Eri_travel
Member
Πόσο όμορφες φωτογραφίες!!
Παρόλο το αναλυτικό κείμενο,μας ταξίδεψες με τις φωτογραφίες σου!
Παρόλο το αναλυτικό κείμενο,μας ταξίδεψες με τις φωτογραφίες σου!
georgeant
Member
- Μηνύματα
- 608
- Likes
- 2.606
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Σ'ευχαριστώ πολύ!Πόσο όμορφες φωτογραφίες!!
Παρόλο το αναλυτικό κείμενο,μας ταξίδεψες με τις φωτογραφίες σου!
Elena2508
Member
- Μηνύματα
- 1.363
- Likes
- 4.554
- Επόμενο Ταξίδι
- ??
- Ταξίδι-Όνειρο
- N. Υόρκη
Πόσο ωραία μας ταξιδεύεις με τις φωτογραφίες σου!!! Στο Βερολίνο έχω πάει ήδη 2 φορές και νομίζω ότι θα το ξαναπροτιμήσω γιατί άφησα κάποιες εκκρεμότητες.
Την East Side Gallery νομίζω ότι την αδίκησες με την επιλογή σου να μην την προχωρήσεις. Είναι εξάλλου μόνο 1 χλμ περίπου η διαδρομή. Έχει εξαιρετικά γκράφιτι που ανανεώνονται ανά κάποιο διάστημα και λίγα παραμένουν. Από ότι είδα πέτυχες την φάση της ανανέωσης που μάλλον σε αποθάρρυνε από το να συνεχίσεις.
Περιμένω τη συνέχεια της ιστορίας σου.
Την East Side Gallery νομίζω ότι την αδίκησες με την επιλογή σου να μην την προχωρήσεις. Είναι εξάλλου μόνο 1 χλμ περίπου η διαδρομή. Έχει εξαιρετικά γκράφιτι που ανανεώνονται ανά κάποιο διάστημα και λίγα παραμένουν. Από ότι είδα πέτυχες την φάση της ανανέωσης που μάλλον σε αποθάρρυνε από το να συνεχίσεις.
Περιμένω τη συνέχεια της ιστορίας σου.
georgeant
Member
- Μηνύματα
- 608
- Likes
- 2.606
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.Πόσο ωραία μας ταξιδεύεις με τις φωτογραφίες σου!!! Στο Βερολίνο έχω πάει ήδη 2 φορές και νομίζω ότι θα το ξαναπροτιμήσω γιατί άφησα κάποιες εκκρεμότητες.
Την East Side Gallery νομίζω ότι την αδίκησες με την επιλογή σου να μην την προχωρήσεις. Είναι εξάλλου μόνο 1 χλμ περίπου η διαδρομή. Έχει εξαιρετικά γκράφιτι που ανανεώνονται ανά κάποιο διάστημα και λίγα παραμένουν. Από ότι είδα πέτυχες την φάση της ανανέωσης που μάλλον σε αποθάρρυνε από το να συνεχίσεις.
Περιμένω τη συνέχεια της ιστορίας σου.
Ίσως έχεις δίκιο για την East Side Gallery. Όμως ούτε εγώ ούτε ο συνταξιδιώτης μου καιγόμαστε υπερβολικά για την street art οπότε προτιμήσαμε αντί να περπατήσουμε 1 χλμ και εφόσον δεν είχαμε πολύ χρονο μέχρι να βραδιάσει εντελώς να δούμε τα υπόλοιπα εκεί τριγύρω. Η συνέχεια και το τέλος της ιστορίας σήμερα ή αύριο
georgeant
Member
- Μηνύματα
- 608
- Likes
- 2.606
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Ημέρα 4η
Πρωί. Κατευθυνόμαστε προς το σταθμό του μετρό.
Τι είναι μια ευρωπαϊκή πόλη χωρίς το απαραίτητο ελληνικό εστιατόριο – καρακιτσαριό; Πολύ κοντά στο διαμέρισμά μας. Προφανώς και δε φάγαμε ποτέ εδώ.
Στο σταθμό Möckernbrücke. Στον αχανή χάρτη της πόλης ο κίτρινος κύκλος μας δείχνει που είμαστε.
Ο συρμός έρχεται.
Και κατεβαίνουμε στην Potsdamer Platz.
Εδώ, από τα πρώτα πράγματα που είδαμε ήταν αυτή η παραδοσιακή Κορεατική Παγόδα.
Συμβολίζει την επιθυμία για επανένωση της Βόρειας και της Νότιας Κορέας και χτίστηκε στο σημείο όπου περνούσε κάποτε το τείχος του Βερολίνου.
Η Potsdamer Platz ήταν ένα άγονο κομμάτι γης πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Τώρα είναι ένα ζωντανό και πολυσύχναστο μέρος της πόλης, το οποίο γεμάτο από σύγχρονα κτίρια από παγκοσμίου φήμης αρχιτέκτονες.
Σε ένα ακόμα κομμάτι με ερείπια του τείχους, φωτογραφίες με πληροφορίες για την ιστορία του.
Στην Ebertstraße, παράλληλα με το πάρκο Tiergarten.
Σε μία από τις εισόδους του πάρκου στα αριστερά μας βρίσκεται το Μνημείο για τους Ομοφυλόφιλους που εκδιώχθηκαν από τους Ναζί. Φτιάχτηκε το 2008.
Στο παραθυράκι παρακολουθείς video με πληροφορίες.
Λίγο πιο πάνω, άγαλμα του Goethe.
Φτάσαμε και πάλι στο μνημείο ολοκαυτώματος που αυτή τη φορά το είδαμε και το περπατήσαμε με περισσότερη ησυχία, χωρίς τη βιασύνη της ξενάγησης.
Καταλήγουμε στην πύλη του Βρανδεμβούργου, που εργάτες πάνω σε γερανό κολλάνε αυτοκόλλητα που αδυνατώ να καταλάβω γιατί, αλλά δεν καίγομαι και να το ψάξω. Μπορείτε όμως να καταλάβετε το μέγεθος του αγάλματος της Νίκης σε σχέση με τους ανθρώπους από κάτω.
Από εδώ, θα περάσουμε κάτω από την Πύλη του Βρανδεμβούργου με σκοπό να πάμε στην καρδιά του πάρκου Tiergartern και τη Στήλη της Νίκης. Εμείς είπαμε να το κάνουμε με τα πόδια αλλά εσείς μην το κάνετε. Αλήθεια, μην το κάνετε εκτός αν δεν έχετε καθόλου άλλο περπάτημα μέσα στη μέρα. Είναι 2 χιλιόμετρα και μας βγήκαν τα πόδια, μια ημέρα που είχε αρκετή ζέστη και ακολουθούσε κι άλλο περπάτημα μέσα στη μέρα. Κάν’τε τη μισή διαδρομή με τα πόδια έστω και μετά πάρτε ένα λεωφορείο για 2-3 στάσεις. Άλλωστε είναι μια ευθεία.
Κάναμε μια μικρή παράκαμψη για να περάσουμε έξω από τη Γερμανική Βουλή ή αλλιώς Reichstag, το διάσημο κτίριο με τον γυάλινο τρούλο που για να ανέβεις να θαυμάσεις τη θέα από τον τρούλο πρέπει να έχει δοθεί διαταγή εκκένωσης της πόλης ή να έχεις κάνει έστω προκράτηση από το internet. Τίποτα από τα δύο δεν είχε συμβεί οπότε αρκεστήκαμε στο να περάσουμε από δίπλα του.
Και ξαναβγαίνουμε στην Straße des 17. Juni, την τεράστια ευθεία που οδηγεί στη Στήλη της Νίκης αλλά και που ουσιαστικά διασχίζει ολόκληρο το πάρκο Tiergarten.
Προς τα πίσω μας, η Πύλη του Βρανδεμβούργου.
Περπατώντας παράλληλα με έναν μεγάλο ποδηλατόδρομο και κάτω από τα δέντρα, σκεφτήκαμε πόσο όμορφα πρέπει να είναι εδώ το φθινόπωρο. Όμως ήταν μήνας Ιούνιος με 33 βαθμούς και το μόνο όμορφο εκείνη τη στιγμή είναι να πάμε να λιποθυμήσουμε σε ένα παγκάκι μέσα στο πάρκο.
Τελικά φτάσαμε.
Σχεδιασμένο από τον Heinrich Strack, μετά το 1864, για να τιμήσει τη νίκη της Πρωσίας στο δανικό-πρωσικό πόλεμο, όταν εγκαινιάστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1873, η Πρωσία είχε επίσης νικήσει την Αυστρία και τους γερμανούς συμμάχους της στον Αυστρο-πρωσικό πόλεμο (1866) και στον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο (1870-71).
Έχεις τη δυνατότητα να ανέβεις στην κορυφή με το αντίτιμο των 3 ευρώ μόνο, όμως το γεγονός ότι έχει μόνο σκάλες και όχι ασανσέρ δε μας άφηνε πολλά περιθώρια επιλογής.
Βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες, παίρνουμε δυο καφέδες και δυο γλυκά στο χέρι από το μικρό μπαρ εκεί δίπλα και μπαίνουμε στο πάρκο για να χαλαρώσουμε.
Περνώντας από την υπόγεια διάβαση για να βγούμε στο πάρκο. Πουλάκια είχαν κάνει φωλιά πάνω από το φως. Το κελάϊδισμά τους ηχούσε όμορφα σε όλη τη διάβαση συνδυασμό με την κιθάρα ενός πλανόδιου μουσικού.
Στο πάρκο έβγαλα ελάχιστες φωτογραφίες. Έκλεισα την κάμερα και χαλαρώσαμε τρώγοντας και απλά ρεμβάζοντας και παρατηρώντας τους ανθρώπους να κάνουν διάφορες δραστηριότητες.
Το πάρκο είναι υπέροχο, ιδανικό για πικνίκ. Είναι τεράστιο, από τα μεγαλύτερα πάρκα όλης της Γερμανίας. To Tiergarten είναι για το Βερολίνο ότι είναι το Central Park για την Νέα Υόρκη. Αφιερώστε μία η μισή μέρα εδώ, αξίζει τον κόπο.
Η Γέφυρα των λεόντων η οποία έχει αφαιρεθεί για αποκατάσταση (αλίμονο). Γνωστό αξιοθέατο του πάρκου που ήθελα πολύ να δω. Κρίμα.
Φωτογραφία από το διαδίκτυο.
Επιστροφή και πάλι στο Mitte για φαγητό στο ίδιο Ιταλικό που φάγαμε και την προηγούμενη φορά.
Έξω από τη Saint Mary’s church και πάλι. Ακριβώς μπροστά μας, ο κύριος με το βιβλίο είναι ο Martin Luther, Γερμανός καθηγητής θεολογίας, συνθέτης, ιερέας, μοναχός και σημαντική προσωπικότητα στην Προτεσταντική μεταρρύθμιση.
Και το φωτεινό εσωτερικό της.
Στην πλατεία του Δημαρχείου με το σιντριβάνι του Ποσειδώνα.
Και καθώς το μόνο που είχε μείνει να κάνουμε μες στη μέρα ήταν να ανεβούμε σε ένα κτίριο στο νησί των μουσείων για να θαυμάσουμε τη θέα, η υπόλοιπη μέρα ήταν άδεια. Ακόμα ήταν καταμεσήμερο και θέλαμε να πέσει λίγο ο ήλιος και για να έχει καλύτερο φως και για να μην σκάσουμε περπατώντας. Όμως η κακή οργάνωση για ακόμη μια φορά είχε τις συνέπειές της κι έτσι όπως καθόμασταν ντάλα μεσημέρι στο παγκάκι της πλατείας περιμένοντας την ώρα να περάσει, ένιωσα κάτι που νομίζω δεν έχω νιώσει σε άλλα ταξίδια: Βαρεμάρα! Συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό τελικά είναι και να έχεις φτιάξει ένα σωστό πρόγραμμα (κι ας έχεις βάλει παραπάνω πράγματα). Όμως υπολόγισα λάθος κάποιους χρόνους τελικά. Εκείνη την ώρα είχαν κλείσει όλα τα μουσεία ώστε να πηγαίναμε σε κάποιο. Και πάλι θα μπορούσαμε να το είχαμε κάνει όμως το πρωί και να βάζαμε πιο μετά ίσως το Tiergarten για να γεμίσει η μέρα.
