Ουκρανία Ψάχνοντας για Κοζάκους στην Ουκρανία Part I

[ThanasisU2]

Οδησσός by night

Η συγκέντρωση ήταν μια απλή, λιτή και ποιο πολλή για τους ξενοδόχους της Ουκρανίας και της Πολωνίας, παρά για τους εργαζόμενους, αλλά δε ήταν και τόσο τραγικά

Μιας και τελειώσαμε νωρίς, αποφάσισα για μια μικρή βόλτα στην βραδινή πόλη της Οδησσού

Το κρατικό Κουκλοθέατρο της Οδησσού​

H Κρατική Όπερα της Οδησσός​

Ο Τοίχος των Ηρώων ΙΙ Παγκοσμίου Πολέμου της Οδησσού
​

Το Πάρκο Ρισελιέ με το άγαλμα Ρισελιέ​

Ξενοδοχείο Odessa πάνω από τις Σκάλες Ποτέμκιν​

Το πάρκο της Μέγας Αικατερίνης ​

Εμπορικό Κέντρο Αθήνα​

τα υπόλοιπα;

Από αύριο

 

[makisg]

μπράβο Θανάση,πολύ ωραίες φωτό.

 

[ThanasisU2]

Ψάχνοντας τους Ήρωες από την Φιλική Εταιρία

Ξυπνήσαμε το πρωί, ορεξάτοι για περίπατο στην ηλιόλουστη Οδησσό. Μετά το λιτό πρωινό (καφές και γλυκάκι), πήραμε τις αποσκευές και πήγαμε στο σταθμό των τρένων όπου για μερικά χρύβνια αφήσαμε τις τσάντες και πήγαμε στο γκισέ να παραλάβουμε τα εισιτήρια, που αγοράσαμε μέσω νετ
http://www.travelstories.gr/%E5%F5%...E1-%F3%F4%E7%ED-%EF%F5%EA%F1%E1%ED%DF%E1.html

Tο πρώτο πράγμα, που βλέπει ο τουρίστας μόλις βγει από τον Σταθμό των Τρένων είναι ο Ναός του Αγίου Παντελεήμονα (Церква Святого Пантелеймона/Tserkva Svyatoho Panteley̆mona).. Δυστυχώς η είσοδος στο ναό, είναι ακόμα κλειστός λόγο ανακίνησης, άλλα στα μέσα του 2013 θα ξανανοίξει για τους πιστούς και τουρίστες.

Από εκεί με τα πόδια πήραμε την Ришельевская (Ρισελιέφσκα), περνώντας δίπλα από το κεντρικό τζαμί της Οδησσού και στρίβοντας αριστερά στην οδό Буніна (Μπουνίνα) θα φτάσουμε σε ένα μικρό πάρκο, όπου θα βρούμε το άγαλμα του διάσημου Πολωνού ποιητή Adam Mickiewicz, φίλος του Αλεξάντερ Πούσκιν. Το φανερώνει και η επιγραφή στο άγαλμα, αναφορά του Πούσκιν "Він жив ​​серед нас, і ми його любили" ("Έζησε ανάμεσά μας και εμείς τον αγαπήσαμε").

Από την πλατεία, 200 μέτρα ξαναφτάνουμε στην Ελληνική Πλατεία

και από εκεί, θα πάμε στο Ελληνικό Προξενείο, το οποίο βρίσκετε επί της Ελληνικής Οδού (Грецька/Χρέτσκα), το οποίο στεγάζεται στο ίδιο κτήριο με αυτό που ήταν η Φιλική Εταιρία.

Στην είσοδο δε βρήκαμε κάποιον Έλληνα να δουλεύει πάρα μόνο Ουκρανούς (με ξίνισε λιγάκι αυτό), και με τα σπαστά ρωσικά μου, τους είπα ότι ήρθαμε να δούμε το μουσείο, και αν ο Πρόξενος είναι εδώ. Δυστυχώς, ο πρόξενος έλλειπε και πήγαμε μόνοι μας στο μουσείο.

Δυστυχώς η ποιότητα των φωτογραφιών δε είναι και η καλύτερη (είχα ένα πρόβλημα τότε)

Δε μπορώ να πω άσχημα λόγια για το μουσείο αυτό. Μπορεί να μην είναι το καλύτερο, αλλά το συντηρούν με δικά τους έξοδα ο Πρόξενος και η Ελληνική Κοινότητα της Οδησσού, και έχουν κάνει πολλή καλή δουλειά. Πραγματικά εύχομαι στο μέλλον να το εμπλουτίσουν με παραπάνω υλικό (κυρίως οπτικοακουστικό), και αν γίνετε με μια μικρή ξενάγηση. Οποιοσδήποτε Έλληνας πάει έστω και μια φορά στην Οδησσό, επιβάλλεται να πάει στο Μουσείο αυτό.

 

[giannismits]

Υπάρχει και συνέχει Θανάση έτσι?

Δεν ξέρω γιατί αλλά οι χώρες της ανατολικής ευρώπης και της πρώην ΕΣΣΔ με γοητεύουν για έναν ανεξήτητο λόγο (όπως και τα βαλκάνια).

Γ'ιαυτό και πάντα διαβάζω με ενδιαφέρον τις ιστορίες σου απο αυτά τα μέρη.
Μακάρι να μπορέσω να επισκευτώ κάποιες απο αυτές τις ομολογουμένως για τους περισσότερους άγνωστες χώρες.

 

[ThanasisU2]

ναι! έχουμε ακόμα σκάλες Ποτέμκιν , Οδησσό και Λβοβ

 

[ThanasisU2]

Ψάχνοντας τους Ήρωες από το Θωρηκτό Ποτέμκιν

Στις αρχές του 20ου Αιώνα, λίγο έξω από την Οδησσό, οι Ναύτες του πολεμικού πλοίου: Πρίγκιπας Ποτιόμκιν της Ταυρίδας γνωστό και ως και Θωρηκτό Ποτέμκιν, στις 27 Ιουνίου ξεκίνησαν την εξέγερση στο πλοίο, λόγο του χαλασμένου φαγητού. Την ίδια μέρα το πλοίο αγκυροβόλησε στα ανοιχτά της Οδησσού, όπου εξελισσόταν απεργία των βιομηχανικών εργατών, έχοντας υψωμένη μια κόκκινη σημαία. Η εξέγερση μεταφέρθηκε στις Σκάλες Πριμόρσκι (Σκάλες της Παραλίας γνωστές σήμερα ως Σκάλες Ποτέμκιν), μαζί με τους εργάτες που ήταν κατά του Τσάρου. Μετά τον θάνατο του υπαξιωματικού Γκριγκόρι Βακουλεντσούκ (μοναδικό νεκρό, από τους εξεγερμένους του θωρηκτού) και την ταφή του στα πρώτα σκαλοπάτια, ήταν το έναυσμα να έρθουν στο λιμάνι χιλιάδες κάτοικοι για την κηδεία. Δυστυχώς η εξέγερση καταπνίγεται στο αίμα και τα σκαλιά της Οδησσού βάφονται κόκκινα, από Κοζάκους, την Τσάρικη Αστυνομία και το τσαρικό ιππικό χτύπησε/πυροβόλησε ανελέητα τους συγκεντρωμένους. Εικάζεται ότι πέθαναν πάνω από 2000 άτομα τότε. Όπως δήλωσε ο Λένιν: "Ο Στρατός/Αστυνομία δε θα δείξει αλληλεγγυη στους Εργαζομένους" τι μου θυμίζει αυτό ​

Σκάλες Ποτέμκιν

​

Οι Σκάλες Ποτέμκιν (Pot'omkins'ki Skhody/Потьомкінські сходи), βρίσκονται κοντά στο λιμάνι της Οδησσού και αποτελεί η μεγαλύτερη τουριστική ατραξιόν της Οδησσού. Η σκάλες χτίστηκαν το 1841, από τους αρχιτέκτονες F. K. Boffo και Avraam Ivanovitch Melnikov, και αποτελούσε από 200 σκαλοπάτια. Οι σκάλες ξεκινούν από την παλιά πόλη και το δενδρόφυτο πεζόδρομο Πριμόρσκι Μπουλβάρ και τερμάτιζαν στην παραλία της Οδησσού. Ήταν το αγαπημένο μέρος περιπάτου του Πούσκιν, του Γκόγκολ και του Τσέχωφ.

Μία διάβρωση του εδάφους κατέστρεψε τα σκαλοπάτια το 1933. Με τη διαβρωτική επέκταση του λιμανιού, οκτώ σκαλιά χάθηκαν κάτω από την άμμο, μειώνοντας έτσι τον αριθμό τους στα σημερινά 192 σκαλιά.

Στα Σοβιετικά Χρόνια, οι Σκάλες ονομαζόντουσαν Σκάλες Πριμόρσκι αλλά το 1955 μετονομάστηκαν σε Σκάλες Ποτέμκιν, για τον εορτασμό της 50ης επετείου από την εξέγερση του Θωρηκτού Ποτέμκιν.

Με την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, οι σκάλες ονομάστηκαν ξανά σκάλες Πριμόρσκι, αν και χρησιμοποιείται ευρύτατα και σήμερα το όνομα Σκάλες Ποτέμκιν.

Τα 192 σκαλοπάτια της Οδησσού έγιναν διάσημα από το Ρώσο σκηνοθέτη Σεργκέι Αϊζενστάιν , ο οποίος γύρισε (το 1925) σ' αυτά τις σκηνές της εξέγερσης για το ιστορικό έπος του «Θωρηκτό Ποτέμκιν». Η ταινία σταθμός της Ρωσίας, για πολλά χρόνια ήταν απαγορευμένη η προβολή της στην Ευρώπη, μέχρι και το 1954, γιατί θεωρήθηκε αρκετά προκλητική.

ΥΓ για όποιον δε έχει δει ποτέ την ταινία ορόσημο του Αϊζενστάιν, μπορεί να την δει εδώ
ΘΩΡΗΚΤΟ ΠΟΤΕΜΚΙΝ (The Battleship Potemkin) 1925 S Eisenstein - Video Dailymotion

 

[Vasileti]

ναι! έχουμε ακόμα σκάλες Ποτέμκιν , Οδησσό και Λβοβ

Συγχαρητήρια Θανάση, "τόχεις"!. Είναι από τις αγαπημένες πόλεις που ευχαρίστως ξαναπηγαίνω. Οταν τελειώσεις την αφήγηση νομίζω μπορώ να προσθέσω κάποιες φωτό και τρεις γραμμές τιπς. Να επισημάνω μόνο ότι είναι ευκαιρία να παρακολουθήσει κάποιος παράσταση, τουλάχιστον μπαλέτο, στην όπερα που συμπεριλαμβάνεται στις πέντε καλύτερες ακουστικά της Ευρώπης. Το κόστος εξαρτάται κάθε φορά, αλλά για μπαλέτο το 2010 ήταν 140 γρίβνια, δηλαδή περίπου 14 ευρώ τo θεωρείο!!!και τα τοπικά μπαλέτα όπως και οι μουσικοί έχουν κάποια παράδοση εκεί

 

[ThanasisU2]

δυστυχώς δε είχα χρόνο για να πάω στο μπαλέτο ;/

άλλα ευτυχώς είδα μπαλέτα στο Λβιβ, Κίεβο, Μινσκ και Μόσχα (Μπολσόι)

 

[Vasileti]

δυστυχώς δε είχα χρόνο για να πάω στο μπαλέτο ;/

άλλα ευτυχώς είδα μπαλέτα στο Λβιβ, Κίεβο, Μινσκ και Μόσχα (Μπολσόι)

Μεγάλες ευκαιρίες για τέτοια πολιτιστικά στην ανατολική ευρώπη. Οσο στοιχίζει εδώ το Μέγαρο, εκεί καλύπτεις και τα αεροπορικά.
περιμένοντας τη συνέχεια

 

[σαιτας]

Υπάρχει και συνέχει Θανάση έτσι?

Δεν ξέρω γιατί αλλά οι χώρες της ανατολικής ευρώπης και της πρώην ΕΣΣΔ με γοητεύουν για έναν ανεξήτητο λόγο (όπως και τα βαλκάνια).

Γ'ιαυτό και πάντα διαβάζω με ενδιαφέρον τις ιστορίες σου απο αυτά τα μέρη.
Μακάρι να μπορέσω να επισκευτώ κάποιες απο αυτές τις ομολογουμένως για τους περισσότερους άγνωστες χώρες.

Προφανως σε ενδιαφερουν οι χωρες που εχει μεγαλουργησει ο ελληνισμος.

 

[σαιτας]

Δε μπορώ να πω άσχημα λόγια για το μουσείο αυτό. Μπορεί να μην είναι το καλύτερο, αλλά το συντηρούν με δικά τους έξοδα ο Πρόξενος και η Ελληνική Κοινότητα της Οδησσού, και έχουν κάνει πολλή καλή δουλειά. Πραγματικά εύχομαι στο μέλλον να το εμπλουτίσουν με παραπάνω υλικό (κυρίως οπτικοακουστικό), και αν γίνετε με μια μικρή ξενάγηση. Οποιοσδήποτε Έλληνας πάει έστω και μια φορά στην Οδησσό, επιβάλλεται να πάει στο Μουσείο αυτό.

Από το 1878 έως το 1895 διατέλεσε κυβερνήτης της Οδησσού ο Γρηγόριος Μαρασλής, γόνος ενός ευκατάστατου εμπόρου της πόλης, που είχε συμμετάσχει στην ίδρυση της Φιλική Εταιρείας. Ο Μαρασλής χρηματοδότησε με τμήμα της προσωπικής του περιουσίας μεγάλο αριθμό δημοσίων κτισμάτων στην Οδησσό(Οδησσός - Βικιπαίδεια )
Ενα μοναδικο κτιριο ειναι και το αρχαιολογικο μουσειο, δωρεα του Μαρασλη, με συλλογες ελληνικων αρχαιοτητων τις οποιες συνελεξε ο Κωνσταντινος Λεβεντης. Ενα μουσειο που πραγματικα καθε ελληνας που παει Οδησσο πρεπει να δει.
θα ανεβασω και φωτογραφιες αν θελει και ο θανασης.

 

[ThanasisU2]

Από το 1878 έως το 1895 διατέλεσε κυβερνήτης της Οδησσού ο Γρηγόριος Μαρασλής, γόνος ενός ευκατάστατου εμπόρου της πόλης, που είχε συμμετάσχει στην ίδρυση της Φιλική Εταιρείας. Ο Μαρασλής χρηματοδότησε με τμήμα της προσωπικής του περιουσίας μεγάλο αριθμό δημοσίων κτισμάτων στην Οδησσό(Οδησσός - Βικιπαίδεια )
Ενα μοναδικο κτιριο ειναι και το αρχαιολογικο μουσειο, δωρεα του Μαρασλη, με συλλογες ελληνικων αρχαιοτητων τις οποιες συνελεξε ο Κωνσταντινος Λεβεντης. Ενα μουσειο που πραγματικα καθε ελληνας που παει Οδησσο πρεπει να δει.
θα ανεβασω και φωτογραφιες αν θελει και ο θανασης.

χαχα δε προλαβα να γραψ για αυτο ακομα