Τι μας “χαλάει” στους συνταξιδιώτες μας?

[Venia]

ν


ναι ναι πόσο δίκιο έχεις!!
Εγώ αναφέρθηκα πριν στην γκρίνια που θεωρώ το χειρότερο και με χαλάει πιο πολύ απ όλα από συνταξιδιώτες αλλά τώρα που το λές κι αυτό είναι μπελάς!!μούχει τύχει κάποιες φορές ε βιβλίο άνοιγμα και δήθεν διάβασμα η γυαλί ηλίου και γέρνεις κεφάλι...κοιμάσαι..,πρέπει να επινοούμε διάφορα για να σωθούμεγιατί να λές αμάν μέχρι να φτάσεις,να πεί αυτή αμάν που δεν μπόρεσε να μιλήσει..

Άσε..Είναι να μη σου τύχει που λένε Την ιδέα σου περί ύπνου την έχω εφαρμόσει κι άλλες φορές πετυχαίνει, άλλες όχι (μία κυρία ενώ έκανα ότι κοιμάμαι, με σκούντηξε λέγοντάς μου ότι χτυπούσε το κινητό μου (το οποίο φυσικά και δε χτύπησε ποτέ- τόση κάψα για κουβέντα είχε η μαύρη... )

 

[ioannisp]

Δυστυχώς όλα αυτά που περιγράψατε με ενοχλούν αφάνταστα και μένα.

Πήγα ταξίδι με γνωστή στη Βουδαπέστη και αποφάσισε να αφιερώσουμε ένα ολόκληρο πρωινό για να ψωνίσει αναμνηστικά για τους φίλους και συγγενείς της. Να έπαιρνε και τίποτα καλό χαλάλι, σήκωσε όλες τις κινέζικες απομιμήσεις για να έχει να μοιράζει. Χώρα τα κρασιά που κουβάλησε. Και φυσικά δεν είχαμε χρόνο να κατέβουμε από το τουριστικό λεωφορείο για να δούμε κάτι που ήθελα εγώ. Εννοείται ότι είχαμε ήδη αφιερώσει μια μέρα για ψώνια στο West.

Χώρια που είχα πάει σε φίλο σε νησί για να με φιλοξενήσει και τότε στράβωσε η υποτιθέμενη σχέση - που με το μυαλό του είχε δημιουργήσει - με μια τύπισσα και ήταν όλες τις άλλες μέρες άστα να παν. Δεν έτρωγε, δεν έπινε, τίποτα, καθόταν μόνος κάτω από την ομπρέλα και λιάζονταν. Η βλακεία είναι ότι φέτος ήθελα να τον επισκεφθώ πάλι αλλά μάλλον για την ψυχική μου υγεία καλύτερα να το αναβάλω.

Στα αεροπλάνα και ΚΤΕΛ διαλέγουμε πάντα παράθυρο και κοιτάμε έξω, ενώ απαντάμε μονολεκτικά και με αδιαφορία. Αλλιώς την έχουμε άσχημα.

 

[turms]

με εχει χαλασει τρελα, σε πτηση απο Γερμανια προς Ελλαδα, να γινεται ενα μπαχαλο με τις θεσεις...
οι Ελληνες (φυσικα) να κανουν το κεφαλιου τους...
αλλος να καθεται οπου θελει επειδη θελει παραθυρο, αλλος να μπερδεψε τον αριθμο θεσης με τον αριθμο θυρας επιβιβασης και γενικα μπαχαλο...κ οταν τους λες "καθεστε στην θεση μου" να απανταν "ελα μωρε...τοσες θεσεις εχει...κατσε οπου βρεις"

και στο τελος, επειδη το αεροδρομιο ειχε ομιχλη κ δεν μπορουσαμε να προσγειωθουμε ακουσα και το πιο θεικο απο ολα "αυτα παθαινεις οταν κλεινεις 4-5 μηνες πριν, με φτηνα εισητηρια"....λες κ αν το εκλεινες τελευταια μερα, η ομιχλη θα εφευγε...

 

[ΕΡΣΗ]

και στο τελος, επειδη το αεροδρομιο ειχε ομιχλη κ δεν μπορουσαμε να προσγειωθουμε ακουσα και το πιο θεικο απο ολα "αυτα παθαινεις οταν κλεινεις 4-5 μηνες πριν, με φτηνα εισητηρια"....λες κ αν το εκλεινες τελευταια μερα, η ομιχλη θα εφευγε...

Ενώ τα προεδρικά VIP αεροπλάνα με την ομίχλη πάνε...και σαβουρδίζονται!

 

[dmdoc]

Ενώ τα προεδρικά VIP αεροπλάνα με την ομίχλη πάνε...και σαβουρδίζονται!

Είναι που δεν είχανε "κουρέψει" και τα δέντρα....

 

[Lyda]

Βρε παιδια μονο σε εμενα εχει συμβει να υπαρχει ο τρελος του αεροπλανου που εχει προαισθημα πως κατι κακο θα συμβει, "να δεις που θα πεσουμε", "τα δικα μου προαισθηματα βγαινουν" και αλλα τετοια χαριτωμενα

 

[tita]

αχ παναγιά μου! και καλά, πώς αντέδρασες; εγώ θα έκανα τις ασχημες σκέψεις του πραγματικοτητα. θα τον απειλουσα οτι αν δεν εβγαζε το σκασμο, θα τον πετουσα απο το παραθυρο! εκει να δεις "κακο που θα συμβει"

 

[Lyda]

Tιποτα, χαμογελας, φορας τα ακουστικα σου και αφηνεις τον αλλον να ψιθυριζει το "πατερ υμων"

 

[Leftris B]

Δυστυχώς όλα αυτά που περιγράψατε με ενοχλούν αφάνταστα και μένα.

Πήγα ταξίδι με γνωστή στη Βουδαπέστη και αποφάσισε να αφιερώσουμε ένα ολόκληρο πρωινό για να ψωνίσει αναμνηστικά για τους φίλους και συγγενείς της. Να έπαιρνε και τίποτα καλό χαλάλι, σήκωσε όλες τις κινέζικες απομιμήσεις για να έχει να μοιράζει. Χώρα τα κρασιά που κουβάλησε. Και φυσικά δεν είχαμε χρόνο να κατέβουμε από το τουριστικό λεωφορείο για να δούμε κάτι που ήθελα εγώ. Εννοείται ότι είχαμε ήδη αφιερώσει μια μέρα για ψώνια στο West.

Χώρια που είχα πάει σε φίλο σε νησί για να με φιλοξενήσει και τότε στράβωσε η υποτιθέμενη σχέση - που με το μυαλό του είχε δημιουργήσει - με μια τύπισσα και ήταν όλες τις άλλες μέρες άστα να παν. Δεν έτρωγε, δεν έπινε, τίποτα, καθόταν μόνος κάτω από την ομπρέλα και λιάζονταν. Η βλακεία είναι ότι φέτος ήθελα να τον επισκεφθώ πάλι αλλά μάλλον για την ψυχική μου υγεία καλύτερα να το αναβάλω.

Στα αεροπλάνα και ΚΤΕΛ διαλέγουμε πάντα παράθυρο και κοιτάμε έξω, ενώ απαντάμε μονολεκτικά και με αδιαφορία. Αλλιώς την έχουμε άσχημα.

α φίλε δε μου τα λες καλά μιά χαρά πήγε και πήρε τα κρασάκια απο τον ενερχόμενο ουγγρικό αμπελώνα, έχει και φοβερούς επιδόρπιους οίνους... τι σχεση έχει με τα κινέζικά το κρασάκι... με μένα έπρεπε να ρθεις διακοπές να σε κάνω κινητή οινοθήκη... πόσα μπουκάλια αντέχεις να σηκώσεις? πόσα??

