Φωτο-ιστορία: Οδοιπορικό στην Ορεινή Αρκαδία

[georgeant]

Νοέμβρης λοιπόν, ίσως ο ομορφότερος μήνας του χρόνου για διακοπές σε ορεινά μέρη της όμορφης χώρας μας. Η ψυχρούλες είναι ακόμα ανεκτές, το φθινόπωρο είναι στα καλύτερά του και ο κόσμος λιγοστός εφόσον δε θεωρείται τόσο high season.

Αυτή τη χρονιά επιλέξαμε την Ορεινή Αρκαδία για ταξίδι στην Ελλάδα (έχουμε πει ότι ιδανικά θα θέλαμε να κάνουμε ένα ταξίδι το χρόνο στο εξωτερικό και ένα στην Ελλάδα). Η Πελοπόννησος είναι από τα μέρη που έχει να σου προσφέρει τα πάντα. Υπέροχες παραλίες το καλοκαίρι, φανταστικά ορεινά τοπία το χειμώνα. Όσες φορές την έχω επισκεφτεί δε με έχει απογοητεύσει ποτέ.

Η Αρκαδία ήταν καιρό στη λίστα μου. Είχα ακούσει από φίλους τα καλύτερα, είχα δει φωτογραφίες, είχα διαβάσει άρθρα. Βέβαια τίποτα δε με είχε προετοιμάσει για αυτό που θα έβλεπα από κοντά. Νομίζω πως μπήκε στους top προορισμούς μου για την Ελλάδα! Τα φυσικά της τοπία σε συνδυασμό με την τοπική αρχιτεκτονική είναι μοναδικά. Αν λοιπόν και για εσάς οι ιδανικές διακοπές περιλαμβάνουν πεζοπορίες σε μονοπάτια στρωμένα από φύλλα, διαδρομές μέσα από ελατοδάση, βόλτες σε χωριά με πετρόχτιστα σπίτια τότε μη διστάσετε να επισκεφτείτε κι εσείς αυτόν τον πανέμορφο νομό. Και πάρ'τε καλού κακού και μερικές δραμαμίνες μαζί σας για τις στροφές.

Επιλέξαμε τη Στεμνίτσα για τη διαμονή μας. Τα κορίτσια είχαν ξαναπάει και μας είπαν ότι είναι μικρή και γραφική, ιδανική για διαμονή αλλά και για ορμητήριο προς τα άλλα χωριά. Το σπίτι που βρήκαμε από το air bnb ήταν αυτό:
https://www.airbnb.gr/rooms/16134321?adults=4&check_in=2017-11-04&check_out=2017-11-07&children=0&guests=4&infants=0&location=Stemnitsa,+Greece&s=GQM0jrRy
το οποίο είναι ακόμα καλύτερο από ότι φαίνεται στις φωτογραφίες. Ένα παλιό σπίτι του 19ου αιώνα πλήρως ανακαινισμένο εσωτερικά, ιδανικό για χουχούλιασμα και διάβασμα μπροστά από το τζάκι. Επιλέξαμε σπίτι και όχι ξενοδοχείο γιατί αφενός θέλαμε να έχει κουζίνα ώστε να μαγειρεύουμε και αφετέρου είχαμε και έναν μαλλιαρό συνταξιδιώτη μαζί μας, τη Ζίγκι.

Ημέρα 1η:
Αφού κάναμε μια στάση στην Τρίπολη σε μεγάλο σούπερ μάρκετ για να πάρουμε τα απαραίτητα εφόδια για το 4ήμερο, φτάσαμε στη Βυτίνα το μεσημέρι. Αφήσαμε τα πράγματα στο σπίτι και αποφασίσαμε για πρώτη μέρα να κάνουμε μια αναγνωριστική βόλτα στη Στεμνίτσα μιας και η μισή μέρα είχε ήδη φύγει και σε λίγες ώρες θα βράδιαζε. Ευτυχώς η καταιγίδα που ξεκίνησε σχεδόν μόλις μπήκαμε στο σπίτι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα και έτσι μπορέσαμε να κάνουμε τη βόλτα μας.