Τέλος πάντων μετά από μία ώρα κι αφού βαρεθήκαμε να καθόμαστε στο παγκάκι και να ψάχνουμε ασκόπως στο κινητό για το τι άλλο μπορούμε να κάνουμε ξεκινήσαμε για το κτίριο που θα μας πρόσφερε μια από τις καλύτερες θέες του Βερολίνου.
Δοκιμάστε να γράψετε στο google τη λέξη “Berlin”. Θα δείτε ότι στα αποτελέσματα των εικόνων εμφανίζει πρώτη πρώτη μια πολύ συγκεκριμένη φωτογραφία η οποία επαναλαμβάνεται και σε άλλα αποτελέσματα. Τη θέα από το συγκεκριμένο σημείο την βλέπεις σε διάφορα sites, όχι πολλά, αλλά πουθενά δε λέει από που έχει τραβηχτεί η φωτογραφία. Και τι δε δοκίμασα στο google για να το βρω. Μου έβγαζε λίστες με τα καλύτερα σημεία για να θαυμάσεις τη θέα, κυρίως τον πύργο της Τηλεόρασης ή τη Στήλη της Νίκης, ή κάποια μπαρ σε κάποια ξενοδοχεία, αλλά πουθενά τη συγκεκριμένη. Κι εγώ είχα φάει κόλλημα με αυτήν! Τη λύση μου την έδωσε το travel stories κι ένα ερώτημα που έκανα στο forum. Και voila!
https://www.locationscout.net/germany/828-berlin-skyline-from-fischerinsel-skyscraper/3789
Είναι το κτίριο που βρίσκετε στην οδό ''Fischerinsel 1, 10179 Berlin, Γερμανία''. Το κτίριο έχει γραφεία και καταστήματα. Εφόσον δεν είναι δημόσιος χώρος ο μόνος τρόπος για να μπεις είναι να περιμένεις να μπει η να βγεις κάποιος και απλά να χωθείς. Καλό είναι να μη χτυπήσεις κουδούνι για να μην ενοχλήσεις. Φτάνοντας εκεί και επειδή δεν έχω ξανακάνει κάτι αντίστοιχο ποτέ δεν ήξερα τι να περιμένω αλλά τελικά ήταν πανεύκολο. Μπήκαμε σχεδόν αμέσως καθώς έβγαινε κάποιος, δε μας ρώτησε καν που πάμε, πήραμε το ασανσέρ και πήγαμε στον τελευταίο όροφο. Εκεί βρήκαμε τα μικρά μπαλκονάκια που γράφουν «έξοδος κινδύνου» και ορίστε. Piece of cake!
Και ναι, η θέα ήταν όντως εξαιρετική!
Θα ήταν ωραίο να είχε πέσει λίγο παραπάνω ο ήλιος και να πετυχαίναμε το ηλιοβασίλεμα αλλά σε ένα μπαλκονάκι μια σταλιά το να κάτσεις 1-2 ώρες όρθιος είναι και λίγο βασανιστήριο. Φύγαμε λοιπόν σαν κύριοι όπως μπήκαμε και βρεθήκαμε και πάλι στην πόλη με την υπόλοιπη ημέρα ουσιαστικά άδεια. Αποφασίσαμε να πάμε ξανά στη Nikolaiviertel για βόλτα μιας και εκεί ήταν το πιο γραφικό σημείο της πόλης.
Ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική.
Το λαχταριστό στρούντελ που φάγαμε σε ένα από τα μικρά καφέ της Nikolaiviertel.
Στην είσοδο της εκκλησίας Nikolaikirche
Βγαίνοντας πάλι στον Spee. Το ψηλό κτίριο απέναντι είναι το κτίριο στην οδό Fischerinsel 1 που έβγαλα τις φωτογραφίες. Κάνοντας ζουμ μπορείτε να δείτε στον τελευταίο όροφο το μπαλκόνι (με μαύρο χρώμα) απ’όπου βγάλαμε τις φωτό.
Παρκάκι κοντά στον Καθεδρικό του Βερολίνου.
Και σχεδόν μπροστά από τον καθεδρικό.
Είπαμε να περπατήσουμε μέχρι την Alexanderplatz με τα πόδια μιας και δεν είχαμε κάτι άλλο να κάνουμε.
Στη γέφυρα Friedrichsbrücke. Από τα πιο ωραία σημεία του Βερολίνου νομίζω. Ειδικά αυτή την ώρα που πέφτει ο ήλιος.
Ένα ζευγάρι έχει βρει τη δική του γωνία πάνω από τον ποταμό.
Ο κόσμος έχει ξαπλώσει στο γρασίδι και απολαμβάνει αυτό το ζεστό απόγευμα.
Συνεχίσαμε περνώντας δίπλα από το ζευγάρι…
…κι έξω από την πινακοθήκη Alte Nationalgalerie
H Schloss Bridge, με τα χαρακτηριστικά λευκά αγάλματα.
Το Bode-Museum, από τα ομορφότερα κτίρια στο Βερολίνο.
Η Γέφυρα Monbijoubrücke
Πολύ ωραίο σημείο κι εδώ.
Πλανόδιος μουσικός στη γέφυρα.
Περνώντας τη γέφυρα, βρισκόμαστε στην απέναντι όχθη του ποταμού.
Απομακρυνόμαστε από το Νησί των μουσείων.
Περνώντας για πολλοστή φορά έξω από την Saint Mary’s church.
Και ενώ έχει σουρουπώσει για τα καλά, φτάνουμε στην Alexanderplatz.
Αφού αγοράσαμε τα απαραίτητα σουβενίρ και δώρα, είχα χρόνο να παίξω λίγο με τη μηχανή μου και το long exposure.
Το παγκόσμιο ρολόι.
Καθώς περνάει το τραμ.
Πήραμε 3 carte-postal με σκοπό να τις ταχυδρομήσουμε από το Βερολίνο σε φίλους. Το βρήκαμε αρκετά ρομαντικό και ρετρό.
Την επόμενη μέρα, η οποία ήταν και η μέρα της επιστροφής μας στην Ελλάδα, ψάχναμε για ταχυδρομείο όλο το πρωί αλλά δε βρήκαμε πουθενά. Τελικά υπήρχε ένα κουτί στο αεροδρόμιο. Αγοράσαμε τα γραμματόσημα και ρίξαμε τις κάρτες στο κουτί. Μέχρι και αυτή τη στιγμή που γράφω (Αύγουστος) οι carte-postal δεν έχουν φτάσει στον προορισμό τους και δεδομένου ότι δεν είναι κάποιο δέμα που έρχεται από την Κίνα υποθέτω δε θα έρθουν ποτέ.
Φεύγοντας από το Kreuzberg, προς το αεροδρόμιο. Ο καλός ο backpacker όλα τα αντέχει!
Τελείωσε λοιπόν και αυτό το ταξίδι.
Σας παραθέτω και το video του ταξιδιού:
Οι τελικές μου εντυπώσεις από το Βερολίνο: Σε γενικές γραμμές ήταν οκ. Δεν μπορώ να πω όμως ότι ενθουσιάστηκα. Αλλά δε χρειάζεται να μας ενθουσιάζουν όλα τα ταξίδια, έτσι δεν είναι; Θεωρώ πως είναι μια πόλη που ακόμα αποπνέει τον αέρα της Ανατολικής Γερμανίας στις περισσότερες γειτονιές της. Το Νησί των μουσείων και η Nikolaiviertel είναι τα πιο ωραία σημεία της που και πάλι όμως, δεν βλέπεις κάτι που δεν έχεις ξαναδεί σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Υποθέτω πως αν ήταν η πρώτη πρωτεύουσα που έβλεπα από το εξωτερικό θα ξετρελαινόμουν αλλά αυτό θα συνέβαινε λίγο πολύ με κάθε πόλη μάλλον. Είναι νομίζω μια υπέροχη, οργανωμένη πόλη για να ζεις, σου παρέχει μια ποιότητα ζωής. Όμως τουριστικά, αν εξαιρέσεις τα μουσεία, δεν νομίζω ότι θα ενθουσιάσει κάποιον. Της λείπει μια Παλιά Πόλη, μια Πλάκα, μια Μοντμάρτη, ένα γραφικό κομμάτι με στενά δρομάκια και παλιά κτίρια. Είναι λογικό βέβαια γιατί η πόλη καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Πολέμου (το ίδιο όμως έγινε και στη Βαρσοβία και οι κάτοικοι την ξαναεχτισαν όπως ήταν). Πολύ πράσινο, φαρδιοί δρόμοι, ανοιχτή πόλη. Ωραία αύρα ανεξαρτησίας και ελευθερίας. Αν κάποιος αρκείται σε αυτά και δεν τον ενδιαφέρει τόσο το γραφικό κομμάτι σίγουρα θα βρει στο Βερολίνο την πόλη που έψαχνε. Για μένα το Βερολίνο αποτελεί μία όμορφη ανάμνηση που όμως αν δεν υπήρχε συγκεκριμένος λόγος για να ξαναπάω στο μέλλον, δύσκολα θα την επέλεγα για δεύτερη φορά.
Υ.Γ. Για όλα φταίει ο Steve, ο ξεναγός!
Τέλος ιστορίας.
Πρωί. Κατευθυνόμαστε προς το σταθμό του μετρό.
Τι είναι μια ευρωπαϊκή πόλη χωρίς το απαραίτητο ελληνικό εστιατόριο – καρακιτσαριό; Πολύ κοντά στο διαμέρισμά μας. Προφανώς και δε φάγαμε ποτέ εδώ.
Στο σταθμό Möckernbrücke. Στον αχανή χάρτη της πόλης ο κίτρινος κύκλος μας δείχνει που είμαστε.
Ο συρμός έρχεται.
Και κατεβαίνουμε στην Potsdamer Platz.
Εδώ, από τα πρώτα πράγματα που είδαμε ήταν αυτή η παραδοσιακή Κορεατική Παγόδα.
Συμβολίζει την επιθυμία για επανένωση της Βόρειας και της Νότιας Κορέας και χτίστηκε στο σημείο όπου περνούσε κάποτε το τείχος του Βερολίνου.
Η Potsdamer Platz ήταν ένα άγονο κομμάτι γης πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Τώρα είναι ένα ζωντανό και πολυσύχναστο μέρος της πόλης, το οποίο γεμάτο από σύγχρονα κτίρια από παγκοσμίου φήμης αρχιτέκτονες.
Σε ένα ακόμα κομμάτι με ερείπια του τείχους, φωτογραφίες με πληροφορίες για την ιστορία του.
Στην Ebertstraße, παράλληλα με το πάρκο Tiergarten.
Σε μία από τις εισόδους του πάρκου στα αριστερά μας βρίσκεται το Μνημείο για τους Ομοφυλόφιλους που εκδιώχθηκαν από τους Ναζί. Φτιάχτηκε το 2008.
Στο παραθυράκι παρακολουθείς video με πληροφορίες.
Λίγο πιο πάνω, άγαλμα του Goethe.
Φτάσαμε και πάλι στο μνημείο ολοκαυτώματος που αυτή τη φορά το είδαμε και το περπατήσαμε με περισσότερη ησυχία, χωρίς τη βιασύνη της ξενάγησης.
Καταλήγουμε στην πύλη του Βρανδεμβούργου, που εργάτες πάνω σε γερανό κολλάνε αυτοκόλλητα που αδυνατώ να καταλάβω γιατί, αλλά δεν καίγομαι και να το ψάξω. Μπορείτε όμως να καταλάβετε το μέγεθος του αγάλματος της Νίκης σε σχέση με τους ανθρώπους από κάτω.
Από εδώ, θα περάσουμε κάτω από την Πύλη του Βρανδεμβούργου με σκοπό να πάμε στην καρδιά του πάρκου Tiergartern και τη Στήλη της Νίκης. Εμείς είπαμε να το κάνουμε με τα πόδια αλλά εσείς μην το κάνετε. Αλήθεια, μην το κάνετε εκτός αν δεν έχετε καθόλου άλλο περπάτημα μέσα στη μέρα. Είναι 2 χιλιόμετρα και μας βγήκαν τα πόδια, μια ημέρα που είχε αρκετή ζέστη και ακολουθούσε κι άλλο περπάτημα μέσα στη μέρα. Κάν’τε τη μισή διαδρομή με τα πόδια έστω και μετά πάρτε ένα λεωφορείο για 2-3 στάσεις. Άλλωστε είναι μια ευθεία.
Κάναμε μια μικρή παράκαμψη για να περάσουμε έξω από τη Γερμανική Βουλή ή αλλιώς Reichstag, το διάσημο κτίριο με τον γυάλινο τρούλο που για να ανέβεις να θαυμάσεις τη θέα από τον τρούλο πρέπει να έχει δοθεί διαταγή εκκένωσης της πόλης ή να έχεις κάνει έστω προκράτηση από το internet. Τίποτα από τα δύο δεν είχε συμβεί οπότε αρκεστήκαμε στο να περάσουμε από δίπλα του.
Και ξαναβγαίνουμε στην Straße des 17. Juni, την τεράστια ευθεία που οδηγεί στη Στήλη της Νίκης αλλά και που ουσιαστικά διασχίζει ολόκληρο το πάρκο Tiergarten.
Προς τα πίσω μας, η Πύλη του Βρανδεμβούργου.
Περπατώντας παράλληλα με έναν μεγάλο ποδηλατόδρομο και κάτω από τα δέντρα, σκεφτήκαμε πόσο όμορφα πρέπει να είναι εδώ το φθινόπωρο. Όμως ήταν μήνας Ιούνιος με 33 βαθμούς και το μόνο όμορφο εκείνη τη στιγμή είναι να πάμε να λιποθυμήσουμε σε ένα παγκάκι μέσα στο πάρκο.
Τελικά φτάσαμε.
Σχεδιασμένο από τον Heinrich Strack, μετά το 1864, για να τιμήσει τη νίκη της Πρωσίας στο δανικό-πρωσικό πόλεμο, όταν εγκαινιάστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1873, η Πρωσία είχε επίσης νικήσει την Αυστρία και τους γερμανούς συμμάχους της στον Αυστρο-πρωσικό πόλεμο (1866) και στον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο (1870-71).
Έχεις τη δυνατότητα να ανέβεις στην κορυφή με το αντίτιμο των 3 ευρώ μόνο, όμως το γεγονός ότι έχει μόνο σκάλες και όχι ασανσέρ δε μας άφηνε πολλά περιθώρια επιλογής.
Βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες, παίρνουμε δυο καφέδες και δυο γλυκά στο χέρι από το μικρό μπαρ εκεί δίπλα και μπαίνουμε στο πάρκο για να χαλαρώσουμε.
Περνώντας από την υπόγεια διάβαση για να βγούμε στο πάρκο. Πουλάκια είχαν κάνει φωλιά πάνω από το φως. Το κελάϊδισμά τους ηχούσε όμορφα σε όλη τη διάβαση συνδυασμό με την κιθάρα ενός πλανόδιου μουσικού.
Στο πάρκο έβγαλα ελάχιστες φωτογραφίες. Έκλεισα την κάμερα και χαλαρώσαμε τρώγοντας και απλά ρεμβάζοντας και παρατηρώντας τους ανθρώπους να κάνουν διάφορες δραστηριότητες.
Το πάρκο είναι υπέροχο, ιδανικό για πικνίκ. Είναι τεράστιο, από τα μεγαλύτερα πάρκα όλης της Γερμανίας. To Tiergarten είναι για το Βερολίνο ότι είναι το Central Park για την Νέα Υόρκη. Αφιερώστε μία η μισή μέρα εδώ, αξίζει τον κόπο.
Η Γέφυρα των λεόντων η οποία έχει αφαιρεθεί για αποκατάσταση (αλίμονο). Γνωστό αξιοθέατο του πάρκου που ήθελα πολύ να δω. Κρίμα.
Φωτογραφία από το διαδίκτυο.
Επιστροφή και πάλι στο Mitte για φαγητό στο ίδιο Ιταλικό που φάγαμε και την προηγούμενη φορά.
Έξω από τη Saint Mary’s church και πάλι. Ακριβώς μπροστά μας, ο κύριος με το βιβλίο είναι ο Martin Luther, Γερμανός καθηγητής θεολογίας, συνθέτης, ιερέας, μοναχός και σημαντική προσωπικότητα στην Προτεσταντική μεταρρύθμιση.
Και το φωτεινό εσωτερικό της.
Στην πλατεία του Δημαρχείου με το σιντριβάνι του Ποσειδώνα.
Και καθώς το μόνο που είχε μείνει να κάνουμε μες στη μέρα ήταν να ανεβούμε σε ένα κτίριο στο νησί των μουσείων για να θαυμάσουμε τη θέα, η υπόλοιπη μέρα ήταν άδεια. Ακόμα ήταν καταμεσήμερο και θέλαμε να πέσει λίγο ο ήλιος και για να έχει καλύτερο φως και για να μην σκάσουμε περπατώντας. Όμως η κακή οργάνωση για ακόμη μια φορά είχε τις συνέπειές της κι έτσι όπως καθόμασταν ντάλα μεσημέρι στο παγκάκι της πλατείας περιμένοντας την ώρα να περάσει, ένιωσα κάτι που νομίζω δεν έχω νιώσει σε άλλα ταξίδια: Βαρεμάρα! Συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό τελικά είναι και να έχεις φτιάξει ένα σωστό πρόγραμμα (κι ας έχεις βάλει παραπάνω πράγματα). Όμως υπολόγισα λάθος κάποιους χρόνους τελικά. Εκείνη την ώρα είχαν κλείσει όλα τα μουσεία ώστε να πηγαίναμε σε κάποιο. Και πάλι θα μπορούσαμε να το είχαμε κάνει όμως το πρωί και να βάζαμε πιο μετά ίσως το Tiergarten για να γεμίσει η μέρα.
Τέλος πάντων μετά από μία ώρα κι αφού βαρεθήκαμε να καθόμαστε στο παγκάκι και να ψάχνουμε ασκόπως στο κινητό για το τι άλλο μπορούμε να κάνουμε ξεκινήσαμε για το κτίριο που θα μας πρόσφερε μια από τις καλύτερες θέες του Βερολίνου.
Δοκιμάστε να γράψετε στο google τη λέξη “Berlin”. Θα δείτε ότι στα αποτελέσματα των εικόνων εμφανίζει πρώτη πρώτη μια πολύ συγκεκριμένη φωτογραφία η οποία επαναλαμβάνεται και σε άλλα αποτελέσματα. Τη θέα από το συγκεκριμένο σημείο την βλέπεις σε διάφορα sites, όχι πολλά, αλλά πουθενά δε λέει από που έχει τραβηχτεί η φωτογραφία. Και τι δε δοκίμασα στο google για να το βρω. Μου έβγαζε λίστες με τα καλύτερα σημεία για να θαυμάσεις τη θέα, κυρίως τον πύργο της Τηλεόρασης ή τη Στήλη της Νίκης, ή κάποια μπαρ σε κάποια ξενοδοχεία, αλλά πουθενά τη συγκεκριμένη. Κι εγώ είχα φάει κόλλημα με αυτήν! Τη λύση μου την έδωσε το travel stories κι ένα ερώτημα που έκανα στο forum. Και voila!
https://www.locationscout.net/germany/828-berlin-skyline-from-fischerinsel-skyscraper/3789
Είναι το κτίριο που βρίσκετε στην οδό ''Fischerinsel 1, 10179 Berlin, Γερμανία''. Το κτίριο έχει γραφεία και καταστήματα. Εφόσον δεν είναι δημόσιος χώρος ο μόνος τρόπος για να μπεις είναι να περιμένεις να μπει η να βγεις κάποιος και απλά να χωθείς. Καλό είναι να μη χτυπήσεις κουδούνι για να μην ενοχλήσεις. Φτάνοντας εκεί και επειδή δεν έχω ξανακάνει κάτι αντίστοιχο ποτέ δεν ήξερα τι να περιμένω αλλά τελικά ήταν πανεύκολο. Μπήκαμε σχεδόν αμέσως καθώς έβγαινε κάποιος, δε μας ρώτησε καν που πάμε, πήραμε το ασανσέρ και πήγαμε στον τελευταίο όροφο. Εκεί βρήκαμε τα μικρά μπαλκονάκια που γράφουν «έξοδος κινδύνου» και ορίστε. Piece of cake!
Και ναι, η θέα ήταν όντως εξαιρετική!
Θα ήταν ωραίο να είχε πέσει λίγο παραπάνω ο ήλιος και να πετυχαίναμε το ηλιοβασίλεμα αλλά σε ένα μπαλκονάκι μια σταλιά το να κάτσεις 1-2 ώρες όρθιος είναι και λίγο βασανιστήριο. Φύγαμε λοιπόν σαν κύριοι όπως μπήκαμε και βρεθήκαμε και πάλι στην πόλη με την υπόλοιπη ημέρα ουσιαστικά άδεια. Αποφασίσαμε να πάμε ξανά στη Nikolaiviertel για βόλτα μιας και εκεί ήταν το πιο γραφικό σημείο της πόλης.
Ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική.
Το λαχταριστό στρούντελ που φάγαμε σε ένα από τα μικρά καφέ της Nikolaiviertel.
Στην είσοδο της εκκλησίας Nikolaikirche
Βγαίνοντας πάλι στον Spee. Το ψηλό κτίριο απέναντι είναι το κτίριο στην οδό Fischerinsel 1 που έβγαλα τις φωτογραφίες. Κάνοντας ζουμ μπορείτε να δείτε στον τελευταίο όροφο το μπαλκόνι (με μαύρο χρώμα) απ’όπου βγάλαμε τις φωτό.
Παρκάκι κοντά στον Καθεδρικό του Βερολίνου.
Και σχεδόν μπροστά από τον καθεδρικό.
Είπαμε να περπατήσουμε μέχρι την Alexanderplatz με τα πόδια μιας και δεν είχαμε κάτι άλλο να κάνουμε.
Στη γέφυρα Friedrichsbrücke. Από τα πιο ωραία σημεία του Βερολίνου νομίζω. Ειδικά αυτή την ώρα που πέφτει ο ήλιος.
Ένα ζευγάρι έχει βρει τη δική του γωνία πάνω από τον ποταμό.
Ο κόσμος έχει ξαπλώσει στο γρασίδι και απολαμβάνει αυτό το ζεστό απόγευμα.
Συνεχίσαμε περνώντας δίπλα από το ζευγάρι…
…κι έξω από την πινακοθήκη Alte Nationalgalerie
H Schloss Bridge, με τα χαρακτηριστικά λευκά αγάλματα.
Το Bode-Museum, από τα ομορφότερα κτίρια στο Βερολίνο.
Η Γέφυρα Monbijoubrücke
Πολύ ωραίο σημείο κι εδώ.
Πλανόδιος μουσικός στη γέφυρα.
Περνώντας τη γέφυρα, βρισκόμαστε στην απέναντι όχθη του ποταμού.
Απομακρυνόμαστε από το Νησί των μουσείων.
Περνώντας για πολλοστή φορά έξω από την Saint Mary’s church.
Και ενώ έχει σουρουπώσει για τα καλά, φτάνουμε στην Alexanderplatz.
Αφού αγοράσαμε τα απαραίτητα σουβενίρ και δώρα, είχα χρόνο να παίξω λίγο με τη μηχανή μου και το long exposure.
Το παγκόσμιο ρολόι.
Καθώς περνάει το τραμ.
Πήραμε 3 carte-postal με σκοπό να τις ταχυδρομήσουμε από το Βερολίνο σε φίλους. Το βρήκαμε αρκετά ρομαντικό και ρετρό.
Την επόμενη μέρα, η οποία ήταν και η μέρα της επιστροφής μας στην Ελλάδα, ψάχναμε για ταχυδρομείο όλο το πρωί αλλά δε βρήκαμε πουθενά. Τελικά υπήρχε ένα κουτί στο αεροδρόμιο. Αγοράσαμε τα γραμματόσημα και ρίξαμε τις κάρτες στο κουτί. Μέχρι και αυτή τη στιγμή που γράφω (Αύγουστος) οι carte-postal δεν έχουν φτάσει στον προορισμό τους και δεδομένου ότι δεν είναι κάποιο δέμα που έρχεται από την Κίνα υποθέτω δε θα έρθουν ποτέ.
Φεύγοντας από το Kreuzberg, προς το αεροδρόμιο. Ο καλός ο backpacker όλα τα αντέχει!
Τελείωσε λοιπόν και αυτό το ταξίδι.
Σας παραθέτω και το video του ταξιδιού:
Οι τελικές μου εντυπώσεις από το Βερολίνο: Σε γενικές γραμμές ήταν οκ. Δεν μπορώ να πω όμως ότι ενθουσιάστηκα. Αλλά δε χρειάζεται να μας ενθουσιάζουν όλα τα ταξίδια, έτσι δεν είναι; Θεωρώ πως είναι μια πόλη που ακόμα αποπνέει τον αέρα της Ανατολικής Γερμανίας στις περισσότερες γειτονιές της. Το Νησί των μουσείων και η Nikolaiviertel είναι τα πιο ωραία σημεία της που και πάλι όμως, δεν βλέπεις κάτι που δεν έχεις ξαναδεί σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Υποθέτω πως αν ήταν η πρώτη πρωτεύουσα που έβλεπα από το εξωτερικό θα ξετρελαινόμουν αλλά αυτό θα συνέβαινε λίγο πολύ με κάθε πόλη μάλλον. Είναι νομίζω μια υπέροχη, οργανωμένη πόλη για να ζεις, σου παρέχει μια ποιότητα ζωής. Όμως τουριστικά, αν εξαιρέσεις τα μουσεία, δεν νομίζω ότι θα ενθουσιάσει κάποιον. Της λείπει μια Παλιά Πόλη, μια Πλάκα, μια Μοντμάρτη, ένα γραφικό κομμάτι με στενά δρομάκια και παλιά κτίρια. Είναι λογικό βέβαια γιατί η πόλη καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Πολέμου (το ίδιο όμως έγινε και στη Βαρσοβία και οι κάτοικοι την ξαναεχτισαν όπως ήταν). Πολύ πράσινο, φαρδιοί δρόμοι, ανοιχτή πόλη. Ωραία αύρα ανεξαρτησίας και ελευθερίας. Αν κάποιος αρκείται σε αυτά και δεν τον ενδιαφέρει τόσο το γραφικό κομμάτι σίγουρα θα βρει στο Βερολίνο την πόλη που έψαχνε. Για μένα το Βερολίνο αποτελεί μία όμορφη ανάμνηση που όμως αν δεν υπήρχε συγκεκριμένος λόγος για να ξαναπάω στο μέλλον, δύσκολα θα την επέλεγα για δεύτερη φορά.
Υ.Γ. Για όλα φταίει ο Steve, ο ξεναγός!
Τέλος ιστορίας.
giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.813
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Αχ βρε Γιώργο μου κάνει εντύπωση που βαρεθήκατε και δεν ξέρατε τι να δείτε. Σίγουρα δεν το έψαξες καλά. Μα το Βερολίνο δεν είναι μόνο το κομμάτι που κινηθήκατε. Γιατί δεν πήγατε προς το δυτικό Βερολίνο στη συνοικία Charlottenburg? Εκεί είναι και η λίμνη Lietzensee με πολλά σημεία αναψυχής. Την εμπορική Kurfürstendamm την περπατήσατε καθόλου? Στη συνοικία Schöneberg πήγατε? Θα μπορούσατε να επισκεφτείτε και το εμπορικό KaDeWe, ένα από τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα στην Ευρώπη. Ανατολικά περπατήσατε την Karl-Marx-Allee? Στο Topography of Terror γιατί δεν πήγατε, είναι εξαιρετικό και δωρεάν. Βλέπεις πως έχει πολλά σημεία ακόμα που θα μπορούσαν να γεμίσουν το χρόνο σας. Θα μπορούσατε να ανεβείτε στον πύργο της τηλεόρασης για καφέ και για τη θέα. Θα μπορούσατε να κλείσετε την είσοδό σας στον γυάλινο θόλο του κοινοβουλίου. Επίσης θα μπορούσατε να κάνετε εκδρομή στο Potsdam με τρένο που περιλαμβάνεται μάλιστα στην κάρτα μεταφορών ABC που αγοράσατε. Εκεί είναι το Παλάτι Sanssouci και οι τεράστιοι κήποι που είναι Μνημείο παγκόσμιας κληρονομίας της Ουνέσκο.
Φυσικά και η αύρα που μας βγάζει η κάθε πόλη είναι ξεχωριστή για τον κάθε άνθρωπο, όμως όπως είπες κι εσύ ένα καλό γεμάτο πρόγραμμα δίνει άλλο ενδιαφέρον σε ένα ταξίδι. Έτσι αξιοποιούμε καλύτερα και τις μέρες μας εκεί και βλέπουμε πολλά περισσότερα πράγματα. Δεν θα πω ότι το αδίκησες αλλά ήταν λάθος που δεν κινηθήκατε και σε άλλες συνοικίες και μάλιστα με τη διάρκεια της μέρας να είναι μεγάλη και καλοκαίρι θα μπορούσατε να πάρετε πολλή καλύτερη γεύση από το Βερολίνο.
Φυσικά και η αύρα που μας βγάζει η κάθε πόλη είναι ξεχωριστή για τον κάθε άνθρωπο, όμως όπως είπες κι εσύ ένα καλό γεμάτο πρόγραμμα δίνει άλλο ενδιαφέρον σε ένα ταξίδι. Έτσι αξιοποιούμε καλύτερα και τις μέρες μας εκεί και βλέπουμε πολλά περισσότερα πράγματα. Δεν θα πω ότι το αδίκησες αλλά ήταν λάθος που δεν κινηθήκατε και σε άλλες συνοικίες και μάλιστα με τη διάρκεια της μέρας να είναι μεγάλη και καλοκαίρι θα μπορούσατε να πάρετε πολλή καλύτερη γεύση από το Βερολίνο.
georgeant
Member
- Μηνύματα
- 608
- Likes
- 2.606
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Γιάννη έχεις δίκιο αλλά είχαμε μόνο 3,5 μέρες. Την εκδρομή στο Πότσνταμ τη σκέφτηκα αλλά θεώρησα ότι δε θα προλάβουμε. Υπολόγισα λάθος ότι θα φάμε αρκετό χρόνο στο να βολταρουμε στην πόλη κάτι που τελικά δεν εγινε γιατί όπως ανέφερα δε μας ενέπνευσε και πολύ για κάτι τέτοιο. Επίσης, δεν ηξερα πόση ώρα θα μας πάρει να ανεβουμε στο κτίριο οπότε άφησα κι εκείνη την ημέρα πιο χαλαρή. Επιπλεον, η βροχή και το λάθος του Prenzlauerberg μα έφαγαν πολύ χρόνο. Σίγουρα έκανα πολλά λάθη στον προγραμματισμό και την οργάνωση αλλά δε νομίζω να θέλαμε να δούμε άλλα μουσεία ούτως ή άλλως. Το Charlottenburg είναι κάτι που ανακάλυψα εκ των υστέρων και μάλλον είναι αυτό που μετανιωνω περισσότερο (αν και εδώ που τα λέμε είναι απλά ένα παλάτι, έχω δει τόσα-μοιαζει πολύ με το Schönbrunn στη Βιεννη).
Όπως λες κι εσύ, πέρα από τον προγραμματισμό είναι και τι αύρα σου βγαζει μια πολη. Νομιζω δε με κέρδισε όσο περίμενα και αυτό οφείλεται σε πολλους και διαφορετικούς λόγους.
giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.813
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Το Charlottenburg το λέω ως συνοικία όχι μόνο για το παλάτι. Έχει πάρα πολλούς δρόμους και μικρές πλατείες με ενδιαφέρον και πολλά ωραία καφέ και εστιατόρια. Όπως και τη λίμνη που ανέφερα πιο πάνω. Μουσεία σίγουρα όχι αλλά το Topography of Terror είναι μια φωτογραφική έκθεση και πιστεύω θα σας άρεσε και σίγουρα θα σας συγκλόνιζε. Την μέρα που βαρεθήκατε σίγουρα μια ανάβαση στον πύργο τηλεόρασης θα μπορούσατε να την κάνετε αν και σίγουρα τα 12€ δεν είναι και λίγα. Επίσης νομίζω πως το καλοκαίρι στο Βερολίνο, σε ένα σημείο του ποταμού έχουν φτιάξει παραλία με άμμο που λιάζονται οι Βερολινέζοι, δεν ξέρω αν κάνουν και μπάνιο σε πισίνες. Θα μπορούσατε να το ψάξετε για να αράξετε κι εκεί αλλα με τα μαγιό σας
efi.hania
Member
- Μηνύματα
- 624
- Likes
- 938
- Ταξίδι-Όνειρο
- papua
Μήπως έπρεπε να έχεις ακούσει τους φίλους σου?
Όλο κτήρια κτήρια κτήρια....
Όλο κτήρια κτήρια κτήρια....
georgeant
Member
- Μηνύματα
- 608
- Likes
- 2.606
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Τι εννοείς;Μήπως έπρεπε να έχεις ακούσει τους φίλους σου?
Όλο κτήρια κτήρια κτήρια....
efi.hania
Member
- Μηνύματα
- 624
- Likes
- 938
- Ταξίδι-Όνειρο
- papua
Εννοώ αυτούς τους φίλους τους πονηρουτσικους,αυτους που πρέπει να ξανασκεφτείς με ποιους κάνεις παρέα...
Μήπως θα είχε πιο πολύ ενδιαφερον, πόσα πια κτήρια, μουσεία, πλατείες...
Μήπως θα είχε πιο πολύ ενδιαφερον, πόσα πια κτήρια, μουσεία, πλατείες...
Elena2508
Member
- Μηνύματα
- 1.363
- Likes
- 4.554
- Επόμενο Ταξίδι
- ??
- Ταξίδι-Όνειρο
- N. Υόρκη
Θα συμφωνήσω σε όλα με τον @giannismits! Πήγες αδιάβαστος!!
Το Βερολίνο δεν θέλει περισσότερες από τις 3,5 μέρες που ήσουν εσύ. Φτάνουν για να αφιερώσεις και μισή μέρα στο Potsdam και να δεις και δεύτερο μουσείο εάν σε ενδιαφέρει.
Και τις 2 φορές που πήγα έκανα παρόμοιο πρόγραμμα και μου έφτασαν άνετα οι 3,5 καθαρές μέρες (4 διανυκτερεύσεις).
Ειδικά τον Αύγουστο που ήμουν πέρσι η μέρα ήταν ατελείωτη και φυσικά ξαναπήγα στο πάρκο του Sanssouci στο Potsdam που είναι καταπληκτικό το καλοκαίρι!
Αφησες το Hackeschen Höfe και την ευρύτερη περιοχή (μέχρι τη συναγωγή) που έχει πανέμορφα παλιά κτήρια!
Το Topography of Terror είναι από τα λίγα σημεία της πόλης για να νιώσεις την ιστορία της και το μαύρο παρελθόν της! Είναι απλά συγκλονιστικό!
Εσύ που αγαπάς τη φωτογραφία απορώ γιατί δεν πήγες νύχτα στο SONY CENTER. Η πλατεία του με τους ουρανοξύστες τριγύρω και ο θόλος του είναι καταπληκτικά τη νύχτα. Θα μας τρέλαινες!
Νομίζω ότι χρωστάς στο Βερολίνο μια δεύτερη ευκαιρία.
Το Βερολίνο δεν θέλει περισσότερες από τις 3,5 μέρες που ήσουν εσύ. Φτάνουν για να αφιερώσεις και μισή μέρα στο Potsdam και να δεις και δεύτερο μουσείο εάν σε ενδιαφέρει.
Και τις 2 φορές που πήγα έκανα παρόμοιο πρόγραμμα και μου έφτασαν άνετα οι 3,5 καθαρές μέρες (4 διανυκτερεύσεις).
Ειδικά τον Αύγουστο που ήμουν πέρσι η μέρα ήταν ατελείωτη και φυσικά ξαναπήγα στο πάρκο του Sanssouci στο Potsdam που είναι καταπληκτικό το καλοκαίρι!
Αφησες το Hackeschen Höfe και την ευρύτερη περιοχή (μέχρι τη συναγωγή) που έχει πανέμορφα παλιά κτήρια!
Το Topography of Terror είναι από τα λίγα σημεία της πόλης για να νιώσεις την ιστορία της και το μαύρο παρελθόν της! Είναι απλά συγκλονιστικό!
Εσύ που αγαπάς τη φωτογραφία απορώ γιατί δεν πήγες νύχτα στο SONY CENTER. Η πλατεία του με τους ουρανοξύστες τριγύρω και ο θόλος του είναι καταπληκτικά τη νύχτα. Θα μας τρέλαινες!
Νομίζω ότι χρωστάς στο Βερολίνο μια δεύτερη ευκαιρία.
Εκπομπές Travelstories
