Γερμανία Τρεις ημέρες στην Σαξονία: Δρέσδη, Γκέρλιτς, Λειψία, Μόριτζμπουργκ, Μάϊσεν

[Kyriakosm]

Να και φωτο απο το φεστιβαλ της αρχαιας πολης.

Και που γυριζεται καινουργιο εργο

 

[escursione]

Κεφάλαιο 3. Λειψία

3.1. Εισαγωγή

Η Λειψία (γερμανικά: Leipzig, σλάβικα: Lipsk) είναι η μεγαλύτερη πόλη του ομόσπονδου κράτους της Σαξονίας στη Γερμανία, γνωστή και για την ομώνυμη Μάχη της Λειψίας. Το όνομα προέρχεται από την σλάβικη λέξη Lipsk (οικισμός με φλαμουριές). Ο πληθυσμός της Λειψίας που ήταν 750.000 πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σήμερα έχει ελαττωθεί στις 590.337 (31-12-2017).

Φυσικό και αστικό τοπίο σχεδόν σε ισόποσες δόσεις που δημιουργεί όμορφες αντιθέσεις, βόλτες στα μεγάλα πάρκα, άνετοι ποδηλατοδρόμοι, γραφικοί πεζόδρομοι, πανέμορφα ηλιοβασιλέματα, έντονη πολιτιστική δραστηριότητα, νέες δημιουργικές κοινότητες επαγγελματιών, είναι μερικά μόνο από τα βασικά συστατικά της αξιόλογης πόλης της Γερμανίας.

Μέχρι το 1989 η Λειψία κυριολεκτικά βρομούσε. Το βιομηχανικό κέντρο της Ανατολικής Γερμανίας είχε τη χειρότερη ατμόσφαιρα στη χώρα. Τα εργοστάσια διοχέτευαν τόνους διοξειδίου του θείου στον αέρα και μόλυναν τον υδροφόρο ορίζοντα. Όμως, μέσα σε λίγα χρόνια η Λειψία κατάφερε να απαλλαγεί από τη φήμη της «πρωτεύουσας των φτωχών της Γερμανίας» και έχει μετατραπεί σε έναν μικρό «παράδεισο», για κάθε λογής νέο και δημιουργικό επαγγελματία που δεν άντεχε το πολύ ακριβό κόστος ζωής της πρωτεύουσας της Γερμανίας. Έχει αναγεννηθεί εκ νέου σαν μια Μέκκα του πολιτισμού - και ίσως σαν το «Νέο Βερολίνο».

Χρονιά-ορόσημο για τη Λειψία ήταν το 2000 -στις αρχές-, όταν η Porsche και η BMW άνοιξαν εργοστάσια αυτοκινήτων στην πόλη. Γεμάτη ρευστό πια, η Λειψία αρχίζει να αναπτύσσεται. Κι ύστερα ήρθε η νεολαία.

Η Λειψία είναι μια δραστήρια, συναρπαστική πόλη των τεχνών και των σκηνικών παραστάσεων, έντονη πολιτιστική δράση και μουσική παράδοση, συνδεδεμένη με προσωπικότητες, όπως οι JS Bach, Felix Mendelsohn, Richard Wagner και Robert Schuman. Ο Goethe, ο οποίος σπούδασε σε αυτή την πόλη, την συνέκρινε με το Παρίσι και όχι, όπως συνήθιζε να λέει, λόγω των όμορφων κοριτσιών της Λειψίας. Ίσως να είχε στο νου του το κτίριο Gewandhaus, το χώρο φιλοξενία της ορχήστρας Gewandhaus, η οποία ιδρύθηκε το 1743 και διευθυνόταν για πολύ καιρό από τον Kurt Masur. Ή, ίσως να εννοούσε την Όπερα, ένα κτίριο με παράδοση άνω των 300 ετών, ένα από τα πιο παλιά μουσικά θέατρα της Ευρώπης και φημισμένο για το πλούσιο ρεπερτόριο με μεγάλα έργα, από μπαρόκ μέχρι μοντέρνα.

Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η γενέτειρα του Βάγκνερ υπέστη τις λιγότερες καταστροφές σε σχέση με άλλες γερμανικές πόλεις από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων. Αρκετά ήταν τα ιστορικά μνημεία της πόλης που δεν καταστράφηκαν.

H Λειψία ήταν ιστορικά, μια πόλη μεγάλης σημασίας: ένας εμπορικός σταθμός στα χρόνια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά και πεδίο μάχης στη διάρκεια της προτεσταντικής μεταρρύθμισης. Η Λειψία έγινε γνωστή ως η «Πόλη των Ηρώων», όταν το 1989 έπαιξε κομβικό ρόλο στην «Ειρηνική Επανάσταση», καθώς οι ντόπιοι διαδήλωσαν ενάντια στο κομμουνιστικό καθεστώς τον Μάιο εκείνης της χρονιάς. Μέχρι τον Οκτώβριο, οι πορείες έγιναν τόσο μαζικές που εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κατέκλυσαν τους δρόμους όλης της Γερμανίας και κάπως έτσι ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν παρελθόν. Πριν 29 χρόνια, λοιπόν, το Τείχος του Βερολίνου κατέρρευσε και αυτόματα έγινε το σύμβολο της αλλαγής. Όμως, η επανάσταση δεν ξεκίνησε εκεί διότι αρχικά στην Λειψία οι πολίτες της ανατολικής Γερμανίας κατέλαβαν τους δρόμους και ενώ όλοι φοβούνταν άλλη μία αιματοχυσία ξαφνικά οι δυνάμεις του Κομμουνιστικού καθεστώτος υποχώρησαν και κάπως έτσι το σύμβολο του Τείχους ισοπέδωσε την ιστορική αλήθεια.

Η Λειψία είναι αδελφοποιημένη με συνολικά 14 πόλεις: Lyon (1981), Hanover (1987), Nanjing (1988), Frankfurt am Main (1990), Kiev (1992), Birmingham (1992), Houston (1993), Krakow (1995), Bologna (1997), Brno (1999), Travnik (2003), Addis Abeba (2004), Thessaloniki (2008), Herzliya (2011).


3.2. Αξιοθέατα της Λειψίας


Από το σταθμό του Γκέρλιτς σε τρεις ώρες φτάσαμε στον πολύ όμορφο και επιβλητικό Σιδηροδρομικό Σταθμό της Λειψίας. Το μέγεθός του, και τα μαγαζιά που είχε πραγματικά μας εντυπωσίασαν. Από τους πιο μεγάλους σταθμούς που έχω δει ποτέ, σε 2 ορόφους, με πολλά σουπερμάρκετ, καταστήματα, μαγαζιά εστίασης, καφέ κλπ., στην κυριολεξία σκέτο εμπορικό κέντρο!

Απέναντι από το σταθμό το μάτι μας έπεσε απευθείας σε κάτι κτίρια με γκράφιτι που μας τράβηξαν την προσοχή.

Μέσω της Nikolaistraße, που ξεκινάει απέναντι από το σταθμό, φτάσαμε σε μία πλατεία με όμορφα κτίρια και την Εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Nikolaikirche).

Η εντυπωσιακή Εκκλησία του Αγίου Νικολάου του 13ου αιώνα, είναι η μεγαλύτερη στη πόλη με 63 μέτρα μήκος και 43 μέτρα πλάτος. Με το πολυτελές νεοκλασικό εσωτερικό της, το 1989 υπήρξε το επίκεντρο της ειρηνικής επανάστασης των αντικαθεστωτικών της Ανατολικής Γερμανίας. Πανέμορφη Εκκλησία με υπέροχα χρώματα στη διακόσμηση της και πρωτότυπους κίονες. Την επισκέπτονται πολλοί Γερμανοί ως προσκύνημα για το ρόλο της στην πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, είναι ένας χώρος που ταυτίζεται με τις μνήμες εκείνης της εποχής.

Απέναντι από την Εκκλησία του Αγίου Νικολάου βρίσκεται το Παλιό Σχολείο του Αγίου Νικολάου (Alte Nikolaischule). Στους μαθητές του σχολείου συμπεριλαμβάνονται τα ονόματα των Wilhelm Leibniz, Christian Thomasius, Gottfried Seume, Richard Wagner και Karl Liebknecht.

Χάρη στη γενναιόδωρη δωρεά του Δήμου της αδελφοποιημένης πόλης της Φρανκφούρτης ποσού σχεδόν 10 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, το Alte Nikolaischule, ένα από τα πιο πολύτιμα αρχιτεκτονικά μνημεία στη Λειψία, διασώθηκε από τη φθορά.

Ο ισόγειος χώρος του κτιρίου σχεδιάστηκε για να λειτουργήσει ως "πολιτιστικό καφέ". Επίσης στο κτίριο στεγάζεται το Μουσείο Αρχαιοτήτων του Πανεπιστημίου της Λειψίας.

Στην αίθουσα του παλιού αμφιθεάτρου του 2ου ορόφου, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο φουαγιέ και αίθουσα συνεδρίων, όπου πραγματοποιούνται διαλέξεις, εκδηλώσεις, προβολές ταινιών, συναυλίες, δεξιώσεις καθώς και εποχικές εκθέσεις.

Από την οδό Nikolaistrasse στο ύψος που βρίσκεται η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου ξεκινάει μία κλειστή στοά, η Specks Hof & Hansa Haus που καταλήγει στην οδό Reichsstraße. Επίσης έχει και μία τρίτη έξοδο προς την οδό Schuhmachergäßchen μιας και το κτίριο έχει πλευρές σε 3 δρόμους.

Σήμερα, όσοι περπατούν μέσα από το πέρασμα με τις υπέροχες γυάλινες οροφές και τα πολυάριθμα έργα τέχνης, όχι μόνο απολαμβάνουν ένα από τα πιο όμορφα, αλλά και ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της Λειψίας. H Speck's Hof είναι η παλαιότερη επιβλητική εμπορική στοά στην πόλη. Η ιστορία της χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Την εποχή εκείνη, περίπου το 1430, βρισκόταν στη θέση, ένα μεγάλο κτίριο που λειτουργούσε ως ζυθοποιείο και ως κάβα. Το 1815, ο Maximilian Speck von Sternburg, απέκτησε το γωνιακό σπίτι και του έδωσε το όνομα "Speck's Hof". Συνολικά 93 χρόνια, μέχρι το 1908, το σπίτι παρέμεινε στην οικογένεια έως ότου το αγόρασε ο επιχειρηματίας Paul Schmutzler και ο αρχιτέκτονας Emil Franz Hänsel.

Πηγή: Frank Vincentz, https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Leipzig_-_Nikolaistraße_+_Specks_Hof_01_ies.jpg

Οι αρχές του 20ού αιώνα σηματοδοτούν την εποχή της μεγάλης έκρηξης της κατασκευής στη Λειψία. η πόλη της Σαξονίας έγινε ένα σημαντικό κέντρο εμπορίου και εκθέσεων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το κτίριο Speck's Hof, υπό την καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Hänsel μετατράπηκε σε εμπορικό και εκθεσιακό κέντρο. Μετά τις τελευταίες επεκτάσεις στα έτη 1928 και 1929 δημιουργήθηκε ο μεγαλύτερος εκθεσιακός χώρος της εποχής με έκταση 10.000 τ.μ.

Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι περίτεχνες οροφές του κτιριακού συγκροτήματος υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Τα έτη 1981 και 1982 έγιναν οι πρώτες εργασίες ανακαίνισης στο κτίριο, αλλά εκτεταμένες εργασίες αποκατάστασης πραγματοποιήθηκαν μεταξύ του 1993 και του 1995.

Βγαίνοντας από τη στοά στη συμβολή των οδών Reichsstraße και Schuhmachergäßchen, σε ένα όμορφο Art Nouveau κτίριο με δύο κεφάλια από ελέφαντες για διακόσμηση στην είσοδό του, βρίσκεται το ιστορικό Cafe Riquet (Kaffeehaus Riquet).

Αφού είδαμε το εντυπωσιακό κτίριο που βρίσκεται το Cafe Riquet κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία Naschmarkt που είναι γεμάτη με εστιατόρια και καταστήματα. Εκεί βρίσκονται, το Άγαλμα του Γκαίτε από το 1903, πίσω του ακριβώς το Παλιό Χρηματιστήριο (Alte Borse), καθώς και η πίσω πλευρά του αναγεννησιακού Παλαιού Δημαρχείου (Altes Rathaus) του 1556, που σήμερα στεγάζεται από το 1909, το Ιστορικό Μουσείο της Λειψίας (Stadtgeschichtliches Museum), με μια ενδιαφέρουσα έκθεση για την ιστορία της πόλης από το μεσαίωνα μέχρι την πρόσφατη και σύγχρονη εποχή.

Το όμορφο κτίριο του Παλαιού Δημαρχείου, που η μπροστινή πλευρά του βρίσκεται στην Πλατεία της Παλιάς αγοράς (Marktplatz), ήταν όλο καλυμμένο και εκτελούνταν εργασίες συντήρησης. Το κτίριο περιλαμβάνει μια αίθουσα χορού, η οποία έχει μήκος 53 μέτρα. Έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για τα βασιλικά φεστιβάλ των πριγκίπων της Σαξονίας, γάμους, τα φεστιβάλ χειροτεχνίας κ.α. Σήμερα, μεταξύ άλλων, η αίθουσα χορού χρησιμοποιείται από την πόλη της Λειψίας για πολιτιστικές εκδηλώσεις και συναυλίες.

Φωτ. Παλαιό Δημαρχείο. http://leipzig-days.blogspot.com/2017/10/altes-rathaus.html.

Από την οδό Grimmaische στη πλατεία Markt, μπήκαμε σε μία στοά, τη Mädler Passage, όπου στην αρχή συναντήσαμε το Εστιατόριο Auerbachs Keller, ένα από τα παλαιότερα και πιο εμβληματικά εστιατόρια της Γερμανίας από το 1538, όπου σύχναζε ο Γκαίτε, και βγήκαμε στην Petersstraße με σκοπό να επισκεφτούμε την Εκκλησία του Αγίου Θωμά.

Λίγα μόλις βήματα πιο κάτω φτάσαμε στην Εκκλησία του Αγίου Θωμά (Thomaskirche). Σ’ αυτή την εξαίσια γοτθική εκκλησία, βαφτίστηκε ο μουσικοσυνθέτης Ρίχαρντ Βάγκνερ, κήρυξε ο Μαρτίνος Λούθηρος το 1539 την έλευση του Προτεσταντισμού, έπαιξε εκκλησιαστικό πιάνο ο Μότσαρτ και μεγαλούργησε ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ ως διευθυντής της χορωδίας της για 27 ολόκληρα χρόνια. Στο εσωτερικό της, θα βρείτε τη σαρκοφάγο του, ενώ υπάρχει και αντίγραφο του εκκλησιαστικού οργάνου της εποχής του.

Στην πλατειούλα μπροστά από την Εκκλησία του Αγίου Θωμά στέκεται το Άγαλμα του Johann Sebastian Bach.

Αριστερά από το Άγαλμα του Johann Sebastian Bach βρίσκεται το Café Kandler, όπου κάναμε μία στάση για ένα καφεδάκι και ένα τοπικό αμυγδαλωτό γλυκό στυλ κέικ, το Kandler Lerchen. Café Kandler υπάρχει επίσης και στο Speck's Hof (Cafe Kandler An Der Nikolaikirche).

Στην απέναντι γωνία βρίσκεται η Μπυραρία Brauhaus an der Thomaskirche.

Επόμενος σταθμός το εντυπωσιακό και πολυτελές τεράστιο Νέο Δημαρχείο της Λειψίας (Neues Rathaus), από το 1905. Εξίσου εντυπωσιακός ο ύψους 114,70 μέτρων Πύργος του Δημαρχείου που προσφέρει θέα στην πόλη. Για επίσκεψη χρειάζεται να ανέβεις 250 σκαλιά από τον πέμπτο όροφο. Το 1912 δημιουργήθηκε δύο κτίρια γραφείων που συνδέονται με το κεντρικό μέσω μίας γέφυρας.

Τελευταία στάση η Πλατεία Augustusplatz, όπου στη μέση υπάρχει το Σιντριβάνι Mendebrunnen, μπροστά ακριβώς από την αίθουσα συναυλιών (Gewandhaus).

Στην Augustusplatz βρίσκεται επίσης η Όπερα της Λειψίας (Opernhaus) που γίνονται εργασίες συντήρησης.

Το Πανεπιστήμιο της Λειψίας (Universität Leipzig).

Καθώς και το Αιγυπτιακό Μουσείο του Πανεπιστημίου της Λειψίας (Das Ägyptische Museum der Universität Leipzig).

Δυστυχώς το 4ωρο παραμονής μας στη Λειψία έφτασε στο τέλος του. Σιγά σιγά κατευθυνθήκαμε προς τον Σταθμό για να φάμε κάτι πρόχειρο στο χέρι και να πάρουμε το τρένο της επιστροφής για Δρέσδη. Σε γενικές γραμμές μας άρεσε η πόλη όσο προλάβαμε να δούμε, είναι μία μοντέρνα αναπτυσσόμενη πόλη, ζωντανή με πολύ νεολαία στους δρόμους, που και αυτή σαν την Δρέσδη είναι σκέτη εργοτάξιο.


3.3. Δραστηριότητες και Αξιοθέατα που έμειναν για μελλοντική επίσκεψη


Είχαμε σημειώσει αρκετά αξιοθέατα, διότι σκοπεύαμε να μείνουμε όλη την ημέρα, αλλά το Γκέρλιτς μας χάλασε τα σχέδια... Εννοείται ότι σε 1 ημέρα δεν τα προλαβαίνεις όλα, απλά επιλέγεις ποια θα επισκεφτείς και φυσικά υπάρχουν και πολλά άλλα που δεν αναγράφονται.

1. Grassimuseum. Johannisplatz 5-11. Κάτω από τη στέγη ενός υπέροχου αρτ ντεκό κτιρίου του 1920, ξεδιπλώνονται οι φανταστικές συλλογές τριών ξεχωριστών μουσείων: το Μουσείο Μουσικών Οργάνων, το Μουσείο Εθνογραφίας και το Μουσείο Εφαρμοσμένων Τεχνών.

2. Mendelssohn House. Goldschmidtstrasse 12. Το μοναδικό μουσείο στον κόσμο αφιερωμένο στον διάσημο ρομαντικό συνθέτη Φέλιξ Μέντελσον, φιλοξενείται στο σπίτι όπου έζησε με την οικογένειά του από το 1835 έως τον ξαφνικό του θάνατό, το 1847.

3. Leipzig Panometer. Richard-Lehmann-Strasse 114. Βασισμένο σε μια ιδέα του Βερολινέζου καλλιτέχνη Yadegar Asisi, το μοναδικό αυτό αξιοθέατο φιλοξενεί σε μια πρώην κυλινδρική δεξαμενή γκαζιού (1909) τη μεγαλύτερη εγκατάσταση 360° πανοραμικής φωτογραφίας στον κόσμο. Η εγκατάσταση δίνει στον επισκέπτη την αίσθηση ότι βρίσκεται στο κέντρο της δράσης που απεικονίζεται στη φωτογραφία. Το θέμα της έκθεσης αλλάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα με θέματα που αναπαριστούν σκηνές από τη φύση ή διάσημα ιστορικά γεγονότα.

4. Museum in der Runden Ecke- Stasi Museum. Dittrichring 24. Μουσείο – πρώην αρχηγείο της τοπικής Στάζι μας μαθαίνει τα πάντα γύρω από τις μεθόδους εργασίας της μυστικής υπηρεσίας της Ανατολικής Γερμανίας.

5. Bach Museum. Thomaskirchhof 15-16. Διαδραστικό μουσείο είναι αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του μέσα από 12 θεματικούς εκθεσιακούς χώρους με συναρπαστικά εκθέματα όπως παρτιτούρες, μουσικά όργανα, έργα τέχνης και έπιπλα.

6. Zeitgeschichtliches Forum. Grimmaische Strasse 6. Όλη η πολιτική ιστορία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, από τον διαχωρισμό του 1945 και την ζωή κάτω από το σοβιετικό καθεστώς, έως την Πτώση του Τείχους και την επανένωση των δύο Γερμανιών το 1990, ξετυλίγεται με συναρπαστικό τρόπο σε αυτό το θαυμάσιο μουσείο.

7. Μουσείο Καλών Τεχνών της Λειψίας. Katharinenstraße 10. Είναι μία από τις καλύτερες γκαλερί της Γερμανίας, με έργα του Ρούμπενς, του Μονέ και πολλών άλλων.

8. Zoo Leipzig. Pfaffendorfer-Strasse 29. Ένας από τους μεγαλύτερους και πιο εντυπωσιακούς ζωολογικούς κήπους της Γερμανίας, φιλοξενεί σπάνια είδη του ζωικού βασιλείου απ’ όλο τον κόσμο στο φυσικό τους περιβάλλον.

9. Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Αλεξίου (Russian Memorial Church St Alexej). Philipp-Rosenthal-Straße 51A.

10. Βοτανικός κήπος και κτίριο με τις πεταλούδες (Botanical Garden & Butterfly House).

11. Monument to the Battle of the Nations (Völkerschlachtdenkmal). Βρίσκεται στη νοτιοδυτική Λειψία, στην περιοχή Probstheida.

12. Να ανεβούμε στο Panorama Tower (City-Hochhaus), ύψους 142,5 μέτρων, να δούμε τη Λειψία από πολύ ψηλά!

13. Επίσκεψη στη Λίμνη Κοσπούντενερ (Cospudener See) στα νότια προάστια.

 

[osfialgia]

Η Δρεσδη ειναι μεγαλύτερη απο τη Λειψία.
Αλλα η Λειψια ειναι η μεγαλυτερη πόλη της Σαξωνιας?
Πως γκενε

 

[Kyriakosm]

Και οποιος παει Λειψια να μη ξεχασει για φαγητο στο Auerbachs keller για αγριογουρουνο με σαλτσα .θεικο.

 

[escursione]

Η Δρεσδη ειναι μεγαλύτερη απο τη Λειψία.
Αλλα η Λειψια ειναι η μεγαλυτερη πόλη της Σαξωνιας?
Πως γκενετ ατο?

Τι δεν καταλαβαίνεις να σου εξηγήσουμε...
Η Πληθυσμιακή διαφορά μεταξύ των 2 πόλεων είναι μικρή, αλλά σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επίσημα στοιχεία από τις σελίδες των Δήμων στις 31-12-2017, η Λειψία είναι λίγο μεγαλύτερη.
Λειψία 590.337
Δρέσδη 562.867
Διάβασες πουθενά ότι η Δρέσδη έχει περισσότερους κατοίκους? εκτός και αν μπερδεύτηκες με την έκταση που καλύπτει..

 

[taver]

Και οποιος παει Λειψια να μη ξεχασει για φαγητο στο Auerbachs keller για αγριογουρουνο με σαλτσα .θεικο.

Καλό το φαγητό του, έχω φάει κι εγώ εκεί το μακρινό 2009, αλλά δεν πάς εκεί για το φαγητό. Πας γιατί το εστιατόριο (κρασοπωλείο τότε) είναι διάσημο ως το πρωτο μέρος που ο Μεφιστοφελής πήγε το Φάουστ (στο διάσημο βιβλίο του Γκαίτε).

 

[escursione]

4. Κάστρο Moritzburg

Τρίτη ημέρα στη Δρέσδη και το σημερινό πρόγραμμα περιελάμβανε επίσκεψη στο Κάστρο Moritzburg (Schloss Moritzburg) και στη συνέχεια στην Πόλη Μάισεν (Meissen), η τέλεια αρμονία της ιστορίας, της τέχνης και της φύσης.

Ξυπνήσαμε νωρίς και από το ξενοδοχείο κατευθυνθήκαμε προς τον Κεντρικό Σταθμό (Dresden Hbf) που ήταν απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια, με σκοπό να πάρουμε πρώτα το τρένο μέχρι το Σταθμό της Νέας πόλης (Bahnhof Dresden-Neustadt) και από εκεί το λεωφορείο 326 που θα μας πήγαινε στο Κάστρο. Σκοπός μας ήταν στις 10:00 που ανοίγει το Κάστρο να είμαστε στην είσοδο. Αφού ήπιαμε ένα γρήγορο καφεδάκι και φάγαμε κάτι πρόχειρο κατευθυνθήκαμε προς τα αυτόματα μηχανήματα να βγάλουμε το εισιτήριο.

Το καταλληλότερο εισιτήριο που αγοράσαμε και καλύπτει όλες τις διαδρομές που κάναμε όλη την ημέρα, είναι το Family day ticket της VVO. Το Family day ticket για όλες τις ζώνες της περιοχής VVO κοστίζει 20€ και ισχύει για 1 ημέρα από τη στιγμή της επικύρωσης μέχρι τις 4 το πρωί της επόμενης ημέρας, και καλύπτει 2 ενήλικες και μέχρι 4 παιδιά κάτω των 15 ετών.

Στις 9:02 ήμασταν στην πλατφόρμα 1 όπου ανεβήκαμε στο S1 το οποίο σε 5 λεπτά έφτασε στον Σταθμό της Νέας Πόλης (Bahnhof Dresden-Neustadt). Στη συνέχεια βγήκαμε έξω από το σταθμό, στη πλατειούλα, όπου πήραμε στις 9:15 το λεωφορείο 326, το οποίο μετά από μία όμορφη διαδρομή, σε 26 λεπτά έφτασε στη 13η στάση Moritzburg Schloss, στην οποία και κατεβήκαμε. Η στάση Moritzburg Schloss του Λεωφορείου απέχει περίπου 400 μέτρα από Κάστρο.

Στη συνέχεια συνεχίσαμε με τα πόδια με κατεύθυνση το Κάστρο Moritzburg στο οποίο φτάσαμε σε 10 λεπτά. Το Κάστρο είναι κατασκευασμένο σε ένα τεχνητό νησί που περιβάλλεται από μια λίμνη, ενώ στην είσοδο του, στέκονται άμαξες πρόθυμες να ξεναγήσουν τους τουρίστες στο εσωτερικό του, που παρεμπιπτόντως έχει πολύ περπάτημα…

Το μπαρόκ Κάστρο Moritzburg, ήταν αρχικά ο τόπος ενός κυνηγετικού καταφυγίου που χτίστηκε το 1542 από τον Δούκα Moritz της Σαξονίας από τον οποίο πήρε και το όνομά του. Το 1723 ο Αύγουστος Β` ο Ισχυρός άρχισε να μετατρέπει την αρχική δομή, στο μπαρόκ παλάτι που βλέπουμε σήμερα.

Αφού βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες πλησιάζοντας στην είσοδο του κάστρου που είναι περιτριγυρισμένο από νερό, μπήκαμε μέσα και κατευθυνθήκαμε στο ταμείο να βγάλουμε εισιτήριο. Εκεί βρίσκονταν μία ηλικιωμένη γυναίκα που δεν γνώριζε Αγγλικά και προσπαθούσε να μας εξηγήσει τα είδη των εισιτηρίων που πουλούσε. Εμείς τη ρωτούσαμε στα Αγγλικά αυτή μας απαντούσε Γερμανικά και τελικά ήρθε ένας σεκιούριτι όπου έγραφε στο κινητό του αυτά που έλεγε η γυναίκα, και τα μετέφραζε αυτόματα στα Αγγλικά και επιτέλους συνεννοηθήκαμε. Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση πως σε ένα τόσο τουριστικό μέρος δεν υπήρχε ένας άνθρωπος στο ταμείο να μιλάει Αγγλικά.

Τελικά υπήρχαν 2 εισιτήρια: το Βασικό που ήταν μόνο για την Μπαρόκ έκθεση του Κάστρου και κόστιζε 8€ και το δεύτερο κόστους 11€, που περιελάμβανε και επίσκεψη στο Κυνηγετικό Περίπτερο του Μικρού Φασιανού (Fasanenschlösschen), που βρίσκεται σε αρκετή απόσταση με τα πόδια, και το επισκέπτεσαι μόνο με ξενάγηση μικρού γκρουπ ατόμων (μέχρι 10) και συγκεκριμένες ώρες. Στην ουσία η Κυρία, προσπαθούσε να μας πει ποιες ώρες είναι διαθέσιμες σε περίπτωση που θέλουμε να επισκεφτούμε και το Κυνηγετικό Περίπτερο του Μικρού Φασιανού αγοράζοντας το συνδυαστικό εισιτήριο.

Αφού αγοράσαμε το Βασικό εισιτήριο, ξεκινήσαμε τη περιήγηση στις αίθουσες του Κάστρου.

Στη συνέχεια βγήκαμε από τη πίσω μεριά του Κάστρου που είναι οι κήποι και με οδηγό ένα φυλλάδιο-σχεδιάγραμμα που μας έδωσαν στα εκδοτήρια εισιτηρίων αρχίσαμε να περπατάμε χαζεύοντας την όμορφη φύση και το κάστρο, με σκοπό να φτάσουμε στο Κυνηγετικό Περίπτερο του Μικρού Φασιανού (Fasanenschlösschen) να το δούμε εξωτερικά. Μεταξύ του 2010 και του 2013, το κτίριο αποκαταστάθηκε εκτενώς.

Στην διαδρομή συναντήσαμε και αρκετές άμαξες μέχρι που φτάσαμε στο Κυνηγετικό Περίπτερο του Μικρού Φασιανού. Η απόσταση του Fasanenschlösschen από το Κάστρο είναι περίπου 2,5 χιλιόμετρα.

Αφού το είδαμε εξωτερικά, καθώς και τον γειτονικό Φάρο (Leuchtturm) με τη λίμνη και το λιμανάκι, συνεχίσαμε ακολουθώντας τις πινακίδες, με σκοπό να πάμε προς το σταθμό Moritzburg Bahnhof (απόσταση περίπου 2,5 χλμ), όπου θα παίρναμε στις 12:05 το Ιστορικό τρένο Lößnitzgrundbahn (Loessnitzdackel) μέχρι Radebeul Ost Bahnhof που έφτανε στις 12:32. Από εκεί στις 12:46 με το S1 θα φτάναμε στο Μάισεν στις 13:04.

Πληροφοριακά αναφέρω ότι: Tο Ιστορικό ατμοκίνητο τρένο Lößnitzgrundbahn κινούμενο με 25 km/h κάνει την ρομαντική διαδρομή μήκους 16,5 χιλιομέτρων, Radebeul Ost – Radebourg, διερχόμενο από αμπελώνες, λίμνες, λιβάδια, δάση κ.α. Αν είναι καλός ο καιρός μπορείς να καθίσεις στα ανοιχτά βαγόνια του για καλύτερη παρατήρηση και φωτογράφηση της διαδρομής. Επίσης τη διαδρομή Moritzburg Schloss -Radebeul Ost δεν τη περιλαμβάνει το Family day ticket της VVO και χρειάζεται να αγοράσετε εισιτήριο 3 ζωνών αξίας 7€. Όλη η διαδρομή του τρένου Radebeul Ost – Radebourg χρειάζεται εισιτήριο 4 ζωνών αξίας 7,5€.

Φωτ. Διαδρομή Ιστορικού Τρένου. http://www.radebeul-exklusiv.de/schmalspurbahn/bahnlinie-schmalspurbahn.html

Τελικά, επειδή δεν υπολογίσαμε σωστά το χρόνο της διαδρομής μέχρι το σταθμό και καθυστερήσαμε, το Lößnitzgrundbahn δεν το προλάβαμε, το επόμενο ήταν στις 13:33 και πήραμε από τη στάση κοντά στο σταθμό το Λεωφορείο 405 μέχρι το Coswig Bahnhof (14 στάσεις, διάρκεια 21 λεπτά), και από εκεί το Λεωφορείο 401 μέχρι το Μάισεν για να φτάσουμε πιο γρήγορα. Στο Coswig Bahnhof επίσης περνάει κάθε μισή ώρα το S1 που πάει επίσης στο Μάισεν σε 8 λεπτά.

Κάθε εμπόδιο σε καλό! τελικά γλυτώσαμε χρόνο καθώς και τα έξτρα εισιτήρια. Βέβαια χάσαμε την εμπειρία του ιστορικού τρένου, αλλά παραμένει στα σχέδια της επόμενης φοράς.

Υπάρχει επίσης το Λεωφορείο Μ που πάει απευθείας από τη στάση Moritzburg Schloss μέχρι Meißen Roßmarkt σε μισή ώρα αλλά έχει αραιά δρομολόγια κάθε 2 ώρες (9:35, 11:35, 13:35, 15:35, 17:35) οπότε χρειάζεται σωστός συγχρονισμός.

 

[chris7]

Πολύ ωραία ιστορία με πανέμορφες φωτογραφίες και πάρα πολλές χρήσιμες πληροφορίες.

 

[Kyriakosm]

Επισης να γνωριζουμε οτι κοντα στην λειψια ειναι και αυτη η πολη.

Quedlinburg

 

[escursione]

5. Μάισεν, η Πόλη της Πορσελάνης

Η ιστορική πόλη του Μάισεν (Meissen) είναι μια εξαιρετική επιλογή για μια σύντομη απόδραση, ή μια ημερήσια εκδρομή από τη Δρέσδη. Το Μάισεν είναι μια πόλη διάσημη σε όλο τον κόσμο για τις πορσελάνες Meissen, τη μάρκα με τα σταυρωτά μπλε σπαθιά, από το 1710.

Μόλις το λεωφορείο έφτασε στον Σταθμό Λεωφορείων (Meißen Busbahnhof) και κατεβήκαμε, το μάτι μας έπεσε πάνω στο επιβλητικό Κάστρο Albrechtsburg, καθώς και τον γειτονικό Καθεδρικό Ναό του Μάισεν (Meißen Cathedral) που δεσπόζουν ψηλά στο λόφο, που έχει θέα τον ποταμό Έλβα και τις στέγες της παλιάς πόλης

Το Κάστρο Albrechtsburg χτίστηκε μεταξύ 1471 και 1524 από την οικογένεια Wettin και θεωρείται ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα της εποχής του. Ο αρχικός σκοπός ήταν να χρησιμοποιηθεί ως Βασιλική κατοικία, αλλά εκτός κάποιων δεξιώσεων που διεξήχθησαν, τις περισσότερες φορές το Κάστρο παρέμενε αχρησιμοποίητο. Μέχρι που ο Αύγουστος Β` ο Ισχυρός το 1710 το χρησιμοποίησε ενεργά, δημιουργώντας το πρώτο εργοστάσιο πορσελάνης στην Ευρώπη, το οποίο λειτούργησε για 153 χρόνια μέχρι το 1863. Το Κάστρο Ανακαινίσθηκε το 19ο αιώνα με μια σειρά από τοιχογραφίες που απεικονίζουν την ιστορία της Σαξονίας.

Αμέσως περάσαμε την γέφυρα της Παλιάς πόλης (Altstadtbrücke Meißen) και κατευθυνθήκαμε προς την Πλατεία Αγοράς της Παλιάς Πόλης (Markt), όπου μετά από περίπου 15 λεπτά περπάτημα φτάσαμε.

Στην Πλατεία Markt με τα όμορφα χρωματιστά κτίρια, βρίσκεται το Τουριστικό Γραφείο Πληροφοριών (το κτίριο με την κόκκινη πόρτα στην επάνω φωτο) καθώς και το πανέμορφο κτίριο του Δημαρχείου (Rathaus). Το εστιατόριο του 15ου αιώνα στο Δημαρχείο, Ratskeller Meissen, είναι ένα από τα πιο δημοφιλή εστιατόρια της πόλης.

Στα αξιοθέατα της Πλατείας Markt συμπεριλαμβάνεται και η Ευαγγελική Εκκλησία της Παναγίας (Frauenkirche Meißen) με το ύψους 57 μέτρων καμπαναριό της που προσφέρει ωραία θέα.

Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και προμηθευτήκαμε ένα χάρτη της πόλης από το Γραφείο Πληροφοριών κατευθυνθήκαμε προς το Εργοστάσιο – Μουσείο Πορσελάνης Meissen (Staatliche Porzellan-Manufaktur Meissen).

Το εργοστάσιο πορσελάνης Meissen ιδρύθηκε το 1710 ως το πρώτο εργοστάσιο στο είδος του στην Ευρώπη και στο πέρασμα των αιώνων το εργοστάσιο διατήρησε τις παραδοσιακές τεχνικές του. Με πάνω από 700.000 μοντέλα και εκμαγεία, η Meissen έχει το μεγαλύτερο και παλαιότερο αρχείο σε καλούπια στον κόσμο.

H πορσελάνη Meissen είναι διάσημη για το εξαιρετικά λευκό χρώμα της αλλά και την ανθεκτική επίστρωση που περιβάλλει όλα τα προϊόντα της. Μυστικό που βρίσκεται στο ειδικό μείγμα από τοπικά υλικά, ιδιαίτερα το υλικό καολίνη το οποίο αποτελεί το 65% της συνταγής και προέρχεται από ορυχείο της Meissen, το οποίο βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το εργοστάσιο.

Μέσω των οδών Marktgasse, Neugasse και Talstraße φτάσαμε στο Εργοστάσιο – Μουσείο Πορσελάνης Meissen, όπου μας ενημέρωσαν ότι στις 15:00 θα έχει ξενάγηση, σε εργαστήρια επίδειξης από εξειδικευμένους τεχνίτες, που παρουσιάζουν την τέχνη της πορσελάνης. Πληρώσαμε 10€ το άτομο, μας έδωσαν Audio Guide και περιμέναμε να περάσει λίγο η ώρα χαζεύοντας τις αίθουσες του ισογείου όπου λειτουργούσε κατάστημα πώλησης, μέχρι να περάσει η ώρα να αρχίσει το Τουρ της ξενάγησης. Οι τιμές των προϊόντων πληροφοριακά ήταν πολύ τσουχτερές.

Στις 15:00 ή ώρα μαζί με περίπου άλλα 10 άτομα κατευθυνθήκαμε στο βάθος του διαδρόμου όπου μας έλεγξαν τα εισιτήρια και ξεκίνησε το Τουρ.

Στην πρώτη αίθουσα μια ταινία ενημερώνει τους επισκέπτες για την ιστορία του εργοστασίου και τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούν για την παραγωγή της Meissen πορσελάνης. Στις παρακάτω αίθουσες μπορεί να παρατηρήσει κανείς, τις διαδικασίες σύμφωνα με τις οποίες δημιουργούνται τα σχήματα στα κομμάτια, τον τρόπο που τα ενώνουν για να δημιουργηθεί ένα βάζο, ή φλιτζάνι, καθώς και τον τρόπο που τα ζωγραφίζουν στο χέρι.

Μετά το Τουρ ακολούθησε η βόλτα στο Μουσείο, όπου οι επισκέπτες αποκτούν μια εικόνα όλης της ιστορίας των επιτραπέζιων ειδών πολυτελείας χειροποίητης πορσελάνης εξαιρετικής ποιότητας, που έχουν παραχθεί στο εργοστάσιο. Τα έχουν όμορφα ταξινομημένα σύμφωνα με τη θεματολογία, το είδος, το χρώμα κλπ.. Εδώ πραγματικά χαζεύεις.....μπορείς να φας πραγματικά όλη σου την ημέρα.

Επίσης στο ισόγειο λειτουργεί το Café Meissen, όμορφα διακοσμημένα με πορσελάνης Meissen.

Μετά το Μουσείο της Πορσελάνης επιστρέψαμε στην Πλατεία Αγοράς της Παλιάς Πόλης όπου ήπιαμε κορυφαία μπυρίτσα τοπική Meissner Schwerter και φάγαμε Σνίτσελ. Είχαμε σκοπό να επισκεφτούμε τη Ζυθοποιία-Μπυραρία Meissner Schwerter Privatbrauerei & Brauereigaststätte "Zum Schwerter Bräu" που είναι από τις παλαιότερες στη Σαξονία με ιστορία 550 ετών, αλλά δυστυχώς η τοποθεσία της δεν ήταν σε βολικό δρόμο και δεν είχαμε χρόνο.

Αφού πήραμε δυνάμεις και ξεκουραστήκαμε, αποφασίσαμε να ανεβούμε προς τη Πλατεία Domplatz όπου βρίσκονται ο Καθεδρικός και το Κάστρο Albrechtsburg. Βέβαια μέχρι να πάμε θα ήταν κλειστά, δεν προλαβαίναμε να μπούμε μέσα, αλλά αρκεστήκαμε να τα δούμε εξωτερικά, καθώς και τη θέα στην πόλη.

Σε λίγα λεπτά περάσαμε τη πύλη και ήμασταν στην Πλατεία Domplatz

Κατευθυνθήκαμε προς την μπροστινή πλευρά του Κάστρου και αρχίσαμε σιγά σιγά να κατεβαίνουμε.

Πέσαμε πάνω σε ένα Ελληνικό Εστιατόριο ονόματι Goldener Ring.

Στην πορεία συναντήσαμε μία όμορφη Πλατεία, τη Heinrichsplatz και ένα Ιταλικό Μαγαζί, το Eiscafe Venezia όπου καθίσαμε να πιούμε ένα καφέ, συνοδείας κρέπας και παγωτού. Στην πλατεία υπάρχει και ένα σιντριβάνι, το Heinrichsbrunnen.

Τέλος κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό όπου με το S1 επιστρέψαμε στη Δρέσδη σε 38 λεπτά.

Την επομένη ημέρα το πρωί μεταφερθήκαμε στο ήσυχο και χωρίς πολύ πολυκοσμία αεροδρόμιο της Δρέσδης, όπου με τη FlyGermania επιστρέψαμε απευθείας Θεσσαλονίκη. Η πτήση ήταν μισογεμάτη, άψογο σέρβις στη διαδρομή και παραδοτέα βαλίτσα δωρεάν.

Εδώ φτάνει στο τέλος της η ιστορία. Ευχαριστώ όσους τη διαβάσατε και εκφραστήκατε με θετικά σχόλια. Προσπάθησα να την ολοκληρώσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα και προτρέπω όλους όσους έχουν μισοτελειωμένες ιστορίες να τις ολοκληρώσουν. Ελπίζω να βοηθήσει μελλοντικούς ταξιδιώτες στη περιοχή της Ανατολικής Γερμανίας που χρόνο με τον χρόνο εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς.

 

[Grerena]

Εμείς σε ευχαριστούμε που μας ταξίδεψες στην όχι και τόσο "ταξιδιάρικη" περιοχή αυτή της Ανατολικής Γερμανίας.
Πραγματικά μέσα από τη ματιά σου γνώρισα μέρη όπως το Moritzburg και το Μάισεν που δεν τα γνώριζα και που τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα.
Μπράβο επίσης που την τελείωσες γρήγορα την ιστορία σου. Νομίζω και εγώ ότι είναι καλύτερα για όλους η ολοκλήρωση των ιστοριών να γίνεται μέσα σε ένα λογικό διάστημα γιατί διαφορετικά ¨χάνεται" η ιστορία αλλά και το ενδιαφέρον.

 

[dimaq]

Σε ευχαριστουμε για τις ομορφες εικονες.Ειδικα η τελευταια πολη και οι πορσελανες ηταν κατι το ιδιαιτερο.Μου γεννησες ιδεες για επομενο ταξιδι στην ομορφη αλλα παρεξηγημενη Γερμανια.