Στεμνίτσα
Λίγα λόγια:
Η Στεμνίτσα (ή Υψούντα όπως είναι το αρχαίο της όνομα, "Στεμνίτσα" σημαίνει τόπος δασώδης και σκιερός στα σλαβικά) είναι χτισμένη στο Μαίναλο και σε ύψος 1080 μέτρων. Είναι χαρακτηρισμένη ως ιστορικός διατηρητέος οικισμός από το 1985 και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επανάσταση του '21 καθώς υπήρξε έδρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Στη Στεμνίτσα υπάρχει και η σχολή Αργυροχρυσοχοΐας που λειτουργεί από το 1976 καθώς η περιοχή έχει μακρόχρονη παράδοση στην τέχνη των μετάλλων.

Έξω από το σπίτι που μέναμε (δεξιά, με την πόρτα-καμάρα)

Το χαρακτηριστικό ρολόι της περιοχής και καμπαναριό του ναού του Αγίου Γεωργίου.

Βόλτα στα υγρά δρομάκια του χωριού.

Όλα τα σπίτια είναι από πέτρα, κάτι που πραγματικά με γοητεύει.

Ανηφορίζοντας έχεις μια καλύτερη άποψη του χωριού.

Και το καμπαναριό-ρολόι απ'όπου ξεκινήσαμε. Αριστερά με τον πράσινο τρούλο ο ναός του Αγίου Γεωργίου.

Περνώντας από όμορφα σημεία.

Κατηφορίζοντας...

Μια ακόμα άποψη του χωριού.

Τέλειο σημείο για ομαδική φωτογραφία! Στα αριστερά (που δε φαίνεται) υπήρχε και ένα βρυσάκι που η Ζίγκι δε δίστασε σχεδόν να βάλει όλη της τη μουσούδα μέσα για να ξεδιψάσει.

Ένα αρκετά παλιό, μισογκρεμισμένο σπίτι.

Όμορφος ανηφορικός δρόμος, ιδανικός για αναμνηστική φωτογραφία.

Μια αυλή γεμάτη φύλλα.

Ο δημοτικός φούρνος Στεμνίτσας.

Και ένα πλατάνι!

Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, κτισμένη το 1854.

Ο προαύλιος χώρος έξω από το σχολή Αργυροχρυσοχοΐας.

Δίπλα ακριβώς από τη σχολή, η εκκλησία των Τριών Ιεραρχών (Αγίων Αναργύρων) κτισμένη το 1715.

Και η Ζίγκι, έξω από την είσοδο της σχολής.

Πορτρέτο Ζίγκι, πάρε πόζα!

Συνεχίζοντας τον περίπατο.

Στο βάθος ο ναός του Αγίου Γεωργίου και το ρολόι.

Ένα στενό, πολύ...στενό!

Ζίγκι έχουμε ήδη νοικιάσει δωμάτιο

The team!

Περνώντας ξανά έξω από το σπίτι με κατεύθυνση την πλατεία. Δε χόρταινα η αλήθεια είναι να το φωτογραφίζω!

Γυρίσαμε και πάλι στην πλατεία με το ρολόι για να χαλαρώσουμε στο διπλανό καφέ. Από εκεί έβγαλα μερικές ακόμη -λίγο πιο κοντινές αυτή τη φορά- φωτογραφίες του πραγματικά εντυπωσιακού ρολογιού.

Καθώς ο ήλιος έδυε τα χρώματα στον ουρανό κινούνταν σε αποχρώσεις του πορτοκαλί και του ροζ.

Και τι καλύτερο από το να τελειώσει η μέρα έτσι; Διπλός ελληνικός καφές με πορτοκαλόπιτα. Μικρές απολαύσεις για το κλείσιμο της πρώτης μέρας.

Η θερμοκρασία με τη δύση του ήλιου έπεσε αρκετά. Μετά τον καφέ πήραμε την επιστροφή για το σπίτι. Το πρόγραμμα είχε μαγείρεμα και μετά χαλάρωση στον καναπέ μπροστά από το τζάκι (το οποίο μας ταλαιπώρησε λίγο αλλά άξιζε τον κόπο!)

 

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[travelbreak]

Υπέροχες φωτογραφίες σε καταπληκτικά μέρη. Παλιότερα τα επισκεπτόμουν πολύ συχνά. Είμαι σίγουρος ότι η συνέχεια θα είναι ακόμα καλύτερη, φωτογραφικά. Περιμένουμε!

 

[giannismits]

Τέλειος όπως πάντα Γιώργο.
Τρομερή εποχή το φθινόπωρο που ταιριάζει γάντι σε τέτοια όμορφα ορεινά μέρη.
Μ' αρέσει που κάνεις τέτοιες ωραίες εξορμήσεις στη χώρα μας.
Εγώ με τα ταξίδια στο εξωτερικό παραμέλησα τις εκδρομές στην Ελλάδα

 

[vickokka]

Υπέροχες φωτογραφίες, σαν ψέυτικες. Πήγα Ιανουάριο σε αυτα τα μέρη και τωρα τα ξαναβλέπω!

 

[georgeant]

Σας ευχαριστώ για τα σχόλια και τα καλά σας λόγια!

@travelbreak είναι προορισμός που αξίζει να πας πολλές φορές. Εμείς αφήσαμε απ'έξω πολλά χωριά (Καρύταινα κ.α.) και σίγουρα στο μέλλον θα ξαναπάμε.

@giannismits ναι, το λέγαμε και σε ένα άλλο thread. Κι όμως, η Ελλάδα προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις και (συνήθως) με μικρότερο budget. Σίγουρα στη χώρα μας δε βρίσκει κανείς τις μεγάλες και εντυπωσιακές πόλεις του εξωτερικού αλλά τη φύση που έχω δει στην Ελλάδα δεν την έχω δει ούτε στο Μαύρο Δάσος. Όπως γράφω και στην ιστορία, το ιδανικό για μένα είναι ένα ταξίδι το χρόνο στην Ελλάδα και ένα στο εξωτερικό.

@vickokka Τον Ιανουάριο πρέπει να είναι εξίσου ωραία, υποθέτω θα είναι και χιονισμένα.

 

[georgeant]

Ημέρα 2η
Σήμερα το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στη Μονή Προδρόμου. Τα κορίτσια είχαν ξαναπάει αλλά δε μας έλεγαν πολλά πράγματα, μόνο ότι είναι πολύ εντυπωσιακό και ότι αξίζει. Ξεκινήσαμε λοιπόν τη μέρα μας με αυτόν τον προορισμό.


Πριν κατέβεις το μονοπάτι για τη Μονή συναντάς μπροστά σου το Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.

Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια πίσω από το εκκλησάκι...

Για να αντικρίσουμε αυτή τη μοναδική θέα! Από εδώ μπορούσες να ακούσεις το βουητό του ποταμού Λούσιου που περνούσε κυριολεκτικά από κάτω μας.

Ένα άλλο εκκλησάκι σκαρφαλωμένο στα βράχια, ίσα που το ξεχωρίζεις.

Συνεχίζοντας τη προς τη Μονή, κατεβαίνοντας από μια πολύ όμορφη διαδρομή. Ο μόνος τρόπος για να έχουμε πρόσβαση στη Μονή απαιτεί περπάτημα στη χαράδρα του Λούσιου για αυτό καλό θα ήταν να φοράτε κατάλληλα παπούτσια (λυπήθηκε η ψυχή μου κάποιες κυρίες που συναντήσαμε στην επιστροφή που προσπαθούσαν να κατέβουν με flat παπούτσι με τακουνάκι).

Πλησιάζουμε...

Η Ζίγκι δεν έχει μεγάλη συμπάθεια στις γάτες. Τούτη εδώ το πήρε χαμπάρι και πήρε τα μέτρα της.

Και φτάσαμε! Η Μονή κρέμεται κυριολεκτικά από τους βράχους.

Η Μονή κτίστηκε τον 16ο αιώνα αλλά στην περιοχή είχε δημιουργηθεί μοναστική παράδοση ήδη από το 12ο αιώνα. Κατά την επανάσταση του 1821 η μονή αποτέλεσε καταφύγιο και νοσοκομείο για τους αγωνιστές.

Η θέα προς το φαράγγι. Το τοπίο είναι απαράμιλλης ομορφιάς και πραγματικά αξίζει τον κόπο να κάνει κάποιος μια επίσκεψη εδώ.

Στην είσοδο της Μονής.

Δωμάτιο για τους επισκέπτες. Εδώ σερβίρεται νερό και ελληνικός καφές με λουκουμάκια.

Μικρή κρύπτη με κρανία μοναχών.

Creepy.

Από το μπαλκόνι της Μονής. Από κάτω μας, ο δρόμος που ήρθαμε.

Τα κελιά των μοναχών.

Αγιογραφία πάνω στο βράχο, στο εσωτερικό της Μονής.

Μια μικρή στάση στο δωμάτιο των επισκεπτών για ένα ζεστό καφέ. Στο βιβλίο των επισκεπτών είδαμε ότι είχε έρθει κόσμος (τον ίδιο μήνα μάλιστα) από διάφορες χώρες, κυρίως από Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στην έξοδο μας περίμενε κι η Ζίγκι η οποία δεν επιτρεπόταν να μπει.

Και τη στιγμή που φεύγαμε έκανε "επιδρομή" ένα γκρουπ πεζοπόρων.

Επίσης στο χώρο γύρο από τη Μονή υπάρχουν πολλές γάτες. Η Ζίγκι είχε πάθει μια μικρή παράκρουση.

Κάτω από τη Μονή.

Κατεβαίνοντας.

Menalon trail. H περιφέρεια προσπαθεί να προωθήσει όσο μπορεί τουριστικά το μονοπάτι του Μενάλου. Είδαμε το λογότυπο σε αρκετά σημεία και χωριά στην Αρκαδία από όπου περνά το 75 χιλιομέτρων μονοπάτι.
http://menalontrail.eu/el/

Φεύγοντας με τις καλύτερες εντυπώσεις, σειρά είχε η Δημητσάνα όπου θα κάναμε και στάση για φαγητό.

Λίγα λόγια:
Η Δημητσάνα, επίσης χαρακτηρισμένη ως παραδοσιακός οικισμός, θεωρείται από τα ομορφότερα και πιο καλοδιατηρημένα χωριά της ορεινής Αρκαδίας. Η ιστορία της αρχίζει κατά τους Ομηρικούς χρόνους, όταν στη θέση της βρισκόταν η μικρή αρκαδική πόλη Τεύθις η οποία είχε συμμετάσχει στον Τρωικό πόλεμο αλλά και στον εποικισμό της Μεγαλόπολης. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση τόσο λόγω των μπαρουτόμυλων όσο και λόγω των σημαντικών Δημητσανιτών που σχετίστηκαν με την αυτήν. Εδώ θα βρείτε λιθόστρωτα καλντερίμια με επιβλητικά αρχοντικά, πλατείες, ναούς και καφέ. Θα βρείτε επίσης το εκκλησιαστικό μουσείο που ήταν και σπίτι του Πατριάρχου Γρηγορίου του 'Ε και το πολύ ενδιαφέρον μουσείο Υδροκίνησης.

Περπατώντας στα στενά της Δημητσάνας.

Ο ναός του Αγίου Ευθυμίου.

Η εκπληκτική θέα από ψηλό σημείο που φτάσαμε καθώς εξερευνούσαμε το χωριό.

Άποψη της Δημητσάνας.

Η Δημητσάνα μας άρεσε πολύ. Είναι πολύ γραφική (ίσως όχι όσο η Στεμνίτσα, αλλά είναι και μεγαλύτερη) και είδαμε το μεγαλύτερο μέρος της ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας στα όμορφα πλακόστρωτα στενά της.

Κατεβαίνοντας το πλακόστρωτο μονοπάτι για να επιστρέψουμε στην πλατεία του χωριού.

Πολύ όμορφη.

Αυτό ήταν το αγαπημένο μου σημείο στη Δημητσάνα, ένα πολύ γραφικό κατηφορικό στενό με μικρά μπαλκόνια και όμορφους φανοστάτες.

Και φυσικά δε χάσαμε την ευκαιρία για μια φωτογραφία.

Έχοντας κατεβεί το δρόμο, το σημείο που βγάλαμε πριν τη φωτογραφία.

Χαριτωμένο καφέ στο τέλος του στενού.

Μια επίσκεψη στο Μουσείο Υδροκίνησης που τελικά δε μετανιώσαμε γιατί ήταν άκρως ενδιαφέρον.

Εσωτερική άποψη του νερόμυλου με τη νεροτριβή.

Ο υπαίθριος χώρος.

Δέρματα στο παλιό βυρσοδεψείο. Αν έχετε χρόνο δείτε το 20λεπτο ντοκιμαντέρ που προβάλλεται εκεί και που δείχνει τα στάδια επεξεργασίας του δέρματος πριν αυτή αρχίσει να γίνεται από τις μεγάλες βιομηχανίες.

Ο μπαρουτόμυλος. Μην παραλείψετε να παρακολουθείσετε και εδώ το ντοκιμαντέρ για το πώς παράγεται η πυρίτιδα αλλά και για το πώς λειτουργεί ο μπαρουτόμυλος. Οι ανάγκες για μπαρούτι κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 καλύπτονταν κατά αποκλειστικότητα από τους μπαρουτόμυλους της Δημητσάνας.

Το μουσείο αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης για τους τουρίστες και έχει συμβάλει ουσιαστικά στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Είναι ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα του τόπου με εκατοντάδες επισκέπτες καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Φεύγοντας από το μουσείο.

Είχαμε λίγη ώρα ακόμη πριν δύσει ο ήλιος κι έτσι καθώς γυρνούσαμε στη Στεμνίτσα, κάναμε μια στάση στο Ζυγοβίστι. Είναι από τα ψηλότερα χωριά της Αρκαδίας (υψόμετρο 1240μ). Αρχικά η τοποθεσία λεγότανv Ζυγός, αλλά με τηv πάρoδo τoυ χρόvoυ έφτασε στη σημεριvή τoυ ovoμασία. Και το Ζυγοβίστι έπαιξε σημαντικό ρόλο στov αγώvα του '21. Οι Ζυγoβιστιανoί ήταv από τoυς πρώτoυς πoυ ακολούθησαν τov Κoλoκoτρώvη και έδειξαv μεγάλη γεvvαιότητα στις μάχες.

Το καλοκαίρι του 2001 ο Σύλλογος του χωριού με δωρεές όλων των Ζυγοβιστινών έστησε στην είσοδο του χωριού μαρμάρινο μνημείο (σε μορφή ανοιχτού βιβλίου), πάνω στο οποίο αναγράφονται τα ονόματα όλων των αγωνιστών της επανάστασης.

Δίπλα από το πυκνό ελατόδασος έχει μια πανοραμική και εξαιρετική θέα στην περιοχή.

Βρεθήκαμε εκεί την καλύτερη ώρα, λίγο πριν δύσει ο ήλιος και το φως ήταν εξαιρετικό.

Από εκεί ανεβήκαμε με το αυτοκίνητο. Φουρκετίτσες!

Όμως άξιζε τον κόπο!

Επιστροφή στη Στεμνίτσα. Μια μικρή στάση στην πλατεία του χωριού για ανεφοδιασμό από το παντοπωλείο.

Και πάλι στο σπίτι για μία ακόμα βραδιά χαλάρωσης με φαγητό στον καναπέ.

 

[giannismits]

Καταπληκτικά!
Λοιπόν νομίζω πως ο επόμενος στόχος σας πρέπει να είναι η Ήπειρος και μια εξόρμηση στα ζαγοροχώρια. Θέλω να δω φωτογραφίες σου από τη Δρακολίμνη. Σε προκαλώ

 

[georgeant]

Καταπληκτικά!
Λοιπόν νομίζω πως ο επόμενος στόχος σας πρέπει να είναι η Ήπειρος και μια εξόρμηση στα ζαγοροχώρια. Θέλω να δω φωτογραφίες σου από τη Δρακολίμνη. Σε προκαλώ

Έχω πάει Ζαγοροχώρια. Πριν 5 χρόνια. Έχω κι από εκεί μπόλικο υλικό, απλώς δεν έχω φτιάξει ιστορία. Ίσως το κάνω κάποια στιγμή Η Ήπειρος είναι πανέμορφη! Θέλω πολύ να ξαναπάω για να κάνω και τη διαδρομή προς Δρακολίμνη που δεν είχαμε κάνει τότε γιατί θέλει πολλές ώρες.

 

[giannismits]

Έχω πάει Ζαγοροχώρια. Πριν 5 χρόνια. Έχω κι από εκεί μπόλικο υλικό, απλώς δεν έχω φτιάξει ιστορία. Ίσως το κάνω κάποια στιγμή Η Ήπειρος είναι πανέμορφη! Θέλω πολύ να ξαναπάω για να κάνω και τη διαδρομή προς Δρακολίμνη που δεν είχαμε κάνει τότε γιατί θέλει πολλές ώρες.

Η ωραιότερη περιοχή στην Ελλάδα. Παραδοσιακοί οικισμοί, πεζοπορίες, φαράγγια, ποτάμια, γεφύρια. Εχω πάνω από 10ετία να πάω αλλά τότε τα είχα γυρίσει καλά. Κι εγώ θέλω πολύ να πάω στη Δρακολίμνη αλλά όντως θέλει τρελή ώρα πεζοπορία αλλά νομίζω αξίζει τον κόπο.

 

[georgeant]

Η ωραιότερη περιοχή στην Ελλάδα. Παραδοσιακοί οικισμοί, πεζοπορίες, φαράγγια, ποτάμια, γεφύρια. Εχω πάνω από 10ετία να πάω αλλά τότε τα είχα γυρίσει καλά. Κι εγώ θέλω πολύ να πάω στη Δρακολίμνη αλλά όντως θέλει τρελή ώρα πεζοπορία αλλά νομίζω αξίζει τον κόπο.

Είναι όντως πανέμορφα! Τώρα για το "ωραιότερη" είναι και λίγο υποκειμενικό. Μην ξεχνάς ότι δεν έχεις πάει καθόλου Πελοπόννησο Γιάννη Άσε που και το Πήλιο είναι πολύ υψηλά στη λίστα νομίζω.

 

[alma]

Απίστευτη ομορφιά στην ορεινή Αρκαδία, αισθάνομαι άσχημα που ενώ κάνω πολλά ταξίδια το χρόνο στην Ελλάδα, έχω χρόνια να την επισκεφτώ. Ζήλεψα πολύ βλέποντας τις φωτο σου και ενθυμούμενη την εκθαμβωτική φύση και τα γραφικά αρκαδικά χωριά.
Τα τελευταία χρόνια έχω πάει ένα σωρό φορές στην Ήπειρο(καλά τα λέτε άλλο πανέμορφο μέρος) όπως και σε πολλά μέρη της Βόρειας Ελλάδας, αλλά τελικά η Αρκαδία αξίζει κι αυτή συχνές επισκέψεις και ειδικά για εμάς τους Αθηναίους, πέφτει και κοντά. Θυμάμαι είχε και πολύ καλές ταβέρνες με σπιτικό φαγητό στη Δημητσάνα και στα πέριξ. Ισχύει ακόμα;

 

[LULLU]

μπράβο ευχαριστουμε πολυ..