Εσθονία Φινλανδία Φινλανδία-Εσθονία

[xenos]

Τελικα στο travelstories τιποτα δεν τελειωνει.
Μια απροσμενη καταπληκτικη συνεχεια.
Θα συμφωνησω και γω οτι πρωτα περιμενες να καουμε απο την ζεστη,για να μας κερασεις
μια παγωμενη και ενδιαφερων Λαπωνια.
Μην περιμενουμε την συνεχεια του χρονου.
Ετσι κι`αλλιως τα σχολεια εκλεισαν.

 

[dimosf]

Όχι ρε παιδιά. Παρεξήγηση! Αλλά από το δημοτικό ακόμα ήμουν από τους χειρότερους στην έκθεση.

βρε Δήμο εχεις αρχισει την ιστορια απο 29/2 και ακομα συνεχίζεται... sequel...
Μονο οι καλοι το κανουν αυτο!!!! αντε που δεν σου αρεσει κιολας...

Όσον αφορά το "σήριαλ" τραβάει περισσότερο και από τη Λάμψη. Ξεκίνησε το 2004 στο www.fotoartmagazine.gr από όπου και μεταφέρθηκαν εδώ τα πρώτα κομμάτια. Μια ανακατάταξη στο σπίτι "εξαφάνισε" τα σημειωματάριά μου. Τελικά μου ζήτησε ο Βαγγέλης να το τελειώσω μιας και θα πάει, άφαγα τον κόσμο και τα βρήκα. Τώρα με έχει πιάσει άγχος να το τελειώσω μέσα στην εβδομάδα πριν φύγω. Ελπίζω να γίνει.

 

[dimosf]

Λαπωνία 3


Το πρωί μετά το πρωινό φορτώσαμε στο πούλμαν και αφού πήγαμε μέχρι τον καθεδρικό για μια μικρή επίσκεψη, χωρίς κόσμο αυτή τη φορά, γύρω στις 12.00 ξεκινήσαμε για ακόμα πιο βόρεια. Το τοπίο συνεχίζει να είναι επίπεδο με ατέλειωτα δάση αιθαλών κωνοφόρων αλλά και γυμνών από φύλλωμα σημύδων των χαρακτηριστικών αυτών δέντρων του βορρά με τον σχεδόν λευκό κορμό. Η τούνδρα του βορρά σε όλο της το μεγαλείο. Και φυσικά να μην ξεχνιόμαστε, λίμνες. Πολλές λίμνες!! Κατά μήκος του δρόμου πότε πότε στη άκρη δυο τρία γραμματοκιβώτια. Ανήκουν σε σπίτια που δεν φαίνονται, μερικά σε χιλιόμετρα απόσταση από τον δρόμο. Χαρακτηριστική και αυτή η εικόνα στη Φιλανδία. Κάτι που βλέπαμε και δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε ήταν ότι όσο ανεβαίναμε, ενώ ο πάγος συνέχιζε να κυριαρχεί, το χιόνι γινόταν όλο και λιγότερο.
Κάναμε μια στάση μιας ώρας σε ένα από τα μεγαλύτερα (ίσως το μεγαλύτερο) χιονοδρομικά κέντρα στη Saariselka. Κάτι να τσιμπήσουμε, να πιούμε ένα καφέ και να κάνουμε άλλη μια φορά πολλά χαζοψώνια.. Μια ματιά στο χιονοδρομικό κέντρο μας έκανε να «μειδιάσουμε». Οι πίστες όχι πάνω από 200 μ. μήκος σε υψώματα που δεν ξεπερνούσαν σε ύψος τα 150 μ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Φιλανδοί δεν διακρίνονται για επιδόσεις σε καταβάσεις ενώ έχουν πολύ ψηλές σε μεγάλες διασχίσεις (cross country). Όλοι σχεδόν μετακινούνται τον χειμώνα με σκι. Εύκολη υπόθεση σε μια επίπεδη και με πολύ χιόνι χώρα.
Φύγαμε από τη Saariselka και λίγη ώρα μετά, έχοντας διανύσει κάτι λιγότερο από 300 χμ. φτάσαμε στον προορισμό μας. Ivalo, η πόλη των χρυσοθήρων. Ήταν περίπου 5 το απόγευμα. Κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Εκεί μας περίμενε ο Rodney, ο καθηγητής που γνωρίζαμε κιόλας από την επίσκεψή του στην Αθήνα και μια ομάδα μαθητών. Αγκαλιές και φιλιά με τον Rodney, μουδιασμένες οι πρώτες επαφές μεταξύ των παιδιών. Τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας στα δωμάτια και κατεβήκαμε για την πρώτη γνωριμία με την μικρή αυτή πόλη του βορρά (περίπου 5000 κάτοικοι). Τα παιδιά πήγαν βόλτα με τους Φιλανδούς μαθητές και εμείς με τον Rodney. Περάσαμε από το (κλειστό) κτίριο του Γυμνασίου και του Λυκείου. Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η είσοδος στο αντιπυρηνικό καταφύγιο που υπάρχει στη αυλή του σχολείου!! Μάλλον κατάλοιπο της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Κάτσαμε για ένα καφέ και γυρίσαμε για δείπνο. Στη συνέχεια τα παιδιά που είχαν πια ξεθαρρέψει έκοψαν τούρτα σε ένα μαθητή μας που είχε γενέθλια και εμείς βγήκαμε στην πίσω μεριά του ξενοδοχείου. Εκεί περνά το ποτάμι που διασχίζει την πόλη, παγωμένο τελείως. Κάτσαμε στο παγκάκι και απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα (περασμένες 9). Φυσικά το σκοτάδι έγινε σχετικά πυκνό γύρω στα μεσάνυχτα και άρχισε να ξημερώνει γύρω στις 3. Άλλος κόσμος!!
Η άλλη μέρα ήταν αφιερωμένη στο σχολείο. Επίσκεψη, ξενάγηση από τους μαθητές, παρακολούθηση μαθημάτων, συζητήσεις με τους καθηγητές, καφέδες, φαΐ και το αποκορύφωμα συγκέντρωση στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ όπου μιλήσαμε, μοιράσαμε δώρα και παρουσιάσαμε ελληνικούς χορούς, παρασύροντας και τους Φιλανδούς που έκαναν φιλότιμες προσπάθειες αλλά δεν… Αν και κάποιοι ήταν καλύτεροι από μερικούς δικούς μας!!!!
Το σχολείο σχόλασε και εμείς γυρίσαμε στο ξενοδοχείο αφού κάναμε μια μικρή επίσκεψη σε μια ορθόδοξη εκκλησία. Το απόγευμα τα παιδιά είχαν οργανώσει ένα αγώνα floorball. Είναι ένα παιγνίδι σαν το χόκεϊ αλλά στο παρκέ. Χωρίστηκαν σε δύο μικτές ομάδες και έπαιξαν. Τα δικά μας παιδιά παρά το ότι το έβλεπαν για πρώτη φορά καλά τα κατάφεραν.

Πήγαμε και μια βόλτα μέχρι τη γέφυρα και είδαμε τα διάφορα μνημεία που έχουν όλα τους θέμα τους χρυσοθήρες. Η πόλη τελείως αδιάφορη. Εν τω μεταξύ άρχισε να φυσάει από τα βόρεια και η θερμοκρασία να πέφτει με πολύ γρήγορο ρυθμό. Προβλεπόταν άγριο κρύο για την επομένη.

Περισσότερες φωτό εδώ http://www.travelstories.gr/photo/sh...at=2036&page=1

 

[dimosf]

Λαπωνία 4


Τη νύχτα η θερμοκρασία έπεσε πολύ. Το πρωί το θερμόμετρο έξω από το παράθυρό μου έδειχνε 16 βαθμούς κάτω από το μηδέν!! Μέχρι εκείνη τη μέρα ο καιρός δεν μας είχε κάνει νάζια. Βγάλαμε από τη βαλίτσα τα πιο χοντρά ρούχα. Να μην πάει χαμένο και το κουβάλημα από την άλλη άκρη του κόσμου!!
Το σημερινό ταξίδι θα μας έφερνε ακόμα πιο βόρεια. Περίπου 40 χμ βόρεια του Ivalo και περίπου 200 πριν φτάσουμε στο Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό είναι το Inari, στην όχθη της ομώνυμης λίμνης, της μεγαλύτερης της Φιλανδίας. Μικρή πόλη στην άκρη του Θεού!! Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την εκτροφή ταράνδων. Είναι ίσως η μεγαλύτερη κοινότητα Sami στη Φιλανδία. Το έδαφος όσο πηγαίναμε γινόταν σχετικά λοφώδες και γι αυτό πιο ενδιαφέρον. Ακόμα και οι λίμνες φαίνονταν και χάνονταν στις στροφές του δρόμου. Φτάσαμε στην πόλη και την προσπεράσαμε για άλλα 10 χμ περίπου. Το ραντεβού μας ήταν σε μια φάρμα ταράνδων (http://www.reindeerfarm.fi/) . Ο ιδιοκτήτης της μας περίμενε και μας υποδέχτηκε φορώντας την παραδοσιακή στολή των Sami με τα χρώματα που εμφανίζονται και στη σημαία τους. Μπλε, κόκκινο, κίτρινο και πράσινο. Φορώντας το ιδιόμορφο καπέλο των Λαπώνων, χαμογελαστός παρέα με μια κυρία η οποία θα έκανε την διερμηνέα. Υπάρχουν τρεις φυλές Sami. Κάθε μια μιλάει τη δική της γλώσσα, που δεν μοιάζει με των άλλων και συνεννοούνται μεταξύ τους μόνο στα Φιλανδικά, που δεν έχουν καμιά σχέση με τις άλλες. Η κυρία που θα μας βοηθούσε θα μετέφραζε από τα Φιλανδικά στα Αγγλικά. Να σημειώσουμε ότι το επίπεδο της γνώσης των Αγγλικών στη Φιλανδία είναι πάρα πολύ ψηλό. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όλοι μιλάνε αγγλικά.
Κατεβήκαμε από το ζεστό μας πούλμαν και νοιώσαμε τι θα πει πολικό κρύο! Τι κρύο ήταν αυτό! Και ήταν η καρδιά της άνοιξης! Κούμπωμα των μπουφάν μέχρι απάνω, σκουφιά, κασκόλ και γάντια και φύγαμε για τους τάρανδους. Περπατήσαμε κάτι λιγότερο από 500 μέτρα και τους είδαμε. Ο ιδιοκτήτης τους μας είπε μερικά πράγματα και μετά άρχισε να τα ταΐζει. Παίρνανε την τροφή από το χέρι του και πολλές φορές τα πιο ανυπόμονα και μέσα από το σακούλι που είχε περασμένο στον ώμο του. Δοκιμάσαμε κι εμείς αφού ξεθαρρέψαμε. Είχε πολύ πλάκα. Τελικά είναι αρκετά μεγάλα ζώα που μοιάζουν πιο πολύ με μικρά μοσχαράκια. Φυσικά οι μηχανές πήραν φωτιά. Ευτυχώς οι μπαταρίες τους δεν μπλόκαραν από το κρύο. Σε λίγο ακολουθώντας τον οικοδεσπότη μας επιστρέψαμε προς τον χώρο όπου είχαμε αφήσει το πούλμαν. Όλη η φάρμα που αποτελείται και από αρκετά κτίσματα, όλα από ξύλο βρίσκεται στη όχθη της λίμνης που ήταν παγωμένοι. Οι πιο θαρραλέοι από τους μεγάλους κατέβηκαν και περπάτησαν πάνω στον πάγο, άκρη-άκρη. Εκεί που πήγαμε είναι και τα περισσότερα κτίρια. Εκεί μας έδειξε πως πετάνε το λάσο και πιάνουν τα ζώα. Δοκιμάσαμε κι εμείς όλοι με τη σειρά και καταφέραμε….να ζεσταθούμε λίγο από τα πολλά γέλια! Αν ήταν και οι τάρανδοι εκεί θα γέλαγαν κι αυτοί μαζί μας. Εμείς πάντως το ευχαριστηθήκαμε.
Αφού γελάσαμε με την παταγώδη αποτυχία μας (μόνο ένας μαθητής κατάφερε να πιάσει …….μια συμμαθήτριά του!! Πάντως το πράγμα δεν είχε συνέχεια.) πήγαμε για τα περαιτέρω. Στο κέντρο μιας κωνικού σχήματος καλύβας όλης από ξύλο και στρωμένης με πέτρα και χοντρούς ξύλινους κορμούς χωμένους κάθετα στο χώμα, έκαιγε μια μεγάλη φωτιά. Γύρω γύρω πάγκοι στρωμένοι με δέρματα και μεγάλα τραπέζια για τους επισκέπτες. Μια γλυκιά θαλπωρή μας έκανε να χαλαρώσουμε και να βγάλουμε τα «περιττά» ρούχα. Πάνω στη φωτιά υπήρχαν μεγάλες μεταλλικές κανάτες με καφέ, τσάϊ ή ζεστό χυμό από φρούτα του δάσους. Φυσικά τα δοκιμάσαμε όλα, φάγαμε και τα υπέροχα μεγάλα μπισκότα και μετά ήρθε το πιο ωραίο. Μέσα στην καλύβα ήταν η γυναίκα του οικοδεσπότη μας. Αυτή ανήκει σε άλλη φυλή από τον άντρα της και αυτό φαινόταν στην παραδοσιακή στολή που επίσης φόραγε. Αυτή με τον άντρα της και με τη βοήθεια της άλλης κυρίας μας σέρβιραν. Μετά αυτή και ο άντρας της πήρανε δύο τύμπανα, σαν μεγάλα ντέφια και άρχισαν να παίζουν και να τραγουδούν στις γλώσσες τους. Κυρίως η κυρία που είχε και πολύ ωραία φωνή. Η ατμόσφαιρα ήταν μοναδική! Μυσταγωγία! Από τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού μας. Οι στιγμές που είναι το κάτι άλλο από τα συνηθισμένα και κάνουν ένα ταξίδι αξέχαστο.

Αφού είπαν 4-5 τραγούδια η κυρία σε άπταιστα αγγλικά μας ζήτησε να τη συνοδεύσουμε στο τραγούδι. Κοιτάγαμε ο ένας τον άλλο με απορία. Τι θα τραγουδάγαμε εμείς σε μια καλύβα Sami, στην άλλη άκρη του κόσμου; Και άρχισε η κυρία. Τι άλλο; Θεοδωράκης, «Ο καϋμός». Τι να πεις εκεί πια. Τα είχαμε χάσει. Φυσικά τραγουδήσαμε και το ευχαριστηθήκαμε όσο δεν γινόταν. Αυτές είναι στιγμές, όπου οι συναντήσεις των ανθρώπων έχουν ένα «μεγαλείο». Η κυρία είχε έρθει αρκετές φορές στην Ελλάδα και την αγαπούσε πολύ. Τόσο όμορφα τέλειωσε η επίσκεψή μας στο βορειότερο σημείο του ταξιδιού μας. Έτσι άρχισε η επιστροφή.
Ξανά στο πούλμαν και πίσω στο Inari, για το ραντεβού μας στο τοπικό Γυμνάσιο. Περίπου τα ίδια όπως και στο Ivalo στην αρχή. Συστάσεις, επίσκεψη στις τάξεις, φαΐ, καφές και κουβεντούλα. Σε μια αίθουσα τα παιδιά χόρεψαν ελληνικούς αλλά και διεθνείς χορούς (βλέπε γιάνκα) και μετά η έκπληξη. Ένας μαθητής που ανήκει στη φυλή των Sami σηκώθηκε να πει ένα τραγούδι από τα παραδοσιακά τους, γεμάτο λαρυγγισμούς. Στην αρχή καθυστερούσε να αρχίσει και εμείς νομίσαμε ότι ντρεπόταν. Αυτός όμως χρειαζόταν λίγη αυτοσυγκέντρωση. Μας ενημέρωσαν ότι είναι πολύ γνωστός τραγουδιστής Sami τραγουδιών στη χώρα του με πολλές εμφανίσεις στην τηλεόραση αλλά αισθάνεται λίγο άβολα να τραγουδάει χωρίς την παραδοσιακή του φορεσιά! Ένα πολύ παράξενο για τα αυτιά μας τραγούδι ξεχύθηκε από το παιδικό λαρύγγι και γέμισε την αίθουσα αφήνοντάς μας εμβρόντητους. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ!!! Αφού τελείωσε και δέχτηκε πολύ σεμνά τα χειροκροτήματά μας μια δικιά μας μαθήτρια σηκώθηκε και είπε ένα δικό μας.

Όλοι μαζί Έλληνες και Φιλανδοί κράταγαν με παλαμάκια το ρυθμό. Στο γραφείο των καθηγητών που πήγαμε για καφέ η καθηγήτρια της μουσικής έπαιξε για εμάς ένα κομμάτι στην τρομπέτα της. Πόσες άραγε μορφές μπορεί να πάρει η φιλοξενία!! Τα παιδιά έπαιξαν μεταξύ τους μπάσκετ και βόλεϊ και φυσικά φλέρταραν Άντε να παρηγορήσεις τόσους ερωτευμένους μετά!!!
Αφού είδαμε και πάθαμε να ξεκολλήσουμε, φύγαμε για το Μουσείο των Sami, γνωστό στην περιοχή με την επωνυμία SIIDA (http://www.siida.fi/) . Έξω από το μουσείο ένας πανέμορφος μικρούλης Λάπωνας με τα γούνινά του μας κοίταζε με απορία και όταν οι δικοί μας οι «βάρβαροι» όρμηξαν να παίξουν μαζί του, ο καημενούλης έβαλε τα κλάματα. Τον αφήσαμε να τον παρηγορήσει η γοητευτική μανούλα του και μπήκαμε στο Μουσείο. Χάρμα ειδέσθαι!! Λαογραφικό αλλά και φυσικής ιστορίας με τα εκθέματα φτιαγμένα με μοναδικό τρόπο. Οι τέσσερις τοίχοι, οι τέσσερις εποχές, με την βλάστησή τους, την πανίδα τους, το φως και τα χρώματα. Οι συνήθειες με άλλο μοναδικό τρόπο. Καθόσουν στο έλκηθρο που υποτίθεται ότι έσερναν χάσκις και μπροστά σου σε οθόνη ακριβώς οι εικόνες που θα είχες αν ήσουν έξω στο χιόνι πάνω στο έλκηθρο. Και άλλα πολλά. Είναι πραγματικά να απορεί κανείς με το τι έχουν φτιάξει αυτοί οι άνθρωποι σε μια τόσο μακρινή και απομονωμένη περιοχή. Έξω από το κυρίως κτίριο το Μουσείο συνεχιζόταν σαν Ανοικτό Μουσείο με παραδοσιακά κτίρια από όλες τις γύρω περιοχές της Βόρειας Λαπωνίας. Υπέροχα όλα. Μια ακόμα μικρή στάση μέσα στην πόλη για να αγοράσουμε διάφορα σουβενίρ (και κέρατα!!!) και γρήγορα για το Ivalo για τον αγώνα ποδοσφαίρου που είχαν κανονίσει τα παιδιά. Εμείς οι υπόλοιποι ελεύθεροι υπηρεσίας αράξαμε για ξεκούραση και χαλάρωση (που περιλάμβανε και σάουνα) μετά από την πιο όμορφη μέρα μας στη Λαπωνία. Λίγο πριν το δείπνο βγήκαμε για βόλτα και μπαίναμε σε κάθε ανοικτό μαγαζί που βρίσκαμε, όχι για να ψωνίσουμε αλλά για να ζεσταθούμε. Ήταν το μακρύτερο χρονικά χιλιόμετρο που έκανα βόλτα ποτέ μου. Γυρίσαμε , φάγαμε και αράξαμε μέχρι αργά. Τα παιδιά ειδικά δεν ξεκόλλαγαν. Όλοι σκέφτονταν τον αποχωρισμό της επομένης.
Αρκετές ώρες αφού είχε ξημερώσει η επομένη, ετοιμάσαμε τα πράγματά μας και αρχίσαμε να φορτώνουμε. Ήρθε ο Rodney με τη γυναίκα του και μια ομάδα μαθητών κουβαλώντας πολλά δώρα και πολύ συγκίνηση. Μας συνόδευσαν μέχρι το μικρό, γραφικό αεροδρόμιο για να μας αποχαιρετήσουν. Ήρθε το αεροπλάνο και σταμάτησε ακριβώς μπροστά στην έξοδο του κτιρίου. Ελικοφόρο της Finair. Πάνω που ήμασταν έτοιμοι να μπούμε μέσα σηκώθηκε ένας αέρας και έριχνε ένα χιόνι σαν πολύ μικρό χαλάζι. Πρώτη φορά στη ζωή μου άκουγα το χιόνι. Το χιόνι έπεφτε πολύ πλάγια και σε «έδερνε». Μοναδική αίσθηση, σαν να ήθελε ο τόπος να μας αποχαιρετήσει κι αυτός με τον τρόπο του. Αγκαλιές φιλιά και πολλά πολλά δάκρυα από ερωτευμένους και μη και το μακρύ ταξίδι προς τον νότο ξεκίνησε. Και πάλι γνωριμία με Φιλανδούς που είχαν έρθει στην Ελλάδα, κουβεντούλα και χάζεμα της όμορφης θέας και σε λιγότερο από 2 ώρες φτάναμε Ελσίνκι. Αναμονή 3 ώρες και αναχώρηση με Lufthansa για Φρανκφούρτη. Εκεί μετά από 1.30 ώρα αναμονή αλλάξαμε αεροπλάνο και γύρω στη 1.30 μετά τα μεσάνυχτα πατάγαμε πάτριον έδαφος. Λίγο πριν τις 3 το πρωί στο σχολείο αφού είχαμε παραδώσει σώα και αβλαβή τα παιδιά στις οικογένειές τους φύγαμε κι εμείς να πάμε στα σπίτια μας να ξεκουραστούμε. Άλλωστε ξημέρωνε Μεγάλη Παρασκευή και οι οικογένειές μας περίμεναν πως και πώς να γιορτάσουμε μαζί. Έτσι τέλειωσε το ταξίδι μας στη βόρεια άκρη της Ευρώπης.

 

[go2dbeach]

Δημο , δεν εχω λογια για το αρθρο σου...καταπληκτικο!
Τα βιντεο δεν μπορω να τα δω...ισως φταιει το πισι μου , θα προσπαθησω αυριο ξανα..
Ευχαριστουμε πολυ που μοιραζεσαι τις εμπειριες σου μαζι μας

 

[dimosf]

Δημο , δεν εχω λογια για το αρθρο σου...καταπληκτικο!
Τα βιντεο δεν μπορω να τα δω...ισως φταιει το πισι μου , θα προσπαθησω αυριο ξανα..
Ευχαριστουμε πολυ που μοιραζεσαι τις εμπειριες σου μαζι μας

Ευχαριστώ πολύ Ζωή. Νάσαι καλά!
Αν δεν μπορείς να δεις τα βιντεάκια στο κείμενο τα έχω και στα Βίντο http://www.travelstories.gr/videogallery.php?catid=1

 

[MarilenaAth]

Δήμο με ταξίδεψες σε μια χώρα που ήθελα και θέλω πάντα να επισκεφτώ...(ερωτευμένη με τον χειμώνα και φυσικά με τον Άγιο..) Ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρω...
Σ'ευχαριστούμε πολύ.....

 

[dimosf]

Δήμο με ταξίδεψες σε μια χώρα που ήθελα και θέλω πάντα να επισκεφτώ...(ερωτευμένη με τον χειμώνα και φυσικά με τον Άγιο..) Ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρω...
Σ'ευχαριστούμε πολύ.....

Σου εύχομαι να πραγματοποιήσεις αυτό το ταξίδι σύντομα και νάναι όπως το ονειρεύεσαι και ακόμα καλύτερο!

 

[Lianos Leonidas]

Είσαι χαρισματικός στη αφήγηση , συνέχισε πάντα έτσι.Καλύτερα το κρύο του Ivalo, απο τα κουνούπια του το καλοκαίρι.Στο Ταλίν που περιγράφεις το κατάστημα με τα μάλλινα, εξω απο τα τείχη πρός το λιμάνι, δεν ξέρω αν εννοείς ένα μακρυνάρι οίκημα που πουλούν οι Λετοννές και όχι μόνο κάθε κατηγορίας ενδύματα και πλεκτά, αλλά σαν τις λαικές τις δικές μας σε ποιότητα και τιμές.Πιστεύω να πήρατε και Certificate ότι περάσατε τον Αρκτικό Κύκλο.Να είσαι καλά.

 

[Lachesis]

Δήμο, δεν ξεκόλλησα από την οθόνη όση ώρα διάβαζα! Φανταστική ακούγεται η εμπειρία σου και μας τη μετέφερες πολύ παραστατικά! Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ! Θέλω πολύ να επισκεφτώ τις Σκανδιναβικές χώρες, μέχρι τότε όμως θα αρκεστώ σε ιστορίες φωτογραφίες και βίντεο. :xmas_smile: