Ιράν Χριστούγεννα στο Ιράν

[fenia42]

Η σχέση σας με το χαλί είναι καρμική! Απίστευτη περιπέτεια. Θέλω κι εγώ να δω φωτογραφία του χαλιού! Μπράβο @silversurfer, η Μοιραράκη είναι περήφανη για σένα.

 

[Yorgos]

Δεν έχει άλλο like αν δε δούμε το χαλί!

 

[isabelle]

Δεν έχει άλλο like αν δε δούμε το χαλί!

Y.Γ. Νομίζω ότι επείγει να ζητήσουμε από τον μπος να προσθέσει και κάποιες φατσούλες emoticon δίπλα από το like όπως γίνεται στο φ/μπ.

 

[silversurfer]

Naqsh-e-Jahan

Καθισμένοι στο αγαπημένο μας καφέ – κάπου εκεί ανάμεσα απτη βόλτα μας στα αξιοθέατα – είχαμε επικεντρωθεί σε people watching. Η μέρα ήταν αφιερωμένη στη πλατεία Naqsh-e-Jahan, τη διάσημη πλατεία του Ισφαχάν κ μια απο τις ομορφότερες στον κόσμο. Εστιάζουμε κυρίως στις γυναίκες κ στο ντύσιμό τους καθώς κ κάποια άλλα χαρακτηριστικά του προσώπου τους. Αν στη Yazd κυκλοφορούσε πολυ το μαύρο τσαντόρ, εδώ τα πράγματα είναι (όπως αναμενόταν άλλωστε) πολυ απελευθερωμένα , σε φάση που ο τρόπος που φορούσε - κάλυπτε τα μαλλιά της η Μ. να θεωρείται μάλλον συντηρητικός σε σχέση με τις Ιρανές. Τα μαλλιά δεμένα σε «κώτσο» κ απο κεί να κρέμεται ένα κομμάτι ύφασμα – το οποίο καλύπτει ισα ισα το πίσω μέρος του κεφαλιού - είναι μια πολύ light (επιεικώς) έκδοση της hijab #tha_mas_kapsei_o_allah

Η Μ. λοιπόν ενω στην αρχή όπως ηταν λογικό ψιλογκρίνιαζε, μετα συνήθισε πολυ εύκολα αυτό το φουλάρι/μαντήλι το οποίο απλα έριχνε στα μαλλιά της κ σε αυτο έπαιξε ρόλο κ η ψύχρα που συναντήσαμε στο Ισφαχάν. Ειδικά τα απογέματα που εγώ φορούσα σκούφο, αυτή τη χρησιμοποιούσε για να μην κρυώνει το κεφάλι της – η απόφαση του silversurfer για επίσκεψη το χειμώνα δικαιώθηκε ακόμα μια φορά #happy_wife_happy_life

Αυτός ο εξαναγκασμός κ η θρησκόληπτη αντιμετώπιση της γυναίκας απο το καθεστώς είναι μια μόνιμη πηγή αντιδικιών κ προβλημάτων στη χώρα. Θα έχετε ακούσει πιστεύω τα περιστατικά της φυλάκισης γυναικών γιατί τόλμησαν να παρακολουθήσουν αγώνα volley (το οποίο ειναι πολυ δημοφιλές στο Ιράν) , της πορείας ανδρών με hijab στο κεφάλι για να υποστηρίξουν τις γυναίκες τους άλλα κ πρόσφατα τις «ακτιβίστριες» οι οποίες σε κεντρικά σημεία της Τεχεράνης, βγάζουν κ ανεμίζουν επιδεικτικά τη μαντίλα τους. #ase_ta_mallakia_sou_anakatwmenna

Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ο μεγάλος αριθμών κοριτσιών που κυκλοφορούσαν με το χαρακτηριστικό τσιρότο στη μύτη, απόδειξη οτι είχαν κάνει ρινοπλαστική, σε φάση που κάποια στιγμή πιστέψαμε οτι αποτελεί «τίτλος τιμής» η επίσκεψη στον πλαστικό Έντονα βαψίματα – ειδικά στα μάτια – κ μοντέρνα ρούχα μας έπεισαν οτι το Ισφαχάν αποτελεί κρυφά αδελφοποιημένη πόλη με τη Σαλονίκη #thessalonikies_gomenes

Πέρα όμως από καφέ κ κουτσομπολιό κάναμε κ λίγο sightseeing. Στην πλατεία υπάρχουν 3 σημαντικά κτήρια – το Shah Mosque, το Ali Qapu Palace και το Sheikh Loft Allah Mosque, το καθένα με τη δική του σημαντική ιστορία. Ο Σεϊχης Abbas όταν μετέφερε την έδρα της αυτοκρατορίας στο Ισφαχάν θέλησε να συγκεντρώσει τις εξουσίες στην πόλη κ η πλατεία αυτή ήταν ένας ευφυής τρόπος. Χτίζοντας τα κτήρια που ανέφερα συγκέντρωνε σε έναν χώρο τον κληρικό, εμπορικό κ πολιτικό κόσμο της χώρας.

Το πρώτο, γνωστό κ ως τζαμί του Ιμάμη (Imam Mosque) θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της Περσικής αρχιτεκτονικής. Πραγματικά το τζαμί είναι εντυπωσιακό – πολύχρωμα μωσαϊκα, καλλιγραφικές επιγραφές, πελώριος θόλος στο χαρακτηριστικό τυρκουάζ χρώμα κ διάφοροι θάλαμοι με όμορφα artworks (ένας απτους οποίους έχει την ιδιότητα να διανέμει τον ήχο ομοιόμορφα κ να δημιουργεί ηχώ – το δοκιμάσαμε επισταμένα στεκόμενοι στο κέντρο του κ βγάζοντας ότι πιο περίεργο ήχο φανταζόμασταν) #those_stupid_tourists

Το παλάτι Ali Qapu («Μεγάλη Πύλη» ελληνιστί) είναι ένα εξαόροφο κτήριο με μια τράστια βεράντα στον τρίτο. Το παλάτι είναι διακοσμημένο με πολλές τοιχογραφίες κ έχει ένα ειδικό δωμάτιο που λειτουργούσε ως μουσικό αμφιθέατρο.

Εδώ δεχόταν ο Σάχης τους ευγενείς καλεσμένους του και παρακολουθούσε τα αγωνίσματα της εποχής (ιπποδρομίες) που διεξάγοταν στην πλατεία. Η βεράντα είναι κ το καλύτερο σημείο για να φωτογραφίσεις τη πλατεία.

Τέλος έχουμε το τζαμί Sheikh Lotfollah το οποίο είναι κ το ομορφότερο από τα τρια κατά τη γνώμη μου. Αρχικά ήταν prive για το Σάχη κ το υπηρετικό προσωπικό (aka τις γυναίκες κ το χαρέμι του ) γι’αυτό κ εξωτερικά δεν είναι τοσο εντυπωσιακό όσο είναι εσωτερικά με πολύ ομορφα tile work κ έργα τέχνης. Φήμες λενε ότι ο Σάχης είχε ανοίξει ένα ειδος σήραγγας για να πηγαίνει καρφί απτο Ali Qapu Palace το οποίο δεν υπάρχει σήμερα #dirty_business

Με τα πολλά τελειώσαμε τη περιοδεία στα αξιοθέατα, ανακαλύψαμε άλλο ένα αξιόλογο καφε κ εκεί προς το σούρουπο την αράξαμε στα παγκάκια μαζί με ένα σωρό κόσμο κ μια παρέα κοριτσιών, φοιτητριών Καλών Τεχνών or something. Αν η πλατεία είναι όμορφη το πρωί, όταν πέφτει ο ήλιος κ ανάβουν τα φώτα κ ξεκινάνε τα συντριβάνια , το μέρος μετατρέπεται σε φωτογραφικό όνειρο.

Μιας κ μπαρ δεν υπάρχουν για να πάμε κ φαγητό είχαμε στο ψυγείο απτην προηγούμενη, επιλέξαμε να περάσουμε το τελευταίο μας βράδυ στο φανταστικό αυτό μέρος.

Η επιλογή μας να μείνουμε 3 μέρες στο Ισφαχάν ήταν τελικά ολόσωστη – σε 2 μέρες με αρκετό τρέξιμο ίσως προλαβαίναμε να τα δουμε όλα (αρχικό πλάνο), άλλα σίγουρα δεν θα απολαμβάναμε την πόλη όπως το κάναμε με την εξτρά μέρα.

Υ.Γ. Χρωστούσα φωτο απο το προηγούμενο κεφάλαιο κ επειδή κάποιοι με απείλησαν οτι θα μου κόψουν κ το like ιδου :

 

[fotast]

Πολύ ωραία.Το χαλί εγκρίνεται Πολύ καλό το γούστο σας.Καλο-πάτητο

 

[Pel]

Ναι, εντάξει, είναι κουκλί! Απορώ γιατί δυσκολεύτηκαν τόσο να το πουλήσουν!

 

[fenia42]

Πολύ ωραίο το χαλί! Σύντομα εύχομαι να μπουσουλάει ένα μπεμπάκι εκεί πάνω του !

 

[giannoula]

εντάξει άξιζε η ταλαιπωρία, το χαλί είναι άπαιχτο!!

 

[silversurfer]

Ναι, εντάξει, είναι κουκλί! Απορώ γιατί δυσκολεύτηκαν τόσο να το πουλήσουν!

Νομίζω οτι ο κόσμος που ψωνίζει περσικά χαλιά προτιμάει κατι πιο ethnic -- αυτό είδαμε κ στους υπόλοιπους τουρίστες

 

[silversurfer]

Abyaneh - Kashan - Maranjab Desert

Όπου κ αν ρωτήσαμε στο Ισφαχάν, η τιμή δεν έπεφτε κατω απτα 70 Ε το οποίο ήταν ένα ποσό απαγορευτικό για εμας. Λίγο πριν κοιμηθούμε λέμε ας δοκιμάσουμε να επικοινωνήσουμε με κανα ταξιδιωτικό στο Kashan μήπως εκεί παίζουν άλλες τιμές. Μέσω whatsapp μιλήσαμε με ενα γραφείο που βρήκαμε στο tripadvisor κ η τιμή των 40 Ε που ακούσαμε ήταν πολύ καλύτερη απο αυτό που περιμέναμε. Βλέπετε δεν θέλαμε απλή μετάβαση στον επόμενο προορισμό μας άλλα παράκαμψη προς το γραφικό χωριό Abyaneh, οι φωτογραφίες του οποίου στο διαδίκτυο μας είχαν πείσει οτι έπρεπε να το επισκεφθούμε.

O δρόμος αδιάφορος, μια απέραντη ευθεία, ο ουρανός ηλιόλουστος, ολα φαινόταν κλασικά κ τυποποιημένα οταν κάποια στιγμή φάνηκαν στον ορίζοντα οι πρώτοι ορεινοί όγκοι κ ένα σύννεφο. Ήταν η πρώτη φορά που αντικρύζαμε τέτοιο σύννεφο – κ αυτο γιατί απο μακριά φαινόταν οτι βρισκόταν οχι στον ουρανό άλλα πάνω στο δρόμο !!! Σαν αυτές τις δυστοπικές ταινίες όπου οι ήρωες οδηγούν στην έρημο κ φαίνεται απο μακριά η θύελλα #mad_max

Πραγματικά λοιπόν απο τη μια στιγμή στην άλλη έγινε μετάβαση απτον ηλιόλουστο ουρανό σε περιβάλλον Λονδίνου – ομίχλη καταχνοιά κ ψιχάλα. Τι έγινε ρε γμτ, λες να μας βρέξει ? Ο οδηγός πήρε το δρόμο για το ορεινό χωριό κ ο ουρανός γινόταν ολο κ πιο μαύρος. Κ μόλις φτάσαμε στο Abyaneh πραγματικά ξέρασε ολη αυτή τη μαυρίλα πάνω μας Ομπρέλα δεν υπήρχε πουθενά, οι κουκούλες συγκρατούσαν τα στοιχειώδη, η βροχή δυνάμωνε κ μεις αντι για ανέμελη βολτούλα στο χωριό κ καφεδάκι ψάχναμε κάποιο σημείο που να κόβει. Τα μονοπάτια γρήγορα μετατράπηκαν σε ποτάμια κ οι όποιο κλειστοί χώροι που υπήρχαν στο χωριό πραγματικα δε θυμάμαι τι εξυπηρετούσαν καθώς τους βλέπαμε μονον σαν προστασία απο τη καταιγίδα. Γύρω στη μιαμιση ώρα κράτησε η απέλπιδα αναμονή μας να κόψει λίγο κ να δούμε κάτι απτο τίποτα άλλα δεν αντέξαμε άλλο. Δεν ήτανε γραφτό. Φυσικά μόλις μπήκαμε στο αυτοκίνητο κ ξεκινήσαμε το δρόμο του γυρισμού η βροχή σταμάτησε !!! #murphys_law

Φθάσαμε στο Kashan αρκετά κουρασμένοι κ παιδευτήκαμε να βρούμε το ξενοδοχείο μας Negin Traditional στην παλιά πόλη. Διάσπαρτη με δαιδαλώδη στενά δρομάκια μας φάνηκε γοητευτική η τοποθεσία .Βέβαια το βράδυ με τον ελάχιστο φωτισμό κ τους λιγοστούς περαστικούς ήταν λίγο creepy. Ωραίο το μικρό ξενοδοχείο μας, κάναμε ενα ντουζάκι κ ξεκινήσαμε την περατζάδα μας. Περπατούσαμε κυρίως στα τυφλά στα στενά δρομάκια μεχρι που ο δρόμος μας έβγαλε στο παζάρι της πόλης. Περιττό να πω οτι είμασταν οι μοναδικοί ξένοι κ οτι σε σχέση με το αντίστοιχο του Ισφαχάν, αυτό ηταν σαν το (πολύ) φτωχό συγγενή. Κάποια σημεία με όμορφους θόλους μας προκάλεσαν ένα μινι φωτογραφικό ενδιαφέρον ωστε να πιούμε ενα καφεδάκι άλλα περαν τουτου ουδεν. #psofia_pragmata

​

Το Kashan δεν κατέχει μεγάλο κομμάτι απο την τουριστική πιτα της χώρας --- έχει ένα συμπαθητικό τζαμί κ πολλές παραδοσιακές ιστορικές κατοικίες που κάποιος μπορεί (αν έχει έναν οδηγό κ αυτοκίνητο) να τις δει σε μια μέρα. Εμείς είμασταν on foot κ η πρώτη στάση (παζάρι) λιγο μας ξενέρωσε. Βασικά οτιδηποτε ακολουθούσε το ονειρικό Ισφαχάν ήταν καταδικασμένο απο χέρι κ η ξενέρα κ ταλαιπωρία της πρωινής καταιγίδας επέτεινε αυτο το συναίσθημα.

Επισκεφθήκαμε μόλις μια απτις κατοικίες που σκοπεύαμε (Tabatabei) καθώς όσο όμορφες κ αν ειναι, εμας μας φαίνοταν φτωχές σε σχέση με αυτά που βλέπαμε τόσες μέρες. Περπατήσαμε αρκετά χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό ειναι η αλήθεια κ καταλήξαμε για dinner στο ξενοδοχείο Manuchehri House το οποίο βρήκαμε κατα λάθος καθώς χαθήκαμε στα στενά στο δρόμο για το ξενοδοχείο μας. Ένα παλικάρι που ρωτήσαμε μας το πρότεινε κ αργότερα αντιληφθήκαμε οτι δούλευε εκεί πέρα #antikeimeniki_apopsi

Το ξενοδοχείο αυτό ήταν παλιά ιστορική κατοικία (οπως κ τα περισσότερα στην παλιά πόλη). Πολύ γραφικό courtyard κ όμορφο περιβάλλον, το μικρό εστιατόριο ήταν καλαίσθητο με μια δόση πολυτέλειας. Επιτέλους βρήκαμε κάπου να ΜΗΝ παραγγείλουμε κεμπάπ κ του δώσαμε κ κατάλαβε. Δεν θυμάμαι τι πήραμε άλλα θυμάμαι οτι μας άρεσε πολύ. #epitelous

Πίσω στο hotel επικοινωνήσαμε με το γραφείο που μας έκλεισε τη μεταφορά απτο Ισφαχάν ώστε να μας κανονίσουν εκδρομή για την επόμενη μέρα. Σκοπός μας ήταν να πάρουμε μια τζούρα απο την έρημο Maranjab. Δυστυχώς όμως η καταιγίδα είχε προκαλέσει προβλήματα στη διαδρομή κ μας είπαν οτι απ’το να μας προσφέρουν μια «άσχημη» εμπειρία, προτιμούν να μην κάνουν την εκδρομή !! Σε μια περιοχή με λιγοστό τουρισμό μας έκανε μεγάλη εντύπωση η ειλικρίνεια τους. Ξημέρωσε η επομένη κ μεις θέλαμε ντε κ καλά να πάμε έρημο. Πιάνουμε τον υπεύθυνο του ξενοδοχείου κ τον ρωτάμε αν έχει κανα γνωστό γραφείο που να κάνει την διαδρομή. Έκανε κάποια τηλέφωνα κ ειλικρινής κ αυτός μας είπε οτι μπορεί να γίνει άλλα μας προειδοποίησε οτι θα έχουμε θέματα λόγω της χθεσινής νεροποντής. #erimo_thelw_twra_tin_thelw

Παζαρέψαμε λίγο την τιμή, χώσαμε κ τη μεταφορά προς το αεροδρόμιο στη διαπραγμάτευση κ μέχρι να έρθει ο οδηγός, πεταχτήκαμε στο Manuchehri που φάγαμε χθες, για καφεδάκι/παγωτό.

(Ντάξει μου άρπαξε λίγο στο photoshop )​

Πρώτη στάση του tour το μαυσωλείο του Hilal ibn Ali. Σίγουρα υποδεέστερο απ’το αντίστοιχο στο Shiraz άλλα σίγουρα αξίζει την επίσκεψη του ταξιδιώτη για 2 κυρίως λόγους. Ο πολύ όμορφος διάκοσμος στις αποχρώσεις του γαλάζιου κ τυρκουάζ είναι ο πρώτος – το επισκεφθήκαμε το πρωί άλλα σίγουρα το βράδυ με το φωτισμό θα φαντάζει πολύ καλύτερα. Ο δεύτερος λόγος βρίσκεται έξω απ’το μαυσωλείο όπου υπάρχουν μνημεία κ πλάκες για τους Ιρανούς «μάρτυρες» που έδωσαν τη ζωή τους στον πόλεμο με το Ιράκ τη δεκαετία του 80.

Λίγα λόγια: οι Ιρακινοί πριν τη πέσουν στο μικρό κ αδύναμο Κουβέιτ, είπαν να εκμεταλλευτούν την Ιρανική Επανάσταση του 1979 κ να μπουκάρουν στα εδάφη της επαρχίας του Khuzestan, τα οποία ήταν πλούσια σε πετρέλαιο. Φαντάζομαι δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι για τον πόλεμο αυτό (όπως κ γω άλλωστε) -- κ πως να γίνει αυτό όταν το Ιράκ είχε τη «κρυφή» υποστήριξη των αμερικανών οι οποίοι μόλις τα είχαν σπάσει με το Ιράν. Το Ιράκ θεωρήθηκε ως το κυρίαρχο κράτος στον περσικό κόλπο και έκανε τα γνωστά καουμποϊλίκια του. Ο αγώνας έληξε μετά απο χρόνιες διαμάχες, πάνω απο μισό εκατομμύριο νεκρούς εκατέρωθεν κ το Ιράκ να επιχειρεί να μαζέψει τα σπασμένα σε βάρος του Kuwait λίγα χρόνια μετά. Οι Αμερικανοί που είχαν κάνει τις πάπιες για την εισβολή στο εχθρικό Ιράν, στην περίπτωση του Kuwait χάλασαν κυριολεκτικά το κόσμο. #kanw_ton_kinezo

Οι μάρτυρες αυτοί λοιπόν, έχοντας εξασφαλίσει απο τον Ιμάμη υποσχέσεις για μια θέση στον παράδεισο κ 72 παρθένες να τους περιμένουν, πραγματοποιούσαν αποστολές αυτοκτονίας. Η πιο συγκινητική (αν μπορεί κάποιος να το πει έτσι) ήταν όταν ένα γκρουπ νέων αντρών – μεταξυ των οποίων κ παιδιά – περπάτησαν εν γνώσι τους σε ναρκοπέδια του εχθρού ώστε να εξασφαλίσουν ασφαλή δίοδο για τον Ιρανικό στρατό. Φωτογραφίες τους υπάρχουν κ σε άλλες πόλεις της χώρας (τις είδαμε στο Shiraz) #parthena_kolasi

Επόμενος σταθμός η «υπόγεια πόλη» του Nushabad – ένα χωριό έξω απ’το Kashan. Εξωτερικά μοιάζει με είδος φρουρίου με τείχη άλλα το κλου είναι οι υπόγειες στοές κ δωμάτια οι οποίες εκτείνονται σε βάθος 3 εως κ 18 μέτρων – μόνον ενα κομμάτι ήταν accessible στους τουρίστες οταν επισκεφθήκαμε εμείς. Η υπόγεια αυτή κατασκευή αποτελούσε κρυσφήγετο των κατοίκων απο τις συχνές επιδρομές που γίνοταν στην περιοχή.

Ακολούθησε η πορεία μας προς την έρημο Maranjab. Ομολογώ πως το πρακτορείο που μας συνέστησε να μην πάμε είχε εν μέρει δίκιο καθώς σε πολλά κομμάτια -- off road φυσικά -- είχαν σχηματιστεί λίμνες κ λάσπες κ ο οδηγός έκανε αρκετές μανούβρες κ προσπάθειες για να περάσει κ χάσαμε αρκετό χρόνο. Φυσικά το πρόβλημα ήταν οτι το αυτοκίνητο ήταν συμβατικό κ οχι 4Χ4 που μάλλον δε θα κώλωνε πουθενά. Όταν το πρωτοείδα η αλήθεια είναι οτι μειδίασα λίγο (εως πολύ ) #tinaftore

Βέβαια σε ολη την εκδρομή στην έρημο δεν είδα κάποιο 4Χ4 – προφανώς φταίει το εμπάργκο γι’αυτό καθώς τα οχήματα παράγονται απο την τοπική αυτοκινητοβιομηχανία κ φαντάζομαι τα τζιπάκια δεν είναι ένας τομέας που κάνουν focus. Μετά απο αρκετή ταλαιπωρία λοιπόν φτάσαμε στους πρώτους αμμόλοφους κ απουσία άλλων τουριστών απολαύσαμε την έρημο μόνοι μας.

Κάποιος που ασχολείται με τη φωτογραφία θα έκανε παπάδες. Ήταν η πρώτη φορά της Μ. σε έρημο κ φροντίσαμε να το απολαύσει – τρέχαμε πάνω κάτω κ κυλιόμασταν στην άμμο. #xaza_paidia_xara_gemata

Ακολούθως ξεκινήσαμε για τα salt flats όπου θα απολαμβάναμε το ηλιοβασίλεμα. Στο δρόμο βέβαια είχαμε μια αναπάντεχη "επίθεση" απο μια διερχόμενη καμήλα η οποία μας την έπεσε κανονικά

Εντάξει έχοντας πάει στο Salar De Uyuni της Βολιβίας μόλις μερικούς μήνες πριν συν το γεγονός της λασπουριάς που δημιούργησε η βροχή, ήμασταν #less_than_impressed. Όμως το γεγονός οτι ήμασταν το μοναδικό όχημα στη μέση του πουθενά έδινε άλλη αίσθηση. Μετα κόπων κ βασάνων φτάσαμε στο σημείο κ αντιληφθήκαμε οτι το παλικάρι είχε δίκιο που επέμενε καθώς το ηλιοβασίλεμα ήταν πραγματικά υπέροχο.

Με οτι φως είχε απομείνει στον ουρανό ξεκινήσαμε για τον τελευταίο μας σταθμό, ένα caravansaray στη μέση του πουθενά το οποίο ήταν hotspot για τους τουρίστες. Πλήρωνες είσοδο σε μια περίεργη φάτσα ο οποίος τσέπωνε τα χρήματα καθώς δεν είδα να δίνει απόκομμα/εισητήριο σε κανέναν. Εκεί περιηγηθήκαμε λίγο, ήπιαμε το τσαγάκι μας, τα είπαμε με τους λοιπούς ταξιδιώτες (κάποιοι θα κοιμόντουσαν εκεί σε ειδικά δωματιάκια – τέρμα basic) κ αλλάξαμε αυτοκίνητο κ οδηγό. Η αλήθεια είναι οτι όταν σκοτείνιασε ένα άγχος το είχα για το πως θα περάσουμε απο τις λάσπες κ τις λίμνες στο γυρισμό Το νέο αυτοκίνητο φαινόταν λίγο πιο ψηλό απο αυτο που ήρθαμε κ στο αμάξι μας συνόδευσε κ ένα παλικάρι ο οποίος πρέπει να είχε το γραφείο που διοργάνωνε τις εκδρομές. Εξαιρετικά συμπαθής με καλά αγγλικά, βρήκαμε κ μείς (δλδ η Μ. ) την ευκαιρία να κάνουμε οτι ερωτήσεις θέλαμε οι οποίες μας είχαν δημιουργηθεί απο την ολιγοήμερη επίσκεψη μας στη χώρα.

Το παλικάρι ήταν κ εξαιρετικά ευγενικός παρότι η Μ. έκανε οτι μπορούσε για να τον «φουρκίσει» (έλεγε συνέχεια «εσείς οι Άραβες» ) κ μας ρωτούσε πως δουλεύει αυτο το tripadvisor γιατι του έκανε εντύπωση που βρήκαμε μεταφορά απτο Ισφαχάν με πρακτορείο του Κashan. Εντάξει έχοντας internet με το σταγονόμετρο κ λογοκριμένο δεν το αδικώ το παιδί. Του δώσαμε κ μεις τα φώτα μας κ κουβέντα στη κουβέντα ουτε που κατάλαβα πως βγήκαμε απτο off road κομμάτι της διαδρομής. Μας οδήγησε σε ενα χωριό πιο κάτω όπου αγοράσαμε προμήθειες απο supermarket κ μας αποχαιρέτησε καθώς ξανα-αλλάξαμε αυτοκίνητο κ οδηγό για το τελευταίο κομμάτι. #swingers #den_eimaste_araves_leme

Ο τελευταίος οδηγός -- ένας συμπαθής μπάρμπας μες το χαμόγελο – είχε επιφορτιστεί τη μεταφορά μας στο αεροδρόμιο. Κουρασμένοι απο όλη την ημέρα κ μιας κ ο δρόμος ήταν μια ευθεία κ είχε πέσει πια βαθύ σκοτάδι, πήραμε εναν ελαφρύ υπνάκο. Φθάσαμε γύρω στις 23:00 το βράδυ κ είχαμε μπροστά μας αρκετές ώρες καθώς η πτήση της Aegean αναχωρούσε στις 04:15 τα χαράματα. Πεινούσαμε πολυ κ καταβροχθίσαμε οτι ψωνίσαμε «στα τυφλά» απτο supermarket κ για κάποιο περίεργο λόγο μας φάνηκε λογικό να ψάξουμε για Starbucks στο αεροδρόμιο καθώς ... όλα τα αεροδρόμια έχουν starbucks #pou_pas_re_karamitro

Καφέ της προκοπής δεν υπήρχε φυσικά κ το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να αράξουμε σε ένα ψιλο-ήσυχο σημείο κ να προσπαθήσουμε να κλείσουμε κανα μάτι. Αυτές οι μεταμεσονύχτιες πτήσεις της Aegean ναι μεν σου προσθέτουν μια μέρα ουσιαστικά στο ταξίδι άλλα πολύ σκότωμα αδερφέ μου – το αεροσκάφος πάλι σχετικά άδειο, οι θέσεις στις εξόδους κινδύνου αρκετά άνετες (ειδικά αν έχει απο 3 ο καθένας) κ με τα πολλά επιστρέψαμε – για μένα η μέρα συνεχίστηκε στο γραφείο όπου τα tasks της ημέρας επικεντρώθηκαν γύρω απο την κατανάλωση freddo για να διατηρήσω τα μάτια μου ανοιχτά #akamatis #mnimonia_pou_sas_xreiazontai

 

[silversurfer]

Επίλογος - Εντυπώσεις

Μετά απο ενα χρόνο που πραγματοποιήσαμε το ταξίδι, μιλάμε ακόμα γι'αυτό με ενθουσιασμό κ έχουμε πάντα κατι ωραίο να θυμόμαστε. Σίγουρα μεγάλο ρόλο έπαιξε το γεγονός οτι είχαμε χαμηλές προσδοκίες -- τουλάχιστον εγώ, η Μ. πάλι δεν είχε καθόλου προσδοκίες -- κ αυτά που βιώσαμε τις ξεπέρασε κατα πολύ.
Το ταξίδι στο Ιράν είναι κατι που θα συνιστούσα σε οποιονδήποτε ανεξάρτητο ταξιδιώτη. Φαίνεται άβολο που η χώρα είναι off the grid άλλα με λίγο ψάξιμο παραπάνω βγαίνει η άκρη.
Οι μεταφορές απο πόλη σε πόλη είναι πολυ εύκολες, άνετες κ φθηνές. Ακόμα κ αυτοί που θέλουν την έξτρα άνεση τους, μπορούν να ναυλώσουν οδηγό σε πολυ συμφέρουσες τιμες

Απο πλευράς αξιοθεάτων, μπορεί η χώρα να μην έχει κάποιο πασίγνωστο landmark (περα απο την Περσέπολη ισως) άλλα σε όλες τις πόλεις ο ταξιδιώτης έχει να δει πολλά κ ενδιαφέροντα πράγματα κ εξαιρετική ισλαμική αρχιτεκτονική. Η πόλη του Ισφαχάν είναι πραγματικά υπέροχη κ οσοι αρέσκονται να περπατάνε κ να χάνονται στις πόλεις θα τη λατρέψουν

Νομίζω ομως οτι ο λόγος που μας έμεινε αυτο το ταξίδι στο μυαλό ήταν η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους κ τα συναισθήματα που αυτή μας δημιούργησε. Ο κόσμος χαρακτηρίζοταν απο μια έμφυτη ευγένεια, απο σεβασμό, εξωστρέφεια, ειλικρίνεια. Έχουνε κουλτούρα.
Πουθενά δε νιώσαμε πίεση να αγοράσουμε, πουθενα δε μας αντιμετώπισαν ως "τουρίστες ειναι, ευκαιρία να τους εκμεταλλευτούμε " --- νταξει οι ταξιτζήδες εξαιρούνται όπως παντου στο πλανήτη φαντάζομαι --- παντού προσπαθούσαν να μας πιάσουν τη κουβέντα κ να μοιραστούν μαζί μας πράγματα.
Ίσως αυτο ειναι αποτέλεσμα της απομόνωσης απ'το σύστημα με τη μορφή του εμπάργκο κ της αρνητικής στάση που αντιμετωπίζουν απο τον υπόλοιπο κόσμο. Πάντα στις συζητήσεις μαζί τους διέκρινες κ ενα παράπονο για την κατάσταση στη χώρα, για το καθεστώς, για την δυσκολία μετανάστευσης, για την παρεξηγημένη εικόνα που έχει ο κόσμος γι'αυτους. Επίσης η χώρα δε στηρίζεται επουδενί στον τουρισμό (οπως πχ η Αίγυπτος ή το Μαρόκο) κ έτσι ο ταξιδιώτης δεν αντιμετωπίζεται πουθενά ως "κινούμενο δολλάριο".
Η χώρα έχει αρκετά "νεαρό" πληθυσμό (σε σχέση με την Ευρώπη πχ) κ αρκετά μορφωμένο

Τουριστικά μιλώντας αδικείται κατα την άποψη μου απο αυτό καθ'εαυτώ το όνομα του. Το "Ιράν" μοιάζει τρομερά με το "Ιράκ" κ οι περισσότεροι τα θεωρούν ίσα κ όμοια. Έχω την εντύπωση οτι αν η χώρα είχε το προηγούμενο όνομά της (Περσία) η άποψη του κόσμου θα ήταν απείρως θετικότερη.
Επίσης μεγάλη ζημιά (στον τουρισμό πάντα αναφέρομαι) κάνει η αντιμετώπιση των γυναικών κ πολλοί σκέφτονται οτι η κατάσταση είναι όπως στη Σαουδική Αραβία -- δεν ισχύει κάτι τέτοιο κ για τη γυναίκα ταξιδιώτη τα πράγματα πρέπει να είναι προβλεπόμενα (hijab κ καλυμμένο σώμα on public) κ κανείς δεν θα ασχοληθεί μαζί της. Γι'αυτο κ θεωρώ πως η ιδανική περίοδος για επίσκεψη είναι χειμώνας κ άνοιξη γιατί τις υπόλοιπες περιόδους η κατάσταση για τις γυναίκες θα είναι πολυ δυσάρεστη λόγω ζέστης κ ενδυμασίας.

Άλλο αρνητικό είναι το εξωφρενικό κόστος της visa η οποία μαζί με την υποχρεωτική ασφάλεια φτάνει τα 90Ε
Τουλάχιστον μπορείς να τη βγάλεις on arrival οποτε κατι ειναι κ αυτο.
Εκεί που η χώρα πέρνει κάτω απο τη βάση (επιεικώς) είναι ο τομέας του φαγητού με τα κεμπαπ να μονοπωλούν πολλές φορές τα μενου των εστιατορίων

Παραθέτω κάτω το χάρτη με τη διαδρομή που ακολουθήσαμε -- μετα τα οσα διάβασα στο forum απο λοιπούς συμφορουμίτες θαρρώ πως έπραξα σωστά κ αφαίρεσα τελείως τη πρωτεύουσα Τεχεράνη απτο δρομολόγιο μας

(Μπλε αεροπλάνο - κόκκινο χερσαίες μεταφορές)
​

Όπως φαίνεται κινηθήκαμε στον κεντρικό άξονα της χώρας -- κάποιος με περισσότερες μερες στη διάθεση του μπορεί να "βγεί" απτο κέντρο κ να επισκεφθεί Tabriz, Mashhad, Kerman --- η χώρα έχει επίσης πολλές επιλογές για hiking κ όμορφα τοπία στα βουνά κ στο νότο έχει το Kish Island, νησάκι στον περσικό κόλπο με resort κ τουριστικες υποδομες, άλλα κ δυτικά το Ιρανικό Κουρδιστάν

Άλλη μια ταξιδιωτική ιστορία έφτασε στο τέλος της
#keep_travelling

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία