Πρώτη μέρα, 13 Αυγούστου
19 χρονών ξεκινάω να ταξιδέψω μόνη μου στη Φινλανδία με χρήματα από καλοκαιρινή δουλειά, ενώ φίλοι και συγγενείς με ρωτάνε αν λέω ψέματα και πάω να συναντήσω κάποιον εκεί, αν έχω ψυχολογικά προβλήματα κι άλλα τέτοια ωραία:Ρ (η αδερφή του φίλου μου ακόμα με ρωτάει αν της έκανα πλάκα ότι πήγα μόνη μου).Το εισιτήριο από Lufthansa δυστυχώς το πλήρωσα 400-κάτι ευρώ με την επιστροφή, γιατί δεν ήμουν εξοικειωμένη τότε με τις προσφορές (συνήθως πληρώνεις περίπου τα μισά για Φινλανδία).Φεύγω ξημερώματα και με ενδιάμεση στάση Φρανκφούρτη (Μόναχο στο γυρισμό)φτάνω στο Ελσίνκι μεσημεράκι. Όταν προσγειώνεται το αεροπλάνο, καταλαβαίνεις γιατί ονομάζεται χώρα των χιλίων λιμνών. Από ψηλά βλέπεις παντού λίμνες. Έμεινα στο Best Western Haaga Hotel, το οποίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ήταν 50 ευρώ το βράδυ, μέσα στα κωνοφόρα δέντρα, κανένα μισάωρο από την πόλη με λεωφορείο (περνάγανε συχνά). Εδώ πρέπει να πω ότι αγόρασα και την Helsinki Card, που υποτίθεται σου δίνει εκπτώσεις σε αξιοθέατα, εισιτήρια Μ.Μ.Μ. κ.α., αλλά το μετάνιωσα, γιατί θα είχα χαλάσει πολύ λιγότερα χωρίς αυτήν (ενδεικτικά ο οδηγός του λεωφορείου δεν καταλάβαινε με τίποτα ότι όταν η κάρτα γράφει πάνω ότι έχει ισχύ 72 ώρες και την πήρες Παρασκευή πρωί δεν έχει λήξει Κυριακή πρωί…)
Δεύτερη μέρα, 14 Αυγούστου
Βόλτα στο κέντρο του Ελσίνκι, το οποίο είναι ονειρικό. Χρωματιστά σκανδιναβικά σπίτια, πλακόστρωτο παντού, γραφικό τραμ που οδηγεί στο λιμάνι (το south harbour, γιατί έχει πολλά) και τη μικρή υπαίθρια αγορά του. Η Φινλανδία είναι ένα μείγμα Ανατολής-Δύσης και η αγορά αυτή με τις Ταϋλανδέζες που τηγανίζουν θαλασσινά, για να φας στο χέρι, τις τέντες, τα σουβενίρ κ.τ.λ. θυμίζει Μεσόγειο, μέχρι τουλάχιστον να δεις τις τιμές. Κάθισα 1 ώρα και χάζευα-φωτογράφιζα τα θαλασσοπούλια, παρ’όλο που οι ντόπιοι με κοιτάζανε περίεργα (φαντάζομαι είναι κάτι σαν να πας στο Σύνταγμα και να φωτογραφίζεις τα περιστέρια). Παρεμπιπτόντως απαγορεύεται να τα ταΐζεις. Έπειτα πήρα το φέρρυ και πήγα στο απέναντι νησάκι, τη Suomenlinna, η οποία έχει χαρακτηριστεί μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Unesco. Η ξενάγηση έκανε 7 ευρώ (δε θυμάμαι αν είχα έκπτωση)και ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Μου έκανε εντύπωση ότι η θάλασσα ανάμεσα στο Ελσίνκι και τη Suomenlinna παγώνει τόσο πολύ το χειμώνα που όχι μόνο περνάνε αμάξια εκεί που εγώ πήγα με φέρρυ, αλλά κάποτε είχε περάσει και ολόκληρος ο ρωσικός στρατός, με αποτέλεσμα να καταλάβει τη Φινλανδία. Αυτό δυσκολεύτηκα να το φανταστώ, γιατί την εποχή που πήγα είχε 30 βαθμούς (και στο ξενοδοχείο άναβαν air-condition σε σημείο που κρύωνες αρκετά, προφανώς γι’ αυτούς ήταν καύσωνας).
Τρίτη μέρα, 15 Αυγούστου
Είδα τον Καθεδρικό Ναό του Ελσίνκι, το σύμβολο της πόλης, στου οποίου τα σκαλιά κάθονται οι ντόπιοι με το που έρχεται άνοιξη και απλώς απολαμβάνουν τον ήλιο (που βέβαια όπως έλεγε ο Καραγάτσης αν υπήρχε τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα δε θα το λέγαμε ήλιο αλλά κίτρινη ομίχλη). Είχε και μια δωρεάν συναυλία εκκλησιαστικού οργάνου, το οποίο είναι πολύ εντυπωσιακό και να το βλέπεις και να το ακούς. Στη συνέχεια πήρα ένα λεωφορείο που βάζεις ακουστικά και σε ξεναγεί στην πόλη (αυτά βέβαια τα κάνουν την πρώτη μέρα αλλά τι να γίνει, είμαι ανάποδη) και σου δείχνει διάφορα ωραία, όπως ένα σημείο που παραδοσιακά πλένουν τα χαλιά τους και μετά τα αφήνουν να στεγνώσουν στον ήλιο κ.τ.λ.. Εδώ να σημειώσω ότι χανόμουν συνέχεια, δεν έχω καθόλου προσανατολισμό αλλά όπου κι αν χαθείς υπάρχει ένα πανέμορφο πάρκο με λίμνες, αγάλματα και πάρα πολλά χαρούμενα παιδάκια (δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί μια πόλη 500.000 κατοίκων έχει τόσα πολλά παιδιά-μάλλον απλώς κλείνουμε τα δικά μας μέσα). Για αλλαγή μια και ήταν τελευταία μέρα πήρα κι ένα σουβλάκι από ένα τούρκικο μαγαζί), γιατί μέχρι τότε έτρωγα μόνο στα McDonalds και είχα μπουχτίσει (τα φινλανδικά-και καναδυο ελληνικά που υπήρχαν-εστιατόρια απλησίαστα).
Τέταρτη μέρα, 16 Αυγούστου
Πρώτη φορά ξύπνησα αρκετά νωρίς για να φάω πρωινό στο ξενοδοχείο. Στην αρχή τρελάθηκα, γιατί είχαν φάβα, ομελέτα και κεφτεδάκια, αλλά μετά πρόσεξα ότι υπήρχαν και κέικ και φυσιολογικά πράγματα. Από το πρωί στο αεροδρόμιο, ευτυχώς κατάφερα στα duty free να πάρω σε πολύ καλές τιμές αναμνηστικά που ούτε να τα κοιτάξω δεν τολμούσα στην πόλη. Υπάρχει και ειδικό μαγαζί αφιερωμένο στα moomins για όσους έβλεπαν τη σειρά πάλαι ποτέ στην τηλεόραση. Δεν το μετάνιωσα στιγμή που έκανα αυτό το ταξίδι-και για όσους ταξιδεύουν μόνοι τους η Φινλανδία είναι από τις καλύτερες επιλογές. Συνιστώ επίσης και το τρένο που ανεβαίνει Λαπωνία αλλά κοστίζει γύρω στα 100 ευρώ
19 χρονών ξεκινάω να ταξιδέψω μόνη μου στη Φινλανδία με χρήματα από καλοκαιρινή δουλειά, ενώ φίλοι και συγγενείς με ρωτάνε αν λέω ψέματα και πάω να συναντήσω κάποιον εκεί, αν έχω ψυχολογικά προβλήματα κι άλλα τέτοια ωραία:Ρ (η αδερφή του φίλου μου ακόμα με ρωτάει αν της έκανα πλάκα ότι πήγα μόνη μου).Το εισιτήριο από Lufthansa δυστυχώς το πλήρωσα 400-κάτι ευρώ με την επιστροφή, γιατί δεν ήμουν εξοικειωμένη τότε με τις προσφορές (συνήθως πληρώνεις περίπου τα μισά για Φινλανδία).Φεύγω ξημερώματα και με ενδιάμεση στάση Φρανκφούρτη (Μόναχο στο γυρισμό)φτάνω στο Ελσίνκι μεσημεράκι. Όταν προσγειώνεται το αεροπλάνο, καταλαβαίνεις γιατί ονομάζεται χώρα των χιλίων λιμνών. Από ψηλά βλέπεις παντού λίμνες. Έμεινα στο Best Western Haaga Hotel, το οποίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ήταν 50 ευρώ το βράδυ, μέσα στα κωνοφόρα δέντρα, κανένα μισάωρο από την πόλη με λεωφορείο (περνάγανε συχνά). Εδώ πρέπει να πω ότι αγόρασα και την Helsinki Card, που υποτίθεται σου δίνει εκπτώσεις σε αξιοθέατα, εισιτήρια Μ.Μ.Μ. κ.α., αλλά το μετάνιωσα, γιατί θα είχα χαλάσει πολύ λιγότερα χωρίς αυτήν (ενδεικτικά ο οδηγός του λεωφορείου δεν καταλάβαινε με τίποτα ότι όταν η κάρτα γράφει πάνω ότι έχει ισχύ 72 ώρες και την πήρες Παρασκευή πρωί δεν έχει λήξει Κυριακή πρωί…)
Δεύτερη μέρα, 14 Αυγούστου
Βόλτα στο κέντρο του Ελσίνκι, το οποίο είναι ονειρικό. Χρωματιστά σκανδιναβικά σπίτια, πλακόστρωτο παντού, γραφικό τραμ που οδηγεί στο λιμάνι (το south harbour, γιατί έχει πολλά) και τη μικρή υπαίθρια αγορά του. Η Φινλανδία είναι ένα μείγμα Ανατολής-Δύσης και η αγορά αυτή με τις Ταϋλανδέζες που τηγανίζουν θαλασσινά, για να φας στο χέρι, τις τέντες, τα σουβενίρ κ.τ.λ. θυμίζει Μεσόγειο, μέχρι τουλάχιστον να δεις τις τιμές. Κάθισα 1 ώρα και χάζευα-φωτογράφιζα τα θαλασσοπούλια, παρ’όλο που οι ντόπιοι με κοιτάζανε περίεργα (φαντάζομαι είναι κάτι σαν να πας στο Σύνταγμα και να φωτογραφίζεις τα περιστέρια). Παρεμπιπτόντως απαγορεύεται να τα ταΐζεις. Έπειτα πήρα το φέρρυ και πήγα στο απέναντι νησάκι, τη Suomenlinna, η οποία έχει χαρακτηριστεί μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Unesco. Η ξενάγηση έκανε 7 ευρώ (δε θυμάμαι αν είχα έκπτωση)και ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Μου έκανε εντύπωση ότι η θάλασσα ανάμεσα στο Ελσίνκι και τη Suomenlinna παγώνει τόσο πολύ το χειμώνα που όχι μόνο περνάνε αμάξια εκεί που εγώ πήγα με φέρρυ, αλλά κάποτε είχε περάσει και ολόκληρος ο ρωσικός στρατός, με αποτέλεσμα να καταλάβει τη Φινλανδία. Αυτό δυσκολεύτηκα να το φανταστώ, γιατί την εποχή που πήγα είχε 30 βαθμούς (και στο ξενοδοχείο άναβαν air-condition σε σημείο που κρύωνες αρκετά, προφανώς γι’ αυτούς ήταν καύσωνας).
Τρίτη μέρα, 15 Αυγούστου
Είδα τον Καθεδρικό Ναό του Ελσίνκι, το σύμβολο της πόλης, στου οποίου τα σκαλιά κάθονται οι ντόπιοι με το που έρχεται άνοιξη και απλώς απολαμβάνουν τον ήλιο (που βέβαια όπως έλεγε ο Καραγάτσης αν υπήρχε τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα δε θα το λέγαμε ήλιο αλλά κίτρινη ομίχλη). Είχε και μια δωρεάν συναυλία εκκλησιαστικού οργάνου, το οποίο είναι πολύ εντυπωσιακό και να το βλέπεις και να το ακούς. Στη συνέχεια πήρα ένα λεωφορείο που βάζεις ακουστικά και σε ξεναγεί στην πόλη (αυτά βέβαια τα κάνουν την πρώτη μέρα αλλά τι να γίνει, είμαι ανάποδη) και σου δείχνει διάφορα ωραία, όπως ένα σημείο που παραδοσιακά πλένουν τα χαλιά τους και μετά τα αφήνουν να στεγνώσουν στον ήλιο κ.τ.λ.. Εδώ να σημειώσω ότι χανόμουν συνέχεια, δεν έχω καθόλου προσανατολισμό αλλά όπου κι αν χαθείς υπάρχει ένα πανέμορφο πάρκο με λίμνες, αγάλματα και πάρα πολλά χαρούμενα παιδάκια (δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί μια πόλη 500.000 κατοίκων έχει τόσα πολλά παιδιά-μάλλον απλώς κλείνουμε τα δικά μας μέσα). Για αλλαγή μια και ήταν τελευταία μέρα πήρα κι ένα σουβλάκι από ένα τούρκικο μαγαζί), γιατί μέχρι τότε έτρωγα μόνο στα McDonalds και είχα μπουχτίσει (τα φινλανδικά-και καναδυο ελληνικά που υπήρχαν-εστιατόρια απλησίαστα).
Τέταρτη μέρα, 16 Αυγούστου
Πρώτη φορά ξύπνησα αρκετά νωρίς για να φάω πρωινό στο ξενοδοχείο. Στην αρχή τρελάθηκα, γιατί είχαν φάβα, ομελέτα και κεφτεδάκια, αλλά μετά πρόσεξα ότι υπήρχαν και κέικ και φυσιολογικά πράγματα. Από το πρωί στο αεροδρόμιο, ευτυχώς κατάφερα στα duty free να πάρω σε πολύ καλές τιμές αναμνηστικά που ούτε να τα κοιτάξω δεν τολμούσα στην πόλη. Υπάρχει και ειδικό μαγαζί αφιερωμένο στα moomins για όσους έβλεπαν τη σειρά πάλαι ποτέ στην τηλεόραση. Δεν το μετάνιωσα στιγμή που έκανα αυτό το ταξίδι-και για όσους ταξιδεύουν μόνοι τους η Φινλανδία είναι από τις καλύτερες επιλογές. Συνιστώ επίσης και το τρένο που ανεβαίνει Λαπωνία αλλά κοστίζει γύρω στα 100 ευρώ
μπραβο σου που το τολμησες!!ευχομαι παντα να εισαι δυναμικη κ να κανεις αυτο που λεει η καρδουλα σου!
