Εσθονία Φινλανδία Φινλανδία-Εσθονία

[dk]

 

[StellAnna]

Δήμο μπράβο σου
τι μου θύμησες.....
Είχα κάνει πρωτοχρονιά στη βόρειο Λαπωνία.
-45 C
φοβερή εμπειρία
Περιμένω με αδημονία να διαβάσω τη συνέχεια

 

[vagantos]

Δήμο, το τελευταιο μέρος του ταξιδιού, η Λαπωνία, που ειναι;
Υπάρχει λογος πλέον...

 

[dimosf]

Λαπωνία 1

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι για την πτήση μας προς τη Λαπωνία. Κάναμε check in και πήγαμε στην πύλη επιβίβασης. Θέλαμε ακόμα πάνω από μισή ώρα για να αρχίσει. Βρήκαμε όμως τον τρόπο να περάσει αυτός ο χρόνος ευχάριστα. Υπήρχαν κάποια «πατίνια» για το προσωπικό. Τι ήταν να τα δούμε; Τα παιδιά αρχίσανε και ακολουθήσαμε και οι μεγάλοι. Με λίγα λόγια τα παιδιά στον κόσμο τους και εμείς στην κοσμάρα μας θυμηθήκαμε τα παιδικά μας και τα πατίνια που φτιάχναμε μόνοι. Πειράγματα, γέλια και πολλές φωτογραφίες, απόδειξη της «τρέλας» μας.
Πέρασε η ώρα και μπήκαμε στο Μπόινγκ της Finnair. Το ταξίδι λίγο παραπάνω από μία ώρα μέχρι την πρωτεύουσα της Λαπωνίας, το Rovaniemi. Το θέαμα από το αεροπλάνο καταπληκτικό. Κάτω από τα πόδια μας ατέλειωτα δάση και χιλιάδες (κυριολεκτικά) παγωμένες λίμνες να γυαλίζουν από τον εκτυφλωτικό ήλιο. Σύμφωνα με τον μικρό τουριστικό οδηγό που είχαμε (στα Ελληνικά παρακαλώ), έκδοσης του Φινλανδικού Οργανισμού Τουρισμού, η «χώρα των χιλίων λιμνών» αριθμεί 180.000 (!!!) λίμνες. Αν λάβει κανείς υπʼόψη του ότι πρόκειται για ένα απέραντο δάσος, τελικά όπου δεν έχει δέντρα υπάρχει νερό. Κύρια λίμνη! Έτσι ξεχωρίζουν τις λίμνες το χειμώνα όταν όλα είναι κάτασπρα, καλυμμένα από χιόνι.
Το σύντομο ταξίδι έφτασε στο τέλος του και κατεβήκαμε στο πολύ χαριτωμένο αεροδρόμιο του Rovaniemi. Τα πάντα γύρω από τον χαριτωμένο γεράκο του βορρά. Τον χοντρούλη Santa Claus με τα κόκκινα και λευκά του ρούχα και το καλοσυνάτο κατακόκκινο μουτράκι. Έξω από το αεροδρόμιο η πινακίδα «Rovaniemi» φτιαγμένη με κέρατα ταράνδων, μια ξύλινη στήλη με πινακίδες με τις χιλιομετρικές αποστάσεις διαφόρων πόλεων (Αθήνα 3280 χμ.) και απέναντι ένα εντυπωσιακό γλυπτό με «ιπτάμενους» τάρανδους.
Μπήκαμε στο πούλμαν και σε λίγα λεπτά κατεβαίναμε στο κέντρο της πόλης στο ξενοδοχείο μας που θα μας φιλοξενούσε για δύο βράδια.
Στη Φινλανδία πολλές πόλεις είναι νέες γιατί τις έκαψαν οι Γερμανοί φεύγοντας με το τέλος του Β΄ παγκόσμιου πολέμου από τη χώρα. Μία από αυτές και το Rovaniemi. Τριώροφες πολυκατοικίες στοιχισμένες σε άψογα τετράγωνα σε μια πόλη εντελώς επίπεδη (όπως όλη η χώρα άλλωστε). Με την πρώτη ματιά τίποτα το ιδιαίτερο και όπως αποδείχτηκε με ελάχιστα να δεις. 2-3 τα αξιοθέατα με κορυφαίο το Arktikum. Μουσείο-πολυχώρος για τη ζωή βόρεια του Αρκτικού Κύκλου (Πολική ζώνη). Καταπληκτικό μουσείο και για τα εκθέματα αλλά κυρίως για τη σύγχρονη μουσειακή αντίληψη έκθεσής τους. Παρακολουθήσαμε και μια προβολή για το Πολικό Σέλας (Aurora Borealis) που πραγματικά σου έκοβε την ανάσα. Δυστυχώς δεν αξιωθήκαμε να το δούμε στην πραγματικότητα. Ήταν λίγο αργά σαν εποχή. Εμφανίζεται κυρίως το σκοτεινό χειμώνα. Μετά την επίσκεψή μας και την εκτόνωση της καταναλωτικής μας μανίας στο πωλητήριό του (ακριβούτσικο) βγήκαμε για βόλτα. Κάτσαμε για ένα κολατσιό και καφέ και μετά περπάτημα κατά μήκος του παγωμένου ποταμού. Αρκετά snowmobile στις όχθες και κάποιοι με αυτά να διασχίζουν κάθετα το ποτάμι, γλιστρώντας πάνω στον πάγο. Τους βλέπαμε και λέγαμε πώς «να τώρα θα σπάσει ο πάγος και θα πέσουν στο νερό». Και δεν το λέγαμε έτσι στο βρόντο. Σε πολλά σημεία ο πάγος είχε, έστω και λίγο λιώσει. Ευτυχώς δε γίναμε μάρτυρες κάποιου τέτοιου ατυχήματος. Η ώρα είχε πάει 10.30 το βράδυ και ο ουρανός είχε απλά ένα σκούρο μπλε χρώμα όταν περάσαμε πάνω από το δεύτερο αξιοθέατο της πόλης, τη μοντέρνα γέφυρα με τον ένα και μοναδικό πυλώνα σε σχήμα δύο κεριών που φέγγουν στο σκοτάδι.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για το δείπνο μας, όπου δοκιμάσαμε για πρώτη φορά τάρανδο. Τίποτα το ιδιαίτερο σαν κρέας. Καταπληκτική όμως η σάλτσα με βατόμουρα που συνόδευε τον πουρέ και φυσικά το φαΐ που δεν θα ξεχάσω ποτέ μου (και οι υπόλοιποι το ίδιο). Πατάτες με τα φλούδια, χοντροκομμένες και τηγανισμένες σε βούτυρο. ΚΟΛΑΣΗ!! Πολύ καλή και η ντόπια μπύρα.
Δεν ξεχνούσαμε βέβαια ότι ήταν Μεγάλο Σάββατο για τους ντόπιους και κάποιοι από εμάς αποφασίσαμε να πάμε να παρακολουθήσουμε λίγο την αναστάσιμη λειτουργία στο τρίτο αξιοθέατο που δεν ήταν άλλο από τον πολύ μοντέρνο, αρχιτεκτονικά και κυρίως διακοσμητικά, καθεδρικό της πόλης. Ο ναός ήταν γεμάτος και όλοι κάθονταν και άκουγαν με πραγματική προσήλωση αυτά που ακούγονταν σε μια γλώσσα εντελώς ακατάληπτη από μας, από τους ιερείς και την ιέρεια (άλλο πράγμα η αίσθηση του να παρακολουθείς μια γυναίκα να ιερουργεί!!!). Η λειτουργία τέλειωσε και όλοι μετάλαβαν με απόλυτη σειρά. Εμείς βέβαια σκεφτόμασταν το τι γίνεται στην Ανάσταση σε εμάς και μας φαινόταν λίγο «ξενέρωτο» αλλά αυτό ήταν. Δεχόμαστε τις συνήθειες των άλλων χωρίς να τις κρίνουμε και μάλιστα αισθανθήκαμε πολύ τυχεροί που βρεθήκαμε σε αυτή τη διαφορετική ανάσταση. Με αυτή τη διαφορετική αίσθηση τέλειωσε η πρώτη μέρα μας στη Λαπωνία.

Περισσότερες φωτό εδώ http://www.travelstories.gr/photo/showgallery.php?cat=2036&page=1

 

[StellAnna]

Δήμο, μπράβο σου
Αφήγηση μοναδική, με γλαφυρότητα και συναίσθημα
Σε ευχαριστούμε για την κατάθεση των αναμνήσεών σου..
Περιμένουμε ακόμα πολλά

 

[dimosf]

Λαπωνία 2


Ξημέρωσε η Κυριακή του Πάσχα των ντόπιων και ελάχιστα πράγματα το θύμιζαν. Στο ξενοδοχείο μια ψευτοδιακόσμηση με λίγα φτερά χήνας και κάποια βαμμένα αυγά. Για μας ήταν η αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας. Κυριακή των Βαΐων!.
Είναι μερικές φορές που η ζωή τα φέρνει έτσι και μας παίζει πολύ παράξενα παιχνίδια. Έτσι κι εκείνη τη μέρα. Μετά το πρωινό φύγαμε για να επισκεφθούμε το πιο πολυσύχναστο και εμπορικά σπουδαιότερο «αξιοθέατο» της περιοχής. Το χωριό του «Άη Βασίλη», του Santa Claus. Την ημέρα του Πάσχα εμείς είχαμε «ραντεβού» με το σύμβολο των Χριστουγέννων!! Αυτό κι αν είναι από τις αστείες συμπτώσεις της ζωής.
Έξι χμ βόρεια της πόλης του Rovaniemi οι Φιλανδοί έχουν στήσει μια πολύ προσοδοφόρα επιχείρηση. Το «χωριό του Santa Claus». Διάλεξαν ένα μέρος πάνω στο δρόμο που πάει ακόμα βορειότερα και τέμνει κάθετα τον Πολικό Κύκλο. Όπου Πολικός Κύκλος είναι η νοητή γραμμή από την οποία και βορειότερα υπάρχει τουλάχιστον μια μέρα το χρόνο που ο ήλιος δεν εμφανίζεται καθόλου και μια που ο ήλιος δεν χάνεται καθόλου (διευκρινήσεις από σχετική πινακίδα στον χώρο). Μια γραμμή στο έδαφος είναι το όριο μεταξύ της εύκρατης και της πολικής ζώνης. Έτσι αν σταθείς με το ένα πόδι από τη μια και το άλλο από την άλλη «πατάς» σε δύο διαφορετικές ζώνες του πλανήτη. Για τις σκοτεινές μέρες του χειμώνα που το έδαφος είναι καλυμμένο με χιόνι η γραμμή αυτή είναι «εναέρια». Ένα καλώδιο με λαμπιόνια από ένα κτίριο σε ένα άλλο σηματοδοτεί το παραπάνω γεωγραφικό όριο. Αφού βγάλαμε τις σχετικές (και πάρα πολλές) φωτογραφίες μας πήγαμε να δούμε τον «άρχοντα» του τόπου. Τον Santa Claus αυτοπροσώπως!! Η εικόνα είναι πολύ γνωστή από τις τηλεοράσεις σε όλο τον κόσμο και δεν χρειάζεται περιγραφή. Μας μίλησε σε άψογα αγγλικά, μας καλωσόρισε και φωτογραφήθηκε μαζί μας καθισμένος στην ξύλινη καρέκλα του δίπλα στο τεράστιο τζάκι του. Αφού πήραμε τις φωτογραφίες τον αφήσαμε να πάει για διάλειμμα. Εξαφανίστηκε μέχρι να έρθει το επόμενο πούλμαν με επισκέπτες. Εμείς κάναμε πολλές βόλτες και ακόμα περισσότερα ψώνια. Για να πούμε και το σωστό ο χώρος είναι πολύ καλοφτιαγμένος. Το γνωστό ταχυδρομείο με τις κοπελιές που σφραγίζουν γράμματα και κάρτες που στέλνει ο κόσμος από εκεί, το γραφείο όπου σε μπαούλα χιλιάδες γράμματα παιδιών από όλο τον κόσμο σε δεκάδες γλώσσες εμπιστεύονται τα όνειρά τους στον αγαπημένο τους άγιο, πολλά μαγαζιά για ψώνια σε λίγο τσιμπημένες τιμές, καφέ, εστιατόρια κ.ά. Ακόμα αντίγραφα καλυβών των Σάμι, δηλ. των αυτοχθόνων ιθαγενών, των Λαπώνων (λευκοί και καμία σχέση με Εσκιμώους όπως λανθασμένα έχει περάσει στον κόσμο). Μέσα στις καλύβες άναβε φωτιά όπου υπήρχε ζεστός καφές, υπήρχαν τα χαρακτηριστικά καπέλα των Σάμι και τύμπανα με στολισμένο το δέρμα τους με τα ιερά τους σύμβολα που δεν είναι τίποτα άλλο από σημάδια σε σχήματα ζώων κ.λ.π και που έχουν βρεθεί και σε βραχογραφίες χιλιάδων χρόνων. Πίσω από την περιοχή που ήταν οι καλύβες νοίκιαζαν snowmobile ή έλκηθρα με τάρανδους ή χάσκις.
Η καταναλωτική μας μανία άρχισε να καταλαγιάζει όταν πια μεσημέριασε. Επιστρέφοντας στην πόλη δεν πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο αλλά πήγαμε να δούμε ένα πολύ παράξενο «αξιοθέατο». Λίγο έξω από την πόλη κάθε χρόνο μόλις αρχίσει το γερό κρύο φτιάχνουν ένα εστιατόριο από πάγο!!! Όλα από πάγο. Τοίχοι, τραπέζια, καρέκλες. Το σχήμα του κτηρίου το γνωστό μας σχήμα του ιγκλού. Όταν πήγαμε εμείς να το δούμε ήταν μισολιωμένο!!!! Ένα μεγάλο μέρος ήταν κιόλας πεσμένο αλλά μέσα φαίνονταν τραπέζια και καρέκλες σε «αποσύνθεση»! Εντυπωσιακό αλλά και θλιβερό θέαμα. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και οι άλλοι ανέβηκαν στα δωμάτια. Εγώ αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στην πόλη. Πήγα μέχρι το Μουσείο Τέχνης (που όμως είχε κλείσει) και τον σιδηροδρομικό σταθμό. Η πόλη με άψογη ρυμοτομία, αρκετές μικρές και μεγαλύτερες πλατείες που τις κοσμούν μοντέρνες γλυπτές συνθέσεις, μερικές πολύ εντυπωσιακές. Πέρασα και από το γήπεδο της ομάδας του Rovaniemi, στο οποίο λίγο καιρό πριν είχε παίξει ο Παναθηναϊκός. Η Φινλανδία είναι μια χώρα που λόγω των καιρικών συνθηκών έχει προσανατολίσει τις δραστηριότητές της στους εσωτερικούς χώρους. Γι αυτό και το ποδόσφαιρο, άθλημα της αλάνας και των ανοικτών χώρων, δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον σε αυτή τη χώρα. Το συγκεκριμένο λοιπόν γήπεδο μου θύμισε γήπεδα σε κάποια από τα χωριά μας. Μάλιστα μερικά από αυτά είναι πολύ καλύτερα από αυτό. Γύρισα στο ξενοδοχείο. Εν τω μεταξύ είχαν κατέβει και οι υπόλοιποι και πήγαμε πρώτα για καφέ σε ένα καφέ δίπλα στο ποτάμι και μετά βόλτα κατά μήκος της όχθης του. Αργά το απόγευμα και αφού είχαμε κλείσει τηλεφωνικά πήγαμε να τελειώσουμε την τελευταία μέρα μας στο Rovaniemi με φαΐ και χορό σε ένα μαγαζί στην απέναντι όχθη του ποταμού. Είχε αρκετούς ντόπιους που όμως οι περισσότεροι μόνοι τους στέκονταν με ένα ποτήρι μπύρα, χόρευαν και τραγουδούσαν καραόκε. Ζητήσαμε να βάλουμε μια κασέτα να χορέψουμε και αφού μας το επέτρεψαν (με δυσκολία θα έλεγα) τα παιδιά πρώτα, εμείς μετά και στο τέλος όλο το μαγαζί (Ελληνο-Φιλανδική φιλία!!!!) χορέψαμε ελληνικούς χορούς. Οι Φιλανδοί ήθελαν κι άλλο αλλά σεβαστήκαμε την επιθυμία του μαγαζιού και μετά από 4-5 χορούς σταματήσαμε. Εδώ να πω ότι οι Φιλανδοί αγαπούν την Ελλάδα. Από ότι μάθαμε η χώρα μας είναι ο πρώτος προορισμός των Φιλανδών στα ταξίδια στο εξωτερικό. Το διαπιστώσαμε κι εμείς αρκετές φορές συναντώντας κάθε τόσο ντόπιους που έχουν επισκεφθεί τη χώρα μας. Στις 11.00 ευγενικά αλλά αποφασιστικά μας έδιωξαν γιατί απαγορεύεται σε αυτή τη χώρα να υπάρχουν παιδιά σε χώρους που καταναλώνεται αλκοόλ, μετά τις 11.00 το βράδυ. Γυρίσαμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο και παρ’όλο που ήταν σχεδόν μεσάνυχτα, η νύχτα που δεν ήταν τελείως νύχτα, ήταν γλυκιά με θερμοκρασία γύρω στους 15 βαθμούς.

Περισσότερες φωτό εδώ http://www.travelstories.gr/photo/sh...at=2036&page=1

 

[varsa]

Ιστορία χωρις τελος... Τι να πω Δημο, μεγαλη φαν σου...

 

[StellAnna]

Δήμο, μεγάλο το φαν σου και δικαίως
Το αξίζεις και με το παραπάνω

 

[dimosf]

Καλά ρε κορίτσια. Ούτε ο Καραγάτσης νάμουνα!!!!Νάστε καλά!!

 

[varsa]

Καλά ρε κορίτσια. Ούτε ο Καραγάτσης νάμουνα!!!!Νάστε καλά!!

βρε Δήμο εχεις αρχισει την ιστορια απο 29/2 και ακομα συνεχίζεται... sequel...
Μονο οι καλοι το κανουν αυτο!!!! αντε που δεν σου αρεσει κιολας...

 

[go2dbeach]

Δημο , αφου το διαβαζω κι εγω μη μιλας καθολου , μεγαλο σουξε.
Δροσεροτατο αρθρο..με τοση ζεστη εξω το γυρισα σε Λαπωνια (δικαιολογουμαι).

 

[StellAnna]

αντε που δεν σου αρεσει κιολας...

΄Ελα ντε....
τελικά εμείς τα κορίτσια δεν είναι να πούμε καλή κουβέντα για κάποιον, αμέσως είτε μας παρεξηγούν, είτε μας αποπαίρνουν