aetopetritis
Member
- Μηνύματα
- 112
- Likes
- 105
- Επόμενο Ταξίδι
- Κένυα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παντού!
Στις αναζητήσεις πληροφοριών για την επίσκεψή μου στο Rio de Janeiro, μεταξύ άλλων, είχε εμφανιστεί μια παραλία που αρκετοί ντόπιοι κατέτασσαν στην κορυφή της προτίμησής τους.
Σε αντίθεση με την φημισμένη και πολύβοη Copacabana, βρίσκεται αρκετά εκτός του αστικού ιστού, σε ένα καταπράσινο τοπίο που θυμίζει τροπικό δάσος. Το όνομά της, Ponta da Joatinga. Η δυσκολία της προσβασιμότητας, ωστόσο, την κρατάει μακριά από τουρίστες (τουλάχιστον από ‘κείνους που δεν είναι αρκετά πεισματάρηδες και επίμονοι).
Η μόνη πληροφορία που είχα για να καταφέρω να πάω ήταν πως χρειάζονται δύο συγκοινωνίες. Τα δρομολόγια και τα σωστά λεωφορεία τα έμαθα επί τόπου. Από τον χάρτη στο κινητό, αφού πρώτα εντόπισα την παραλία, «περιηγήθηκα» μέχρι αυτήν για να αναγνωρίσω το σημείο που πρέπει να κατέβω κατά τη διάρκεια της διαδρομής.
Κατεβαίνοντας στη στάση, έπειτα από αρκετές περιπέτειες και ταξίδι περίπου μιάμιση ώρας συνολικά, έπρεπε να περπατήσω μέσα από έναν περιφραγμένο χώρο που φυλάσσονταν (όπως τα πάντα σε αυτή την πόλη) από σεκιουρητάδες. Αν και, σχετικά με την παρουσία τους, είχα διαβάσει πως δεν πρέπει να αποθαρρύνει τον επισκέπτη, η αγνόηση περνώντας δίπλα τους ήταν μια αγχωτική στάση καθώς ο ρόλος μου ήταν «δεν είμαι ξένος, ξέρω πολύ καλά που πάω και αν με σταματήσεις να με ρωτήσεις οτιδήποτε, με πολύ μεγάλη έκπληξη και φυσικότητα θα σου απαντήσω πως πάω στην παραλία για μπάνιο».
Τελικά πέρασα και απομακρύνθηκα χωρίς καμία δυσκολία. Βρίσκομαι τώρα μέσα σε μία γειτονιά που δεν φαντάζει καθόλου λαϊκή. Περιφραγμένες δίπατες και τρίπατες βιλάρες, πνιγμένες στην οργιώδη βλάστηση. Μία Εκάλη, εν ολίγοις, με λιγότερες αλλά φαινομενικά πιο ακριβές κατοικίες, μέσα στη ζούγκλα!
Έπειτα από περιπλάνηση μέσα στους δρόμους της «φαβέλας των πλουσίων» και με οδηγό τον πλοηγό του κινητού βρέθηκα στον μικρό παράδεισο που αναζητούσα. Ένας κολπίσκος με υπέροχα νερά και κύματα, με ελάχιστο νεαρόκοσμο που επιδίδονταν είτε σε surfing είτε σε ποδοβόλεϊ με απίστευτη μαεστρία και φυσικότητα που, μαζί με την φυσική ομορφιά του τοπίου, αποτέλεσαν την ψυχαγωγία μου για όσο χρονικό διάστημα παρέμεινα.
Άλλη μια αποστολή εξετελέσθη! Από την μία η διαδικασία πρόσβασης και από την άλλη – και πολύ περισσότερο – η ηρεμία και η ομορφιά της παραλίας, επιβεβαίωσαν την αλάνθαστη τακτική που κάνει τα ταξίδια περισσότερο ενδιαφέροντα: τόλμα, κυνήγα αυτό που θες. Έχεις ήδη γράψει το σενάριο. Πρωταγωνίστησε τώρα στην ταινία που θα απολαμβάνεις όσο ζεις!
Σε αντίθεση με την φημισμένη και πολύβοη Copacabana, βρίσκεται αρκετά εκτός του αστικού ιστού, σε ένα καταπράσινο τοπίο που θυμίζει τροπικό δάσος. Το όνομά της, Ponta da Joatinga. Η δυσκολία της προσβασιμότητας, ωστόσο, την κρατάει μακριά από τουρίστες (τουλάχιστον από ‘κείνους που δεν είναι αρκετά πεισματάρηδες και επίμονοι).
Η μόνη πληροφορία που είχα για να καταφέρω να πάω ήταν πως χρειάζονται δύο συγκοινωνίες. Τα δρομολόγια και τα σωστά λεωφορεία τα έμαθα επί τόπου. Από τον χάρτη στο κινητό, αφού πρώτα εντόπισα την παραλία, «περιηγήθηκα» μέχρι αυτήν για να αναγνωρίσω το σημείο που πρέπει να κατέβω κατά τη διάρκεια της διαδρομής.
Κατεβαίνοντας στη στάση, έπειτα από αρκετές περιπέτειες και ταξίδι περίπου μιάμιση ώρας συνολικά, έπρεπε να περπατήσω μέσα από έναν περιφραγμένο χώρο που φυλάσσονταν (όπως τα πάντα σε αυτή την πόλη) από σεκιουρητάδες. Αν και, σχετικά με την παρουσία τους, είχα διαβάσει πως δεν πρέπει να αποθαρρύνει τον επισκέπτη, η αγνόηση περνώντας δίπλα τους ήταν μια αγχωτική στάση καθώς ο ρόλος μου ήταν «δεν είμαι ξένος, ξέρω πολύ καλά που πάω και αν με σταματήσεις να με ρωτήσεις οτιδήποτε, με πολύ μεγάλη έκπληξη και φυσικότητα θα σου απαντήσω πως πάω στην παραλία για μπάνιο».
Τελικά πέρασα και απομακρύνθηκα χωρίς καμία δυσκολία. Βρίσκομαι τώρα μέσα σε μία γειτονιά που δεν φαντάζει καθόλου λαϊκή. Περιφραγμένες δίπατες και τρίπατες βιλάρες, πνιγμένες στην οργιώδη βλάστηση. Μία Εκάλη, εν ολίγοις, με λιγότερες αλλά φαινομενικά πιο ακριβές κατοικίες, μέσα στη ζούγκλα!
Έπειτα από περιπλάνηση μέσα στους δρόμους της «φαβέλας των πλουσίων» και με οδηγό τον πλοηγό του κινητού βρέθηκα στον μικρό παράδεισο που αναζητούσα. Ένας κολπίσκος με υπέροχα νερά και κύματα, με ελάχιστο νεαρόκοσμο που επιδίδονταν είτε σε surfing είτε σε ποδοβόλεϊ με απίστευτη μαεστρία και φυσικότητα που, μαζί με την φυσική ομορφιά του τοπίου, αποτέλεσαν την ψυχαγωγία μου για όσο χρονικό διάστημα παρέμεινα.
Άλλη μια αποστολή εξετελέσθη! Από την μία η διαδικασία πρόσβασης και από την άλλη – και πολύ περισσότερο – η ηρεμία και η ομορφιά της παραλίας, επιβεβαίωσαν την αλάνθαστη τακτική που κάνει τα ταξίδια περισσότερο ενδιαφέροντα: τόλμα, κυνήγα αυτό που θες. Έχεις ήδη γράψει το σενάριο. Πρωταγωνίστησε τώρα στην ταινία που θα απολαμβάνεις όσο ζεις!
Attachments
Last edited:
