Τέλη Οκτώβρη και εκμεταλλευόμενοι τις δύο αργίες (Αγίου Δημητρίου και 28η) πραγματοποιούμε επιτέλους το ταξίδι στην Κροατία. Το είχαμε αναβάλλει πολλές φορές λόγω κορωνοιου, όμως θέλαμε να αποφύγουμε να πάμε καλοκαίρι που γίνεται χαμός στις Δαλματικές ακτές. Από την άλλη, δεν καιγόμασταν ιδιαίτερα και για τις παραλίες, αφού στη Χαλκιδική κάνουμε μπάνιο μέχρι αρχές Οκτωβρη. Ετσι το ταξίδι κλείστηκε για 25-31/10 με διαμονη σε Ντουμπρόβνικ (3/διαν.), Σπλίτ (1), Ζάνταρ (1) και Ζάγκρεμπ (1 διανυκτέρευση). Οι πτήσεις μας ήταν απίστευτα βολικές, Θεσσαλονίκη - Ντουμπρόβνικ και επιστροφή Ζάγκρεμπ - Θεσσαλονίκη, με ενοικίαση αυτοκίνητου για την ενδιάμεση διαδρομή. Ευτυχώς, τύχαμε και σε εξαιρετικό καιρό με πολύ υψηλές θερμοκρασίες και απολαύσαμε ακόμη περισσότερο αυτό το θεσπέσιο ταξίδι. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, θα αφαιρούσα μία διανυκτέρευση από το Ντουμπρόβνικ και θα την πρόσθετα στο κοσμοπολίτικο Σπλίτ.
Αφιξη και γνωριμία με το Ντουμπρόβνικ
Με πτήση της Aegean μέσω Αθήνας (ευτυχώς χωρίς καθόλου χρόνο αναμονής) φτάσαμε νωρίς το απόγευμα στο Ντουμπροβνικ. Πήραμε το shuttle bus (7ευρω/ατομο) που μας κατέβασε στο νέο λιμάνι της πόλης και μετά από λίγο βρεθήκαμε στο ξενοδοχείο. Ημασταν πολύ τυχεροί στο θέμα της διαμονής, καθότι το hotel ivka εκτός από την χαμηλή τιμή του (70€ με πρωινό και δείπνο, προσφορά), είχε εξαιρετικό μπουφέ πρωινού και δείπνου και ήταν μόλις δέκα λεπτά με το λεωφορείο από την είσοδο της παλιάς πόλης. Είχε και στάση λεωφορείου δίπλα και ανά τέταρτο είχε δρομολόγιο.
Εντυπωσιακή η είσοδος της παλιάς πόλης, με τον πύργο και την κρεμαστή γέφυρα. Νόμιζα πως από κάποια γωνία θα εμφανιστούν ιππότες πολεμιστές πάνω σε άλογα και θα ξεκινήσουν κανονιοβολισμοί. Πανέμορφα και γραφικά σπίτια, παλάτια, κρήνες, ναοί και μουσεία που σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές. Πραγματικά η εικόνα του εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη! Γύρω γύρω η παλιά πόλη περιβάλλεται από τείχη που είναι επισκέψιμα και μπορείς να περπατήσεις πάνω σε αυτά. Η θέα είναι υπέροχη, άλλοτε βλέπεις τη θάλασσα άλλοτε αυλές σπιτιών με κρεμασμένες μπουγάδες και άλλοτε τις σκεπές των κτιρίων. Ευτυχώς που αγοράσαμε την κάρτα Dubrovnik pass (αγορά μόνο μέσω ίντερνετ) για 3 μέρες (40€/άτομο) και συνέφερε, καθότι μόνο ή είσοδος στα τείχη έχει 30€. Η κάρτα αυτή δίνει πρόσβαση σε όλα τα αξιοθέατα της πόλης και στην τοπική συγκοινωνία χωρίς εξτρά κόστος.
Μας είχαν αναφέρει πολλοί φίλοι για την αυξημένη τουριστική κίνηση που υπάρχει στο Ντουμπρόβνικ, όμως την περίοδο που πήγαμε δεν διαπιστώσαμε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, σε πολλά μουσεία ήμασταν εντελώς μόνοι, ενώ και στα σοκάκια δεν υπήρχε αυξημένος συνωστισμός. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η φοβερή καθαριότητα, δεν υπήρχε ίχνος από σκουπίδι, ενώ ακόμη και οι κάδοι απορριμμάτων ήταν επιμελώς κρυμμένοι σε αθέατα σημεία. Οι πέτρες στους δρόμους γυάλιζαν! Ακόμη και οι ταμπέλες των καταστημάτων ήταν ίδιες για όλους, ένα κόκκινο πανί με τυπωμένη τη φίρμα της επιχείρησης. Τίποτα διαφορετικό, τίποτα παράταιρο, όλοι τηρούσαν τους κανόνες κι ας μην υπήρχε δείγμα αστυνομικού.
Το Ντουμπρόβνικ έμοιαζε με ένα ανοιχτό μουσείο, όλα ήταν μέσα στην παλιά πόλη και σε περίμεναν να τα εξερευνήσεις. Το μόνο που του έλειπε ήταν η βραδινή διασκέδαση. Με το που σουρούπωνε, οι τουρίστες -στην πλειονότητα τους ηλικιωμένοι- αποσύρονταν στα καταλύματα τους ή στα εστιατόρια και η παλιά πόλη έδειχνε άδεια, όμορφη με τα φώτα της αναμμένα, αλλά και μελαγχολική συνάμα. Και μιας και μίλησα για εστιατόρια να σας αναφέρω πως οι τιμές στα πιάτα δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα. Κυμαίνονταν από 22-25 ευρώ το πιάτο, ενώ οι σαλάτες γύρω στα 12-15 ευρώ. Φυσικά και οι μερίδες σχετικά μικρές, γι’ αυτό όπως σας ανέφερα και νωρίτερα η ημιδιατροφή στο ξενοδοχείο ivka περιόρισε τα έξοδα μας.
Δυόμισι μέρες γεμάτες περάσαμε στο Ντουμπρόβνικ και επισκεφθήκαμε τα τείχη, το πανέμορφο ναυτικό μουσείο, το εθνολογικό μουσείο, το μοναστήρι των Φραγκισκανών, το παλιό φαρμακείο και κάθε γραφική γωνιά της παλιάς πόλης. Αν ήταν καλοκαίρι που η μέρα διαρκεί περισσότερο, ίσως να επισκεπτόμασταν και κάποιο από τα κοντινά νησάκια που συνδέονται με τακτική συγκοινωνία, όμως λόγω εποχής δεν βρήκαμε ενδιαφέρουσα την ιδέα αυτή.
Το κοσμοπολίτικο Σπλίτ
Η τέταρτη μέρα του ταξιδιού μας βρίσκει νωρίς το πρωί στην είσοδο του γραφείου ενοικίασης αυτοκινήτων στο Ντουμπρόβνικ, που έτυχε να είναι κοντά στο ξενοδοχείο. Βάσει πολλών θετικών αξιολογήσεων προτιμήσαμε τη nova rent a car που είχε τις καλύτερες τιμές σε σύγκριση με άλλες εταιρείες, γραφεία σε κάθε μεγάλη πόλη της Κροατίας (σε περίπτωση ανάγκης) και ένα ολοκαίνουργιο ford focus που μας παραδόθηκε χωρίς καθυστέρηση, προβλήματα και κυρίως με ευγένεια προσωπικού. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα και σας αναφέρω πως οι δρόμοι της χώρας ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, σωστή σήμανση και η οδήγηση στις πόλεις ήταν άνετη και χωρίς καθόλου άγχος.
Προτιμήσαμε τον παραλιακό δρόμο που κινείται κατά μήκος της θάλασσας, ώστε να απολαύσουμε τις περίφημες δαλματικές ακτές. Από το Ντουμπρόβνικ εως το Σπλίτ κάναμε 3,5 ώρες, καθότι περνούσαμε συνεχώς μέσα από κατοικημένες περιοχές με χαμηλά όρια ταχύτητας. Υπολογίστε τις διπλάσιες ώρες το καλοκαίρι, οπότε καλύτερα από την εθνική οδό, αν πάτε την περίοδο αιχμής.
Φτάνοντας στο Σπλίτ τακτοποιηθήκαμε εύκολα στο κατάλυμα The View Luxury Rooms (75€ με πρωινό), που το συστήνω καθότι είναι δίπλα στο κέντρο, πλήρως ανακαινισμένο και με θέα όνειρο! Και φτάνουμε στο λιμάνι και παθαίνουμε πλάκα! Φοίνικες, μοντέρνα κότερα, τα τείχη της πόλης εντυπωσιακά, νεαρόκοσμος να κυκλοφορεί παντού (σε σχέση με τους ηλικιωμένους στο Ντουμπρόβνικ), το παλάτι του Δοκλητιανού φοβερό και παντού παλάτια και γραφικά στενά! Μα τι στο καλό, το Ντουμπρόβνικ έχει το όνομα, μα το Σπλίτ τη χάρη! Ηταν πολύ ωραιότερο από το Ντουμπροβνικ, καθότι είχε ζωντάνια, αυθεντικότητα, ποικιλία διαφορετικών εικόνων και δεν χόρταιναν τα μάτια μας αυθεντικές εικόνες. Μια πόλη - όνειρο, που νιώθω πως θα μπορούσα να ζήσω άνετα για πάντα. Μέχρι αργά το βράδυ βολτάραμε στην παλιά πόλη και γευματίσαμε σε ένα υπέροχο εστιατόριο απολαμβάνοντας μια τοπική σπεσιαλιτέ: ριζότο σε μελάνι σουπιάς.
Τρογκίρ και Ζάνταρ
Πρωινό και αναχώρηση για το επίσης γραφικό Τρογκίρ. Η διαδρομή καλύφθηκε μέσα σε ένα μισάωρο και πριν ακόμη ανοίξουν τα καταστήματα ήμασταν στην παλιά πόλη και βολτάραμε. Πολύ γραφική -αν και μικροσκοπική- με σημαντικότερο αξιοθέατο τον ναό του Αγίου Λαυρεντίου. Όταν μπήκαμε στο ναό ήταν άδειος, όμως μέσα σε ελάχιστη ώρα κατέφθασαν περισσότερα από πέντε γκρουπ τουριστών, κάνοντας την έξοδο μας από τον ναό δύσκολη. Αμέσως μετά κατευθυνθήκαμε για Ζάνταρ, ίσως η πιο αδιάφορη πόλη του ταξιδιού μας. Η πόλη είχε σε κάποια σημεία γραφικότητα, όμως επειδή είχαμε ήδη επισκεφθεί τα highlights, η Ζαντάρ μας φάνηκε σχεδόν αδιάφορη.
Στο εθνικό πάρκο Πλιτσβε
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει από τα αξημέρωτα στο δρόμο, προκειμένου να είμαστε στην ώρα μας στο πάρκο. Η διαδρομή από Ζαντάρ μέχρι το εθνικό πάρκο καλύφθηκε με οδήγηση δύο ωρών. Από τη λαχτάρα μας, όμως, φτάσαμε 40 λεπτά νωρίτερα από την ώρα εισόδου (είχαμε κλείσει ιντερνετικά περίπου 2 εβδομάδες πριν για τις 9.00) και έπρεπε να περιμένουμε λίγα λεπτά για να μπούμε, καθότι η είσοδος επιτρέπεται από μισή ώρα πριν μέχρι και μία ώρα μετά από την ώρα που κάνεις κράτηση. Διαλέξαμε τη διαδρομή C, οκτώ χιλιομέτρων και διάρκειας 4-6 ωρών, εμείς τη βγάλαμε σε 3,5 ώρες με σταθερό βηματισμό. Πολύ ωραία διαδρομή, ελαφρώς κουραστική στο τέλος της, με ατελείωτες λίμνες, καταρράκτες, φύση, δέντρα, μονοπάτια και ένα σωρό άλλες ομορφιές. Πανέμορφο μέρος, παραδεισένιο. Η επιστροφή μας προς την έξοδο του πάρκου έγινε με το δωρεάν τρενάκι, που μεταφέρει τους κουρασμένους επισκέπτες.
Στο Ζάγκρεμπ
Η πρωτεύουσα της χώρας μας άφησε ωραίες εντυπώσεις, χωρίς όμως να μας ξετρελάνει. Αρκετά γραφική η παλιά πόλη με πολύ ωραία αρχοντικά που φωτίζονταν υπέροχα το βράδυ. Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί παραδώσαμε με εύκολο τρόπο το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του αεροδρομίου και μέσω Βελιγραδίου (Air Serbia) φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη.
Επίλογος και εντυπώσεις
Η εμπειρία μου από την Κροατία είναι πως πρόκειται για μια όμορφη χώρα, όμως αδικαιολόγητα ακριβή στο θέμα του φαγητού και των μουσείων. Το Ντουμπρόβνικ είναι το δυνατό brand της χώρας και δεύτερο το εθνικό πάρκο Plitsve. Το οδικό δίκτυο είναι σε πολύ καλή κατάσταση, οι κάτοικοι είναι ευγενικοί και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν. Το ταξίδι μπορεί να γίνει εύκολα και οδικώς (ειδικά για τους Βορειοελλαδίτες), με διανυκτέρευση είτε στα Τίρανα είτε στο Μαυροβούνιο. Αποφύγετε να κάνετε αυτό το ταξίδι οδικώς τους καλοκαιρινούς μήνες, καθότι στα σύνορα οι καθυστερήσεις είναι πολύ μεγάλες.
Αφιξη και γνωριμία με το Ντουμπρόβνικ
Με πτήση της Aegean μέσω Αθήνας (ευτυχώς χωρίς καθόλου χρόνο αναμονής) φτάσαμε νωρίς το απόγευμα στο Ντουμπροβνικ. Πήραμε το shuttle bus (7ευρω/ατομο) που μας κατέβασε στο νέο λιμάνι της πόλης και μετά από λίγο βρεθήκαμε στο ξενοδοχείο. Ημασταν πολύ τυχεροί στο θέμα της διαμονής, καθότι το hotel ivka εκτός από την χαμηλή τιμή του (70€ με πρωινό και δείπνο, προσφορά), είχε εξαιρετικό μπουφέ πρωινού και δείπνου και ήταν μόλις δέκα λεπτά με το λεωφορείο από την είσοδο της παλιάς πόλης. Είχε και στάση λεωφορείου δίπλα και ανά τέταρτο είχε δρομολόγιο.
Εντυπωσιακή η είσοδος της παλιάς πόλης, με τον πύργο και την κρεμαστή γέφυρα. Νόμιζα πως από κάποια γωνία θα εμφανιστούν ιππότες πολεμιστές πάνω σε άλογα και θα ξεκινήσουν κανονιοβολισμοί. Πανέμορφα και γραφικά σπίτια, παλάτια, κρήνες, ναοί και μουσεία που σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές. Πραγματικά η εικόνα του εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη! Γύρω γύρω η παλιά πόλη περιβάλλεται από τείχη που είναι επισκέψιμα και μπορείς να περπατήσεις πάνω σε αυτά. Η θέα είναι υπέροχη, άλλοτε βλέπεις τη θάλασσα άλλοτε αυλές σπιτιών με κρεμασμένες μπουγάδες και άλλοτε τις σκεπές των κτιρίων. Ευτυχώς που αγοράσαμε την κάρτα Dubrovnik pass (αγορά μόνο μέσω ίντερνετ) για 3 μέρες (40€/άτομο) και συνέφερε, καθότι μόνο ή είσοδος στα τείχη έχει 30€. Η κάρτα αυτή δίνει πρόσβαση σε όλα τα αξιοθέατα της πόλης και στην τοπική συγκοινωνία χωρίς εξτρά κόστος.
Μας είχαν αναφέρει πολλοί φίλοι για την αυξημένη τουριστική κίνηση που υπάρχει στο Ντουμπρόβνικ, όμως την περίοδο που πήγαμε δεν διαπιστώσαμε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, σε πολλά μουσεία ήμασταν εντελώς μόνοι, ενώ και στα σοκάκια δεν υπήρχε αυξημένος συνωστισμός. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η φοβερή καθαριότητα, δεν υπήρχε ίχνος από σκουπίδι, ενώ ακόμη και οι κάδοι απορριμμάτων ήταν επιμελώς κρυμμένοι σε αθέατα σημεία. Οι πέτρες στους δρόμους γυάλιζαν! Ακόμη και οι ταμπέλες των καταστημάτων ήταν ίδιες για όλους, ένα κόκκινο πανί με τυπωμένη τη φίρμα της επιχείρησης. Τίποτα διαφορετικό, τίποτα παράταιρο, όλοι τηρούσαν τους κανόνες κι ας μην υπήρχε δείγμα αστυνομικού.
Το Ντουμπρόβνικ έμοιαζε με ένα ανοιχτό μουσείο, όλα ήταν μέσα στην παλιά πόλη και σε περίμεναν να τα εξερευνήσεις. Το μόνο που του έλειπε ήταν η βραδινή διασκέδαση. Με το που σουρούπωνε, οι τουρίστες -στην πλειονότητα τους ηλικιωμένοι- αποσύρονταν στα καταλύματα τους ή στα εστιατόρια και η παλιά πόλη έδειχνε άδεια, όμορφη με τα φώτα της αναμμένα, αλλά και μελαγχολική συνάμα. Και μιας και μίλησα για εστιατόρια να σας αναφέρω πως οι τιμές στα πιάτα δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα. Κυμαίνονταν από 22-25 ευρώ το πιάτο, ενώ οι σαλάτες γύρω στα 12-15 ευρώ. Φυσικά και οι μερίδες σχετικά μικρές, γι’ αυτό όπως σας ανέφερα και νωρίτερα η ημιδιατροφή στο ξενοδοχείο ivka περιόρισε τα έξοδα μας.
Δυόμισι μέρες γεμάτες περάσαμε στο Ντουμπρόβνικ και επισκεφθήκαμε τα τείχη, το πανέμορφο ναυτικό μουσείο, το εθνολογικό μουσείο, το μοναστήρι των Φραγκισκανών, το παλιό φαρμακείο και κάθε γραφική γωνιά της παλιάς πόλης. Αν ήταν καλοκαίρι που η μέρα διαρκεί περισσότερο, ίσως να επισκεπτόμασταν και κάποιο από τα κοντινά νησάκια που συνδέονται με τακτική συγκοινωνία, όμως λόγω εποχής δεν βρήκαμε ενδιαφέρουσα την ιδέα αυτή.
Το κοσμοπολίτικο Σπλίτ
Η τέταρτη μέρα του ταξιδιού μας βρίσκει νωρίς το πρωί στην είσοδο του γραφείου ενοικίασης αυτοκινήτων στο Ντουμπρόβνικ, που έτυχε να είναι κοντά στο ξενοδοχείο. Βάσει πολλών θετικών αξιολογήσεων προτιμήσαμε τη nova rent a car που είχε τις καλύτερες τιμές σε σύγκριση με άλλες εταιρείες, γραφεία σε κάθε μεγάλη πόλη της Κροατίας (σε περίπτωση ανάγκης) και ένα ολοκαίνουργιο ford focus που μας παραδόθηκε χωρίς καθυστέρηση, προβλήματα και κυρίως με ευγένεια προσωπικού. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα και σας αναφέρω πως οι δρόμοι της χώρας ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, σωστή σήμανση και η οδήγηση στις πόλεις ήταν άνετη και χωρίς καθόλου άγχος.
Προτιμήσαμε τον παραλιακό δρόμο που κινείται κατά μήκος της θάλασσας, ώστε να απολαύσουμε τις περίφημες δαλματικές ακτές. Από το Ντουμπρόβνικ εως το Σπλίτ κάναμε 3,5 ώρες, καθότι περνούσαμε συνεχώς μέσα από κατοικημένες περιοχές με χαμηλά όρια ταχύτητας. Υπολογίστε τις διπλάσιες ώρες το καλοκαίρι, οπότε καλύτερα από την εθνική οδό, αν πάτε την περίοδο αιχμής.
Φτάνοντας στο Σπλίτ τακτοποιηθήκαμε εύκολα στο κατάλυμα The View Luxury Rooms (75€ με πρωινό), που το συστήνω καθότι είναι δίπλα στο κέντρο, πλήρως ανακαινισμένο και με θέα όνειρο! Και φτάνουμε στο λιμάνι και παθαίνουμε πλάκα! Φοίνικες, μοντέρνα κότερα, τα τείχη της πόλης εντυπωσιακά, νεαρόκοσμος να κυκλοφορεί παντού (σε σχέση με τους ηλικιωμένους στο Ντουμπρόβνικ), το παλάτι του Δοκλητιανού φοβερό και παντού παλάτια και γραφικά στενά! Μα τι στο καλό, το Ντουμπρόβνικ έχει το όνομα, μα το Σπλίτ τη χάρη! Ηταν πολύ ωραιότερο από το Ντουμπροβνικ, καθότι είχε ζωντάνια, αυθεντικότητα, ποικιλία διαφορετικών εικόνων και δεν χόρταιναν τα μάτια μας αυθεντικές εικόνες. Μια πόλη - όνειρο, που νιώθω πως θα μπορούσα να ζήσω άνετα για πάντα. Μέχρι αργά το βράδυ βολτάραμε στην παλιά πόλη και γευματίσαμε σε ένα υπέροχο εστιατόριο απολαμβάνοντας μια τοπική σπεσιαλιτέ: ριζότο σε μελάνι σουπιάς.
Τρογκίρ και Ζάνταρ
Πρωινό και αναχώρηση για το επίσης γραφικό Τρογκίρ. Η διαδρομή καλύφθηκε μέσα σε ένα μισάωρο και πριν ακόμη ανοίξουν τα καταστήματα ήμασταν στην παλιά πόλη και βολτάραμε. Πολύ γραφική -αν και μικροσκοπική- με σημαντικότερο αξιοθέατο τον ναό του Αγίου Λαυρεντίου. Όταν μπήκαμε στο ναό ήταν άδειος, όμως μέσα σε ελάχιστη ώρα κατέφθασαν περισσότερα από πέντε γκρουπ τουριστών, κάνοντας την έξοδο μας από τον ναό δύσκολη. Αμέσως μετά κατευθυνθήκαμε για Ζάνταρ, ίσως η πιο αδιάφορη πόλη του ταξιδιού μας. Η πόλη είχε σε κάποια σημεία γραφικότητα, όμως επειδή είχαμε ήδη επισκεφθεί τα highlights, η Ζαντάρ μας φάνηκε σχεδόν αδιάφορη.
Στο εθνικό πάρκο Πλιτσβε
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει από τα αξημέρωτα στο δρόμο, προκειμένου να είμαστε στην ώρα μας στο πάρκο. Η διαδρομή από Ζαντάρ μέχρι το εθνικό πάρκο καλύφθηκε με οδήγηση δύο ωρών. Από τη λαχτάρα μας, όμως, φτάσαμε 40 λεπτά νωρίτερα από την ώρα εισόδου (είχαμε κλείσει ιντερνετικά περίπου 2 εβδομάδες πριν για τις 9.00) και έπρεπε να περιμένουμε λίγα λεπτά για να μπούμε, καθότι η είσοδος επιτρέπεται από μισή ώρα πριν μέχρι και μία ώρα μετά από την ώρα που κάνεις κράτηση. Διαλέξαμε τη διαδρομή C, οκτώ χιλιομέτρων και διάρκειας 4-6 ωρών, εμείς τη βγάλαμε σε 3,5 ώρες με σταθερό βηματισμό. Πολύ ωραία διαδρομή, ελαφρώς κουραστική στο τέλος της, με ατελείωτες λίμνες, καταρράκτες, φύση, δέντρα, μονοπάτια και ένα σωρό άλλες ομορφιές. Πανέμορφο μέρος, παραδεισένιο. Η επιστροφή μας προς την έξοδο του πάρκου έγινε με το δωρεάν τρενάκι, που μεταφέρει τους κουρασμένους επισκέπτες.
Στο Ζάγκρεμπ
Η πρωτεύουσα της χώρας μας άφησε ωραίες εντυπώσεις, χωρίς όμως να μας ξετρελάνει. Αρκετά γραφική η παλιά πόλη με πολύ ωραία αρχοντικά που φωτίζονταν υπέροχα το βράδυ. Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί παραδώσαμε με εύκολο τρόπο το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του αεροδρομίου και μέσω Βελιγραδίου (Air Serbia) φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη.
Επίλογος και εντυπώσεις
Η εμπειρία μου από την Κροατία είναι πως πρόκειται για μια όμορφη χώρα, όμως αδικαιολόγητα ακριβή στο θέμα του φαγητού και των μουσείων. Το Ντουμπρόβνικ είναι το δυνατό brand της χώρας και δεύτερο το εθνικό πάρκο Plitsve. Το οδικό δίκτυο είναι σε πολύ καλή κατάσταση, οι κάτοικοι είναι ευγενικοί και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν. Το ταξίδι μπορεί να γίνει εύκολα και οδικώς (ειδικά για τους Βορειοελλαδίτες), με διανυκτέρευση είτε στα Τίρανα είτε στο Μαυροβούνιο. Αποφύγετε να κάνετε αυτό το ταξίδι οδικώς τους καλοκαιρινούς μήνες, καθότι στα σύνορα οι καθυστερήσεις είναι πολύ μεγάλες.
