Ισπανία Φωτο-Review: Βαρκελώνη

[go2dbeach]

Angeliki ενοειται οτι θελουμε εντυπωσειs μολιs γυρισειs.
Αντε τυχερη , κοντευειs!

 

[dk]

Καλη επιτυχια στις εξετασεις και καλο ταξιδι.

 

[*The_Mexican*]

Καλό Ταξίδιιιιι....!
Αναμένουμε νέα...

 

[Angeliki]

Λοιπον, ξερω οτι καθυστερησα να στρωθω και να σας γραψω εντυπωσεις, αλλα οι σχεση μου γενικα με τους υπολογιστες δεν ειναι και πολυ καλη και ειχα και επισκεψεις ενα σωρο απο Ελλαδα, και ειναι και καλοκαιρι (και ειμαι διπλα και μεσα στη θαλασσα – καυσωνας αφου!), και πλακωσε και δουλεια και ολα αυτα μαζι, με εκαναν να αναβαλλω συνεχως την «αναφορά» μου για το 5ημερο ταξιδι μου στη Βαρκελωνη:

Defkalion, go2dbeach και αλλοι πολλοι εδώ μεσα, γραφουν πολύ καλυτερα, τετοιες αναφορες, αλλα θα προσπαθησω να σταθω στο υψος του forum και των περιστάσεων και να σας διηγηθω τα περι Βαρκελώνης…

Καταρχήν, την πρωτη ιδεα για τον τοπο προορισμου την παιρνει κανεις ηδη από την πτηση προς την πολη που πηγαινει, γεματη από ντοπιους (Βαρκελωνεζους στην προκειμενη περιπτωση) που επισκεφτηκαν για δουλεια η διακοπες την πολη από οπου ξεκινας και εσυ ο ιδιος… “Ωραιος λαος” σκεφτηκα, λοιπον στο αεροπλανο της πτησης Vueling.com! Και ξεκινησα να εφαρμοζω και στην πραξη λιγα από τα ισπανικά μου με τις αεροσυνοδους! Η πτηση Αθηνα-Βαρκελωνη με την πιο πανω εταιρεια, κοστισε μονο 160 ευρωπουλα + τα ακατεβατα 116 (το ελαχιστο δυνατον με την Aegean!) ευρω από Λαρνακα – Αθηνα, το συνολο εβγαινε 276 ευρω!!! Για τα δεδομενα της Κυπρου, είναι πολύ καλα!!!

Διαβαζω στο περιοδικο της εταιρειας, καπου στο μεσον, οπου επεσε τυχαια το ματι μου, ένα αρθρο για ένα ζευγαρι Βαρκελωνεζους, οι οποιοι αγορασαν ένα διαμερισμα στη Βαρκελωνη, το ενοικιασαν, και με τα χρηματα του ενοικιου (700 ευρω το μηνα) ζουν εδώ και 7 χρονια γυριζοντας τον κοσμο, γνωριζοντας κοσμο και δε θελουν να γυρισουν συντομα πισω!! Λεω μεσα μου «ταξιδιαρηδες οι ισπανοι» και αμεσως μετα μου ηρθε στο νου ο Κολομβος, η Αμερικη κτλ.

 

[Angeliki]

Άφιξη στη Βαρκελωνη και κατ’ευθειαν στην οδο ConselldesCents, οπου θα με φιλοξενουσε στον τελευταιο οροφο μιας από τις πολλες πολυκατοικιες του κεντρου της BCN, η φίλη μου Leila. Πρωινο στο μπαλκονι με θεα την κορφη του βουνου Tibidabo, το υψηλότερο σημειο της πόλης, κατι σαν το Λυκαβητο στην Αθηνα. Μονο που εδώ, πινεις δροσερο Gaspacho (η περιφημη κρυα σουπα λαχανικων που εχει τις ριζες της στη Νοτια Ισπανια – Ανδαλουσια συγκεκριμενα- αλλα το πινουν ολοι οι Ισπανοι και το λατρευουν σχεδον ολοι οι επισκεπτες της χωρας – εγω πηρα 6 κουτακια!!!), ωμο – δηλαδη παστο – ζαμπον και γαλλικο κρουασαν (σαφεις γαλλικες επιρροες, λογω της εγγύτητας με τη Γαλλια)!

Επιτιθέμεθα το γρηγοροτερο στη Γοτθικη Συνοικια και αλλαζουμε εποχη… Μόνο το πληθος των τουριστων σου θυμιζει ότι εισαι στον 21ο αιωνα. Τα κτιρια, τα στενα δρομακια και η απουσια –σχεδον- αυτοκινητων σε κανουν να νομιζεις ότι ζεις 2-3 αιωνες πιο πριν. Μυριζει μουχλα, ελαφρως, και ενας επιδοξος φωτογραφος μπορει να ξεχαστει εδώ μεσα με τις ωρες!

Στο τέρμα της Rambla, μετα το αγαλμα του Κολομβου στα δεξια είναι το WorldTradeCenter της Βαρκελωνης. Κανουμε εκει μια σταση για φαγητο – μαζι με τη Leila στο εστιατοριο SugarClub, με θεα στη θαλασσα και στα καραβια που μπαινοβγαινουν στο λιμανι, καλη lounge μουσικη και εντυπωσιακο ασπρομαυρο ντεκορ. Καποια βραδια γινονται λατιν παρτυ εκει περα και γενικα αλλαζουν οι τονοι σε πιο ανεβασμενα πραγματα. Δεν αντεξα, χτυπησα και το δευτερο gaspacho της ημερας για ορεκτικο και συνοδεψα το κουνελι με λευκο ισπανικο κρασι – μονη μου επινα, καθως οι φιλες μου δεν…

Απογευμα αφιερωμενο στα ψωνια στο CorteIngles και βολτα σε κεντρικο δρομο (PgdeGracia) ανηφοριζοντας, με θέα στα κτίρια του Gaudi και όχι μονο. Το ανεβασμα μας εκανε να διψαμε για μια μπυρα, και καταληξαμε σε μπαρακι της γειτονιας Gracia. Λιγο «σκοτεινη» γειτονια, με στενα δρομακια και κατι τύπους να πινουν μπυρες καταγης στην πλατεια Revolucio και ντυμενοι προχειρα, κάθε άλλο όμως, ουτε στο παραμικρο επικινδυνοι. Κουλτουριαρηδες τυποι που απλα δεν προσεχουν την εξωτερικη τους εμφανιση, παρα πλουτιζουν τον εσωτερικο τους κοσμο με ποικιλους αλλους τροπους…

συνεχιζεται…

 

[Lthanos]

Μην είσαι μετριόφρων. Συναγωνίζεσαι στα ίσα, τους λοιπούς συγγραφείς του forum.

Πολύ όμορφες περιγραφές.

 

[ipanag]

Πολύ ωραία. Περιμένουμε τη συνέχεια ... Κάποιοι έχουμε και σύντομα ταξιδάκι στη Βαρκελώνη

 

[Angeliki]

Η επομενη μερα είναι αφιερωμενη στα δυο αξιολογοτερα αξιοθεατα της πολης: SagradaFamilia και ParcGuell. Η εκκλησια που χτιζεται ακομη, πιστευεται ότι θα ολοκληρωθει κατά τη δεκαετια του 2020!! Είναι μια λιγο εως πολύ μοντερνα εκδοχη ναου – ειδικα για τους καθολικους που είναι και πιο συντηρητικοι γενικα. Άλλο να τη βλεπεις σε φωτογραφιες και άλλο από κοντα! Επιβλητικοτατη! Η αγαπημενη μου πλευρα είναι αυτή των Παθών – η πιο μοντερνα πλευρα, αγαλματα με αδρες γραμμες και κρυμμενο τον ιδιο τον Gaudi, στο προσωπο του Ευαγγελιστη… Στο μουσειο που βρισκεται στο υπογειο γινεται εμφανης η επιρροη του καλλιτεχνη από τον πλουσιο φυτικο κοσμο : κολωνες σε σχημα κορμων δεντρων και άλλες κατασκευαστικες λεπτομερειες σε κανουν να νιωθεις πως βρισκεσαι σε πυκνο δασος υψηλοκορμων δεντρων και όχι σε ναο… Ό,τι και να σας πω περισσοτερο για αυτή την εκκλησια θα γινω βαρετη. πρεπει να πατε να τη δειτε από κοντα για να καταλαβετε για τι μιλαμε!

Η μετακίνηση με το μετρο στη Βαρκελωνη είναι το ιδιο ευκολη, όπως και σε κάθε άλλη μεγαλη πολη της Ευρωπης. Το ParcGuell όμως είναι προσβασιμο μετα από αρκετο ποδαροδρομο και μαλιστα ανηφορικο (σε ορισμενα σημεια εχει και κυλιομενες σκαλες!). Αξίζει όμως τον κόπο, αφού πρόκειται για μια τεράστια έκταση με δέντρα, μακριά από το θόρυβο της πόλης, όπου οι δημιουργίες του αρχι-αρχιτεκτονα της BCN δεσπόζουν και μαγευουν τον επισκεπτη. Τα περίφημα πετρινα παγκακια είναι τοσο απρόσμενα αναπαυτικά, που μόνο ένας Gaudi θα μπορουσε να τα έχει σχεδιάσει!! Ένας καφες με θεα τη μεγαλη πλατεια είναι ό,τι πρεπει μετα από την κουραστικη ανοδο μας.

Όμως η μερα περναει και το Tibidabo μας περιμενει: με το αστικο λεωφορειο (αφετηρια από την PlazaCatalunya) ξεκιναμε για το βουνο-αγρυπνο φρουρο της πολης. Η θεα από εκει πανω είναι πανοραμικη και τα σπιτια που βρισκονται στους προποδες του είναι κατι φτωχοσπιτα… (αστειευομαι φυσικα!) από Εκαλη και πανω! Εχει Λουνα Παρκ για μικρους και μεγαλους και αξιζει να παει κανεις όταν πεφτει ο ηλιος.

Το βραδυ επιστρεφουμε δριμυτερες στη γειτονια Gracia και συγκεκριμενα σε ένα Tapasbar πανω στην PlazadeRevolucio. Πινουμε μια καταπληκτικη ερυθρη Rioja και κερναμε και ένα νεαρο που καθεται μονος πιο περα, αλλα δε δεχεται γιατι εχει δουλεια, λεει (η ωρα 11 τη νυχτα!). Η γκαρσονα μας ρωταει από πού ειμαστε, Ελλαδα λεμε εμεις, και αμεσως αρχιζει σπαστα αλλα πολύ καλα ελληνικα! Ειχε κανει 6 μηνες γκαρσονα στη Μυκονο και ειχε μαθει καμποσα! Συνεχεια σε ένα κλαμπακι στη ZonaAlta για ποτο και φλερτ με τους Ισπανους και μετα υπνο, βαθυ… Την επομενη μερα χωριζουν οι δρομοι μας, εγω την κανω για Sitges, για ατελειωτο αργεντινικο τανγκο στις παραλιες και όχι μονο…, ενώ οι κυπριες φιλες μου επι-μενουν Βαρκελωνη για ψωνια, αλλα αξιοθεατα και μπαρακια!

 

[Lthanos]

Πινουμε μια καταπληκτικη ερυθρη Rioja και κερναμε και ένα νεαρο που καθεται μονος πιο περα, αλλα δε δεχεται γιατι εχει δουλεια, λεει (η ωρα 11 τη νυχτα!).

Ξενέρωτοι αυτοί οι Ισπανοί

 

[Angeliki]

Το Sitges, δεν το ηξερα από την αρχη, αλλα το διαπιστωσα στην πραξη,, είναι δημοφιλεστατη πολη για gay ζευγαρια… ανδρικα ή γυναικεια. Εμεις ευτυχως ημασταν τρεις κοπελιες, οποτε δε θα μπορουσαν να μας παρουν για ζευγαρια, αν και δε με ενοχλουν τετοια πραγματα. Γραφικη, παραθαλασσια πολη, με δικο της χαρακτηρα, ρομαντικη θα έλεγα, ότι πρεπει για να φιλοξενει κάθε ειδους ζευγαρια (gay or str8 καθως και το ετησιο Διεθνες Φεστιβαλ Αργεντινικου Τανγκο, ο βασικος λόγος της διήμερης επισκεψης μας εκει .

Και τα δυο βραδια (Παρασκευη και Σάββατο) ειχε δυο παράλληλες μιλόνγκα (= πάρτυ με τανγκο), η μια στο χώρο του θερινου σινεμα (με εισοδο) και η άλλη στην παραλία (δωρεάν). Το πρώτο βράδυ πήγαμε στη μιλόνγκα της παραλίας, λόγω οικονομικών δυσχερειών και χορεύαμε στο πλήθος μέχρι τις 5 το πρωι. Αργεντίνοι, Γάλλοι , Αμερικάνοι, Ρώσοι, Έλληνες και άλλες εθνικότητες ήταν παρόντες στο φεστιβάλ. Πιωμένα ζευγαρια ανδρών περνούν και βλέπουν τον κόσμο που χορεύει και ζηλεύουν, μπαίνουν και αυτοί στο χορο, χωρίς να ξέρουν, και χορεύουν αγκαλιασμένοι όπως-όπως . «Πατείς με-πατώ σε» από τον πολύ κόσμο στην αυτοσχέδια «πιστα», εφυγα με 2 μελανιες στα ποδια μου. Η καλύτερη ανακούφιση είναι να βουτήξεις τα πονεμένα πόδια στην κρύα θάλασσα… Το βάσανο όμως συνεχίζεται: Περπάτημα για κανένα μισάωρο προς το ξενοδοχείο (νοικιάσαμε το τελευταίο της ακτογραμμής), διότι σε αυτήν εκεί την πόλη -Sitges- δε βρίσκει κανείς εύκολα ταξί. Προσπαθούμε για οτοστόπ, δυο πανέμορφες ψηλές κοπέλες, αλλά τίποτα. Τα διερχόμενα αυτοκίνητα, τι κι αν έχουν άνδρες μέσα, είναι όλοι τους δυο-δυο, με καμιά διάθεση να μας προσφέρουν μια κούρσα, προφανώς θέλουν και αυτοι την ησυχία τους…

 

[Angeliki]

Η επόμενη μέρα ξεκινησε αργούτσικα και νωχελικά με πρώτο μέλημα μια βουτιά στη θάλασσα που απλώνεται μπροστά μας. Στη Μεσόγειο φυσικά! Μη φανταστείτε καμια υπέροχη παραλία. Ακόμη και στην Κύπρο εχουμε καλύτερες παραλίες από αυτήν εδώ. Συννεφιά και βροχές προβλεπονταν για το Σαβ/κο και η ισπανική Ε.Μ.Υ. είχε πέσει μέσα… Βγαίνοντας από το νερό, αρχίσαν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες. Κατεβαίνω κέντρο της πόλης και χάνομαι στα στενάκια και τα gay στέκια. Ούτε ένα αντρικό βλέμμα πάνω μου, παρά το καυτό σορτσακι και το βρεγμένο μαλλί. Τα γυναικεία δε, δεν τα πρόσεξα!

Περιμένουμε με ανυπομονησία τη δεύτερη σε συνέχεια μιλόνγκα, αυτή τη φορά με ζωντανη ορχηστρα και show. Πιάνουμε καλό τραπεζάκι – σε σημείο περαστικών, για να εχουν ευκολη προσβαση οι πιθανοι καβαλλιέροι και αναμένουμε… Το τραπεζι μοιραζόμαστε με δυο Ισπανούς από Μαδρίτη και έναν Ιταλό. Είναι η αρχή μιας δεύτερης ολονύχτιας μιλονγκας, που λήγει κατά τις τρεις, συνεχίζεται όμως στην παραλία όπως και την προηγούμενη ημέρα (ή μάλλον νύχτα!). Χορος εναλασσεται με κακης ποιοτητας επιτραπεζιο χυμα ισπανικο κρασι και συντομα το γυριζουμε σε μπυρα… Το φεστιβαλ τελειωνει λιγο πριν το ξημερωμα για άλλη μια χρονια. Ο ποδαροδρομος μεχρι το ξενοδοχειο αποτελει για άλλη μια φορα το κερασακι στην τουρτα της κουρασης που εχουμε τραβηξει και ο υπνος δεν αργει να μας αγκαλιασει σφιχτα, με τον ηχο των κυματων να μας νανουριζει.

Η επιστροφη στη Βαρκελωνη την επομενη μερα μας προσφερει καποιες ωρες χαλαρωσης και λιγα ακομη αξιοθεατα. Τι ατυχια όμως! Το περιφημο και φαντασμαγορικο συντριβανι (Fontana Magica) στην Plaza d’Espanya δεν είναι σε λειτουργια την ωρα εκεινη – κατά τις 7 το απογευμα- και εμεις πρεπει να πηγαινουμε σιγα-σιγα… Ισως ειναι μια ενδειξη του οτι πρεπει να επανελθω συντομα στην καταλανικη πρωτευουσα. Και θα το κανω!

Φιλια σε ολους, ευχαριστω για την ανοχη σας!

 

[dk]

Τι τα ηθελες τα gay μπαρακια ρε Αγγελικη???