ένα καθημερινό

θέαμα. μια απεικόνιση των καθημερινών «απρόσωπων» αξιωματούχων της πόλης καθ' οδόν για τη δουλειά. ..Μια μεγάλη πλάκα από ισλανδικό ηφαιστειακό βασάλτη βρίσκεται εκεί που θα περίμενε κανείς να δει έναν κορμό και ένα κεφάλι. Το μοναδικό άγαλμα σμιλεύτηκε από τον Magnús Tómassοnto 1994,,


Το Perlan το μουσείο φυσικών πόρων είναι ένα εκπληκτικό μοντέρνο κτίριο με εντυπωσιακά εκθέματα που εστιάζουν στα φυσικά θαύματα της Ισλανδίας.. με 22 ευρω εισιτήριο μπορεις να παρακολουθησεις το Β Σελλας σε βίντεο αλλα μάπα το καρπούζι....Μου αρεσε το φωτογραφικό υλικό στο υπόγειο απο εκρηξεις ηφαιστείων..

Από ψηλά έχεις μια πανοραμική θέα της πόλης αρκεί να αντέχεις τα πολλά μποφόρ του αέρα….Σήμερα δεν παλεύεται ο αέρας..

Επιστροφή στο ξενοδοχείο τακτοποίηση και αναχώρηση για αεροδρόμιο...αυτο το ταξίδι τέλειωσε ..πολλα απωθημένα για επόμενα μελλοντικά ταξίδια....οσες φορές και αν ελθεις στη Ισλανδία πάλι κάποιο κομμάτι της θα μένει εκτος η θα θέλεις να το ξαναδείς να το ξαναζήσεις..

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[kirmis]

LULLU

Τελικα στον Sólheimajökull υπήρχε πρόσβαση για να περπατήσεις πάνω του, έστω και για λίγο ?