ANEL
Member
- Μηνύματα
- 1.029
- Likes
- 340
Εν αρχή ην η Πράγα.
Και εκεί θα μείνει για μένα .Το πήρα απόφαση πιά. Οι πορείες μας στον χρόνο παράλληλες και ως εκ τούτου μη τεμνόμενες. Και με δεδομένο πως όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις, οφείλω να σκεφτώ, πως δεν θα θέλω τόσο πολύ να δω τη Πράγα όσο νομίζω τόσα χρόνια. Αρα τελεία. Αλλάζω κατεύθυνση και προσανατολισμό. Συμπτωματικά (ή μήπως όχι και τόσο?) ο κλήρος πέφτει στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας , την συγγενική μας Βαρκελώνη.
Απ’ όσο φαίνεται το σύμπαν έμεινε ικανοποιημένο με αυτόν τον προορισμό και δεν πρόβαλε καθόλου αντιστάσεις στην υλοποίηση του εν λόγω ταξιδιού .Πάλι καλά. Φαίνεται τόσα χρόνια στην Βαρκελώνη ήθελα να πάω, αλλά δεν το’χα καταλάβει! Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, άβυσσος και ο νους του!
Στωικά αποδέχομαι τα συμπαντικά σχέδια και αρχίζω το ψάξιμο, να μάθω όσα γίνεται περισσότερα για αυτήν ,αφού το σύμπαν την θέλει αντικείμενο των πόθων μου!
. Ουδέποτε δεν είχα ασχοληθεί με την Βαρκελώνη .Χτύπησα κάτι ξεγυρισμένα 8ωρα στο Internet,ανακάλυψα έτσι και το Ελληνικό φόρουμ για τα ταξίδια που μέσα από τις συζητήσεις που παρακολούθησα βοηθήθηκα να φτιάξω το παζλ αυτής της πόλης. Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ όλους. Μέσα από τα μάτια σας πρωτοείδα αυτήν την πόλη και μαζί σας την αγάπησα πριν καν την δω. Ο καιρός περνούσε γρήγορα ,οι εκκρεμότητες λύνονταν η μία μετά την άλλη και Θεού θέλοντος έφτασε επιτέλους η μεγάλη μέρα.2.00πμ στο ΚΤΕΛ από Πάτρα για Αθήνα, λεωφορείο για αεροδρόμιο, check
in,καφές και τσιγάρο ,έλεγχος ,αίθουσα αναμονής ,λεωφορείο, αεροπλάνο, δυο ώρες μέσα στο αεροπλάνο η καθυστέρηση,3 ώρες η πτήση, ε,και? Ο χρόνος έχει σταματήσει για μένα και ξαναρχίζει την στιγμή που κατεβαίνω απ’ το αεροπλάνο στη Βαρκελώνη. Είναι πιά Παρασκευή 26-6-09 και τοπική ώρα 14.30μμ. Αλλά για μένα είναι το τώρα, το πριν ,το μετά, είναι η έλλειψη του χρόνου .Γιατί? Επειδή η Βαρκελώνη είναι άκρως ερωτική πόλη. Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να μην το νιώσει κάποιος αυτό. Με το που πατάς το πόδι σου εκεί σε τυλίγει σαν αύρα ,σ’ακολουθεί σε κάθε σου βήμα, είναι στον αέρα που αναπνέεις Ο ερωτισμός υπάρχει παντού ,στα κτίρια, στις πλατείες ,στα πάρκα ,στους δρόμους, παντού ..(για να είμαι πάντως απόλυτα ειλικρινής δεν ένιωσα την ανάσα της αύρας αυτής στη Ράμπλα και σε ένα παράξενο κομμάτι της γοτθικής συνοικίας .Η ΜΑΓΕΊΑ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΙΣΜΌΣ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΕΚΕΊ,ΕΙΜΑΙ ΣΊΓΟΥΡΗ ΓΙ’ ΑΥΤΌ.)
Σ’αυτή την ιστορία δεν θα μιλήσω για όλα όσα μπορείς να δεις και να κάνεις στη πόλη γιατί αυτό το έχουν κάνει άλλοι πριν από εμένα και μάλιστα πολύ καλά .Θα μιλήσω γι’αυτά που μπορείς να νιώσεις αν αφεθείς ... αν θελήσεις να δεις όσα δεν φαίνονται.. Λίγο ιδεαλιστική, λίγο μεταφυσική η προσέγγιση μου ,εν γνώση μου βέβαια, αφού οι πραγματιστικές προσεγγίσεις στο φόρουμ με έχουν καλύψει και με το παραπάνω .Είναι δύσκολο να μεταφέρεις μιά αίσθηση, μιά εντύπωση και να την μετατρέψεις σε λόγο. Θα μου επιτρέψετε την προσπάθεια? Και πολύ περισσότερο θα μου συγχωρήσετε την αδυναμία εκπλήρωσης του στόχου ?? Θα δοκιμάσω λοιπόν !!.Κατεβαίνοντας στο αεροδρόμιο κλείσε τα μάτια και πάρε μια βαθειά ανάσα. Αν είσαι τυχερός θα εισπνεύσεις ένα άγγελο ζωής .Μαζί του λοιπόν θα κάνεις το ταξίδι στη πόλη. Με τα μάτια του θα βλέπεις και ότι κοιτάς θα είναι μαγικό ! Με τα αγγελικά του δάκτυλα τρυφερά θα αγγίζεις και ότι αγγίζεις θα σε γεμίσει ζεστασιά ,σιγουριά ,ζωντάνια. Θέλεις να ζήσεις για πάντα εκεί, γιατί θέλεις να ζει για πάντα μέσα σου ο άγγελος Άχρονος χρόνος η κατάσταση !Ερωτική η αίσθηση!Μια αίσθηση που σε παρασύρει σε βάζει βαθιά στον ρυθμό της και που αν είσαι τυχερός σ’ακολουθεί παντού, ακόμα και στη επιστροφή στην πατρίδα .
.Βρισκόμενη μέσα στη casa mila περνάω σ’ άλλη διάσταση .
.Ο Γκαουντί μου κλείνει το μάτι ,μου απλώνει το χέρι και βρίσκομαι ξαφνικά ανάμεσα στ‘ αστέρια! .Η CASA MILA κυριαρχείται από κάτι θεϊκό, κάτι βαθιά μεταφυσικό πλανάται στην ατμόσφαιρα! Κάθομαι σε μιά άκρη ,αδύνατον να καταλάβω τι συμβαίνει! από που μου έρχονται όλα αυτά? καταιγισμός συναισθημάτων .Από που εκπορεύονται ,που στοχεύουν? οι σκέψεις μου ένα μπερδεμένο κουβάρι. Τα Θέλω αρχίζουν να πέφτουν βροχή!! Ξύπνημα συνείδησης λέγεται? Είμαι βέβαιη¨ :μπορώ να μείνω εδώ επ’αόριστο!
Με τα μάτια του μυαλού, στον Γκαουντί βλέπεις ένα εκκεντρικό μοντερνιστή αρχιτέκτονα των αρχών του 20αι .Με τα μάτια της ψυχής όμως ,βλέπεις ένα Ανθρωπο με καθαρή ψυχή που απλώνει το χέρι του στο Θεό .Ενα μεγάλο παιδί που θέλει να ζήσει στο παραμύθι του .Βλέπεις την θέλησή του να κάνει το παραμύθι πραγματικότητα ή την πραγματικότητα παραμυθένια.
Μα τι λες τώρα? θα πουν κάποιοι. Ονειροβατείς επικίνδυνα!
Κι όμως ο Γκαουντί αφαιρώντας κάθε ίχνος γωνίας από τα έργα του εξουδετέρωσε κάθε αρνητική ενέργεια .Οι καμπύλες που χρησιμοποιεί παντού ,πετυχαίνουν την είσοδο μας στο όνειρο, το παραμύθι. Ολα είναι αρμονικά ,το τσι πάει και έρχεται ελεύθερο ,τι καλύτερο να ζητήσει κανείς? Μ’ αυτές τις σκέψεις και την καρδιά ανάλαφρη φεύγω από την καζα μιλά, υποσχόμενη στον εαυτό μου να επιστρέψω σύντομα εκεί.
Τα παιδιά της παρέας ψηφίζουν μπάνιο και εγώ είναι αδύνατον τα τους το αρνηθώ. Νικήτρια της ψηφοφορίας αναδεικνύεται η παραλία san sebastian γιατί έχει ‘κάτι’ το όνομα? Θα δείξε ι. Είναι γεμάτη κόσμο, φαίνεται βρώμικη ,με πιάνει μια ψιλοαπογοήτευση .Τα παιδιά πάλι μεσ’την τρελή χαρά. Λέω δεν βαριέσαι, άραξε στην παραλία και βλέπουμε .Περνάει η ώρα ο κόσμος αραιώνει, τα παιδιά κολυμπάνε και τρέχουν γύρω-γύρω .Ο ήλιος αποφασίζει να αποσυρθεί και μαζί του και οι λιγοστοί εναπομείναντες λουόμενοι .Τους χαιρετώ με μεγάλη ευχαρίστηση ομολογουμένως.
Τα φώτα της πόλης ανάβουν και το νιώθω ,η μαγεία επιστρέφει ξανά. Αναπάντεχα η παραλία παίρνει άλλες διαστάσεις. Χωρίς τους τουρίστες να κατακλύζουν τον χώρο ,εμφανίζεται αβεβήλωτη η ομορφιά της .Η αύρα της Βαρκελώνης με τυλίγει ξανά , με ταξιδεύει στο αόρατο άρμα της .Αθώρητη κυριαρχεί τον χώρο και το είναι μου. Με ταξιδεύει σ΄άβατους ως τώρα δρόμους του μυαλού.
Χρυσοδάκτυλος ο άγγελος της Βαρκελώνης, χιλιάκριβη η αίσθηση!
Μυριακριβή μου θα φύγω, μα υπόσχομαι να γυρνάω ξανά και ξανά στην αγκαλιά σου.!!
Και εκεί θα μείνει για μένα .Το πήρα απόφαση πιά. Οι πορείες μας στον χρόνο παράλληλες και ως εκ τούτου μη τεμνόμενες. Και με δεδομένο πως όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις, οφείλω να σκεφτώ, πως δεν θα θέλω τόσο πολύ να δω τη Πράγα όσο νομίζω τόσα χρόνια. Αρα τελεία. Αλλάζω κατεύθυνση και προσανατολισμό. Συμπτωματικά (ή μήπως όχι και τόσο?) ο κλήρος πέφτει στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας , την συγγενική μας Βαρκελώνη.
Απ’ όσο φαίνεται το σύμπαν έμεινε ικανοποιημένο με αυτόν τον προορισμό και δεν πρόβαλε καθόλου αντιστάσεις στην υλοποίηση του εν λόγω ταξιδιού .Πάλι καλά. Φαίνεται τόσα χρόνια στην Βαρκελώνη ήθελα να πάω, αλλά δεν το’χα καταλάβει! Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, άβυσσος και ο νους του!
Στωικά αποδέχομαι τα συμπαντικά σχέδια και αρχίζω το ψάξιμο, να μάθω όσα γίνεται περισσότερα για αυτήν ,αφού το σύμπαν την θέλει αντικείμενο των πόθων μου!
. Ουδέποτε δεν είχα ασχοληθεί με την Βαρκελώνη .Χτύπησα κάτι ξεγυρισμένα 8ωρα στο Internet,ανακάλυψα έτσι και το Ελληνικό φόρουμ για τα ταξίδια που μέσα από τις συζητήσεις που παρακολούθησα βοηθήθηκα να φτιάξω το παζλ αυτής της πόλης. Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ όλους. Μέσα από τα μάτια σας πρωτοείδα αυτήν την πόλη και μαζί σας την αγάπησα πριν καν την δω. Ο καιρός περνούσε γρήγορα ,οι εκκρεμότητες λύνονταν η μία μετά την άλλη και Θεού θέλοντος έφτασε επιτέλους η μεγάλη μέρα.2.00πμ στο ΚΤΕΛ από Πάτρα για Αθήνα, λεωφορείο για αεροδρόμιο, check
in,καφές και τσιγάρο ,έλεγχος ,αίθουσα αναμονής ,λεωφορείο, αεροπλάνο, δυο ώρες μέσα στο αεροπλάνο η καθυστέρηση,3 ώρες η πτήση, ε,και? Ο χρόνος έχει σταματήσει για μένα και ξαναρχίζει την στιγμή που κατεβαίνω απ’ το αεροπλάνο στη Βαρκελώνη. Είναι πιά Παρασκευή 26-6-09 και τοπική ώρα 14.30μμ. Αλλά για μένα είναι το τώρα, το πριν ,το μετά, είναι η έλλειψη του χρόνου .Γιατί? Επειδή η Βαρκελώνη είναι άκρως ερωτική πόλη. Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να μην το νιώσει κάποιος αυτό. Με το που πατάς το πόδι σου εκεί σε τυλίγει σαν αύρα ,σ’ακολουθεί σε κάθε σου βήμα, είναι στον αέρα που αναπνέεις Ο ερωτισμός υπάρχει παντού ,στα κτίρια, στις πλατείες ,στα πάρκα ,στους δρόμους, παντού ..(για να είμαι πάντως απόλυτα ειλικρινής δεν ένιωσα την ανάσα της αύρας αυτής στη Ράμπλα και σε ένα παράξενο κομμάτι της γοτθικής συνοικίας .Η ΜΑΓΕΊΑ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΙΣΜΌΣ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΕΚΕΊ,ΕΙΜΑΙ ΣΊΓΟΥΡΗ ΓΙ’ ΑΥΤΌ.)
Σ’αυτή την ιστορία δεν θα μιλήσω για όλα όσα μπορείς να δεις και να κάνεις στη πόλη γιατί αυτό το έχουν κάνει άλλοι πριν από εμένα και μάλιστα πολύ καλά .Θα μιλήσω γι’αυτά που μπορείς να νιώσεις αν αφεθείς ... αν θελήσεις να δεις όσα δεν φαίνονται.. Λίγο ιδεαλιστική, λίγο μεταφυσική η προσέγγιση μου ,εν γνώση μου βέβαια, αφού οι πραγματιστικές προσεγγίσεις στο φόρουμ με έχουν καλύψει και με το παραπάνω .Είναι δύσκολο να μεταφέρεις μιά αίσθηση, μιά εντύπωση και να την μετατρέψεις σε λόγο. Θα μου επιτρέψετε την προσπάθεια? Και πολύ περισσότερο θα μου συγχωρήσετε την αδυναμία εκπλήρωσης του στόχου ?? Θα δοκιμάσω λοιπόν !!.Κατεβαίνοντας στο αεροδρόμιο κλείσε τα μάτια και πάρε μια βαθειά ανάσα. Αν είσαι τυχερός θα εισπνεύσεις ένα άγγελο ζωής .Μαζί του λοιπόν θα κάνεις το ταξίδι στη πόλη. Με τα μάτια του θα βλέπεις και ότι κοιτάς θα είναι μαγικό ! Με τα αγγελικά του δάκτυλα τρυφερά θα αγγίζεις και ότι αγγίζεις θα σε γεμίσει ζεστασιά ,σιγουριά ,ζωντάνια. Θέλεις να ζήσεις για πάντα εκεί, γιατί θέλεις να ζει για πάντα μέσα σου ο άγγελος Άχρονος χρόνος η κατάσταση !Ερωτική η αίσθηση!Μια αίσθηση που σε παρασύρει σε βάζει βαθιά στον ρυθμό της και που αν είσαι τυχερός σ’ακολουθεί παντού, ακόμα και στη επιστροφή στην πατρίδα .
.Βρισκόμενη μέσα στη casa mila περνάω σ’ άλλη διάσταση .
.Ο Γκαουντί μου κλείνει το μάτι ,μου απλώνει το χέρι και βρίσκομαι ξαφνικά ανάμεσα στ‘ αστέρια! .Η CASA MILA κυριαρχείται από κάτι θεϊκό, κάτι βαθιά μεταφυσικό πλανάται στην ατμόσφαιρα! Κάθομαι σε μιά άκρη ,αδύνατον να καταλάβω τι συμβαίνει! από που μου έρχονται όλα αυτά? καταιγισμός συναισθημάτων .Από που εκπορεύονται ,που στοχεύουν? οι σκέψεις μου ένα μπερδεμένο κουβάρι. Τα Θέλω αρχίζουν να πέφτουν βροχή!! Ξύπνημα συνείδησης λέγεται? Είμαι βέβαιη¨ :μπορώ να μείνω εδώ επ’αόριστο!
Με τα μάτια του μυαλού, στον Γκαουντί βλέπεις ένα εκκεντρικό μοντερνιστή αρχιτέκτονα των αρχών του 20αι .Με τα μάτια της ψυχής όμως ,βλέπεις ένα Ανθρωπο με καθαρή ψυχή που απλώνει το χέρι του στο Θεό .Ενα μεγάλο παιδί που θέλει να ζήσει στο παραμύθι του .Βλέπεις την θέλησή του να κάνει το παραμύθι πραγματικότητα ή την πραγματικότητα παραμυθένια.
Μα τι λες τώρα? θα πουν κάποιοι. Ονειροβατείς επικίνδυνα!
Κι όμως ο Γκαουντί αφαιρώντας κάθε ίχνος γωνίας από τα έργα του εξουδετέρωσε κάθε αρνητική ενέργεια .Οι καμπύλες που χρησιμοποιεί παντού ,πετυχαίνουν την είσοδο μας στο όνειρο, το παραμύθι. Ολα είναι αρμονικά ,το τσι πάει και έρχεται ελεύθερο ,τι καλύτερο να ζητήσει κανείς? Μ’ αυτές τις σκέψεις και την καρδιά ανάλαφρη φεύγω από την καζα μιλά, υποσχόμενη στον εαυτό μου να επιστρέψω σύντομα εκεί.
Τα παιδιά της παρέας ψηφίζουν μπάνιο και εγώ είναι αδύνατον τα τους το αρνηθώ. Νικήτρια της ψηφοφορίας αναδεικνύεται η παραλία san sebastian γιατί έχει ‘κάτι’ το όνομα? Θα δείξε ι. Είναι γεμάτη κόσμο, φαίνεται βρώμικη ,με πιάνει μια ψιλοαπογοήτευση .Τα παιδιά πάλι μεσ’την τρελή χαρά. Λέω δεν βαριέσαι, άραξε στην παραλία και βλέπουμε .Περνάει η ώρα ο κόσμος αραιώνει, τα παιδιά κολυμπάνε και τρέχουν γύρω-γύρω .Ο ήλιος αποφασίζει να αποσυρθεί και μαζί του και οι λιγοστοί εναπομείναντες λουόμενοι .Τους χαιρετώ με μεγάλη ευχαρίστηση ομολογουμένως.
Τα φώτα της πόλης ανάβουν και το νιώθω ,η μαγεία επιστρέφει ξανά. Αναπάντεχα η παραλία παίρνει άλλες διαστάσεις. Χωρίς τους τουρίστες να κατακλύζουν τον χώρο ,εμφανίζεται αβεβήλωτη η ομορφιά της .Η αύρα της Βαρκελώνης με τυλίγει ξανά , με ταξιδεύει στο αόρατο άρμα της .Αθώρητη κυριαρχεί τον χώρο και το είναι μου. Με ταξιδεύει σ΄άβατους ως τώρα δρόμους του μυαλού.
Χρυσοδάκτυλος ο άγγελος της Βαρκελώνης, χιλιάκριβη η αίσθηση!
Μυριακριβή μου θα φύγω, μα υπόσχομαι να γυρνάω ξανά και ξανά στην αγκαλιά σου.!!
