georgeant
Member
- Μηνύματα
- 608
- Likes
- 2.606
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Περιεχόμενα
Έχοντας επισκεφτεί αρκετές χώρες της Ευρώπης, κάποιες μάλιστα που δεν είναι και στους top δημοφιλείς προορισμούς, πάντα είχαμε το Λονδίνο στις "για πιο μετά" πόλεις. Αφού είχαμε πάει μάλιστα και στο Εδιμβούργο, ίσως τη "σκοτεινότερη" πόλη της Ευρώπης από θέμα ιστορίας, αρχιτεκτονικής κλπ, μια πόλη που πραγματικά μας ξετρέλανε, θεωρούσαμε ότι το Λονδίνο δεν έχει να μας προσφέρει κάτι παραπάνω. Εγώ το είχα στο μυαλό μου σαν το Λονδίνο του Harry Potter, του Peter Pan και του Αρθούρου, με μεσαιωνικά σοκάκια, σπίτια με κόκκινες καμινάδες που αχνίζουν και άλλα τέτοιες όμορφες χαρακτηριστικές εικόνες με τις οποίες μεγαλώσαμε μέσα από ταινίες και βιβλία. Ωστόσο, κάθε φορά που περιέγραφα σε κάποιον το Λονδίνο που περιμένω να δω, με γείωνε με αδυσώπητο τρόπο. "Βιομηχανικό", "μόνο ουρανοξύστες", "τσιμεντούπολη", "βρώμικο", "κ@#$καιρος" και άλλα τέτοια όμορφα ήταν μερικά από τα σχόλια που άκουγα για το Λονδίνο. Όντας history buff αλλά και με αγάπη για τη φωτογραφία και το video, όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί με απωθούσαν από το να βάλω το Λονδίνο σε άμεση προτεραιότητα, παρ'όλο που κάτι μέσα μου έλεγε ότι ίσως και να υπερβάλουν λίγο.
ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΑ!
Με το Λονδίνο έπαθα αυτό που μέχρι τώρα είχα πάθει μέχρι τώρα μόνο με το Παρίσι (όσοι έχουν παρακολουθήσει προηγούμενες ιστορίες μου θα ξέρουν ότι είναι η αγαπημένη μου πόλη). Το ερωτεύτηκα, κάτι που δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να συμβεί, ίσως επειδή πήγα με πάρα πολύ χαμηλές προσδοκίες και με εξέπληξε ευχάριστα. Βέβαια, ήμασταν και πάρα πολύ τυχεροί διότι μας έκανε τέλειο καιρό, υπέρ του δέοντος θα έλεγα, τόσο που κυκλοφορούσαμε με αντηλιακό (ω ναι, παραλίγο να πάθουμε έγκαυμα από τον ήλιο στο Λονδίνο. Δε μας πίστευε κανείς!) Πήγαμε τον Ιούνιο του '17, την περίοδο που η Ευρώπη υπέφερε από το κύμα καύσωνα. Ούτε σταγόνα βροχής δεν είδαμε και οι ζακέτες που πήραμε μαζί "για καλό και για κακό" έμειναν στις βαλίτσες με εξαίρεση μια βραδιά που είχε λίγο ψύχρα. Οι ομπρέλες πιάσανε απλά περιττό χώρο στις αποσκευές.
(Ήμασταν ένα βήμα πριν ακυρώσουμε το ταξίδι λόγω τον τρομoκρατικών επιθέσεων που έγιναν στο Borough Market. Πήγαμε με βαριά καρδιά και με πολύ πεσμένη ψυχολογία σαν πρόβατα στη σφαγή. Μετά από αρκετή ανάλυση και συνειδητοποίηση του πόσο σπάνιο είναι να πέσει κάποιος θύμα τρομοκρατικής επίθεσης, ειδικά σε μία τόσο τεράστια και πολυπληθή πόλη όπως το Λονδίνο, αποφασίσαμε να πάμε. Σαν να μην έφτανε αυτό, τη μέρα που πήγαμε έγινε και το περιστατικό με το κτίριο που πήρε φωτιά. Η ψυχολογία μας λοιπόν ήταν αρκετά περίεργη. Την πρώτη μέρα είχαμε μία ανησυχία και κοιτούσαμε λίγο τριγύρω για ύποπτες κινήσεις αλλά από τη δεύτερη μέρα και μετά το ξεχάσαμε τελείως. Περνούσαμε τόσο καλά, που δεν το σκεφτόμασταν καν).
Η Tower Bridge:
Κάποιες παρατηρήσεις για το Λονδίνο από την εμπειρία μου:
1) Είναι μεγάλο. Εννοώ, πραγματικά ΜΕΓΑΛΟ. Μου φάνηκε μεγαλύτερο από το Παρίσι και λίγο χαοτικό αν δεν έχεις μια εικόνα του τι είναι πού. Έχεις την εντύπωση πως το Λονδίνο δεν έχει μόνο ένα "down town", αλλά διαφορετικά "κέντρα" σε κάθε του περιοχή. Π.χ κέντρο θα έλεγε κάποιος το Westminster αλλά με ένα πιο μικρό "κέντρο" μοιάζει και το Soho και άλλες περιοχές πιο απομακρυσμένες. Κάθε υπο-περιοχή του Λονδίνου έχει τις δικές της attractions και δραστηριότητες. Το Camden πχ είναι μια γειτονιά που είναι πιο "κέντρο" ακόμα και από το κέντρο της Αθήνας.
Θα κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στον @giannismits, τον mr Travel Planet όπως τον αποκαλώ, διότι η δική του ιστορία με τις λεπτομερείς οδηγίες του μας βοήθησε πολύ, ιδιαίτερα για τη βόλτα στον Τάμεση. Μπορείτε να τη βρείτε εδώ: https://www.travelstories.gr/community/threads/glorious-london.47878/
John, you rock.
2) Έχει άπειρο κόσμο. Πραγματικά, την πρώτη μέρα που μπήκαμε στο μετρό πάθαμε σοκ. Παρ'όλο που οι συρμοί περνούσαν κάθε 30-60 δευτερόλεπτα, κάθε φορά έδινες μάχη για να μπεις και αν τα κατάφερνες μπορεί να ήσουν και σε μια παράλληλη προς το έδαφος στάση. Ήταν ώρα αιχμής βέβαια. Παρ'όλα αυτά, δε νομίζω πως το μετρό ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς/αγοραφοβικούς, αν και με όπλο το χιούμορ όλα τα βιώνεις αλλιώς. Ευτυχώς εμείς είχαμε άπλετο.
3) Προτιμήστε τα λεωφορεία. Τα δρομολόγια είναι συχνά, έρχονται πάντα στην ώρα τους και μπορείς να βλέπεις την πόλη.
4) Ψάξτε καλά το θέμα με τις κάρτες διαδρομών. Εμείς βγάλαμε την Oyster και μετανιώσαμε την ώρα και τη στιγμή. Δε σου προσφέρει και κάτι παραπάνω πέρα από το να μη βγάζεις εισιτήρια κάθε λίγο και λιγάκι. Επίσης, ενώ μας είπαν ότι μπορούμε να πάρουμε πίσω τα λεφτά που τυχόν έχουν μείνει στην κάρτα μετά το τέλος του ταξιδιού στο αεροδρόμιο, κανείς δε μας είπε ότι το Stansted από το οποίο φεύγαμε, δεν είναι στα αεροδρόμια που εξυπηρετούν τους κατόχους Oyster. Έτσι, φύγαμε έχοντας επάνω μας μια Oyster με 30-40 λίρες μέσα της, χωρίς να μπορούμε να τις εξαργυρώσουμε κάπως. Φταίμε βέβαια, γιατί δεν το ψάξαμε και πολύ το θέμα με τις κάρτες. Με μια ματιά που ρίξαμε στο internet μας φάνηκε πολύ μπερδεμένο και το αφήσαμε λίγο στην τύχη. Ε, καλά να πάθουμε.
5) Δεν υπάρχει περίπτωση να πεινάσεις. Υπάρχουν όλες οι κουζίνες του κόσμου, άπειρα εστιατόρια, food markets. Oh, the food markets! Από τα καλύτερα πράγματα που μπορεί να δει κανείς στο Λονδίνο.
6) Φώτα, θέατρα, θέαμα, νυχτερινή ζωή, διασκέδαση! Είναι μια μεγαλούπολη με τα όλα της. Και μόνο τα θέατρα και οι παραστάσεις που προσφέρει είναι ένα ταξίδι από μόνο του. Η περιοχή γύρω από τo Piccadilly Circus με άφησε άφωνο και η βόλτα μας εκεί εκείνο το βράδυ είναι η στιγμή που θυμάμαι περισσότερο από αυτό το ταξίδι.
Ημέρα 1η:
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, το οποίο ήταν το LSE Bankside House, ακριβώς πίσω από το TATE. Κεντρικό και βολικό σημείο και πολύ οικονομικό. 650 ευρώ για 4 διανυκτερεύσεις. Ήμασταν 4 όμως κι έτσι βγήκε στον καθένα μας 162 ευρώ περίπου, δηλ. 40 ευρώ/βραδιά. Εξαιρετική τιμή, για την τοποθεσία του και φυσικά μιλάμε για το Λονδίνο. Νομίζω το χειμώνα λειτουργεί ως φοιτητική εστία (πώς είναι οι δικές μας; Καμία σχέση!) και το καλοκαίρι ως ξενοδοχείο. Διαλέξαμε ένα τετράκλινο και είχαμε όλα τα απαραίτητα. Στην τιμή συμπεριλαμβάνεται πρωινό. Δεν υπήρχε κάτι που να μην είχε στην κουζίνα του κάθε πρωί. Από φρούτα, δημητριακά, χυμούς-καφέδες, μέχρι αυγά, φασόλια και γάλα σόγιας. Νομίζω ήταν άψογη επιλογή.
http://www.lsevacations.co.uk/Accommodation/Bankside-House/Bankside-House.aspx#sthash.vMD6mN2p.dpbs
Αφήσαμε τις αποσκευές, πήραμε ένα καφέ από τα Starbucks και ξεκινήσαμε την περιήγηση. Τι καλύτερο από μια βόλτα στον Τάμεση για να πάρεις μια γρήγορη εικόνα της πόλης; Πήραμε λοιπόν το πλοιάριο από την αποβάθρα του Bankside Pier, μπροστά ακριβώς από το Shakespeare's Globe.
Στα αριστερά μας το Μνημείο για τη Μεγάλη Φωτιά του Λονδίνου, στο οποίο μπορείς να ανέβεις.
Πλησιάζουμε την Tower Bridge. Μαζί με το Big Ben αποτελούν το σήμα κατατεθέν της Αγγλικής πρωτεύουσας.
Κατεβήκαμε με το πλοιάριο λίγο μετά την Tower Bridge ώστε να πάρουμε λεωφορείο προς τα βόρεια του Λονδίνου. Είναι ώρα για escape game (χόμπι μας) και εκεί βρίσκεται το καλύτερο της πόλης, λένε.
Συνεχίζουμε το περπάτημα για τη στάση του λεωφορείου. Στο βάθος ο πύργος Shard και το London Tower.
Ποιος είπε ότι το Λονδίνο δεν έχει κάτι από Μεσαίωνα; Παρ'όλο που ένα μεγάλο μέρος της πόλης καταστράφηκε από τη φωτιά του 1666, έχει κρατήσει αρκετά στοιχεία από τότε.
...σε συνδυασμό βέβαια και με όλα τα μοντέρνα στοιχεία που μπορεί να έχει μια πόλη, ουρανοξύστες και μεγάλα κτίρια. Μάλλον αυτό εννοούσαν όταν μου έλεγαν ότι είναι "τσιμεντούπολη", αλλά δε με ενόχλησε καθόλου τελικά.
Απο τον επάνω όροφο του λεωφορείου, κατευθυνόμαστε βόρεια του Λονδίνου.
Η γειτονιά που βρίσκεται το escape game.
Καθίσαμε σε ένα εστιατόριο αλλά μετά την παραγγελία είδαμε ότι δεν είχαμε και τόσο χρόνο όσο είχαμε υπολογίσει, έτσι ζητήσαμε να μας δώσουν την pizza πακέτο και να τη φάμε στο δρόμο μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Αν αναρωτιέστε πόσο γρήγορα μπορεί να φάει στο πόδι κάποιος μια pizza, έχοντας μόνο 5-10 λεπτά, η απάντηση βρίσκεται στην παρακάτω εικόνα:
Το να κάνεις την pizza κρέπα μπορεί να σε γλυτώσει από λίγο χρόνο αλλά όχι και από τα....σημάδια που θα σου αφήσει. Ευτυχώς δεν είχε κόσμο τριγύρω. Από τα πιο αστεία στιγμιότυπα του ταξιδιού!
Το escape game λεγόταν Time Run London και ήταν όντως από τα καλύτερα που έχουμε παίξει στο εξωτερικό.
http://www.time-run.com/home/
Και πάλι στο πλοιάριο, συνεχίζοντας τη βόλτα μας προς τα πίσω όμως, με κατεύθυνση το Big Ben.
The Shard! Κρίμα που δεν προλάβαμε να ανεβούμε και να απολαύσουμε τη θέα.
Περνώντας κάτω απο την Millenium Bridge με φόντο τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου.
The London Eye!
Φτάσαμε στον προορισμό μας. Το Big Ben, ή όπως είναι το κανονικό του όνομα "The Elizabeth Tower" και το παλάτι του Westminster.
Mα τι τέλεια ηλιόλουστη μέρα;
Στη διάβαση.
Μετά από μια μικρή στάση για φαγητό στα Subway, πασαλειφτήκαμε με αντηλιακό και συνεχίσαμε τη βόλτα.
Mόνο Kids 50άρι, κι αυτό το βρήκαμε μόνο σε φαρμακείο. Δυσεύρετα τα αντηλιακά στην Αγγλία!
Ξανά στη στάση του λεωφορείου με προορισμό το Her Majesty's Thetre. Ώρα για παράσταση. The Phantom of the Opera!
Έξω από το θέατρο.
Στο εσωτερικό του θεάτρου. Όχι και οι καλύτερες θέσεις που μπορούσαμε να βρούμε αλλά γενικά οι παραστάσεις είναι ακριβές. Όσο καλύτερη η θέση τόσο μεγαλύτερη και η τιμή του εισιτηρίου.
Η παράσταση ήταν από τα καλύτερα πράγματα που έχω δει ποτέ. Απίστευτη παραγωγή, δεν έχω λόγια να περιγράψω το τι γινόταν επάνω στη σκηνή, τι μηχανισμούς χρησιμοποιούσαν, το cast, τα σκηνικά και βέβαια οι φωνές των ηθοποιών. Άξιζε και με το παραπάνω.
Αυτό ήταν το τέλος της πρώτης μέρας στο Λονδίνο. Επιστροφή στο ξενοδοχείο μετά από μια γεμάτη μέρα.
ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΑ!
Με το Λονδίνο έπαθα αυτό που μέχρι τώρα είχα πάθει μέχρι τώρα μόνο με το Παρίσι (όσοι έχουν παρακολουθήσει προηγούμενες ιστορίες μου θα ξέρουν ότι είναι η αγαπημένη μου πόλη). Το ερωτεύτηκα, κάτι που δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να συμβεί, ίσως επειδή πήγα με πάρα πολύ χαμηλές προσδοκίες και με εξέπληξε ευχάριστα. Βέβαια, ήμασταν και πάρα πολύ τυχεροί διότι μας έκανε τέλειο καιρό, υπέρ του δέοντος θα έλεγα, τόσο που κυκλοφορούσαμε με αντηλιακό (ω ναι, παραλίγο να πάθουμε έγκαυμα από τον ήλιο στο Λονδίνο. Δε μας πίστευε κανείς!) Πήγαμε τον Ιούνιο του '17, την περίοδο που η Ευρώπη υπέφερε από το κύμα καύσωνα. Ούτε σταγόνα βροχής δεν είδαμε και οι ζακέτες που πήραμε μαζί "για καλό και για κακό" έμειναν στις βαλίτσες με εξαίρεση μια βραδιά που είχε λίγο ψύχρα. Οι ομπρέλες πιάσανε απλά περιττό χώρο στις αποσκευές.
(Ήμασταν ένα βήμα πριν ακυρώσουμε το ταξίδι λόγω τον τρομoκρατικών επιθέσεων που έγιναν στο Borough Market. Πήγαμε με βαριά καρδιά και με πολύ πεσμένη ψυχολογία σαν πρόβατα στη σφαγή. Μετά από αρκετή ανάλυση και συνειδητοποίηση του πόσο σπάνιο είναι να πέσει κάποιος θύμα τρομοκρατικής επίθεσης, ειδικά σε μία τόσο τεράστια και πολυπληθή πόλη όπως το Λονδίνο, αποφασίσαμε να πάμε. Σαν να μην έφτανε αυτό, τη μέρα που πήγαμε έγινε και το περιστατικό με το κτίριο που πήρε φωτιά. Η ψυχολογία μας λοιπόν ήταν αρκετά περίεργη. Την πρώτη μέρα είχαμε μία ανησυχία και κοιτούσαμε λίγο τριγύρω για ύποπτες κινήσεις αλλά από τη δεύτερη μέρα και μετά το ξεχάσαμε τελείως. Περνούσαμε τόσο καλά, που δεν το σκεφτόμασταν καν).
Η Tower Bridge:
Κάποιες παρατηρήσεις για το Λονδίνο από την εμπειρία μου:
1) Είναι μεγάλο. Εννοώ, πραγματικά ΜΕΓΑΛΟ. Μου φάνηκε μεγαλύτερο από το Παρίσι και λίγο χαοτικό αν δεν έχεις μια εικόνα του τι είναι πού. Έχεις την εντύπωση πως το Λονδίνο δεν έχει μόνο ένα "down town", αλλά διαφορετικά "κέντρα" σε κάθε του περιοχή. Π.χ κέντρο θα έλεγε κάποιος το Westminster αλλά με ένα πιο μικρό "κέντρο" μοιάζει και το Soho και άλλες περιοχές πιο απομακρυσμένες. Κάθε υπο-περιοχή του Λονδίνου έχει τις δικές της attractions και δραστηριότητες. Το Camden πχ είναι μια γειτονιά που είναι πιο "κέντρο" ακόμα και από το κέντρο της Αθήνας.
Θα κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στον @giannismits, τον mr Travel Planet όπως τον αποκαλώ, διότι η δική του ιστορία με τις λεπτομερείς οδηγίες του μας βοήθησε πολύ, ιδιαίτερα για τη βόλτα στον Τάμεση. Μπορείτε να τη βρείτε εδώ: https://www.travelstories.gr/community/threads/glorious-london.47878/
John, you rock.
2) Έχει άπειρο κόσμο. Πραγματικά, την πρώτη μέρα που μπήκαμε στο μετρό πάθαμε σοκ. Παρ'όλο που οι συρμοί περνούσαν κάθε 30-60 δευτερόλεπτα, κάθε φορά έδινες μάχη για να μπεις και αν τα κατάφερνες μπορεί να ήσουν και σε μια παράλληλη προς το έδαφος στάση. Ήταν ώρα αιχμής βέβαια. Παρ'όλα αυτά, δε νομίζω πως το μετρό ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς/αγοραφοβικούς, αν και με όπλο το χιούμορ όλα τα βιώνεις αλλιώς. Ευτυχώς εμείς είχαμε άπλετο.
3) Προτιμήστε τα λεωφορεία. Τα δρομολόγια είναι συχνά, έρχονται πάντα στην ώρα τους και μπορείς να βλέπεις την πόλη.
4) Ψάξτε καλά το θέμα με τις κάρτες διαδρομών. Εμείς βγάλαμε την Oyster και μετανιώσαμε την ώρα και τη στιγμή. Δε σου προσφέρει και κάτι παραπάνω πέρα από το να μη βγάζεις εισιτήρια κάθε λίγο και λιγάκι. Επίσης, ενώ μας είπαν ότι μπορούμε να πάρουμε πίσω τα λεφτά που τυχόν έχουν μείνει στην κάρτα μετά το τέλος του ταξιδιού στο αεροδρόμιο, κανείς δε μας είπε ότι το Stansted από το οποίο φεύγαμε, δεν είναι στα αεροδρόμια που εξυπηρετούν τους κατόχους Oyster. Έτσι, φύγαμε έχοντας επάνω μας μια Oyster με 30-40 λίρες μέσα της, χωρίς να μπορούμε να τις εξαργυρώσουμε κάπως. Φταίμε βέβαια, γιατί δεν το ψάξαμε και πολύ το θέμα με τις κάρτες. Με μια ματιά που ρίξαμε στο internet μας φάνηκε πολύ μπερδεμένο και το αφήσαμε λίγο στην τύχη. Ε, καλά να πάθουμε.
5) Δεν υπάρχει περίπτωση να πεινάσεις. Υπάρχουν όλες οι κουζίνες του κόσμου, άπειρα εστιατόρια, food markets. Oh, the food markets! Από τα καλύτερα πράγματα που μπορεί να δει κανείς στο Λονδίνο.
6) Φώτα, θέατρα, θέαμα, νυχτερινή ζωή, διασκέδαση! Είναι μια μεγαλούπολη με τα όλα της. Και μόνο τα θέατρα και οι παραστάσεις που προσφέρει είναι ένα ταξίδι από μόνο του. Η περιοχή γύρω από τo Piccadilly Circus με άφησε άφωνο και η βόλτα μας εκεί εκείνο το βράδυ είναι η στιγμή που θυμάμαι περισσότερο από αυτό το ταξίδι.
Ημέρα 1η:
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, το οποίο ήταν το LSE Bankside House, ακριβώς πίσω από το TATE. Κεντρικό και βολικό σημείο και πολύ οικονομικό. 650 ευρώ για 4 διανυκτερεύσεις. Ήμασταν 4 όμως κι έτσι βγήκε στον καθένα μας 162 ευρώ περίπου, δηλ. 40 ευρώ/βραδιά. Εξαιρετική τιμή, για την τοποθεσία του και φυσικά μιλάμε για το Λονδίνο. Νομίζω το χειμώνα λειτουργεί ως φοιτητική εστία (πώς είναι οι δικές μας; Καμία σχέση!) και το καλοκαίρι ως ξενοδοχείο. Διαλέξαμε ένα τετράκλινο και είχαμε όλα τα απαραίτητα. Στην τιμή συμπεριλαμβάνεται πρωινό. Δεν υπήρχε κάτι που να μην είχε στην κουζίνα του κάθε πρωί. Από φρούτα, δημητριακά, χυμούς-καφέδες, μέχρι αυγά, φασόλια και γάλα σόγιας. Νομίζω ήταν άψογη επιλογή.
http://www.lsevacations.co.uk/Accommodation/Bankside-House/Bankside-House.aspx#sthash.vMD6mN2p.dpbs
Αφήσαμε τις αποσκευές, πήραμε ένα καφέ από τα Starbucks και ξεκινήσαμε την περιήγηση. Τι καλύτερο από μια βόλτα στον Τάμεση για να πάρεις μια γρήγορη εικόνα της πόλης; Πήραμε λοιπόν το πλοιάριο από την αποβάθρα του Bankside Pier, μπροστά ακριβώς από το Shakespeare's Globe.
Στα αριστερά μας το Μνημείο για τη Μεγάλη Φωτιά του Λονδίνου, στο οποίο μπορείς να ανέβεις.
Πλησιάζουμε την Tower Bridge. Μαζί με το Big Ben αποτελούν το σήμα κατατεθέν της Αγγλικής πρωτεύουσας.
Κατεβήκαμε με το πλοιάριο λίγο μετά την Tower Bridge ώστε να πάρουμε λεωφορείο προς τα βόρεια του Λονδίνου. Είναι ώρα για escape game (χόμπι μας) και εκεί βρίσκεται το καλύτερο της πόλης, λένε.
