Γεια σου,gelf. Απόλαυσα στο έπακρο την περιγραφή του ταξιδιού σου.φευγω σε μια εβδομαδα για bologne. Συγχαρητήρια!1 - Εισαγωγή.
Αποφάσισα να πάω στη Μπολόνια,
View attachment 275361
την υποτιμημένη (ευτυχώς) τουριστικά Μπολόνια και όχι μόνο σε αυτή αλλά και σε άλλες πόλεις της περιοχής,, με προτροπή ενός φίλου με τον οποίο βρισκόμαστε πολύ αραιά, λόγω απόστασης. Είναι από τους ανθρώπους που έχουν πηγαίο χιούμορ. Όταν βρισκόμαστε σε κανένα μπαρ ή σε ταξίδι πολλές φορές το πρωί ξυπνάω δακρυσμένος από τα γέλια. Θυμόμουν το τι έλεγε την προηγούμενη νύχτα.
Τα εισιτήρια τα κλείσαμε τον Γενάρη 2019 για Ιούνη 2019, με Aegean. Σε λίγες ημέρες θα έφευγα για Αζόρες και Μαδέρα. Παράλληλα έκλεινα και εισιτήρια με μίλια για Καλιφόρνια από τέλη Απρίλη έως το πρώτο δεκαήμερο του Μάη. Επίσης μεσολάβησαν και αρκετά επαγγελματικά ταξίδια κυρίως στο εξωτερικό (Αιθιοπία, Λίβανο, Κόσσοβο, Βρυξέλλες, Μόναχο κλπ).
Το ταξίδι στη Μπολόνια το είχα ξεχάσει. Ας είναι καλά η εφαρμογή της Aegean στο κινητό τηλέφωνο. Και ο φίλος, που μου τηλεφώνησε πέντε ημέρες πριν. Βέβαια για τη Μπολόνια έχει γράψει και ο @hydronetta, οπότε για εμένα ήταν ιεροσυλία που γράφω. Όμως έτσι σκέφτηκα. Να γράψω από τη δική μου οπτική γωνία.
Όταν το αεροπλάνο της Aegean ξεκίνησε το μικρό ταξίδι για Μπολόνια, περνώντας πάνω από τον ισθμό της Κορίνθου,
View attachment 275362
πάνω από το Αίγιο,
View attachment 275363
πάνω από τη Δυτική Αιγιάλεια (Ροδοδάφνη, Σελιανίτικα, Λόγγο, Ποταμό Φοίνικα και Καμάρες-παραλία Καμαρών),
View attachment 275364
πάνω από τη γέφυρα Ρίου Αντιρρίου, ενώ στο βάθος διακρίνεται η Πάτρα.
View attachment 275365
πάνω από το Αγρίνιο,
View attachment 275366
πάνω από τα πανέμορφα νησιά Αντίπαξους και Παξούς,
View attachment 275367
View attachment 275368
και πριν προσεγγίσουμε το αεροδρόμιο της Μπολόνιας,
View attachment 275369
View attachment 275370
View attachment 275371
εγώ σκεφτόμουν αυτά που είχε γράψει ο Χέρμαν Μέλβιλ στο "Ημερολόγιο (1857)". Πηγή "The National Geografhic Traveler".
Ο Μέλβιλ έγραψε σαφώς ότι: "Το πρώτο πράγμα που έκανα στη Μπολόνια ήταν να δοκιμάσω τα περίφημα αλλαντικά της, όπως στη Ρώμη το πρώτο πράγμα που κάνει κάποιος είναι να επισκεφτεί τον Άγιο Πέτρο".
Για τον Άγιο Πέτρο δεν είμαι απόλυτος, αλλά για τα αλλαντικά της Μπολόνιας είμαι. Ακολουθώντας τον Χέρμαν Μέλβιλ, ήταν το πρώτο πράγμα που έκανα κι εγώ στη Μπολόνια, αν και δεν μου αρέσουν τα αλλαντικά. Είμαι ψαροφάγος. Όμως στη Μπολόνια μου άρεσαν τα αλλαντικά.
View attachment 275372
2. - Μπολόνια. Βόλτες στο κέντρο της πόλης.
Φτάνοντας στη Μπολόνια, πήραμε ένα ταξί που με 18 ευρώ μας πήγε στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει και συγκεκριμένα στο επί της Via dell'Indipendenza, Zanhotel Regina.
Το δωμάτιό μου είχε θέα προς την κεντρική Via dell'Indipendenza και προς το Teatro Arena del Sole.
Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο και βόρεια αυτού βρίσκεται η Piazza dell Otto Agosto και το Montagnola Park και συγκεκριμένα το νότιο τμήμα του.
Μια νύχτα που δεν είχε ζέστη φτάσαμε και στο βόρειο τμήμα του πάρκου Montagnola.
Δίπλα στο βόρειο τμήμα του πάρκου, όπου και τελειώνει η παλιά πόλη, βρίσκονται απομεινάρια του τείχους, το οποίο οριοθετούσε τη μεσαιωνική πόλη.
Η Μπολόνια, είναι πόλη της Ιταλίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας και της περιοχής Emilia-Romagna. Έχει πληθυσμό 389.261 κατοίκους. Η Μπολόνια, είναι αρχαιότατη πανεπιστημιούπολη (επισήμως από το έτος 1088, το πανεπιστήμιο της Μπολόνια θεωρείται ένα από τα παλαιότερα, ίσως το παλαιότερο της Ευρώπης), φιλοξενεί πολυάριθμους φοιτητές που της προσδίδουν πλούτο και ζωντανεύουν την κοινωνική και πολιτιστική ζωή της. Η Μπολόνια είναι ένα σημαντικό σταυροδρόμι οδικών και σιδηροδρομικών αξόνων, κεντρική θέση η οποία υπήρξε ανέκαθεν το πλεονέκτημά της, ενώ στην ευρύτερη περιοχή πραγματοποιούνται σημαντικές εκθέσεις. Η Μπολόνια είναι γνωστή για τους πύργους της
και τις στοές της (portici),
Συγκεκριμένα η Μπολόνια διαθέτει 38km στοών. στο ιστορικό κέντρο και την κάνουν μοναδική πόλη στον κόσμο με το κέντρο να αποτελείται εξ ολοκλήρου από στοές. Σκέφτηκα μελαγχολικά ότι πριν από τη διαδικασία της αντιπαροχής η οποία, διαδικασία η οποία βρέθηκε σε ακμή τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 και η οποία διέλυσε το ιστορικό κέντρο των πόλεων στη Δυτική Ελλάδα και κυρίως στην Πάτρα, είχαμε αρκετά χιλιόμετρα στοών. Μελαγχόλησα ακόμα μια φορά βλέποντας πάλι τη Μπολόνια. Στις στοές της πόλης συμπεριλαμβάνεται η στοά του San Luca, μήκους 3,7km με 666 καμάρες.
Πολύ μου άρεσε να περπατάω στις στοές, ιδιαίτερα την ημέρα, για να προφυλάσσομαι από τον ήλιο.
Αλλά και τη νύχτα ήταν όμορφα στις στοές.
Η ίδρυση της πόλης τοποθετείται από την εποχή των Ετρούσκων, ίσως και νωρίτερα και όπως οι περισσότερες ιταλικές πόλεις, γνώρισε και αυτή πολλούς κατακτητές, όπως οι Γαλάτες, οι Ρωμαίοι και αργότερα βαρβαρικοί λαοί οι οποίοι και τη λεηλάτησαν. Από το 1300 περίπου, έως το 1500 περίπου, η πόλη άκμασε ως ανεξάρτητη πόλη - κράτος. Οι ιστορικοί την κατατάσσουν στις δέκα πιο ανεπτυγμένες πόλεις της εποχής. Βέβαια κάποια στιγμή άρχισαν οι διαμάχες μεταξύ των αριστοκρατών της πόλης, όπως συνέβηκε και σε άλλες πόλεις της σημερινής Ιταλίας, κάποια στιγμή επικράτησε η οικογένεια των Μπεντιβόλιο. Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται το παλάτι της οικογένειας Μπεντιβόλιο, κατά μήκος της Via delle Belle Arti, και συγκεκριμένα στον αριθμό 8.
Στη συνέχεια η Μπολόνια εντάχθηκε και αυτή στα παπικά κράτη, μέχρι που ύστερα από τρεις και πλέον αιώνες, εμφανίστηκαν ο Ναπολέοντας και οι Αυστριακοί.
Σήμερα η Μπολόνια, λόγω της ιστορίας της αλλά και της προσπάθειας που έγινε από τις μεταπολεμικές δημοτικές αρχές, έχει το μεγαλύτερο μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο της Ευρώπης, μετά από εκείνο της Βενετίας, το οποίο παραμένει καλοδιατηρημένο χάρη σε μια προσεκτική πολιτική ανακαίνισης και διατήρησης που άρχισε τη δεκαετία του 1960, παρά τις σοβαρότατες ζημιές που προκλήθηκαν από τους αγγλοαμερικανικούς βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Σημαντικό πολιτιστικό και καλλιτεχνικό κέντρο, ενώ η σπουδαιότητα των μνημείων και της τέχνης της βασίζεται σε ένα ομοιογενές σύνολο μνημείων και αρχιτεκτονικών έργων, όπως οι μεσαιωνικοί πύργοι, τα κτίρια εποχής, οι ναοί, η μορφή του ιστορικού κέντρου καθώς και έργα τέχνης, τα οποία είναι αποτέλεσμα μιας αξιόλογης καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής ιστορίας.
Από το ξενοδοχείο προχωρήσαμε νότια κατά μήκος της Via dell'Indipendenza
Φτάσαμε γρήγορα στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στην Piazza Maggiore, όπου μεταξύ άλλων βρίσκεται το Palazzo d'Accursio (Palazzo Comunale), ένα ογκώδες κτίριο κατασκευασμένο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και το οποίο στεγάζει εκτός από το Δημαρχείο και ένα μικρό μουσείο, τη Δημοτική συλλογή τέχνης, έργα κατασκευασμένα από ντόπιους καλλιτέχνες
και το Παλάτσο ντελ Ποντεστά, κτίριο του 13ου αιώνα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, από τα κεντρικότερα και ιστορικότερα κτίρια του κέντρου της πόλης, είναι κατασκευασμένο στη βόρεια πλευρά της Piazza Maggiore και ήταν η έδρα της ανώτατης εξουσίας του Δήμου κατά το μεσαίωνα.
Η Piazza Maggiore είναι η κεντρική πλατεία της πόλης, η οποία είναι γεμάτη με μεσαιωνικά και αναγεννησιακά κτήρια, πολλές καφετέριες και πλανόδιους μουσικούς.
Όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία, το βράδυ η πλατεία θα φιλοξενούσε συναυλία ή προβολή.
Τελικά όπως διαπιστώσαμε τη νύχτα η πλατεία φιλοξενούσε συναυλία
Στο βορειοδυτικό τμήμα της Piazza Maggiore, βρίσκεται η Neptune square, με το Σιντριβάνι του Ποσειδώνα, ένα πελώριο μπρούτζινο γλυπτό του έτους 1566.
Ένα απόγευμα μπήκαμε στο αίθριο του Palazzo Comunale.
Εκεί μου έκανε εντύπωση ένα πέτρινο καθιστικό.
Στο νότιο τμήμα της Piazza Maggiore βρίσκεται η Βασιλική του Αγίου Πετρόνιου, μια γοτθική βασιλική με ημιτελή πρόσοψη από τούβλο και μάρμαρο,
που στεγάζει 22 παρεκκλήσια με έργα τέχνης και θεωρείται από τις σπουδαιότερες εκκλησίες της Ιταλίας. Μάλιστα αρχικά είχε σχεδιαστεί να είναι μεγαλύτερη από τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης. Αλλά έλλειψη χρημάτων...στάση εμπορίου.
Η εκκλησία η οποία θεμελιώθηκε το έτος 1390, είναι αφιερωμένη στον Άγιο Πετρόνιο, επίσκοπο του 5ου αιώνα και πολιούχο της πόλης.
Μπήκαμε για λίγο μέσα στην εκκλησία.
Από τη νότια όψη της εκκλησίας υπάρχει ασανσέρ, όπου μπορείς να ανέβεις στην οροφή για όμορφη θέα της πόλης.
Αντίθετα με τη Βασιλική του Αγίου Πετρόνιου, ο επί της Via dell'Indipendenza Καθεδρικός Ναός της Μπολόνιας (Cattedrale Metropolitana di San Pietro), δεν διαθέτει την ίδια λάμψη.
Ένα χαρακτηριστικό σύμβολο της πόλης, είναι οι Πύργοι της Μπολόνιας.
Αιώνες πριν, οι πλουσιότερες οικογένειες της πόλης, ανταγωνίζονταν για να δείξουν ποια είναι η ισχυρότερη, χτίζοντας πύργους στο κέντρο της πόλης, αφού ο πιο ψηλός θα σήμαινε και υψηλότερο κοινωνικό status. Κάποτε οι Πύργοι της Μπολόνιας είχαν φθάσει να είναι περίπου 180. Από αυτούς, δύο έχουν διασωθεί κατασκευασμένοι το 12ο αιώνα ο Torre degli Asinelli, ο οποίος είναι ο υψηλότερος, ύψους 97,20m και προσβάσιμος για όποιον αντέχει να ανέβει τα 498 σκαλοπάτια του. Ο δεύτερος που έχει διασωθεί είναι ο Torre dei Garisenda, ύψους 47m και ο οποίος γέρνει επικίνδυνα.
Ένα άλλο αξιοθέατο του κέντρου της πόλης είναι η Piazza Santo Stefano.
H Piazza Santo Stefano έχει τριγωνικό σχήμα και είναι γνωστή ως η πλατεία των επτά εκκλησιών.
Η Μπολόνια διαθέτει κανάλια, όπως το Canale delle Moline, το οποίο βρίσκεται κοντά στο ξενοδοχείο μας.
Αλλά η καλύτερη ασχολία στο κέντρο της Μπολόνια, είναι να περπατάς στο κέντρο της πόλης στο (όπως προαναφέρθηκε) μεγαλύτερο μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο της Ευρώπης, μετά από εκείνο της Βενετίας.
Ιδίως στους δρόμους γύρω από την Piazza Maggiore, όπως να περπατάς κατά μήκος της Via Clavature, με τα πολλά μπαρ και εστιατόρια,
αλλά και με λοιπά αξιοθέατα, όπως την όμορφη εκκλησία Santa Maria della Vita.
Ένας άλλος πεζόδρομος ο οποίος έχει αφετηρία βορειοανατολικά της Piazza Maggiore, είναι η Via degli Orefici. Εκεί νόμισα ότι βρισκόμουν στη Hollywood Blvd, στην πιο διάσημη αστική οδό στον κόσμο, με το περίφημο Walk Of Fame, μόνο που στη Via degli Orefici, υπήρχαν αστέρια από γίγαντες της jazz σκηνής, όπως του Duke Ellington, της Ella Fitzgerald, του Thelonious Monk κλπ.
Είναι όμορφα να περπατάς στο κέντρο της Μπολόνια και ημέρα και νύχτα.
Κατά τη διάρκεια των χρόνων, η Μπολόνια έχει αποκτήσει πολλά παρωνύμια, όπως το "Η Παχιά" (La Grassa), παρωνύμιο το οποίο σχετίζεται με την ιδιαίτερα πλούσια κουζίνα της, αφού η Μπολόνια θεωρείται η γαστρονομική πρωτεύουσα της Ιταλίας, ενώ το "Η Μορφωμένη" (La Dotta) παρωνύμιο το οποίο είναι μια αναφορά στο πανεπιστήμιό της, ένα από τα παλαιότερα της Ευρώπης. Τέλος το παρωνύμιο "Η Κόκκινη" (La Rossa) αρχικά παρέπεμπε στο χρώμα των στεγών του ιστορικού της κέντρου, στην πορεία όμως συνδέθηκε με την πολιτική κατάσταση στην πόλη η οποία και θεωρείτο ιστορικό προπύργιο της Αριστεράς, όπως γνωρίζουμε εμείς οι παλαιότεροι. Για τα παραπάνω γίνεται αναφορά στα επόμενα κεφάλαια.
3. - La Grassa.
Τι να πρωτογράψεις για τη γαστρονομική πρωτεύουσα της Ιταλίας και για πολλούς όλου του κόσμου. Θα γράψω λίγα. Ακολουθώντας τις συμβουλές του μεγάλου συγγραφέα Χέρμαν Μέλβιλ το πρώτο πράγμα που έκανα στη Μπολόνια ήταν να δοκιμάσω τα περίφημα αλλαντικά της. Οπότε ο πρώτος σταθμός στη βόλτα μου ήταν η Salumeria Simoni,
η οποία βρίσκεται επί της Via Drapperie 5/2A, παράγει από το έτος 1860 τα δικά της αλλαντικά, με πιο φημισμένη τη μορταδέλα.
Αμέσως μετά επισκέφτηκα τη Mercato di Mezzo.
Γαστρονομική απόλαυση.
Μετά τα απαραίτητα αλλαντικά, ασχολήθηκα με τοπικούς οίνους με συνοδεία θαλασσινών.
Άλλωστε γιατί να το κρύψουμε άλλωστε. Είμαι ψαροφάγος.
Πάντως για τη Μπολόνια (απολύτως υποκειμενική άποψη είναι), θεωρώ ως καλύτερο εστιατόριο το επί της Piazza San Martino, Gessetto Restaurant.
Και μια άποψη από τα πιάτα του.
Και άλλα πιάτα από άλλα εστιατόρια.
Τα φαγητά τα συνόδευσα με εκλεκτούς οίνους της περιοχής Emilia-Romagna.
Κυρίως Cabernet Sauvignon.
Άλλα εστιατόρια καλά ήταν το επί της Via Mentana 1, Osteria dell’ Orsa,
Το οποίο έχει φρέσκα ζυμαρικά παραγωγής του,
όπως και πολλά εστιατόρια στη Μπολόνια, το επί της Via Saragozza 37 Corner Bar, το επί της Vicolo Ranocchi 1 Osteria del Sole, το επί της Via Galliera 34/E, Ristorante L'Arcimboldo Bologna και το επί της Via delle Moline 3 Va Mo Là.
Αυτά για το κέντρο της πόλης και για όσα προφτάσαμε να δοκιμάσουμε αυτή τη φορά.
Σε όλη την πόλη υπάρχουν γευστικές γωνιές.
Ακόμα και στο πρωινό του ξενοδοχείου υπήρχαν εξαιρετικά αλλαντικά.
Αλλά τι να γράψεις για μια πόλη η οποία έχει οδό με το παρακάτω όνομα.
Ένα μεσημέρι σταματήσαμε στην επί της Via Zamboni, 24 (στη γωνία με τη Via Marsala) Empire English Pub,
για να πιούμε μια μπύρα και να δροσιστούμε. Πράγματι η μπυραρία είχε μεγάλη ποικιλία από μπύρες.
Μετά το φαγητό πίναμε τα ποτά μας σε κάποιο μπαρ. Από μπαρ που γυρίσαμε εξαιρετικό μου φάνηκε το επί της Piazza San Martino Momus Caffè με ωραίο εξωτερικό χώρο στην πλατεία,
το επί της Via Saragozza 83/D Black Cat Live Music Pub, το επί της Via Marsala 31/D Caffè Rubik,
και από τον κατάλογο με μπαρ δεν μπορούσαν να λείψουν οι ιρλανδέζικες pub, οι αγαπημένες μου pub που συναντώ ως τα πέρατα του κόσμου (λίγο υπερβολικό). Έτσι τίμησα την επί της Via Zamboni 18, Cluricaune Irish Pub
και κυρίως την επί της Via Caduti di Cefalonia 5, Celtic Druid Irish Pub, που θεωρείται από τα καλύτερα μπαράκια του κέντρου της Μπολόνια.
4. - La Dotta.
La Dotta, δηλαδή, η Μορφωμένη παρωνύμιο το οποίο είναι μια αναφορά στο πανεπιστήμιό της, ένα από τα παλαιότερα της Ευρώπης, αλλά και στους πολυάριθμους φοιτητές που φιλοξενεί. Όπως έχει προαναφερθεί, η Μπολόνια, είναι αρχαιότατη πανεπιστημιούπολη (επισήμως από το έτος 1088, το πανεπιστήμιο της Μπολόνια θεωρείται ένα από τα παλαιότερα, ίσως το παλαιότερο της Ευρώπης), φιλοξενεί πολυάριθμους φοιτητές που της προσδίδουν πλούτο και ζωντανεύουν την κοινωνική και πολιτιστική ζωή της.
Μια ημέρα μετά το πρωινό κατευθύνθηκα μέσω της Via delle Belle Arti, προς το πανεπιστήμιο.
Αφού πέρασα από τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου,
συνέχισα να περιδιαβαίνω στα κτίρια του θεωρητικά παλαιότερου πανεπιστημίου της Ευρώπης.
Κάποια στιγμή, μπήκα στη σχολή καλών τεχνών (Accademia Di Belle Arti).
Θυμήθηκα τη δεκαετία του 1970, όπου οι τουρίστες έμπαιναν στο ΕΜΠ, θεωρώντας το, ως το διπλανό μουσείο. Βέβαια εγώ δεν μπήκα γι αυτό το λόγο, αλλά η σχολή καλών τεχνών του πανεπιστημίου της Μπολόνια, μου άρεσε από προηγούμενη επίσκεψη.
Δίπλα στη σχολή καλών τεχνών, επί της Via delle Belle Arti 56, βρίσκεται η Pinacoteca Nazionale.
Η Εθνική Πινακοθήκη της Μπολόνια διαθέτει πλούσια συλλογή, η οποία περιλαμβάνει έργα του Ραφαήλ, του Τιτσιάνο και πολλών άλλων μεγάλων καλλιτεχνών όπως και το έργο ο «Μυστικός Δείπνος» του Ελ Γκρέκο.
Μπήκα στην Εθνική Πινακοθήκη και της αφιέρωσα πάνω από δύο ώρες.
Όταν βγήκα συνέχισα την περιπλάνηση στην περιοχή του πανεπιστημίου,
ακολουθώντας τη Via Zamboni,
δρόμος ο οποίος συνδέει το πανεπιστήμιο με το κέντρο του κέντρου της πόλης. Και σε αυτό το δρόμο, υπάρχουν πολλές πανεπιστημιακές σχολές.
Η Via Zamboni, είναι ένας δρόμος που σφύζει από ζωή.
5. - La Rossa.
La Rossa, δηλαδή η Κόκκινη, παρωνύμιο το οποίο, όπως έχει ήδη αναφερθεί, αρχικά παρέπεμπε στο χρώμα των στεγών του ιστορικού της κέντρου.
Και όχι μόνο σ’ αυτό. Τα περισσότερα κτίρια έχουν χρώμα κοκκινωπό.
Όμως από τη δεκαετία του 1960, το παρωνύμιο La Rossa συνδέθηκε και με την πολιτική κατάσταση στην πόλη η οποία και θεωρείτο ιστορικό προπύργιο της Αριστεράς, όπως γνωρίζουμε εμείς οι παλαιότεροι.
Στη Μπολόνια είχε γεννηθεί, ζήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και έχει ταφεί, ο πολύ γνωστός τραγουδοποιός Lucio Dalla (1943-2012), ο οποίος είχε συνδεθεί με την Αριστερά. Δεν είναι εύκολο να γραφτεί συνοπτικά κάτι για την πενηντάχρονη, σχεδόν, διαδρομή του σπουδαίου αυτού μπολονέζου τραγουδοποιού, η μουσική του οποίου συνδύαζε το μπλουζ, το ροκ, τη σόουλ και τη μελωδική μπαλάντα. Αξίζει να σημειωθεί η συνεργασία του με τον επίσης μπολονέζο διανοούμενο μαρξιστή ποιητή Romperto Roversi για δημιουργία δίσκων. Ο Lucio Dalla, δημιουργός του τραγουδιού "Caruso", της πιο γνωστής δημιουργίας του έσβησε απρόσμενα την 01-03-2012 κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του στην Ελβετία. Θυμάμαι ότι στην Ελλάδα αναφερόμενοι στον Lucio Dalla λέγαμε ότι ήταν ο Σαββόπουλος της Ιταλίας, ή ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν ο Lucio Dalla της Ελλάδας. Άλλωστε ο Διονύσης Σαββόπουλος, μετέφρασε και ερμήνευσε δημιουργίες του Lucio Dalla.
Γενικά η Μπολόνια ήταν το κέντρο της αριστερής πολιτικής και κουλτούρας της μεταπολεμικής Ιταλίας. Άλλος ένας λόγος για το παρωνύμιο La rossa.
6. - Θέα της πόλης.
Όπως αναφέρθηκε, από τη νότια όψη της Βασιλικής του Αγίου Πετρόνιου υπάρχει ασανσέρ, όπου μπορείς να ανέβεις στην οροφή για όμορφη θέα της πόλης.
Βέβαια θέα της πόλης μπορείς να απολαύσεις και από τον Torre degli Asinelli, ο οποίος είναι προσβάσιμος για όποιον αντέχει να ανέβει τα 498 σκαλοπάτια του. Εγώ θα άντεχα, αλλά η ζέστη ήταν αποτρεπτική. Οπότε με 3 ευρώ και με την ευλογία του Πάπα, ανέβηκα στην οροφή της Βασιλικής του Αγίου Πετρόνιου και απόλαυσα την όμορφη θέα προς το κέντρο της πόλης και όχι μόνο.
7. - Επίλογος.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, περνώντας κάτω από το άγαλμα του Garibaldi,
το οποίο είναι τοποθετημένο σχεδόν μπροστά από το ξενοδοχείο μας, πήραμε τις αποσκευές και κατευθυνθήκαμε στο αεροδρόμιο. Εκεί νοικιάσαμε ένα αυτοκίνητο από τη Hertz, για ένα ολιγοήμερο road trip, αλλά αυτό είναι αντικείμενο άλλης ιστορίας. Στην ιστορία μου αυτή, είχα σκοπό να μεταφέρω τις απόψεις μου για την υποτιμημένη (ευτυχώς) τουριστικά Μπολόνια. Ύστερα από μερικές ημέρες επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο της Μπολόνια. Παραδώσαμε το αυτοκίνητο, μπήκαμε στο φτωχό lounge,
και όταν ήρθε η ώρα προχωρήσαμε προς την πύλη περνώντας από ελέγχους. Επισημαίνεται ότι το lounge του αεροδρομίου είναι πριν από τους ελέγχους. Το ταξίδι της επιστροφής ήταν υπέροχο, αφού το αεροπλάνο πέρασε πάνω από περιοχές που έχω γυρίσει, όπως από την Πούλα και το νότιο τμήμα της χερσονήσου της Ίστριας,
από το νησί Unije και άλλα νησάκια της Κροατίας, ενώ στο βάθος διακρινόταν το νησί Losinj και το νησί Cres, το οποίο θεωρείται το μεγαλύτερο νησί της Κροατίας και όλης της Αδριατικής (μαζί με το διπλανό νησί Krk, με το οποίο έχουν την ίδια περίπου έκταση) και το δέκατο ένατο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου,
και στη συνέχεια περάσαμε πάνω από το νησί Losinj και τη μικρή πόλη, αλλά με μεγάλη τουριστική ανάπτυξη Mali Losinj,
πάνω από τα νησιά Ilovik και Sveti Petar,
πάνω από τα νησιά Silba και Olib
πάνω από το νησί Vir, το οποίο συνδέεται με την ηπειρωτική χώρα και συγκεκριμένα με τη μικρή πόλη Privlaka με οδική γέφυρα
και στη συνέχεια περάσαμε πάνω από το Zadar.
Το αεροπλάνο συνέχισε τη νοτιοανατολική κατεύθυνση, οπότε περάσαμε από τη μικρή παραλιακή πόλη Bibinje.
Συνεχίσαμε στην ίδια κατεύθυνση πάνω από τις Δαλματικές ακτές και περάσαμε πάνω από το Σπλιτ.
Κάποια στιγμή διέκρινα την εκβολή του ποταμού Νερέτβα,
ενώ στην πορεία βρεθήκαμε πάνω από το Neum και από το μικρό τμήμα ακτογραμμής της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης,
και δύο λεπτά αργότερα περάσαμε πάνω από το Ston και το Mali Ston, δύο θέρετρα της Κροατίας με το πολύπλοκο υδατικό σύστημα,
αμέσως μετά φάνηκε το Ντουμπρόβνικ
και νοτιοανατολικά το αεροδρόμιο του Ντουμπρόβνικ.
Και τέλος το Μαυροβούνιο και ο κόλπος του Κότορ,
η Budva και τα περίχωρα (διακρίνεται και το Σβέτι Στέφαν στο βάθος και το νησί του Αγίου Νικολάου απέναντι από τη Budva),
το Bar
και η Αλβανία, όπου περάσαμε από την παραλιακή πόλη Shëngjin.
Για το υπόλοιπο του ταξιδιού, το αεροπλάνο άφησε την ακτογραμμή κι εγώ τη φωτογραφική μηχανή.
Όσον αφορά στα οικονομικά στοιχεία του ταξιδιού σημειώνω τα παρακάτω:
Μετακινήσεις.
Το αεροπορικό εισιτήριο Αθήνα – Μπολόνια – Αθήνα κόστισε περίπου 80 ευρώ, με Aegean. Οι λοιπές μετακινήσεις κόστισαν:
Το ταξί από το αεροδρόμιο της Μπολόνια προς το ξενοδοχείο, κόστισε 18 ευρώ. Το ίδιο και η επιστροφή.
Διαμονή.
Είχα κλείσει στο Zanhotel Regina στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 100 ευρώ με καλό πρωινό.
Κόστος διαβίωσης.
Από άποψη φαγητού, αυτό κόστιζε περίπου 25 ευρώ το άτομο, συμπεριλαμβανομένου του οίνου.
Από άποψη ποτών, το μπουκάλι κρασί κόστιζε από 15 έως 30 ευρώ (προφανώς μπορούσες να βρεις και ακριβότερα), ενώ τα ποτά malt ουίσκι και κοκτέιλ κόστιζαν 6 ευρώ το ποτήρι.
Όμορφη πόλη η Μπολόνια. Αξίζει για μια δραπέτευση. Γαστριμαργική.
ΤΕΛΟΣ
Καλησπερα @margaret d 65 !Πως ηταν η Μπολόνια;Σε δυο εβδομάδες την επισκέπτομαι και εγω!
Καλησπέρα. Κ.Σειτανιδη.θα πάω αυτη την Κυριακή. Καλό μας ταξίδι