 

[verde]

εμένα η τσιγκουνιά δε με ενοχλεί, γιατί στα ταξίδια που κάνω με την παρέα μου το budget είναι εξαιρετικά περιορισμένο κάτι που την καθιστά απαραίτητη...
Έχει τύχει επικό σκηνικό στην επιστροφή να πεθαίνουμε της πείνας να αδείαζουμε 4 άτομα τσέπες, βαλίτσες κλπ και να μας βγαίνουν κάτι ψιλά αρκετά για μια μικρή σοκολάτα την οποία αγοράσμα κ μοιραστήκαμε... ούτε για νερό δεν έφταναν και ψάχναμε για ψύκτη μετά..
Aυτό που με χαλάει είναι η απογοήτευση με το παραμικρό απρόβλεπτο γεγονός και η μετεξέλιξή της σε γκρίνια και μοίρλα...
Πέρσι ήμουν στο Λονδίνο με παρέα που πήγαινε πρώτη φορά κ το βράδυ τους πρότεινα να τους πάω σε μια pub με live music. H απόσταση της απο το κοντινότερο σταθμό του tube ήταν κάνα 10λεπτο με τα πόδια κ ενώ στο πρώτο 5λεπτο είχε ήδη αρχίσει η γκρίνια για το περπάτημα μόλις φτάνουμε κ διαπιστώνουμε οτι η pub όχι μόνο δεν είχε live αλλά είχε μετατραπεί σε wine bar-εστιατόριο έπεσαν πάνω μου να με φάνε. Βέβαια στα ταξίδια μετά από οποιοδήποτε απρόβλεπτο μπορεί εύκολα να ακολουθήσει κάτι πολύ καλό. Κάτι που έγινε άφου πήραμε ένα λεωφορείο το οποίο ακολουθούσε ένα καταπληκτικό δρομολόγιο στο νυχτερινό Λονδίνο. Χωρίς να το ξέρουμε μας πέρασε σχεδόν από όλα τα γνωστά αξιοθέατα του Λονδίνου αλλά και από άλλα τα ενδιαφέροντα μέρη τα οποία πρώτη φορά έβλεπα κ μας άφησε στο κέντρο πολύ κοντά στη leicester square. Φυσικά ενώ όλοι ενθουσιαστήκαμε από τη διαδρομή με το που κατεβήκαμε απο το λεωφορέιο το ένα παιδί συνέχισε τη γκρίνια.....
Τότε απογοητεύτηκα εγώ..

 

[interted]

Αυτό που με χαλάει είναι να ταξιδεύω με άτομα που έχουν πάει στο εξωτερικό 10 φορές, και να κάνουν πάλι σαν να είναι η πρώτη φορά.. "πω πω πόσα ποδήλατα έχει εδώ", ή "πόσο ήσυχοι είναι οι ξένοι", ή "τι παράξενα φαγητά έχει εδώ, που είναι τα goody's"... επίσης με χαλάει η παθητικότητα των ελλήνων ταξιδιωτών, που αρκούνται να παρατηρούν κάτι από μακριά και να σχολιάζουν, χωρίς να συμετέχουν, και βέβαια η μιζέρια και η γκρίνια (πχ. να μπεις σε ένα μαγαζί και μέχρι το τέλος να συζητάς αν άξιζαν τα λεφτά που έδωσες στην είσοδο). δεν συνεχίζω γιατί μου φαίνεται ότι γίνομαι κι εγώ γκρινιάρης!

 

[interted]

Κάτι που θεωρώ πια σημαντικό πριν αποφασίσω για ένα ταξίδι με παρέα είναι να κάνω μια πολύ ανοιχτή συζήτηση πριν για να δω αν υπάρχουν κοινοί στόχοι και κοινές προσδοκίες από το ταξίδι. Τις περισσότερες φορές η αιτία του κακού είναι ότι ο κάθε ένας είχε στο μυαλό του κάτι εντελώς διαφορετικό και δεν το είπε ποτε ανοιχτά με τον φόβο μηπως δεν βρει άλλη παρέα, ή ματαιωθεί το ταξίδι. Και τελικα ο αρχικός συμβιβασμός κατέληξε σε τραγωδία. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, ή αν το έχετε πάθει ποτέ...