Φωτογραφίες και ιστορίες του ...περασμένου αιώνα !

[Dr Snoopy]

Ο κόσμος είναι ένα βιβλίο και εκείνοι που δεν ταξιδεύουν έχουν διαβάσει μόνο μία σελίδα.
Πολύ ωραία το είπε ο Αγιος Αυγουστίνος.Αν το είπε βέβαια αυτός γιατί οι φήμες λένε ότι δεν ήταν και τόσο ταξιδιάρης για να λέει τέτοια αποφθέγματα και ότι μάλλον παρέφρασε μία ρήση του ταξιδευτή Fougeret de Monbron. Εμένα πάντως μ’αρέσει και λίγο με ενδιαφέρει ποιος το είπε. Με ενδιαφέρει μόνο να μπορώ να γυρίζω και να διαβάζω συνέχεια καινούργιες σελίδες από αυτό το βιβλίο που το είπαν κόσμος. Το ξεκίνησα πριν από μισό αιώνα αρχίζοντας τα ταξίδια μου στο εξωτερικό με το περίφημο τραίνο «Ακρόπολις Εξπρές» και από τότε διαβάζω συνέχεια τις σελίδες του που είναι ατελείωτες. Δεν με έχει κουράσει καθόλου αυτό το διάβασμα. Μάλλον έχω αυτό που έχουν και οι περισσότεροι σ’αυτό το φόρουμ, την γονιδιακή παραλλαγή DRD4-7R. Πολλά ταξίδια λοιπόν από τότε με πολλές μνήμες και πολλές φωτογραφίες. Την ιδέα και την πρόταση για να ανοίξω αυτό το θέμα μου την έδωσαν οι @fotast,@psilos3,@Yorgos και @Nikos1986 βλέποντας μια ανάρτηση μου με παλιές φωτογραφίες στο θέμα Σαν σήμερα (ταξιδιωτική έκδοση). Ο πρώτος μάλιστα είναι και ο νονός του τίτλου με την σκέψη να μπαίνουν φωτογραφίες και σύντομες ιστορίες μέχρι 1999/2000.Τους ευχαριστώ θερμά όλους.
Ας ξεκινήσω πρώτος λοιπόν……

Ταξιδεύοντας με τον Martin στη χώρα των χιλίων λιμνών

-Εχεις ελεύθερες μέρες και όρεξη να κάνουμε ένα γύρο της Φινλανδίας με το τραίνο;
-Μέρες και όρεξη έχω, λεφτά δεν ξέρω αν έχω αρκετά μου απάντησε αναστενάζοντας ο Martin.
-Τι να πω κι εγώ βρε Martin με 300 δολάρια συνάλλαγμα, αλλά lean on me του λέω με υφάκι, χρησιμοποιώντας τον τίτλο μιας επιτυχίας της εποχής με τον Bill Withers,τα έχω κανονίσει.

Ποιας εποχής; Ιούλιος του 1973.Με τον Martin γνωριστήκαμε την τελευταία μέρα του Ιουνίου στην φοιτητική εστία στο Turku της Φινλανδίας. Καθόταν δίπλα μου στην αίθουσα υποδοχής, περιμένοντας να μας δώσουν τα δωμάτια που θα μέναμε, και έτσι έτυχε να μοιραστούμε το ίδιο δωμάτιο. Τότε δεν υπήρχε το Erasmus, υπήρχε όμως ένα παρόμοιο πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών διάρκειας ενός μηνός και έτσι βρέθηκα συγκάτοικος του Λονδρέζου Martin W.στη Φινλανδία. Ευτυχώς γλύτωσα από έναν Γιαπωνέζο. Τυπικός, φοβερά σχολαστικός σε όλα του, με την γραβάτα όλη μέρα (φαντάζομαι την έβγαζε μόνο στο μπάνιο, ίσως κοιμόταν και με αυτή),μας είχε πεθάνει στις υποκλίσεις, στο must και στο must not.Βέβαια δεν μπορώ να περιγράψω το σοκ που έπαθε ένα Σάββατο απόγευμα στο παραλίμνιο εξοχικό του καθηγητή μας. Ημασταν καλεσμένοι για μπάρμπεκιου και ο καθηγητής σαν καλός Φινλανδός οικοδεσπότης είχε ετοιμάσει μία έκπληξη, τη γνωστή σάουνα με βουτιές στη λίμνη. Ελα όμως που η οικογένεια συνήθιζε να κάνει σάουνα γυμνή και εμείς δεν είχαμε ειδοποιηθεί να πάρουμε μαγιό μαζί μας για να μην χαλάσει η έκπληξη. Γδύνονται εντελώς λοιπόν χαλαρά ο καθηγητής ,η γυναίκα του και οι δύο κόρες του, εξίσου χαλαρά μία γερμανιδούλα και κάτι άλλα σκανδιναβόπουλα, λιγότερο χαλαρά εγώ,ο Martin κι ένας Αμερικανός και κοιτάμε όλοι μας τον Γιαπωνέζο που έχει γίνει κόκκινος σαν τον ήλιο της Γιαπωνέζικης σημαίας και έχει αρχίσει τις υποκλίσεις. Αρχίσαμε και εμείς τότε να λέμε ότι πρέπει να γδυθεί, δεν πρέπει να προσβάλλει τον οικοδεσπότη και τη φιλοξενία του κλπ κλπ. Η τέλεια εκδίκηση. Ο Martin λοιπόν ήταν ωραίος τύπος, με καλό χιούμορ και μάλλον είχε και αυτός την ίδια γονιδιακή παραλλαγή με μένα.

-Τι εννοείς τα έχω κανονίσει με ρωτάει ο Martin.
-Τη φίλη μου την Aila την θυμάσαι;
-Ποια είναι, αυτή με το κοντό μαλλί ή η άλλη η πιο ψηλή με τα μακριά μαλλιά;
-Αυτή με τα μακριά, η άλλη με το κοντό είναι η Pirkko.Η Aila μου είπε λοιπόν ότι υπάρχει μία προσφορά από τη σιδηροδρομική εταιρεία, ένα πάσο διάρκειας δύο εβδομάδων για απεριόριστα ταξίδια με το τραίνο μόνο με 100 μάρκα.
-Πολύ φθηνά, αλλά πόσο θα μας κοστίσει ο ύπνος;
-Θα ταξιδεύουμε τη νύχτα και θα κοιμόμαστε στο τραίνο. Τα κορίτσια θα κρατήσουν τις βαλίτσες μας, θα μας δώσουν δύο sleeping bags και δύο σακίδια για να βάλουμε τα πράγματα που θα πάρουμε μαζί μας. Αν τα δρομολόγια δεν βολεύουν αρκετά θα κοιμόμαστε στα πάρκα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μου είπαν. Θα κοιμηθούμε και 2-3 φορές σε κανένα hostel για να πλενόμαστε. Μου είπαν επίσης ότι φέτος είναι από τα ζεστότερα καλοκαίρια που έχουν ζήσει στη Φιλανδία και ότι ο καιρός προβλέπεται να παραμείνει έτσι. Εχεις πρόβλημα να κοιμηθείς στο τραίνο ή στο πάρκο;
-Όχι κανένα, πολύ καλά κορίτσια, μπράβο τους. Με το φαγητό τι θα γίνει; Όπως ξέρεις εδώ όλες οι τιμές τσιμπάνε.
-Αν εσένα Martin σε τσιμπάνε εμένα με δαγκώνουνε. Προτείνω λοιπόν τα εξής: απαγορευμένες οι λέξεις εστιατόριο και αλκοόλ. Αν αντέχεις τρώμε μόνο μία φορά το βραδάκι κανένα hot dog ή καμιά φέτα σολωμού στα όρθια. Για πρωινό προτείνω που και που να μοιραζόμαστε ένα perunarieska με λίγο βούτυρο από πάνω. Την υπόλοιπη μέρα εγώ μπορώ να την βγάλω με μία σοκολάτα και μία μπανάνα.Νερό όσο θέλεις. Τι λες ;
-Τι είναι αυτό το perunarieska ;
-Κάτι σαν πατατόψωμο. Το πουλάνε οι φούρνοι. Το τρώμε ζεστό,είναι χορταστικό και όχι ακριβό.
-Καλό μου ακούγεται. Εσύ θα τρως μία μπανάνα είπες;
-Ναι, μ’αρέσει και έχει καλή τιμή στη λαική αγορά(που να πω ότι στην Ελλάδα απαγορευόταν η εισαγωγή της για να υποστηριχθεί η παραγωγή της μπανάνας στην Κρήτη,τρομάρα τους)
-Καλά, εγώ θα τρώω κονσέρβα beetroots που μ’αρέσουν πολύ.
Η λέξη beetroots μου ήταν άγνωστη τότε, αλλά δεν ρώτησα τι σημαίνει, γιατί ότι και να ήταν δεν θα το έτρωγα εγώ.
-Σύμφωνοι λοιπόν Martin;
-Σύμφωνοι. Πόσες μέρες θα κάνουμε ;
-Δεν μπορώ να σου πω τώρα. Θα δούμε τα δρομολόγια και θα κανονίσουμε.
-Εντάξει. Να πάμε τότε αύριο να αγοράσουμε το πάσο.
-Κάτι τελευταίο Martin.Να ρωτήσω και τον Γιαπωνέζο αν θέλει να έρθει μαζί μας;
Είπε μια βρισιά που δεν την κατάλαβα και άρχισε να μιμείται τις υποκλίσεις του. Την άλλη μέρα πήγαμε και αγοράσαμε το πάσο για το τραίνο. Νάτο, το έχω κρατήσει από τότε.

Με το πάσο λοιπόν στα χέρια μας ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε το ταξίδι..................

 

[fotast]

Ωραία ! ΄Αρχισες τις ιστορίες.Καλή συνέχεια !

 

[psilos3]

Υποκλίνομαι στη γραφή και τι περιγραφή, νιώθοντας παράλληλα και λίγο δικαιωμένος που σε παρακίνησα να ξεκινήσεις.
Έχω συντονιστεί και περιμένω τη συνέχεια.

 

[Nikos1986]

Χαίρομαι για την προτροπή και που το ξεκίνησες! Η γραφή σου είναι σούπερ, δεν πειράζει αν οι φωτό είναι παλιές, ασπρόμαυρες κλπ. Train-trip στη Φινλανδία του '70... Περιμένω κι εγώ τη συνέχεια!

 

[Dr Snoopy]

Έχω συντονιστεί και περιμένω τη συνέχεια.

Train-trip στη Φινλανδία του '70... Περιμένω κι εγώ τη συνέχεια!

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια Να δω τι θα μπορέσω να θυμηθώ μετά από τόσα χρόνια. Δεν περίμενα ποτέ να γράψω κάτι για τα ταξίδια που έκανα τον .............προηγούμενο αιώνα Με αναγκάσατε να ανοίξω και το ..............σεντούκι με τις παλιές φωτογραφίες.Εκεί μέσα βρήκα και το Finn Rail Pass.Συλλεκτικό κομμάτι

 

[Dr Snoopy]

Η τραπεζαρία της φοιτητικής λέσχης δεν είχε πολύ κόσμο εκείνο το μεσημέρι και ήταν εύκολο να δω τον Martin που καθόταν δίπλα από την ανοιχτή τζαμαρία. Κάθισα δίπλα του και ακούμπησα το δίσκο με το φαγητό μου στο τραπέζι. Το μενού είχε μικρά κεφτεδάκια με μια κρεμώδη σκούρα σάλτσα. Δεν ήταν βέβαια σαν τα σμυρνέικα κεφτεδάκια της μαμάς μας ή της γιαγιάς μας ήταν νόστιμα όμως. Μέσα στο πιάτο είχαν μπει και 2-3 βραστές πατατούλες και στο δίσκο υπήρχε επίσης ψωμί και μία σαλάτα που μου θύμιζε Σαρακοστή στο Αγιον Ορος, βραστά καρότα ,φασολάκια και μπιζέλια χωρίς λάδι. Ευτυχώς που υπήρχε αλάτι και πιπέρι στο τραπέζι για να μην αισθανόμαστε σαν τους υπερτασικούς.
-Βλέπω η Leena σε φρόντισε και πάλι, σχολίασε ο Martin γελώντας όταν είδε ότι το πιάτο μου είχε 1 κεφτεδάκι περισσότερο και ο δίσκος 1 φέτα ψωμί παραπάνω.


Δεν είχε σχολιάσει τίποτα την πρώτη φορά που είχε δει ότι ο δίσκος μου είχε περισσότερη ποσότητα φαγητού από το δικό του αλλά τη δεύτερη φορά που το είδε απόρησε και με ρώτησε αν το είχα ζητήσει ή ήταν τυχαίο. Του απάντησα χαμηλόφωνα και ότι με προσέχει περισσότερο η Leena. Η Leena ήταν μια ψηλή Φινλαδή με ξανθό ίσο μαλλί σαν άχυρο, με λίγο παραπάνω από το φυσιολογικό δείκτη μάζας σώματος, κάπνιζε κάτι Δανέζικα τσιγάρα Prince και αγαπούσε πολύ τη Φινλαδική βότκα Koskenkorva. Ηταν η κοπέλα που μας σερβίριζε το φαγητό στη λέσχη.
-Και γιατί σε προσέχει περισσότερο η Leena,με είχε ρωτήσει ο Martin.
-Εχω τον τρόπο μου του λέω χαμογελώντας.
-Α, κατάλαβα απαντάει πονηρά………
-Όχι του λέω, δεν είναι αυτό που σκέφτηκε το πονηρό μυαλό σου.
-Τότε τι είναι ?
-Τα νομίσματα του λέω.
-Τι λες βρε, τη δωροδόκησες;
Ωπα λέω μέσα μου, κατηγορούμαι για μίζα σε Φινλαδή σερβιτόρα και αρχίζω να απολογούμαι εξηγώντας το τι είχε γίνει. Την πρώτη μέρα που πήγα να φάω και της έδωσα το αντίστοιχο κουπόνι με ρώτησε από ποια χώρα είμαι. Μόλις άκουσε ότι είμαι από την Ελλάδα τα γαλάζια μάτια πίσω από την αχυρένια κουρτίνα άνοιξαν διάπλατα και είπε ότι ήταν η πρώτη φορά που συναντούσε Ελληνα φοιτητή στα 2 χρόνια που δούλευε στη λέσχη και αμέσως με ρωτάει
-Εχεις μαζί σου νομίσματα;
-Όχι λέω, μας είπαν ότι με το κουπόνι τρώμε δωρεάν.
-Αχ δεν εννοούσα αυτό, αν έχεις Ελληνικά νομίσματα ρωτάω.
-Ναι, έχω μερικά στο δωμάτιο μου.
-Αχ,τι καλά μου λέει. Ξέρεις είμαι συλλέκτρια νομισμάτων και δεν έχω κανένα Ελληνικό. Θέλεις να μου τα δώσεις και να σου δώσω την αντιστοιχία σε Φινλανδικά μάρκα;
-Ναι βέβαια,γιατί όχι, θα στα δώσω της λέω.
Την άλλη μέρα λοιπόν ψάχνω στο πορτοφόλι μου και βρίσκω μερικά φραγκοδίφραγκα και κάποιες πενταροδεκάρες και πάω το μεσημέρι να φάω προς το τέλος του ωραρίου.
-Τα έφερα λέω στη Leena.
-Οου,σ’ευχαριστώ. Μπορείς να με περιμένεις όταν τελειώσω;
-Ναι λέω και όταν τελειώνω το φαγητό μου βγαίνω έξω στον ήλιο και το παίζω Σκανδιναβός ξαπλώνοντας στο γρασίδι μαζί με τους άλλους φοιτητές. Σε κανένα μισάωρο έρχεται και η Leena με τα Prince στο χέρι.
-Νάτα της λέω και δίνω ότι είχα βρει. Τα βλέπει και ενθουσιάζεται ,ιδίως με τις πενταροδεκάρες που είχαν την τρύπα στη μέση. Παίρνει και τις δραχμούλες, τις κοιτάει και από τις δυο πλευρές, βλέπει το πουλί της χούντας με το στρατιώτη σε θέση επ' ώμου και ψιλοκατσουφιάζει.
-Α, έχει κι αυτό επάνω μου λέει. Καλά, τι να κάνουμε όμως. Πόσα μάρκα είναι όλα αυτά με ρωτάει.
Τι να πω εγώ ο ταλαίπωρος, ότι όλα τα νομίσματα ήταν κάτι παραπάνω από 2 μάρκα περίπου; Δεν αξίζει τον κόπο σκέφτομαι, λέω ότι δεν θέλω τίποτα και ότι αυτά είναι ένα μικρό δωράκι γι’αυτήν. Η Leena εκπλήσσεται και επιμένει να δώσει τα μάρκα, εγώ ανένδοτος (πολύ κύριος )και τελικά μου λέει ότι αυτό είναι κάτι που δεν είναι πολύ συνηθισμένο στη Φιλανδία και ότι το εκτιμάει πάρα πολύ. Από τότε λοιπόν είχα πάντα ένα bonus στο σερβίρισμα του φαγητού μου, όταν βέβαια ήταν του γούστου μου και όχι όταν, λόγω γεύσης, το έτρωγα μόνο και μόνο για να μην γίνει πολύ αρνητικό το θερμιδικό μου ισοζύγιο της ημέρας.



-Να και μιά φορά που οι δραχμές μου είναι προτιμότερες από τις δικές σας λίρες του απαντάω. Τι λέει το φαγητό σήμερα;
-Καλό απαντάει ο Martin,κυνηγώντας με το πιρούνι του κάτι μπιζέλια στο αλάδωτο πιάτο με τα λαχανικά.
-Ειδες τα δρομολόγια των τραίνων που σου έφερα;
-Ναι και πρέπει να καθίσουμε να το κουβεντιάσουμε. Εχω ορισμένες προτάσεις να κάνω. Μόλις τελειώσεις το φαγητό σου και τις βουτιές του ψωμιού στη σάλτσα να πάμε στο δωμάτιο και να το δούμε.
Ετσι κι έγινε. Τελειώσαμε, πήγαμε στο δωμάτιο μας, ο Martin άνοιξε ένα τρανζίστορ που είχε φέρει (καλά μιλάμε για πολύ χλιδή ),συντονίστηκε σ’ένα σταθμό με pop μουσική, ανοίξαμε το χάρτη της Φινλανδίας, μετρήσαμε τα λεφτά μας, πήραμε χαρτιά και μολύβια και σχεδιάσαμε το ταξίδι μας.
-Μέχρι που θα πάμε Martin;
-Μέχρι το τέλος της σιδηροδρομικής γραμμής μου λέει.
Ετσι σχεδιάσαμε να φτάσουμε μέχρι το Kemijärvi, λίγο πιο πάνω από το Rovaniemi.Πιο πέρα δεν πήγαινε τότε το τραίνο. Γράφαμε, μουτζουρώναμε, υπολογίζαμε, βάλαμε και βόλτα με καραβάκι σε μια λίμνη, βάλαμε και λίγο autostop, με το τρανζίστορ συνέχεια να “παίζει τα Αμερικάνικα.” Και τι δεν ακούσαμε εκείνο το απόγευμα,Rod Stewart,Elton John,Deep Purple,Chicago,Black Sabbath,Who,Jethro Tull,Eagles όλα τα ιερά τέρατα της εποχής. Ο Martin ήξερε σχεδόν όλα τα τραγούδια και ενημέρωνε και μένα τον ελαφρώς μουσικά αμόρφωτο.
-Το ξέρεις αυτό, με ρωτάει κάποια στιγμή.
-Όχι του λέω,μ'αρέσει όμως, ποιοι είναι;
-Οι Yes μου λέει με το Long Distance Runaround.Να σου γράψω λίγους από τους στίχους τους, ταιριάζουν μ’αυτό που θα κάνουμε.Κι έγραψε....................

In and around the lake
Mountains come out of the sky and they stand there
One mile over we'll be there and we'll see you
Ten true summers we'll be there and laughing too
Twenty four before my love you'll see
I'll be there with you

Είναι το μόνο τραγούδι που θυμάμαι από εκείνο το απόγευμα

 

[interted]

Το σεντούκι βγάζει φοβερά πράγματα... φοιτητικές ιστορίες στο εξωτερικό, συλλεκτικά πάσα, στίχους των Yes όταν ήταν στα ντουζένια τους... εποχή που θα ήθελα πολύ να έχω ζήσει, αλλά τώρα με την ιστορία σου απολαμβάνω. Τέλεια!

 

[Dr Snoopy]

Κοντοστάθηκα μπροστά από την πόρτα του δωματίου και ετοιμάστηκα να ψάξω το κλειδί μου αλλά τελικά δεν χρειάστηκε. Η μουσική που ακουγόταν από μέσα μαρτυρούσε ότι ο Martin ήταν εκεί. Είχα να τον δω δύο μέρες. Το τελευταίο διάστημα κοιμόμουν αρκετές φορές τα βράδια στο μικρό συμπαθητικό διαμέρισμα της Aila. Κτύπησα για να μην τον τρομάξω και μπήκα χωρίς να περιμένω απάντηση. Ο Martin καθόταν στην πλευρά του γραφείου που το κτυπούσε ο ήλιος και έγραφε κάρτες. Είχε ανοίξει όσο μπορούσε και το παράθυρο για φρέσκο αέρα.
-Γεια σου φιλαράκι
-Α, the prodigal returns, μου απαντάει
-Τι είπες βρε Martin του λέω, δεν το κατάλαβα
-Δεν πειράζει, άστο. Τι κάνει το κορίτσι σου;
-Μια χαρά είναι, σου στέλνει χαιρετίσματα
-Τι καλό φαγητό σου μαγείρεψε;
- Lokikeitto του λέω, για να τον τιμωρήσω που δεν μου εξήγησε εκείνο το Εγγλέζικο που δεν κατάλαβα
-Αντε πάλι, τα Φινλανδικά εσύ. Τι είναι αυτό που είπες;
-Σούπα με σολωμό, πατάτες και καρότα
-Τυχερέ. Ηταν νόστιμο;
-Ναι, είχε και κρέμα η σούπα. Τι κάνεις τώρα εσύ εκεί;
-Γράφω κάτι κάρτες που πρέπει να τις στείλω πριν φύγουμε, μετά έχω να διαβάσω δύο κεφάλαια και όπως βλέπεις κάνω και λίγη ηλιοθεραπεία.
-Εγώ προτείνω μόλις τελειώσεις με τις κάρτες να βγούμε να τις ταχυδρομήσεις και να πάμε μετά βόλτα προς το ποτάμι
-Μα έχω να διαβάσω δύο κεφάλαια σου είπα
-Αστο βρε Martin,πάμε έξω, έχει και καλό καιρό με ήλιο που σ’αρέσει
-Εντάξει μου λέει, μετά από λίγη σκέψη.I’ll kick the can down the road
-Ωχ, πάλι δεν το έπιασα. Τι είπες τώρα βρε Martin;
-Περίμενε να τελειώσω τις κάρτες μου και θα σου εξηγήσω μετά. Μην μιλάς τώρα και άκουσε τους Deep purple
-Τι, αυτοί είναι; Καινούργιο τραγούδι τους;
-Ναι φετινό,το Smoke on the water
-Τι τίτλος κι αυτός, που τον βρήκαν;
-Θα στα πω όλα αργότερα. Ασε να τελειώσω τώρα
Ο Martin έγραφε λοιπόν και εγώ άκουγα από το τρανζίστορ

Κάποια στιγμή ο Martin τέλειωσε το γράψιμο, κόλλησε τα γραμματόσημα που είχε και μου εξήγησε ότι αυτό που δεν είχα καταλάβει προηγουμένως έχει την έννοια ότι καθυστερώ κάτι σημαντικό για αργότερα. Οσο για το Smoke on the water μου είπε ότι το συγκρότημα είχε πάει στη λίμνη του Μοντρέ για την ηχογράφηση του άλμπουμ τους. (Που να ήξερα εγώ ότι είχε τέτοιο στούντιο εκεί. Μερικά χρόνια αργότερα θυμήθηκα την κουβέντα μας όταν οι Smokie κυκλοφόρησαν το άλμπουμ The Montreux album.)Εκεί λοιπόν την παραμονή της ηχογράφησης το καζίνο-στούντιο πήρε φωτιά. Ο στιχουργός του τραγουδιού εμπνεύστηκε τον τίτλο βλέποντας τη φωτιά και τον καπνό πάνω από τη λίμνη και οι στίχοι του τραγουδιού που γράφτηκαν πρόχειρα πάνω σε μία χαρτοπετσέτα περιγράφουν όλη την περιπέτεια που είχαν. Θεούλης ο Martin στην μουσική πληροφόρηση. (Το βίντεο έχει και εικόνες από την πυρκαγιά ). Μετά και τις εξηγήσεις αυτές έβαλε την καμπάνα του και φύγαμε για τη βόλτα μας. Το Turku δεν ήταν πόλη με ιδιαίτερη ομορφιά. Είναι η αρχαιότερη πόλη της Φιλανδίας και η πρώτη πρωτεύουσα της χώρας αλλά μία μεγάλη πυρκαγιά κατά το 1830 την κατέστρεψε σχεδόν όλη. Το καλό με το νέο σχέδιο ανοικοδόμησης ήταν ότι κάτι μικροί λόφοι μέσα στην πόλη δεν κτίστηκαν καθόλου, για προφύλαξη από τυχόν νέα φωτιά,και έτσι είχε αρκετά πάρκα.Τα αξιοθέατα λοιπόν της πόλης ήταν το κάστρο της, ο καθεδρικός της ναός και 1-2 εκκλησίες. Το 2011 η πόλη ήταν πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, μαζί με το Ταλίν, και αυτό ήταν η αφορμή για να δημιουργηθούν πολλοί νέοι χώροι τέχνης, πολλά σημεία της να αναπλαστούν και η πόλη να αναδειχτεί γενικότερα. Ταχυδρομήσαμε τις κάρτες του Martin και συνεχίσαμε να περπατάμε προς το πάρκο Tervatori.

Η εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ (φωτογραφία από το μπαλκόνι της Aila)

 

[Dr Snoopy]

Το πάρκο Tervatori ήταν τότε το πιο μεγάλο πάρκο δίπλα από το ποτάμι. Ηταν πολύ κοντά στο Πανεπιστήμιο και αρκετές φορές πηγαίναμε για βόλτα και ξάπλες στο γρασίδι. Ετσι και εκείνο το απομεσήμερο βγάλαμε τα πουκάμισα μας και ξαπλώσαμε στον ήλιο για να αυξήσουμε λίγο τα επίπεδα της βιταμίνης D.Λίγο πιο πέρα ξεπρόβαλε πάνω από τα δένδρα το καμπαναριό του καθεδρικού ναού της πόλης.

Κάτι παιδάκια έπαιζαν στην παιδική χαρά, άλλα πετούσαν ψωμάκια στις πάπιες που είχαν αφήσει το πλατσούρισμα στο ποτάμι και είχαν πλησιάσει την όχθη, νεαρές μαμάδες είχαν βγάλει τα καροτσάκια με τα μωρά τους βόλτα και η τρίτη ηλικία μάζευε και αυτή ήλιο καθισμένη στα παγκάκια του πάρκου. Το ποτάμι Aura κυλούσε ήρεμα τα καφετί νερά του πηγαίνοντας να συναντήσει το κάστρο της πόλης, λίγο πριν εκβάλλει στην Βαλτική θάλασσα, και ένα καραβάκι ετοιμαζόταν να ξεκινήσει για το νησάκι Vepsa. Το μυαλό μου γύρισε καμμιά εικοσαριά μέρες πίσω, την μέρα που είχα πάει εκδρομή στο νησάκι αυτό με την Aila. Το αρχιπέλαγος έξω από το Turku έχει περίπου 20000 νησιά, ένα από αυτά είναι η Vepsa.Εκεί με είχε πάει η Aila.Το νησάκι ήταν τότε ακατοίκητο, τώρα έμαθα ότι έχει μία καφετέρια-εστιατόριο, μπορείς να ενοικιάσεις σάουνες, βάρκες, κανό και ξύλινα σπιτάκια όπου μπορείς να διανυκτερεύσεις. Περπατήσαμε λοιπόν στα μονοπάτια του νησιού, ανεβήκαμε στο βράχο των 30 μέτρων που ήταν το ψηλότερο σημείο του νησιού για να δούμε την υπέροχη θέα του αρχιπελάγους, φάγαμε τα σαντουιτσάκια που είχε ετοιμάσει η Aila,ήπιαμε την αγαπημένη μου Φινλανδέζικη μπύρα και τελικά καταλήξαμε στην μικρή παραλία του νησιού. Εκεί βγάλαμε τα ρούχα μας και μαζί μ’αυτά και τα εσώψυχα μας. Τις σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας, τα όνειρα μας, τις προσδοκίες μας, τα σχέδια μας. Μιλούσαμε ώρα πολύ, σχεδόν μόνοι μας στην παραλία και στην γαλήνη της φύσης, με τον ήλιο να ζεσταίνει τα κορμιά μας και το συναίσθημα να γεμίζει την ψυχή μας μέχρι τον ουρανό.............................

There’s a lady who’s sure all that glitters is gold
And she’s buying a stairway to heaven......................

Το εισιτήριο από εκείνη την εκδρομή συντροφεύει τις αναμνήσεις μου…………………

 

[Dr Snoopy]

Η παραλιακή ζώνη του Turku δεν έλεγε απολύτως τίποτα εκείνα τα χρόνια. Αν και είχε το κάστρο πολύ κοντά της ήταν εντελώς αναξιοποίητη, είχε μόνο το εμπορικό λιμάνι και τον επιβατικό σταθμό. Εχει βέβαια το μειονέκτημα ότι κλείνεται από τα νησιά του αρχιπελάγους που είναι ακριβώς μπροστά της. Η διέξοδος των κατοίκων και των επισκεπτών προς την θάλασσα ήταν το Naantali. Μια μικρή πόλη 20-30 λεπτά περίπου με το λεωφορείο από το Turku.Πολύ γραφική, ιδίως το παλιό της κομμάτι με τα χρωματιστά ξύλινα σπίτια, με μαρίνα για ιστιοφόρα και καραβάκια και με μια όμορφη Μεσαιωνική πετρόκτιστη εκκλησία.

Εκεί λοιπόν κάναμε τον παραθαλάσσιο περίπατο μας μπροστά από τις καφετέριες και αγναντεύαμε ακριβώς απέναντι το καταπράσινο νησάκι Luonnanmaa, όπου υπάρχει η καλοκαιρινή προεδρική κατοικία. Την εποχή εκείνη η Φινλανδία είχε πρόεδρο τον γνωστό Urho Kekkonen. Μου είχε κάνει τότε εντύπωση πόσο πολύ καφέ έπιναν οι Φινλανδοί. Πολλά χρόνια μετά επιβεβαιώθηκε η παρατήρηση μου αυτή όταν βρήκα στον γκούγκλη ότι η Φινλανδία είναι η χώρα με την μεγαλύτερη ετήσια κατανάλωση καφέ ανά κάτοικο στον κόσμο. Η δικιά μας βέβαια τσέπη δεν είχε την δυνατότητα για συχνές επισκέψεις στις καφετέριες της πόλης. Αρκούμασταν μόνο στις βόλτες μας στα ξύλινα ντέκ της παραλίας και στα δρομάκια του Naantali και όταν κουραζόμασταν παίρναμε το λεωφορείο για τον γυρισμό. Είχαμε και φοιτητική έκπτωση στο εισιτήριο. Οταν ταξίδευα είχα πάντα μαζί μου την διεθνή φοιτητική ταυτότητα. Την είχα πρωτοβγάλει το 1970 για το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό και κάθε χρόνο την ανανέωνα. Νάτη…............

Τα τελευταία 2 χρόνια είχα βγάλει και την απαραίτητη κάρτα για να μπορώ να κοιμάμαι και σε “ξενώνες νεότητος”, τα γνωστά youth hostels,καθώς είχα μια κάποια εμπειρία πια από ταξίδια στο εξωτερικό και μπορούσα να διαχειριστώ καλύτερα το θέμα της διαμονής. Αυτή ήταν η κάρτα μου το 1973.Για να θυμηθούν οι παλιότεροι την καθαρεύουσα και να μάθουν οι νεότεροι πως ήταν την εποχή που δεν υπήρχαν airbnb κλπ

-Τι είπες; Θα πας στο Ruisrock; Με ρώτησε με έκπληξη ο Martin
-Βεβαίως απάντησα. Αφού θα μείνω μερικές μέρες ακόμα στη Φινλανδία μετά το ταξίδι μας και γίνεται τότε που θα είμαι στο Turku γιατί να το χάσω, συμπλήρωσα με ύφος ανθρώπου που έχει πάει σε δεκάδες φεστιβάλ.

Το Ruisrock είναι ένα φεστιβάλ ροκ μουσικής που το 1973 είχε μερικά χρόνια ζωής. Συνεχίζεται ακόμη μέχρι σήμερα και είναι το δεύτερο αρχαιότερο φεστιβάλ ροκ μουσικής στην Ευρώπη (μετά το Pinkpop της Ολλανδίας).Γίνεται κάθε καλοκαίρι στο Ruissalo, ένα νησάκι, στις εκβολές του ποταμού Aura, που ενώνεται με γέφυρα με την ξηρά και είναι 20 λεπτά με το αυτοκίνητο από το Turku.Εγώ βέβαια είχα μεσάνυχτα για το Ruisrock και δεν είχα πατήσει ποτέ το ποδαράκι μου σε κανένα μουσικό φεστιβαλ μέχρι τότε. Ας είναι καλά η Aila που με πληροφόρησε γι’αυτό το γεγονός και βρήκε και τα εισιτήρια.

-Θα εμφανιστούν και οι συμπατριώτες σου Martin, οι Status Quo,τον αποτέλειωσα ως γνώστης του προγράμματος
-Κρίμα που θα έχω φύγει, θα το χάσω και αυτό
-Ποιο άλλο έχασες βρε Martin
-Τον Φεβρουάριο ο Rod Stewart και οι Faces έκαναν μια συναυλία στο Λονδίνο, αλλά το θέατρο που την έκαναν είναι σχετικά μικρό και που να βρεις εισιτήριο. Ευτυχώς την μετέδωσε ραδιοφωνικά το BBC.Γίνονται στην Ελλάδα τέτοιες συναυλίες ;
-Τώρα με την δικτατορία που έχουμε δεν γίνεται τίποτα Martin.Η τελευταία φορά που έγινε συναυλία ήταν λίγες μέρες πριν έρθει η χούντα με τους Rolling Stones,αλλά κράτησε μόνο μισή ώρα και διακόπηκε επειδή έγιναν επεισόδια με την αστυνομία. Τώρα αν θέλεις ν’ακούσεις ξένη μουσική θα πας σε ντίσκο και αν θέλεις καλή Ελληνική μουσική θα πας σε μπουάτ.
-Μπουάτ; Τι είναι αυτό ;
Είπα λοιπόν τότε στον Martin λίγα πράγματα για το Ελληνικό τραγούδι και προσπάθησα να του μεταφέρω το κλίμα και την ατμόσφαιρα που νοιώθει κάποιος σ’έναν τέτοιο χώρο. Είχαμε τότε μερικές πολύ καλές μπουάτ στη Θεσσαλονίκη, την Μπαρμπαρέλα, τον Εσπερινό, τους Βάτραχους, τα Σκαμνιά και βέβαια την ιστορική 107 που την είχε κλείσει η ασφάλεια πριν δύο χρόνια. Εκεί ο Πάνος Σαββόπουλος τραγουδούσε τα αραπάκια με τα μαύρα κωλαράκια που τα κυνηγούσαν τα κροκοδειλάκια και τα σώζει ο σερίφης με τα μουστάκια τα σουβλερά !!!!! Χώρια που κάποιος ασφαλίτης ισχυριζόταν σοβαρά ότι το 107 είναι ένα σύνθημα αριστερό, γιατί το άθροισμα με τον αριθμό 7 της πολυκατοικίας, στο ισόγειο της οποίας ήταν η μπουάτ, δίνει τον ……κομμουνιστικό αριθμό 114 !!!!!!! Κλείσιμο λοιπόν για την 107 και ένα σωρό απορίες και ερωτήσεις από τον Matin.
-Ασε Martin,λίγο δύσκολο να τα καταλάβεις όλα του είπα στο τέλος. Αντε,σήκω να πάμε για φαγητό και πές μου, έχεις καμμιά πρόταση για το βράδυ;
-Να πάμε disco,σήμερα είναι η μέρα που έχουν sisko-disko

Την εποχή εκείνη όταν πήγαινες στην Ελλάδα σε disco πάντα έπρεπε στην παρέα να υπάρχουν και κορίτσια για να χορέψεις. Για τον λόγο αυτό ήταν προτιμητέοι στην παρέα όσοι είχαν αδελφές ή ξαδέλφες αναλόγου ηλικίας, οι οποίες ίσως είχαν συμφοιτήτριες ή φίλες να φέρουν μαζί τους για καινούργιες γνωριμίες κλπ κλπ. Αυτό βέβαια δεν ίσχυε τουλάχιστον στην Σκανδιναβία, όπου αγόρια και κορίτσια πήγαιναν μόνα τους στην disco και μπορούσαν τα αγόρια να ζητήσουν για χορό οποιαδήποτε κοπέλα ήταν ασυνόδευτη χωρίς κανένα πρόβλημα. Η sisko-disco που ανέφερε ο Martin ήταν η βραδιά όπου απαγορευόταν στα αγόρια να ζητήσουν τα κορίτσια για χορό αλλά μόνο τα κορίτσια είχαν αυτό το δικαίωμα.Η βραδιά αυτή γινόταν μόνο στη φοιτητική disco όπου είχαμε και ελεύθερη είσοδο

-Εντάξει του λέω, αφού θέλεις θα πάμε. Θα ακούσουμε και τραγούδια από τους Middle of the Road που σ’αρέσουν(το συγκρότημα που μεσουρανούσε τότε στη disco πριν την εμφάνιση των ABBA)
-Ναι πράγματι μ’αρέσουν, να ξέρεις όμως ότι δεν είναι Εγγλέζοι όπως νομίζεις αλλά Σκωτσέζοι από την Γλασκώβη !!!!!!!!

 

[Dr Snoopy]

Έχει η αγάπη τον καημό, η ξενιτειά το δρόμο,ο στρατιώτης τ’ όπλο του κι ο δικαστής το νόμο.
Μα εγώ είμαι ξένος που περνά γι’ αυτούς που με ξεχάσανε κι αυτοί που με δικάσανε πίνουν το αίμα μου ξανά.

Στ΄αυτιά μου έρχονταν οι φωνές του Καλογιάννη και της Δημητριάδη, τα χέρια μου κρατούσαν το κόκκινο εξώφυλλο του δίσκου με τα τραγούδια του Θεοδωράκη και τα μάτια μου κοιτούσαν τον μακρυμάλλη Φινλανδό που περίμενε στωικά την σειρά του για να πάρει τα ακουστικά μου. Ημουν στο πολυκατάστημα Sokos, το μεγαλύτερο την εποχή εκείνη στο Turku, στο τμήμα με τους δίσκους. Πήγαινα αρκετές φορές εκεί για να ακούω (τάχα δοκιμαστικά) τα καινούργια τραγούδια του Θεοδωράκη που δεν μπορούσαμε να τα ακούμε στην Ελλάδα. Η μουσική του Μίκη ήταν πολύ γνωστή και αγαπητή στους Φινλανδούς. Ειχαν βέβαια και την Arja Saijonmaa που τους είχε φέρει πιο κοντά στη μουσική του. Η Arja Saijonmaa είναι μία Φινλανδέζα τραγουδίστρια που τραγουδούσε τα τραγούδια του Μίκη πριν τον γνωρίσει στα τέλη του 1970. Μετά την γνωριμία τους,σε ένα πέρασμα του από το Ελσίνκι,ο Μίκης την επέλεξε για πρέσβειρα της μουσικής του στη βόρεια Ευρώπη και σ' όλο τον κόσμο. Από τότε ξεκίνησαν και τη στενή δισκογραφική τους συνεργασία με πολλούς δίσκους, τραγουδημένους από τη Saijonmaa σε διάφορες ξένες γλώσσες. Η Aila ήξερε την Saijonmaa και τα τραγούδια του Μίκη προτού γνωριστούμε, είχε μάλιστα και έναν δικό της δίσκο, αυτόν εδώ.

Το αγαπημένο της τραγούδι ήταν ο καημός (tuska στα Φινλανδικά). Να σας θυμήσω ότι στην κηδεία του Ούλοφ Πάλμε η Saijonmaa το είχε τραγουδήσει, σύμφωνα με την επιθυμία του Σουηδού πολιτικού. Πριν μερικά χρόνια μάλιστα η Aila μου έστειλε και ένα ντοκουμέντο από τη Φινλανδική τηλεόραση, την πρώτη συνάντηση της Arja Saijonmaa με τον Μίκη Θεοδωράκη το Νοέμβριο του1970.Η Saijonmaa τραγουδάει και αμέσως μετά σηκώνεται να τραγουδήσει και ο Μίκης.

Πήγαινα λοιπόν στο πολυκατάστημα και άκουγα τα τραγούδια που δεν μπορούσα να ακούσω στην Ελλάδα, παλιά και καινούργια. Μερικές φορές ερχόταν και ο Martin και ακούγαμε μαζί τα καινούργια της ροκ. Κατά τ΄άλλα ο καιρός ήταν υπέροχος και οι βόλτες με την παρέα στο ποτάμι ήταν συχνές.

Με την Aila βέβαια προτιμούσαμε να πηγαίνουμε οι δυο μας στα νησάκια του αρχιπέλαγους.

Μια φορά πήγαμε εκδρομή και στο Mariehamn που είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη των νησιών Aland. Τα νησιά αυτά σχηματίζουν ένα αρχιπέλαγος στη Βαλτική θάλασσα που περιλαμβάνει πάνω από 6.500 νησιά και βραχονησίδες, αποτελεί συνέχεια του Φινλανδικού αρχιπελάγους και είναι μία αυτόνομη, αποστρατιωτικοποιημένη, σουηδόγλωσση περιφέρεια που ανήκει όμως στην Φινλανδία. Εκεί κάνουν στάση τα μεγάλα πλοία που κάνουν τα δρομολόγια μεταξύ Φινλανδίας και Σουηδίας. Βρέθηκα λοιπόν πάνω σ’ένα τέτοιο πλοίο να απολαμβάνω την διαδρομή μέσα στο αρχιπέλαγος και μετά να βολτάρω στο νησί.

 

[Thalassaki]

Εξαιρετικός! Ευχαριστώ για το μοναδικό βίντεο ντοκουμέντο με τον Μίκη. Το κράτησα στο αρχείο μου!