Ταϊλάνδη Τσουνάμι-seeing στο Κράμπι

[coccobill]

Α, ωραια, ευχαριστω.

 

[coccobill]

Κι αφου εχω γραψει ολη την υπολοιπη ιστορια παταω προεπισκοπηση και μου εμφανιζεται "fatal error" και τη χανω ολη.. που ειναι εκεινο το εικονιδιο με το παιδακι που χτυπαει το κεφαλι του στον τοιχο?

 

[coccobill]

Μισο λεπτο περιπου αργοτερα (ποιος αντιλαμβανεται το χρονο τετοιες ωρες; ) βλεπουμε στη δεξια μερια του κολπου, και μιλαμε για μεγαααλο κολπο, ενα επισης μεγαλο κυμα, σχεδον αμεσως ενα ακομη στη δεξια κι ενα ακομα μεγαλυτερο στη μεση. Σχεδον αστραπιαια γινεται η συμβολη των κυματων: εγιναν ενα και κατευθυνεται με μεγαλη ταχυτητα προς τους εκατονταδες αποσβολωμενους ανθρωπους που το κοιταμε μαρμαρωμενοι.

Ξεπαγωνω και καθομαι κατω να ζουμαρω (μεγα λαθος!) μεχρι που αντιλαμβανομαι πως με την ταχυτητα που κινειται θα διανυσει την αποσταση εως εμενα πιο γρηγορα απ'οσο χρειαζομαι για να γυρισω στο ξενοδοχειο που ειναι λιγο πιο πισω μου. "Ο.Κ, λεω, Σοφια φυγαμε πριν γινουμε κι εμεις αναμνηστικα." Το ξενοδοχειο εχει δυο οροφους και ανεβαινουμε στον δευτερο ψαχνοντας μπαλκονι με θεα στη θαλασσα οταν ακουμε εναν παραξενο θορυβο απο νερα και πραγματα που σπανε. Ευτυχως το ξενοδοχειο βρισκοταν μεν πανω στον παραλιακο δρομο (δρομος,λεμε τωρα) αλλα ολοι οι κλειστοι χωροι (δωματια π.χ) ηταν στην πισω πλευρα. Οι μπροστινοι ηταν εστιατορια, μπαρ και τετοια. Ακομα ευτυχεστερα μπροστα απο τον κολπο της Αο Νανγκ εχει ενα σκασμο βραχονησακια πανω στα οποια εσκασε κι εν πολλοις ξεθυμανε το κυμα που ακομα δεν ξεραμε το ονομα του.

 

[thanosth]

συγκλονιστικό!

 

[romantic woman]

Οντως συγκλονιστικό το να υπάρξεις μάρτυρας μιας τέτοιας τραγωδίας...,φαντάζομαι τα συναισθήματα σου εκείνη τη στιγμή που βλέπεις τη ζωή σου να κινδυνεύει....

 

[NTINA]

Ευτυχώς που το καμπανάκι σου χτύπησε,και ο δρόμος για το ξενοδοχείο δεν ήταν μακρύς.

 

[eva kas]

πραγματικα τρομερη εμπειρια!
σε κανει να αναθεωρεις πολλα πραγματα στη ζωη σου μετα.
μπραβο coccobill που την μοιραζεσαι μαζι μας!
ευχαριστουμε!

 

[ΕΡΣΗ]

Ευτυχως που ξεπαγωσες και την κοπανησες εγκαιρως!

 

[Bahari]

Κι αφου εχω γραψει ολη την υπολοιπη ιστορια παταω προεπισκοπηση και μου εμφανιζεται "fatal error" και τη χανω ολη.. που ειναι εκεινο το εικονιδιο με το παιδακι που χτυπαει το κεφαλι του στον τοιχο?

Το έχω πάθει κι εγώ, γι' αυτό τώρα πια γράφω το κείμενο σε word και μετά το αντιγράφω στο μήνυμα μου. Οπότε αν εκείνη την ώρα κάτι πάει στραβά δεν το χάνω.
Συγκλονιστική περιγραφή!!!

 

[spor_os]

Κι αφου εχω γραψει ολη την υπολοιπη ιστορια παταω προεπισκοπηση και μου εμφανιζεται "fatal error" και τη χανω ολη.. που ειναι εκεινο το εικονιδιο με το παιδακι που χτυπαει το κεφαλι του στον τοιχο?

Παρακαλώ για άλλη μία φορά, ειδικά όταν γράφετε ένα μεγάλο κείμενο ας κρατάτε ένα αντίγραφο σε ένα κειμενογράφο τοπικά στον υπολογιστή σας.
Ευχαριστώ

 

[coccobill]

Αδυνατω να μεινω πανω χωρις να ξερω τι διαολο συνεβη και κατεβαινω στη ρεσεψιον . Τα νερα εχουν φτασει σχεδον μεσα. Οι τουριστες ειναι φρικαρισμενοι, οι ντοπιοι τρεχουν μες στον πανικο (οσο πανικο μπορει να επιδειξει ενας Ταιλανδος) κι εγω βγαινω στον κηπο. Μπαινω μες στα νερα (του κηπου!! ), παταω σε αμμο kαι βλεπω ψαρια να σπαρταρανε, σπασμενα κοραλλια και κοχυλια. Κομματια σπασμενων ξυλων απο τα κιοσκια και το εξωτερικο τοιχακι του ξενοδοχειου σπασμενο κι αυτο. Βλεπω εναν υπαλληλο που φαινοταν υπευθυνος ( κι ηταν οντως ο υπευθυνος ασφαλειας) και τον πλησιαζω. Θυμαμαι τον πρωινο σεισμο και τον ρωταω αν επροκειτο για τσουναμι. Με κοιταει σαστισμενος, απανταει "οχι, μη φοβαστε, απλα καλυτερα να ειστε στα δωματια σας" και γυρναει στον ασυρματο. Ωραια, μας καθησυχασες.. Πως να εισαι, βεβαια, ειλικρινης χωρις να σκορπισεις πανικο ; Μαζευω ενα κοχυλακι απο κατω κι επιστρεφω στην συνταξιδιωτισσα μου.


<Παρενθεση μεγαλη: οταν ξεκινησα να κανω ταξιδια, ελεγα στους φιλους μου πως θα ηθελα να βρεθω μπροστα (ενταξει, οχι τοσο μπροστα) σε ολα τα ακραια φυσικα φαινομενα (ηφαιστεια, στροβιλους π.χ) αλλα ηξερα πως τσουναμι πολυ δυσκολα θα μου κατσει... Ξεραδια!! Μετα απο αυτο και κανα δυο- τρια ακομα ταξιδιωτικα ευτραπελα οι φιλοι μου που αναζητουν την περιπετεια ερχονται μαζι μου ακομα κι αν κινησω για Σαλαμινα! >

Αρχικα δεν εχουμε ιδεα για το μεγεθος της καταστροφης κι εξακολουθουμε να νομιζουμε πως περιοριζεται τοπικα.Το μεσημερακι κατεβαινουμε στη ρεσεψιον που ειναι γεματη κοσμο που θελει να μαθει για συγγενεις και φιλους που δεν εχουν επιστρεψει. Πεφτω πανω στον υπευθυνο ασφαλειας και ακουω πως στα Πι-Πι υπαρχουν ηδη αναφορες για τα πρωτα θυματα. Καθε πεντε λεπτα ο αριθμος αυξανει και οσοι ειναι μαζεμενοι γυρω του ρωτουν απελπισμενοι για λεπτομερειες. Δεν εχει νοημα να κανουμε μπανιστηρι στην αγωνια τους κι επιστρεφουμε στο δωματιο. Απ'τη θολουρα μας αντιλαμβανομαστε πως στο δωματιο υπαρχει τηλεοραση μετα απο κανα διωρο. Ανοιγουμε στο CNN και βλεπουμε τις πρωτες εικονες... Αδυνατον...

Το απογευμα βγαινουμε στην πολη και στον κεντρικο δρομο εχουν ηδη στηθει τα πρωτα αυτοσχεδια γραφεια με Lost People ταμπελες. Ανατριχιαζουμε. Υπαρχουν αστυνομικοι που δεν αφηνουν να κατεβουμε στην παραλια -ομορφα κι ευγενικα μας εξηγουν πως δεν ειναι ασφαλες. Την επομενη ημερα εχει τοποθετηθει στρατιωτικο οχημα κανα χιλιομετρο πριν την εισοδο της πολης και αποτρεπει τους οδηγους να κατευθυνθουν προς τα μας.

Πολλοι ξενοι εχουν φυγει και δυο-τρια false alarm την επομενη δημιουργουν καινουριο πανικο και διωχνουν κι αλλους. Οι ντοπιοι προσπαθουν να αδειασουν νερα και αμμο απο τα σπιτια και τα μαγαζια τους. Το ωραιο μπαρακι στην ακρη της παραλιας δεν ανοιξε ξανα (για την ακριβεια, δεν εθεαθη ξανα), αλλα απο τη μεθεπομενη ανοιγουν σιγα-σιγα τα παραλιακα εστιατορια και τα μαγαζια με τα τουριστικα.

 

[ΕΡΣΗ]

Εξαιρετικα ενδιαφερουσα διηγηση! Με εχεις καθηλωσει!