Π.Γ.Δ.Μ. Охрид: Ξέμεινες το τριήμερο; Δίπλα είναι η Οχρίδα!

[Smaragda53]

Ούτε 'γω, είναι κάτι που δε περίμενα, τυχαία τα βάζει το maps μόνο του...


Πολύ σωστή η λογική σου κι έτσι πρέπει να 'ναι, εκτός βέβαια άμα τρέχει καμιά προσφορά με τους πόντους και θες να τα σκάσεις στη ΒΡ...

Το maps φροντίζει πριν από σένα για σένα!
Υ.Γ. που θα φτάσει η γενειάδα?

 

[psilos3]

Το maps φροντίζει πριν από σένα για σένα!

Ο δαίμων της τεχνολογίας με στέλνει, εγώ δε θέλω!

Υ.Γ. που θα φτάσει η γενειάδα?

Βαριά η καλογερική.

 

[HKLEOPATRA]

Την επόμενη φορά που θα βαρεθείς και θα θέλεις να πας κάπου ακόμη και αυθημερόν πάνε σε αυτό το μερος Fish restaurant Elita στα Σκόπια. Ειναι ενα εστιατόριο που μπορείς να φας λιμνίσιο ψαρι αν σου αρέσει ή αλλιώς κρατικά. Ειναι σε μια πολύ όμορφη λιμνούλα 1:20 λεπτα απο τη Θεσσαλονίκη είτε απο Δοϊράνη είτε από Γευγελη. Από δυτικά γιατι μπορεί να κάνεις άλλο τόσο αν έχεις να διασχίσεις τον περιφερειακό

 

[psilos3]

Την επόμενη φορά που θα βαρεθείς και θα θέλεις να πας κάπου ακόμη και αυθημερόν πάνε σε αυτό το μερος Fish restaurant

Σ' ευχαριστώ για την πρόταση, μπήκε ήδη στα υπόψιν!

Ειναι σε μια πολύ όμορφη λιμνούλα 1:20 λεπτα απο τη Θεσσαλονίκη είτε απο Δοϊράνη είτε από Γευγελη. Από δυτικά γιατι μπορεί να κάνεις άλλο τόσο αν έχεις να διασχίσεις τον περιφερειακό

Ποτέ από περιφερειακό, παλιό δρόμο Καβάλας, Κιλκίς, Δοϊράνη κι έφτασα!

 

[psilos3]

Σαλονίκη – Охрид μέσω …Φλώρινας



25 ο Οκτώβρης και το πολυπόθητο τριήμερο είχε επιτέλους φτάσει, αν και τελικά δεν ήμουν ο μόνος που σκέφτηκε να ξεκινήσει Παρασκευή απόγευμα, συναντώντας αρκετή κίνηση από έξοδο της πόλης στον καρόδρομο που οι Θεσσαλονικείς ονομάζουν περιφερειακό μέχρι και σχεδόν τη στροφή της Έδεσσας.

Όπως και να ‘χει πέτυχα το στόχο μου, να βρίσκομαι δηλαδή πριν νυχτώσει στην πόλη της Φλώρινας.

Μια πόλη που δεν είχα επισκεφτεί ξανά και μου άρεσε, όπου και τις βόλτες μου έκανα στον πεζόδρομο, την πλατεία και δίπλα στον Ποταμό Σακουλέβα, και την νυχτερινή ζωή με τα μπαράκια της γνώρισα (όσο πατάει η γάτα, μη φανταστείτε), και σημαντικά της μνημεία επισκέφτηκα την επομένη.



Η κοντινή απόσταση των 18 χιλιομέτρων μ’ έβγαλε στο τελωνείο της Νίκης στις 11 το πρωί παρέα με το καφεδάκι μου και καλή μουσική, με την κίνηση να ναι ιδιαίτερα αυξημένη από αυτοκίνητα που περίμεναν στο συνοριακό πέρασμα, ως επί το πλείστον με πινακίδες Θεσσαλονίκης όπως κι εγώ:

Το καλό είναι πως το 45λεπτο που δαπανήθηκε άσκοπα, ευτυχώς χωρίς ελέγχους εκατέρωθεν θα κερδιζόταν από τη διαφορά ώρας που έχουμε με τη γείτονα χώρα. Το κακό βέβαια ήταν πως ο δρόμος από τα σύνορα και μετά έως την Οχρίδα ήταν ο τυπικός επαρχιακός και σε πολλές περιπτώσεις περνούσε μέσα από χωριά ή και πόλεις (Μοναστήρι/Битола) με τις ταχύτητες να είναι σταθερά χαμηλές. Είχα διαβάσει ότι έπρεπε να κινούμαι με τα φώτα ανοικτά, κάτι που έπραξα όπως και οι περισσότεροι που συνάντησα στο δρόμο άλλωστε:

Σε κάθε περίπτωση ώρα 12:30 τοπική είχα παρκάρει κιόλας στο κέντρο της πόλης, περιμένοντας τον ευγενικό ιδιοκτήτη του ωραίου διαμερίσματος να μου φέρει τα κλειδιά, μαζί με την κάρτα στάθμευσης που ήταν απαραίτητη. Το πρώτο μου μέλημα ήταν να βγω για μερικά βασικά ψώνια στο διπλανό σούπερ μάρκετ, αλλά και να κάνω μια γύρα στην ανοικτή αγορά που βρίσκεται πίσω από την πλατεία Shadrvan (Шадрван) προκειμένου να αγοράσω ένα μπουφανάκι.

Έκανα την εξυπνάδα βλέπετε να φύγω μόνο μ’ ένα μακρυμάνικο από το σπίτι, μιας κι εν μέσω καλοκαιρίας δε το σκέφτηκα, με αποτέλεσμα να το δαγκώσω αρχικά στη Φλώρινα, κάτι που θα συνέβαινε και στην Οχρίδα, μιας και με τη βραδινή ψύχρα δεν ήταν για μαγκιές. Μου την έδωσε λίγο ο ανένδοτος μπάρμπας στο μαγαζί που δε σήκωνε παζάρι (για κάτι τέτοια ζω εγώ) αλλά τι να κάνεις που έπεσα στην ανάγκη του…

Έτσι αφού τακτοποιήθηκα, πήρα τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι και ξεκίνησα να κατηφορίζω μέσω του διάσημου και πολύ όμορφου πεζόδρομου «St Clement of Ohrid», ο οποίος πήρε το όνομα του από την ομώνυμη εκκλησία που βρίσκεται εκεί, με το τζαμί «Ali Pasha» να είναι το πρώτο που αντίκρυσα σ’ αυτόν, φέρνοντας μου αναπόφευκτα εικόνες στη μνήμη από την πρόσφατη εκδρομή στο Σαράγιεβο:

Η πολύ ωραία διαδρομή μ’ έβγαλε μετά από μια σύντομη στάση για ν’ αλλάξω χρήματα στην κεντρική πλατεία της πόλης όπου βρίσκεται και το άγαλμα του αγίου «Споменик Светом Клименту», λίγα βήματα μόνο πριν από την παραλία της λίμνης που θα έβλεπα πρώτη φορά από κοντά:

Προχώρησα αυθόρμητα προς τη μικρή προκυμαία με σκοπό να φωτογραφίσω, όπου αρκετά από τα μικρά τουριστικά πλοία ήταν έτοιμα για αναχώρηση, καθώς είναι κάτι που πολλοί επιλέγουν ως δραστηριότητα. Εγώ αρκέστηκα στην ομορφιά του τοπίου και τις εικόνες της παλιάς πόλης απέναντι:

Είχα ήδη ακούσει αρκετά Ελληνικά, κάτι που μ’ έκανε ν’ αναρωτιέμαι αν όντως είχα αλλάξει χώρα, κι άκουγα ακόμα περισσότερα όσο προχωρούσα το δρόμο παραλιακά, βλέποντας επίσης τα πρώτα δείγματα κλασσικών χτισμάτων της ευρύτερης περιοχής:

Ο δρόμος μ’ έβγαλε στην πίσω αυλή του πολύ σημαντικού ναού της Αγίας Σοφίας «Црква Св. Софија», χαρακτηριστικό δείγμα της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής ναών, στον οποίο (και σε όλους) υπήρχε είσοδος 3€ για όσους ήθελαν να τον επισκεφτούν. Εγώ από την άλλη έκανα την έρευνα μου στο διπλανό οινοποιείο, προκειμένου να επανέλθω για να ψωνίσω την επομένη:

Είχα αλλάξει κατεύθυνση πλέον προχωρώντας και πάλι παραλιακά, στα δεξιά της λίμνης όπως κοιτάμε το χάρτη προκειμένου να πάρω κι από εκεί μια γεύση. Το άγαλμα των Αγίων Κύριλλου & Μεθόδιου – σημαντικών προσωπικοτήτων των γραμμάτων για όλους τους Σλάβους, ήταν αυτό που σίγουρα ξεχώριζε στην περιοχή:

Κατά τα άλλα ο υπέροχος καιρός και η απόλυτη γαλήνη της λίμνης, ήταν που έκανε τη βόλτα μου όπως και όλων εξαιρετική, αν και την απόλυτη ηρεμία μου χάλασε (τι περίεργο) ένας Έλληνας θείος που με μπέρδεψε με κάποιον άλλο και ήρθε να μου μιλήσει και προφανώς δεν απάντησα στα Ελληνικά:

Είχα ήδη κάνει αρκετά χιλιόμετρα και βρισκόμουν αρκετές ώρες στη χώρα έχοντας διψάσει πολύ, γεγονός ανεπίτρεπτο για μένα. Έτσι όταν (τυχαία) βρήκα στο δρόμο μου ένα μπαράκι με το θελκτικό πάντα όνομα «Irish Pub Dublin» δε σκέφτηκα λεπτό προκειμένου να μπω να ξαποστάσω. Πέρα απ’ τις μπύρες μου, τίμησα κι ένα ωραίο σάντουιτς με τσεβάπια, μιας και η πείνα που ήρθε ξαφνικά δε μου έδινε άλλα περιθώρια:

Όταν ξαναβγήκα ο ήλιος είχε αρχίσει να βουτάει ήδη πίσω απ’ τη λίμνη δίνοντας μερικές υπέροχες εικόνες στη φωτογραφική μου μηχανή, είτε προς το φρούριο και την παλιά πόλη, είτε μπροστά από το μνημείο των Θεοφανείων «Богојавление - Водици» στην όχθη της λίμνης, ακόμα ένα σύμβολο της Χριστιανικής πίστης της περιοχής:

Προτίμησα να επιστρέψω ανεβαίνοντας πάλι απ’ τον πεζόδρομο κι όχι από τον κεντρικό για να συνεχίσω τη βόλτα μου θεωρώντας το προτιμότερο για κάθε λόγο:

Πολύς κόσμος όπως είναι λογικό εκείνη την ώρα πηγαινοερχόταν ή έκανε τα ψώνια του από τα μαγαζάκια που βρίσκονται εκεί, χωρίς να λείπουν από κάποια (όπως κι από όλη τη πόλη & χώρα) οι γνωστές βλακείες και οι αλυτρωτικές τάσεις ορισμένων:

Θα ήταν πριν τις εννιά το βράδυ όταν ξαναβγήκα έξω, με το μπουφανάκι να έχει αρχίσει ήδη να αποσβένει τα χρήματα του μιας και αφότου έπεσε ο ήλιος το κρύο ήταν τσουχτερό, σκεπτόμενος ορθώς να κάνω πρώτα μια μεγάλη βόλτα στη νυχτερινή και πολύ όμορφη όπως μπορείτε να δείτε από τις εικόνες Οχρίδα:

Θαυμάστε το πλακόστρωτο δρομάκι του «Car Samoil» ,το ναό του Αγίου Νικολάου και την εξαιρετική γι’ ακόμα μια φορά Βαλκανική αρχιτεκτονική:

Μη βρίσκοντας κάτι που να μου κινήσει περισσότερο το ενδιαφέρον, κατέληξα νομοτελειακά θα έλεγε κανείς στην μπάρα της «Irish Pub Five» όπου γι’ ακόμα μια φορά σε ακόμα μια εκδρομή μου το κλασσικό μοναδικό ελεύθερο σκαμπό με περίμενε. Στρώθηκα κι αμέσως ξεκίνησα τις δοκιμές, από ΙΡΑ σε Lager και τούμπαλιν:

Ο υπεύθυνος στο μεταξύ με το που αντιλήφθηκε ότι φοράω ζακέτα των Iron Maiden ξεκίνησε να βάζει στη λίστα τραγουδιών το ένα πίσω απ’ το άλλο.

Λέτε να το έκανε επίτηδες για να παραγγέλνω;
Λέτε να πέτυχε το σκοπό του;

 

[alma]

Πολύς κόσμος όπως είναι λογικό εκείνη την ώρα πηγαινοερχόταν ή έκανε τα ψώνια του από τα μαγαζάκια που βρίσκονται εκεί, χωρίς να λείπουν από κάποια (όπως κι από όλη τη πόλη & χώρα) οι γνωστές βλακείες και οι αλυτρωτικές τάσεις ορισμένων:

View attachment 479370
View attachment 479369

Γυρίσαμε μεγάλο μέρος του νότου της χώρας την άνοιξη. Είχε πολλούς τέτοιους χάρτες κ σοβινιστικά στοιχεία ακόμα κ σε μαγνητάκια, όπου διεκδικούσαν ως δικά τους Θεσσαλονίκη,Κιλκίς,Χαλκιδική,Πιερία κτλ. τα πάντα όλα....

Φωτο απο Δοϊράνη

Πάντως η Οχρίδα ήταν το κομμάτι της χώρας που μου άρεσε περισσότερο,κάναμε κ τη βόλτα με το καραβάκι ως το ένα από τα μοναστήρια...Πολύ ομορφότερη από τη Δοϊράνη που ήταν βρώμικη σαν βάλτος...

 

[connosp]

Ας με συγχωρέσουν οι Καστοριανοί, αλλά θεωρώ ότι η Οχρίδα είναι σαφώς ομορφότερη!!!!!!!Το δε μοναστήρι του οσίου Ναούμ καταπληκτικός χώρος-θέα.

 

[varioAthens]

Λεει αυτο που υποψιαζομαι?

 

[Sassenach77]

Λεει αυτο που υποψιαζομαι? View attachment 479394

Μάλλον δεν έχεις πάει στα Σκόπια...

 

[psilos3]

Γυρίσαμε μεγάλο μέρος του νότου της χώρας την άνοιξη. Είχε πολλούς τέτοιους χάρτες κ σοβινιστικά στοιχεία ακόμα κ σε μαγνητάκια, όπου διεκδικούσαν ως δικά τους Θεσσαλονίκη,Κιλκίς,Χαλκιδική,Πιερία κτλ. τα πάντα όλα....

Δε θέλω να χαρακτηρίζω έναν ολόκληρο λαό, πιστεύω πως καθάρματα υπάρχουν και από τις δύο πλευρές των συνόρων, όμως αυτό που λες με τα σουβενίρ/αφίσες/ταμπέλες κ.τ.λ. το συνάντησα κι εγώ, είναι κάτι που δεν έχουν αποβάλλει κάποιοι εξ αυτών.

Πάντως η Οχρίδα ήταν το κομμάτι της χώρας που μου άρεσε περισσότερο,κάναμε κ τη βόλτα με το καραβάκι ως το ένα από τα μοναστήρια...Πολύ ομορφότερη από τη Δοϊράνη που ήταν βρώμικη σαν βάλτος...

Ήταν εξαιρετική σαν μέρος συμφωνώ κι επαυξάνω.
Τη Δοϊράνη από την άλλη δε την έχω δει παρά βιαστικά και χειμώνα κιόλας, δε θέλω να την αδικήσω.

Ας με συγχωρέσουν οι Καστοριανοί, αλλά θεωρώ ότι η Οχρίδα είναι σαφώς ομορφότερη!!!!!!!Το δε μοναστήρι του οσίου Ναούμ καταπληκτικός χώρος-θέα.

Ούτε από Καστοριά έχω πείρα, είναι στα επόμενα σχέδια γιατί έχει και ωραία περάσματα εκτός των άλλων.

Λεει αυτο που υποψιαζομαι?

Και δεν ήταν το μόνο.

 

[Smaragda53]

Όταν το 1982 επισκέφθηκα το Ντουμπροβνικ, κόλλησα σε ένα ελληνικο γκρουπ που η ξεναγός μιλούσε αγγλικά, για να ακούσω τίποτα από την ιστορία. Αυτή μιλούσε χάλια, αλλά Μακεδονία την ανέβαζε την περιοχή, Μακεδονία την κατέβαζε. Ο Τίτο είχε πεθάνει το 1980, από τότε γινόταν το έλα να δεις μέχρι τον χωρισμό της χώρας σε κράτη. Αλλά τι δουλειά είχε το Ντουμπροβνικ με τη Μακεδονία το 1982?. Εκτός αν η ξεναγός είδε Έλληνες και ξεσπαθωσε!

 

[silversurfer]

Σε κατι τέτοιες περιπτώσεις, περισσότερο θόρυβο κάνουν οι εκατέρωθεν εθνικιστές, αυτοί που πιστεύουν οτι παίρνουν αξία επειδή κάποιος χιλιάδες χρόνια πριν έκανε κατι σπουδαίο κ ετυχε να κατοικεί στην ίδια περιοχή. Το βλέπουμε πιο έντονα απο ποτε σε Ισραήλ - Παλαιστίνη.
Ένα όχημα για να φανατίζονται κ να χειραγωγούνται οι μάζες με την ιδέα της "μεγάλης χώρας" κ των κακών γειτόνων που εποφθαλμιούν το μεγαλείο μας. Δυστυχώς σε παγκόσμιο επίπεδο τέτοιοι είναι οι περισσότεροι όπως φαίνεται κ απο τα εκλογικά αποτελέσματα παντού, οπότε λογικά μου φαίνονται τα μαγνητάκια, απευθύνονται σε μεγαλύτερο κοινό.

Σε αντίστοιχο ταξίδι μου στην Οχρίδα σε 28 Οκτωβρίου πριν μερικά χρόνια, νοικιάσαμε ενα κανόε καγιάκ κ το νεαρό παλικάρι που μας το ετοίμαζε κ έτρεχε την επιχείρηση, οταν κατάλαβε οτι ημασταν Έλληνες, άρχισε να μας μιλάει απο μόνος του κ να μας λέει πόσο κιτς έχει γίνει η πρωτεύουσα κ πόσο καμία σχέση δεν έχει ο λαός του ιστορικά με τους αρχαίους Μακεδόνες.

(Φυσικά ουτε εμείς έχουμε κ πολύ σχέση εκτος αν θεωρούμε οτι κληρονομήσαμε ατόφια τα γονίδια του Μ.Αλέξανδρου σε μια περιοχή που έχουν περάσει Άγγλοι - Γάλλοι - Πορτογάλοι κ έχει περάσει κ 400 χρόνια τουρκοκρατία.)

Άλλα είπαμε ο εθνικισμός πουλάει, οι αντιπαραθέσεις τρέφουν τους πολιτικούς παπατζήδες κ όπως έχω γράψει κ σε άλλο σημείο του φόρουμ, κ οι εταιρείες όπλων τι θα κάνουν, κλέφτες θα γίνουν ?