cosmopolitan
Member
Σας υποσχέθηκα στο πρώτο μου άρθρο εδώ, στον αγαπημένο ταξιδιάρη ιπποπόταμο, ότι όταν θα επέστρεφα από το ταξίδι στην Ιταλία θα σας περιέγραφα τις περιπέτειες της παρέας μου! Ιδού λοιπόν!
Τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει από το Φλεβάρη στην RyanAir. Το ταξίδι μας δεν ήταν προγραμματισμένο. Αντίθετα, προέκυψε λόγω της προσφοράς της εταιρείας κι ακόμη περισσότερο επειδή επρόκειτο για το αεροδρόμιο του Αράξου, το οποίο βρίσκεται δίπλα στην Πάτρα, όπου μένουμε.
Για να πω την αλήθεια, μία μικρή ανησυχία την είχα ως προς το τί επρόκειτο να συναντήσουμε τόσο στο αεροδρόμιο (καθότι περιφερειακό) όσο και στο ίδιο το αεροπλάνο (μιας εταιρείας χαμηλού κόστους). Τελικά, όμως, τζάμπα ανησυχούσα. Και ο χώρος του αεροδρομίου ήταν πολύ καλός (και με δωρεάν χώρο στάθμευσης, που μας γλίτωσε από πολύ άγχος) και η διαδικασία ήταν χαλαρή, κάτι που εμένα με ηρέμησε απίστευτα. Ειλικρινά, όλη αυτή η πιεστική διαδικασία του ελέγχου, την οποία τελικά δεν γλιτώσαμε στην επιστροφή, μου χαλάει απίστευτα τη διάθεση...
Το αεροπλάνο έφυγε στην ώρα του, δηλαδή 17:55 και μετά από μια σχετικά ευχάριστη πτήση δύο περίπου ωρών φτάσαμε στο αεροδρόμιο Orio al Serio του Μπεργκαμο.
Και εκεί που είπαμε "όλα εντάξει", να σου που φάγαμε 45 λεπτά, μέχρι να πάρουμε το αμάξι που είχαμε νοικιάσει. Οι υπάλληλοι της εταιρείας που είχαμε επιλέξει αποδείχθηκαν λίγο "αργά τα ζα μου". Παρατήρησα δε ότι και οι υπάλληλοι του τραίνου είχαν θέμα με το χρόνο, αφού δύο φορές κοντέψαμε να χάσουμε το τραίνο, μετά από αναμονή αρκετής ώρας και χωρίς πολλούς άλλους επιβάτες μπροστά μας.
Αφού, λοιπόν, ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά, πήραμε - με τη βοήθεια του GPS - το δρόμο για το ξενοδοχείο, που βρίσκεται στην περιοχή Presezzo του Μπέργκαμο. Τί υπέροχος χώρος!!! Άλλωστε, πρόκειται για ανακατασκευασμένη βίλα του 17ου αι. Ατμοσφαιρικοί χώροι που συνδυάζουν μοντέρνα και παραδοσιακά στοιχεία, ευγενικό και πρόθυμο προσωπικό, εξωπραγματικό πρωινό (στις 3 μέρες που μείναμε δεν κατάφερα να τα δοκιμάσω όλα). οπότε καταλαβαίνετε ότι η χαρά μας ήταν διπλή! Κάναμε ένα ντους στα γρήγορα και φύγαμε για το νυχτερινό Μπέργκαμο.
Με το που φτάσαμε στην κάτω πόλη πρέπει να πω ότ σφίχτηκε η καρδιά μου από την ερημιά! Αν σκεφτείτε μάλιστα ότι δεν ξέραμε και πού να παρκάρουμε, καταλαβαίνετε την απόγνωσή μου. Ευτυχώς που βρήκαμε δυο αστυνομικούς και μας διευκρίνησαν - στη νοηματική, γιατί αγγλικά δεν ήξεραν 
- σε ποιό χρώμα λωρίδες επιτρέπεται η στάθμευση: οι κίτρινες για τους κατοίκους, οι γαλάζιες με παρκόμετρα μέχρι τις 9 το βράδυ και οι λευκές ελεύθερες.
Όταν πήραμε το τραινάκι (το τελευταίο βράδυ ανακαλύψαμε τυχαία ότι υπάρχει και δρόμος για την πάνω πόλη περίπου ένα χιλιόμετρο από το τραινάκι) εντυπωσιαστήκαμε! Μια πόλη ξεπεταγμένη από το χρονοντούλαπο της ιστορίας! Ειδικά η κεντρική πλατεία με τα βενετσιάνικα κτήρια, το πανύψηλο ρολόι και το συντριβάνι έμοιαζε με σκηνικό. Σε συνδυασμό δε με τις μεσαιωνικές παραστάσεις που είδαμε να δίνονται εκεί και στις δύο νυχτερινές μας επισκέψεις, η ατμόσφαιρα ήταν απερίγραπτη!
http://www.travelstories.gr/photo/showphoto.php?photo=30218&ppuser=13817
Εκείνο το βράδυ έφαγα και το πρώτο μου ιταλικό παγωτό!
Σαν να δοκίμαζα παγωτό πρώτη φορά! Όσο για τις γεύσεις, εμείς δεν τις έχουμε ούτε καν ακούσει στην Ελλάδα: πεπόνι, λεμόνι, περγαμόντο και ο κατάλογος συνεχίζεται για πολύ!!!
Την επόμενη μέρα, Σάββατο, μετά από καλό ύπνο και γενναίο πρωινό, πήγαμε στον κοντινό σταθμό του τραίνου (10 λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο). Πήραμε το τραίνο αρχικά για Μπέργκαμο και από εκεί για Μιλάνο. Υπήρχε, βέβαια, και η επιλογή κατευθείαν για Μιλάνο, αλλά τότε θα βγαίναμε στην στάση Porta Garibaldi. Θέλαμε, όμως να δούμε τον σταθμό Centrale, εξ ου και το διπλό δρομολόγιο. Σε περίπου 45 λεπτά (Μπέργκαμο - Μιλάνο) στεκόμασταν στον Centrale και χαζεύαμε το κτήριο και τον πύργο της Pirelli!
Αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να πάμε στο κέντρο με τα πόδια για να δούμε όλη την πόλη. Δεν ήταν άσχημη ιδέα, αλλά φτάνοντας μια κούραση την είχαμε!!!:roll:
Είδαμε πρώτα τη Scala, κάναμε μια βόλτα στο εσωτερικό της αγοράς του Μανώλη
(Vittorio Emanuelle) και τελικά βγήκαμε μπροστά στο Duomo!!! "Επιβλητικό" δεν νομίζω ότι είναι η κατάλληλη λέξη για να το περιγράψει! Πρόκειται μάλλον για κέντημα σε μάρμαρο!
Ας όψεται ο ακατανόμαστος... ο παναγιώτατος, ήθελα να πω, Βενέδικτος που είχε αποφασίσει να επισκεφτεί το Μιλάνο τις ίδιες μέρες με εμάς. Έτσι βρήκαμε το ναό κλειστό και τα σχέδια για ανάβαση στην οροφή του αναβλήθηκαν... Μετά από λίγο χάζεμα στην πλατεία πήραμε το δρόμο για το Castello Sforzesco. Στο δρόμο φάγαμε κάτι πίτσες (με το αυτοκίνητο του πάπα να περνάει δίπλα μας), ψωνίσαμε μερικά αναμνηστικά, χορτάσαμε τη φάτσα του Πινόκιο που ήταν παντού και φάγαμε και ένα παγωτάκι!
Το κάστρο τώρα είναι σαν να χτίστηκε χθες! Όταν περνάς την θεόρατη πύλη και βρίσκεσαι στον περίβολο, νομίζεις ότι ταξίδεψες στο χρόνο. Οι 3 όροφοι των διαμερισμάτων του έχουν μετατραπεί σε μουσείο τέχνης. Εμείς, λόγω κούρασης, είδαμε μόνο το ισόγειο, όπου είχα την χαρά να δώ, μεταξύ άλλων, μία αίθουσα διακοσμημένη από τον Ντα Βίντσι και ένα από τα αγαπημένα μου αγάλματα, την Pieta Rondanini του Μιχαήλ Αγγέλου.
Φεύγοντας, περάσαμε και από την φτηνή (σχετικά) περιοχή της πόλης με σκοπό να αγοράσουμε και κανένα ρούχο, αλλά λόγω δύσκολου γούστου τελικά δεν πήραμε τίποτα!!!:roll: Έτσι, μετά από λίγο μπέρδεμα με τα τραίνα φτάσαμε στο ξενοδοχείο, ξεκουραστήκαμε και ετοιμαστήκαμε να βγούμε για φαγητό!
Φάγαμε σε ένα μαγαζάκι (pub-cafe-ristorante) εκτός τουριστικής περιοχής και έτσι όχι μόνο δεν πληρώσαμε ένα σκασμό λεφτά και δοκιμάσαμε ωραία πιάτα!!! Γι'αυτό πήγαμε και το επόμενο βράδυ!!!
Την Κυριακή σειρά είχε το Κόμο! Πήραμε τον δρόμο που περνάει μέσα από τα χωριουδάκια και έτσι είδαμε μέρη απίστευτης ομορφιάς και πολύ προσεγμένα (οι συγκρίσεις με τις εξοχές της Ελλάδας και το χαμό που επικρατεί παραλείπονται!!!)
Φτάνοντας στο Κόμο ήμασταν και πολύ τυχεροί, αφού βρήκαμε χώρο στάθμευσης έξω από το Duomo της πόλης! Ωραίο κτήριο και αυτό, αν και όχι τόσο εντυπωσιακό όσο ο ναός του Μιλάνου. Εντυπωσιάστηκα από τα αγάλματα του Πλινίου του Νεότερου εκατέρωθεν της κεντρικής θύρας. Μάλιστα, μπήκαμε και στο εσωτερικό ενόσω βρισκόταν σε εξέλιξη η κυριακάτικη λειτουργία.
Κάναμε μια βόλτα δίπλα στη λίμνη, θαυμάσαμε τη θέα, βραχήκαμε από μια ξαφνική μπόρα και τελικά πήραμε το funiculare για το Brunate.
Για όσους δεν έχουν ξαναμπεί σε τέτοιο μεταφορικό μέσο είναι απίστευτη εμπειρία. Ειδικά με τη θέα που προσφέρει σε όλη τη λίμνη μένεις άφωνος! Ήταν και μερικοί Κύπριοι που έσκουζαν γιατί φοβούνταν μήπως από τον πολύ κόσμο γίνει κανένα ατύχημα, αλλά τελικά τη γλιτώσαμε! Κι έτσι απολαύσαμε τη θέα από το χωριουδάκι (κατά τα άλλα αδιάφορο) και αφού κατεβήκαμε ξεκινήσαμε για Λουγκάνο!
Στα σύνορα Ιταλίας - Ελβετίας ο έλεγχος είναι εξονυχιστικός... Μόνο "Welcome to Switzerland" μας είπαν και δεν κατεβήκαμε καν από το αυτοκίνητο! Για να μην πολυλογώ, το Λουγκάνο έγινε η αγαπημένη μου πόλη! Ειδικά για το πάρκο νομίζω ότι και να με παρατούσαν εκεί, θα έμενα ευχαρίστως και κάτω από ένα δέντρο! Τέτοια τάξη δεν έχω ξαναδεί, ούτε και τόσο ήρεμους ανθρώπους. Όσο για τη θέα, δεν μπορώ να την περιγράψω! Σε μία ώρα ηρέμησα για δέκα χρόνια!
Κάναμε και μερικές αγορές, αφού δέχονται και ευρώ και πήραμε σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής!
Το βράδυ, κατάκοποι αλλά γεμάτοι εικόνες φάγαμε κάτι και πήγαμε μια τελευταία βόλτα στο Μπέργκαμο! Την άλλη μέρα πετάγαμε για Ελλάδα 10:45, που σήμαινε βιασύνη! Φάγαμε το τελευταίο βασιλικό μας πρωινό και φύγαμε γρήγορα για το αεροδρόμιο. Παραδώσαμε το αυτοκίνητο, περάσαμε τον έλεγχο, κάναμε μια γύρα τα Duty Free και να μας τελικά στο αεροπλάνο!
Α! Στην επιστροφή είδαμε και την Κέρκυρα από ψηλά, τον τόπο των περσινών μας καλοκαιρινών διακοπών, την Πάργα (που πήγαμε πρόπερσυ) και γενικά όλο το Ιόνιο!
Θα σας πως μόνο ότι πατώντας το πόδι μου στη γη άρχισα να σχεδιάζω την επόμενη επίσκεψή μου στην ίδια περιοχή!!!!
Τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει από το Φλεβάρη στην RyanAir. Το ταξίδι μας δεν ήταν προγραμματισμένο. Αντίθετα, προέκυψε λόγω της προσφοράς της εταιρείας κι ακόμη περισσότερο επειδή επρόκειτο για το αεροδρόμιο του Αράξου, το οποίο βρίσκεται δίπλα στην Πάτρα, όπου μένουμε.
Για να πω την αλήθεια, μία μικρή ανησυχία την είχα ως προς το τί επρόκειτο να συναντήσουμε τόσο στο αεροδρόμιο (καθότι περιφερειακό) όσο και στο ίδιο το αεροπλάνο (μιας εταιρείας χαμηλού κόστους). Τελικά, όμως, τζάμπα ανησυχούσα. Και ο χώρος του αεροδρομίου ήταν πολύ καλός (και με δωρεάν χώρο στάθμευσης, που μας γλίτωσε από πολύ άγχος) και η διαδικασία ήταν χαλαρή, κάτι που εμένα με ηρέμησε απίστευτα. Ειλικρινά, όλη αυτή η πιεστική διαδικασία του ελέγχου, την οποία τελικά δεν γλιτώσαμε στην επιστροφή, μου χαλάει απίστευτα τη διάθεση...
Το αεροπλάνο έφυγε στην ώρα του, δηλαδή 17:55 και μετά από μια σχετικά ευχάριστη πτήση δύο περίπου ωρών φτάσαμε στο αεροδρόμιο Orio al Serio του Μπεργκαμο.
Και εκεί που είπαμε "όλα εντάξει", να σου που φάγαμε 45 λεπτά, μέχρι να πάρουμε το αμάξι που είχαμε νοικιάσει. Οι υπάλληλοι της εταιρείας που είχαμε επιλέξει αποδείχθηκαν λίγο "αργά τα ζα μου". Παρατήρησα δε ότι και οι υπάλληλοι του τραίνου είχαν θέμα με το χρόνο, αφού δύο φορές κοντέψαμε να χάσουμε το τραίνο, μετά από αναμονή αρκετής ώρας και χωρίς πολλούς άλλους επιβάτες μπροστά μας.
Αφού, λοιπόν, ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά, πήραμε - με τη βοήθεια του GPS - το δρόμο για το ξενοδοχείο, που βρίσκεται στην περιοχή Presezzo του Μπέργκαμο. Τί υπέροχος χώρος!!! Άλλωστε, πρόκειται για ανακατασκευασμένη βίλα του 17ου αι. Ατμοσφαιρικοί χώροι που συνδυάζουν μοντέρνα και παραδοσιακά στοιχεία, ευγενικό και πρόθυμο προσωπικό, εξωπραγματικό πρωινό (στις 3 μέρες που μείναμε δεν κατάφερα να τα δοκιμάσω όλα). οπότε καταλαβαίνετε ότι η χαρά μας ήταν διπλή! Κάναμε ένα ντους στα γρήγορα και φύγαμε για το νυχτερινό Μπέργκαμο.
Με το που φτάσαμε στην κάτω πόλη πρέπει να πω ότ σφίχτηκε η καρδιά μου από την ερημιά!
Αν σκεφτείτε μάλιστα ότι δεν ξέραμε και πού να παρκάρουμε, καταλαβαίνετε την απόγνωσή μου. Ευτυχώς που βρήκαμε δυο αστυνομικούς και μας διευκρίνησαν - στη νοηματική, γιατί αγγλικά δεν ήξεραν - σε ποιό χρώμα λωρίδες επιτρέπεται η στάθμευση: οι κίτρινες για τους κατοίκους, οι γαλάζιες με παρκόμετρα μέχρι τις 9 το βράδυ και οι λευκές ελεύθερες.Όταν πήραμε το τραινάκι (το τελευταίο βράδυ ανακαλύψαμε τυχαία ότι υπάρχει και δρόμος για την πάνω πόλη περίπου ένα χιλιόμετρο από το τραινάκι) εντυπωσιαστήκαμε! Μια πόλη ξεπεταγμένη από το χρονοντούλαπο της ιστορίας! Ειδικά η κεντρική πλατεία με τα βενετσιάνικα κτήρια, το πανύψηλο ρολόι και το συντριβάνι έμοιαζε με σκηνικό. Σε συνδυασμό δε με τις μεσαιωνικές παραστάσεις που είδαμε να δίνονται εκεί και στις δύο νυχτερινές μας επισκέψεις, η ατμόσφαιρα ήταν απερίγραπτη!
http://www.travelstories.gr/photo/showphoto.php?photo=30218&ppuser=13817
Εκείνο το βράδυ έφαγα και το πρώτο μου ιταλικό παγωτό!
Σαν να δοκίμαζα παγωτό πρώτη φορά! Όσο για τις γεύσεις, εμείς δεν τις έχουμε ούτε καν ακούσει στην Ελλάδα: πεπόνι, λεμόνι, περγαμόντο και ο κατάλογος συνεχίζεται για πολύ!!!Την επόμενη μέρα, Σάββατο, μετά από καλό ύπνο και γενναίο πρωινό, πήγαμε στον κοντινό σταθμό του τραίνου (10 λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο). Πήραμε το τραίνο αρχικά για Μπέργκαμο και από εκεί για Μιλάνο. Υπήρχε, βέβαια, και η επιλογή κατευθείαν για Μιλάνο, αλλά τότε θα βγαίναμε στην στάση Porta Garibaldi. Θέλαμε, όμως να δούμε τον σταθμό Centrale, εξ ου και το διπλό δρομολόγιο. Σε περίπου 45 λεπτά (Μπέργκαμο - Μιλάνο) στεκόμασταν στον Centrale και χαζεύαμε το κτήριο και τον πύργο της Pirelli!
Αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να πάμε στο κέντρο με τα πόδια για να δούμε όλη την πόλη. Δεν ήταν άσχημη ιδέα, αλλά φτάνοντας μια κούραση την είχαμε!!!:roll:
Είδαμε πρώτα τη Scala, κάναμε μια βόλτα στο εσωτερικό της αγοράς του Μανώλη
(Vittorio Emanuelle) και τελικά βγήκαμε μπροστά στο Duomo!!! "Επιβλητικό" δεν νομίζω ότι είναι η κατάλληλη λέξη για να το περιγράψει! Πρόκειται μάλλον για κέντημα σε μάρμαρο! Ας όψεται ο ακατανόμαστος... ο παναγιώτατος, ήθελα να πω, Βενέδικτος που είχε αποφασίσει να επισκεφτεί το Μιλάνο τις ίδιες μέρες με εμάς. Έτσι βρήκαμε το ναό κλειστό και τα σχέδια για ανάβαση στην οροφή του αναβλήθηκαν... Μετά από λίγο χάζεμα στην πλατεία πήραμε το δρόμο για το Castello Sforzesco. Στο δρόμο φάγαμε κάτι πίτσες (με το αυτοκίνητο του πάπα να περνάει δίπλα μας), ψωνίσαμε μερικά αναμνηστικά, χορτάσαμε τη φάτσα του Πινόκιο που ήταν παντού
και φάγαμε και ένα παγωτάκι! Το κάστρο τώρα είναι σαν να χτίστηκε χθες! Όταν περνάς την θεόρατη πύλη και βρίσκεσαι στον περίβολο, νομίζεις ότι ταξίδεψες στο χρόνο. Οι 3 όροφοι των διαμερισμάτων του έχουν μετατραπεί σε μουσείο τέχνης. Εμείς, λόγω κούρασης, είδαμε μόνο το ισόγειο, όπου είχα την χαρά να δώ, μεταξύ άλλων, μία αίθουσα διακοσμημένη από τον Ντα Βίντσι και ένα από τα αγαπημένα μου αγάλματα, την Pieta Rondanini του Μιχαήλ Αγγέλου.
Φεύγοντας, περάσαμε και από την φτηνή (σχετικά) περιοχή της πόλης με σκοπό να αγοράσουμε και κανένα ρούχο, αλλά λόγω δύσκολου γούστου τελικά δεν πήραμε τίποτα!!!:roll: Έτσι, μετά από λίγο μπέρδεμα με τα τραίνα φτάσαμε στο ξενοδοχείο, ξεκουραστήκαμε και ετοιμαστήκαμε να βγούμε για φαγητό!
Φάγαμε σε ένα μαγαζάκι (pub-cafe-ristorante) εκτός τουριστικής περιοχής και έτσι όχι μόνο δεν πληρώσαμε ένα σκασμό λεφτά και δοκιμάσαμε ωραία πιάτα!!! Γι'αυτό πήγαμε και το επόμενο βράδυ!!!
Την Κυριακή σειρά είχε το Κόμο! Πήραμε τον δρόμο που περνάει μέσα από τα χωριουδάκια και έτσι είδαμε μέρη απίστευτης ομορφιάς και πολύ προσεγμένα (οι συγκρίσεις με τις εξοχές της Ελλάδας και το χαμό που επικρατεί παραλείπονται!!!)
Φτάνοντας στο Κόμο ήμασταν και πολύ τυχεροί, αφού βρήκαμε χώρο στάθμευσης έξω από το Duomo της πόλης! Ωραίο κτήριο και αυτό, αν και όχι τόσο εντυπωσιακό όσο ο ναός του Μιλάνου. Εντυπωσιάστηκα από τα αγάλματα του Πλινίου του Νεότερου εκατέρωθεν της κεντρικής θύρας. Μάλιστα, μπήκαμε και στο εσωτερικό ενόσω βρισκόταν σε εξέλιξη η κυριακάτικη λειτουργία.
Κάναμε μια βόλτα δίπλα στη λίμνη, θαυμάσαμε τη θέα, βραχήκαμε από μια ξαφνική μπόρα
και τελικά πήραμε το funiculare για το Brunate.Για όσους δεν έχουν ξαναμπεί σε τέτοιο μεταφορικό μέσο είναι απίστευτη εμπειρία. Ειδικά με τη θέα που προσφέρει σε όλη τη λίμνη μένεις άφωνος! Ήταν και μερικοί Κύπριοι που έσκουζαν γιατί φοβούνταν μήπως από τον πολύ κόσμο γίνει κανένα ατύχημα, αλλά τελικά τη γλιτώσαμε!
Κι έτσι απολαύσαμε τη θέα από το χωριουδάκι (κατά τα άλλα αδιάφορο) και αφού κατεβήκαμε ξεκινήσαμε για Λουγκάνο!Στα σύνορα Ιταλίας - Ελβετίας ο έλεγχος είναι εξονυχιστικός...
Μόνο "Welcome to Switzerland" μας είπαν και δεν κατεβήκαμε καν από το αυτοκίνητο! Για να μην πολυλογώ, το Λουγκάνο έγινε η αγαπημένη μου πόλη! Ειδικά για το πάρκο νομίζω ότι και να με παρατούσαν εκεί, θα έμενα ευχαρίστως και κάτω από ένα δέντρο! Τέτοια τάξη δεν έχω ξαναδεί, ούτε και τόσο ήρεμους ανθρώπους. Όσο για τη θέα, δεν μπορώ να την περιγράψω! Σε μία ώρα ηρέμησα για δέκα χρόνια!Κάναμε και μερικές αγορές, αφού δέχονται και ευρώ και πήραμε σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής!
Το βράδυ, κατάκοποι αλλά γεμάτοι εικόνες φάγαμε κάτι και πήγαμε μια τελευταία βόλτα στο Μπέργκαμο! Την άλλη μέρα πετάγαμε για Ελλάδα 10:45, που σήμαινε βιασύνη! Φάγαμε το τελευταίο βασιλικό μας πρωινό
και φύγαμε γρήγορα για το αεροδρόμιο. Παραδώσαμε το αυτοκίνητο, περάσαμε τον έλεγχο, κάναμε μια γύρα τα Duty Free και να μας τελικά στο αεροπλάνο!Α! Στην επιστροφή είδαμε και την Κέρκυρα από ψηλά, τον τόπο των περσινών μας καλοκαιρινών διακοπών, την Πάργα (που πήγαμε πρόπερσυ) και γενικά όλο το Ιόνιο!
Θα σας πως μόνο ότι πατώντας το πόδι μου στη γη άρχισα να σχεδιάζω την επόμενη επίσκεψή μου στην ίδια περιοχή!!!!
