Αγαπητοί φίλοι του forum καλησπέρα.
Είμαι ο «σύζυξ» της Άννυς, όπως συχνά με ανέφερε στις ιστορίες της.
Αισθάνομαι πως θα έπρεπε να έχετε μια επίσημη ενημέρωση για την πολυήμερη απουσία της Άννυς από το αγαπημένο της travelstories. Δυστυχώς η μοίρα, της φέρθηκε πολύ σκληρά και ύστερα από ενός μήνα μάχη για τη ζωή της, έφυγε εχτές για το τελευταίο απρογραμμάτιστο ταξίδι. Ένα ανεύρισμα στον εγκέφαλο, χωρίς καμία προειδοποίηση ή σύμπτωμα, της στέρησε τη ζωή στα 45 της χρόνια.
Τα ταξίδια που κάναμε παρέα αρκετά, όπως και τα ανεκπλήρωτα. Το Πασχαλινό ταξιδάκι σε Κροατία – Σλοβενία όπως και το πιθανό καλοκαιρινό ταξίδι στη Νέα Υόρκη (είχα βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου να καταπολεμήσω την πετοφοβία μου) έμειναν στο σχεδιασμό και την προσδοκία.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλο το forum που έκανε καλή παρέα στην Άννυ σχεδόν καθημερινά. Να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που γνώρισε από κοντά στις συναντήσεις που κατά περιόδους έγιναν, καθώς και τους ανθρώπους που γνώρισε μέσα από τα κείμενά τους ή τις συμβουλές που μας έδιναν όταν ετοιμάζαμε κάποιο ταξίδι.
Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τη Nedelja που κλαίγαμε παρέα στο τηλέφωνο αυτόν τον τελευταίο δύσκολο μήνα, και βέβαια τα υπόλοιπα modάκια, την Έλενα, το Σπόρο και το «αφεντικό» το Δευκαλίωνα για τις ευχές τους. Αν ξέχασα κάποιον, ας με συγχωρήσει, δεν έχω πολλά αποθέματα κουράγιου τώρα που γράφω αυτό το κείμενο.
Κλείνοντας, εύχομαι ολόψυχα εκεί που βρίσκεται τώρα η Άννυ μου, να είναι το πιο όμορφο μέρος από αυτά που είδαμε παρέα και αν έχουν wifi στον παράδεισο θα ήθελα να τελειώσω με ένα στίχο που όλες αυτές τις μέρες τριγυρναέι στο μυαλό μου
«Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου `δωσες
αξίζουν μια ζωή»
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και συγχωρέστε με αν σας «μαύρισα» με το post μου
Χρήστος (ο σύζυξ)
Είμαι ο «σύζυξ» της Άννυς, όπως συχνά με ανέφερε στις ιστορίες της.
Αισθάνομαι πως θα έπρεπε να έχετε μια επίσημη ενημέρωση για την πολυήμερη απουσία της Άννυς από το αγαπημένο της travelstories. Δυστυχώς η μοίρα, της φέρθηκε πολύ σκληρά και ύστερα από ενός μήνα μάχη για τη ζωή της, έφυγε εχτές για το τελευταίο απρογραμμάτιστο ταξίδι. Ένα ανεύρισμα στον εγκέφαλο, χωρίς καμία προειδοποίηση ή σύμπτωμα, της στέρησε τη ζωή στα 45 της χρόνια.
Τα ταξίδια που κάναμε παρέα αρκετά, όπως και τα ανεκπλήρωτα. Το Πασχαλινό ταξιδάκι σε Κροατία – Σλοβενία όπως και το πιθανό καλοκαιρινό ταξίδι στη Νέα Υόρκη (είχα βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου να καταπολεμήσω την πετοφοβία μου) έμειναν στο σχεδιασμό και την προσδοκία.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλο το forum που έκανε καλή παρέα στην Άννυ σχεδόν καθημερινά. Να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που γνώρισε από κοντά στις συναντήσεις που κατά περιόδους έγιναν, καθώς και τους ανθρώπους που γνώρισε μέσα από τα κείμενά τους ή τις συμβουλές που μας έδιναν όταν ετοιμάζαμε κάποιο ταξίδι.
Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τη Nedelja που κλαίγαμε παρέα στο τηλέφωνο αυτόν τον τελευταίο δύσκολο μήνα, και βέβαια τα υπόλοιπα modάκια, την Έλενα, το Σπόρο και το «αφεντικό» το Δευκαλίωνα για τις ευχές τους. Αν ξέχασα κάποιον, ας με συγχωρήσει, δεν έχω πολλά αποθέματα κουράγιου τώρα που γράφω αυτό το κείμενο.
Κλείνοντας, εύχομαι ολόψυχα εκεί που βρίσκεται τώρα η Άννυ μου, να είναι το πιο όμορφο μέρος από αυτά που είδαμε παρέα και αν έχουν wifi στον παράδεισο θα ήθελα να τελειώσω με ένα στίχο που όλες αυτές τις μέρες τριγυρναέι στο μυαλό μου
«Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου `δωσες
αξίζουν μια ζωή»
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και συγχωρέστε με αν σας «μαύρισα» με το post μου
Χρήστος (ο σύζυξ)
