Καλησπερα σε ολους,
Καθε ταξιδι μου στη Νοτια Ασια, του πρωτου εξαιρουμενου, ξεκιναει ή τελειωνει στη Μπανγκοκ.Ηξερα ενενηνταεννεα λογους, που μου αρεσε αυτη η πολη, αλλα ελειπε ενας (ο πρωτος, οχι ο τελευταιος).Την τελευταια φορα που εμεινα εκει (αρχες Δεκεμβρη 2007), ειχα αποφασισει να τον εντοπισω (τουλαχιστον να προσπαθησω).Οι συνθηκες ηταν ιδανικες, μιας και ταξιδευα μονος, χωρις προγραμμα, χωρις τιποτα κανονισμενο απο πριν, χωρις ιδιαιτερους χρονικους περιορισμους και χωρις το αγχος των πρακτικων διευθετησεων, μιας και ηξερα πια την πολη, οσο χρειαζοταν.
Η Μπανγκοκ ειναι, χωρις αμφιβολια, μια χαοτικη μητροπολη.Μια μεγαλη πολη με συνωστισμο, με αρκετη βρωμα, με απελπιστικες, ενιοτε, κυκλοφοριακες συνθηκες, με πολυ θορυβο.Ως εδω καλα, ενα σωρο πολεις ειναι ετσι.
Εχει ομως και κατι αλλο, κατι που χρειαστηκα εξι ή επτα φορες για να το εντοπισω.Οι φτωχοι και στριμωγμενοι κατοικοι της, συμμετεχουν στο πολυβουο ανθρωπινο ποταμι, περπατουν συνωστισμενοι κατω απο το περιπλοκο συστημα ανισοπεδων κομβων της, στρωνουν το κουρελι, πανω στο οποιο θα εκθεσουν την πραματεια τους, ο ενας διπλα στον αλλο, παζαρευουν με τον καθε εξυπνακια τουριστα, που δε δινει δεκαρα για μερικα μπαχτ πανω-κατω, αλλα βρισκει πολυ εθνικ την ολη διαδικασια κι ολ' αυτα τα κανουν ΗΡΕΜΑ.Μολονοτι στερουνται αυτο που ονομαζουμε ζωτικο χωρο, δε φωναζουν, δε σπρωχνουν, δε μιλανε με τα νευρα τεντωμενα, δε βλεπεις τα χαρακτηριστικα τους "τσιτωμενα", δεν αποπνεουν ΕΝΤΑΣΗ.
Αν ειναι αληθεια οτι, ο ανθρωπος που στριμωχνεται, ενστικτωδως δυσφορει, τοτε το γαληνιο χαμογελο των ανθρωπων αυτων, δε μπορει παρα να ειναι πολιτισμικη κατακτηση.Μια κατακτηση που δεν εχει πετυχει ο "τρισμεγιστος" δυτικος πολιτισμος μας, που δε διδασκεται σε μεταπτυχιακα προγραμματα, που τη ζηλευω γιατι μου λειπει.
Καμια γνωστη αρχη της συγκοινωνιακης τεχνικης δε θα μπορουσε να εξηγησει πως, τοσα μιλιουνια κακοσυντηρημενων, διχρονων τουκ-τουκ, "γραφουν" τις πιο απιθανες τροχιες αναμεσα σε αυτοκινητα και αλλα εμποδια και (κατα κανονα) επιβιωνουν, αν δε ληφθει υποψιν η ικανοτητα των οδηγων τους, να παραμενουν ηρεμοι σε συνθηκες που θα τρελαιναν και τον πιο αναισθητο Ελληνα ταριφα.
Για ορισμενους, η Μπανγκοκ ειναι μια αστραφτερη αιθουσα τρανζιτ, για επιβατες που περιμενουν να φτασουν στους κοκοφοινικες.Καλυτερα ετσι.
Καθε ταξιδι μου στη Νοτια Ασια, του πρωτου εξαιρουμενου, ξεκιναει ή τελειωνει στη Μπανγκοκ.Ηξερα ενενηνταεννεα λογους, που μου αρεσε αυτη η πολη, αλλα ελειπε ενας (ο πρωτος, οχι ο τελευταιος).Την τελευταια φορα που εμεινα εκει (αρχες Δεκεμβρη 2007), ειχα αποφασισει να τον εντοπισω (τουλαχιστον να προσπαθησω).Οι συνθηκες ηταν ιδανικες, μιας και ταξιδευα μονος, χωρις προγραμμα, χωρις τιποτα κανονισμενο απο πριν, χωρις ιδιαιτερους χρονικους περιορισμους και χωρις το αγχος των πρακτικων διευθετησεων, μιας και ηξερα πια την πολη, οσο χρειαζοταν.
Η Μπανγκοκ ειναι, χωρις αμφιβολια, μια χαοτικη μητροπολη.Μια μεγαλη πολη με συνωστισμο, με αρκετη βρωμα, με απελπιστικες, ενιοτε, κυκλοφοριακες συνθηκες, με πολυ θορυβο.Ως εδω καλα, ενα σωρο πολεις ειναι ετσι.
Εχει ομως και κατι αλλο, κατι που χρειαστηκα εξι ή επτα φορες για να το εντοπισω.Οι φτωχοι και στριμωγμενοι κατοικοι της, συμμετεχουν στο πολυβουο ανθρωπινο ποταμι, περπατουν συνωστισμενοι κατω απο το περιπλοκο συστημα ανισοπεδων κομβων της, στρωνουν το κουρελι, πανω στο οποιο θα εκθεσουν την πραματεια τους, ο ενας διπλα στον αλλο, παζαρευουν με τον καθε εξυπνακια τουριστα, που δε δινει δεκαρα για μερικα μπαχτ πανω-κατω, αλλα βρισκει πολυ εθνικ την ολη διαδικασια κι ολ' αυτα τα κανουν ΗΡΕΜΑ.Μολονοτι στερουνται αυτο που ονομαζουμε ζωτικο χωρο, δε φωναζουν, δε σπρωχνουν, δε μιλανε με τα νευρα τεντωμενα, δε βλεπεις τα χαρακτηριστικα τους "τσιτωμενα", δεν αποπνεουν ΕΝΤΑΣΗ.
Αν ειναι αληθεια οτι, ο ανθρωπος που στριμωχνεται, ενστικτωδως δυσφορει, τοτε το γαληνιο χαμογελο των ανθρωπων αυτων, δε μπορει παρα να ειναι πολιτισμικη κατακτηση.Μια κατακτηση που δεν εχει πετυχει ο "τρισμεγιστος" δυτικος πολιτισμος μας, που δε διδασκεται σε μεταπτυχιακα προγραμματα, που τη ζηλευω γιατι μου λειπει.
Καμια γνωστη αρχη της συγκοινωνιακης τεχνικης δε θα μπορουσε να εξηγησει πως, τοσα μιλιουνια κακοσυντηρημενων, διχρονων τουκ-τουκ, "γραφουν" τις πιο απιθανες τροχιες αναμεσα σε αυτοκινητα και αλλα εμποδια και (κατα κανονα) επιβιωνουν, αν δε ληφθει υποψιν η ικανοτητα των οδηγων τους, να παραμενουν ηρεμοι σε συνθηκες που θα τρελαιναν και τον πιο αναισθητο Ελληνα ταριφα.
Για ορισμενους, η Μπανγκοκ ειναι μια αστραφτερη αιθουσα τρανζιτ, για επιβατες που περιμενουν να φτασουν στους κοκοφοινικες.Καλυτερα ετσι.
