duty_free
Member
- Μηνύματα
- 1.015
- Likes
- 4.269
Όταν:
1) αι αποψεις για κάτι εις τα ιντερνετς, διιστανται.
2) αι πηγαι ολωνώνε (φαίνεται να) ειναι ορθαί ου μην αλλά δεν βρισκεις ακρη
3) το μπερδεμα ομοιάζει με γόρδιον ψαλίδα στο μαλλί κάποιας {καθως το ακρον της χαιτης της τής γαργαλεύει το πηγουνι ένθα ο στόμας [ο οριζόμενος (και) εκ του πηγουνίου] φιλοξενεί και λειχει ανθρώπινο μυ με μείζονα ευαισθησια στη γκυκλοφορία του αιμάτου}.
Τότες...
Τότες, η εγγυημένη λυσις ειναι η καταφυγη εις το υπέρτατα αγαπησιάρικο, λατρεμένο, γουτσουγουτσιάρικο τραβελφορουμ μας!
Νοιώθω τόσο ευλογημένος που υπάρχω αμονγκ υμων. Raison d’ etre τα καθημερινα μου κλίξ εδω, αείρροη τροφὸς των οιονεί κενοδoξιών μου, εως κρίσεως υπεργλυκαιμικού τε και σακχαρικού σόκ τα ηδέα παραφερνάλια των πόστ και τα τοιαύτα ασούμε και μια κάτσε καλά, καθεύδουσα παρόρμησις, λίγο πριν, λίγο μετα από μια ιντερνετικιά μελωδία ην συμμέλπεται τὸ χτυποκάρδι καθως κάνω σκρολ δάουν και σας διαβάζω, αχ εσάς τους τέρμα αρίφνητα περινούστατους συμφορουμίτας - και -σσες βεβαίως βεβαίως!
Όποτε χρειάζεται να πω την ηλικία μου (όταν π.χ. με ρωτούν οι βλάμηδες στα γκισέ σε σινεμάδες σινεφίλ προβολών στην οδός Σωκράτους στην Ομόνοια, στην πάλι οδός Δωδεκανησου στα Καμίνια και τα ρεστα) των λεω πως ειμαι ετών 6, όσα τα χρόνια που ειμαι γραμμενος στα καταστιχα και στο ιντεξ του τράβελ. Οσον δε αναφορά το μονιτορινγκ τραβελ φόρουμ... Είναι το πρώτο πράγμα που πράττω καθε πρωί (για ναμαι ειλικρινης το δευτερο ειναι, αφου το πρώτο θεωρειται εκ των ων ουκ ανευ και το πράττει ο πάσα είς άρρην κάθε πρωί πού ξυπνά και οριζοντίως μελετά τα υπαρξιακά του ημερεύων κνησμον εις τους διδυμους του) και το εσχατον - αφου καθαρισω τους οδοντας μου με γαργάρες τσάι κατα την αλάνθαστον μαοϊκήν μέθοδος. Βέεεεεεβαια! Κάθε που μου ερχεται ειδοποίησις για (εν τω φόρουμι) νεο ποστ, για απάντησις, για σχόλιο, τέσσερα γκίγκα πεταλούδες νοιώθω να αναδεύονται εις το υπογάστριον μου και εαρινές ανατριχίλες μου επηρεαζουν το υπόλοιπο της μερας, εβδομάδος, μηνός μη σέ πω και έτος.
Μή σε πώ.
Συνεπώς δέ σέ λέω.
Ωχ μωρέ τώραααα... Ας πάψει αυτό το εμετικα γλοιώδες ποζεριλίκι!
Και ας ρωτησω!
γνωρίζει λοιπόν, κάποια/κάποιος πως εκδίδεται βίζα εις το Ιράκ;
δέον ηλεκτρονικώς πρό της εκεί αφίξεως;
ή
μπορουμε και κατα την φυσικήν ημων αφιξη αυτού;
1) αι αποψεις για κάτι εις τα ιντερνετς, διιστανται.
2) αι πηγαι ολωνώνε (φαίνεται να) ειναι ορθαί ου μην αλλά δεν βρισκεις ακρη
3) το μπερδεμα ομοιάζει με γόρδιον ψαλίδα στο μαλλί κάποιας {καθως το ακρον της χαιτης της τής γαργαλεύει το πηγουνι ένθα ο στόμας [ο οριζόμενος (και) εκ του πηγουνίου] φιλοξενεί και λειχει ανθρώπινο μυ με μείζονα ευαισθησια στη γκυκλοφορία του αιμάτου}.
Τότες...
Τότες, η εγγυημένη λυσις ειναι η καταφυγη εις το υπέρτατα αγαπησιάρικο, λατρεμένο, γουτσουγουτσιάρικο τραβελφορουμ μας!
Νοιώθω τόσο ευλογημένος που υπάρχω αμονγκ υμων. Raison d’ etre τα καθημερινα μου κλίξ εδω, αείρροη τροφὸς των οιονεί κενοδoξιών μου, εως κρίσεως υπεργλυκαιμικού τε και σακχαρικού σόκ τα ηδέα παραφερνάλια των πόστ και τα τοιαύτα ασούμε και μια κάτσε καλά, καθεύδουσα παρόρμησις, λίγο πριν, λίγο μετα από μια ιντερνετικιά μελωδία ην συμμέλπεται τὸ χτυποκάρδι καθως κάνω σκρολ δάουν και σας διαβάζω, αχ εσάς τους τέρμα αρίφνητα περινούστατους συμφορουμίτας - και -σσες βεβαίως βεβαίως!
Όποτε χρειάζεται να πω την ηλικία μου (όταν π.χ. με ρωτούν οι βλάμηδες στα γκισέ σε σινεμάδες σινεφίλ προβολών στην οδός Σωκράτους στην Ομόνοια, στην πάλι οδός Δωδεκανησου στα Καμίνια και τα ρεστα) των λεω πως ειμαι ετών 6, όσα τα χρόνια που ειμαι γραμμενος στα καταστιχα και στο ιντεξ του τράβελ. Οσον δε αναφορά το μονιτορινγκ τραβελ φόρουμ... Είναι το πρώτο πράγμα που πράττω καθε πρωί (για ναμαι ειλικρινης το δευτερο ειναι, αφου το πρώτο θεωρειται εκ των ων ουκ ανευ και το πράττει ο πάσα είς άρρην κάθε πρωί πού ξυπνά και οριζοντίως μελετά τα υπαρξιακά του ημερεύων κνησμον εις τους διδυμους του) και το εσχατον - αφου καθαρισω τους οδοντας μου με γαργάρες τσάι κατα την αλάνθαστον μαοϊκήν μέθοδος. Βέεεεεεβαια! Κάθε που μου ερχεται ειδοποίησις για (εν τω φόρουμι) νεο ποστ, για απάντησις, για σχόλιο, τέσσερα γκίγκα πεταλούδες νοιώθω να αναδεύονται εις το υπογάστριον μου και εαρινές ανατριχίλες μου επηρεαζουν το υπόλοιπο της μερας, εβδομάδος, μηνός μη σέ πω και έτος.
Μή σε πώ.
Συνεπώς δέ σέ λέω.
Ωχ μωρέ τώραααα... Ας πάψει αυτό το εμετικα γλοιώδες ποζεριλίκι!
Και ας ρωτησω!
γνωρίζει λοιπόν, κάποια/κάποιος πως εκδίδεται βίζα εις το Ιράκ; δέον ηλεκτρονικώς πρό της εκεί αφίξεως;
ή
μπορουμε και κατα την φυσικήν ημων αφιξη αυτού;
