Βολιβία Περού Το πουλί των Άνδεων!!!

[italiano]

Καλημέρα σε όλους!!
Μόλις χθες επέστρεψα από ταξίδι ενός μήνα σε Περού-Βολιβία και προσπαθώ να συνέλθω σωματικά και ψυχολογικά. Αυτή είναι και η πρώτη απόπειρά μου να γράψω ιστορία και επειδή δεν το χω και πολύ με τη συγγραφή θα περιοριστώ σε απλή περιγραφή, φωτογραφίες και κόστος ταξιδιού ώστε να μπορέσω να βοηθήσω μελλοντικούς ταξιδιώτες. Η καλύτερη στιγμή να το κάνω μάλλον είναι τώρα που οι αναμνήσεις είναι ακόμα νωπές και μιας και δεν κρατάω ημερολόγιο ή σημειώσεις θα βασιστώ μόνο σε αυτές και στα αποκόμματα μουσείων και διάφορων άλλων εισιτηρίων. Χοντρικά το ταξίδι κόστισε 3.500 ευρώ με αναχώρηση από Κωνσταντινούπολη για Λίμα και άλλες 7 εσωτερικές πτήσεις στις δύο χώρες.
Αύριο ελπίζω να μπορέσω να συνεχίσω με λεπτομέρειες...

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mikrh tsopana]

Kαλώς επέστρεψες! Πάρτο σιγά σιγά γιατί πονάει.. Σε 3 μήνες γυρνάω μετά από ένα χρόνο ζωής στις Άνδεις και από τώρα κλαίω.

Δε μου λες, για τί πουλί μιλάμε;

 

[KIKI]

Περιμένω τις λεπτομερειες .
Μην ανησυχεις για το γραψιμο σου , εδω δεν κάνουμε διαγωνισμό συγγραφικων ταλεντων . Οτι πληροφορια εχεις για αυτες τις 2 εκπληκτικες χωρες ειναι καλοδεχουμενες και χρησιμες .

 

[italiano]

Kαλώς επέστρεψες! Πάρτο σιγά σιγά γιατί πονάει.. Σε 3 μήνες γυρνάω μετά από ένα χρόνο ζωής στις Άνδεις και από τώρα κλαίω.

Δε μου λες, για τί πουλί μιλάμε;

Όπως και να το πάρω θα πονέσει!!
Το πουλί, περισσότερο ειρωνικά το έγραψα, αφού τον περίφημο κόνδορα δεν τον είδαμε παρά μόνο σε πέτρινη μορφή!!

 

[italiano]

Ημέρα 1η
Το ταξίδι μας ξεκίνησε απόγευμα της Δευτέρας του Πάσχα,2 Μαΐου με τον συνήθη πλέον τρόπο για μένα. Από την Ορεστιάδα που μένουμε πήγαμε γρήγορα στη γειτονική Αδριανούπολη από όπου πήραμε το λεωφορείο που θα μας άφηνε 3 ώρες μετά στην Κωνσταντινούπολη από όπου θα πετούσαμε. Άφιξη λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο Ατατούρκ και αναμονή μέχρι το επόμενο πρωί...

Ημέρα 2η
Αναχώρηση στις 06:15 για Λίμα με ενδιάμεσους σταθμούς Παρίσι και Άμστερνταμ και μετά από 20 περίπου ώρες άφιξη στο Περού στις 18:10. Αλλάξαμε λίγα ευρώ στο αεροδρόμιο και κατευθείαν στο guesthouse στην περιοχή Miraflores με τον οδηγό που είχαμε κανονίσει με το κατάλυμα να μας μεταφέρει για 60 soles (λίγο πιο πάνω από το κανονικό αλλά για την πρώτη μέρα προτιμήσαμε να μην ταλαιπωρηθούμε παραπάνω). Τακτοποίηση και ύπνος από νωρίς ώστε να συνέλθουμε από το μεγάλο ταξίδι.

*Οι πτήσεις έγιναν με Air France και KLM και το εισιτήριο κόστισε 737 ευρώ. Η κράτηση είχε γίνει μέσα Νοεμβρίου.

 

[italiano]

Ημέρα 3η

Αφού ξεκουραστήκαμε αρκετά από τον βραδινό ύπνο μετά από ένα γρήγορο πρωινό πήραμε ταξί για το ιστορικό κέντρο της Λίμα. Εκεί επισκεφθήκαμε τον καθεδρικό ναό

, το Palacio Arzobispal

που βρίσκονται πέριξ της Plaza de Armas και το Monasterio de San Francisco με τις κατακόμβες του. Περπατήσαμε την Jiron de la Union μέχρι την πλατεία San Martin και μέχρι να πέσει ο ήλιος περιπλανηθήκαμε σε υπαίθριες αγορές στην περιοχή Barrio Chino

Συνάλλαγμα κάναμε σε ένα ανταλλακτήριο στην πλατεία στην καλύτερη ισοτιμία που πετύχαμε σε όλο το ταξίδι (1€=3,78 soles) άλλα ήμασταν λίγο απρόσεκτοι και πήραμε ένα πλαστό κατοστάρικο Ενδεικτικά, τις άλλες δύο φορές που αλλάξαμε ευρώ ήταν στο Trujillo (3,64) και στο Cusco (3,71). Αφού νύχτωσε πήγαμε με ταξί στα εκδοτήρια της εταιρίας Cruz del Sur και αγοράσαμε εισιτήρια για το Paracas όπου θα πηγαίναμε μετά από 5 μέρες αφού την επομένη θα ξεκινούσε η επίσκεψη μας στο βόρειο τμήμα του Περού. Έπειτα, πήγαμε στο Circuito Magico de Agua

, ένα σύμπλεγμα με συντριβάνια (είσοδος 4 soles) τα οποία χρωματίζονται από προβολείς σε όλα τα χρώματα και έτσι έκλεισε χαλαρά η πρώτη μέρα μας. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση αφού την επομένη έπρεπε να αναχωρήσουμε νωρίς για Chiclayo ή, μάλλον, έτσι νομίζαμε…

Ξέχασα να αναφέρω ότι μεσημεριανό φάγαμε σε ένα εστιατόριο στο μέσο της διαδρομής από την Plaza de Armas προς την πλατεία San Martin μαζί με έναν Περουβιανό ο οποίος όταν μας άκουσε να μιλάμε ελληνικά αναφώνησε ΠΑΟΚ ολέ και Πέρσι Ολιβάρες (για όσους θυμούνται) και μα πρότεινε να μας πάει σε ένα καλό εστιατόριο όπου πάνε μόνο ντόπιοι. Εκεί, δοκιμάσαμε ceviche

για πρώτη φορά και μας άρεσε πολύ, Ειδικά σε μένα που δεν τρώω και ποτέ ψάρια!! Φυσικά, έκανε καραμπάμ ότι ο νέος μας φίλος ήθελε να τον κεράσουμε και να πάρει και καμία προμηθειούλα αλλά χαλάλι του, ΜΠΑΟΚ είσαι αφού!!


*Η είσοδος στον καθεδρικό, η οποία περιλάμβανε και το μουσείο θρησκευτικής τέχνης και το εισιτήριο για το αρχιεπισκοπικό παλάτι κόστισαν 30 soles

*Το ταξί από το ξενοδοχείο στην Plaza de Armas κόστισε 50 soles

*Το λεωφορείο Lima-Paracas κόστισε 60 soles άλλα όπως διαπιστώσαμε στην πορεία υπάρχουν εξίσου καλές εταιρίες με πολύ χαμηλότερες τιμές. Αν έχετε χρόνο για ψάξιμο ρωτήστε και αλλού. Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε.

 

[KIKI]

Το εισιτηριο το βρηκες σε πολυ καλή τιμή !

Περιμενω τη συνεχεια .....

 

[italiano]

Το εισιτηριο το βρηκες σε πολυ καλή τιμή !

Περιμενω τη συνεχεια .....

Ναι, το ξέρω!! Το έψαχνα πολύ καιρό, μπορεί και δύο χρόνια σχεδόν καθημερινά, αρχικά από περιέργεια, τους τελευταίους 6 μήνες σοβαρά. Με αναχώρηση από Ελλάδα δυστυχώς είναι πανάκριβο και δεν είχαμε κ επιπλέον χρόνο για διανυκτερεύσεις σε Μαδρίτη κλπ οπότε αυτό που βρήκα ήταν το ιδανικό. Τρεις πτήσεις με συνολική διάρκεια 20 ώρες. Αυτή η Πόλη με έχει σώσει τα τελευταία χρόνια!! Το προηγούμενο καλοκαίρι για Αβάνα πλήρωσα 520 με Aeroflot μέσω Μόσχας

 

[italiano]

Ημέρα 4η
Το πρόγραμμα της προηγούμενης μέρας έλεγε επιστροφή νωρίς στο ξενοδοχείο γιατί μας περίμενε πολύ πρωινή πτήση για Chiclayo. Ευτυχώς θυμήθηκα να ελέγξω το mail το προηγούμενο βράδυ και διαπίστωσα ότι η πτήση μας από τις 05:30 που ήταν προγραμματισμένο άλλαξε για τις 9:40. Μας πείραξε λίγο γιατί είχαμε σφιχτό πρόγραμμα στο βορρά χωρίς να ξέρουμε πως θα κινηθούμε και αγχωθήκαμε λίγο. Τελικά η αναχώρηση από Λίμα έγινε ακόμα πιο αργά, στις 10, οπότε μέχρι να φτάσουμε είχε πάει 11:30. Ταξί και γρήγορα στο ξενοδοχείο. Ο ταξιτζής δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη και ούτε καν του εξηγήσαμε τα πλάνα μας, η υπάλληλος του ξενοδοχείου αν και πολύ ευγενική ήταν πολύ αθώα για να μας προτείνει κάποιον γνωστό να μας πάει εκεί που θέλαμε κι έτσι αναγκαστικά κινηθήκαμε όπως οι ντόπιοι. Με colectivos, combis, micros ή όπως αλλιώς τα λένε (ακόμη δεν κατάλαβα αν υπάρχει διαφορά μεταξύ τους). Αυτά που θέλαμε να δούμε οπωσδήποτε στην ευρύτερη περιοχή ήταν 3 μουσεία σε δύο διαφορετικές πόλεις στα 15-20 χλμ από το Chiclayo η καθεμία. Και είχαμε τη σημερινή μέρα μέχρι την επόμενη που θα φεύγαμε κάποια στιγμή για Cajamarca (ακόμα δε γνωρίζαμε πως και πότε). Έτσι, πήγαμε με τα πόδια σε ένα μικρό σταθμό αναχώρησης των μίνι βαν και μετά από μισή ώρα περίπου βρεθήκαμε στο Lambayeque ακριβώς μπροστά από το Museo Arqueologico Bruning. Μετά πήγαμε με τα πόδια στο άλλο μουσείο-διαμάντι της περιοχής, το Museo Tumbas Reales de Sipan

Δυστυχώς δεν έχω σχεδόν καμία φωτογραφία από αυτήν τη μέρα καθώς στο δεύτερο απαγορευόταν και στο πρώτο είχαν αναλάβει δουλειά οι συνταξιδιώτες μου. Για τα μουσεία υπάρχουν αναλυτικές περιγραφές σε άλλη ιστορία οπότε δε θα κουράσω με ιστορικές λεπτομέρειες. Στο Chiclayo επιστρέψαμε αργά το απόγευμα και πήγαμε στο σταθμό των λεωφορείων για να κλείσουμε εισιτήρια για την αυριανή μέρα για Cajamarca. Αφού ρωτήσαμε σχεδόν σε όλες τις εταιρίες κλείσαμε με την Julsa με μόλις 30 solesγια διαδρομή 8 ωρών σε κάθισμα τύπου πολυθρόνα- κρεβάτι, τα οποία σχεδόν σε όλες τις εταιρίες βρίσκονται στον κάτω όροφο. Τα καθίσματα στον πάνω είναι περίπου ίδια με των λατρεμένων ΚΤΕΛ και κόστιζαν 20 οπότε η επιλογή “κρεβάτι” ήταν πανεύκολη.

*Η πτήση Lima- Chiclayo έγινε με την LC Peru και κόστισε 80 €. Η κράτηση έγινε περίπου 3 μήνες πριν

*Η διαδρομή Chiclayo- Lambayeque κόστισε 1,5 sol

*Οι είσοδοι στα μουσεία 8 και 10 soles αντίστοιχα


Ημέρα 5η
Ξύπνημα νωρίς και με τον ίδιο τρόπο με χθες μετάβαση στην πόλη Ferrenafe για να επισκεφθούμε το Museo Nacional Sican

Δυστυχώς μας πίεζε πολύ ο χρόνος και δεν μπορέσαμε να δούμε κάποιο άλλο από τα αξιοθέατα της ευρύτερης περιοχής παρόλα αυτά μείναμε πολύ ικανοποιημένοι από την επίσκεψη στα μουσεία της περιοχής τα οποία απολαύσαμε μάλιστα και σχεδόν μόνοι μας χωρίς την παρουσία ενοχλητικών γκρουπ κλπ. Μετά το μουσείο επιστρέψαμε στο Chiclayo για ένα γρήγορο γεύμα και μετά από όμορφη διαδρομή με απότομη εναλλαγή τοπίων φτάσαμε αργά το βράδυ στην Cajamarca στην πρώτη μας επαφή με το υψόμετρο, στα 2.700 μέτρα περίπου, αν θυμάμαι καλά.

*Η διαδρομή Chiclayo- Ferrenafe κόστισε 2,5 soles

*Η είσοδος στο μουσείο 8 soles


Ημέρα 6η
Ένα πράγμα είχαμε αποφασίσει να κάνουμε σίγουρα, μπάνιο Banos de los Incas. Έτσι, πρωί πρωί πήραμε τα αξεσουάρ παραλίας και με βανάκι που πήραμε κοντά στην Plaza de Armas πήγαμε στα λουτρά όπου και χαλαρώσαμε για μία ώρα στα ιαματικά νερά

Συνέχεια είχε η επίσκεψη στο Otuzco, το οποίο βρίσκεται αρκετά κοντά, για να δούμε τα περίφημα Ventanillas, τρόπος ταφής σε τρύπες λαξευμένες στο βουνό κοντά στις οποίες φτάσαμε μετά από ολιγόλεπτη ανάβαση η οποία όμως μετά τα λουτρά ήταν θανατηφόρα

Επιστροφή στην Cajamarca για να φάμε κάτι στα γρήγορα και αφού δοκιμάσαμε και πολύ ωραίο παγωτό στην Heladeria Holanda (το προτείνει και ο LP) επισκεφθήκαμε το Cuarto del Rescate

, το δωμάτιο που κρατούσαν οι Ισπανοί αιχμάλωτο το βασιλιά των Ίνκας Atahualpa μέχρι να γεμίσει το χώρο με χρυσό ώστε να τον ελευθερώσουν υποτίθεται…Επίσκεψη και σε 2-3 άλλα αξιοθέατα γύρω από την πλατεία

και ανάβαση στο λόφο Cerro Apolonia (αρκετά κουραστική για εμάς τουλάχιστον και λόγω υψομέτρου) για να απολαύσουμε την πόλη από ψηλά

Αφού μείναμε για αρκετή ώρα στην κορυφή του λόφου μέχρι το ηλιοβασίλεμα έπρεπε να κατηφορίσουμε για να αναζητήσουμε τρόπο μετάβασης στο Trujillo. Μετά από αρκετή ώρα ψαξίματος η μόνη επιλογή που μας βόλευε, αν θέλαμε να δούμε και τα αξιοθέατα του Trujillo, ήταν να φύγουμε αργά το βράδυ ώστε να κερδίσουμε τη νύχτα γιατί τα λεωφορεία της επόμενης αναχωρούσαν μετά τις 12 οπότε θα καίγαμε τη μέρα. Δυστυχώς δεν υπήρχαν διαθέσιμες θέσεις στα λεωφορεία τύπου κρεβάτι και μη έχοντας άλλη επιλογή ταλαιπωρηθήκαμε για 8-9 ώρες αλλά φτάσαμε στον προορισμό μας κατά τις 6 το πρωί.

*Η είσοδος στα λουτρά σε ιδιωτικό δωμάτιο για έως 4 άτομα κόστισε 20 soles/άτομο αλλά εδώ μπορεί να κάνω και λάθος. Για όσους δεν έχουν μαζί τους, μαγιό και πετσέτες ενοικιάζονται ή πωλούνται πριν την είσοδο στο χώρο

*Η είσοδος στα Ventanillas de Otuzco κοστίζει 5 soles

*Το ενιαίο εισιτήριο για Cuarto del Rescate, Iglesia de Belen, Museo Arqueologico, Museo Etnografico και Museo Medico κόστισε 5 soles

*Λίγο πριν την κορυφή του CerroApolonia δώσαμε 1 sol για να συνεχίσουμε

* Το εισιτήριο Cajamarca- Trujillo με την εταιρία Transportes Linea κόστισε 28 soles

 

[fantasia13]

Περιμενουμε την συνεχεια!!!

 

[italiano]

Ημέρα 7η

Πρώτη μέρα στο Trujillo και αφού φτάσαμε στο ξενοδοχείο σχεδόν άυπνοι ξεκουραστήκαμε για λίγες ώρες γιατί το πρόγραμμα περιλάμβανε επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο Chan Chan. Αφού φάγαμε κάτι πρόχειρο περιμέναμε το τοπικό λεωφορείο που πηγαίνει προς Huanchaco, η στάση του οποίου ήταν για καλή μας τύχη ακριβώς μπροστά από την είσοδο του ξενοδοχείου. Μετά από μικρή αναμονή και διαδρομή μισής ώρας περίπου σταματήσαμε καμιά 500αριά μέτρα πιο μακριά από τη διασταύρωση που οδηγεί στο Chan Chan. Έτσι, αποφασίσαμε να κόψουμε δρόμο και αντί να γυρίσουμε πίσω στη διασταύρωση το κόψαμε διαγώνια. Αφού περπατούσαμε κάνα 20λεπτο συναντήσαμε έναν ταξιτζή ο οποίος μας πρότεινε να μας πάει μέχρι την είσοδο και ύστερα να πάμε και στο μουσείο που ήταν λίγο μακριά με τα πόδια αλλά και σε 2 μικρές πυραμίδες, την Huaca Esmeralda και την Huaca Arco Irisπου βρίσκονται μέσα στην πόλη και η είσοδος σε αυτές περιλαμβάνεται στο εισιτήριο του Chan Chan. Νομίζω ότι συμφωνήσαμε για 55 solesαν θυμάμαι καλά (είμαστε 3 άτομα). Μετά από λίγο ο φίλος μας μάς άφησε στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου όπου θα μας περίμενε. Ιστορικά στοιχεία δε θα αναφέρω καθώς τα περισσότερα τα έχω ήδη ξεχάσει. Ας περιοριστώ καλύτερα σε φωτογραφίες.

Chan Chan

Huaca Esmeralda

Huaca Arco Iris

Αφού τελειώσαμε τις επισκέψεις και στις πυραμίδες ο οδηγός του ταξί μας άφησε κάπου κοντά στο κέντρο όπου φάγαμε σε εστιατόριο με ντόπιους συνοδεία παγωμένης μπύρας η οποία ήταν απαραίτητη μετά από τόσες ώρες κάτω από τον ήλιο και περιπλανηθήκαμε για λίγο πέριξ της Plaza de Armas μέχρι να νυχτώσει.

Trujillo-Catedral

*Το εισιτήριο του λεωφορείου Trujillo- Chan Chan κόστισε 1,5 sol

* Το ενιαίο εισιτήριο εισόδου στον αρχαιολογικό χώρο Chan Chan, στο Museo de sitio Chan Chan και στις Huaca Arco Iris και Huaca Esmeralda κόστισε 11 soles.


Ημέρα 8η

Η σημερινή μέρα περιλάμβανε επίσκεψη στις πυραμίδες του Ήλιου και της Σελήνης ή Huaca del Sol και Huaca de la Luna. Πήγαμε με ταξί γιατί είχαμε βραδινή πτήση για Λίμα και δεν θέλαμε να χάσουμε χρόνο και μας είπαν ότι από το σημείο που μέναμε ήταν λίγο πολύπλοκο. Αφού αλλάξαμε και λίγα ευρώ στη διαδρομή (στη χειρότερη ισοτιμία που πετύχαμε σε όλο το ταξίδι, 1€= 3,64 soles) φτάσαμε μετά από ένα μισάωρο. Πήγαμε πρώτα στο νέο μουσείο, Museo Huacas de Moche

και μετά επισκεφθήκαμε μόνο την Huaca de la Luna

καθώς στην άλλη ήταν σε εξέλιξη ανασκαφές. Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε τα πράγματα. Στις 21:15 είχαμε πτήση για Λίμα και η επόμενη μέρα θα ήταν άκρως κουραστική οπότε προτιμήσαμε να χαλαρώσουμε μέχρι την πτήση.


* Η είσοδος στο μουσείο και στην Huaca de la Luna κόστισε 15 soles και περιλάμβανε μία ώρα με ξεναγό στην πυραμίδα

* Το ταξί για τη διαδρομή Trujillo-πυραμίδες-Trujillo (με αναμονή μέχρι να τελειώσουμε την ξενάγηση) και Trujillo- αεροδρόμιο κόστισε 80 soles

* Η πτήση Trujillo- Lima έγινε με την LCPeru
και κόστισε 65 ευρώ. Η κράτηση είχε γίνει 3 μήνες πριν


Ημέρα 9η

Στη Λίμα φτάσαμε γύρω στις 22:30 το προηγούμενο βράδυ και το λεωφορείο που είχαμε κλείσει για Paracas έφευγε στις 03:45. Έτσι, σκοτώσαμε λίγο χρόνο στο αεροδρόμιο και μετά με ταξί πήγαμε στο σύγχρονο σταθμό λεωφορείων της εταιρίας Cruz del Sur. Αναχώρηση επιτέλους μετά από την κουραστική αναμονή και κατά τις 07:15 άφιξη σε έναν αυτοσχέδιο, θα έλεγα, σταθμό σε ερημική τοποθεσία από όπου θα κανονίζαμε την εκδρομή στα νησιά Ballestas. Εκεί, υπάρχει μια μικρή καφετέρια και κάτι σαν γραφείο και χώρος φύλαξης αποσκευών όπου θα κλείσετε πολύ εύκολα το στάνταρ τουρ που διαρκεί περίπου δύο ώρες, πάει μέχρι τα νησιά, βλέπετε τα ζώα και επιστροφή στο ίδιο σημείο.

Υπάρχουν δύο ημερήσιες αναχωρήσεις, στις 08:00 και στις 10:00. Δεν ξέρω αν υπάρχει και κάτι άλλο αλλά έτσι και αλλιώς είχαμε πολύ σφιχτό πρόγραμμα και δεν μας έπαιρνε για κάτι παραπάνω. Επιστροφή γύρω στις 10:00 στον ίδιο σταθμό, όπου κλείσαμε και το τουρ στην Ica, και σε λίγη ώρα επιβίβαση και πάλι σε λεωφορείο της Cruz del Surμε προορισμό αυτή τη φορά την Ica. Εκεί κάναμε μια μίνι ξενάγηση σε οινοποιείο της περιοχής για να δούμε πως παρασκευάζεται το περίφημο ποτό pisco, το οποίο και δοκιμάσαμε σε διάφορες γεύσεις.

Είπαμε να μην το παρακάνουμε γιατί συνέχεια είχε η επίσκεψη στην Huacachina, μια όαση λίγα χιλιόμετρα μακριά.

Εκεί, κάναμε “buggie” στους αμμόλοφους με ειδικά διαμορφωμένα οχήματα τα οποία μας πήγαιναν μέχρι την κορυφή των λόφων και κάναμε και sandboarding.

Αφού το "αντέξαμε" κι αυτό κατάκοποι πλέον πήγαμε στο σταθμό λεωφορείων για το τελευταίο ταξίδι για σήμερα που θα μας οδηγούσε στη Nasca. Άφιξη αργά το απόγευμα και κατευθείαν στο κατάλυμά μας για ξεκούραση. Την επόμενη μέρα θα πετούσαμε πάνω από τις γραμμές.


* Το tourστα νησιά κόστισε 50 soles.

* Το λεωφορείο Paracas- Icaκόστισε 30 solesκαι το Ica- Nasca 35 soles.

* Το tourστην Icaκόστισε 70 soles και περιλάμβανε μεταφορά από και προς το σταθμό των λεωφορείων, ξενάγηση στο οινοποιείο και το buggie/sandboarding στην Huacachina.



Ημέρα 10η

Η σημερινή μέρα είχε μόνο μία δραστηριότητα αλλά ήταν αρκετή. Υπερπτήση πάνω από τις γραμμές της Nasca. Το τουρ το κανονίσαμε από το ξενοδοχείο. Έτσι, νωρίς το πρωί μεταφερθήκαμε στο μικρό αεροδρόμιο από όπου πραγματοποιούνται οι πτήσεις με μικρά αεροπλάνα.

Καλό θα είναι να μη φάτε πρωινό γιατί οι ελιγμοί των αεροπλάνων είναι λίγο απότομοι και ίσως σας πιάσει ναυτία. Εγώ πάντως άντεξα οριακά, λίγο ακόμη νομίζω να διαρκούσε η πτήση και θα είχαμε άσχημα ξεμπερδέματα. Μετά την εντυπωσιακή πτήση επιστρέψαμε προς το μεσημέρι στην πόλη όπου δεν είχε και τίποτα ενδιαφέρον να δούμε και μετά από μια σύντομη βόλτα για φαγητό και αγορά σουβενίρ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο γιατί το βράδυ φεύγαμε με λεωφορείο για Arequipa.


* Την πτήση πάνω από τις γραμμές την κάναμε με την εταιρία Air Majoro και την κανονίσαμε με το ξενοδοχείο. Η φθηνότερη πτήση κοστίζει 60 $ με τρεις σειρές καθισμάτων οπότε αν σου τύχει η μεσαία δε βλέπεις σχεδόν τίποτα. Εμείς επιλέξαμε την πτήση με δύο σειρές καθισμάτων σε εξαθέσιο αεροπλάνο για να έχουμε σίγουρα παράθυρο και θα βλέπαμε και κάποιες επιπλέον γραμμές και αρχαία υδραγωγεία. Η κανονική τιμή ήταν 90$ αλλά πληρώσαμε 80. Στο αεροδρόμιο πληρώσαμε επίσης 25 soles για φόρο αεροδρομίου.

* Το λεωφορείο Nasca-Arequipa για διαδρομή 10 ωρών περίπου σε θέση τύπου κρεβάτι κόστισε 115 soles. Όπως έχω αναφέρει και πιο πριν υπάρχουν και πολύ φθηνότερες εταιρίες που παρέχουν σχεδόν τα ίδια απλά μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχαμε πολύ χρόνο να το ψάξουμε.

 

[italiano]

Ημέρα 11η

Μετά από ολονύχτιο ύπνο στο άνετο λεωφορείο της Cruz del Sur άφιξη κατά τις 8 στο σταθμό λεωφορείων της Arequipa. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι λόγω σφιχτού προγράμματος είχαμε συμφωνήσει εξαρχής να παραλείψουμε το Colca Canyon για να μπορέσουμε να δούμε μερικά πράγματα παραπάνω στη Βολιβία. Δεν ξέρω εν τέλει αν κάναμε καλά πάντως απογοητευμένος από τη Βολιβία δε γύρισα. Αφού κλείσαμε και το λεωφορείο της επόμενης μέρας για Puno πήγαμε με ταξί στο ξενοδοχείο μας το οποίο βρισκόταν λίγα μόλις μέτρα μακριά από την Plaza de Armas. Είχαμε μόνο μία μέρα στη διάθεση μας οπότε σχεδόν κατευθείαν έξω για εξερεύνηση. Πρώτος σταθμός το Monasterio de Santa Catalina

όπου περιηγηθήκαμε αρκετή ώρα στους πολύ όμορφους χώρους και είχαμε και την ευκαιρία να δούμε καλύτερα τα ηφαίστεια

που βρίσκονται γύρω από την πόλη. Έπειτα, περπατήσαμε στους δρόμους γύρω από την πλατεία και τον καθεδρικό και για αργά το απόγευμα αφήσαμε την επίσκεψη στο Museo Santuarios Andinos το οποίο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο που μείναμε. Το εισιτήριο περιλαμβάνει ξεναγό και μία 20λεπτη προβολή κατά την οποία ο επισκέπτης μαθαίνει χρήσιμες πληροφορίες για την Juanita, τη μούμια που είναι το κύριο έκθεμα του μουσείου. Δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο για κάτι παραπάνω όπως είπα και στην αρχή αλλά η πόλη μας άφησε μια ευχάριστη αίσθηση και πήραμε και μία μικρή γεύση από το υψόμετρο που θα μας έκανε παρέα τις επόμενες μέρες.


* Το ταξί από το σταθμό των λεωφορείων στο ξενοδοχείο κόστισε 7 soles

* Η είσοδος στο μοναστήρι κόστισε 40 soles

* Η είσοδος στο μουσείο κόστισε 20 soles

* Το λεωφορείο Arequipa- Puno με την εταιρία Julsa κόστισε 30 soles για διαδρομή 6 ωρών σε κάθισμα τύπου κρεβάτι και δώσαμε και επιπλέον 2 soles για κάτι σαν φόρο χρήσης του σταθμού το οποίο είναι σύνηθες και στο Περού και στη Βολιβία


Ημέρα 12η

Άφιξη μεσημεράκι στο Puno μετά από μία πολύ ωραία διαδρομή

και με κάποια πρώτα σημάδια ενόχλησης από το υψόμετρο. Μέχρι να τακτοποιηθούμε και να κανονίσουμε το τουρ της επόμενης μέρας είχε ήδη νυχτώσει οπότε περιοριστήκαμε σε μια βόλτα στους δρόμους γύρω από την κεντρική πλατεία και επιστροφή στο δωμάτιο. Νιώθαμε όλοι έντονη κόπωση αλλά ιδιαίτερα εγώ όταν έπεσα για να κοιμηθώ είχα πολύ έντονο πονοκέφαλο. Λίγο νωρίτερα είχαμε προμηθευτεί κάποια χάπια για τη νόσο του υψομέτρου από φαρμακείο τα οποία δυστυχώς δεν μπόρεσα να πάρω γιατί διαπίστωσα ότι ήμουν αλλεργικός. Έτσι, πέρασα τη χειρότερη με διαφορά νύχτα στο παγωμένο δωμάτιό μας ( ήταν το μοναδικό σε όλο το ταξίδι με ανύπαρκτη θέρμανση) μέχρι να με πάρει κάποια στιγμή ο ύπνος.

Ημέρα 13η

Για αυτή την ημέρα είχαμε κανονίσει από την προηγούμενη με το κατάλυμα μας τουρ στα πλωτά νησιά Uros και επίσκεψη στο νησί Taquile. Έτσι, μεταφερθήκαμε νωρίς το πρωί στην αποβάθρα από όπου θα παίρναμε το σκάφος. Μετά από 20 περίπου λεπτά φτάσαμε στην περιοχή που κατοικούν οι Uros και πήγαμε σε ένα από τα πολλά νησιά.

Αξίζει να αναφερθεί ότι το όλο σκηνικό μοιάζει και πιθανότατα είναι πολύ στημένο, το οποίο το περιμέναμε έτσι κι αλλιώς, με γυναίκες ντυμένες παραδοσιακά να μας τραγουδούν μέχρι και το «Vamos a la playa» ενώ σχεδόν σε όλα τα νησιά υπάρχουν «παραδοσιακά» φωτοβολταϊκά πάνελ. Αν τα εξαιρέσω όλα αυτά είχε κάποιο ενδιαφέρον αλλά δεν ενθουσιάστηκα και πολύ. Μετά συνεχίσαμε να διασχίζουμε τη λίμνη Titicaca μέχρι να φτάσουμε στον επόμενο προορισμό μας, ένα αληθινό νησί αυτή τη φορά, το Taquile. Νομίζω φτάσαμε μετά από μία ώρα. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα!! Έπρεπε να ανέβουμε από το λιμάνι στην πλατεία του χωριού σε μόνιμα ανηφορικό μονοπάτι ενώ καλά καλά δεν είχαμε προσαρμοστεί στο υψόμετρο. Μετά από διψήφιο αριθμό στάσεων τα καταφέραμε. Η θέα της λίμνης από ψηλά είναι ομολογουμένως εντυπωσιακή

αλλά και εδώ επικρατεί το ίδιο τουριστικό σκηνικό. Πολλά γκρουπ τα οποία οδηγούνται σε μαγαζάκια με σκούφους, γάντια κλπ και το κορυφαίο το γεύμα που είχε κανονίσει ο οδηγός μας σε ένα εστιατόριο με πανέμορφη θέα. Το γεύμα βεβαίως δεν συμπεριλαμβανόταν στην τιμή της εκδρομής και αναγκάστηκα να φάω την πιο τραγική ομελέτα της ζωής μου γιατί δεν υπήρχε και τρόπος να πάω κάπου αλλού. Αφού «απολαύσαμε» το γεύμα μας πήραμε το δρόμο της επιστροφής κατεβαίνοντας από άλλο μονοπάτι. Η θέα και πάλι ήταν εκπληκτική αλλά είχα ξενερώσει αρκετά για να την απολαύσω. Άφιξη απόγευμα στο Puno και μετά από μια σύντομη βόλτα στην, μάλλον, πιο αδιάφορη πόλη που συναντήσαμε σε όλο το ταξίδι επιστροφή στο δωμάτιο και ύπνος από νωρίς καθώς μας περίμενε την επόμενη μεγάλη διαδρομή μέχρι τη La Paz.


* Το τουρ στα νησιά Urosκαι στο Taquile κόστισε 50 solesκαι άλλες 20 το γεύμα μας

* Για την είσοδο στο νησί Taquile πληρώσαμε επιπλέον 8 soles με την άφιξή μας στο λιμάνι


Ημέρα 14η

Ξύπνημα νωρίς το πρωί και μεταφορά με ταξί ( 4 soles) στον σταθμό των λεωφορείων όπου μετά βίας προλάβουμε να μπούμε στο λεωφορείο που έφευγε για Copacabana. Μετά από διαδρομή 4 περίπου ωρών παράλληλα με τη λίμνη Titicaca, με μία σύντομη στάση για έλεγχο διαβατηρίων, φτάσαμε στον πρώτο προορισμό μας στη Βολιβία. Επειδή δεν ξέραμε από πριν τα δρομολόγια των λεωφορείων δεν είχαμε κανονίσει κάτι. Όλα όμως τα τουριστικά γραφεία στην Copacabana έχουν προσαρμόσει τις ώρες αναχώρησης των εκδρομών σύμφωνα με τις ώρες άφιξης των λεωφορείων έτσι ώστε είτε κατευθύνεσαι προς La Paz είτε προς Puno να μην έχεις πρόβλημα. Έτσι, κλείσαμε ένα τουρ για το Isla del Sol μαζί με εισιτήριο λεωφορείου για La Paz και αφού αφήσαμε τα πράγματά μας στο μικρό γραφείο της συμπαθητικής κυρίας που μας βοήθησε κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι.

Φάγαμε κάτι στα γρήγορα και πήραμε το πλοιάριο που θα μας οδηγούσε στο νησί. Μετά από μια ώρα περίπου φτάσαμε σε ένα μικρό λιμανάκι το οποίο θα ήταν η αφετηρία μιας σύντομης πεζοπορίας στο νησί για να καταλήξουμε σε άλλο λιμάνι από το οποίο θα επιστρέφαμε.

Η πεζοπορία κράτησε περίπου 1,5 ώρα. Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στην Copacabana για να πάρουμε το δεύτερο λεωφορείο της ημέρας αυτή τη φορά για La Paz. Μετά από 4 ακόμη ώρες, αφού είχαμε διασχίσει με μικρό καραβάκι ένα στενό τμήμα της λίμνης και μετά από μερικά χιλιόμετρα κακοτράχαλου δρόμου, λόγω έργων στο οδικό δίκτυο φτάσαμε κατά τις 10 το βράδυ στη La Paz. Η θέα της πόλης από ψηλά είναι άκρως εντυπωσιακή καθώς είναι χτισμένη σε χαράδρα. Το αξιοπερίεργο είναι ότι πριν κατηφορίσεις για La Paz περνάς από μια άλλη πόλη, το El Alto, το οποίο ουσιαστικά είναι ενωμένο με τη La Paz αλλά δημιουργήθηκε μόλις πριν από 30-40 χρόνια για να στεγάσει τον κόσμο που ερχόταν από την επαρχία για εύρεση εργασίας και σήμερα φτάνει να έχει μεγαλύτερο πληθυσμό από την ίδια τη La Paz (ή έτσι τουλάχιστον μας είπε μια ξεναγός).

Y.Γ. Το νόμισμα της Βολιβίας είναι το boliviano. Αλλάξαμε μερικά σε στάση που έκανε το λεωφορείο σε μίνι μάρκετ πριν καν μπούμε στη Βολιβία, σε τραγική εννοείται ισοτιμία (1€= 6,8) απλά και μόνο γιατί είχαμε διαβάσει κάποιες κριτικές για μικροποσό το οποίο ίσως σου ζητηθεί να πληρώσεις στα σύνορα. Σε εμάς τουλάχιστον δεν έτυχε. Στη La Paz θα αλλάξετε πολύ εύκολα σε πολύ καλύτερη ισοτιμία. Εμείς πετύχαμε μέχρι 1€= 7,75.


* Το λεωφορείο Puno-Copacabana κόστισε 20 soles

* Το λεωφορείο Copacabana- La Paz κόστισε 30 bolivianos (μάλλον)

* Το τουρ στο Isla del Sol κόστισε 20 bolivianos και άλλα 20 η πεζοπορία με ξεναγό

* Το ταξί από το σταθμό των λεωφορείων στο ξενοδοχείο μας (στην οδό Sagarnaga) κόστισε 20 bolivianos


Ημέρα 15η

Η La Paz δεν έχει μεγάλο αριθμό αξιοθεάτων αλλά έχει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες τοποθεσίες εκτός πόλης. Έτσι, αποφασίσαμε να αρχίσουμε με επίσκεψη στην κοιλάδα του φεγγαριού.

Κανονίσαμε έναν οδηγό με το ξενοδοχείο ο οποίος θα μας μετέφερε στην κοιλάδα και θα μας περίμενε για να γυρίσουμε πίσω στην πόλη. Ο χώρος είναι πολύ ενδιαφέρον αν και μετά από λίγο καταντάει μονότονος αλλά μία επίσκεψη για τουλάχιστον μία ώρα την αξίζει. Λίγο μετά τις 11 επιστρέψαμε στην πόλη όπου κάναμε ένα διάλειμμα για να δοκιμάσουμε saltenas, ένα τοπικό έδεσμα που θυμίζει σε σχήμα τυροπιτάκι, το οποίο είναι συνήθως γεμιστό με κοτόπουλο και μία γλυκιά και καυτερή σάλτσα. Αφού πήραμε δυνάμεις, κατηφορίσαμε από τον δρόμο Jaen

στον οποίο υπάρχουν αρκετά μουσεία μέχρι την Plaza Murillo η οποία όμως ήταν αποκλεισμένη λόγω διαδηλωτών. Τελικά, καταφέραμε να περάσουμε τα μπλόκα και να χαλαρώσουμε για λίγο μπροστά από το προεδρικό μέγαρο.

Συνέχεια είχε η αγορά των μαγισσών η οποία ήταν δίπλα στο ξενοδοχείο μας. Περιπλανηθήκαμε αρκετή ώρα χαζεύοντας έμβρυα λάμα, φυλαχτά, τυχερές πέτρες και άλλα πολλά.

Σε ένα από τα πολλά γραφεία κλείσαμε και το τουρ της επόμενης ημέρας για Tiwanaku και αφού είχε βραδιάσει πια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.

* Η είσοδος στην κοιλάδα του φεγγαριού ή Valle de la Luna κόστισε 15 bolivianos και το ταξί που μας μετέφερε 150

Ημέρα 16η

Πρωινό ξύπνημα όπως πάντα και αναμονή έξω από το ξενοδοχείο για το βαν που θα μας πήγαινε στο Tiwanaku. Έπειτα από διαδρομή περίπου 1,5 ώρας άφιξη σε έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ν. Αμερικής αν και οι ανασκαφές δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο για να αναδείξουν τη σημασία του. Η εκδρομή περιλάμβανε επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο και στο μουσείο με ξεναγό.

Ευτυχώς, στη Βολιβία δεν έχει τόσους πολλούς τουρίστες και απολαύσαμε την επίσκεψη πολύ περισσότερο από αντίστοιχες στο Περού. Επιστροφή κατά το μεσημέρι στη La Paz. Μετά από ένα γρήγορο γεύμα αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα με το προσφάτως κατασκευασμένο τελεφερίκ της πόλης. Έτσι, ανεβήκαμε μέχρι το El Alto με διαδρομή 20 λεπτών περίπου και απολαύσαμε πολύ ωραία πανοραμική θέα της πόλης και του ηφαιστείου Illimani που δεσπόζει στον ορίζοντα.

Επιστροφή βραδάκι στο ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε πράγματα. Την επομένη πετούσαμε για Uyuni όπου θα ζούσαμε κάποιες από τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού.


* Το τουρ στο Tiwanaku κόστισε 80 bolivianos για μεταφορές και ξεναγό. Οι είσοδοι στον αρχαιολογικό χώρο και στο μουσείο κόστισαν άλλα 80.

* Το εισιτήριο του τελεφερίκ κοστίζει 3 bs ανά διαδρομή και υπάρχουν 3 γραμμές (πράσινη, κόκκινη, κίτρινη) με 3-4 στάσεις η καθεμία. Εμείς πήραμε την κίτρινη που όπως μας είπαν έχει την καλύτερη θέα.


Ημέρα 17η -19η

Μεταφορά νωρίς το πρωί στο αεροδρόμιο και πτήση για Uyuni. Αν και είχαμε δίωρη καθυστέρηση για την οποία μάθαμε την προηγούμενη μέρα φτάσαμε εγκαίρως για το τουρ που είχαμε κλείσει. Αυτή τη μέρα και τις επόμενες δύο είδαμε απίστευτα τοπία τόσο στο Salar όσο και στο Parque Nacional Eduardo Avaroa αλλά και καθόλη τη διαδρομή. Ο καλύτερος τρόπος περιγραφής είναι οι φωτογραφίες οπότε θα αρκεστώ μόνο σε αυτό.

* Το τουρ έγινε με την εταιρία Red Planet Expeditions μετά από πολύ ψάξιμο στο ίντερνετ για αποφυγή αναξιόπιστων πρακτορείων και η κράτηση έγινε μέσω του site της Kanoo Tours. Δεν αντιμετωπίσαμε κανένα απολύτως πρόβλημα όλο το τριήμερο, τα οχήματα ήταν ειδικά διαμορφωμένα Land Rover ώστε να χωράνε 6 άτομα, οδηγό και συνοδηγό και το φαγητό ήταν υπεραρκετό. Εμείς, ευτυχώς ήμασταν μόνο 4 στο όχημα και ήμασταν πολύ άνετα. Συνολικά ήμασταν 4 οχήματα χωρισμένα σε 2 ομάδες. Το κατάλυμα της πρώτης ημέρας ήταν ξενοδοχείο φτιαγμένο από αλάτι με ιδιωτικά μπάνια σε κάποια δωμάτια και της δεύτερης ένα απλό κατάλυμα με 5-6 απλά δωμάτια των 4-5 ατόμων και 3-4 κοινές τουαλέτες για όλους. Ντουζ δεν υπήρχε στο δεύτερο. Θέρμανση δεν υπήρχε σε κανένα. Διαλέξαμε αυτή την επιλογή γιατί τα καταλύματα στην περιοχή είναι ελάχιστα και το privetourήταν πανάκριβο. Εμείς δώσαμε 210 ευρώ περίπου (λίγο παραπάνω από το μέσο όρο αλλά είχα διαβάσει ελάχιστες αρνητικές κριτικές) και 180 bs για εισόδους σε κάποιες τοποθεσίες.

* Η πτήση La Paz- Uyuni έγινε με Amaszonas και κόστισε 85€. Η κράτηση έγινε 4 μήνες πριν το ταξίδι.


Ημέρα 20η

Την προηγούμενη μέρα επιστρέψαμε αργά το απόγευμα στο Uyuni μετά από ένα μαγευτικό τριήμερο. Η πόλη δεν παρουσιάζει κανένα άλλο ενδιαφέρον εκτός του ότι είναι η αφετηρία πολλών εκδρομών οπότε δεν κάναμε και κάτι εκτός από το να κλείσουμε εισιτήριο για Potosi και να βρούμε κάτι για τα χείλη μας τα οποία είχαν σκάσει από το κρύο των προηγούμενων ημερών. Έτσι, μετά από ένα ακόμη πρωινό ξύπνημα με πολύ κρύο όπως και τις προηγούμενες μέρες και με τα πόδια βρεθήκαμε στο σταθμό λεωφορείων που βρισκόταν πολύ κοντά στο κατάλυμα μας. Μπήκαμε στο ακόμα πιο παγωμένο λεωφορείο και μετά από πολύ ωραία διαδρομή άφιξη στο Potosi.

Όπως και σε άλλες πόλεις έτσι και εδώ είχαμε μόνο μία μέρα και επειδή ήταν και Σάββατο πολλά μουσεία ήταν κλειστά. Τουλάχιστον αυτό που θέλαμε να δούμε οπωσδήποτε ήταν ανοιχτό και μιλάω για το Museo Casa de la Moneda.

Ένα πολύ ενδιαφέρον μουσείο με πολλές πληροφορίες για τα ορυχεία της περιοχής, από την εξόρυξη του ασημιού μέχρι την κοπή νομισμάτων. Η επίσκεψη γίνεται μόνο με ξεναγό και το κτίριο είναι πολύ καλά φυλασσόμενο. Έπειτα περιπλανηθήκαμε στην πόλη και ανεβήκαμε και στο καμπαναριό του καθεδρικού

για καλύτερη θέα στο Cerro Rico, το βουνό όπου γίνεται ακόμα και σήμερα η εξόρυξη ασημιού. Δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάποιο τουρ στα ορυχεία γιατί ήταν Σάββατο και ακόμα και να το θέλαμε μας είπαν ότι είναι ημέρα θυσίας λάμα στην μητέρα γη και η δραστηριότητα είναι περιορισμένη. Περπατήσαμε αρκετά την πόλη η οποία έχει πολύ όμορφα κτίρια

αλλά δεν μπήκαμε σε κανένα άλλο μουσείο ή αξιοθέατο καθώς ήταν όλα κλειστά. Αργά το απόγευμα επιστροφή στο ξενοδοχείο από όπου κανονίσαμε τη μεταφορά μας στη Sucre την επόμενη μέρα σε πολύ καλή τιμή.


* Το λεωφορείο Uyuni- Potosi κόστισε 30 bs για διαδρομή 3 ωρών περίπου

* Το ταξί από το σταθμό των λεωφορείων στο ξενοδοχείο 15 bs

* Η είσοδος στο Museo Casa de la Moneda κόστισε 40 bs και άλλα 20 κοστίζει η χρήση φωτογραφικής μηχανής


Ημέρα 21η

Κατά τη διάρκεια του πρωινού γνωρίσαμε έναν Γερμανό ο οποίος μας ζήτησε να έρθει μαζί μας στη Sucre και εννοείται δεχτήκαμε. Μετά από διαδρομή 2,5 ωρών σε άνετο ταξί και με σχεδόν μόνιμα κατηφορική διαδρομή βρεθήκαμε και πάλι σε πιο «νορμάλ» υψόμετρο, μόλις στα 2.750 μέτρα και αρχίσαμε να αναπνέουμε και πάλι κανονικά μπορώ να πω. Οι πρώτες εντυπώσεις ήταν πολύ καλές, η πόλη είχε ευρωπαϊκό αέρα, οι κάτοικοι πιο μοντέρνοι, πολύ όμορφα λευκά κτίρια και τουλάχιστον στα κεντρικά σημεία μακράν η πιο καθαρή πόλη που συναντήσαμε σε ολόκληρο το ταξίδι. Περπατήσαμε αρκετά μέχρι να βραδιάσει αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε να επισκεφθούμε κάποια από τα αξιοθέατα που θέλαμε γιατί ήταν κλειστά.

* Για το ταξί Potosi- Sucre δώσαμε συνολικά 200 bs ( 50 το άτομο). Το λεωφορείο κοστίζει γύρω στα 25 αλλά δε θέλαμε να χάσουμε πολύ χρόνο και αν υπολογίσουμε και τα ταξί η διαφορά είναι ελάχιστη.


Ημέρα 22η

Η δεύτερη μέρα στη Sucreξεκίνησε με στόχο ανέβουμε κάπου ψηλά για να απολαύσουμε τη θέα. Έτσι, πήραμε το δρόμο για το Mirador de la Recoleta. Στη διαδρομή περάσαμε από την Plaza 25 de Mayo όπου πετύχαμε εκδηλώσεις και παρέλαση για τις εκδηλώσεις εορτασμού της 25ης Μαΐου (ήταν 23).

Αφού χαζέψαμε για λίγο συνεχίσαμε τον ανηφορικό δρόμο μέχρι την κορυφή ενός λόφου στον οποίο υπάρχει και μοναστήρι.

Δεν ενθουσιαστήκαμε είναι η αλήθεια από τη θέα και μετά από λίγη ξεκούραση πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Όταν φτάσαμε στην πλατεία μας ήρθε η ιδέα να πάμε στο Parque Cretacico που μας είχαν προτείνει από το ξενοδοχείο, έναν χώρο με ρέπλικες δεινοσαύρων και πρόσβαση στην πλαγιά ενός βουνού στην οποία βρέθηκε η μεγαλύτερη συλλογή πατημασιών δεινοσαύρων στον κόσμο. Για κακή μας τύχη ήταν κλειστό, το οποίο παρέλειψε να μας πει ο ταξιτζής αλλά καταφέραμε να δούμε εξ αποστάσεως τις πατημασιές στο βουνό.

Με micro

αυτή τη φορά επιστρέψαμε στο κέντρο. Περιπλανηθήκαμε στα στενά γύρω από την πλατεία, είδαμε αρκετά όμορφα κτίσματα και δοκιμάσαμε τοπική σοκολάτα. Εγώ επισκέφθηκα και το νεκροταφείο

απλά από περιέργεια καθώς το πρότεινε και ο οδηγός και ο φιλικός υπάλληλος του ξενοδοχείου. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε καθώς είχαμε βραδινή πτήση για La Paz. Το μεγάλο σοκ το πάθαμε πηγαίνοντας στο αεροδρόμιο. Στη διαδρομή καταλάβαμε ότι θα πηγαίναμε στο καινούριο αεροδρόμιο το οποίο μάλιστα είχε εγκαίνια. Τον οδηγό του ταξί θα τον χαρακτήριζα τουλάχιστον κάγκουρα, φιμέ τζάμια και διάφορα τραγικά διακοσμητικά. Αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε αρκετά από την πόλη και για πρώτη φορά νιώσαμε φόβο και από το μυαλό μας πέρασαν τα χειρότερα σενάρια. Αυτό το επιδείνωνε και η απουσία του αεροδρομίου από κάθε χάρτη που ψάχναμε καθώς και η έλλειψη πινακίδων στο δρόμο. Ευτυχώς είχαμε αίσιο τέλος. Φτάσαμε επιτέλους στο αεροδρόμιο, μετά από καμιά ώρα, το πάρκινγκ του οποίου θύμιζε πανηγύρι με άπειρους πάγκους μικροπωλητών και πλήθος κόσμου που είχε συγκεντρωθεί για τα εγκαίνια αλλά και για να υποδεχτεί τον πρόεδρο της χώρας, Evo Morales, ο όποιος θα έφτανε στην πόλη στα πλαίσια των εορτασμών της 25ης Μαΐου 2 μέρες μετά. Τα ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε και εντός του μικρού αλλά σύγχρονου αεροδρομίου με τους μικροπωλητές να βρίσκονται ακόμα και στο διάδρομο προσγείωσης!! Μετά από 2-3 ώρες καθυστέρησης αναχωρήσαμε επιτέλους για La Paz. Είχαμε κλείσει ξενοδοχείο στο El Alto αυτή τη φορά, μόλις ένα χιλιόμετρο μακριά από το αεροδρόμιο, γιατί την επομένη είχαμε πολύ πρωινή πτήση. Δυστυχώς, τα σχέδια μας άλλαξαν αφού πριν φύγουμε από Sucre μάθαμε ότι η πτήση μας για Rurrenabaque από όπου θα ξεκινούσε η 3μερη εκδρομή μας στη ζούγκλα θα έφευγε στις 14:00 αντί για τις 06:00.


* Η πτήση Sucre - La Paz έγινε με Amaszonas και κόστισε 73 €. Η κράτηση έγινε 4 μήνες πριν το ταξίδι.


Ημέρα 23η-25η

Αναχώρηση με βαριά καρδιά από La Paz καθώς θα χάναμε ουσιαστικά μία από τις 3 μέρες στη ζούγκλα η οποία κόστισε και ακριβά. Η πτήση έγινε με πολύ μικρό αεροσκάφος, 15θέσιο αν θυμάμαι καλά, και σε 45 λεπτά βρεθήκαμε από τα 4.100 σε μηδενικό σχεδόν υψόμετρο με αρκετή ζαλάδα καθώς λόγω μικρού μεγέθους κουνούσε αρκετά. Ευτυχώς στο αεροδρόμιο

μας περίμενε όχημα το οποίο μας πήγε κατευθείαν στο γραφείο της Madidi Jungle Ecolodge. Εκεί, περιμέναμε μέχρι να βρούμε κάποια λύση και τελικά φύγαμε κατά τις 4 με βάρκα

για το lodge στο οποίο φτάσαμε μετά από 2,5 ώρες μετά από πολύ ωραία βαρκάδα λίγο πριν πέσει το φως του ήλιου.

Τις επόμενες 2 μέρες θα απολαμβάναμε τις ομορφιές της φύσης μακριά από τηλέφωνα, τηλεοράσεις κλπ και γω θα συμπλήρωνα τα πρώτα μου –άντα χωρίς να μπορεί να μου ευχηθεί κανείς!!

* Οι πτήσεις La Paz- Rurrenabaque- La Paz κόστισαν 175€ με την Amaszonas με κράτηση 4 μήνες πριν, στην επιστροφή για La Paz πληρώσαμε επιπλέον 22 bs για φόρους αεροδρομίου

* Η 3μερη παραμονή στο Madidi Jungle Ecolodge μαζί με τις μεταφορές με βάρκα από/προς Rurrenabaque κόστισε 290$/άτομο. Η κράτηση έγινε μέσω της ιστοσελίδας τους αρκετούς μήνες πριν και η πληρωμή έγινε με μετρητά όταν φτάσαμε στο γραφείο τους. Επίσης πληρώσαμε επιπλέον 125 bs για την είσοδο στα εθνικά πάρκα που ήταν στο πρόγραμμά μας. Μείναμε πολύ ικανοποιημένοι και από το lodge και από τον ξεναγό μας και πραγματικά ηρεμήσαμε καθώς από την δεύτερη μέρα ήμασταν μόνο εμείς, ο ξεναγός και το προσωπικό του lodge. Η μαγείρισσα μάλιστα μου ετοίμασε και τούρτα για τα γενέθλιά μου με ότι υλικά είχε διαθέσιμα εκεί που ήμασταν!!



Ημέρα 26η

Από το Rurrenabaque φύγαμε πολύ νωρίς, αυτή τη φορά χωρίς καθυστέρηση, με τον ίδιο τύπο αεροπλάνου και σύντομα φτάσαμε και πάλι στη La Paz. Ήταν λίγο απότομη η υψομετρική μετάβαση αλλά αυτή τη φορά προσαρμοστήκαμε σύντομα ευτυχώς. Με micro πήγαμε πολύ φθηνά στο σταθμό των λεωφορείων όπου ψάξαμε για λεωφορείο για Puno. Μετά από αναμονή αρκετών ωρών ξεκινήσαμε κατά τις 14:00 και αυτή τη φορά μέσω του Desaguadero μπήκαμε στο Περού μετά από σύντομη στάση για διαβατηριακό έλεγχο και φτάσαμε κατά τις 21:00 στο Puno. Κατευθείαν στο ξενοδοχείο για ύπνο. Αύριο νωρίς το πρωί θα ξεκινούσε η κάθοδός μας στην ιερή κοιλάδα των Ίνκας με τελικό προορισμό το Cuzco και το Machu Picchu.

* Η διαδρομή La Paz-Puno έγινε με λεωφορείο σε θέση τύπου κρεβάτι με την εταιρία Trans Salvador και κόστισε 70 bs