Συνεχίζουμε το περπάτημα για τη στάση του λεωφορείου. Στο βάθος ο πύργος Shard και το London Tower.
Ποιος είπε ότι το Λονδίνο δεν έχει κάτι από Μεσαίωνα; Παρ'όλο που ένα μεγάλο μέρος της πόλης καταστράφηκε από τη φωτιά του 1666, έχει κρατήσει αρκετά στοιχεία από τότε.
...σε συνδυασμό βέβαια και με όλα τα μοντέρνα στοιχεία που μπορεί να έχει μια πόλη, ουρανοξύστες και μεγάλα κτίρια. Μάλλον αυτό εννοούσαν όταν μου έλεγαν ότι είναι "τσιμεντούπολη", αλλά δε με ενόχλησε καθόλου τελικά.
Απο τον επάνω όροφο του λεωφορείου, κατευθυνόμαστε βόρεια του Λονδίνου.
Η γειτονιά που βρίσκεται το escape game.
Καθίσαμε σε ένα εστιατόριο αλλά μετά την παραγγελία είδαμε ότι δεν είχαμε και τόσο χρόνο όσο είχαμε υπολογίσει, έτσι ζητήσαμε να μας δώσουν την pizza πακέτο και να τη φάμε στο δρόμο μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Αν αναρωτιέστε πόσο γρήγορα μπορεί να φάει στο πόδι κάποιος μια pizza, έχοντας μόνο 5-10 λεπτά, η απάντηση βρίσκεται στην παρακάτω εικόνα:
Το να κάνεις την pizza κρέπα μπορεί να σε γλυτώσει από λίγο χρόνο αλλά όχι και από τα....σημάδια που θα σου αφήσει. Ευτυχώς δεν είχε κόσμο τριγύρω. Από τα πιο αστεία στιγμιότυπα του ταξιδιού!
Το escape game λεγόταν Time Run London και ήταν όντως από τα καλύτερα που έχουμε παίξει στο εξωτερικό.
http://www.time-run.com/home/
Και πάλι στο πλοιάριο, συνεχίζοντας τη βόλτα μας προς τα πίσω όμως, με κατεύθυνση το Big Ben.
The Shard! Κρίμα που δεν προλάβαμε να ανεβούμε και να απολαύσουμε τη θέα.
Περνώντας κάτω απο την Millenium Bridge με φόντο τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου.
The London Eye!
Φτάσαμε στον προορισμό μας. Το Big Ben, ή όπως είναι το κανονικό του όνομα "The Elizabeth Tower" και το παλάτι του Westminster.
Mα τι τέλεια ηλιόλουστη μέρα;
Στη διάβαση.
Μετά από μια μικρή στάση για φαγητό στα Subway, πασαλειφτήκαμε με αντηλιακό και συνεχίσαμε τη βόλτα.
Mόνο Kids 50άρι, κι αυτό το βρήκαμε μόνο σε φαρμακείο. Δυσεύρετα τα αντηλιακά στην Αγγλία!
Ξανά στη στάση του λεωφορείου με προορισμό το Her Majesty's Thetre. Ώρα για παράσταση. The Phantom of the Opera!
Έξω από το θέατρο.
Στο εσωτερικό του θεάτρου. Όχι και οι καλύτερες θέσεις που μπορούσαμε να βρούμε αλλά γενικά οι παραστάσεις είναι ακριβές. Όσο καλύτερη η θέση τόσο μεγαλύτερη και η τιμή του εισιτηρίου.
Η παράσταση ήταν από τα καλύτερα πράγματα που έχω δει ποτέ. Απίστευτη παραγωγή, δεν έχω λόγια να περιγράψω το τι γινόταν επάνω στη σκηνή, τι μηχανισμούς χρησιμοποιούσαν, το cast, τα σκηνικά και βέβαια οι φωνές των ηθοποιών. Άξιζε και με το παραπάνω.
Αυτό ήταν το τέλος της πρώτης μέρας στο Λονδίνο. Επιστροφή στο ξενοδοχείο μετά από μια γεμάτη μέρα.
Last edited:
