Φωτογραφία & Ταξίδι: απόλαυση ή υπαρξιακό πρόβλημα;

[Defkalion]

Έχετε νιώσει ποτέ στα ταξίδια σας ότι προσπαθείτε υπερβολικά να φωτογραφίσετε τοπία, ανθρώπους, στιγμές;

Ανήκουμε σε μια κατηγορία ανθρώπων που δεν φωτογραφίζει μόνο τις "αναμνηστικές" πόζες, αλλά απολαμβάνει τη φωτογράφηση ως ένα κομμάτι του ταξιδιού.

Μήπως όμως προσπαθώντας να αποτυπώσουμε τα πάντα σε ένα ταξίδι μας με τη φωτογραφική μας μηχανή, τελικά "χάνουμε" τις στιγμές που φωτογραφίζουμε; δηλαδή κρατάμε την ανάμνηση με τη φωτογραφία αλλά δε "ζούμε" τη στιγμή;

Τι λέτε;

 

[elpihonmar]

Ωραίος...

Κάποιες , λοιπόν, φορές (λίγες ευτυχώς) έχω νιώσει ότι "χάνω τη μαγεία της στιγμής" και απλά αποτυπώνοντας τη, την ξαναφέρνω στο νου μου αργότερα.Ωραίο μεν αλλά....λείπει κάτι.
Επειδή, λοιπόν, όπως πιστεύω εγώ ευτυχία είναι οι διάφορες στιγμές που ζούμε, μπορεί να είναι και δευτερόλεπτα......τις 2 πρώτες μέρες στα ταξίδια μου δε φωτογραφίζω τίποτε...εκτός άν τύχω σε απίθανα δειλινά...μόνο τότε.
Έτσι χαλαρώνω ευκολότερα , απολαμβάνω και βιώνω τον τόπο που επισκέπτομαι.
Η φωτογραφική μηχανή λειτουργεί τις υπόλοιπες μέρες με μέτρο και πεισσότερο όσο πλησιάζει ο καιρός να αφήσω το μέρος.... μέχρι τώρα βγάζω τις περισσότερες και ωραιότερες φωτό την τελευταία μέρα του ταξιδιού μου.

Πω πω ...ταξίδεψα σε μέρη όμορφα!

 

[Xontro_Mpizeli]

χα...

όντως!

Και μου έχει τύχει και εμένα αυτό αρκετές φορές!
Μετά σκεφτόμουν να ξαναβγάλω την μηχανή από την θήκη της ή να την αφήσω εκεί μέχρι την επιστροφή αλλά δεν κρατήθηκα! Έπειτα, προσπαθώ να τα ισορροπώ κάπως. Ναι μεν θα πάω κάπου (εξωτερικός χώρος, μουσείο, καφετέρια, κ.τ.λ.) αλλά κατά την διάρκεια της παραμονής μου εκεί ή όταν είναι να φύγω θα βγάλω σίγουρα μερικές φωτογραφίες. Εκτός, αν πρόκειται να επισκεφτώ ή να περάσω ξανά από το συγκεκριμένο μέρος στο ταξίδι μου.

Πάντως, τώρα που το σκέφτομαι, συνήθως δεν κουβαλάω την μηχανή μαζί μου (ελάχιστες περιπτώσεις) τις βραδινές ώρες όταν είναι να πάω κάπου, σε μία pub ή club, κ.τ.λ. Τότε ας πούμε στην διαδρομή και γενικά όλο το βράδυ "χαλαρώνω" και απολαμβάνω τις στιγμές χωρίς να έχω το "άγχος" της φωτογράφισης!

 

[Menia21]

Δεφκαλίων έβαλες ψαγμένο θέμα! Λοιπόν, συνήθως πρώτα απολαμβάνω και μετά φωτογραφίζω! Κι όταν λέω απολαμβάνω εννοώ ότι πρώτα θα ατενίσω το μέρος, θα δω τι έχει να μου προσφέρει (π.χ. αν είμαι για καφέ στο Ντουμπάι θα χαζέψω γύρω μου, θα απολαύσω τον καφέ μου σε καφετέρια που θα μου δώσει οπτικό ερέθισμα και μετά θα πάρω την μηχανή και θα επικεντρωθώ στο τι μου κάνει "κλικ" για φωτογράφιση!).

 

[dimosf]

Μεγάλη ιστορία. Η εικόνα γύρω μου αποτελεί μεγάλο πειρασμό. Είναι φορές που κάνω προσπάθεια να μην κάνω το κλίκ. Μια "λύση" που βρήκα τα τελευταία χρόνια είναι η βιντεοκάμερα. Εγώ παλαιότερα ήμουν "εχθρός" της κάμερας. Τυχαία την ανακάλυψα. έτσι έχοντας ανοικτή οθόνη παρακαολουθώ και βλέπω γύρω μου και με πλάγιες κλεφτές ματιές ελέγχω και την κάμερα. Έτσι πιστεύω οτι χάνω το δυνατό λιγότερα. Πάντως δεν έχω καταφέρει να απολαμβάνω 100% τις εικόνες γύρω μου παρά μόνο αν δεν έχω σύνεργα μαζί. Και τότε όμως με "τρώει". Μου λείπει. Αυτή η φαγούρα στο δάκτυλο δεν παλεύεται με τίποτα.

 

[tania]

Μη το συζητάς, είναι μεγάλο κόλλημα αυτό. Επειδή μου τύχαινε αυτό ακριβώς, να χάνω δηλαδή τη μαγεία και τις εικόνες από την προσπάθεια να φωτογραφήσω, έβαλα ένα stop στον εαυτό μου. Έτσι πλέον στα ταξίδια μου παίρνω μια απλή ψηφιακή olympus και δεν το πολυψάχνω. Κάνω μερικά κλικ και από εκεί κι έπειτα απολαμβάνω το ταξίδι με τα μάτια μου, και όχι μόνο. Επειδή γενικά έχω κόλλημα με την φωτογραφία, χρησιμοποιώ το βαρύ πυροβολικό μου (βλ. canon EOS 400D) για τις μη-ταξιδιωτικές μου φωτογραφήσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι φωτογραφίες των ταξιδιών μου δεν είναι ποτέ πραγματικά καλές, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες συλλογές μου.

 

[Sokratis]

με την φωτογραφια εχω κολλημα. Την πρωτη φωτογραφικη μου μηχανη την απεκτησα στην 5η δημοτικου, δωρο του πατερα μου. Στα 17 μου αγορασα μια canon AE-1 μετα απο αιματηρες οικονομιες και εισπραξεις απο καλαντα 3-4 ετων που με συντροφεψε για παρα πολλα χρονια μεχρι που την εχασα. Ολα αυτα τα χρονια εμαθα να βλεπω πολλα νεα πραγματα μεσα απο το σκοπευτρο της μηχανης και δεν μετανιωσα ποτε γιατι αν δεν φωτογραφιζα δεν θα μου εμεναν τοσο ζωντανα οι εικονες που συντροφευουν τις αναμνησεις μου. Τωρα με την ψηφιακη τεχνολογια τα πραγματα ειναι πιο απλα και πιο φθηνα, δεν υπολογιζεις σε φιλμ και εκτυπωσεις. Προτιμω να βλεπω μεσα απο τον φακο και να 'αιχμαλωτιζω' οσα προλαβαινω ή οσα μου αρεσουν παρα να γυριζω χωρις φωτογραφικα μηχανη.

 

[mpiftex]

Στα 17 μου αγορασα μια canon AE-1 μετα απο αιματηρες οικονομιες και εισπραξεις απο καλαντα 3-4 ετων που με συντροφεψε για παρα πολλα χρονια μεχρι που την εχασα.

Τι καταπληκτική μηχανή Σωκράτη! Με αυτή έκανα και εγώ τα πρώτα μου βήματα με SLR, την καβάντζωσα από τον πατέρα μου. Πολύ καλή μηχανή για να μάθεις φωτογραφία!! Αυτή μαζί με την compact Olympus mju-II ήταν ο καλύτερος συνδυασμός μηχανών που είχα. Μετά πέρασα στη ψηφιακή και σιγά σιγά οι αναλογικές μου έμειναν στο ράφι.... Εδώ και μερικά χρόνια έχω την Sony DSC-H1, δεν είμαι απόλυτα ευχαριστημένος αλλά το 12x αναλογικό zoom με έχει γλυκάνει τόσο πολύ που δεν σκέφτομαι να την αλλάξω σύντομα.

Και για να είμαι on-topic (ξέρω, θα έπρεπε να είναι στο άλλο θέμα η απάντηση αυτή), η φωτογραφική μου γίνεται προέκταση του χεριού μου στα ταξίδια. Όταν δεν την έχω νιώθω πως κάτι λείπει. Προτιμώ να φωτογραφίζω τις πρώτες μέρες σε ένα μέρος, που τα έχω όλα καινούργια και εντυπωσιάζομαι και τραβάω πολλές φωτογραφίες. Όσο συνηθίζω το μέρος τραβάω λιγότερες και όταν μετά τις κοιτάω απογοητεύομαι που έβγαλα λίγες!

 

[thanosth]

μια ιστορία θα σας πω,
πως ξεκίνησα να εχω το χόμπι αυτό,

με την φωτογραφία τρελαμένος να είμαι
και η αιτία, ενα ταξίδι είναι!

στα εφηβικά τα χρόνια πήγαμε Παρίσι να επισκεφτούμε
την Πόλη του Φωτός να χαρούμε...

Πήρα και εγώ μια Praktica
αναλογική,
και φωτογράφιζα, μέρα, βράδυ και πρωί.

γέμισανε πολλά 36άρια φιλμ απο τον Λούβρο, τον Αίφελ και ό,τι άλλο το μάτι τύχαινε να δει,
δεν ήξερα ομως τι στεναχώρια θα τραβούσα λιγες μερες μετά το ταξίδι στην πολη την φωτεινή,

καήκανε ολα τα φιλμ γιατι χειρίστηκα λαθος την μηχανή την ανατολικογερμανική
μπήκε φως στο αρνητικά μετά το τύλιγμα του ρολό που δεν ολοκληρώνοτο
και άνοιγα το πισινό καπάκι ανέμελλα, και το φως κατέστρεφε τις αναμνήσεις ασύστολα!

και από τότε ορκίστηκα τέτοιο κάζο να μη μου ξανασυμβεί
για αυτό αγόρασα την Canon T70 την αυτόματη,
οχι να έχει autofocus αλλά το φιλμ αυτόματα να το μαζεύει
και ποτέ ξανά ο θανασακης για τις χαμένες φωτό να κλαίει.!!!

Και από τότε ως και προσφατα σχετικά,
φωτογραφίες αναλογικές εβγαζε το παλικαράκι με την οκκά!!!

Εώς οτου πήρε την ψηφιακή την φωτο-κάμερα
και δεν έζησε αλλον εφιάλτη που θύμιζε το Παρίσι από τα παλιά!!!

 

[dimosf]

Αγαπητά μου "παιδιά" να λοιπόν πως ξεκίνησε και το δικό μου κόλλημα με το "σπορ". Ήταν τα μαύρα χρόνια της χούντας όταν μαθητής στο γυμνάσιο (το εξατάξιο εννοείται) κατάφερα να αγοράσω μια Lubitel. Τη ρώσικη εκείνη μηχανή που κοιτάς από πάνω. Έπαιρνε φιλμ για 12 πόζες σε φορμάτ διαστάσεων 6X6. Έβγαζε πολύ ωραίες φωτογραφίες. Το μόνο ελλάτωμα οτι αν ξέχναγες να γυρίσεις πόζα έβγαινε η μία πάνω στην άλλη. Τι σουρεαλιστικές φωτογραφίες τέτοιου τύπου έχω δεν λέγεται. Μετά πέρασα και εγώ από την κλασσική Zenit για να απόκτήσω μετά μια άλλη παράξενη μηχανή. Την Olympus 10. Μια μηχανούλα (όλα χειρικίνητα. Κανένας αυτοματισμός) που έπαιρνε το κλασσικό 35αρι φιλμ για 36-38 πόζες. Μόνο που αυτή έβγαζε τις διπλάσιες (72-76). Τελειωμό δεν είχαν εκείνα τα φιλμ. Αυτό το πετύχεναι γιατί έκοβε το κλασσικό φορμάτ στη μέση. Τα χρόνια εκείνα (δεκαετία του 80) ήταν μεν σπάνια μηχανή αλλά παρόλα αυτά μέχρι και πλαίσια για τα σλάϊντς έβρισκα. Στα μέσα της δεκαετίας του 90 πήρα μια Nikon Autofocus που την χρησιμοποίησα για περίπου μια δεκαετία και να φτάσω στην ψηφιακή που έχω τώρα.
Αυτή είναι η "παλαιολιθική" μου ιστορία. Συλλεκτικά πράγματα δηλ.

 

[ipanag]

Μεγάλο θέμα. Έχω συναντήσει ανθρώπους και από τα δύο άκρα. Κάποιοι που το παρακάνουν και ασχολούνται συνέχεια με το πώς θα βγάλουν την επόμενη φωτογραφία και άλλους που δε φωτογραφίζουν καθόλου στα ταξίδια τους.
Εμένα οι φωτογραφίες που φέρνω μαζί μου, με ταξιδεύουν στο παρελθόν όταν κάτσω να τους ρίξω μια ματιά ... μαζί με όλες τις αναμνήσεις και τις στιγμές που έζησα. Και είναι και ένας ωραίος τρόπος να τις δείχνεις σε φίλους καθώς διηγείσαι ιστορίες από το ταξίδι σου.
Το ότι μου αρέσει αρκετά η ταξιδιωτική φωτογραφία, φαίνεται και από το site που τελικα έφτιαξα και την όρεξη να κάτσω να φτιάξω τα albums. Προσπαθώ πάντως να μη το παρακάνω και οι φωτογραφίες να προκύπτουν μέσα από την παρατήρηση του τόπου πο θα έκανα ούτως ή άλλως.

 

[tania]

ο thanosth έχει πολλαπλά ταλέντα! Φωτογράφος, στιχουργός, τι άλλο θα δούμε δε ξέρω!